Imperium

[Arachnida]

Για το Imperium δεν μπόρεσα να αποφασίσω αν κινείται στα όρια του φανταστικού ή είναι καθαρά ένα φανταστικό μυθιστόρημα. Τη χρονιά που μας πέρασε ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα (ίσως και το καλύτερο) και έτσι παίρνω το θάρρος να σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Ο Μιχάλης Σπέγγος είναι έμπειρος συγγραφέας, με μεγάλες πωλήσεις, ένα μυθιστόρημά του μεταφράζεται αυτον τον καιρό στα αγγλικά και το επόμενό του θα είναι στοχαστικό-επιστημονικής φαντασίας.

Ακολουθεί και μια μικρή παρουσίασή του Imperium, όπως θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος του περιοδικού της Πάτρας UNIT:

 

"Ίσως το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει τον τελευταίο χρόνο είναι το «Imperium» του Μιχάλη Σπέγγου, μία πρόσφατη κυκλοφορία των εκδόσεων Λιβάνη. Τον Μιχάλη Σπέγγο είχα την τύχη να τον γνωρίσω πρόσφατα, με προσκάλεσε στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου που έγινε στα Γιάννενα και είχε την καλοσύνη να απαντήσει στις ερωτήσεις που θα διαβάσετε στο τέλος της παρουσίασης.

 

Το «Imperium» το διάβασα πριν από δύο εβδομάδες ταξιδεύοντας με τρένο και τολμώ να πω ότι με ενθουσίασε, όχι μόνο λόγω της εξαιρετικά ώριμης γραφής του, αλλά και λόγω της αριστοτεχνικής πλοκής που τυλίγεται γύρω απ’ το κεντρικό θέμα. Ο συγγραφέας επέλεξε για καμβά μία φανταστική Αυτοκρατορία, δυσπροσδιόριστη χρονικά, αλλά σκιαγραφημένη με έντονα βυζαντινά χρώματα και με μέσο την προαιώνια σύγκρουση της με το Βασίλειο των Απίστων, ερεύνησε τα κίνητρα του ήρωα και την πάλη του ενάντια στο πεπρωμένο. Η ζωή του ήρωα ξεκινά ανέμελα στην ανατολικότερη πόλη της Αυτοκρατορίας, όμως σύντομα η σκόνη που σηκώνουν οι ορδές του Βασιλιά των Απίστων θολώνει τον ορίζοντα, πλημμυρίζοντας σαν χείμαρρος με φόβο την πόλη του και κλονίζοντας την πίστη των κατοίκων της. Καθώς μπλέκεται σε έναν κυκεώνα γεγονότων που τον παρασέρνουν σε μία διαδρομή από την μία άκρη του κόσμου στην άλλη, βασανίζεται να διαχωρίσει μέσα του την γραμμή ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Το αν αυτή η γραμμή υπάρχει τελικά, ο Σπέγγος το αφήνει στον αναγνώστη να το αποφασίσει.

 

Το «Imperium» δεν είναι ιστορικό μυθιστόρημα, θα έλεγα ότι είναι περισσότερο ένα αμάλγαμα του «Αλχημιστή» και των «Πυλών της Φωτιάς», με αναφορές, συμβολισμούς και αναλογίες που προεκτείνονται μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Εξαιρετική μυθοπλασία, χαρακτήρες που παρασέρνουν τον αναγνώστη να ζήσει τα γεγονότα και συνεχή αναζήτηση για το νόημα της ζωής, τις επιλογές της μοίρας και την εξουσία που ασκεί η θρησκεία. Όπως θα διαπιστώσετε οι ίδιες διαφορές που χώριζαν τους ανθρώπους τότε, χωρίζουν τους ανθρώπους και σήμερα. Φτάνοντας στην εκατοστή σελίδα του βιβλίου και συνειδητοποιώντας μόλις τότε ότι κανένας χαρακτήρας δεν είχε όνομα, αλλά όλοι αναφέρονταν με τις ιδιότητές τους, κατάλαβα ότι μόλις είχα ξεκινήσει την δική μου αναζήτηση. Είμαι σίγουρος ότι θα το απολαύσετε."

