Τι λέει ο Silverberg για το Ιράκ

[nikosal]

Μπορεί η εφ, ιδίως τα παλιότερα χρόνια, να ήταν σε μεγάλο βαθμό απολίτικη, οι συγγραφείς της πάντως δεν άργησαν να εκφράσουν και στις ιστορίες τις πεποιθήσεις και τους κοινωνικούς προβληματισμούς τους, γιατί βέβαια και οι ίδιοι ήταν πολιτικά όντα αλλά και το θέμα ("πώς θα είναι ο κόσμος αύριο") τους γαργαλούσε. Γενικά, οι περισσότεροι συγγραφείς της σύγχρονης εφ έχουν μια προοδευτική ματιά για την κοινωνία και το σύμπαν. Νομίζω εφ και κοινωνική πρόοδος πάνε μαζί, το βλέπουμε αυτό έντονα και στις αντι-ουτοπίες, όπου ουσιαστικά οι συγγραφείς μας προειδοποιούν για το "τι μπορεί να συμβεί αν..." κλπ., το ίδιο και στις ουτοπίες, όπου υπάρχει η αισιόδοξη ματιά, "να πώς θέλουμε τον κόσμο μας" (βλ. πχ. Σταρ Τρεκ).

 

Είναι όλοι έτσι; Ασφαλώς υπάρχουν και εξαιρέσεις. Και ο μεσιέ Σίλβερμπεργκ; Από αυτόν έχω διαβάσει μόνο μερικά διηγήματα, το καλό μυθιστόρημα "Τα χρόνια με τους εξωγήινους" και κάθε μήνα τη μόνιμη στήλη του στο Αsimovs. Στα "Χρόνια..." έχουμε μια ενδιαφέρουσα ματιά (οκ, την έχουμε ξαναδεί σε κάμποσα μυθιστορήματα, αλλά δεν παύει να είναι ενδιαφέρουσα) στην εισβολή εξωγήινων που δεν λογαριάζουν τίποτα, είναι ασύγκριτα ισχυροί και επιβάλλουν μια καταστροφική για την ανθρωπότητα κατοχή. Όσο για τους ντόπιους που μένουν ζωντανοί, άλλοι απλά ζουν χωρίς σκοπό, μόνο για το αύριο, άλλοι γίνονται συνεργάτες και άλλοι κάνουν αντίσταση. Ό,τι γίνεται δηλ. σε κάθε κατεχόμενη χώρα. Διαβάζοντας το Alien Years (ο αγγλικός τίτλος είναι αυτός) δεν μπορείς παρά να σκεφτείς ότι ο Σ. κάνει κριτική στους κατακτητές και κυρίως, στην ίδια τη χώρα του για το Βιετνάμ, γιατί τότε που το έγραψε (1997 επαναλαμβάνω) δεν υπήρχε Ιράκ.

 

Μου έκανε λοιπόν τεράστια εντύπωση η επιφυλλίδα του Σ. στο τελευταίο Asimovs γιατί είδα ένα άνθρωπο που επικροτεί την κατοχή (έτσι είναι... Όταν αναφέρεσαι φιλολογικά σε ένα πόλεμο που έχει κάνει η χώρα σου πριν 30 χρόνια και έχει κατακριθεί κατά κόρο, είναι εύκολο να είσαι "προοδευτικός". Όταν όμως είσαι χωμένος μέσα στη συγκυρία ενός πολέμου οι επιπτώσεις του οποίου δεν έχουν κριθεί ακόμα ιστορικά και ζεις τα γεγονότα καθημερινά, όπως γίνεται τώρα με το Ιράκ, δύσκολα θα ξεφύγεις από την "εθνική" γραμμή). Αλλά, μου έκανε επίσης εντύπωση, γιατί είδα ένα συγγραφέα που δεν καταλαβαίνει γρι από κοινωνία και ιστορία. Βαρύς ο χαρακτηρισμός, αλλά στο τέλος θα συμφωνήσετε πιστεύω. Καταρχάς, ιδού το λινκ για να διαβάσετε αν θέλετε απευθείας την επιφυλλίδα, ελεύθερη είναι για το κοινό στην ιστοσελίδα του περιοδικού. Παρακάτω παραθέτω μόνο αποσπάσματα.

