Το κλεισιμο του ματιου

[heiron]

Προσπαθουσα να εξηγησω στο Μελδοκιο τις προαλλες κατι που αρχιζει να με ενοχλει στο φαντασυ.Θα μπορουσα να πω στη λογοτεχνια γενικα αλλα μου φαινεται οτι το προβλημα εντοπιζεται κυριως στο fantasy.

Με τη φραση "το κλεισιμο του ματιου" εννοω εκεινες τις εξυπναδες και τσαχπινιες που λενε και κανουν οι ηρωες στο φαντασυ.Προφανως οι συγγραφεις θελουν να δειξουν το παρειστικο κλιμα που επικρατει,την πονηρια και την τσαχπινια των ηρωων τους αλλα και να ελαφρυνουν λιγο το κλιμα που γινεται μουντο με ολες τις μαχες και τα τερατα που υπαρχουν σε αυτες τις ιστοριες.Αλλα εμενα μου τη σπαει.Παλιοτερα το γουσταρα καπως,τι να πω.

Συγκεκριμενο παραδειγμα δεν μου ερχεται τωρα αλλα πιστευω οτι τετοια σκηνικα βρισκουμε σε βιβλια τυπου "Ο Μαγος","Ντρας ο Θρυλος" κτλ.Η ακομη και στον Ελρικ,δεν αποκλειεται να εχουμε τετοιες φασεις με τον Μουνγκλαμ.

Μπορειτε να δωσετε κανενα παραδειγμα εσεις για να δω αν καταλαβατε;Και αν οντως καταλαβατε τι εννοω αν συμφωνειτε η οχι μαζι μου.

[Mort13]

Ο Γκάνταλφ νομίζω κλείνει αρκετά συχνά το μάτι.

[RaspK]

Δεν υπάρχει κάτι κακό σε όλ' αυτά, αρκεί να δίνεται ωραία.

 

Π.χ. όταν ο χαρακτήρας δείχνει ότι δεν πτοείται με τίποτα, είναι καλό, ή άμα θέλει να δείξει ότι ο χαρακτήρας πάει ν' αποσπάσει κάποιον άλλο χαρακτήρα με πιο ευαίσθητα νεύρα ή στομάχι. Κατ' εμέ, είναι εξ ίσου εκνευριστικό όταν οι χαρακτήρες γίνονται λίγο μυγιάγγιχτοι (το παθαίνουν πολλοί σε έργα γυναικών τελευταία)...

 

Προς θεού, δεν έχω τίποτα με τις γυναίκες συγγραφείς, αλλά ελάχιστοι συγγραφείς, ανεξαρτήτως φύλου, αποδίδουν καλά το πόσο αναίσθητος μπορεί να γίνει κάποιος ακόμα και στα πιο φριχτά πράγματα, ή το πόσο ευαίσθητος μπορεί να μείνει σε άλλα!

 

Υ.Γ.: Ψιλοσπαμ, αλλά είμαι ο μόνος που προσέχει ότι καμία γυναίκα δεν κάνει ή δε δέχεται ότι κάνει λάθη σε όλα σχεδόν τα έργα fantasy, εκτός αν είναι ηλίθια, εν αντιθέσει με τους άντρες που κάνουν συνέχεια όλες τις βλακείες του κόσμου μαζεμένες;

[Nihilio]

Υ.Γ.: Ψιλοσπαμ, αλλά είμαι ο μόνος που προσέχει ότι καμία γυναίκα δεν κάνει ή δε δέχεται ότι κάνει λάθη σε όλα σχεδόν τα έργα fantasy, εκτός αν είναι ηλίθια, εν αντιθέσει με τους άντρες που κάνουν συνέχεια όλες τις βλακείες του κόσμου μαζεμένες;

Sansa, Arya, Catelyn, Brienne στο song of ice and fire

Phaedra στο Kushiel's Saga

Alicia, Daywatch

Κι όλα αυτά με μια γρήγορη ματιά στη βιβλιοθήκη μου.

[RaspK]

Το Song of Ice and Fire ανήκει στα ελάχιστα έργα που ξεχωρίζω από τα λίγα που έχω δει (δεν κάνω πλάκα, αυτό είχα κυρίως κατά νου μιλώντας για εξαιρέσεις) μαζί με μερικά κλασικά, το Kushiel's Saga είναι άλλη μία τέτοια εξαίρεση, έχω δει μόνο το Nightwatch, και αυτά μπορώ να σου απαντήσω προς στιγμήν. :tongue:

 

Πες μου, όμως, πόσοι περισσότεροι ανδρικοί χαρακτήρες κάνουν πολύ περισσότερα λάθη στ' αντίστοιχα βιβλία που τσέκαρες; Π.χ. ενδεικτικά μπορώ να πω ότι στη Le Guin δε θυμάμαι πολλές γυναίκες να κάνουν λάθη (τώρα, άμα μιλήσω για άντρες...), στη Χομπ όλα τα λάθη, σχεδόν, είναι ανδρικά, και πάει λέγοντας.