 

 

Παραλείπω τη συνέντευξη και περιμένω τα σχόλιά σας αν το έχετε διαβάσει.

 

[joe]

Δεν συμφωνω οτι αποτελει κατι το ιδιαιτερο και το γεγονος οτι ο συγγραφεας ειναι ελληνας δεν αφηνω να με επηρρεασει. Το θεωρω ενα υμνο στην αοριστια. Δεν νιωθεις καθολου για τους χαρακτηρες του εργου οταν το διαβαζεις. Επισης το εξωφυλλο ειναι τραγικο. Δεν μιλαω μονο απο αισθητικη αλλα και απο τεχνικη. Ουτε ενα ξεγυρισμα(trace) της προκοπης στις φιγουρες δεν μπορουσαν να κανουν?

[Arachnida]

Δεν συμφωνω οτι αποτελει κατι το ιδιαιτερο και το γεγονος οτι ο συγγραφεας ειναι ελληνας δεν αφηνω να με επηρρεασει.

 

Σεβαστή άποψη, αλλά δεν ανέφερα πουθενά ότι το θεωρώ καλό βιβλίο επειδή ο συγγραφέας είναι Έλληνας.

Σχετικά με την "αοριστία", αν καταλαβαίνω καλά το αναφέρεις επειδή δεν υπάρχουν ονόματα, χρονολογίες κλπ;

[Sileon]

Ο τίτλος του βιβλίου μου ακούγεται γνώριμος. Νομίζω όταν πρωτοκυκλοφόρησε είχα διαβάσει για αυτό (πιθανώς στο βιβλιοδρόμιο των Νέων), αλλά για κάποιο λόγο δεν το είχα συγκρατήσει. Τώρα που το ανέφερες, επανήλθε στην μνήμη μου και ακούγεται ενδιαφέρον.

Επίσης, δεν έχω διαβάσει τις πύλες της φωτιάς, κάτι που σκοπεύω να το κάνω σύντομα.

 

Για συνεχίστε τώρα.

 

Υ.Γ. Γιάννη, άνοιξε ένα αντίστοιχο τόπικ για τις Πύλες, να δούμε τι λέει ο κόσμος.

[joe]

Σεβαστή άποψη, αλλά δεν ανέφερα πουθενά ότι το θεωρώ καλό βιβλίο επειδή ο συγγραφέας είναι Έλληνας.

Σχετικά με την "αοριστία", αν καταλαβαίνω καλά το αναφέρεις επειδή δεν υπάρχουν ονόματα, χρονολογίες κλπ;

 

Εχεις δικιο δεν το ανεφερες πουθενα. Απλα ειναι μια δικη μου αρχη και δεν προλαβα να το αναπτυξω γιατι εγραφα βιαστικα. Τι θελω να πω. Πολλοι ανθρωποι αντιμετωπιζουν ευνοικα καποια εργα μονο και μονο γιατι ο δημιουργος ειναι ελληνας. Αγοραζουν βιβλια με πρωτο κριτηριο την ''υποστηριξη'' με εναν μαλλον συντεχνιακο τροπο. Εγω απ την αλλη δεν υπαρχει περιπτωση να αγορασω ενα βιβλιο ή οτιδηποτε μονο με αυτο το κριτηριο. Σαφεστατα αν κατι κατα την γνωμη μου αξιζει, θα το επαινεσω, ανεξαρτητως προελευσεως.

 

Το βιβλιο για να ειμαι ειλικρινεις το αφησα στην μεση. Κατι που προσωπικα προσπαθω οσο τιποτα να μην το κανω και το εχω κανει ξανα αλλη μια φορα μονο. Το Σπαθι των Σαναρα το οποιο το βρηκα παραμυθακι Ψ κατηγοριας ηταν το πρωτο.

