Το ξύπνημα του Πάνα

[0Nautilus0]

 

Όνομα Συγγραφέα: Chris Lio^2s

Είδος: επιστημονική φαντασία - τρόμος

Βία; Όχι

Σεξ; Ελάχιστο

Αριθμός Λέξεων:

Αυτοτελής; μπορεί

Σχόλια:

Η παρακάτω ιστορία γράφτηκε αντί για ένα ακόμα post διαμαρτυρίας για το πρόσφατο φαινόμενο μαζικής καταστροφής του δάσους. Θα μπορούσε να είναι απλά μια εισαγωγή για μια ιστορία Mage - Rpg το οποίο δεν παίξαμε ακόμα, θα μπορούσε όμως να είναι και ένα πολύ πιθανό σενάριο για το άμεσο μέλλον. Το μεγαλύτερο ποσοστό των στοιχείων είναι πραγματικά και θα μπορούσαν σχετικά εύκολα να ξεκινήσουν με μια μικρή μετάλλαξη σε κάποιο μύκητα π.χ. του γένους Claviceps purpurea .

 

 

 

Το ξύπνημα του Πάνα

 

 

 

Ορεινή Αρκαδία.

 

Συντεταγμένες φ:ΧΧ° ΥΥ΄ Ν, λ: ΧΧΧ° ΥΥ Α΄

 

21 Ιουνίου 2007

 

Ώρα 23:15΄

 

 

 

Ένιωθε κουρασμένος. Η ζέστη ήταν αφόρητη και ο αέρας αποπνικτικός από τον καπνό. Παντού γύρω του καμένη γη.

 

«Ποτέ πριν δεν είχε τόση ζέστη τέτοια εποχή. Κάθε χρόνο χειροτέρευε η κατάσταση.»

 

Εδώ και 33 χρόνια τώρα ανέβαινε το βουνό για να φτάσει στην ιερή τοποθεσία. Αρχικά ως μαθητευόμενος φύλακας και έπειτα ως φύλακας. Είχε γεννηθεί σ’ αυτό το δάσος και σ’ αυτό θα πέθαινε. Ήξερε κάθε σπιθαμή του. Αλλά δεν ήταν πια το ίδιο. Η καταστροφή που έβλεπε γύρω του αποτελούσε ύβρη.

 

«Οι άνθρωποι έχουν καταστρέψει σχεδόν ολοσχερώς το δάσος. Οι φωτιές, η μόλυνση και η συνεχής υλοτόμηση των αρχαίων δέντρων, έχει διαταράξει ανεπανόρθωτα το τοπικό οικοσύστημα. Μόνο το μικρό κομμάτι γύρω από το ιερό παραμένει ανέπαφό. Η προστασία της αρχαία γητειάς?»

 

«Φύση, σημαίνει ισορροπία της μονάδας με το σύνολο. Ο άνθρωπος έχει ξεπεράσει το όριο και η ισορροπία δεν μπορεί να επανέλθει. Το χρέος του σα φύλακας ήταν να μεταβάλει τις δυνάμεις στην πλάστιγγα, αλλά η απόφαση δεν ήτανε μόνο δική του»

 

Τα τελευταία 5 χρόνια έφερνε το κλειδί και τον αυλό σε κάθε συνάντηση με την ελπίδα, ότι θα γίνει αποδεκτό το αίτημα του για το ξύπνημα του αρχαίου θεού. Αλλά μάταια. Οι νύμφη ανταποκρινόταν θετικά μόνο στην προκαθορισμένη τελετή του ιερού γάμου.

 

«Η αναζωογονητική δύναμη της ένωσης αυτής για τη νεκρή φύση δεν ήτανε αρκετή πια. Χρειαζόταν δραστικότερα μέσα για τους υβριστές ανθρώπους. Είχαν κάψει τόσες φορές το δάσος που ακόμα και τα σπέρματα εξαφανίστηκαν».

