Aιωνιος πολεμος

[Sephirothsw]

Μιας και σβηστηκε ας το ξαναποσταρω.Μια δικια μου προσπαθεια να γραψω.Το κειμενο αυτο ειναι γραμμενο απο εναν φιλο μου πανω στο δικο μου πρωτοτυπο μια και το δικο μου λεξιλογιο ειναι φτωχο.Παρακλω σχολιαστε...

 

 

 

Chapter 1

 

 

Είχαν μπει στη κεντρική αίθουσα και πλησίαζαν στον βωμό που βρίσκονταν μόλις λίγα μέτρα μπροστά τους. Tτριγυρισμένοι από αγάλματα, μορφές πανίσχυρων μάγων που φυλάκισαν κάποτε αυτή την αρχαία δύναμη. Μια δύναμη, μπορεί η μεγαλύτερη στον γνωστό κόσμο, ξεχασμένη από πολλούς καθώς κανένας δεν μπορούσε πια να την ελέγξει. Ίσως όμως σκόπιμα ξεχασμένη. Εδώ και περίπου εννέα αιώνες η δύναμη είχε προκαλέσει τεράστια καταστροφή μέσα από δαιμονικά χέρια τα οποία μπορούσαν να την τιθασεύσουν, να την υποτάξουν στο πονηρό θέλημα τους. Μέσα από όνειρα εξουσίας υπέταξαν τους ανθρώπους, έσβησαν το φως του αρχέγονου ήλιου και μέθυσαν με την απολυτότητα της. Οι πληγές όμως είχαν κλείσει. Έτσι τουλάχιστον λένε οι θρύλοι, κάποτε ιστορίες αυτού του τόπου. Όλα πια είχαν σχεδόν ξεχαστεί.

 

Οι δυο φιγούρες έφτασαν μπροστά. Οι πύρινοι δαυλοί που κρατούσαν φώτιζαν τα νεανικά τους πρόσωπα τους, ένα ανδρικό και ένα γυναικείο.

 

- Ίσως δεν έπρεπε να έρθουμε. Είπε η κοπέλα με γλυκιά γυναικεία φωνή.

 

- Οι δυνάμεις αυτές υπάρχουν στον κόσμο για εμάς. Χιλιάδες χρόνια πριν τις χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για καλό η για κακό. Η δύναμη πρέπει να έρθει στα δικά μας χέρια. Σκέψου τι μπορούμε να κάνουμε με αυτή. Είπε και ο άνδρας έντονα αλλά ψιθυριστά.

 

- Μάλλον έχεις δίκιο. Φοβάμαι λίγο. Ας το κάνουμε όμως. Ας αρχίσουμε την τελετή της επιλογής.

 

- Ας γίνει.

 

Σταμάτησαν μπροστά στον βωμό, χαμήλωσαν τους δαυλούς, έκλεισαν τα μάτια και κράτησαν τα χέρια τους σφιχτά.

 

- Ω μεγάλες δυνάμεις, αρχαία πλάσματα!

 

Καλούμε την ενέργεια σας ακόμα μια φορά.

 

Διαλέξτε τον πιο άξιο και σωστό.

 

Την δύναμη σας την ζητάμε για καλό.

 

Γεννήματα της γης και του ουρανού.

 

Το γένος της φωτιάς και του νερού.

 

Κυβερνάτε το σώμα αυτό?

 

 

 

Έγινε παύση. Οι φωνές ακουστήκαν καθαρά και αργά, αντιλαλώντας μέσα στην αρχαία αίθουσα τα λόγια της τελετής.

 

Μέχρι που ο τελευταίος στίχος ακούστηκε από τα στόματα τους ??διαλέξτε τον πιο άξιο και σωστό?

 

Στα ακάλυπτα μέρη του σώματος της γυναίκας εμφανίστηκαν σύμβολα τα οποία εικόνιζαν σχήματα αρχαίας μαγείας. Σχήματα που φανέρωναν ότι η γυναίκας είχε την ευκαιρία και ήταν άξια να καλέσει το πνεύμα και να γίνει ένα μαζί του.