Το ''ευρημα'' με το να μην ονομαζονται οι χαρακτηρες σε εμενα αντι να εχει το αποτελεσμα της ταυτισης, απλα με εκανε να βαριεμαι και να εκνευριζομαι. Δεν με εβαλε μεσα στον κοσμο του, δεν νοιαστηκα καθολου τους χαρακτηρες. Το βρηκα μονοδιαστατο και οπως ειπα αοριστο. ''Οι απιστοι" ο ''Στρατηγος", για να μην αναφερω την κακη προσπαθεια αναπτυξης ενος παιδικου ερωτα που απαρτιζεται απο μια συναντηση και μετα σεξουαλικες πραξεις.

Δεν μπορω να κανω καμια συγκριση με τις πυλες τις φωτιας που μεσα στην υπερβολη του, διατηρει μια σπιρταδα και γιατι οχι πρωτοτυπια για την εποχη του.

Τι να πω προσωπικα με αφησε παγερα αδιαφορο και με εκνευρισε και λιγο, γιατι ρε παιδια στην τελικη, μπορει να υστερουμε σε αλλους τομεις αλλα στα γραμματα δεν δεχομαι οτι υστερουμε. Ενα εργο τεχνης (συμπεριλαμβανω τα βιβλια) χρειαζεται μονο εμπνευση και ταλεντο, ουτε υπερτεχνολογια, ουτε βιομηχανια. Δεν μπορω να δεχτω κατι λιγοτερο οπως σε αλλους τομεις. Για να μην πω οτι περιμενω περισσοτερα. Σιγουρα δεν θα το συστηνα. Προσωπικη αποψη... ;)

[kitsos]

Φίλε joe συμφωνώ σε αρκετά από αυτά που αναφέρεις αλλά σε παρακαλώ βάλε και κανένα τόνο. Πιστεύω πως ένα κείμενο χωρίς τόνους είναι πολύ κουραστικό στην ανάγνωση. Είναι κρίμα να αποθαρρύνεται κάποιος και τελικά να μη διαβάσει πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις. Ευχαριστώ.

[Arachnida]

Τι να πω προσωπικα με αφησε παγερα αδιαφορο και με εκνευρισε και λιγο, γιατι ρε παιδια στην τελικη, μπορει να υστερουμε σε αλλους τομεις αλλα στα γραμματα δεν δεχομαι οτι υστερουμε. Ενα εργο τεχνης (συμπεριλαμβανω τα βιβλια) χρειαζεται μονο εμπνευση και ταλεντο, ουτε υπερτεχνολογια, ουτε βιομηχανια. Δεν μπορω να δεχτω κατι λιγοτερο οπως σε αλλους τομεις.

 

Τις προηγούμενες παρατηρήσεις σου τις καταλαβαίνω. Όμως τι σχέση έχει με το βιβλιό η υπερτεχνολογία και η βιομηχανία;

Αν άφησες το βιβλιό στη μέση πάντως, πιστεύω ότι έχασες λίγο από την ουσία του. Το Imperium είχε το χαρακτηριστικό ότι μετά τις περιπέτειες του ήρωα, την περιπλάνησή του στην Ανατολή και το κομμάτι της ιστορίας που αναφερόταν στα χαλιά, άλλαζε κατεύθυνση. Δεν ξέρω αν πρόλαβες τη μεγάλη μάχη και

την πολιορκία της ίδιας του της πατρίδας

, το οποίο σαν εύρημα το βρήκα συγκλονιστικό με τον τρόπο που δόθηκε.