 

«Τα φυτά είναι η βάση της πυραμίδας, χωρίς αυτά η πυραμίδα θα καταρρεύσει»

 

«Μπορούσε ήδη να οσφρισθεί το άρωμα της, η νύμφη τον περίμενε».

 

Το φως του φεγγαριού τον έλουσε καθώς εισήλθε στο ξέφωτο. Η νύμφη περίμενε ακίνητη παρά το βωμό.

 

«Η ωριμότητα είχε προσθέσει ακόμα περισσότερη γοητεία στη ζωώδη του φύση».

 

Πλησίασε το βωμό παίζοντας τον αυλό και τοποθέτησε το κλειδί επάνω του.

 

«Η προσμονή και ή αγωνία του είναι εμφανής, παρόλη την αυτοσυγκράτηση του. Σχεδόν μπορούσε να διαβάσει την έκπληξη του όταν θα ανταποκρινόταν τελικά στο αίτημα του»

 

Η νύμφη αποκάλυψε κάτω από το λευκό μανδύα της το δεύτερο κλειδί και το τοποθέτησε πάνω στο βωμό, ενώ παράλληλα έψαλε τον αρχαίο παιάνα.

 

Έκπληξη και ανακούφιση τον κατέβαλαν.

 

Ο ρυθμός τους αυλού έγινε πιο γρήγορος και ενώθηκε με τη φωνή της νύμφης. Ο ρυθμός του ήταν απλός, αλλά έχει μια εσωτερική δύναμη. Οι δύο ήχοι σε παρανοϊκή συμφωνία αυξήθηκαν σε ένταση και ταχύτητα. Τελικά ακουγόταν μόνο ένας ήχος πια. Ένας παλμός, μια μελωδία, απλή, βασική, σαν τον ήχο της καρδίας και της αναπνοής του ζώου που γεννιέται, που ξυπνάει.

 

Τα συναισθήματα διαγράφονται ανάγλυφα στο πρόσωπο της νύμφη και του αυλιστή. Η έκσταση της συνεύρεσης, η αγωνία και ο πόνος της γέννησης, η έκσταση του κυνηγού όταν χτυπάει το θήραμα. Η σπορά, η γέννηση, η ζωή και ο θάνατος.

 

Η νύμφη με τρεμάμενο χέρι τελικά αποκαλύπτει το ιερό στιλέτο. Το αίμα ρέει από τα πλευρό του αυλιστή και αναμιγνύεται με το αίμα της στο βωμό. Η τελική στιγμή. Ο ήχος παύει. Ακίνητοι αναμένουν. Η πανσέληνος λούζει το βωμό και το τελικό κλειδί εμφανίζεται. Το αίτημα έγινε αποδεκτό. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονται πια είναι τα βογκητά έκστασης από τη συνεύρεση του αυλιστή με τη νύμφη. Η αναγέννηση του αρχαίου θεού Πάν ξεκίνησε. Το δάσος πάλλεται στο ρυθμό του αρχαίου αυλιστή.

 

 

 

Ελλάδα

 

23 Σεπτ.

 

έτος χχχχ

 

Συνεχή κρούσματα πανικού εμφανίστηκαν σε άτομα που πλησίασαν το αρχαίο δάσος της Αρκαδίας. Τα συμπτώματα είναι ανυποχώρητα ακόμα και μετά την χορήγηση ηρεμιστικών στους ασθενείς, καθιστώντας τους πλήρως αβοήθητους και ανίκανους για οτιδήποτε. Αξιοσημείωτο είναι το φαινόμενο πριαπισμού στους αρένες και η απέχθεια κάθε ζωικής προελεύσεως τροφής στις γυναίκες.

 

Το φαινόμενο άρχισε να παρατηρείται και στη βόρειο Ελλάδα, ξεκινώντας από την Χαλκιδική. Από τις τοπικές κοινωνίες οργιάζουν οι φήμες για δαιμονισμό, ενώ σε πολλές περιπτώσεις έχουν επιστρατευτεί και ιερείς, χωρίς κάποιο αποτέλεσμα.