 

- Το αρχαίο πνεύμα διάλεξε εσένα Ιριελ. Πήγαινε να καλέσεις το πλάσματα.

 

Η Ιριελ προχώρησε υπνωτισμένη τρία βήματα προς τον βωμό και έπεσε στα γόνατα. Σήκωσε αργά τα χέρια της, με τις άκρες τον δαχτύλων της ακούμπησε την κρύα πέτρα του βωμού με τα παράξενα ιερογλυφικά πάνω του. Έντονος θόρυβος ακούστηκε στο βάθος της αίθουσας από εκεί που είχαν έρθει, δυνατός κρύος αέρας ξεχύθηκε από την οροφή της ενώ ο πέτρινος βωμός πυρακτώθηκε. Τα αρχαία σύμβολα στο γυμνό σώμα της Ιριελ άλλαξαν μορφή καλύπτοντας και το πρόσωπο της.

 

- Πλάσματα, γέννημα δύναμης, αιωνίου πολέμου. Το άξιο θηλυκό σε καλεί, αυτό που εσύ να ενωθείς με τα ιερά δεσμά μαζί του επέλεξες. Την ύπαρξη σου για Καλό ζήτω.

 

Το σώμα μου προσφέρω, την ψυχή σου δίνεις. Πλάσματα αερικό μαζί μου τώρα ενώσου. Ιερά δεσμά!

 

Η φωνή της ήταν τόσο δυνατή που ο συντροφικούς έπιασε τα αφτιά του και έκανε λίγα βήματα προς τα πίσω, αφήνοντας τον δαυλό που κρατούσε πριν λίγο στα χεριά του να πέσει. Η αίθουσα βυθίστηκε για λίγο στο σκοτάδι μέχρι που ένα απαλό λευκό φως βγήκε από τον βωμό ο όποιος πυρακτώθηκε ακόμα περισσότερο. Τα σχήματα στο πρόσωπο της κοπέλας μαύρισαν και χάραξαν βαθιές ουλές στο πρόσωπο της. Το πλάσματα της φωτιάς έδειχνε να ξυπνά από τον μακρύ λήθαργο του.

 

 

Μια κόκκινη γιγάντια φιγούρα πετάχτηκε από τον βωμό με κρότο και λάμψη. Το κεφάλι με δυο κέρατα το κόκκινο σώμα με φλεγόμενα μαλλιά και μεγάλα νύχια. Ο άντρας σάστισε μπροστά στον φλεγόμενο δαίμονα, δεν μπορούσε να ελέγξει τα άκρα του καθώς το μυαλό του είχε γεμίσει από πρωτόγνωρο φόβο. Το πλάσματα που είχαν καλέσει δεν ήταν αυτό που περίμενε. Αυτό ήταν ένας δαίμονας της φωτιάς γεννημένος στα βαθύτερα μπουντρούμια της κόλασης. Οι σκέψεις αυτές δεν έμειναν πολύ στο μυαλό του καθώς είδε την αγαπημένη του Ιριελ να μπόγοι τα νύχια της στην παγωμένη πέτρα του βωμού καθώς ο δαίμονας έμπαινε στο σώμα τόση ένωση έγινε στιγμιαία Κως ο δαίμονας σαν φάντασμα μπήκε στο σώμα της. Το σώμα της παραμορφώνονταν και προσπάθησε να φωνάξει μα δεν μπορούσε καθώς το σώμα της δεν την υπάκουε πια. Η Ιριελ τώρα ήταν τελείως παραμορφωμένη. Πεσμένη στο έδαφος, ματωμένη στα δάχτυλα της γύρισε το κεφάλι προς τον άντρας, που είχε σαστίσει από την φρίκη που έβλεπε, και φωνάξει στριγκλίζοντας.

