DinoHajiyorgi Posted August 20, 2009 Author Share Posted August 20, 2009 Οι οιωνοσκόποι έδωσαν την είδηση στον Διεκδικητή Συνωμότη πριν φτάσουν τα ταχυδρομικά κοράκια των ιχνηλατών του. Καινούργιος Άρχων καταλάμβανε πλέον τον θρόνο της εσχατιάς. Ο Άρχων Νihilio. Η κατάληψη είχε γίνει δυσοίωνα, δηλαδή αναίμακτα. Ο καινούργιος Άρχων δεν θα ήταν ποτέ σίγουρος για την θέση του. Ο Διεκδικητής θα το διόρθωνε σύντομα αυτό. Πλησίαζε, και η σύγκρουση που θα χάριζε στον αντίπαλο του θα ήταν λυσσαλέα. Οι φήμες μιας επικείμενης επιστροφής, μιας μεταμόρφωσης του χαμένου άρχοντα τον άφησαν αδιάφορο. Υπήρχαν άλλα νέα, πιο άμεσα να τον απασχολήσουν μέχρι την μεγάλη, τη σημαντική σύγκρουση. Από Νότια πλησίαζαν οι δαιμονικοί ζώνεκροι που τους ηγούνταν ο Βάρδος. Μαζί του ο μυστηριώδης Υπονομευτής και ο χερ Celestial, ο Δούκας της Οπορτούνας. Τους υποστήριζαν οι παλιοί στρατηγοί, οι Anergos Xaros, Vikar, Bardoulas, Elsanor και Μελδόκιος. Η απειλή τους ίσως ήταν αμελητέα, προκαλούσαν όμως εκνευριστικό αντιπερισπασμό στην πορεία του στρατού του. Ο Συνωμότης θα έπρεπε επιτέλους να απαλλαγεί από αυτά τα ζόμπι και να ξεσκεπάσει επιτέλους την ταυτότητα του Υπονομευτή. (Σχετικό ιστορικό). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted September 7, 2009 Share Posted September 7, 2009 και ελεγα και γω.... τι δεν έχω δει τόσο καιρό.... ακόμα η μάχη συνεχίζεται ε? άντε.... καλά ξεμπερδεμεατα.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 7, 2009 Share Posted September 7, 2009 και ελεγα και γω.... τι δεν έχω δει τόσο καιρό.... ακόμα η μάχη συνεχίζεται ε? άντε.... καλά ξεμπερδεμεατα.... In the end there can be only one Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 7, 2009 Author Share Posted September 7, 2009 In the end there can be only one ΣΗΜΑΔΙΑΚΟ ΠΟΣΤ! 5000 ΠΟΣΤ ΜΙΣΤΕΡ NIHILIO! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted September 7, 2009 Share Posted September 7, 2009 (edited) £$%^"@£$%^&* και το είχα γράψει τόσο ωραία.... άντε άλλη μια προσπάθεια, ας ελπίσω να μην με παει πάλι πίσω κατα λάθος. *Highlander theme playing on the background* Η ημέρα έχει φτάσει, οι δύο στρατοί έχουν ήδη παραταχτει στο καθορισμένο σημείο. Το χορτάρι πράσινο, τα νυκτώβια ζώα του κάμπου γυρίζουν στις φωλιές τους. Το μόνο στοιχείο για το τι θα επακολουθήσει, τα όρνiα, έχουν ήδη μαζευτεί στα λιγοστά δεντρα τριγύρω. Οι δύο στρατηγοί συναντόνται στο κέντρο του χώρου, τα άλογα τους χλιμιντρίζουν ανήσυχα. Λίγα λεπτά αργότερα επιστρέφουν στις θέσεις τους κοντά στους στρατούς τους. Ο ήλιος μόλις ξεκινάει το ταξίδι του, η πρώτη του αχτίδα στο πλάτωμα θα φέρει και την αρχή της μάχης... *Άλογα χλιμιντρίζουν, πολεμικές αχές και καλπασμοι* Οι ήχοι του ατσαλιού που