 

 

 

6 μήνες μετά

 

Συνεχή κρούσματα αλλεργιών σε πολλαπλά αλλεργιογόνα φυσικής προέλευσης. Οι ασθενείς σταδιακά φαίνεται να αναπτύσσουν μια πρωτοφανή φοβία, για οτιδήποτε φυσικό από τα δέντρα μέχρι το γάλα. Το φαινόμενο εμφανίζεται κυρίως σε ενήλικες.

 

 

 

1 χρόνο μετά

 

Η κατάσταση με τις αλλεργίες έχει πάρει μορφή επιδημίας. Το φαινόμενο είναι γενικευμένο. Ο κρατικός μηχανισμός έχει παραλύσει και οι επιστήμονες αδυνατούν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Αξιοσημείωτο είναι ό,τι μια ομάδα νεογέννητων παιδιών εμφανίζει τα ακριβώς αντίθετα συμπτώματα. Παρουσιάζουν δηλαδή αλλεργία σε οτιδήποτε συνθετικό, ακόμα και στο πλαστικό.

 

 

 

3 χρόνια μετά

 

Η αιτία του κακού εντοπίστηκε. Ένας συμβιωτικός μύκητας έχει προσβάλει το σύνολο των φυτών. Ο μύκητας φαίνεται να αυξάνει την αντοχή του φυτού στην περιβαλλοντική μόλυνση καθώς και στις αντίξοες καιρικές συνθήκες, ενώ παράλληλα εκκρίνει ένα μίγμα ουσιών σε μορφή σκόνης η οποία ευθύνεται για την εμφάνιση του κύματος αλλεργιών. Από τη σκόνη απομονώθηκαν ουσίες, που ανήκουν στην κατηγορία των αλκαλοειδών. Τα αλκαλοειδή αυτά πιθανότατα ευθύνονται για τα ψυχοτρόπα φαινόμενα, τύπου LSD, καθώς και τον πριαπισμό στους άρρενες, που εμφανίζονται μετά την έκθεση στη σκόνη. Η επιστημονική ομάδα που ανακάλυψε το νέο είδος μύκητα τον ονόμασε "ο μύκητας του Πάνα", χάρη των συμπτωμάτων που προκαλεί η σκόνη.

 

Οι επιστήμονες σε αυτή τη φάση κρίνουν πως η εξολόθρευση του μικροβίου είναι αδύνατη και το μόνο που βρήκαν είναι μια διαδικασία καθαρισμού των φυσικών προϊόντων, η οποία όμως αφαιρεί το μεγαλύτερο μέρος του αρώματος και του χρώματος των τροφών.

 

 

 

7 χρόνια μετά

 

Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει καταφύγει με «τα παιδιά του Πάνα», όπως ονομάστηκαν, σε αγροτικές περιοχές και προσπαθεί να οργανωθεί σε κοινότητες που παράγουν όλα τους τα αγαθά με φυσικό τρόπο, σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον.

 

Μείωση του αστικού πληθυσμού.

 

Οι κυβερνήσεις συζητάνε για την εφαρμογή του μέτρου του θόλου προστασίας γύρω από τις πόλεις.

 

 

 

30 χρόνια μετά

 

?..

Edited September 5, 2007 by 0Nautilus0

[DinoHajiyorgi]

Φίλε 0Nautilus0, κατανοώ τους λόγους που σου βγήκε αυτό το διήγημα. Προσωπικά είχα πιο βίαιες φαντασιώσεις κατά των ενόχων.