Και αργότερα, στο δεύτερο μέρος, όταν πηγαίνει στην Πρωτεύουσα, το βιβλίο παίρνει μορφή ιδεολογικής-φιλοσοφικής διερεύνησης, μέσω των συζητήσεών του ήρωα με τους αξιωματούχους. Αναλύονται διεξοδικά οι κινήσεις ενός ηγέτη, οι λεπτοί χειρισμοί της διπλωματίας, η δύναμη της θρησκείας, το γράψιμο της ιστορίας, το πως επηρρεάζονται οι μάζες κ.α.

[dreamwhisperer]

Μία μικρή σημείωση,

το βιβλίο είναι πολύ καλό και εμπνευσμένο, και το ίδιο θα έλεγα ακόμα και αν ο συγγραφέας ήταν Κονγκολέζος.

Η λογοτεχνία είναι έμπνευση, σκέψη, εφαρμογή, τίποτα άλλο.

Το πρόβλημα δεν είναι να στηρίζουμε τους Έλληνες συγγραφείς, αλλά μάλλον το αντίθετο, να μην τους απορρίπτουμε εξ' αρχής.

Πρώτο Post μου, καλή αρχή.

[Arachnida]

Μιας και έχει κυκλοφορήσει το τεύχος του unit, που είχε το αφιέρωμα, ας ανεβάσω και τις απαντήσεις του συγγραφέα σε όσα τον ρώτησα.

1. Γιατί επιλέξατε οι χαρακτήρες του βιβλίου να μην έχουν ονόματα;

 

Προσπάθησα να δημιουργήσω την αίσθηση της διαχρονικότητας και να μην περιορίσω την ιστορία σε σύνορα. Να βοηθήσω δηλαδή τον αναγνώστη να κάνει όποιες αναγωγές σε χρόνο , τόπο και καταστάσεις επιθυμεί. Όπως σημειώνω και στην αρχή του βιβλίου οι προφανείς ομοιότητες με πραγματικά ιστορικά δεδομένα επιλέγησαν καθαρά για τις ανάγκες τις μυθοπλασίας και δεν διεκδικούν τίτλους ιστορικής αλήθειας.

 

2. Πόσο σημαντική είναι η πίστη ως κίνητρο για τους ήρωες μιας εποχής

βαθιάς θρησκευτικότητας;

 

Σε κάποιο σημείο του βιβλίου μιλάω για ένα « μικρό Οροπέδιο πάνω απ’ τη μεγάλη λίμνη, μακριά απ’ τα σύνορα της αυτοκρατορίας, όπου άνθρωποι τουλάχιστον πέντε φυλών ζουν ειρηνικά , με την ψευδαίσθηση της ίδιας ράτσας και την πραγματικότητα μιας κοινής πίστης». Θεωρίες βασισμένες στην ιδιαιτερότητα του «αίματος» θεωρώ ότι έχουν καταδικαστεί απ’ την Ιστορία αλλά και τη Βιολογία. Αντίθετα, αυτό που ένωνε και ενώνει είναι μια κοινή πίστη. Εμείς οι Έλληνες το γνωρίζουμε τούτο καλά. Αυτή ουσιαστικά δημιούργησε και διατήρησε την Βυζαντινή αυτοκρατορία, αυτή κράτησε τις άμυνες τον καιρό των Οθωμανών. Αυτά για το λαό, ως σύνολο. Φοβάμαι όμως ότι ό,τι αφορά στους ηγέτες ή ακόμη και σε όσους βρίσκονται κοντά στους ηγέτες, η πίστη εκφυλίζεται σε εργαλείο ή ακόμη και πρόσχημα , αν θέλετε.

 

3. Πόσο χρόνο διήρκησε η συγγραφή του Imperium;

 

Ένα χρόνο ακριβώς.