 

] - ΔΥΝΑΜΗ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ?

 

Ξαπλώθηκε στο έδαφος και έκλεισε τα μάτια. Ο όγκος φυρώ από την μέση της μίκρυνε όπως το φίδι που έχει καταπιεί αμάσητη την τροφή του και αρχίζει να χωνεύει.

 

 

Η αίθουσα βυθίστηκε στο απόλυτο σκοτάδι ξανά, ενώ μυστήρια ησυχία πλημμύρισε τον χώρο. Όλα είχαν σταματήσει σχεδόν όσο απότομα ξεκίνησαν. Ο πρώτος φόβος του άνδρα έδειχνε μέσα στο σκοτάδι να φεύγει, η σκέψη ότι όλα όσα είχαν συμβεί τα είχε δει σε κάποιο δαιμονικό όνειρο τον παρηγόρησε. Σκέφτηκε ότι ξύπνησε στην κατοικεί του, σε ένα μικρό χωριό της επαρχίας Ορά. Σίγουρα ξύπνησε μέσα στην νύχτα από αυτό το φριχτώ όνειρο. Θα έπεσε στο πάτωμα από την ταραχή και σίγουρα θα έριξε το μοναδικό λυχνάρι που φώτιζε το δωμάτιο του. Θα έβρισκε το λυχνάρι για να ανάψει την φλόγα και αμέσως θα πήγαινε στην αγαπημένη του Ιριελ, να την αγκαλιάσει, να την φιλήσει και να την κάνει δίκια του μια ακόμη φορά. Μετά θα την έπαιρνε μαζί του, θα την έδειχνε στους γονείς του, εκείνοι σίγουρα δεν θα έφερναν αντίρρηση διότι η Ιριελ ήταν ξανθιά με μάτια μέλια και υπέροχο σωματότροπο. Ήταν πραγματικά πανέμορφη. Έπειτα θα παντρεύονταν και θα έκαναν πολύ παΐδια. Θα ζούσαν ευτυχισμένοι αφήνοντας στην άκρη κάθε όνειρο για παγκόσμια ειρήνη και ελευθερία που συνήθιζαν να κάνουν κοιτώντας τις υπεροχές λίμνες, τα ψηλά βουνά και τα πυκνά δάση του Ορά.

 

Αυτές οι σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του άνδρα καθώς διστακτικά άπλωσε το χέρι του να βρει το πεσμένο λυχνάρι για να φωτίσει το δωμάτιο του. Έκανε μερικέ κινήσεις γονατιστός με τον καρπό του τεντωμένο χαμηλά μέχρι που ακούμπησε κάτι. Δεν ήταν το λυχνάρι, αυτό ήταν σίγουρο. Αυτό που άγγιξε ήταν κρύος κα9ι μαλακό. Έμοιαζε με? σάρκα. Ο άντρας πάγωσε από τον φόβο του και τράβηξε το χέρι του. Το μυαλό του άδειασε από σκέψεις και καλύφθηκε ξανά από φόβο. Μπροστά του είχε ένα σώμα κρύος και? νεκρό. Έτσι νόμιζε τουλάχιστον μέχρι που άκουσε ένα σύρσιμο μπροστά του. Ένοιωσε ένα ελαφρύ αεράκι να παίρνει τα μαλλιά του καθώς το πλάσματα σηκώνονταν μπροστά του. Το πρωτόγνωρο που είδε από αυτό ήταν τα μάτια του. Κόκκινα, φωτεινά, φλογέρα μάτια τον κοιτούσαν ακίνητα. Λίγες στιγμές μέχρι να φανερωθεί και το υπόλοιπο σώμα. Μέσα σε φλόγες που δεν έκαιγαν το κορμί φανερώθηκε στον άντρας ένα γνώριμο αγαπημένο σώμα, τόσο αλήτικο όμως, τόσο αλλοιωμένο τώρα που θαρρείς τα μάτια του τον γελούσαν. Και αρχικά αυτό πίστεψε μέχρι που άκουσε την φωνή του πλάσματος που κάποτε ήταν η λατρεμένη του Ιριελ. Φωνή βροντερή, αλλόκοσμη που είχε χιλίους χρόνους να ακουστεί και έκανε έναν τρομερό αντίλαλο στην πελώρια αίθουσα.

