«6 πόδια δεν είπαμε ότι έχει;»

[RaspK]

••• SPOILERS •••

 

 

Μετά από μια σχετική συζήτηση που έχω κάνει και που είδα ότι επαναλήφθηκε, αν και λίγο διαφορετικά, με διαφορετικό βιβλίο, σκέφτηκα ότι αντί να κάνω ένα πικρόχολο θέμα για ένα βιβλίο, θα είχε πιο πολύ ενδιαφέρον να κάνουμε μια συζήτηση επί των επιμέρους προβλημάτων σε διάφορα βιβλία.

 

Δε μιλάω για λάθη μετάφρασης, παρεμπιπτόντως, αλλά καθαρά για προβλήματα στο ίδιο το κείμενο του έργου.

 

Παραδείγματος χάριν, θα ξεκινήσω με το βιβλίο για τ' οποίο έχω γκρινιάξει εγώ περισσότερο, το Farseer Trilogy της Robin Hobb. Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντες κατά βάση, και η βασική πλοκή εξίσου ενδιαφέρουσα, αλλά κάπου εκεί σταματάνε τα καλά μου λόγια, αφού το βιβλίο με απογοήτευσε οικτρά από πολλές απόψεις.

 

Πρώτον, το ξέρω ότι είναι κλασικό φαινόμενο γκρίνιας, αλλά υπάρχει λογική στο παρακάτω πρόβλημα: γιατί όλα, μα όλα, τα λάθη που γίνονται είναι, τελικά, αποτέλεσμα ανοησιών ή απερισκεψιών ανδρών; Που το πάει, που το βρίσκει, πάντα κάποιος άντρας έχει βάλει το χεράκι του (pun not intented) και τα έχει κάνει όλα γης μαδιάμ, είτε όντας ηλίθιος, είτε μη δίνοντας τόση προσοχή στην οικογένειά του, είτε όντας ζηλόφθονος, τα πάντα καταλήγουν να είναι λάθη ανδρών. Ακόμα και οι πράξεις του πρίγκηπα, τελικά, καταλήγουν να είναι δικό του λάθος, του πατέρα του και του θείου του.

 

Ο δε Fitz αποτελεί το χαρακτήρα μυστήριο: δε νομίζω ότι αποφάσισε ποτέ ειλικρινά η Hobb αν και σε τι είναι πραγματικά ικανός. Κάθε τόσο οι δεξιοτητές του ανεβοκατεβαίνουν τα σκαλοπάτια της επιτυχίας, λες και τη μία στιγμή θα μπορούσε να ξεπαστρέψει ολόκληρη φρουρά χωρίς να τον πάρει χαμπάρι κανείς, και την επόμενη στιγμή τον μειώνει, δείχνοντάς τον ανίκανο ν' αντιμετωπίσει μακράν απλούστερες καταστάσεις, και δεν αναφέρομαι, φυσικά, στην περίπτωση Forge. Η δε αποτυχία του στον έρωτα είναι τόσο άβολα βαλμένη, τόσο σχεδόν σκηνοθετημένη, που κάπου εκεί διακρίνουμε τον υπέρτιτλο "CONVENIENT PLOT DEVICE."

 

Το αποκορύφωμα δεν είναι η σχεδόν επιτυχημένη απόπειρα δηλητηριασμού αυτού και του αδερφού του παππού του που, ειλικρινά, πόση οξυδέρκεια χρειάζεται για να πάρεις χαμπάρι ότι μόνο ένας εκ των ελαχίστων που μπορεί να έχει στοιχειώδης γνώσεις του προσώπου που θες να δολοφονήσεις, και μετά από λίγο δείχνει ότι ο Vanity έχει σχεδόν μηδαμινές; Όχι, δεν είναι αυτό το αποκορύφωμα, αλλά τ' ότι δάσκαλος και μαθητής πιάνονται στα πράσα από ένα κοριτσάκι που δεν έχει ούτε το ένα τέταρτο των γνώσεων και των δύο, τ' οποίο έχουν δει και οι δύο, και άλλα τόσα... Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι δε θα τους περνούσε ποτέ από το μυαλό να εξετάσουν το πώς βλέπει τα πράγματα το κοριτσάκι επειδή είναι μια μικρή παιδούλα; Δύο (2!) δολοφόνοι, όχι ένας, και εις εξ αυτών με τόσα χρόνια στην πλάτη και των δυο τους;

 

Έτσι ο προβληματισμός μου μεταβιβάζεται σε άλλα περίεργα φαινόμενα, και πιο συγκεκριμένα στο σώμα του Fitz και την καταπόνηση που έχει υποστεί. Δεν ξέρω πώς το βλέπετε εσείς, αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι γνωρίζετε ότι, ακόμα και τα μισά να έκανε κάποιος απ' όσα δείχνουν τα βιβλία, δε θα ήταν τη μία ετοιμόρροπος και την άλλη περδίκι καμιά ντουζίνα φορές: το πολύ την τέταρτη φορά, με όσα μας έχει δείξει να παθαίνει, και ειδικά με τις γνώσεις που μας δείχνει να έχει ο κόσμος, απλά θα είχε γίνει ράκος! Αντ' αυτού, τη μία μας τον δείχνει κομμάτια, την άλλη έχει πάρει τα μπογαλάκια του και πάει...

 

Αντιστοίχως, η όλη εξήγηση για το πώς παθαίνουν το Forge οι άνθρωποι είναι λίγο σαθρή, και ακόμα και το πώς, τελικά, αποδεικνύεται σχεδόν (ευτυχώς το σώζει κάπως, αλλά σίγουρα όχι ολότελα) αδιάφορη η θυσία του Verity είναι απλά βλακώδες για τους χαρακτήρες, κυρίως γιατί τους μειώνει, κάνοντάς τους να φαίνονται ανίκανοι να κάνουν όλα όσα χρειάζονται, κάνοντας θυσίες που δε χρειάζονται, και επαναλαμβάνοντας τον κύκλο του Forge ες αεί (όπως φαίνεται).

 

 

Αυτά είναι μια αρχή και κάποια απλά παραδείγματα για το πως και τι θα μπορούσαμε να λέμε. Αν ενδιαφέρεστε, γράψτε κι εσείς τα δικά σας κι ας σχολιάσουμε μετά τις παρατηρήσεις του καθενός.

Edited November 20, 2007 by RaspK