Ο Κακός Τζακ στο Κουτί

[DinoHajiyorgi]

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, ήταν στην εποχή των Χριστουγέννων φυσικά, και η πόλη είχε ντυθεί στα λευκά και τα γιορτινά της. Άκουγες τα κάλαντα σε κάθε γωνία και τα πεζοδρόμια ήταν φορτωμένα κόσμο βιαστικό, ζαλισμένο και τρελαμένο. Κύριοι και κυρίες φορτωμένοι πακέτα, αλλά κυρίως γονείς που τραβοκοπιούνταν από τα άπονα παιδιά τους.

 

Σε μια γωνία στην άκρη του δρόμου υπήρχε ένας άντρας ντυμένος στα κουρέλια που έπαιζε όσο χαρωπά μπορούσε την φυσαρμόνικα του. Δίπλα του στο πεζοδρόμιο είχε απλώσει ένα πανί πάνω στο οποίο μια ορχήστρα από παιχνίδια του έκανε σεκόντο. Μια αρκούδα με κύμβαλα, ένας παλιάτσος με τρομπέτα, μια μαϊμού με τύμπανα και μια κάμπια με τέσσερα βιολιά. Ήταν όλοι τους μια συμφωνία παραφωνίας, αλλά και τόσο χαριτωμένοι, αν είχες την υπομονή να τους προσέξεις δηλαδή. Βιαστικοί περαστικοί πετούσαν λίγα κέρματα στα πόδια του άντρα, μέσα στο ανάποδο του καπέλο.

 

Τα παιδιά της πόλης ήταν απασχολημένα να σπρώχνονται μπροστά στις εντυπωσιακές βιτρίνες με τα παιχνίδια, να ζουπούν τα ανυπόμονα χαρακτηριστικά τους πάνω στα τζάμια, να γουρλώνουν τα μάτια τους στον πλούτο των παιχνιδιών και στολιδιών. Τραινάκια, κούκλες και κουκλόσπιτα, αρκουδάκια και άλλα χνουδωτά ζωάκια, κάστρα και στρατιωτάκια, κουνιστά αλογάκια, ρομπότ και διαστημόπλοια, πυροσβεστικές αντλίες και αυτοκινητάκια. Η μεγαλύτερη και πιο εκθαμβωτική βιτρίνα της πόλης ανήκε στο ΠΑΛΑΤΙ ΤΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ, ένα τεράστιο πολυκατάστημα, μια παιχνιδούπολη που εξείχε σαν κάστρο πάνω απ’όλες τις στέγες της πολιτείας.

 

Όχι, δεν ήταν ψευδαίσθηση, μέσα μάλιστα, ο κάθε όροφος φάνταζε ακόμα πιο τεράστιος. Το μήκος τους, γεμάτο με βουνά από παιχνίδια, έμοιαζε να απλώνεται στο άπειρο. Το πιο περίεργο όμως, ήταν η κόσμια ησυχία που επικρατούσε στον ψηλότερο, τον τελευταίο όροφο του καταστήματος. Οι καταναλωτές κυκλοφορούσαν σε ομάδες των τριών, μαμά – μπαμπάς και μπόμπιρας, ψιθυριστά και αθόρυβα. Το ντύσιμο τους και το υπεροπτικό τους βλέμμα πρόδιδε αριστοκρατική καταγωγή. Δηλαδή πολλά λεφτά. Εδώ πωλούνταν τα πιο σπάνια και ακριβά παιχνίδια, ήταν ολοφάνερο. Ο μοναδικός ήχος που επικρατούσε ήταν ένα ευγενικό και ακαταλαβίστικο μουρμουρητό.

 