 

Θα ήθελα να πω πως η ιδέα σου είναι σχετικά αισιόδοξη σε σχέση με την αντίδραση των πληγέντων. Μπορεί ο μύκητας να είναι ανθεκτικός, οι άνθρωποι όμως μέσα στην βλακεία τους και για το καλό των αρρώστων θα ήταν ικανοί για ποιος ξέρει τι έκτασης τερατωδείες. Δεν θα έμενε δεντράκι για δεντράκι όρθιο. Νομίζω πως τα παιδιά του Πάνα έρχονται πολύ αργά στην εξίσωση για μια σωτήρια ισορροπία.

Edited September 3, 2007 by DinoHajiyorgi

[Amelina]

Εμένα μου άρεσε. Ξεχωρίζει τους ανθρώπους απ' υποκείμενα. Και όσο κι αν ακούγεται σενάριο ε.φ. είναι πιο "ελαφρύ" απ' όσα περιμένω να συμβούν πραγματικά .

[0Nautilus0]

>Εμένα μου άρεσε. Ξεχωρίζει τους ανθρώπους απ' υποκείμενα. Και όσο κι αν ακούγεται σενάριο ε.φ. είναι πιο "ελαφρύ" απ' όσα περιμένω να συμβούν πραγματικά .

 

Χαίρομαι που σου άρεσε το διήγημα. Αν και είμαι περίεργος ως προς το τι περιμένεις να συμβεί?

(Φαντάζομαι ό,τι ο περισσότερος κόσμος αντιμετώπιζει την ιστορία περισσότερο σαν αντίδραση - διαμαρτυρία και λιγότερο σαν μια "ιστορία φαντασίας". Η κριτική της οποίας με ενδιαφέρει εξίσου, όπως είχα πει και στο DinoHajiyorgi κάποια στιγμή σε ένα meeting του φορουμ.)

 

Μερικές φορές η αιτία για να δημιουργήσεις κάτι είναι ένα έντονο συναίσθημα. Η συναισθηματική φόρτιση εκείνης της εποχής ήταν υψηλή αλλά χάρηκα, που κατάφερα να την τιθασεύσω δημιουργικά. Όλα αυτά τα συναισθήματα, θυμός, αγωνία, φόβος, αγανάκτηση, έγιναν αυτή η ιστορία. Είναι σαν να έχεις μια μορφή ενέργειας, εξαιρετικά ατίθαση και την πλάθεις σε κάτι όμορφο ή/και χρήσιμο. Η αντιμετώπιση αυτή, βέβαια θυμίζει περισσότερο τον Απόλλωνα και λιγότερο τον Πάνα, και στον διαγωνισμό μεταξύ των δύο, η λογική και το ανώτερο πνεύμα (Απόλλωνας) τελικά υπερίσχυσε.

 

Αλλά αυτή η ιστορία μιλάει για τον Πάνα. Ο Πάνας είναι για μένα ένας Θεός βαθιά συμβολικός. Η εικόνα του έχει χαραχτεί στο μυαλό μου, από τις διάφορες μυθολογικές διηγήσεις, που διάβαζα μικρός αντί για παραμύθια, από το εξαιρετικό βιβλίο ΄Το άρωμα του Ονείρου" (με εκείνο το φοβερό πίνακα του Boris), από τα τραγούδια των Waterboys, και πολλά άλλα.

Ακούγοντας λοιπόν το "the return of Pan" τον φαντάστηκα να τρέχει στα ρουμάνια της Αρκαδίας. Ο ιδανικός προμαχός και εκδικητής των δασών, ο τρελός τραγοπόδαρος αυλιστής με τις Μαινάδες του.

 

Το πρόσωπο του Πάνα για μένα αντανακλά όλη εκείνη την καταπιεσμένη "ζωότητα" μας, την χαμένη επαφή με τη φύση και τελικά την "ισορροπία".

Άλλα σε μια εποχή, όπου τα πάντα υποτίθεται ό,τι στηρίζονται στη λογική, όπου οι παλιοί θεοί πεθαίνουν και στη θέση τους έρχονται νέοι (?) [βλ. Amerikan Gods-Gaiman] ο Πάνας μασκαρεύτηκε, για να μας θυμίσει ότι τελικά ο Απόλλωνας πρέπει να νικήσει;

[Amelina]

>Αν και είμαι περίεργος ως προς το τι περιμένεις να συμβεί?

