cynical drone Posted September 16, 2007 Share Posted September 16, 2007 Με οδήγησε κάποια φορά η πάντα αμείλικτη περιέργεια και το πνεύμα της φυγής σ’ ένα χορταριασμένο αερόστατο που φυτοζωούσε σε κάποια απαγορευμένη πεδιάδα. Το βρήκαμε εύκολα και χωρίς χρονοτριβή επιδοθήκαμε στην προσπάθεια να λύσουμε τα συνειδησιακά δεσμά. Καμία υποψία δεν είχε υπολογίσει την Καθημερινότητα που είχε φροντίσει για τον πολλαπλασιασμό τους. Καμία υποψία όμως δεν είχε υπολογίσει και το θράσος του αερόστατου, που μας υπέδειξε ειρωνικά την τραγική πνευματική αυταπάτη:δεν υπήρχε αέρας. Δε νοσταλγώ την εποχή που ανέπνεα. Εξάλλου, μια μόνο ανάσα μου φτάνει για να ζήσω όσο αξίζει. Απλώς συνειδητοποιώ την οδυνηρή καταδίκη της φαντασίας μου να μείνει για πάντα επίγεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.