χτυπάει σε ατσάλι συνοδεύονται από κραυγές πόνου και αγωνίας. νεκροί και λαβωμένοι ποδοπατούνται από τα άλογα των υπολοίπων... Η μέρα μόλις ξεκίνησε, το δειλινό θα βρει το χορτάρι κόκκινο από το αίμα, τα σωματα των σκοτωμένων λεία των αρπακτικών και τον νικητή να καλπάζει προς τον στόχο του.... In The End There Can Be Only ONE... (όχι τόσο καλό όσο τα προηγούμενα ποστς.... και ίσως όχι στην κατάλληλη θέση... αλλά... I did what i could, the rest is up to you gentlemen....) Edited September 7, 2009 by white_unicorn Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted September 15, 2009 Share Posted September 15, 2009 «Περίμενε…. Όχι ακόμα» μου ψιθύρισε ο Ψυχοπόρος που ήταν φυτεμένος στην σπονδυλική μου στήλη . «Πόσο να περιμένω… Βαρέθηκα να κρύβομαι, θέλω να πάω επάνω.» έκανα ανυπόμονα. Κοίταξατην φωτεινή ταμπέλα από νέον στον πρώτο όροφο . Το κτίριο ήταν μεγάλο και φρεσκοβαμμένο, έμοιαζε σα να το είχαν ανακαινίσει πρόσφατα. «Πρέπει να τους δεις όπως είναι, πριν αποκαλυφτείς… περίμενε.» Το νευρωνικό σκουλήκι που ξεφύτρωνε από την πλάτη μου, έστειλε έναν χαμηλόσυχνο ηλεκτρικό παλμό στο δίχτυ από νεύρα που μας σύνδεε. Ένοιωσα να ηρεμώ και ωραία χρώματα γέμισαν τα μάτια μου. «Αν το ξανακάνεις αυτό χωρίς να με ρωτήσεις, θα σε ξεριζώσω και θα σε ταΐσω στα σκυλιά του DinoHajiyorgi... Μ’ ακούς μαλακισμένο;» Προσπάθησα να του πιάσω το μαλακό κεφάλι που ξεπρόβαλε πάνω από τον ώμο μου, αλλά ο Ψυχοπόρος ήταν σβέλτος, μαζεύτηκε και κρύφτηκε μέσα μου πριν τον προλάβω. Το κεφάλι μου γύριζε και μια αίσθηση εφορίας πλημύρισε το μυαλό μου. «Είσαι πούστης» του είπα. Κρύφτηκα καλύτεραπίσω από τους ανώνυμους θάμνους που ήταν φυτεμένοι στην είσοδο για να μη με προσέξουν οι πελάτες του μπαρ. Είχαν αρχίσει να έρχονται τώρα. Ανέβαιναν τις σκάλες συζητώντας και προσπαθούσα να ακούσω τι έλεγαν. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα να βγάλω συμπέρασμα. Μισόλογα και κομμάτια από ιστορίες που δεν ήξερα την αρχή τους , ανακατεμένα με ονόματα που επίσης δεν ήξερα. Η ταμπέλα που έγραφε SFF ήταν ελκυστική, γεμάτη δροσερές υποσχέσεις. Είχε πιάσει ζέστη και η υγρασία μου έκοβε την ανάσα. «Σκατά… θα πάω επάνω. Θέλω να τους δω από κοντά. Θέλω να πιω κάτι και βαρέθηκα να ιδρώνω σαν γουρούνι κρυμμένος στους θάμνους .» Σηκώθηκα όρθιος αποφασιστικά, μα πριν προλάβω να κάνω ένα βήμα, ο Ψυχοπόρος αναισθητοποίησε τα πόδια μου και σωριάστηκα στο σκληρό τσιμέντο. «Ηλίθιε… δεν είναι άνθρωποι αυτά που βλέπεις» τσίριξε στ΄ αυτί μου το νευρωνικό σκουλήκι. «Τι εννοείς; Σαν τι είναι δηλαδή ρε μαλακισμένο ξυπνοπούλι» «Είναι Avatars… εικονικά είδωλα που δεν περιγράφουν τους πραγματικούς ανθρώπους που βρίσκονται πίσω τους, παρά μόνο την αντίληψη που έχουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους.» Ο Ψυχοπόροςμε έβαλε σε σκέψεις. Πως ήταν δυνατόν να μην είναι άνθρωποι; Τους έβλεπα και τους άκουγα να συζητάνε κι όταν κάποιος συζητάει δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να περιγράφει τις σκέψεις του. Τι είναι αυτό που προσδιορίζει έναν άνθρωπο· που του δίνει υπόσταση και περιεχόμενο αν δεν είναι οι σκέψεις του; «Σκέπτονται…άρα υπάρχουν. Είσαι ένας ηλίθιος Ψυχοπόρος που κάποτε θα σε …» Προσπάθησα πάλι να τον αρπάξω και φυσικά δεν τα κατάφερα. Ο Ψυχοπόρος ήταν πολύ γρήγορος και είχε το πλεονέκτημα ότι ήξερε την κάθε μου κίνηση πριν ακόμα την κάνω. Φυτεμένος μεταξύ του δεύτερου και του τρίτου σπονδύλου έλεγχε την κυκλοφορία των πληροφοριών από και προς όλο μου το σώμα. Ήταν ο απόλυτος ελεγκτής ηλεκτροχημικού δικτύου. «Σκατά» σκέφτηκα, αν το μαλακισμένο ήθελε να περιμένω θα περίμενα. «Να… Κοίτα αυτόν που περνάει τώρα.» Ήταν ένας θηριώδης βλοσυρός τύπος με ένα σπαθί που μπορούσε εύκολα να με κόψει στα δυο. Περπατούσε ανάλαφρα παρά το βάρος της πανοπλίας που φορούσε… «Αυτό το Avatar μπορεί πίσω του να κρύβει έναν μυξιάρη έφηβο που έχει δει μάχη μόνο στα όνειρά του… ή κάποιον που η καρέκλα του είναι το μοναδικό πεδίο δράσης της ζωής του ή κάποιον που τρέμει τα ποντίκια ή κάποιον που μια σταγόνα αίμα θα τον έριχνε λιπόθυμο ή κάποιον που…» «Σκάσε… Κατάλαβα…» τον έκοψα. Μπορεί και να είχε δίκιο το μίασμα. Δεν θα χάλαγε κι ο κόσμος αν περίμενα λίγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 3, 2009 Author Share Posted October 3, 2009 Είχαν καιρό να δουν ο ένας τον άλλον. Σκούρος, μακρυμάλλης και με πύρινο βλέμμα ο ένας. Ένα καινούργιο δαχτυλίδι χρύσιζε στο δάχτυλο του. Ντουλάπα, φαλακρός και με μάτια κατσουφιασμένα ο άλλος. Το δεξί του πόδι, πρησμένο, ήταν χωρίς παπούτσι. «Νάρνια!» «Φέφε!» Είχαν χαρεί πολύ που συναντήθηκαν. Αγκαλιάστηκαν, βάρεσαν ο ένας την πλάτη του άλλου, διάλεξαν ένα τραπέζι και κάθισαν να τα πουν. Έκαναν νόημα και στον μπάρμαν να τους σερβίρει δοντίχ. Ήξερε τη γύρα ο καλλιτέχνης πίσω από τον πάγκο. Τρία δοντίχ – ένα ξεδοντίχ, και τούμπαλιν. «Φέφε. Φέφε φέφε» είπε ο άλλος ξεκινώντας τα δικά του πρώτος. «Νάρνια;» έκανε με θαυμασμό ο ένας «Φέφε!» «Νάρνια – νάρνια! Νάρνια!» «Φέ-φε. Φέφε;!» «Νάρνια νάρνια νάρνια.» «Φέφε φέφε… Και φέφε.» «Όπα Νάρνια;» «Νάααρνια!» «Φέεεφε!» Γέλασαν και οι δύο πολύ με το τελευταίο. Ήταν καλό να βρίσκονται έτσι πότε-πότε, να ξαλαφρώνουν τις χαρές και τις έγνοιες τους με έναν φίλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted October 3, 2009 Share Posted October 3, 2009 Χεχε, το δαχτυλίδι είναι ασημένιο! Νάρνια!