 

Φαντάζομαι εννοείς στην πραγματικότητα...

Στην πραγματικότητα, όσο έλιωσαν οι πάγοι τα τελευταία 15 χρόνια,

άλλο τόσο έλιωσαν μέσα στους τελευταίους 9 μήνες!

Οι δυο ωκεανοί εννώνονται. Αυτό θα ανατρέψει ταχύτατα κάθε μορφής γνωστή ισορροπία!

(το ρεύμα που είναι γνωστό ως Golf Stream, θα διαταραχθεί... οριστικά

και είναι αυτό που καθόριζε τις κλιματολογικές συνθήκες ανά περιοχή όπως τις γνωρίζουμε ως τώρα)

Νομίζω οτι η Φύση μας επιφυλάσσει το ευρηματικότερο σενάριο ε.φ.!

 

>Άλλα σε μια εποχή, όπου τα πάντα υποτίθεται ό,τι στηρίζονται στη λογική, όπου οι παλιοί θεοί πεθαίνουν και στη θέση τους έρχονται νέοι (?) [βλ. Amerikan Gods-Gaiman] ο Πάνας μασκαρεύτηκε, για να μας θυμίσει ότι τελικά ο Απόλλωνας πρέπει να νικήσει;

 

Κοίτα, για να μιλήσουμε πρακτικά και οι δύο αυτοί θεοί, ανήκουν στους "παλιούς".

Βέβαια δεν έχω καμία ιδέα του τι εννοείς λέγοντας: [βλ. Amerikan Gods-Gaiman]...

 

ΑΝ δεν καταλάβει ο σύγχρονος άνθρωπος τι σήμαιναν οι παλιοί θεοί (που πώς να το καταλάβει αφού δεν του το εξηγεί κανείς!),

όλα δείχνουν οτι οι θεοί που θα νικήσουν (...τους ανθρώπους χαχαχα) θα είναι οι θεοί των μονοθεϊστικών θρησκειών (πες τους νέους...).-χριστιανοί, εβραίοι, ή μουσουλμάνοι δηλ.-

(ένας ακόμη λόγος που το διήγημά σου πρέπει να καταταχθεί στην ε.φ. :tongue:)

 

Αλλά από τους αρχαιότερους θεούς, κατά τον Ορφέα,

είναι και η ΦΥΣΗ, αν λοιπόν η ΦΥΣΗ αλλάξει τελικά τα σχέδιά τους,

δε θα έχει νικήσει ένας απ' τους παλιούς θεούς;;

[0Nautilus0]

Μερικές επεξηγήσεις και σχόλια (για την Amelina και άλλους πιθανούς αναγνώστες)

*The return of Pan –waterboys

 

I stood upon the balcony with my brand new bride

The clink of bells came drifting down the mountainside

When in our sight something moved

- lightning eyed and cloven hooved -

The great God Pan is alive!

 

He moves amid the modern world in disguise

It's possible to look into his immortal eyes

 

He's like a man you'd meet anyplace

Until you recognise that ancient face

The great God Pan is alive!

 

At sea on a ship in a thunder storm

On the very night that Christ was born

A sailor heard from overhead

A mighty voice cry Pan is dead!

So follow Christ as best you can

Pan is dead! long live Pan!

 

From the olden days and up through all the years

From Arcadia to the stone fields of Inisheer

Some say the gods are just a myth

But guess who I've been dancing with

The great God Pan is alive!

 

**Neil Gaiman - Ο συγγραφέας του Sandman - Μορφέας, The Books of Magic, Stardust, Anansi Boys , American gods, Good Omens ...

Είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Αν τύχει ποτέ και πέσει στα χέρια σου κάποιο βιβλίο του και το διαβάσεις θα καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ.

