Poll: Demi-Flash Fiction #2 (Dune vs Arachnida vs Guardian of the RuneRing #1 vs Naroualis)

[DinoHajiyorgi]

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συμμετέχοντες για τα διηγήματα τους.

 

Συμμετείχαν οι: Dune, Arachnida, Guardian of the Rune Ring #1 και Naroualis.

 

Διαβάστε τα διηγήματα εδώ:

http://community.sff.gr/index.php?showtopic=6746

 

Επιλέξτε ένα από τα τέσσερα ως το καλύτερο, αιτιολογήστε την ψήφο σας, σχολιάστε τα όλα.

 

Οι διαγωνιζόμενοι ζητήθηκαν να γράψουν ένα διήγημα που να πραγματεύεται την «Παρακμή και Πτώση Των Μυθικών Βασιλείων», Βασιλείων δικής τους έμπνευσης και δημιουργίας. Όχι από υπαρκτά βιβλία.

 

Αυτό που ήταν σημαντικό να έχουν οι ιστορίες τους ήταν το συναίσθημα της απώλειας, η πίκρα γι αυτά που χάθηκαν.

 

 

Ψηφίζετε μέχρι την Δευτέρα 15 Οκτωβρίου, στις 10 το πρωί. Τα σχόλιά σας μπορούν να ξεκινήσουν και από τώρα, δεν χρειάζεται να ολοκληρωθεί πρώτα η ψηφοφορία.

Edited October 17, 2007 by Darkchilde

[Amelina]

Χθες διάβασα οτι είχε πάρει παράταση ως τις 10 Οκτωβρίου, ή κάνω λάθος;

 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συμμετέχοντες για τα διηγήματα τους.

 

Συμμετείχαν οι: Dune, Arachnida, Guardian of the Rune Ring #1 και Naroualis.

 

Διαβάστε τα διηγήματα εδώ:

www.sff.gr/forums/index.php?showtopic=6746&pid=79675&st=0�entry79675

 

Επιλέξτε ένα από τα τέσσερα ως το καλύτερο, αιτιολογήστε την ψήφο σας, σχολιάστε τα όλα.

 

Οι διαγωνιζόμενοι ζητήθηκαν να γράψουν ένα διήγημα που να πραγματεύεται την «Παρακμή και Πτώση Των Μυθικών Βασιλείων», Βασιλείων δικής τους έμπνευσης και δημιουργίας. Όχι από υπαρκτά βιβλία.

 

Αυτό που ήταν σημαντικό να έχουν οι ιστορίες τους ήταν το συναίσθημα της απώλειας, η πίκρα γι αυτά που χάθηκαν.

 

 

Ψηφίζετε μέχρι την Δευτέρα 15 Οκτωβρίου, στις 10 το πρωί. Τα σχόλιά σας μπορούν να ξεκινήσουν και από τώρα, δεν χρειάζεται να ολοκληρωθεί πρώτα η ψηφοφορία.

[Naroualis]

Σαν demi-flash fiction δε θα μπορούσε να παρει παράταση τόσες μέρες. Η παράταση ήταν για τις 10 το πρωί της Δευτέρας.

[Amelina]

Ναι, συγγνώμη... όποιος βιάζεται...

[Guest Dune]

Ψήφισα μόλις το διήγημα Ναρουάλις

[DinoHajiyorgi]

Ψήφοι να φάνε και οι κότες! Τα σχόλια που είναι;

 

(Τα δικά μου, μετά το τέλος της ψηφοφορίας.)

[voodoo4]

Λοιπόν, ψήφισα το EQ MUIER.

Η "εναλλακτική ιστορία", έστω και με μπόλικη δόση φαντασίας, είναι από τα αγαπημένα μου θέματα. Δυνατή ιστορία και ολίγον σκοτεινή, ότι πρέπει για μένα. Στα μείον η κάπως βιαστική διήγηση στο τέλος.

 

Δεύτερο θα επέλεγα τις Ερινύες. Αποπνέει έναν ευχάριστο λυρισμό. Το θέμα όμως δε με ικανοποίησε.

