Astrotruckers (by mikael niemi)

[araquel]

ο μικαέλ νιέμι (ή όπως αλλιώς προφέρεται το mikael niemi στα σουηδικά) εξέδωσε αυτό το βιβλιαράκι το 2004 και φέτος κυκλοφόρησε και στα αγγλικά. για τα ελληνικά πάω πάσο.

isbn: 978-1-843-43278-4

 

οι αστροφορτηγατζήδες είναι ένα μικρό διαμαντάκι. είναι μια σειρά μικρών ιστοριών, οι περισσότερες των οποίων είναι ασύνδετες μεταξύ τους. για να το θέσω καλύτερα, σε κάποια υπάρχουν εξωγήινοι, σε κάποια δεν υπάρχουν, σε κάποια ούτε καν που μας απασχολεί. άρα όχι απλώς ασύνδετες, αλλά και άσχετες μεταξύ τους.

 

οι περισσότερες ιστορίες έχουν και μια πρωτότυπη σύλληψη. κάποιες ξεφεύγουν λιγάκι, αλήθεια είναι, αλλά παρόλα αυτά - μπάστα.

είμαστε στο μέλλον. κάποιες ιστορίες διαδραματίζονται στο μέλλον όπου τα διαστημικά ταξίδια είναι καθημερινό φαινόμενο, η τεχνολογία σχεδόν ασύλληπτη σε κάποιες άλλες, ενώ σε ελάχιστες ιστορίες δεν μας αφορά καθόλου η τεχνολογική πρόοδος, αφού ασχολούμαστε με πέτρες ή με το κενό που βρίσκεται στα μόρια και τι περιέχεται σε αυτό. ευχάριστες ιστορίες για μια ανάλαφρη ανάγνωση χιουμοριστικής ε.φ.

 

οι πιο ωραίες ιστορίες όμως παραμένουν αυτές που ασχολούνται με τους αστροφορτηγατζήδες. αν και τα διαστημικά ταξίδια είναι καθημερινό φαινόμενο, παραμένουν ακριβά. το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι δεν διαβάζεις για απρόβλεπτες ανακαλύψεις, αγωνιώδεις μάχες στο διάστημα και περίεργα διαστημικά όπλα. όχι, αυτά έχουν καλυφθεί από άλλους συγγραφείς. άλλωστε, πόσο θα μοιάζει η πραγματικότητα -όταν αυτή έρθει- σε κάτι τέτοιο? οι αστροφορτηγατζήδες είναι κολλημένοι σε μια ρουτίνα. αν δυσκολεύεστε να το φανταστείτε, φέρτε στο μυαλό σας το πλήρωμα του νοστρόμο στο alien. τίποτα το φανταχτερό, απλό πλήρωμα, απλές δουλειές και πολλές πολλές ώρες στο αχανές διάστημα, τόσες που ο θαυμασμός και το δέος φθίνουν και σε μια ξαφνική κρίση ρεαλισμού μένεις με μια περίεργηι μελαγχολία.

 

παραθέτω σε σπόιλερ ταγκς ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια (τα σπόιλερ ταγκς όχι επειδή χαλάν κάποια αγωνία-κλιμάκωση, αλλά επειδή είναι τέλειο και μπορεί κάποιος να θελήσει να το ανακαλύψει μόνος του)

the biggest problem when it comes to describing space is that it's not coherent. space is made up of fragments. masses of splinters whirling around after an ancient big bang. the human brain doesn't like splinters. when you describe space, people prefer to hear a story. a long story that ends happily. or even sadly. but a story even so, a length of billowing cloth that hangs toghether with weft and warp and threads. people want a beginning, an end, and they want three wishes in the middle. plus a few exciting struggles between good and evil.

 

but space isn't like that. it stays blurred, no matter how closely you look at it. people refuse to accept that fact; they get irritated, they try to take three staps back in order to see the whole picture. but they can't. space exists behind them as well, even inside them, and it's impossible ever to get an overall view. space is all colours at once, all shapes at the same time, spread out over such incomprehesnibly large distances that it will never be possible to master it all and make it coherent.

 

that's why you feel ill.

 

space makes you travel-sick.

 

a picture painted with every colour eventually becomes as brown as shit. you see nothing. it's sad that the cosmos is made up in that way. you hope to get an answer, that's the hopeless thing about being human: you always want the crossword to be solved. but all you get is a hmm.

 

that's why we astrotruckers become cynical so easily. we'd go mad otherwise. travelling through space means discovering that there isn't a story. that's the worst thing, the most terrible thing, the most unbearable thing; and so i'll say it again.

 

there is no story.

έτσι, όπως το θέτει ο ίδιος για το διάστημα ("space is made up of fragments"), έτσι και το βιβλίο αυτό αποτελείται από μικρά αποσπάσματα από ιστορίες, που όσο και αν σου αρέσουν ή δεν σου αρέσουν, δεν συνθέτουν κάτι εννιαίο. δεν θα γενικεύσω (ότι έτσι είναι και η ζωή άλλωστε και λοιπές αμπελοφιλοσοφίες), απλώς προτείνω το βιβλίο αυτό για να το διαβάσετε.

 

edit:αντικατάσταση εικόνας εξωφύλλου

Edited September 19, 2007 by araquel

[Oberon]

Χμμ, γιατί αισθάνομαι - σπάνιο πια αυτό - ένα περίεργο γαργάλημα διαβάζοντας το ποστ σου? Κάτι μου λέει πως θα μ'αρέσει πολύ το βιβλίο αυτό, και θα το προμηθευτώ. Για να δούμε τι παίζει στο Αμαζον! ;)