 

*Μέχρι τότε και σχετικά με το American gods, να σου πω ό,τι πρόκειται για μία ιστορία που εξελίσσεται στην Αμερική και αφορά μια "παλιά" και ετερόκλιτη "παρέα" (Odin, Loki, Czernobog, Zorya, Norns, Anansi, Eostre, Kali, Thoth, Anubis, Horus, Bast..),και τον αγώνα της κατά των προσωποποιήσεων των θεών της σύγχρονης εποχής (ιντερνετ, τηλεόραση, κλπ)

 

http://www.frowl.org/gods/gods.html

No god, that men can conceive of, could possibly be absolute or absolutely right. All the gods that men ever discover are still God: and they contradict one another and fly down one another's throats, marvellously. Yet they are all God: the incalculable Pan.

D. H. Lawrence, Reflections on the Death of a Porcupine (quoted in Merivale 1969)

 

Το συγκεκριμένο βιβλίο το ανέφερα γιατί οι θεοί και οι άνθρωποι, καθώς ταξιδεύουν σ' αυτό το ποτάμι που λέγεται χρόνος, αλλάζουν "σχήματα" και "χρώματα". Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο φίλος μας ο Πάνας, το βασικό δαιμόνιο του τόπικ, η προσωποποίηση του οποίου στην κέλτικη μυθολογία θα μπορούσε να είναι ο green man. Η φιγούρα του green man, “στοιχειώνει” αρκετά ξυλόγλυπτα και εικόνες σε διάφορες χριστιανικές μεσαιωνικές εκκλησιές και απεικονίζει ένα ανθρώπινο πρόσωπο να αναδύεται από μια συστάδα κισσών και φύλλων. Δεν μιλάει δεν κοιμάται απλά περιμένει.

I am afraid of cities. But you mustn’t leave them. If you go too far you come up against the vegetation belt. Vegetation has crawled for miles towards the cities. It is waiting. Once the city is dead, the vegetation will cover it, will climb over the stones, grip them, search them, made them burst, with its long black pincers; it will blind the holes and let its green paws hang over everything.

Jean Paul Sartre, Nausea

The Wheel of Time turns and Ages come and pass, leaving memories that become legend. Legend fades to myth, and even myth is long forgotten when the Age that gave it birth comes again...

From R.Jordan Wheel of time

[Naroualis]

Λοιπόν, διάβασα το διήγημα μια φορά. Ύστερα το ξαναδιάβασα. Και μια τρίτη. Και κάθε φορά έλεγα, θα 'θελα να ΄χα γράψει κάτι αντίστοιχο, να 'χα εγώ αυτήν την συγκεκριμένη ιδέα.

Είναι μια πολύ, όμορφη ιδέα. ΄Η μάλλον όχι όμορφη, πραγματική. Δεν ξέρω αν μπορώ να το εκφράσω αλλιώς, είναι μια πραγματική ιδεά στο χώρο του φανταστικού. Το δεύτερο μέρος με τις αναφορές τύπου τελεσίγραφο ειδησεογραφικού πρακτορείου έχει πολύ περισσότερη ένταση και αποτέλεσμα απ' ότι αν είχες κάνει μια λεπτομερή, καλλιεπή περιγραφή. Αλλά.

Αλλά το πρώτο μέρος χάσκει. Από τεχνικής πλευράς, που επεκτείνεται και επιρρεάζει και τη νοηματική. Οι εναλλαγές ανάμεσα σε γραμματοσειρές και παραγράφους εντός εισαγωγικών με μπέρδεψε. Ο φύλακας επίσης. Τι φύλακας είναι αυτός; Τι κλειδί κρατάει; Ποιο είναι το τρίτο κλειδί και πώς είναι; Ελάχιστα ορθογραφικά/γραμματικά λάθη, οι νύμφη, οσφρισθεί αντί για οσφρανθεί.