 

The news in recent years has brought us a lot of grim, violent stuff originating in Iraq. First came the forcible removal from power of the bloodthirsty tyrant Saddam Hussein (...) then, upon Saddam’s fall, came a host of Iraqi mini-tyrants who have imposed a chaotic, anarchic insurgency upon that unhappy country

 

Ξεκινάμε ήδη στραβά. Αυτό που έχει αντιληφθεί από το Ιράκ σήμερα ο Σ. είναι ότι η αντίσταση γίνεται κατά της unhappy country και όχι του στρατού κατοχής, όσοι δε συμμετέχουν σε αυτήν, ή καλούν σε αυτήν και στην αποχώρηση του στρατού κατοχής είναι mini-tyrants. Ελεύθερος ο καθένας να πιστεύει ό,τι νομίζει, αλλά όχι να μασά και έτσι ακατέργαστη την επίσημη γραμμή της Fox TV και του Λευκού Οίκου. Ειδικά αν ο "καθένας", έχει παρουσιάσει ως ήρωες τους αντιστασιακούς στα Alien Years. Λίγη αμφισβήτηση βρε αδελφέ!

 

Και τι φταίει λέτε, για τη βία; Η εισβολή; Το εμπάργκο πιο πριν; Η κατοχή τώρα; Η εγκατάσταση μιας κυβέρνησης Κουίσλινγκ, τα μέλη της οποίας δεν τολμάνε να βγουν από την πράσινη ζώνη; Μπα... Φταίει η χώρα, ο λαός της, η παράδοσή τους. Ο Σ. το θέτει έτσι απλά:

when we look back across that country’s history, as I’ve been doing lately, we see a grand tradition of monstrous violence there stretching back thousands of years.

Πού το ξέρει ο μεσιέ; Μα διάβασε την εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα του... 1910, μιας εποχής δηλαδή όπου κάθε τι στην επίσημη Μεγάλη Βρετανία, πολιτικό, κοινωνικό, θρησκευτικό, εκπαιδευτικό κλπ. δικαιολογούσε την αποικιοκρατική αυτοκρατορία και την απομύζηση του πλούτου των αποικιών, ειδικά μάλιστα της Μέσης Ανατολής:

My eleventh Edition of the Encyclopaedia Britannica, published in 1910 and considered a reliable compendium of just about all that was known at that time, says nothing about ?Iraq,? though it does have an entry for ?Irak-Arabi,?(...) Certain portions of the country, the encyclopedia reports, are periodically terrorized by uncontrollable Bed-ouin marauders, and the whole place, after a period of great prosperity in the early days of Arab rule more than a thousand years ago, ?has now returned to a condition of semi-barbarism.?

Το πώς γλίτωσε το Ιράκ το σεμί-μπαρμπαρίσμ (σικ) το ξέρουμε, το λέει και ο μεσιέ λίγο παρακάτω:

When the Ottoman Empire was broken up after World War I, its three Mesopotamian provinces of Mosul, Baghdad, and Basra were combined by the victorious Allies to create the new independent nation of Iraq, with Faisal, an Arabian-born prince, as its first king. A revolution in 1958 expelled the royal dynasty and Iraq has been a republic ever since, under the rule of a series of oppressive dictators culminating in Saddam Hussein.