 

Η Απόφαση, δε με ενθουσίασε (εκτός ίσως από τις τελευταίες παραγράφους). Μπορεί να φταίει και το γεγονός ότι είναι μέρος μιας ευρύτερης μυθολογίας.

 

Η Χώρα της Απώλειας ήταν πολύ fantasy για τα γούστα μου.

[Naroualis]

Και τα δικά μου σχόλια.

@Dune: Όμορφη ιδέα, ανεπτυγμενη αρκετά, ούτε πολύ σφιχτά γραμμένη, ούτε πολυλογάδικα. Ξαφνιάστικα με την έκταση της ιστορίας, αλλά μετά θυμήθηκα ότι γράφεις γρήγορα (κάπου το είχες πει) κι ύστερα δε μου έκανε εντύπωση. Από πλευράς θέματος είναι εντυπωσιακό, παρόλο που βρίσκεται μέσα στη φόρμα του ήρωα που έχει να εκπληρώσει ένα πεπρωμένο. Δύο παρατηρήσεις: Η απόκτηση του αλόγου δε με πείθει αρκετά, έπρεπε να είναι πιο τεκμηριωμένη. Και η γλώσσα που χρησημοποιούν όταν μιλούν μεταξύ τους οι ήρωες είναι μια ιδέα πιο "σημερινή" απ' ότι θα την ήθελα προσωπικά.

@Arachnida:Κι εδώ έχουμε τον ήρωα με το πεπρωμένο, μόνο που ο ανώνυμος ιππότης έχει συναίσθηση της ύπαρξής του εξαρχής. Κάνει μπαμ ότι τελευταία διαβάζεις πολύ βυζαντινή ιστορία... Η ψήφος μου σε σένα, τόσο για την επιλογή της εναλλακτικής ιστορίας, όσο και για το ύφος της διήγησης.

@Guardian#1: Δυστυχώς σ' αυτήν την ιστορία είδα νοηματικά κενά. Έμεινα σε σύγχιση ως προς το ρόλο των αγοριών, το ρόλο της Αλεπούς και το ρόλο των δράκων, παρόλο που έχω σχετικά πρόσφατα διαβάσει το προηγούμενο κέιμενό σου στον συγκεκριμένο "κόσμο". Είναι όντως φανερό το ότι αποτελεί τμήμα κάτι μεγαλύτερου και νομίζω ότι αυτό είναι η μεγάλη του αδυναμία.

[Guest Dune]

Η Χώρα της Απώλειας ήταν πολύ fantasy για τα γούστα μου.

 

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με ενθουσίασε το σχόλιο σου. Είναι το πρώτο φάντασυ που γράφω, ever, και πραγματικά ένοιωθα ότι έγραφα ότι μου κατέβαινε. Βέβαια προκειμένου να βάλω το θέμα στην κόντρα Νιένορ Τριλιαν είπα ότι το Σχέσεις Στοργής είναι φάντασυ όωμς τελικά τώρα γράφοντας ένα βλέπω πώς είναι πραγματικά. Είχε απίστευτη πλάκα και εγώ έτσι ένοιωθα, "πολύ φάντασυ" που το έγραφα.

[Guest Dune]

Και τα δικά μου σχόλια.

@Dune: Όμορφη ιδέα, ανεπτυγμενη αρκετά, ούτε πολύ σφιχτά γραμμένη, ούτε πολυλογάδικα. Ξαφνιάστικα με την έκταση της ιστορίας, αλλά μετά θυμήθηκα ότι γράφεις γρήγορα (κάπου το είχες πει) κι ύστερα δε μου έκανε εντύπωση. Από πλευράς θέματος είναι εντυπωσιακό, παρόλο που βρίσκεται μέσα στη φόρμα του ήρωα που έχει να εκπληρώσει ένα πεπρωμένο. Δύο παρατηρήσεις: Η απόκτηση του αλόγου δε με πείθει αρκετά, έπρεπε να είναι πιο τεκμηριωμένη. Και η γλώσσα που χρησημοποιούν όταν μιλούν μεταξύ τους οι ήρωες είναι μια ιδέα πιο "σημερινή" απ' ότι θα την ήθελα προσωπικά.

