Παρατηρητής Posted January 30, 2008 Share Posted January 30, 2008 (edited) Βρίσκεστε σε μια έκθεση βιβλίου. Βιβλία,τίτλοι,συγγραφείς, εκδότες, πλήθος, άσχετοι, κ.τ.λ Κάποιοι περνούν καλά, κάποιοι όχι. Κάποιοι βαριούνται και κάποιοι δεν ξεκολλάνε. Ενδιαφέρον και αδιαφορία ανάκατα μαζί με χαρά και μελαγχολία. Και οι αθέατοι προβολείς πέφτουν επάνω στους πρωταγωνιστές της αποψινής βραδιάς: τους συγγραφείς που πλανιούνται αργά μέσα στο πλήθος. Εσείς σε ποια από τις παρακάτω θέσεις βρίσκεστε; 1) Περπατώ καμαρωτός γύρω από τον πάγκο του εκδότη-φίλου-γνωστού μου, χαζεύοντας το βιβλίο μου. Δίνω και κανένα αυτόγραφο άμα γουστάρω. 2) Δεν το κουνάω ρούπι από τον πάγκο του εκδοτικού που μου έκδοσε το βιβλίο μου. Κοιτάζω συνέχεια με αγωνία να δω που πέφτουν τα μάτια του κόσμου. Κοιτάνε το βιβλίο μου ε; Βλέπω καλά; Το κοιτάνε ε; Αχ Παναγία μου... 3) Ψάχνω να βρω το βιβλίο μου ανάμεσα στους 80 τίτλους που έχει στήσει ο εκδοτικός που με έκδοσε. Καλά δεν το έχουν; Μήπως ήρθα σε λάθος πάγκο; Όχι, Παραγιός λέει... 4) ψάχνω να βρω τον πάγκο του εκδοτικού που έβγαλε το βιβλίο μου. Μήπως ήρθα σε λάθος έκθεση; Ρε μπας και το κλείσανε το μαγαζί; 5) Χαζεύω από δω κι από κει ενώ τα χέρια μου αρχίζουν σιγά σιγά να πιάνονται από τα ψώνια. Γι αυτό ήρθα εδώ άλλωστε. 6) Ονειρεύομαι ότι κάποτε θα είμαι κι εγώ πλάι στα πρώτα ονόματα. Έστω στα δεύτερα, στα τρίτα, στα τέταρτα, δεν έχει σημασία. Πολύ κάθισα εδώ, πάω να συνεχίσω το έργο μου. 7) Με πιάνει ξαφνικά μια μελαγχολία. Διάολε, περίμενα όλο το χρόνο αυτήν την έκθεση και τώρα δεν αισθάνομαι καλά. Μήπως φταίνε οι απορρίψεις; 8) Να τους κάνω στάχτη όλους και όλα έτσι όπως είναι ή να σηκωθώ να φύγω; Όχι δε ζηλεύω, απλώς έχω τα νεύρα μου. Τι καλύτερο έχουν οι άλλοι συγγραφείς από μένα; 9)Τι είναι εδώ; Α, έχει και βιβλία! 10) Έλα ρε Παρατηρητή, είπαμε! Δεν είμαι κανένας από τους παραπάνω 11) Λίγο από όλα. Νιώθω και δεν νιώθω άνετα. Δικός μου ο λόγος Edited February 1, 2008 by Παρατηρητής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
D'Ailleurs Posted January 30, 2008 Share Posted January 30, 2008 12) Δεν πάω κάν γιατι ως γνήσιος συγγραφέας έχω πέσει ξερός απο το πιοτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted January 30, 2008 Share Posted January 30, 2008 Δεν ξέρω πως θα είναι όταν/αν εκδώσω ποτέ κάτι, αλλά ελπίζω από τη μία να θέλουν τόσοι το βιβλίο μου ώστε να μην μπορώ να κουνηθώ από τον πάγκο του εκδότη μου για να μιλάω με αναγνώστες! Από την άλλη, θα σκάσω αν δεν πιάσω την πάρλα με άλλους συγγραφείς και φίλους, όπως και αν δε δω την έκθεση ολόκληρη μπας και βρω τίποτα ενδιαφέρον (που πάντα κάτι βρίσκω δηλαδή). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 31, 2008 Share Posted January 31, 2008 Έχω την εντύπωση πως θα παλάτζαρα μεταξύ πρώτου και δεύτερου, αν και λείπει κι από τα δυο ένα σημαντικό κομμάτι: οι φίλοι στους οποίους ξεκινώντας για την έκθεση έχεις τονίσει πως αν σε δουν να λιποθυμάς όταν κάποιος άσχετος σηκώσει το βιβλίο σου για να του ρίξει μια ματιά, να πουν πως είσαι από το Ουζμπεκιστάν και δε μιλάς καλά ελληνικά και να ζητήσουν ευγενικά συγγνώμη καλύπτοντας τα "άμπλα άμπλα" που βγαίνουν από το στόμα σου και να σε μεταφέρουν κάπου δροσερά. Καλά πέρα από την πλάκα, νομίζω πως δε θα είχα τόσο άγχος, νομίζω πάντα... Νομίζω θα ένιωθα καλά, όχι μελαγχολία, μάλλον χαρά ή θα βαριόμουνα και θα ήθελα να πάω για μπύρες, δεν πιστεύω πως είναι δυνατόν να ξέρεις από πριν να το κάνεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 31, 2008 Share Posted January 31, 2008 Θα έκανα μια βόλτα και μετά θα ήμουν κάπου τριγύρω με φίλους και μπύρες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted February 1, 2008 Share Posted February 1, 2008 Αν είχε κόσμο θα ήμουν περίεργος να δω το ενδιαφέρον του κόσμου για το βιβλίο μου.Αν δεν είχε,θα βαριόμουν και θα πήγαινα να πάρω κανα καλό βιβλίο μπας και δω πως γραφουν αυτοί που γράφουν καλα. Απο την άλλη μπορεί να βαριόμουν να πάω στην εκθεση.Εδώ είχα προκριθεί σε κάτι σχολικούς αγώνες πιτσιρίκος και βαρέθηκα να πάω...Δεν θέλω και πολύ να βαρεθώ εδώ που τα λέμε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted June 25, 2008 Share Posted June 25, 2008 (edited) θα έψαχνα για βιβλία που μου έχουν ξεφύγει.... "Τι ακόμα δεν μεταφράστηκε? Καλά... Πάω στο νετ καφέ... Άμαζον και ξερό ψωμί....." Πέρα από τα αστεία... θα έψαχνα βιβλία, για έκδοση.... ακόμα δεν έχω φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, και μισοτελειωμένες απόπειρες συγγραφής που κανείς δεν σου λέει "Τι θες και ασχολείσε" είναι ακόμα πολύ μακριά από αυτό το όνειρο.... τουλάχιστον αυτοί που διαβάζουν τις απόπειρες δεν με έχουν κόψει ακόμα από φίλη..... Edited June 25, 2008 by white_unicorn Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
cesar_cy Posted June 25, 2008 Share Posted June 25, 2008 6) Ονειρεύομαι ότι κάποτε θα είμαι κι εγώ πλάι στα πρώτα ονόματα. Έστω στα δεύτερα, στα τρίτα, στα τέταρτα, δεν έχει σημασία. Πολύ κάθισα εδώ, πάω να συνεχίσω το έργο μου. Ονειροπολώντας και περπατώντας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted June 25, 2008 Author Share Posted June 25, 2008 θα έψαχνα για βιβλία που μου έχουν ξεφύγει.... "Τι ακόμα δεν μεταφράστηκε? Καλά... Πάω στο νετ καφέ... Άμαζον και ξερό ψωμί....." Πέρα από τα αστεία... θα έψαχνα βιβλία, για έκδοση.... ακόμα δεν έχω φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, και μισοτελειωμένες απόπειρες συγγραφής που κανείς δεν σου λέει "Τι θες και ασχολείσε" είναι ακόμα πολύ μακριά από αυτό το όνειρο.... τουλάχιστον αυτοί που διαβάζουν τις απόπειρες δεν με έχουν κόψει ακόμα από φίλη..... Μέχρι αυτό το στάδιο καλά είναι. Η έκθεση μοιάζει με υπεθέαμα. Αργότερα τη βλέπεις με άλλο μάτι. Όχι τίποτα το τρομερό αλλά πχ, ο