Να εκεί για παράδειγμα, κοιτάξτε αυτόν τον υπάλληλο που στέκεται πάνω από το ταμείο του με ένα τεράστιο χαμόγελο. Το μαλλί του είναι στρωμένο με ζελέ και το μουστάκι του κερωμένο και μυτερό. Τρίβει τα χέρια του ικανοποιημένος. Πίσω του τα ράφια είναι γεμάτα με όλων των ειδών τα παιχνίδια. Αν κοιτάξετε λίγο πιο προσεχτικά θα δείτε και ένα τενεκεδένιο κουτί με παρδαλά χρώματα. Ένα ζευγάρι ματάκια κοιτούν ενθουσιασμένα και ανυπόμονα πίσω από μια σχισμή στο κουτί. Είναι και ο λόγος που διαβάζω αυτή την ιστορία αλλά ας μη προτρέχουμε. Λοιπόν, σσσ…Μια οικογένεια πλησιάζει τον πάγκο. Ο υπάλληλος πετάγεται μπροστά τους με το μεγαλύτερο του χαμόγελο. Η μαμά και ο μπαμπάς δείχνουν σοβαροί και μετρημένοι άνθρωποι. Το αγόρι είναι φρόνιμο και προδίδει την τεράστια ανυπομονησία του με ένα ελαφρύ μορφασμό της μύτης. Ο υπάλληλος, με το χαμόγελο, πάντα παγωμένο, αρχίζει να αραδιάζει παιχνίδια στον πάγκο κουρδίζοντας τα. Ένας κλόουν σε βέσπα, ένας εξωγήινος με το διαστημόπλοιο του που ρίχνει ακτίνες, ένας καουμπόη που πετάει λάσο ενώ είναι καβάλα σε άγριο άλογο, ένας δεινόσαυρος που γκρεμίζει έναν ουρανοξύστη. Χμ, οι πελάτες δεν μοιάζουν εντυπωσιασμένοι. Ωχ, το αγόρι χασμουριέται. Το χαμόγελο του υπαλλήλου τρεμοπαίζει. Το αγόρι προσέχει το παρδαλό κουτί και το δείχνει. Υπάρχει λοιπόν ελπίδα; Ο υπάλληλος το αρπάζει και το τοποθετεί στον πάγκο. Η μαμά και ο μπαμπάς κατσουφιάζουν. Ο υπάλληλος γυρνάει μια μανιβέλα δίπλα στο κουτί… αλλά δεν γίνεται τίποτα. Ο υπάλληλος ξύνει το κεφάλι του και γυρνάει γρηγορότερα την μανιβέλα.

 

Και ΜΠΟΥΜ! Ανοίγει το καπάκι και πετάγεται ο πιο τρελός, ο πιο παιγμένος «Τζακ στο Κουτί» που υπήρξε ποτέ. Χοροπηδάει, ξεφωνίζει, ουρλιάζει, γρυλίζει, κουνάει τα χέρια του, βγάζει ένα μέτρο γλώσσα, γυμνώνει τα σαγόνια του, γουρλώνει, πετάει και στριφογυρνάει τα μάτια του και επιδίδεται σε μια απύθμενη γκάμα από αστείες και φριχτές γκριμάτσες.

 

Του μπαμπά του φεύγει το καπέλο και η πίεση. Η κόμμωση της μαμάς πάει στη ζούγκλα. Ο μπόμπιρας πηδάει στους ώμους του μπαμπά του τραβώντας τον από την μύτη κατατρομαγμένος. Ο μπαμπάς κοιτάζει αυστηρά τον υπάλληλο που έχει γίνει κατακόκκινος. Οι πελάτες αποχωρούν φουρκισμένοι. Ο Τζακ εν τω μεταξύ δεν έχει καταλάβει τίποτα. Κακαρίζει χαρούμενος και αναπηδάει πέρα δώθε στον πάγκο με το κουτί στο οποίο είναι προσκολλημένος. Ο υπάλληλος τον κοιτάζει θυμωμένα αλλά το παιχνίδι αγνοεί τον πανικό που προκάλεσε. Ο υπάλληλος σπρώχνει τον Τζακ πίσω στο κουτί. Θιγμένος ο Τζακ αντιστέκεται. Ο υπάλληλος καταφέρνει επιτέλους με κόπο να κλείσει το καπάκι. Από μέσα ο Τζακ διαμαρτύρεται αλλά η ένσταση του βγαίνει σε ακαταλαβίστικα και άναρθρα μουρμουρητά. Ο υπάλληλος παίρνει το κουτί σαν να κρατάει βόμβα και περνάει προσεκτικά ανάμεσα από ανυποψίαστους πελάτες. Συναντάει μια άλλη οικογενειακή μονάδα, αυτή τη φορά με ένα κοριτσάκι. Το μικρό κοριτσάκι χαμογελάει εντυπωσιασμένο προς το παρδαλό κουτί και απλώνει τα χεράκια του προς αυτό. Ο υπάλληλος κουνάει το κεφάλι του αρνητικά αλλά η προειδοποίηση του έρχεται αργά. Το κοριτσάκι δίνει μια στροφή στην μανιβέλα.

 

ΠΟΠ! Πετάγεται ο Τζακ, πέφτει ο υπάλληλος, αρχίζει η τρομερή κούκλα να χοροπηδάει με το κουτί της σε όλο το πάτωμα. Ξεπερνάει άλλη μια φορά τον εαυτό του στις μουτσούνες, φυτρώνοντας και δεύτερο και τρίτο κεφάλι για να εμπλουτίσει γρηγορότερα το φριχτό του ρεπερτόριο.