 

Εκει με το άλογο θα μπορούσε σίγουρα να γίνει καλυτερο. Πιο μυθικά ίσως. Όμως ήθελα να το δώσω raw το διήγημα, γραμμένο χωρίς editing για να δώ τί κάνω. Μάλιστα το χειρίστηκα σαν φλα΄ς φίκτιον το έγραψα πόλύ γρήγορα και επι΄τηδες το έστειλα χωρίς καμία διόρθωση.

Είναι η πρώτη φορά που γράφω φάντασυ, και ήθελα να δώ άν σε επίπεδο πηγαίο, κάνω τίποτα σ'αυτό το θέμα. Στους διαλόγους προφανώς χρειάζομαι βελτίωση, η παρατήρησή σου είναι απόλυτα εύστοχη. Φάντασυ ήρωες μίας αρχαίας εποχής πρέπει να είναι και η γλωσσα τους πιό πρός τα εκεί.

Εχω πολλά να μάθω. Εσύ άλλωστε είσαι δασκάλα στο είδος, το διήγημα σου που το ψήφισα, στο ύφος τουλάχιστον, στο λυρισμό και στο κλίμα φαίνεται ότι το έχεις δουλέψει το φάντασυ. Έχεις προπονηθεί πολύ στον Κόμπε, ειναι το αγαπημένο σου είδος, και φαίνεται να σου ταιριάζει επίσης.

Στην ιστορία σου αυτό που δεν μου άρεσε ήταν το νόημα της. Όμως αυτό δεν είναι προς συγγραφική κρίση, εννοώ είναι τελείως προσωπική επίλογή. Δηλαδή αυτό το "πόσο όμορφα ήταν όλα κάποτε" γενικά με εξοργίζει. Προτιμάω σαν χαρακτήρας να σκέφτομαι "πόσο όμαορφα μπορούν να γίνουν όλα ξανά". Ο τίτλος "Παρακμή και Πτώση των μυθικών βασιλείων" όπως είδες μας έδινε και τις δύο δυνατότητες.

 

Και στο δικό μου το βασίλειο της χώρας της Απώλειας παρακμάζει, πέφτει και εγκαταλείπεται μόνο του στην έρημο στο τέλος. Εκφράζοντας το συναίσθημα της απώλειας μέχρι τότε, όμως όχι από τότε για πάντα. Ειναι μία υπαρκτή επιλογή στο θέμα έτσι όπως το έβαλε ο Ντίνος, κι εγώ την προτίμησα.

Edited October 11, 2007 by Dune

[Naroualis]

"Δασκάλα"; Απελθέτω απ' εμού! Δε θέλω με τίποτε να είμαι δασκάλα, προτιμώ να μένω πάντα μαθήτρια. Έτσι θα υπάρχει πάντα κάτι που να με κάνει να ενθουσιαστώ. Πάντως, ο Κόμπες ήταν το κερασάκι στην τούρτα των φάντασυ που έχω γράψει. Είναι περίπου 120 μικρές ιστορίες κι αν ο Κόμπες είναι magnum opus, η έκφραση αναφέρεται στο μέγεθός του και μόνο. Εκεί έγκειται και η άνεσή μου.

[Guest Dune]

"Δασκάλα"; Απελθέτω απ' εμού! Δε θέλω με τίποτε να είμαι δασκάλα, προτιμώ να μένω πάντα μαθήτρια. Έτσι θα υπάρχει πάντα κάτι που να με κάνει να ενθουσιαστώ. Πάντως, ο Κόμπες ήταν το κερασάκι στην τούρτα των φάντασυ που έχω γράψει. Είναι περίπου 120 μικρές ιστορίες κι αν ο Κόμπες είναι magnum opus, η έκφραση αναφέρεται στο μέγεθός του και μόνο. Εκεί έγκειται και η άνεσή μου.

 

 

Δασκάλα, αδιαφιλονίκητα. Που 120 ιστορίες που μία !

[Arachnida]

Ταλαντεύτηκα ανάμεσα σε δύο ιστορίες και τελικά θα ψηφίσω του Dune. Η ιστορία είναι πολύ κοντά σε αυτά που μου αρέσει να διαβάζω και μου αφήνουν μία αίσθηση αραβικού παραμυθιού. Μου άρεσε πολύ και ακόμα κι αν είχε μερικά ελαττώματα, γίνεται η αγαπημένη μου απ' τον συγγραφέα.