Τεχνικά ακριβές, αλλά με σοβαρές ελλείψεις. Τι δεν λέει η παραπάνω παράγραφος; Ότι ολόκληρη η Μέση Ανατολή για πολλές δεκαετίες ήταν αποικία που γνώρισε τη βία και την εξαθλίωση από τους Βρετανούς και τους συμμάχους τους, οι οποίοι μάλιστα την έκοβαν φέτες αδιαφορώντας για τους κατοίκους. Ρίξτε μια ματιά στο χάρτη, οι ίσιες γραμμές βεβαιώνουν την δημιουργία τεχνητών συνόρων. Δεν λέει επίσης ότι υπήρχε διαρκής βία από την πλευρά των κατακτητών, κίνημα για ανεξαρτησία, αντίσταση, ανεξαρτησία μόνο κατ' όνομα καθώς και ότι ο Φειζάλ ήταν ένας άχρηστος και ανίσχυρος Κουίσλινγκ, πιόνι του βρετανικού υπουργείου αποικιών.

 

Αμέσως μετά ο Σ. μας θυμίζει κάτι άλλο που λένε οι καλοί αυτοί κατακτητές του σημερινού, πάλι σεμί-μπαρμπάρ Ιράκ:

The key thing that emerges from this quick tour of history is that present-day Iraq is a hodgepodge (μίγμα) of incompatible nationalities deriving primarily from the ancient kingdoms of Babylonia and Assyria.

Αυτό είναι το κλειδί λοιπόν σήμερα, και προφανώς η λύση: ο διαμελισμός της χώρας που δήθεν κατοικείται από εθνικότητες, που ο Σίλβερ τις ζύγισε, τις μέτρησε, έψαξε τις καταβολές τους στο 3,000 πΧ και τις βρήκε incompatible. Τι να του πεις τώρα; Ότι άμα πηγαίνουμε να βρούμε ρίζες κλπ. πέντε χιλιάδες χρόνια πριν, κανείς δεν είναι ομοιογενής και compatible; Να του πεις ότι η χώρα του (ΗΠΑ) φιλοξενεί και απαρτίζεται από δεκάδες εθνότητες; Μα θα σου απαντήσει, είμαι σίγουρος, η δική μου χώρα έχει θεσμούς, μηχανισμούς συνεννόησης και κατανόησης κλπ., δεν είναι η σεμί-μπαρμπάρ Μέση Ανατολή. Τόσο τέλος πάντων καταλαβαίνει από ιστορία και κοινωνία ο Σίλβερ, ψάχνοντας απαντήσεις στην καταγωγή των Ιρακινών σε Βαβυλωνία και Ασσυρία, και όχι σε αποικιοκρατία, κατοχή, δικτατορία, εμπάργκο, βομβαρδισμούς...

Οκ, τώρα κάποιος από σας μπορεί να πει "δεν εννοεί πραγματικά ο άνθρωπος ότι έχει να κάνει η αρχαία Βαβυλωνία με τα δεινά του Ιράκ σήμερα. Καλώς, διαβάστε λοιπόν τι λέει στη συνέχεια:

Lately I’ve been delving into early Mesopotamian history, thanks to a fascinating book I acquired a few months ago called Ancient Records of Assyria and Babylonia. This, edited by Daniel David Luckenbill, a professor of Semitic languages at the University of Chicago, and published by the University in 1927, is a collection of translations of inscriptions left behind by the Assyrian kings. It’s easy to see from the fierce boasts of those bloodthirsty monarchs that Saddam had been using them as role models during his thirty years of rule in the region that had once been theirs.

Και το κορυφαίο:

Anyone who had the sort of old-fashioned education that I was lucky enough to have, a couple of generations ago, is well aware, of course, of what bad guys the Assyrians were.

