Rikochet Posted September 11, 2007 Share Posted September 11, 2007 Κάτω απ’ την άσφαλτο και πιο βαθιά το άγχος γίνεται αναμονή και ο χρόνος δεν - τα φώτα της πόλης σε καταδέχονταν κάποτε και η ζωή της δεν χώραγε σε εισαγωγικά και ήσουν μέρος της. Τώρα η «ζωή» σου είναι μόνο στάλες από σπασμένους σωλήνες και παλιωμένες εικόνες σήψης και παρακμής που δύναμη έχουν μόνο σε σένα γιατί πάνω απ’ το έδαφος η βαρύτητα τους δεν - εκεί πάνω υπάρχει μόνο ένα παράθυρο που βλέπει σε μια πλατεία και πίσω του ένα γυμνό σώμα που ακουμπάει πάνω στο γυαλί για να σωθεί απ’ τη θερμότητα κι αν δεν υπάρχει, τουλάχιστον φαντάζεται τη δροσιά να αγκαλιάζει κάθε κοιλότητα και να στέλνει εκεί κάτω κάθε φλόγα ανησυχίας κάτω απ’ το παράθυρο το κτήριο την πλατεία κάτω απ’ την άσφαλτο μέσα σε σπασμένους σωλήνες στάλες επάνω σου η μόνη μυρωδιά λύτρωσης ξένος ιδρώτας αφήνει σημάδια απ’ τα υγρά της στο παράθυρο και δεν μπορείς να δεις τίποτα πόσο πιο κάτω; πόσο πιο κάτω; εκείνη σκοτώνει μπαγιάτικα πάθη με αποστειρωμένους χορούς κι εσύ ζείς κάτω από το δέρμα της και κάτω από οτιδήποτε άλλο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.