Πιστεύω ότι ειδικά στην αρχή ξεκινά πολύ δυναμικά, είναι στημένη όμορφα και οι περιγραφές του μύθου όπως πρέπει. Όπως ανέφερε και η Ευθυμία χωλαίνει λίγο στους διαλόγους και κατά τη γνώμη μου και στις σκηνές "δράσης", όπως εκεί όπου ο Τάρεκ πετά το εγχειρίδιο στον πτερόσαυρο. Επίσης χρειάζεται ένα ακόμη χτένισμα.

Ίσως θα μπορούσε να είναι και λίγο μικρότερο, δεν χρειαζόταν κατά τη γνώμη μου να προστεθούν λεπτομέρειες καθημερινότητας που αφαιρούν απ' την μαγεία του παραμυθιού. Να ήταν σε ορισμένες εκφράσεις λίγο πιο αφηρημένο.

Στο σύνολο πάντως είναι καλή ιστορία, ενώ ο μύθος εξαιρετικά εμπνευσμένος.

[Guest Dune]

Ταλαντεύτηκα ανάμεσα σε δύο ιστορίες και τελικά θα ψηφίσω του Dune. ...........

Στο σύνολο πάντως είναι καλή ιστορία, ενώ ο μύθος εξαιρετικά εμπνευσμένος.

 

Ευχαριστώ για τα κολακευτικα σου σχόλια.

[DinoHajiyorgi]

Μετά από "παλλαϊκή" απαίτηση, δίνεται μια παρατασούλα δύο ημερών στην ψηφοφορία. Προλαβαίνετε μέχρι την Τετάρτη το πρωί στις 10.

 

4 διηγήματα είναι. Ενισχύστε τα όνειρα των συναδέλφων σας. Δώστε και σώστε.

[Nihilio]

Ψήφισα Αραχνίδα. Σχόλια σύντομα.

Edited October 15, 2007 by Nihilio

[DinoHajiyorgi]

Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου, μέχρι 10 το πρωί. Λήξη ψηφοφορίας.

 

Τελευταία ευκαιρία.

 

Θα πάμε με "φώτο-φίνις";!

[nikosal]

Πρόλαβα να διαβάσω τα διηγήματα και να ψηφίσω τελευταία στιγμή. Σχόλια τις επόμενες μέρες.

[DinoHajiyorgi]

ΟΖΥΜΑΝΔΙΑΣ

 

Συνάντησα έναν ταξιδιώτη από χώρα αρχαία.

Είπε: τεράστια, δίχως κορμό, δυο πόδια πέτρινα

υψώνονται στην έρημο... Κοντά τους, μες στην άμμο

βυθισμένο, ένα θρυμματισμένο πρόσωπο• τα σκυθρωπά του

χείλη, πτυχωμένα σ' ένα χαμόγελο ψυχρής υπεροχής,

λένε ο γλύπτης τους πως διάβασε σωστά αυτά τα πάθη

που ακόμη ζούνε χαραγμένα στ' άψυχα ετούτα πράγματα

– το χέρι που τα περιγέλασε και την καρδιά που τα 'θρεψε.

Και πάνω στο κρηπίδι αυτές οι λέξεις αχνοφαίνονται:

«Οζυμανδίας τ' όνομά μου, ο Βασιλεύς των Βασιλέων,

κοιτάξτε τα έργα μου. Ισχυροί, κι απελπιστείτε!»

Άλλο τίποτα δεν μένει. Γύρω από τη φθορά

των κολοσσιαίων ερειπίων, απέραντη, γυμνή,

μόνη η έρημος, κι επίπεδη, απλώνεται μακριά.

 

του Percy Bysshe Shelley

 

Ένα από τα λίγα ποιήματα που καταλαβαίνω και λατρεύω. Το άκουσα για πρώτη φορά στη σειρά Beauty and the Beast της τελευταίας περιόδου, το διάβαζε ο Βίνσεντ σε ένα επεισόδιο με τίτλο “Snow”. Υπάρχει απέραντη ομορφιά στην πίκρα και την απαισιοδοξία που εκφράζει, ενώ ταυτόχρονα, κατ’ εμένα, παρουσιάζει μια αισιοδοξία σχετική με την δικαιοσύνη του Θεού.

