heiron Posted October 31, 2016 Share Posted October 31, 2016 Καλύτερο το Για ποιον χτυπά η καμπάνα. Πιο ώριμο κι επίσης αν και μπορεί να το πει κάποιος αντιπολεμικό δείχνει μια διαφορετική άποψη, ότι μερικές φορές πρέπει να πολεμήσεις, ακόμη και με κίνδυνο της ζωής και της ευτυχίας σου(πχ τις χαριτωμενιές και τα ρομάντσα που βλέπουμε στο Αποχαιρετισμός στα όπλα) για κάποια πράγματα. Φυσικά και εδώ υπάρχει παρόμοιο ειδύλλιο αλλά νομίζω είναι πιο καλοφτιαγμένο το όλο σκηνικό. Βέβαια μπορεί να πει κάποιος ότι υστερεί ο Χέμινγουεη λιγάκι στα μυθιστορήματα οπότε αν σε χαλάσει και αυτό πιάσε-αν δεν το έχεις κάνει ήδη- καλύτερα κάποια συλλογή του ή έστω τη μικρή κλασική νουβέλα Ο Γέρος και η Θάλασσα. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 4, 2017 Share Posted February 4, 2017 (edited) Στην εποχή μας (In Our Time) Τέταρτο βιβλίο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ που διαβάζω και, μαζί με την νουβέλα "Ο γέρος και η θάλασσα", το καλύτερο μέχρι στιγμής. Πρόκειται για μια συλλογή που περιέχει βινιέτες και μπόλικα διηγήματα -μικρά και μεγάλα-, τα οποία ο Χέμινγουεϊ έγραψε σε σχετικά μικρή ηλικία, πριν γίνει μεγάλος και τρανός. Με αυτά τα διηγήματα ο συγγραφέας δείχνει την ποιότητα και την ταυτότητά του, καθώς και την μαγεία που μπορεί να κρύβεται πίσω από την απλότητα και την ρεαλιστικότητα της γραφής του. Στις περισσότερες ιστορίες της παρούσας συλλογής, πρωταγωνιστεί ο Νικ Άνταμς, alter ego του συγγραφέα, τον οποίο γνωρίζουμε μικρό παιδί να ακολουθεί τον γιατρό πατέρα του σ'έναν ινδιάνικο καταυλισμό και τον αποχαιρετάμε σε μια μοναχική εξόρμηση για ψάρεμα σε μια αμερικάνικη λίμνη. Όλα τα διηγήματα χαρακτηρίζονται για την απλότητα και τον ρεαλισμό τους. Πολλά εξ αυτών διαδραματίζονται στην εξοχή, με τις περιγραφές της φύσης να είναι απλά μαγικές, ικανές να μεταφέρουν τον αναγνώστη στα μέρη που δρουν οι χαρακτήρες. Η γραφή είναι πραγματικά πολύ καλή, λιτή, χωρίς φιοριτούρες και περιττολογίες. Καταλαβαίνω βέβαια ότι δεν είναι για όλα τα γούστα, προσωπικά όμως την βρίσκω εξαιρετική. Όσον αφορά τα θέματα με τα οποία ασχολείται ο συγγραφέας, έχουν να κάνουν με την μοναξιά, την φιλία, την αγάπη, την φύση και τον πόλεμο. Όλες οι ιστορίες και οι βινιέτες μου άρεσαν -λιγότερο ή περισσότερο-, όμως τέσσερις ιστορίες μου έκαναν εξαιρετική εντύπωση: "Ινδιάνικος καταυλισμός", "Ο πυγμάχος", "Ο γέρος μου" και "Ο μεγάλος ποταμός με τις δυο καρδιές" (η τελευταία χωρίζεται σε δυο μέρη). Μάλιστα, η τρίτη από αυτές που ανέφερα, με συγκίνησε ιδιαίτερα για δικούς μου, προσωπικούς λόγους. Γενικά η συλλογή είναι πολύ καλή και πιστεύω ό,τι πρέπει για να έρθει κανείς για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του τεράστιου αυτού συγγραφέα. Μέσα στην χρονιά θα διαβάσω σίγουρα κάποιο από τα μυθιστορήματα του. 8/10 Edited October 21, 2017 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 30, 2017 Share Posted July 30, 2017 (edited) Ο Ήλιος ανατέλλει ξανά Πέμπτο βιβλίο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ που διαβάζω και το μεγαλύτερο σε μέγεθος μέχρι στιγμής, ήρθε νομίζω επιτέλους η ώρα να βάλω πέντε αστεράκια και σε ένα βιβλίο του μεγάλου αυτού συγγραφέα. Ίσως όχι... "καθαρόαιμα" πέντε αστεράκια, γιατί κάποια πράγματα -ας πούμε- δεν με έπεισαν, αλλά μόνο και μόνο χάρη στο απίθανο κομμάτι της ιστορίας που διαδραματίζεται στην Ισπανία, δεν μπορώ παρά να δηλώσω ενθουσιασμένος και μαγεμένος και να υποκλιθώ στο μεγαλείο του τεράστιου Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Και αν φανταστεί κανείς ότι είναι το πρώτο του μυθιστόρημα, τότε η επιτυχία του είναι ακόμα πιο αξιοσημείωτη... Η όλη ιστορία διαδραματίζεται λίγα χρόνια μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και ουσιαστικά αφορά μια ομάδα εκπατρισμένων Αμερικάνων και Άγγλων στο Παρίσι -δημοσιογράφων, συγγραφέων κλπ-, οι περιπέτειες των οποίων εμπεριέχουν έρωτα και πάθη, μπόλικο αλκοόλ και τσιγάρο, συν ένα συναρπαστικό και ενδιαφέρον ταξίδι στην Ισπανία, με λίγο ψάρεμα, πολλές ταυρομαχίες στο πανηγύρι της Παμπλόνα, και ακόμα περισσότερο πάθος και σχεδόν ατελείωτα μεθύσια. Προφανώς η όλη ιστορία βασίζεται σε όλα όσα έζησε ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ στην Γαλλία και την Ισπανία εκείνη την εποχή, όντας ανταποκριτής της εφημερίδας Toronto Star. Οι πρωταγωνιστές των διαφόρων καταστάσεων του βιβλίου βασίζονται σε αληθινά πρόσωπα, σε ανθρώπους που γνώρισε και έκανε παρέα ο Χέμινγουεϊ. Με λίγα λόγια έγραψε για κάτι που ήξερε και έζησε με τον πιο έντονο τρόπο. Βέβαια, εδώ που τα λέμε, τα ίδια ισχύουν και για τα περισσότερα βιβλία του συγγραφέα - ο άνθρωπος έγραψε για καταστάσεις που έζησε ο ίδιος ή οι άνθρωποι που γνώρισε κατά την διάρκεια της έντονης ζωής του. Γι'αυτό και τα περισσότερα βιβλία του είναι έτσι αληθινά και οι περιγραφές του χωρίς καλλωπισμούς και φιοριτούρες. Τι να σας πω, προσωπικά δηλώνω οπαδός της γραφής του Χέμινγουεϊ, του λιτού και ρεαλιστικού τρόπου αποτύπωσης των καταστάσεων, των χαρακτήρων, των σκέψεων, των τοπίων και των διαφόρων σκηνικών. Και εδώ έχουμε διάφορες ωραίες περιγραφές της Παμπλόνα, των ταυρομαχιών, των μεθυσιών, του ψαρέματος, όλων αυτών. Ο Χέμινγουεϊ με μετέφερε χωρίς να δυσκολευτεί ιδιαίτερα στο Παρίσι και μετά στην Παμπλόνα της δεκαετίας του '20, μ'έκανε ένα με την τρελοπαρέα του και τις διάφορες καταστάσεις στις οποίες πρωταγωνίστησαν. Ναι, ούτε η γραφή ούτε ακόμα περισσότερο η θεματολογία του δεν είναι για όλα τα γούστα, όμως εμένα μου αρκεί που ταιριάζει σε τεράστιο βαθμό με τα δικά μου. Δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι που με περιμένουν ακόμα κάμποσα βιβλία του για να διαβάσω! 