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted July 29, 2010 Author Share Posted July 29, 2010 «Πως έγινε έτσι το μέρος;» είπα εκνευρισμένος, «Σα να ξέρασε ο Κθούλου είναι εδώ μέσα…» «Έλα, γίνεσαι άδικος» είπε ο Παρατηρητής σκουπίζοντας τον πάγκο με το πετσετάκι του, «Πιες μια μπύρα να χαλαρώσεις.» «Μα κοίτα τους» επέμεινα, «Πως είναι έτσι; Ποιοι είναι; Περαστικοί καιροσκόποι που απλά περνούν μια φάση…» «Και τι μ’αυτό; Αυτά τα λες γιατί δεν τους έμαθες ακόμα. Κοίτα εκεί, τον Drake Ramore που τα λέει με τον DimitrisX, την Cassandra Gotha που κάνει μπρα-ντε-φερ με τον SpirosK, τον Adicto που διαφωνεί με τον dagoncult για…» «Δεν λέω γι αυτούς…» «Το ξέρω. Δεν λες γι αυτούς, γιατί πλέον σου έγιναν γνωστοί. Πριν ένα χρόνο όμως, είχες πάλι τα ίδια νεύρα…» «Μπορεί…» είπα και κατέβασα μια γουλιά μπύρα. Υπήρχαν πολλά που με ενοχλούσαν. Παλιοί καλοί θαμώνες και φίλοι που εξαφανίζονταν μυστηριωδώς, ενώ άλλοι απλά αποχωρούσαν επειδή είχαν βαρεθεί ή «ξεπεράσει» την όλη φάση του μπαρ. Η δεύτερη κατηγορία ήταν που σε πλήγωνε χειρότερα. Γιατί λοιπόν να ζεσταθώ τους καινούργιους; Δεν μου ενέπνεαν κάποια σταθερότητα. Και ο Robin-Hood συνέχιζε να αλλάζει την διακόσμηση του μπαρ! Καταντούσε εκνευριστικό. Ζήτησα από τον Παρατηρητή τα γυαλιά των άβαταρ και τα φόρεσα για να σαρώσω μια φορά την αίθουσα, να δω ποιος ήταν ποιος. Μέσα από τον ειδικό φακό περίεργα άβαταρ αιωρήθηκαν πάνω από άγνωστες φάτσες. Είχαν μαζευτεί αρκετοί στο μπαρ. Soul Walker, Darkplanet, Karasu Noroi, Antonisjk, Jester, Acheron, Kass, Metal Heart, Kelley, Woka, Pilgrimage, Wordsmith, Zaratoth, Biggrandma, Ubiquitus, τόσο φρέσκο κρέας, ήταν αναπόφευκτο πάνω από τους μισούς να καταλήξουν φαντάσματα. Δεν ήταν μόνο πόσο δοσμένοι ήταν σε αυτό. Το μπαρ είχε από μόνο του τα δικά του, δαιμονικά τεστ. Έκαμνε ζέστη και η ατμόσφαιρα ήταν πυκνή. Ο Παρατηρητής μπορούσε να χτενίσει τα μαλλιά του με τα δάχτυλα και να βγάλει μια χούφτα εκτόπλασμα. «Δεν θα κρατήσουν. Ούτε οι μισοί» είπα αδειάζοντας το ποτήρι μου. «Είσαι απαισιόδοξος» έκανε ο Παρατηρητής στύβοντας το εκτόπλασμα στο πτυελοδοχείο. «Πολλο’ι από εμάς τους παλιούς δεν τα πήγαμε καλύτερα.» «Μην μου το θυμίζεις. Γέμισε μου άλλο ένα ποτήρι…» «Δεν μου λες…πότε θα πάρεις θέση πίσω από τον πάγκο;» Πήγα να δώσω την συνηθισμένη μου απάντηση όταν ακούστηκε ένας δυνατός κρότος και η λίγκα του Βορρά μπούκαρε στο μπαρ σηκώνοντας κουρνιαχτό. (Ήταν τα μέλη από την Θεσσαλονίκη). «Ακίνητοι!» φώναξε ο επικεφαλής, «Ποιος εδώ μέσα δήλωσε ότι μισεί το Star Trek;!» Κι εκεί που είχα αρχίσει να βαριέμαι. Σηκώθηκα χαρούμενος να καρφώσω τον ένοχο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted July 29, 2010 Share Posted July 29, 2010 Χαχα! Το Μπαράκι άνοιξε και πάλι! Thangs Dino! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted July 30, 2010 Share Posted July 30, 2010 Είχα μόλις ανοίξει μπροστά μου τη Συστημική Θεωρία, στο κεφάλαιο που αφορά την εντροπία και την εντροπική επαναληπτικότητα, όταν ένα μισοξεχασμένο καμπανάκι ήχησε στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Μα τι στο καλό; Σκέφτηκα απορημμένη. Ντλινγκ ντλινγκ. Μου απάντησε το καμπανάκι. Γούρλωσα τα μάτια μου και σηκώθηκα αλαφιασμένη. Πέταξα πάνω μου ένα φουστάνι, μάρτινς κι έβγαλα απ’ τη ντουλάπα τη σκούπα. Άνοιξα τη μπαλκονόπορτα, καβάλησα και … και τίποτα. Η σκούπα δεν ήθελε να σηκωθεί στον αέρα έτσι εύκολα μετά από τόσο καιρό. Φουφ… ξεφύσησα, έκανα τα μαλλιά μου κοτσάκι και τους κάρφωσα το μολύβι μου. Κι εκεί που είχα καθίσει στο πίσω μπαλκονάκι, επάνω στον κουβά που γεμίζει το aircodition και λάδωνα τη σκούπα μου, έπιασα με την άκρη του ματιού μου το κοκκινωπό χρώμα μιας φλοκάτης που αιωρούνταν στο ύψος του ματιού μου. «Έλα,» μου είπε η Τρίλλιαν πάνω από τη φλοκάτη «θα τη φτιάξουμε εκεί. Πήδα πάνω να πάμε να πάρουμε το Celestial.» Γέλασα με την καρδιά μου πηδώντας πάνω, αυτό κι αν ήταν εφ! Φτάσαμε στο μπαρ μέσα σε λίγα λεπτά, το χαλί ήταν αναβαθμισμένο, αν και οι κώλοι μας είχαν ανάψει καλοκαιριάτικα επάνω του. Απ’ έξω ήταν παρκαρισμένα η ιπτάμενη γουρούνα του Ντίνου, η κολοκύθα του Παρατηρητή που μας γέλασε εύθυμα καθώς περάσαμε από δίπλα της, το κοράκι του Solonor, μια ιπτάμενη κερασόπιτα που θα πρέπει να είχε αντικαταστήσει τη μηλόπιτα της Ναρουάλις που μετά από εκείνη την αποφράδα μέρα που ο Celestial της είχε φάει τη σαντιγή δεν είχε πετάξει ξανά, ο πύραυλος του Mman, το πτυσσόμενο κινητό της Σόνιας που είχε βγάλει τα παπούτσια του και έτριβε τις πονεμένες πατούσες του, δύο hell hounds τα οποία θα πρέπει να ανήκαν στους Drake και Adicto, η εγκυκλοπαίδεια του Electro που τα έλεγε με το πανέμορφο λευκό άλογο του Scanner («κοφ! Στρατός, στράτευμα, στρείδι, στρατσιατέλα. Άκου τη συνάφεια της ορθογραφίας…») κι ένα κάρο άλλα οχήματα ανάμεσά τους κι ένα πουλμανάκι που έδειχνε εξαντλημένο, με κατεβασμένα τα μυτερά αυτιά του – πιθανώς να περίμενε για ένα ποτήρι βενζίνη να ξεδιψάσει από τη μακριά πορεία από τη Θες/νίκη μέχρι το μπαρ, αλλά τα βενζινάδικα απεργούσαν και κοντά στο μπαρ, γι’ αυτό άλλωστε τα λέμε βενζιν-άδικα. Τα κοιτάξαμε ξαφνιασμένοι, διπλώσαμε το χαλί, ακουμπήσαμε δίπλα του το σκουπόξυλό μου και μπήκαμε μέσα. Το μπαρ ήταν κατάμεστο από κόσμο. Τι στο καλό; Πότε άνοιξε ξανά; Και πως είχαμε καταφέρει πάλι να φτάσουμε τόσο αργά; Ο Celestial είδε τις μπύρες επάνω στο μπαρ κι έβαλε τις φωνές: «Καλά, δε ντρεπόσαστε να πίνετε χωρίς εμένα;» Κι ο Παρατηρητής έσπευσε γελώντας να τον ποτίσει να μη φωνάζει. Κοίταζα το συνονθύλευμα από γνωστά κι άγνωστα πρόσωπα ταυτόχρονα με την εικόνα του μπαρ. Οι τοίχοι ήταν