 

Το κοριτσάκι ορμάει στην αγκαλιά της μαμάς του ουρλιάζοντας και μαδώντας το γούνινο κασκόλ της. Ο υπάλληλος βουτάει στο πηδηχτό παιχνίδι και παλεύοντας σκληρά το κλείνει πάλι μέσα στο κουτί του. Κοιτάζει απολογητικά στον αναστατωμένο μπαμπά που του κατεβάζει την γροθιά του διανθίζοντας την Χριστουγεννιάτικη μας ατμόσφαιρα με μια εκρηξούλα από άστρα.

 

Ναι, ήταν λυπηρό, αλλά κάπως έτσι εξελίχτηκε το σκηνικό εκείνη την μέρα στο Παλάτι των Παιχνιδιών. Ο υπάλληλος μας, με το κολάρο κομμένο, μουστάκι και μαλλί ανάκατα, και ένα μαυρισμένο μάτι, πλησίασε τον ανώτερο του κρατώντας το κουτί. Ο ανώτερος γούρλωσε τα μάτια του στην θέα της κατάστασης του υπαλλήλου. Τι εμφάνιση ήταν αυτή; Εκείνος του παρουσίασε το κουτί, ήταν η μοναδική του δικαιολογία. Ο ανώτερος δεν κατάλαβε και πολλά. Γύρισε περίεργος την μανιβέλα. ΜΠΑΝΓΚ! Ο Τζακ πετάχτηκε και άρχισε με περισσό ενθουσιασμό τα γνωστά του. Μέχρι και φλόγες πέταξε από το στόμα του. Ο υπάλληλος τον έσπρωξε πάλι μέσα στο κουτί. Ο Τζακ κακάριζε για άλλη μια φορά ικανοποιημένος. Ο ανώτερος ήταν τώρα στην ίδια χάλια κατάσταση με τον υπάλληλο, με το πρόσωπο του όμως μαυρισμένο και καπνισμένο. Πήρε το κουτί από τον υπάλληλο του και με το συγκρατημένο τακτ ενός τζέντλεμαν, το πέταξε στο άνοιγμα ενός αγωγού στον τοίχο.

 

Το κουτί πετάχτηκε από ένα αντίστοιχο άνοιγμα στο ισόγειο, πάνω σε έναν πάγκο με παιχνίδια, με την επιγραφή ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ από πάνω. Εδώ τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Μια θάλασσα από παιδιά έκανε γιουρούσι στα ράφια σκορπώντας σωρούς από δώρα στο πάτωμα. Έξαλλες μαμάδες μαλλιοτραβιούνταν για το ποια θα πάρει την τελευταία κούκλα για την κορούλα της. Στο κατρακύλισμα του, το παρδαλό κουτί αναπηδώντας στον πάγκο με τις ευκαιρίες χτύπησε και άνοιξε. Πετάχτηκε ο Τζακ και βλέποντας το χάος που επικρατούσε γύρω του κακάρισε χαρούμενος. Έδωσε έναν πήδο από τον πάγκο και προσγειώθηκε στο φουσκωμένο μαλλί μιας από τις έξαλλες μαμάδες. Άρχισε να δίνει την γνωστή, τρελή παράσταση του όταν οι μαμάδες σκόρπισαν τσιρίζοντας τρομαγμένες. Ξόδευε το ταλέντο του χωρίς να λαβαίνει την εκτίμηση κανενός. Οι γκριμάτσες του ήταν πολύ…μα πολύ φριχτές.

 

Ένας υπάλληλος του ισογείου είδε ορδές παιδιών να φεύγουν πανικόβλητα. Μα ποιος έδιωχνε τους πελάτες; Δεν άργησε να εντοπίσει τον Τζακ και να τον τσακώσει κατσουφιασμένος. Ο Τζακ του χαμογέλασε πλατιά και αντί για δόντια παρουσίασε μια σειρά από δυναμιτάκια που άναψε αμέσως με ένα σπίρτο. Πριν προλάβει ο υπάλληλος του ισογείου να φτάσει την πίσω πόρτα τα πάντα εξαφανίστηκαν μέσα σε μια εντυπωσιακή θα έλεγα, πολύχρωμη έκρηξη.

 

Και έτσι ερχόμαστε στην μοιραία στιγμή. Στο στενοσόκακο πίσω από το Παλάτι των Παιχνιδιών. Ο μαυρισμένος και ακόμη καπνίζων υπάλληλος του ισογείου παραδίδει το παρδαλό κουτί σε έναν πωλητή του δρόμου. Ο Τζακ καταλήγει ανάμεσα σε κουτσουρεμένα και μπαλωμένα παιχνίδια πάνω σε ένα καρότσι με ρόδες. Όχι, δεν την πήρε την νέα του θέση ελαφρά, μπορώ να πω πως μουρμούραγε θιγμένος μάλιστα. Μα τι έτρεχε με αυτούς τους περίεργους; Παρέδιδε τον καλύτερο του εαυτό, την παράσταση για την οποία ήταν σχεδιασμένος και φτιαγμένος. Προφανώς είχε πέσει πάνω σε πολύ ευαίσθητες μύτες, σκέφτηκε.