Dreamwhisperer είμαι σίγουρος ότι φέτος είδε εντελώς διαφορετικά την έκθεση σε σχέση με τα προηγούμενα του χρόνια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted June 25, 2008 Author Share Posted June 25, 2008 6) Ονειρεύομαι ότι κάποτε θα είμαι κι εγώ πλάι στα πρώτα ονόματα. Έστω στα δεύτερα, στα τρίτα, στα τέταρτα, δεν έχει σημασία. Πολύ κάθισα εδώ, πάω να συνεχίσω το έργο μου. Ονειροπολώντας και περπατώντας Καίσαρα με γύρισες πίσω, στα εφηβικά μου χρόνια. Τι ωραία που ήταν τότε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dreamwhisperer Posted June 25, 2008 Share Posted June 25, 2008 Μέχρι αυτό το στάδιο καλά είναι. Η έκθεση μοιάζει με υπεθέαμα. Αργότερα τη βλέπεις με άλλο μάτι. Όχι τίποτα το τρομερό αλλά πχ, ο Dreamwhisperer είμαι σίγουρος ότι φέτος είδε εντελώς διαφορετικά την έκθεση σε σχέση με τα προηγούμενα του χρόνια. Nα σου πω Γιώργη για το Φεστιβάλ βιβλίου στη θεσσαλονίκη (στην παραλία) και είμαι σίγουρος γιατί πλέον σε ξέρω αρκετά καλά θα είχες μάλλον (ή καλύτερα θα έχεις όταν σε λίγο συμβεί) την ίδια αντίδραση με εμένα. Κάθε χρόνο πηγαίνω στην έκθεση και την παρακολουθώ εντατικά, λες και συνεχώς ψάχνω μήπως μου έχει ξεφύγει κάτι. Πέρσυ, όταν ήξερα ότι θα εκδοθεί το βιβλίο μου, κάθισα για ώρες στο σταντ του εκδοτικού μου οίκου και κοίταξα τα πάντα, σαν να ήταν δικός μου (σαν να μου ανήκε) είχα και ένα άγχος αν θα στέκοταν ο κόσμος. Είχα ψευδαισθήσεις μεγαλείου ότι όταν το βιβλίο μου θα είχε εκδοθεί (επιτέλους) θα συνέρρεαν φωτογράφοι, δημοσιογράφοι, κοινό θα έκανε ουρές για υπογραφή από το μεγάλο συγγραφέα (ελπίζω να εκτιμηθεί η ειλικρίνιά μου και να μην αρχίσουν οι ειρωνίες). Φέτος, πλέον το βιβλίο μου είχε εκδοθεί. Από την πρώτη μέρα που άνοιξε η έκθεση δίστασα να πάω (φόβος; άγχος;). Όταν επιτέλους το πήρα απόφαση και πήγα, τίποτα δεν ήταν ίδιο πια μέσα στο μυαλό μου. Τα βιβλία είχαν χάσει τη μαγεία τους. Η έκθεση είχε χάσει το ενδιαφέρον της. Στο σταντ του εκδοτικού "μου" οίκου δεν στάθηκα καθόλου. Μία κοπέλα με αναγνώρισε και ως Πέτρος αρνήθηκα το όνομά μου. Ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί. Κουρασμένα, έφυγα. Δεν αγόρασα τίποτα. Δεν κοίταξα τίποτα. Γύρισα στο σπίτι και άνοιξα το βιβλίο της παθολογίας. Μου φάνηκε πιο αληθινό. Ό,τι ανέφερα ήταν πλήρως αληθινό. Αν κάποιος μπορεί να μου το εξηγήσει ευχαρίστως να τον ακούσω (αρκεί, θερμή παράκληση, να μην υπάρξουν πάλι ειρωνίες). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted June 25, 2008 Share Posted June 25, 2008 Απογοήτευση λόγω απομυθοποίησης, ίσως; Δεν είναι, τελικά, τόσο απλό; Μπορεί να φαντάζει στα μάτια μου απλό επειδή το έχω δει σε πάρα πολλούς άλλους και το έχω ζήσει κι εγώ - αν και όχι στον εν λόγω τομέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted June 25, 2008 Share Posted June 25, 2008 Απομυθοποίηση... ξέρω τι θα σκεφτόμουν εγώ... (ως πεσιμίστρια ) "Ωραιά, και? Άλλαξε κάτι στον κόσμο μου? Όχι. Στον χαρακτήρα μου? Ούτε... τότε? απλά συνεχίζουμε από εκεί που ήμασταν πριν το πανηγύρι... και ελπιζουμε να προχωράμε μπροστά και όχι να γυρίζουμε πίσω.