 

Ευχαριστώ τους τέσσερις συμμετέχοντες για τα έργα τους. Άσχετα με την βαθμολογία τους, εμπλούτισαν την Βιβλιοθήκη του sff.

 

# Dune: Κατ’αρχήν, άσχετα με τις αμφιβολίες που έχεις εκφράσει κατά καιρούς, έδειξες πως κάτι γνωρίζεις από φάντασυ. Η παραδοχή σου πως το έστειλες raw χωρίς διορθώσεις με απαλλάσσει από το να το ξεψειρίζω για τυχόν ορθογραφικά ή άλλα σφάλματα. Είμαι ανίκανος να το κάνω έτσι ή αλλιώς. Η naroualis ήταν η πιο κατάλληλη στις παρατηρήσεις της. Έγραψες κάτι που όχι μόνο ήταν φάντασυ, αλλά ήταν και ένα πολύ καλό παραμύθι. Εδώ χωρούν ξανά τα λόγια του Arachnida για το διήγημα σου.

 

Σε βρήκα εκτός θέματος, αλλά αυτό δεν θα σου στερούσε μονάδες. Δεν θα στερούσε μονάδες από κανένα διήγημα πλέον. Αν εγώ ψήφισα άλλο το έκανα γιατί με κέρδισε εκείνο. Αν θυμάσαι, είχα ζητήσει μια ιστορία που πραγματεύεται το τέλος της εποχής του φάντασυ. Στην ιστορία σου, ναι μεν καταλύεται ένα βασίλειο, αυτό της ερήμου, ξεκινάει όμως ένα άλλο, πιο ευτυχισμένο βασίλειο, αυτό της Πράσινης Κοιλάδας, όπου οι ήρωες μάλλον συνεχίζουν να έχουν την Λαράμα, την θεά των αστεριών, σαν σύμμαχο και τους πτερόσαυρους σαν υποζύγια. Άρα η εποχή του φάντασυ δεν έχει λήξει αλλά συνεχίζεται.

 

# Arachnida: Με το ένα πόδι εντός θέματος και μια ιστορία που με ενθουσίασε πολύ. Εντός θέματος γιατί, ενώ περιγράφεται μια ιστορία που λαβαίνει χώρα, ίσως, στα Βυζαντινά χρόνια, ο μυστηριώδης πολεμιστής χρησιμοποιεί στη μάχη όπλα (πανοπλία, ασπίδα, δόρυ) από την εποχή του φάντασυ – όπως είχα διευκρινίσει και στις οδηγίες του θέματος. Παρόμοια όπλα μοιάζει να χρησιμοποιεί και ο εξίσου σκοτεινός Μοχάμεντ. Όχι δεν θεωρώ το διήγημα εναλλακτική ιστορία. Εδώ έχουμε μια αινιγματική πινελιά του Arachnida που κάνει το διήγημα ακόμα πιο δυνατό. Η αφήγηση είναι σκαλισμένη σε πέτρα που ανακαλύπτουν δικοί μας αρχαιολόγοι, μια αφήγηση που δεν ανταποκρίνεται σε κανένα γνωστό μας ιστορικό γεγονός.

 

Το διήγημα με κέρδισε αλλά ήρθε με ελάχιστους πόντους δεύτερο στην προτίμηση μου.

 