 

Άραξε και ο πωλητής του δρόμου σε μια χιονισμένη γωνιά. Ο Τζακ σκέφτηκε να βγει μόνος του από το κουτί και να διαφημίσει τον εαυτό του πετυχημένα, δηλαδή λίγο-πολύ εκτός ελέγχου. Τι σαματάς ήταν εκείνος με το τενεκεδένιο κουτί πάνω κάτω στο καρότσι φωνασκώντας, γελώντας και κάνοντας απίστευτες μουτσούνες. Τα άλλα παιχνίδια είχαν κουρνιάσει τρομαγμένα στην μια άκρη και ο κόσμος προτιμούσε να αλλάζει πεζοδρόμιο παρά να περνάει από το καρότσι του πλανόδιου. Ο πωλητής κοίταζε δεξιά και αριστερά απελπισμένος, φράγκο δεν θα έβαζε στην τσέπη του χρονιάρες μέρες. Ένα αγοράκι με τον σκύλο του σε λουρί πλησίασε το καρότσι με περιέργεια. Ο Τζακ αναγνώρισε αμέσως έναν πολύ πιθανό πελάτη. Έπεσε αμέσως στα δυό του χέρια και φουσκώνοντας το σώμα του, που θύμιζε ακορντεόν, έβγαλε σαγόνια που άρχισαν να βρυχώνται και να γαβγίζουν. Στην περίπτωση μας ντροπαλό προέκυψε το σκυλί που με ένα λυγμό χώθηκε τρομοκρατημένο στο παλτό του κυρίου του.

 

Ο πωλητής είχε ανεχτεί την κατάσταση αρκετά. Άρπαξε τον Τζακ από τον γιακά και με μια κλωτσιά τον έστειλε στο απέναντι πεζοδρόμιο, σε μια σειρά από σκουπιδοτενεκέδες. Ο Τζακ ξεπρόβαλλε το κεφάλι του μέσα από τα σκουπίδια προσβεβλημένος. Είδε τον πωλητή να παίρνει το καρότσι του και να φεύγει. Στα τσακίδια, σκέφτηκε. Δεν τους είχε ανάγκη. Κοίταξε δεξιά κι αριστερά και κρατώντας το κουτί του άρχισε να διασχίζει πηδηχτά το χιόνι. Σταμάτησε σε μια στάση λεωφορείου και είδε εκεί ένα πλήθος ατόμων φορτωμένους ψώνια να περιμένουν. Πήδηξε αμέσως μπροστά τους και άρχισε να κάνει χειρονομίες και να κακαρίζει για να τραβήξει την προσοχή τους. Υψώνονταν όμως μπροστά του σαν γίγαντες και έδειχναν να τον αγνοούν. Του ήρθε λοιπόν μια ιδέα, μαζεύτηκε μόνος του μέσα στο παρδαλό κουτί, έκλεισε το καπάκι πίσω του και ξαναπετάχτηκε έξω περιστρέφοντας ροκάνες και σηκώνοντας σαματά.

 

Δυστυχώς, η φασαρία του καταπνίγηκε από το μουγκρητό του λεωφορείου που φρέναρε στην στάση, με τα λάστιχα του να πετούν και να σκεπάζουν τον Τζακ με λασπωμένο χιόνι. Βιαστικά πόδια πέρασαν αδιάφορα από πάνω του καθώς βιάζονταν να στριμωχτούν στην πόρτα του λεωφορείου. Το όχημα αποχώρησε τελικά, αφήνοντας πίσω μια σπαραχτική εικόνα. Μέσα από ένα καταπατημένο βουναλάκι χιόνι βγήκε ένας Τζακ τσαλακωμένος, λερωμένος, καταπονημένος, ένα σμπαραλιασμένο ερείπιο. Τα μάτια του ανοιγόκλειναν απορημένα πίσω από ένα στρώμα λάσπης.