Με συγχωρείτε, εδώ μόνο να γελάσω μπορώ. Εσείς; Αν όχι, θα γελάσετε με το επόμενο:

  

Ancient Records of Assyria is, in fact, a voluptuous record of Assyria’s ferocious wars against its neighbors, one proud king after another describing his gory victories. (...) Assurnasirpal, defeating the city of Dirra:

For two days, from before sunrise, I thundered against them like Adad, the god of the storm, and I rained down flame upon them. . . . I captured the city, eight hundred of their warriors I struck down with the sword, I cut off their heads. . . . A pillar of living men and of heads I built in front of their city gate, seven hundred men I impaled on stakes in front of their city gate. The city I destroyed, I devastated, I turned it into mounds and ruins; their young men I burned in the flames (...) I can readily imagine Saddam Hussein, who fancied himself as the successor to the kings of Assyria and Babylonia and set up some inscriptions of his own in the restored ruins of the city of Babylon, reading these books and nodding approvingly? ?Right on, Sennacherib! Way to go, Assurnasirpal!? and picking up some ideas on governance from them.

Τι αποδεικνύουν όλα αυτά; Κρατηθείτε:

All of which proves, I guess, that the more things change, the more they remain the same. Perhaps it’s something in the waters of the Tigris or the Euphrates that has bred these monsters in the land once known as Meso-potamia and now called Iraq

Η συνέχεια τον επόμενο μήνα.

 

Τι ακριβώς συμβαίνει; Πλάκα δεν κάνει. Δεν καταλαβαίνει από κοινωνία και ιστορία, όπως υποθέτω; Κάτι άλλο δεν πάει καλά; Δεν ξέρω. Πείτε και εσείς τη γνώμη σας...

Edited September 4, 2007 by nikosal

[The Blackcloak]

Αν τα λέει σοβαρά καλά θα κάνει να αποδώσει τους φόνους στα Αμερικάνικα Σχολεία και τους διαρκείς πολέμους και έλλειψη σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα της χώρας του στη μπασταρδεμένη καταγωγή των σαπιερών Λόρδων, των μέθυσων πιστολάδων γελαδάρηδων και δεσποινίδων των οίκων ανοχής που υπήρξαν οι πρόγονοι του περήφανου λαού του.

 

 

Σόρρυ αλλά που θα πάμε με 2 μέτρα και 2 σταθμά...

[RaspK]

Θα ήθελα να του κάνω δώρο μια σοβαρή έκδοση της παγκόσμιας Ιστορίας. Α, για δες, δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα κάτι τέτοιο - όλοι βγάζουν «την δική τους.»

[Naroualis]

Υποθέτω ότι δε θα είχε την ίδια πληροφόρηση και για τα πέτρινα αρχεία της Αιγύπτου, όπου όοοοολοι οι φαραώ καταγράφουν τις δικές τους νίκες στους επεκτατικούς τους πολέμους. Οταν έγραφε τις Θήβες των Εκατό Πυλών (Theves of One Hundrent Gates) δεν είχε να μιλήσει γι' αυτά τα blood-thirsty αρχεία; Αλλά βέβαια, η αιγυπτιακή νοοτροπία, να ξύνεις από τις πέτρες τα ονόματα των προκατόχων σου, θα του φαινόταν πολύ ταιριαστή με τα αμερικάνικα γούστα του.

[Sylook]

Ζεί ακόμα αυτός? Δεν την κάνει, σιγά-σιγά, να ανανεωθεί η Ε.Φ.? (Εντάξει, κακία ήταν αυτό...)

[Sileon]

Μα αυτό κάνει. Είναι εμφανές οτι παρατάει την SF χάρην του ιστορικού/φανταστικού μυθιστορήματος. Δείγμα απο την νέα του δουλειά θα είναι το άρθρο. (Τρέμε Gavriel Kay). Τον παρεξηγήσατε τον άνθρωπο.

 

Υ.Γ.1 Αυτό με το νερό πρέπει να είναι αλήθεια. Δεν είναι τυχαίο που κάθε Ευρωπαίος και Αμερικάνος τουρίστας παθαίνει γαστρεντερίτιδα με το που κορέσει την δίψα του σε αυτά τα νερά. Είναι η άμυνα του οργανισμού στην πηγή του Κακού.