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted June 25, 2008 Share Posted June 25, 2008 Κάπως έτσι... στην τελική, είναι θέμα «απεξάρτησης:» από ελπίδα και φόβους συνάμα (για όσους θυμούνται τον Καζαντζάκη, «είμαι λέφτερος»). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dreamwhisperer Posted June 25, 2008 Share Posted June 25, 2008 Απογοήτευση λόγω απομυθοποίησης, ίσως; Δεν είναι, τελικά, τόσο απλό; Μπορεί να φαντάζει στα μάτια μου απλό επειδή το έχω δει σε πάρα πολλούς άλλους και το έχω ζήσει κι εγώ - αν και όχι στον εν λόγω τομέα. Προσωπικά ρε Raspk, δεν ξέρω. Ίσως είναι περισσότερο θέμα ειλικρίνιας απέναντι στον εαυτό σου. Θες να το συνδέσω με κάτι άλλο; Είδε κανείς σήμερα τη Νάσιουτζικ στη Στεφανίδου; Αυτή είναι η λογοτεχνία; Αυτή είναι η συγγραφική; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted June 25, 2008 Share Posted June 25, 2008 Εγώ αρνούμαι να δώ εκπομπές τύπου Στεφανίδου... Όσο για την Νασιουτζικ, δεν έχω διαβάσει το βιβλίο της άρα δεν μπορώ να κρίνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dreamwhisperer Posted June 25, 2008 Share Posted June 25, 2008 Εγώ αρνούμαι να δώ εκπομπές τύπου Στεφανίδου... Όσο για την Νασιουτζικ, δεν έχω διαβάσει το βιβλίο της άρα δεν μπορώ να κρίνω. Ε, μην είσαι τόσο αρνητική. Στη βλακεία του κόσμου κρύβεται καμία φορά η σοφία του δημιουργού (μην αρχίσουμε πάλι τα θρησκευτικά, συμβολικά μιλάω). Άλλωστε μέσα από τα άκρα ορίζεται το σύστημα. Και φυσικά ούτε και εγώ βλέπω, ήθελα να ακούσω τη Νάσιουτζικ. Το είδε κανένας; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted June 25, 2008 Share Posted June 25, 2008 Δε βλέπω που το πας... Στην τελική, να στο θέσω και αλλιώς: πίστεψες ποτέ ότι το ποιόν της πλειονότητας των ανθρωπίνων δημιουργιών είναι αριστουργήματα; Αν ναι, για ποιό λόγο; Γιατί ανατάσσουμε το βιβλίο ως εγγενώς ανώτερο, όταν μπορεί και συχνά είναι χειρότερο από την τηλεόραση; Τα ίδια ισχύουν σε όλες τις τέχνες, με στιχάκια που ξεπερνούν τρανά ποιήματα, ταινίες που ξεπερνούν θεατρικά, και γελοιογραφίες που σκίζουν πίνακες! Και, στην τελική, σε χάνω... Από τη μία μαυρίλα για το θέμα της συγγραφικής, από την άλλη «μην είσαι τόσο αρνητική...» για τη Στεφανίδου;! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dreamwhisperer Posted June 25, 2008 Share Posted June 25, 2008 Δε βλέπω που το πας... Στην τελική, να στο θέσω και αλλιώς: πίστεψες ποτέ ότι το ποιόν της πλειονότητας των ανθρωπίνων δημιουργιών είναι αριστουργήματα; Αν ναι, για ποιό λόγο; Γιατί ανατάσσουμε το βιβλίο ως εγγενώς ανώτερο, όταν μπορεί και συχνά είναι χειρότερο από την τηλεόραση; Τα ίδια ισχύουν σε όλες τις τέχνες, με στιχάκια που ξεπερνούν τρανά