 

Βράδιασε και ο κόσμος μαζεύτηκε στα σπίτια του. Χιόνιζε απαλά πάνω στις γειτονιές με ζεστά φώτα να καίνε στα περισσότερα παράθυρα. Φανάρια του δρόμου φώτιζαν το λευκό χιόνι σε κίτρινες νησίδες και όλο από κάπου μακριά ακουγόταν ένα Χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Χαμηλά, πολύ χαμηλά στο πεζοδρόμιο, σερνόταν ο κακομοίρης Τζακ επιχειρώντας με κόπο έναν κάποιο πήδο. Άφηνε πίσω στο χιόνι γραμμές και κύκλους, στραβός και τσακισμένος. Έτριβε τα μπράτσα του στο κρύο. Ο άνεμος σαν να τον λυπήθηκε του έσπρωξε μια εφημερίδα πάνω του. Την πήρε και τυλίχτηκε μ’αυτήν σαν με κουβέρτα. Ένας θόρυβος από απέναντι τράβηξε την προσοχή του.

 

Κάποιοι μουσαφίρηδες έμπαιναν σε ένα σπίτι. Χαρούμενη μουσική και κουβέντες αντηχούσαν ανάκατα στον δρόμο μέχρι να κλείσει η εξώπορτα. Ο Τζακ χοροπήδηξε όλο περιέργεια κατά μήκος του δρόμου προς το εν λόγω σπίτι όταν τον χτύπησαν οι προβολείς ενός βιαστικού φορτηγού. Έβαλε τα δυνατά του να ξεφύγει αλλά τον πρόλαβε το όχημα που πέρασε από πάνω, χωρίς ευτυχώς να τον αγγίξουν οι ρόδες. Με τον αέρα που σήκωσε στο διάβα του έστειλε τον Τζακ σαν σκουπίδι να κατρακυλάει ανεξέλεγκτα, μέχρι που κατέληξε σε ένα στενό και κούτρισε πάνω σε κάποια κιβώτια. Ήταν στοιβαγμένα ακριβώς κάτω από το φωτισμένο παράθυρο του σπιτιού. Αγνοώντας την προ δευτερολέπτων λαχτάρα του, ο Τζακ ανασηκώθηκε και βουρτσίζοντας το χιόνι από πάνω του σκαρφάλωσε στα κιβώτια. Μόνο με λίγο τέντωμα του λαιμού έφτασε το κεφάλι του μέχρι το περβάζι. Κοίταξε μέσα στο σπίτι.

 

Ήταν μια απίστευτα ειδυλλιακή εικόνα βγαλμένη από Χριστουγεννιάτικη κάρτα. Ένα στολισμένο έλατο, ένα αναμμένο τζάκι με κάλτσες για δώρα, ένα τραπέζι με όλες τις κλασσικές λιχουδιές. Και πολλά ζεστά χαμόγελα. Παιδιά που άνοιγαν τα δώρα τους, χαρούμενα, όλο γέλιο.

 

Ο Τζακ έξυνε το κεφάλι του απορημένος όταν από το πουθενά ένας κεραμιδόγατος πήδηξε δίπλα του νιαουρίζοντας πεινασμένα. Ο Τζακ άφησε μια ξαφνιασμένη τσιρίδα, ανατρέποντας το ψηλότερο κιβώτιο και όλα τα άλλα από κάτω. Σωριάστηκαν μαζί μέσα στο στενό. Η γάτα του χίμηξε αγριεμένη αλλά ο Τζακ αμύνθηκε αμέσως με τις γνωστές, τρομακτικές του γκριμάτσες καθώς άρχισε και να αναπηδάει σαν τρελός. Η γάτα σφύριξε τρομαγμένη και το’βαλε στα πόδια. Νιώθοντας πάλι σαν τον κακό, παλιό του εαυτό ο Τζακ συνέχισε να κραυγάζει και να κακαρίζει και να κάνει γκριμάτσες. Όταν όμως είδε το είδωλο του πάνω σε ένα σκοτεινό τζάμι στο στενοσόκακο κατατρόμαξε. Ούρλιαξε πανικόβλητος και τραβήχτηκε μέσα στο κουτί του κλείνοντας καλά το καπάκι πίσω του. Το παρδαλό κουτί έτρεμε για αρκετή ώρα με μόνο τα τρομαγμένα του ματάκια ορατά πίσω από την μικρή σχισμή. Τι απόκοσμη και φριχτή οπτασία ήταν εκείνη! Τι παραφωνία στην γιορτινή ευθυμία που επικρατούσε!