μισοβαμμένοι, τα τραπέζια στέκονταν σε ένα μόνο πόδι το πολύ, τα μισά ποτήρια δεν είχαν πάτους και τα μέλη άφηναν τη μπύρα και τα άλλα ποτά να αιωρούνται στο χώρο κι έπιναν με καλαμάκια από τον αέρα με γέλια και κυνηγητά και κατηγορίες «έι, ήπιες τα δικό μου ποτό!», «χαχα, ναι, το δικό μου πέρασε πολύ γρήγορα και δεν το πρόλαβα.» Τα μπουκάλια πετούσαν ένα γύρω ανεξέλεγκτα και μπερδεμένα κι ο Παρατηρητής που προσπαθούσε να τα μαζέψει έμοιαζε να έχει παραιτηθεί. Σε ένα γωνιακό τραπέζι, το οποίο στεκόταν χωρίς κανένα πόδι το καψερό, κάθονταν ο Τέταρτος που είχε μπροστά του τέσσερα διαφορετικά ποτήρια και δίπλα του η Wordsmith που αρνιόταν να πιει από όλα τα διαφορετικά υγρά που αιωρούνταν μπροστά της. Ο Τέταρτος της μιλούσε σιγά με ένα εξαιρετικά γλυκό χαμόγελο και προσπαθούσε να καταλάβει αν κάτι στο παρελθόν την είχε ταράξει σχετικά με τα καλαμάκια και γι’ αυτό δεν ήθελε να τα χρησιμοποιήσει. Πίσω από το Ντίνο κατάφερα να διακρίνω τα μυτερά αυτιά του Σποκ που εκείνη την ώρα χτυπώντας το χέρι του σε ένα τραπέζι φώναζε σχεδόν έντρομος «καλά το Σταρ Τρεκ, εντάξει! Αλλά όχι και τη Μόνικα! Τι έχετε πάθει όλοι σας;;;;;!!!» Γύρω από τη Ναρουάλις ήταν μαζεμένα πολλά νέα μέλη κι εκείνη κρατώντας ένα σπασμένο γυαλί το είχε ζωντανέψει και τούτο τους έλεγε κάποια μαγική ιστορία. Ο Zaratoth κι ο Mesmer κοιτούσαν μαγεμένοι μια τη Ναρουάλις, μια το γυαλί της. Πήγα και κάθισα δίπλα στο Ντίνο κρατώντας ένα ποτήρι ζεστό κόκκινο κρασί. Με πάτο. Ο Παρατηρητής μου το είχε φυλάξει κι ήμουν ευγνώμων για αυτό. «Τι έχεις;» τον ρώτησα. «Πφφφφ….» μου απάντησε. «Ναι, αλλά γιατί;» ξαναρώτησα εγώ. «Γρρρρμμμμφφφφ…» μου απάντησε. «Όχι ρε συ, κοίτα λίγο καλύτερα» του χαμογέλασα εγώ. «Ρογρμφφφφ» μου απάντησε ξανά. Αλλά κοίταξε γύρω του. Οι παλιοί ήταν όντως περίπου ίσοι με τους καινούργιους. «Δε λέει αυτό ότι δεν εξαφανίζονται και τόσοι πολλοί; Ε;» «Φφφφφ» απάντησε λίγο παραιτημένα αυτή τη φορά. «Έλα τώρα,» του γέλασα ξανά «είναι πολύ όμορφα που άνοιξε ξανά. Και θα δεις ο Ρόμπιν θα τελειώσει τα μερεμέτια, θα είναι όμορφο και πάλι, όλα με την ώρα τους.» «Μμμφφφ» κι ήπιε ακόμα μια γουλιά από τη μπύρα του. «Κοφ!» ακούσαμε δίπλα μας. Ο Ντίνος στράφηκε δίπλα του και χαμογέλασε, επιτέλους! Ο Electro είπε μια μόνη λέξη ακόμα: «Δοντίχ!» και τίναξε λίγη από τη βιβλιόσκονη από πάνω του. «Και ποιος θα το ετοιμάσει;» Ρώτησα εγώ. «Ο Dain δε γύρισε ακόμα.» Και τότε ο Ντίνος γέλασε ηχηρά πλέον και δυνατά, κοπάνησε το άδειο ποτήρι της μπύρας στο τραπέζι και τρίβοντας τα χέρια του κατευθύνθηκε προς το μπαρ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted August 4, 2010 Share Posted August 4, 2010 "Δεν πιστευω να σερβιρετε αλκοολ σε ανηλικα εδω μεσα" Η βαρια, αυστηρη γυναικεια φωνη εκανε τα γέλια των θαμώνων να παγώσουν και τα βλεμματα να στραφουν στην πόρτα και την νεοφερμένη (Βασικά, μόνο το ηχόχρωμα της φωνης προδιδε το φυλο, καθως ο φαρδυς μαυρος μπατσο-μανδυας με την κουκουλα που την ειχε κατεβασμένη ως το σαγονι καλυπταν όλα τα υπόλοιπα). Μόνο ο Τεταρτος δεν φανηκε να εκπλήσσεται "Πολυ κρυο αστειο βρε Darkdesire...