9/10 Edited October 21, 2017 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 5, 2018 Share Posted July 5, 2018 (edited) Μια κινητή γιορτή Πέρυσι τον Ιούλιο διάβασα για τελευταία φορά Έρνεστ Χέμινγουεϊ και η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε πάρα πολύ ο τρόπος γραφής και σκέψης του, το όλο κλίμα των ιστοριών και των αναμνήσεών του από ταξίδια και γνωριμίες με ενδιαφέροντες ανθρώπους. Αυτό είναι το έκτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και δηλώνω για ακόμη μια φορά μαγεμένος. Ο αγαπητός Έρνεστ έχει αυτό το κάτι που με τραβάει, πως να το κάνουμε! Στο συγκεκριμένο βιβλίο -που είναι και από τα πιο πολυδιαβασμένα του-, ο Χέμινγουεϊ μας μεταφέρει στο Παρίσι της δεκαετίας του '20, τότε που ήταν ένας νεαρός και σχετικά άγνωστος δημοσιογράφος, αλλά και επίδοξος συγγραφέας, που ζοριζόταν σε μεγάλο βαθμό να τα βγάλει πέρα και να δημιουργήσει κάτι άξιο αναφοράς. Ουσιαστικά είναι μια συλλογή αναμνήσεων από μια όμορφη, ιδιαίτερη και δυστυχώς αφημένη στη λήθη του χρόνου εποχή, όπου παρελαύνουν, μεταξύ άλλων, μεγάλα λογοτεχνικά ονόματα, όπως οι Τζέιμς Τζόις, Έζρα Πάουντ, Γερτρούδη Στάιν, Φορντ Μάντοξ Φορντ και Σκοτ Φιτζέραλντ. Με το αυτοβιογραφικό αυτό χρονικό γινόμαστε μάρτυρες διαφόρων περιστατικών και παίρνουμε μάτι από ένα σημαντικό και κρίσιμο κομμάτι της ζωής του ανθρώπου και συγγραφέα Χέμινγουεϊ. Η γραφή είναι κλασικά πολύ καλή και οξυδερκής, περιεκτική και ουσιαστική, ικανή να μεταφέρει τον αναγνώστη σε άλλες εποχές και άλλα μέρη. Το βιβλίο γράφτηκε στα τελευταία χρόνια της ζωής του, θέλοντας ίσως έτσι να θυμηθεί τα παλιά, καλά χρόνια της νιότης του. 8.5/10 Edited October 1, 2022 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vaggelis Posted November 10, 2019 Share Posted November 10, 2019 (edited) Μια κινητή γιορτή. Ο Χέμινγουεϊ καταγράφει τις αναμνήσεις του από την περίοδο που ζούσε στο Παρίσι όταν εργάζονταν ως δημοσιογράφος μαζί με την πρώτη του σύζυγο, την Χάντλει , ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να γίνει συγγραφέας και έκανε παρέα με άλλους συγγραφείς, όπως ο Σκοτ Φιτζέραλντ, η Γερτρούδη Στάιν, ο Έζρα Πάουντ και ο Τζέιμς Τζόις. Γενικά καταγράφει με μεγάλη ειλικρίνεια την ζωή του με όλους αυτούς τους τεράστιους συγγραφείς και σε καμιά περίπτωση δεν τους κολακεύει, αλλά τους αντιμετωπίζει ως κανονικούς ανθρώπους με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους και αυτός ίσως να είναι ένας από τους λόγους που το βιβλίο εκδόθηκε μετά τον θάνατό του. Το μεγάλο πλεονέκτημα του βιβλίου όμως, είναι το πως περιγράφει όλη την ατμόσφαιρα που επικρατούσε την δεκαετία του 1920 στο Παρίσι, μια περίοδο την οποία ο Χέμινγουεϊ πραγματικά δείχνει να αναπολεί ως μια από τις καλύτερες της ζωής του. 8,5/10 Edited October 1, 2022 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted October 1, 2022 Share Posted October 1, 2022 (edited) Άντρες χωρίς γυναίκες Από τις ταυρομαχίες στις πυγμαχιες, από την Ιταλία στην Αμερική, αυτές είναι 13 σύντομες ανθρώπινες ιστορίες δοσμένες με το μοναδικό ύφος του μεγάλου Hemingway. Οι περισσότερες δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά αυτή η ειλικρίνεια που έδωσε στα πρόσωπα ο συγγραφέας σε κάνει να νιώσεις μία αυθεντικότητα, συμπασχεις μαζί με τους ανθρώπους που τίς αποτελούν. Edited October 1, 2022 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.