[DinoHajiyorgi]

Νίκο, δεν υπάρχει τρόπος να του γράψεις μια "πολιτισμένη" απάντηση; Η στήλη είναι σε σάιτ ή περιοδικό;

 

Μπορείς να γράψεις κάτι στα ελληνικά, κι εγώ, ή πολλοί άλλοι από εδώ, θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε στα αγγλικά.

[nikosal]

Δεν νομίζω Ντίνο ότι έχω όρεξη να κάνω κάτι τέτοιο. Υπάρχουν πολλοί στις ΗΠΑ γενικά και φίλοι της εφ ειδικότερα, που έχουν κρίση και διαμαρτύρονται συνεχώς για το Ιράκ. Ας το κάνουν εκείνοι, σε εκείνους κυρίως απευθύνεται το Asimovs. Δεν είναι ο πρώτος που γράφει κοτσάνες για το Ιράκ ή ο πρώτος που υπερασπίζεται την κατοχή. Αν απαντούσα στον καθένα... Έχω πάντως κάνει δεκάδες άρθρα στον ελληνικό Τύπο σχετικά με το θέμα. Άνοιξα το τόπικ καθαρά ενημερωτικά.

[PiKei]

Το γήρας ου γαρ έρχεται μόνον. Το (πολιτικό) Αλτσχάιμερ συχνά το συνοδεύει. Η περίπτωση Σίλβερμπεργκ δεν είναι η μόνη, είναι απλώς κραυγαλέα.

 

Γενικά, στην απο κει πλευρά του Ατλαντικού υπάρχει μια θολούρα, ακόμα και στην "προοδευτική" εφ. Κατά την εκδοχή Σίλβερμπεργκ μπορεί να φταίει το χώμα, το νερό, ο αέρας, τα μανιτού του Masterton που επιστρέφουν... δεν ξέρω, πάντως τα επιχειρήματα του είναι για γέλια.

 

Η ουσία είναι διαφορετική. Αν εξαιρέσεις λίγους ανθρώπους με πολύ ισχυρή πολιτική πυξίδα και ένστικτο, το πρόβλημα της Αμερικανικής Σκέψης, είναι το γεγονός πως δεν έχει τρόπο να "παγκοσμιοποιηθεί" ουσιαστικά, αναγνωρίζοντας καθολικά τα ίδια δικαιώματα ζωής σε όλους τους ανθρώπους του πλανήτη.

 

Η ίδια η κοινωνία τους περνάει την φάση της αυτοκρατορίας και η πολιτική του απομονωτισμού (Δόγμα Μονρόε: εμείς στην ήπειρο μας κι εσείς στην δική σας) έχει ακόμα ισχυρά παραδοσιακά πολιτικά ερείσματα, που κατά καιρούς "μεταμφιέζονται" σε πολιτικές "ζωτικών συμφερόντων", "σύγκρουσης πολιτισμών" και "τέλους της ιστορίας" που μπερδεύουν ακόμα και πρόσωπα που έχουν και λογική και πολιτική σκέψη.

 

Είναι δύσκολο να αποδεχθείς πως η ευμάρεια σου στηρίζεται στον τρόμο και τον θάνατο των άλλων. Και η Αμερικανική Σκέψη κάνει ότι μπορεί για να αντιμετωπίσει αυτόν τον σκόπελο. Τον παρακάμπτει συνεχώς. Είτε εξισώνοντας (Κι αυτοί γιατί καταπιέζουν τις γυναίκες τους με την μαντήλα;) είτε κρατώντας πολιτική ίσων αποστάσεων (Ναι, αλλά κι οι Παλαιστίνιοι ανατινάζονται στα λεωφορεία όμως...)

 

Ο Σίλβερμπεργκ είναι μόνο το ορατό κομμάτι του παγόβουνου, το "υποβρύχιο" μέρος του δυστυχώς έχει μέσα ακόμα πιο αξιόλογους ανθρώπους. Κι αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολη την διάκριση των αποχρώσεων...