Cosmo Posted September 30, 2007 Share Posted September 30, 2007 Πούλιες πολλές στολίζουν τη ζωή μου τις ράβω μοναχή κάθε πρωί θα μ’ άρεσε ν’ αγγίζουν το κορμί μου μ’ απ’ έξω τις φορώ το τραβεστί. Κουρέλι δανεικό το φόρεμα μου και μοιάζω ζωντανή προσωρινά στον ήλιο κυνηγάω τη σκιά μου που μοναχά τις νύχτες δεν γλιστρά. Μια βδέλλα ας ρουφήξει το μυαλό μου τις πούλιες μου με δέος να θωρρώ ακόμα και το τρύπιο φόρεμα μου περήφανα εγώ να περπατώ Ευχή ανάρμοστη είναι αυτή για μένα τα ψέματα γιατί τ’ αναζητώ; πλασέμπο δεν κυλούν σ’ αυτό το αίμα κι ο έρωτας δεν είναι γιατρικό Αδύνατον ν’ αντέξω άλλο χρόνο μολύνθηκε η νόηση ξανά τουλάχιστον ας φύγω δίχως πόνο αυτό το πίσω-μπρος ας πάψει πιά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.