# Naroualis: Το διήγημα που ψήφισα. Το «Ερινύες» και εντός θέματος ήταν και κατάφερε να με συγκινήσει. Μου μετέδωσε το συναίσθημα της απώλειας γι αυτά που χάθηκαν. Αυτό δεν χρειάζεται να σημαίνει πως τα παλιά είναι πάντα όμορφα, και πως οι επόμενες εποχές δεν μπορούν να είναι καλύτερες. Η κάθε απώλεια σχετίζεται με τους ανθρώπους εκείνους που ήταν δεμένοι με μια συγκεκριμένη εποχή και πως βίωσαν την προσωπική εκείνη απώλεια. (Η δεκαετία του 1980 ήταν μια δύσκολη και μελαγχολική εποχή για μένα. Κι όμως, όποτε ακούω ένα τραγούδι των 80s νιώθω ένα τρομερά νοσταλγικό συναίσθημα. Δεν το είχα καταλάβει ποτέ, είμαι όμως τελικά «παιδί των 80s».) Επίσης, τρομερή ιδέα ο λόφος Άρδυ με τα ζωντανά χαλίκια της μνήμης, για να μην ξεχαστεί ποτέ το παλιό και το άδικο. Άλλο ένα φοβερό παραμύθι στη φαρέτρα σου Ευθυμία. Μου έδωσε τον κόμπο στο λαιμό, του έδωσα την ψήφο μου.

 

# Guardian of the Rune Ring 1: Ανέφεραν όλοι τους λόγους που χάνει αυτό το διήγημα. Κακογραμμένο δεν είναι, φάντασυ είναι, υποφέρει όμως γιατί είναι τόσο φανερό πως είναι απόσπασμα μεγαλύτερης ιστορίας. Ίσως, για χάρη του διαγωνισμού, για να παρουσιαστεί σαν ανεξάρτητο κομμάτι, ο συγγραφέας θα έπρεπε να προσθέσει λίγο φόντο στο παρελθόν και τα κίνητρα των ηρώων του. Εύχομαι πάντως, με την μεγαλύτερη ιστορία περισσότερο σαν ιδέα στο κεφάλι του συγγραφέα, αυτό το κομμάτι να γράφτηκε τώρα, με αφορμή τον διαγωνισμό. Αυτό είναι το νόημα και του Flash Fiction, με έμφαση στο Flash. Αν απλώς διαλέχτηκε ένα ήδη γραμμένο κομμάτι αυτό είναι αθέμιτος και άδικος ανταγωνισμός ως προς τους άλλους συγγραφείς.

 

Κρίνοντας το όμως σαν φρεσκογραμμένο κομμάτι, με έβαλε σε σκέψεις στο γιατί διάλεξε ο συγγραφέας να γράψει αυτό το κομμάτι της ιστορίας του. Θεώρησε πως εδώ ανταποκρίνεται στο θέμα μας; Το έψαχνα διαβάζοντας το. Ήταν τα φαντάσματα των λευκών δράκων; Ήταν η αφήγηση σε γεγονότα που συνέβησαν πριν χίλια χρόνια; Αν τα τέσσερα αγόρια δρουν στο σήμερα, με το αυτοκίνητο τους παρκαρισμένο πίσω από τον λόφο, τότε θα πω εντάξει, είναι εντός θέματος. Αυτό όμως δεν το ξέρω. Η παρουσία της Αλεπούς μου λέει πως βρισκόμαστε στην εποχή του φάντασυ και πως η εποχή συνεχίζεται ακόμα.

 

Σας ξαναλέω όμως, ούτε εγώ αλλά ούτε κανείς άλλος ψήφισε καθώς φαίνεται για το πόσο μια ιστορία ήταν εντός ή εκτός θέματος. Οι ιστορίες σας κρίθηκαν από την καθεαυτή συγκινητική ανάγνωση που προσέφεραν.

 

Νικητής είναι ο Arachnida, με 6 ψήφους.

 

Ψήφισαν 13 μέλη του φόρουμ.

Αποτελέσματα:

Archnida: 6 [46.15%]

Naroualis: 5 [38.46%]

Dune: 1 [7.69%]

Guardian of the Rune Ring #1: [7.69%]

 

Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά στον νικητή αλλά και σε όλους τους άλλους.

[Guest Dune]

Αν θυμάσαι, είχα ζητήσει μια ιστορία που πραγματεύεται το τέλος της εποχής του φάντασυ.