[D'Ailleurs]

Υ.Γ.: Ψιλοσπαμ, αλλά είμαι ο μόνος που προσέχει ότι καμία γυναίκα δεν κάνει ή δε δέχεται ότι κάνει λάθη σε όλα σχεδόν τα έργα fantasy, εκτός αν είναι ηλίθια, εν αντιθέσει με τους άντρες που κάνουν συνέχεια όλες τις βλακείες του κόσμου μαζεμένες;

 

γιατι ώς γνωστών οι γυναίκες δεν κάνουν τόσο καλούς κωμικούς χαρακτήρες, με ελάχιστες εξαιρέσεις βέβαια. Επιπλέων δεν έχουν αίσθηση του χιούμορ...

[Nienor]

Πες μου, όμως, πόσοι περισσότεροι ανδρικοί χαρακτήρες κάνουν πολύ περισσότερα λάθη στ' αντίστοιχα βιβλία που τσέκαρες; Π.χ. ενδεικτικά μπορώ να πω ότι στη Le Guin δε θυμάμαι πολλές γυναίκες να κάνουν λάθη (τώρα, άμα μιλήσω για άντρες...), στη Χομπ όλα τα λάθη, σχεδόν, είναι ανδρικά, και πάει λέγοντας.

 

Η Λεγκέν έχει ολόκληρο βιβλίο στηριγμένο σε γυναικεία λάθη: Οι τάφοι του Ατουάν, όπου η Τενάρ μια χαρά τα παραδέχεται τελικά και καταλαβαίνει...

 

Επίσης, κι εμένα μου την ψιλοσπάει αυτό για το οποίο ανοίχτηκε το τόπικ, τουλάχιστον όταν το βλέπω πως είναι φτιαγμένο επίτηδες, δηλαδή όταν το προσέξω. Αν ο συγγραφέας μου το περάσει "απαρατήρητο" δε με πειράζει καθόλου, ίσα ίσα το τρώω. Κάποιες φορές μου αρέσει κιόλας, όταν είναι λεπτοδουλεμένο. Όταν δηλαδή δεν είναι ένα κλείσιμο ματιού αυτό που περιγράφεται, αλλά κάποια άλλη κίνηση, ένα χάδι τον ώμο φευγαλέο, ένα τσίμπημα κάτω από το τραπέζι ή κάτι ακόμα πιο ιδιαίτερο. Παραδείγματα δεν έχω αυτή τη στιγμή. Αν μου έρθει κάποιο θα επιστρέψω.

[tetartos]

Εντάξει, το παραδέχομαι, δεν έχω διαβάσει (σχεδόν) καθόλου φάνταζι. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω τι στο καλό εννοείτε τόσες μέρες. Μπορεί κανείς να δώσει ένα χειροπιαστό παράδειγμα; Όλοι φαίνεται να καταλαβαίνετε για τι μιλάτε αλλά κανείς δε θυμάται τίποτα συγκεκριμένο...

[RaspK]

Φαντάσου το σκηνικό που έχουν έρθει στον κόσμο τα πάνω κάτω, έχει γα...ργαληθεί ο Δίας, κι όμως ο άλλος κλείνει τσαχπίν(ι)ικα το μάτι λες και δε συμβαίνει τίποτα.

[tetartos]

Σ' ευχαριστώ Παναγιώτη για τη διευκρίνηση.

 

Αυτό δεν είναι μέρος του γενικότερου setting? "Ηρωϊκή"; Αν φοβόταν, αγωνιούσε, προσπαθούσε, μετάνιωνε, έκλαιγε και τα παρόμοια, δε θα ήταν κάπως "αντι-ηρωϊκή"; Πάντως καταλαβαίνω την ενόχληση... Μια απαίτηση για πιο ανθρώπινους ήρωες; (<- για δες την αντίφαση!)

[heiron]

Ναι,αυτο που ειπε ο Ρασπ εννοουσα.Τι στο καλο...πρεπει να αντρεξω σε κανα βιβλιο να βρω καποιο καλο παραδειγμα.Αλλα σε ορισμενα δεν ειναι καποιες ατακες η "κλεισιμο του ματιου" αυτο καθαυτο.Ειναι μια γενικοτερη αισθηση που δεν κολλαει με την σκοτεινια των γεγονοτων στον κοσμο.