zoopy Posted October 9, 2007 Share Posted October 9, 2007 Όνομα Συγγραφέα:Σοφία Είδος: φαντασία Βία; Όχι) Σεξ; Όχι Αυτοτελής; Ναι Χρόνια τώρα με το μυαλό μου προσπαθώ να φιλοσοφήσω τις στιγμές. Με τα μάτια κλειστά πλάθω εικόνες παραδείσου που θα ήθελα να βρεθώ. Σκηνοθετώ μια ιστορία αγάπης με τα μάτια της ψυχής μου. Ο ήλιος έχει δώσει τη θέση του στο φεγγάρι και εγώ ξαπλωμένη στην αιώρα της αυλής κοιτάζω τον ουρανό και αμέσως το μυαλό μου τρέχει και σχηματίζει την μορφή σου. Πόσο θέλω να ήμασταν μαζί. Να ήμασταν εδώ αγκαλιά και λέγαμε όλα όσα φοβόμαστε να πούμε. Όμως δεν είσαι εδώ και εγώ έχω ανάγκη να σου μιλήσω, όπως τότε που ήμασταν παιδιά και με τα αθώα μικρά μας ματάκια κοιτάζαμε τα αστέρια και τους δίναμε από ένα όνομα.. Ονόματα-συναισθήματα που νιώθαμε χωρίς να φοβόμαστε. Τώρα λοιπόν δεν είσαι εδώ και έχω τόσο μεγάλη ανάγκη να σου μιλήσω. Να σου πω πως τα όρια στενεύουν, οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο πολύ καχύποπτοι, η λογική παραμερίζεται και τη θέση της παίρνει με το έτσι θέλω η βία. Χάνουμε πολύτιμο χρόνο προσπαθώντας να τιμωρήσουμε τους φταίχτες χωρίς να είμαστε σίγουροι ότι αυτό είναι και το σωστό. Και όλα αυτά γιατί φοβόμαστε. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει αύριο και γι αυτό τρέχουμε και δεν ζούμε. Όλοι τρέχουν και φοβούνται. Δεν μιλούν. Δεν μιλάω. Φοβάμαι. Δεν είσαι εδώ για να με πάρεις στην αγκαλιά σου και να μου πεις όπως τότε: Εγώ είμαι εδώ τώρα. Είμαι εδώ για σένα. Δεν θα αφήσω κανένα να σε πειράξει. Σε λατρεύω! Σ’αγαπώ! Στο υπόσχομαι! Και τώρα σε ψάχνω παντού να σε βρω, να σε δω, να σου πω, να τρέξω κοντά σου και τότε εσύ να με πάρεις στην αγκαλιά σου και να με κρατήσεις σφιχτά. Να με κοιτάξεις στα μάτια και με τα μάτια σου να μου πεις πως τώρα είσαι εδώ. Τώρα είμαστε μαζί και πως όλα θα πάνε καλά. Και μέσα στη μέθη της ανάγκης μου για σένα ανοίγω τα μάτια μου και καταλαβαίνω πως όλα ήταν ένα όνειρο μα πάλι δεν είσαι εδώ. Ξέρω όμως πως είσαι κάπου έξω και με σκέφτεσαι.. Σκέφτεσαι όλα αυτά που έχουμε ζήσει. Συνεχίζεις να νιώθεις όλα εκείνα. Όλα όσα μου έδειξες και μου έμαθες με την αγάπη σου και με τη φροντίδα σου. Όλα αυτά που ονειρευτήκαμε και όλα εκείνα που δεν πραγματοποιήσαμε ποτέ.. Ο χρόνος περνάει τα όρια στενεύουν και τα συναισθήματα δραπέτες μαρτυρούν όσα δεν προλάβαμε να πούμε… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted February 12, 2008 Share Posted February 12, 2008 Παίρνω αφορμή γιατί μετέφραζα ένα παρόμοιου ύφους διήγημα για το τεύχος Μαρτίου των Συμπαντικών Διαδρομών. Μόνο που εκείνο είχε και μερικά διαστημόπλοια να πετάνε στο φόντο για να δικαιολογήσει το sci-fi του θέματος. Ξεκινάς με ορθογραφικό λάθος στον τίτλο, τόσο εξώφθαλμο που αναγκάστηκα να κοιτάξω το λεξικό για να βεβαιωθώ. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσαν οι σκέψεις, όχι τόσο λόγο του ύφους, αλλά λόγω μερικών εκφράσεων που έμοιαζαν λυρικές, αλλά δεν μπορούσα να πιάσω το νόημα τους. Πχ στην αρχή : " Χρόνια τώρα με το μυαλό μου προσπαθώ να φιλοσοφήσω τις στιγμές". Επίσης είχε μερικά σημεία λίγο τετριμμένα. Αντίθετα η τελευταία φράση ήταν όμορφη: "Ο χρόνος περνάει, τα όρια στενεύουν και τα συναισθήματα δραπέτες μαρτυρούν όσα δεν προλάβαμε να πούμε…" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted February 13, 2008 Share Posted February 13, 2008 Πολύ όμορφη κατάθεση ψυχής. Εύστοχοι προβληματισμοί όπως ο χρόνος, η παιδική ανεμελιά και η απουσία. Με συγκίνησες πρωί πρωί! Πάντως είσαι μέσα στο κλίμα των ημερών μπορώ να πω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cosmo Posted February 13, 2008 Share Posted February 13, 2008 Πρώτα απ' όλα καλωσήρθες. Και δεύτερον θα προσπαθήσω να είμαι επιεικής μαζί σου μιας και είναι η πρώτη σου ιστορία. Μου κάνει κάτι σαν μια πικραμένη ιστορία αγάπης ενός ανεκπλήρωτου έρωτα που δεν έχεις ξεπεράσει ακόμα. Μάλλον θα το έβλεπα πιο πολύ σαν αυτοβιογραφία κάποιων σκέψεων και συναισθημάτων παρά σαν μία ιστορια. Αν παρ' όλα αυτά μου πείς οτι δεν είναι έτσι τότε με έπεισες πραγματικά για το αντίθετο και μπράβο σου για αυτό. Δεν θα μιλήσω για ορθογραφικά και συντακτικά λάθη γιατί αν τα κοιτάξεις λίγο είναι σίγουρο πως θα τα βρείς και μόνη σου. Καλή συνέχεια και περιμένω την επόμενη σου ιστορία.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
zoopy Posted March 6, 2008 Author Share Posted March 6, 2008 Αγαπητέ Arachnida ζητώ συγγνώμη για το ορθογραφικό λάθος που λες!! Δεν το έκανα επίτηδες αλλά λόγω κεκτημένης ταχύτητας!! Πάντως ευχαριστώ πολύ για τις κριτικές!! Θα προσπαθήσω η επόμενη ιστορία να είναι πολύ καλύτερη απο αυτήν!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted March 6, 2008 Share Posted March 6, 2008 Αγαπητέ Arachnida ζητώ συγγνώμη για το ορθογραφικό λάθος που λες!! Ε τι συγνώμη; Εγώ συγνώμη αν ήταν λίγο αυστηρά τα σχόλια. Τώρα που το ξαναδιάβασα μου άρεσε περισσότερο. Ανέβασε και κάτι άλλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted December 6, 2008 Share Posted December 6, 2008 Λέξεις που περιγράφουν ένα συναίσθημα. Το πρώτο πρόσωπο δίνει αίσθηση ότι η συγγραφέας μιλά για τον εαυτό της. Σίγουρα λυρικό και συγκινητικό κείμενο. Μου μένει όμως η απορία για τα πρόσωπα. Ποιος και ποια είναι; Τι ακριβώς περάσανε μαζί; Ποια δυσκολία τους χώρισε; Θα περιμένω (ελπίζω όχι μάταια) κάποια στιγμή να διαβάσω τη συνέχεια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted December 6, 2008 Share Posted December 6, 2008 Εμένα πάλι αυτή η αφαιρετικότητα των χαρακτηριστικών των ηρώων ήταν που μου άρεσε. Αυτή η κατάθεση συναισθημάτων θα μπορούσε να είναι οποιουδήποτε. Μπορώ να ταυτιστώ με τον ήρωα του διηγήματος ή να βάλω να δικά μου χαρακτηριστικά στην ιστορία. Ομορφη γραφή πάντως, συγκινησιακή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.