 

Αν θυμάσαι δυσκολεύτηκα πολύ να καταλάβω τί είχες ζητήσει μ'αυτόν το αινιγματικο΄τίτλο στα αγγλικά

 

Εντιτ: Η αλήθεια ειναι οτι κι εγώ αυτό σκέφτηκα αυτό που λές κι εσύ τώρα, "επικήδειο στο φαντασυ" όμως δεν ήθελα να το γράψω μη με παρουν στο κυνήγι

 

Ήταν ένας ωραίος διαγωνισμός, τα συγχαρητήρια στον Γιαννη

Edited October 17, 2007 by Dune

[Arachnida]

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά όσους με τίμησαν με την ψήφο και την ανάγνωσή τους. Σ' ευχαριστώ Ντίνο για τα καλά σου λόγια- ίσως μέσα στα όρια του θέματος να άξιζε περισσότερο να κερδίσει η Ευθυμία, το διήγημά της ήταν πολύ πιο πιστό στο πνεύμα της απώλειας. Νομίζω και ότι του Dune αξίζει μεγαλύτερη προσοχή, ελπίζω να κάνει ορισμένες διορθώσεις και να το ανεβάσει πάλι στο forum, θέλω πολύ να το ξαναδιαβάσω.

Επίσης να αναφέρω ότι ο τίτλος του διηγήματός μου είναι αναγραμματισμός του θέματος και όχι αραβική φράση.

[RaspK]

Πρώτα στις προτιμήσεις μου ήταν του Arachnida και της Narualis, αλλά να γκρινιάξω εδώ, Ντίνο, επειδή αν βρήκες μόνο λόγο τον οπλισμό για να πεις fantasy το κείμενο του Arachnida, μαύρο φίδι που σ' έφαγε αν εμφανιστούμε και οι δύο στο meeting στο The Cube! Ειλικρινά, πάντως, είναι φυσιολογικός οπλισμός για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το Βυζάντιο· θα μου κάνει εντύπωση αν αυτό σ' έκανε να το πεις fantasy...

 

Για να πω και μια κακιούλα, ένα πράγμα δεν κατάλαβα: demi-flash fiction γράφανε τα παιδιά ή short stories, αλήθεια;

Edited October 17, 2007 by RaspK

[DinoHajiyorgi]

Ειλικρινά, πάντως, είναι φυσιολογικός οπλισμός για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το Βυζάντιο· θα μου κάνει εντύπωση αν αυτό σ' έκανε να το πεις fantasy...

 

Μα...το διάβασες; Ο αφηγητής μας δίνει ένα συγκεκριμένο background για το κάθε όπλο, το δόρυ είχε σκοτώσει έναν δράκο κλπ.

 

Ο συγγραφέας μας δίνει ένα ιστορικό, αν και ομειχλώδες, πλαίσιο σύγκρουσης, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία εναντίον των ορδών από την Ανατολή. Τα όπλα και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται από τον πολεμιστή αλλά και τον Μοχάμεντ, παραπέμπουν σε "κειμήλια" της εποχής του φάντασυ. Αυτό ανταποκρίνεται στις οδηγίες μου για το θέμα.

 

Και το ξαναλέω. Δεν ζήτησα διήγημα φάντασυ αλλά την πτώση και το μετά της εποχής του. Αν εσύ θεωρείς το διήγημα φάντασυ, το θεωρείς και εκτός θέματος.

Edited October 17, 2007 by DinoHajiyorgi

[Guest Dune]

Για να πω και μια κακιούλα, ένα πράγμα δεν κατάλαβα: demi-flash fiction γράφανε τα παιδιά ή short stories, αλήθεια;

 

Ποιά είναι η διαφορά; (για να ξέρουμε να παραμένουμε εντός πρωτοκόλου από εδώ και στο εξής μη μας μαλλώνουνε )

[RaspK]

Το είπα περισσότερο για πλάκα και όχι στα σοβαρά, αλλά flash-fiction νοείται κάθε κείμενο που είναι έως και 2.000 λέξεις (και που, συνήθως, είναι ένα στιγμιότυπο, σα να βλέπουμε κάτι πολύ αποσπασματικά), ενώ τα short stories κυμαίνονται μεταξύ 2.000 (συνήθως περισσότερων) έως και 10.000 λέξεων και χαρακτηρίζονται, τυπικά, από μια πιο ολοκληρωμένη ιστορία. Από τη στιγμή και μόνο που λέμε "demi-flash fiction," προφανώς δε μιλάμε για την πρώτη περίπτωση, αλλά κάπου εκεί τα όρια χάνονται.