Κι αυτο το ξορκι τροποποιησης φωνης, πολυ ερασιτεχνικο!" "Κι έλεγα πως δεν θα με καταλαβαινε κανεις" είπε εκεινη, βγαζοντας τον μπατσο-μανδυα "Καρφωνεσαι ευκολα.Μονο εσυ θα χρησιμοποιουσες νομους, κανονες και τα συναφη για να κανεις μια πλακα. Σε εχει απορροφησει εντελώς η πρωινη σου προσωπικοτητα, πραγμα που φανερωνει..." "Να αφησετε την ψυχαναλυση για αλλη φορα? " διεκοψε ο Ντινος "Dark, τι πινεις?" "Το αιμα σου ισως...Μπα, μια μπυρα γι'αρχη κι ειδομεν. Παρεμπιπτόντως,γκουχ γκουχ, ποιου ηταν η κολοκύθα στην εισοδο?" "Γιατι ρωτας?" πεταχτηκε εντρομος ο Παρατηρητης "Ε, να μωρε,γκουχ γκουχ ,ενα μικρο λαθακι στο ξορκι προσγειωσης, κι αντι να παρκάρω τον Κωδικα δίπλα στην κολοκυθα, τον προσγειωσα πανω της και την μετετρεψα σε κολοκυθοπουρε..." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted August 4, 2010 Share Posted August 4, 2010 Παρεμπιπτόντως,γκουχ γκουχ, ποιου ηταν η κολοκύθα στην εισοδο?" "Γιατι ρωτας?" πεταχτηκε εντρομος ο Παρατηρητης "Ε, να μωρε,γκουχ γκουχ ,ενα μικρο λαθακι στο ξορκι προσγειωσης, κι αντι να παρκάρω τον Κωδικα δίπλα στην κολοκυθα, τον προσγειωσα πανω της και την μετετρεψα σε κολοκυθοπουρε..." Τι έκανες;;;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted August 4, 2010 Share Posted August 4, 2010 Γυναικα στο τιμονι...εστω και ενος μαγεμενου τεραστιου Ποινικου Κωδικα.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted August 4, 2010 Share Posted August 4, 2010 Διαμαρτύρομαι. Λευκό άλογο; Εγώ; Γιατί; Τόσο ωραία οχήματα έχετε όλοι σας κι εγώ άλογο και μάλιστα λευκό; Ζηλεύω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 4, 2010 Share Posted August 4, 2010 ΟΥΑΧΑΧΑΧΑ! Ο Ντίνος ιπτάμενη γουρούνα! Άπαιχτο! Εγώ τι να διαλέξω για όχημα; Να πάρω ένα κλαδί από έλατο των νεφών, όπως οι μάγισσες στο "Αστέρι του Βορρά"; Μέχρι να σκεφτώ κάτι με πιο πολλή πλάκα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 4, 2010 Author Share Posted August 4, 2010 Μέχρι να σκεφτώ κάτι με πιο πολλή πλάκα... Μια χύτρα ταχύτητας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 4, 2010 Share Posted August 4, 2010 Μέχρι να σκεφτώ κάτι με πιο πολλή πλάκα... Μια χύτρα ταχύτητας. Χμμμ... Καλή ιδέα. Αλλά προτιμώ κάτι πιο Naroualis-μάγισσες-ξωτικά-ελιξήρια. Τη χύτρα την αφήνω στον Παρατηρητή, προς αντικατάσταση της κολοκύθας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 4, 2010 Author Share Posted August 4, 2010 Καλή ιδέα. Αλλά προτιμώ κάτι πιο Naroualis-μάγισσες-ξωτικά-ελιξήρια. Τσουκάλι ταχύτητας τότε. Είσαι και δύσκολη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 4, 2010 Share Posted August 4, 2010 Το ιπτάμενο τσουκάλι καλό ακούγεται... Στο ίδιο γκαράζ με την ιπτάμενη γουρούνα (τη μοτοσικλέτα εννοούμε;)! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 4, 2010 Share Posted August 4, 2010 τη μοτοσικλέτα εννοούμε; Όχι καλέ, γουρούνια στο διάστημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted August 5, 2010 Share Posted August 5, 2010 Χαχαχα, βασικά όντως μοτοσικλέτα εννοούσε η υποφαινόμενη, είχα γράψει και στο παρελθόν κάτι στο οποίο ο Ντίνος οδηγούσε αυτό το όχημα δεν έχω ιδέα σε ποια σελίδα παίζει να βρίσκεται όμως Scanner ήσουνα ο μόνος εδώ μέσα που μπορούσα να σκεφτώ ως λευκό ιππότη! Την επόμενη φορά θα σου βρω κάτι πιο πιασάρικο Κέλυ, μοτομπούκαλο, τετρακίνητο και διάφανο, το οποίο το έχεις κάνει όχημα μέχρι να βρεις τον τρόπο να βγάλεις το χαρτί από μέσα του και να το διαβάσεις Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted August 5, 2010 Share Posted August 5, 2010 Παρεμπιπτόντως,γκουχ γκουχ, ποιου ηταν η κολοκύθα στην εισοδο?" "Γιατι ρωτας?" πεταχτηκε εντρομος ο Παρατηρητης "Ε, να μωρε,γκουχ γκουχ ,ενα μικρο λαθακι στο ξορκι προσγειωσης, κι αντι να παρκάρω τον Κωδικα δίπλα στην κολοκυθα, τον προσγειωσα πανω της και την μετετρεψα σε κολοκυθοπουρε..." "ΌΧΙ" (για κραυγη πόνου προοριζόταν αλλά... είναι και αργά... δουλεύω και νωρίς.... αχεμ) "Όχι την Κολοκύθα....!!!!" Παρατηρητή.... υπάρχει μια περίπτωση αντικατάστασης.... - Λόγω ύπαρξης οικογενειακού μποστανιού όπου ωριμάζει μία (τουλάχιστον) τεράστια κολοκύθα... - Αν καταφέρει το ταχυδρομείο την μεταφορά..... Καλώς σας ματα - ξαναβρήκα.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted August 6, 2010 Share Posted August 6, 2010 Χαχαχα, βασικά όντως μοτοσικλέτα εννοούσε η υποφαινόμενη, είχα γράψει και στο παρελθόν κάτι στο οποίο ο Ντίνος οδηγούσε αυτό το όχημα δεν έχω ιδέα σε ποια σελίδα παίζει να βρίσκεται όμως Scanner ήσουνα ο μόνος εδώ μέσα που μπορούσα να σκεφτώ ως λευκό ιππότη! Την επόμενη φορά θα σου βρω κάτι πιο πιασάρικο Κέλυ, μοτομπούκαλο, τετρακίνητο και διάφανο, το οποίο το έχεις κάνει όχημα μέχρι να βρεις τον τρόπο να βγάλεις το χαρτί από μέσα του και να το διαβάσεις Ω, ευχαριστώ... απλά δεν έχω σκεφτεί ποτέ τον εαυτό μου ως ιππότη και μάλιστα λευκό. όχι βέβαια ότι έχω να προτείνω άλλο όχημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cosmo Posted April 25, 2013 Share Posted April 25, 2013 Απλά για να ανέβει στην επιφάνεια. Μπας και ξυπνήσει το θέμα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.