 

4. Η προαιώνια έχθρα μεταξύ "αυτοκρατορίας" και "απίστων", έχει αναλογίες στη σύγχρονη εποχή; Υπάρχει κάτι που μπορεί να αποτελέσει γέφυρα ανάμεσα σε δύο τόσο διαφορετικές κουλτούρες;

 

Προσπάθησα να γράψω ένα βιβλίο που δεν περιορίζεται σε σύνορα. Ο τόπος ουσιαστικά είναι άγνωστος, μπορεί να παραπέμπει στο Βυζάντιο αλλά δεν είναι. Περισσότερο για λόγους «ταύτισης του αναγνώστη» χρησιμοποιείται το Βυζάντιο. Να νοιώσουμε καλά το «εμείς» και οι «άλλοι» ή αλλιώς «οι πιστοί» και οι «άπιστοι» , ή «οι καλοί» και οι «κακοί» που θα ήταν και πιο σύγχρονο μιας και ζούμε σε περίοδο όπου για παράδειγμα το σύγχρονο πλανητικό imperium στην άλλη όχθη του Ατλαντικού αρέσκεται σε μανιχαιστικού τύπου τοποθετήσεις. Όπου βέβαια στις σελίδες του βιβλίου θα δείτε ότι οι «καλοί» δεν είναι πάντα και τόσο «καλοί» και ούτε οι «κακοί» τόσο «κακοί» και ότι πάντοτε τέτοιου τύπου απλουστευτικοί διαχωρισμοί γίνονταν και θα γίνονται για να εξυπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες. Όπως και σήμερα δηλαδή, όπως πάντοτε, πιστεύω.

Γέφυρα μπορεί να αποτελέσουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Γιατί πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι και μετά Έλληνες, Τούρκοι, Αμερικανοί, Ιρακινοί, Εβραίοι, Παλαιστίνιοι κλπ. Θνητοί είμαστε όλοι, ψυχή-με οποιοδήποτε τρόπο την εννοεί ο καθένας-, έχουμε όλοι. Γι αυτό το λόγο άλλωστε ο ήρωάς μου περνάει σημαντικά χρόνια της ζωής του στην «άλλη πλευρά», ώστε να μπορέσει ο ίδιος να αποτελέσει «γέφυρα». Τώρα, το αν τελικά θα το κάνει, είναι άλλη ιστορία γιατί είναι πολλές και ισχυρές οι δυνάμεις που εμπλέκονται και αντιμάχονται.

 

5. Πού μπορεί να βρει τις απαντήσεις για τα βασανιστικά ερωτήματα ο

άνθρωπος; Στη θρησκεία, στον έρωτα ή κάπου βαθύτερα μέσα του;

 

Δεν νομίζω να υπάρχει κάτι που να δίνει απαντήσεις σε ΟΛΑ τα μεγάλα και βασανιστικά ερωτήματα. Κάποιοι μπορούν να βρουν τις περισσότερες απαντήσεις στη θρησκεία, κάποιοι στον έρωτα, κάποιοι βαθύτερα μέσα τους, όπως λέτε και εσείς. Όχι όμως όλες. Ακόμη και όταν πιστεύουν ότι τις έχουν όλες βρει, έρχονται στιγμές που η αμφιβολία εμφανίζεται και ριζώνει. Απλώς πολλές φορές αρνούμαστε να τη δούμε, και την σκουπίζουμε γρήγορα κάτω απ’ το χαλί.

 

6. Τελικά τι συμβολίζει το Imperium και η αναζήτηση του ήρωα για εσάς;

 

Συμβολίζει πιστεύω, τα αιώνια υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου, όπως είναι η στάση του απέναντι στην Κυριαρχία, στην Υποταγή, στην Ελευθερία, στην Δόξα, στον Έρωτα και στον φόβο του Θανάτου, κυρίως αυτόν. Συμβολίζει βέβαια και ένα μεγάλο ερώτημα το οποίο ουσιαστικά συνοψίζει τα παραπάνω: Μπορούν οι επιλογές μας να αλλάξουν τη μοίρα μας;

 

[Naroualis]

Μήπως πρέπει να πάει στο subforum με τις συνεντεύξεις, σε δικό του τόπικ;