 

Το σοκάκι και ο δρόμος έδειχναν τώρα σκοτεινά, έρημα και τρομακτικά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, εμφανίστηκε και μια τεράστια σκιά που πλησίασε απειλητικά το παρδαλό κουτί. Το κουτί συνέχισε να τρέμει φοβισμένο κάνοντας κούφιους τενεκεδένιους ήχους. Η σκιά όμως ανήκε σε έναν πονεμένο άντρα με κουρελιασμένα ρούχα και κουρελιασμένο καπέλο, με έναν σάκο στον ώμο. Τον είχαμε ξαναδεί με την φυσαρμόνικα του στην αρχή της ιστορίας μας. Σήκωσε το κουτί και χαμογέλασε ικανοποιημένος με το εύρημα του. Το γύρισε και το εξέτασε από όλες τις πλευρές θαυμάζοντας το. Το πήρε λοιπόν παραμάσχαλα και συνέχισε τον δρόμο του.

 

Μετά από λίγο, στην άκρη της πόλης, ο άντρας με τον σάκο μπήκε σε μια περιφραγμένη αλάνα, μια χωματερή, στη μέση της οποίας στεκόταν μια στραβή καλύβα. Λεπτός καπνός αναδυόταν από ένα μπουρί στην στραβή της οροφή.

 

Μέσα στην καλύβα βασίλευε η φτώχια. Παρ’όλα αυτά επικρατούσαν ζεστά χρώματα που πρόδιδαν την καρδιά που περιέκλειε το σπιτάκι. Μια αδύνατη γυναίκα με μπαλωμένο φόρεμα μαγείρευε σούπα πάνω σε μια σόμπα. Δίπλα στη σόμπα ήταν ξαπλωμένο στο κρεβατάκι του ένα χλωμό, άρρωστο κοριτσάκι. Κρατούσε σφιχτά μια παλιά κούκλα. Η γυναίκα και το κορίτσι χαμογέλασαν ζεστά στον άντρα που μπήκε μέσα.

 

Ο γερασμένος άντρας άφησε τον σάκο του πάνω σε έναν πάγκο εργασίας. Εκεί υπήρχαν παιχνίδια που ήταν υπό επισκευή και διάφορα εργαλεία. Όπως ξεδίπλωσε ο σάκος εμφανίστηκαν η αρκούδα, ο παλιάτσος, η μαϊμού και η κάμπια με τα μουσικά τους όργανα.

 

Ο άντρας πλησίασε στην γυναίκα και της έδωσε ένα φιλάκι στο μάγουλο. Έσκυψε το κεφάλι και βγάζοντας το καπέλο του της έδειξε τα τρία νομίσματα που είχε κερδίσει εκείνη τη μέρα. Το ζευγάρι κοίταξε λυπημένο τα νομίσματα και μετά το κοριτσάκι. Ο άντρας πήγε στη συνέχεια και κάθισε δίπλα στην κόρη του. Έβγαλε από το παλτό του το παρδαλό κουτί και το τοποθέτησε πάνω στο κρεβάτι. Το κοριτσάκι χαμογέλασε και άνοιξε τα ματάκια του διάπλατα, εντυπωσιασμένο. Είδε και ο Τζακ το κοριτσάκι από την σχισμή στο κουτί. Και ένιωσε πολύ αμήχανος. Πρόσεξε επίσης πως υπήρχε ένα μικρό, μαδημένο και καχεκτικό έλατο στην γωνία της καλύβας. Ο άντρας γύρισε την μανιβέλα αλλά δεν έγινε τίποτα. Το κουτί τρανταζόταν σαν να αντιστεκόταν να ανοίξει. Ο άντρας έξυσε το μουστάκι του σκεφτικός. Πάτησε και έσπρωξε επίμονα την μανιβέλα. Το καπάκι άνοιξε ξαφνικά αλλά αυτό μόνο! Τίποτα δεν πετάχτηκε έξω. Το κοριτσάκι έχασε το χαμόγελο του απογοητευμένο. Ο Τζάκ έβγαλε λίγο το κεφάλι του, όσο να φανούνε τα μάτια του, και μετά… όρμησε έξω, φώναξε ένα «Μπου» και αμέσως μαζεύτηκε, φοβούμενος για τον τρόμο που πιθανώς είχε σπείρει.

 

Το πρόσωπο του παιδιού φωτίστηκε και χειροκρότησε ενθουσιασμένο. Αγκάλιασε και φίλησε τον Τζακ που έμεινε έκπληκτος. Κοκκίνισε και σαν παντζάρι καθώς δεν είχε συνηθίσει σε παρόμοιες διαχύσεις. Ο άντρας γέλασε και σήκωσε τον Τζακ, εξετάζοντας την άθλια κατάσταση του. Ψαχούλεψε με έμπειρα δάχτυλα τον στραβωμένο τενεκέ και την σχισμένη στολή της κούκλας. Πήρε το κουτί και γύρισε στον πάγκο του. Το κοριτσάκι παρακολουθούσε τον μπαμπά της από το κρεβάτι καθώς η μαμά του το τάιζε σούπα.