Πιστεύω ότι χρειάζεται να δουλέψεις το πρώτο μέρος. Να το κάνεις πιο ξεκάθαρο. Μπορώ να καταλάβω όλα όσο γίνονται, αυτό όμως δε σημείνει ότι επειδή είναι κατανοητά δεν πρέπει να είναι και όμορφα γραμμένα.

Συνολική εκτίμηση; Συνέχισε να γράφεις, μην το αφήσεις. Έχεις πολλά υποσχόμενο δυναμικό.

[0Nautilus0]

Λοιπόν, διάβασα το διήγημα μια φορά. Ύστερα το ξαναδιάβασα. Και μια τρίτη. Και κάθε φορά έλεγα, θα 'θελα να ΄χα γράψει κάτι αντίστοιχο, να 'χα εγώ αυτήν την συγκεκριμένη ιδέα.

Είναι μια πολύ, όμορφη ιδέα. ΄Η μάλλον όχι όμορφη, πραγματική. Δεν ξέρω αν μπορώ να το εκφράσω αλλιώς, είναι μια πραγματική ιδεά στο χώρο του φανταστικού. Το δεύτερο μέρος με τις αναφορές τύπου τελεσίγραφο ειδησεογραφικού πρακτορείου έχει πολύ περισσότερη ένταση και αποτέλεσμα απ' ότι αν είχες κάνει μια λεπτομερή, καλλιεπή περιγραφή. Αλλά.

Αλλά το πρώτο μέρος χάσκει. Από τεχνικής πλευράς, που επεκτείνεται και επιρρεάζει και τη νοηματική. Οι εναλλαγές ανάμεσα σε γραμματοσειρές και παραγράφους εντός εισαγωγικών με μπέρδεψε. Ο φύλακας επίσης. Τι φύλακας είναι αυτός; Τι κλειδί κρατάει; Ποιο είναι το τρίτο κλειδί και πώς είναι; Ελάχιστα ορθογραφικά/γραμματικά λάθη, οι νύμφη, οσφρισθεί αντί για οσφρανθεί.

Πιστεύω ότι χρειάζεται να δουλέψεις το πρώτο μέρος. Να το κάνεις πιο ξεκάθαρο. Μπορώ να καταλάβω όλα όσο γίνονται, αυτό όμως δε σημείνει ότι επειδή είναι κατανοητά δεν πρέπει να είναι και όμορφα γραμμένα.

Συνολική εκτίμηση; Συνέχισε να γράφεις, μην το αφήσεις. Έχεις πολλά υποσχόμενο δυναμικό.

 

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για τις παρατηρήσεις. Είσαι η πρώτη που έκανε παρατηρήσεις στον τεχνικό τομέα, τις οποίες ήθελα πάρα πολύ να ακούσω.

 

Σχετικά με τις γραμματοσειρές και τα εισαγωγικά τα έβαλα προκειμένου να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που σου προκάλεσαν, δηλ. να μην κουράζει. Οπότε μάλλον θα πρέπει να τα βγάλω.

 

Σχετικά με το καποια νοηματικά κενά, στο πρώτο μέρος, δεν είχα σκοπό να τα εξηγήσω στο παρόν διήγημα. Τη συγκεκριμένη ιδέα την είχα από πολύ παλιά στο βάθος του μυαλού μου, όπως λέω και στην αρχή του τόπικ, και αφού δεν έγινε rpg την ανέβασα σαν ιστορία για να σταματήσει να με βασανίζει.

Τέλος να επισημάνω ότι ποτέ δεν είχα ξαναγράψει κάτι παρόμοιο και γενικά ιστορίες.

 

Ελπίζω κάποτε να μπορέσω να γράψω και την υπόλοιπη ιστορία των παιδιών του Πάνα, όπου θα μπορέσω να εξηγήσω τα δυσνόητα σημεία, και τα πραγματοποιήσω και τις ανάλογες διορθώσεις.

Edited October 11, 2007 by 0Nautilus0