 

- Επιτέλους ελεύθερος είμαι!

 

Το σώμα της γυναίκας έγινε φυσιολογικό. Μια μικρή βαθιά ουλή στο πρόσωπο της έμεινε να θυμίζει ελάχιστα τι είχε γίνει. Η όψη της τώρα είχε γαληνέψει και τα σύμβολα είχαν σβηστεί από το σώμα της. Τα μάτια της όμως, το βλέμμα της είχε σκοτεινιάσει. Το χρώμα του δέρματος της είχε γίνει κοκκινόχρωμο σαν φλόγα. Στα μάτια της η κόρη διαστελλομένη και το άσπρο των ματιών της είχε κοκκινίσει. Ο άντρας ήταν πεσμένος στο έδαφος όταν άκουσε για δεύτερη φορά την δαιμονική φωνή να βγαίνει από τα σωθικά της αγαπημένης του.

 

- Να φύγω από εδώ ώρα είναι.

 

Ο άντρας σηκώθηκε απότομα και πλησίασε το σώμα.

 

- Ιριελ αγαπημένη μου τι συμβαίνει?

 

Η μάτια του πλάσματος έπεσε πάνω στον άντρας που μέχρι τώρα φαίνονταν να αγνοεί και μειδίασε ελαφρά.

 

- Το όνομα αυτό στο σώμα τούτο πλέον δεν υπάρχει. Το σώμα και την ψυχή της μου έδωσε. Μέχρι το τέλος του κόσμου που σύντομα θα έρθει μαζί δεν θα βρεθείτε. Όσο για μετά?

 

Με ένα κλείσιμο των ματιών του το πλάσματα με κύμα ενέργειας χτύπησε τον άνδρα και τον εκσφενδόνισε σε μια από τις κολόνες του ναού κάνοντας τον να χάσει τις αισθήσεις του.

 

- ? η κόλασης θα σας περιμένει.

 

Το πλάσματα που κάποτε ήταν η Ιριελ γύρισε την πλάτη και μέσα σε ψηλές φλόγες εξαφανίστηκε.

 

 

μολις προσεξα οτι εχει καποια λαθη (π.χ. το πλασμα γραφεται πλασματα) σορρυ αλλα ειμαι σε στρατιωτικη σχολη και δεν προλαβαινω να το διορθοσω αν βγω θα το κανω upload.

Edited January 24, 2008 by Sephirothsw

[Ἀπόστολος Βρανᾶς]

ΟΚ, ναί, κάποια μικρολαθάκια τὰ ἔχει ...

Εἶναι ἕνα θέμα ποὺ τὸ ἔχουμε συνηθίσει περισσότερο κινηματογραφικά καὶ ἄρα θὰ ὠφελεῖτο ἀπὸ ἐμπλουτισμὸ τῆς περιγραφῆς κατὰ τὸ δεύτερο σχεδίασμα ...  Ὁπωσδήποτε χρειάζεται δουλειά (π.χ., ἂν κάτι πυρακτωνόταν λευκὸ, ὅπως ὁ βωμός, δὲ θὰ ἔγγφαζε ἁπαλὸ φῶς ἀλλὰ πάρα πολὺ ἔντονο!), εἶναι ὅμως μία καλὴ πρώτη προσπάθεια

Προσωπικά, δὲ μὲ πολυενδιαφέρει ὡς θεματικὴ ἀλλὰ θὰ διάβαζα καὶ τὸ δεύτερο κεφάλαιο πρὶν σκεφτῶ τυχὸν νὰ τὸ ἀφήσω.