 

Απ’έξω ο άνεμος και το χιόνι βαρούσαν την καλύβα που κούναγε και λύγιζε σαν άμοιρη καλαμιά. Μέσα, το κοριτσάκι και η μαμά του κοιμούνταν πια ενώ ο άντρας καθόταν και δούλευε στον Τζακ στον πάγκο. Ένα μοναχικό κερί φώτιζε την σκηνή με όλα τα άλλα παιχνίδια μοναδικούς θεατές στην διαδικασία. Ο Τζακ παρακολουθούσε νευρικά τον άντρα να τον επισκευάζει με τα εργαλεία του. Δεν ήταν διαφορετικό από μια σοβαρή, ιατρική, χειρουργική επέμβαση. Τελικά, δαγκώνοντας την άκρη της γλώσσας του, απορροφημένος, ο άντρας έραψε τον Τζακ με σπάγκο και βελόνι.

 

Όταν το φως της αυγής χτύπησε την παγωμένη καλύβα, ο άντρας τσιτώθηκε και κοίταξε το αποτέλεσμα του κόπου του ευχαριστημένος. Τα άλλα παιχνίδια είχαν εντυπωσιαστεί και κοίταζαν με το στόμα ανοιχτό. Στον πάγκο στεκόταν το παρδαλό κουτί, γυαλιστερό σαν καινούργιο. Ο άντρας γύρισε την μανιβέλα και μουσική, σαν απαλό νανούρισμα, αναδύθηκε από μέσα. Τότε, η μουσική διακόπηκε απότομα και ο Τζακ ξεπετάχτηκε με μια ολοκαίνουργια, πολύχρωμη στολή. Τα άλλα παιχνίδια χειροκρότησαν ενθουσιασμένα. Ο Τζακ κοίταγε τον εαυτό του αδυνατώντας να πιστέψει τα μάτια του. Ο άντρας έξυσε το μουστάκι του σαν να του ήρθε μια νέα ιδέα.

 

Αργότερα, εκείνη τη μέρα, ο άντρας άνοιξε τον σάκο του στο πεζοδρόμιο και οι μουσικοί του άρχισαν να κουρδίζουν τα όργανα τους. Η αρκούδα τα κύμβαλα της, ο παλιάτσος την τρομπέτα, η μαϊμού τα τύμπανα, και η κάμπια τα βιολιά της. Το παρδαλό κουτί ήταν ανάμεσα τους. Ο άντρας γύρισε την μανιβέλα και πετάχτηκε ο Τζακ με ένα ακορντεόν. Στην αρχή κοίταξε γύρω του απορημένος προσπαθώντας να καταλάβει που βρισκόταν και γιατί. Μανιασμένοι καταναλωτές τους προσπερνούσαν χωρίς να δίνουν σημασία.

 

Ο άντρας φύσηξε μια νότα στην φυσαρμόνικα και τα παιχνίδια στάθηκαν προσοχή. Μετά έκανε νόημα στον Τζακ να είναι επίσης έτοιμος. Άρχισε να παίζει με τα παιχνίδια να τον ακολουθούν. «Τσανγκ-Τσανγκ» τα κύμβαλα, «Τουτ-Τουτ» η τρομπέτα, «Μπαμ-Μπαμ» τα τύμπανα, και «Σκρι-Σκρι» τα βιολιά. Μια απίστευτη δηλαδή κακοφωνία. Ο Τζακ είχε μείνει εμβρόντητος.

 

Ξαφνικά, ο Τζακ πήρε μια νέα έκφραση. Αποφασιστικότητα! Έριξε το ακορντεόν και τράβηξε μια απαστράπτουσα μπαγκέτα. Με μια κοφτή κίνηση σταμάτησε όλα τα όργανα. Τα παιχνίδια τον κοιτούσαν έκπληκτα. Με ένα απότομο τίναγμα άρχισε να τους διευθύνει με τον μοναδικό, τρελό του τρόπο και τα παιχνίδια άρχισαν να παίζουν τρελή, φευγάτη… τζαζ!! Η φυσαρμόνικα έπεσε από τα χέρια του άντρα ενώ οι περαστικοί σταματούσαν σαν να ξυπνούν από βαθιά ύπνωση για να παρακολουθήσουν το ρεσιτάλ.

 

Ο Τζακ σταμάτησε απότομα να διευθύνει και η μουσική κόπηκε μαχαίρι. Κακάρισε με το αστείο του ενώ τα παιχνίδια κοιτούσαν τα όργανα τους μην πιστεύοντας πως έβγαλαν τέτοια μουσική. Ο άντρας κοίταζε τον Τζακ μην ξέροντας τι να πει. Ο Τζακ πήρε μια σκανταλιάρικη έκφραση και έβγαλε από την τσέπη του ένα σαξόφωνο. Ο άντρας ξαφνιάστηκε ακόμα πιο πολύ.

 

Ο Τζακ χτύπησε τα δάχτυλα του “And a one, and a two…” και άρχισε την πιο τρελή, ζωντανή, χοροπηδηχτή τζαζ που ακούστηκε ποτέ. Τα παιχνίδια μπήκαν κι αυτά στον ρυθμό και σύντομα χοροπηδούσε όλο το πεζοδρόμιο. Η κάμπια έκανε τα βιολιά της βιολοντσέλο και το έπαιζε σαν κιθάρα. Ένα πλήθος μαζεύτηκε γύρω από την ορχήστρα και τα κέρματα έπεφταν βροχή μέσα στο ανάποδο καπέλο. Μαζί και μερικά χαρτονομίσματα. Ο άντρας δεν μπορούσε να το πιστέψει. Μπήκε κι εκείνος στο παιχνίδι με μια φυσαρμόνικα που να καίει. Ο Τζακ ήταν εκτός εαυτού. Όλη του η τρέλα είχε μεταφερθεί στο σαξόφωνο του. Πηδούσε, κάνοντας γκελ και τούμπες, πετώντας φλόγες. Τα άλλα παιχνίδια υιοθέτησαν το στυλ του για να συμπληρώσουν το αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή όλοι τους φορούσαν πλέον μαύρα γυαλιά. Το πλήθος γύρω τους έγινε όλο και μεγαλύτερο. Ο κόσμος χοροπηδούσε εκεί που στεκόταν σαν τον Τζακ.

 

Έφτασε μια νέα, αλλιώτικη νύχτα στην ταλαιπωρημένη, στραβή μας καλύβα. Μητέρα και κόρη κουκουλωμένες μαζί στο κρεβάτι πάσχιζαν να ζεσταθούν όταν ξαφνικά άκουσαν έναν θόρυβο από την οροφή. Το μπουρί πάνω από την σόμπα φούσκωσε και το φούσκωμα κατέβηκε μέχρι που το καπάκι της σόμπας άνοιξε απότομα πετώντας έξω το παρδαλό κουτί. Μόλις έπεσε στο πάτωμα άνοιξε και να ο Τζακ ντυμένος Αϊ-Βασίλης. Μαμά και κόρη τον κοιτούσαν έκπληκτες όπως κρατούσε δώρα και αναπηδούσε πάνω στο κρεβάτι, μπροστά τους.

 

Άνοιξε και η πόρτα και μπήκε ο άντρας με τα υπόλοιπα παιχνίδια. Κουβαλούσαν περισσότερα Χριστουγεννιάτικα καλούδια και ένα νέο, μεγάλο και στολισμένο έλατο. Τα άφησαν όλα κάτω και ο άντρας αγκάλιασε χαρούμενος την οικογένεια του. Στην συνέχεια άνοιξε ένα μπουκάλι με σιρόπι και έδωσε μια γεμάτη κουταλιά στην κόρη του. Αμέσως κοκκίνισαν τα μάγουλα της. Στην συνέχεια βγήκαν τα τσουρέκια, τα σαλάμια και οι σοκολάτες και όλοι χειροκρότησαν επικροτώντας.

 

Ο Τζακ έκλεισε το μάτι του με νόημα στους άλλους και έβγαλε το σαξόφωνο του. Τα παιχνίδια, με την ίδια δεξιοτεχνία, έβγαλαν τα δικά τους μουσικά όργανα. Αυτή η γιορτή ήθελε την φανφάρα της.

 

Έτσι όμορφα και με ζεστές ελπίδες πήγαν εκείνα τα Χριστούγεννα, στην νέα ευτυχία που γεννήθηκε όλο αναπάντεχα σε μια στραβή καλύβα που δεν έπαψε να αναπηδάει στους ρυθμούς της τζαζ! Και μέσα σε όλο το τζέρτζελο, αν στήνατε προσεχτικά αφτί, θα ακούγατε το σκανταλιάρικο κακάρισμα του φίλου μας, του κακού Τζακ Στο Κουτί!

 

Καλές Γιορτές Για Όλους!

[Lorel]

πολύ ωραίο κείμενο,όσο το διάβαζα αναρωτιόμουν για τη συνέχεια.Άκρως χριστουγεννιατικο και μουσικό!

[month]

Θα το κάνουμε ταινία, α συγγνώμη, το παλιό Blues Brothers υπάρχει είδη!

 

Είναι πολύ ωραίο και τζάζ παραμύθι.