ποιήματα, ταινίες που ξεπερνούν θεατρικά, και γελοιογραφίες που σκίζουν πίνακες! Και, στην τελική, σε χάνω... Από τη μία μαυρίλα για το θέμα της συγγραφικής, από την άλλη «μην είσαι τόσο αρνητική...» για τη Στεφανίδου;! Βασικά δίκιο έχεις (εκτός από τη Στεφανίδου που ήταν αστείο). Και ακριβώς γι' αυτό μίλησα για την ειλικρίνια απέναντι στον εαυτό μου. (Κάτι σαν αυτό που λες. "Ένα βιβλίο είναι, νομίζεις ότι άλλαξες τίποτε;"). Βέβαια δυστυχώς για τη συγγραφική ποτέ δεν θα πάψω να τη θεωρώ μέσα από ένα πρίσμα αγνότητας (όχι ανωτερότητας βέβαια). Και ίσως γι' αυτό δεν σκοπεύω να ξαναεκδόσω τίποτα. (Ίσως θα λαμβάνω μέρος στο διαγωνσμό του sff, που τουλάχιστον είναι αγνός). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted June 26, 2008 Share Posted June 26, 2008 (edited) Δεν γίνεται κάποιος καταξιωμένος συγγραφέας με ένα βιβλίο μόνο, και ιδίως στην Ελλάδα. Ακόμα και με την περίπτωση της Rowling, μετά το 3ο βιβλίο Harry Potter άρχισε να γίνεται ο γνωστός χαμός. Και πόσοι συγγραφείς κλπ., αναγνωρίστηκαν αρκετά αργά; Το θέμα είναι να μην το βάζεις κάτω. Με ένα βιβλίο που εκδίδει κανείς δεν γίνεται αυτόματα καταξιωμένος συγγραφέας, ούτε τρέχουν σαν παλαβοί για να το αγοράσουν. Ακόμα και να γίνει διαφήμιση, κλπ. δεν είναι μόνο η αγορά του βιβλίου, αλλά και το πόσο άρεσε στον κόσμο. Και αυτό το τελευταίο είναι που μετράει. Πάντα χαίρομαι όταν κάποιος από το σου-φου-φου εκδίδει βιβλίο, και πάντα το αγοράζω καθώς και όλα τα ελληνικά βιβλία φαντασίας που προτείνονται, ουτοσώστε να βοηθήσω. (Και έχω μερικά στην λίστα τελευταία να βρώ και να αγοράσω). Αυτό δεν σημαίνει ότι θα μου αρέσει αυτόματα το βιβλίο, όταν καταφέρω να το διαβάσω΄ σημαίνει όμως ότι θα δώσω μία ευκαιρία στον συγγραφέα. Αν δεν μου αρέσει θα πώ ότι δεν μου άρεσε, αν μου αρέσει, ότι μου άρεσε. Και νομίζω ότι αυτό είναι σημαντικό, να λές πραγματικά την γνώμη σου για ένα βιβλίο, για να μπορέσει και ο συγγραφέας να καταλάβει τι δεν άρεσε, τι άρεσε, και να γίνει καλύτερος. Κανένας δεν γεννήθηκε συγγραφέας, και όσο ταλέντο να έχει κανείς, χρειάζεται πάντα εξάσκηση. Οπότε απλά μην το βάζετε κάτω. Edited June 26, 2008 by Darkchilde Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 26, 2008 Share Posted June 26, 2008 Η δική μου αλήθεια για τις εκθέσεις σε τρεις χρονικές στιγμές: Σεπτέμβριος 2006 (Ότι έχω υπογράψει για τους Λαξευτές και περιμένω να έρθει ο Δεκέμβρης για να βγει το βιβλίο) Περπατάω στην έκθεση και ονειρεύομαι τη σκηνή νούμερο 1: Καμάρι, Αυτόγραφα και όλα τα σχετικά... Σεπτέμβριος 2007 Πάω από νωρίς γιατί έχω υποσχεθεί στον εκδότη ότι θα βοηθήσω και λιγάκι (εκδοτικός οίκος του ενός ατόμου βλέπετε) Στέκομαι μαζί του δίπλα από τον πάγκο, μοιράζοντας σελιδοδείκτες. Η περίπτωσή μου περιγράφεται απόλυτα από τη θέση νούμενο 2: Δεν το κουνάω ρούπι από τον πάγκο του εκδοτικού που μου έκδοσε το βιβλίο μου. Κοιτάζω συνέχεια με αγωνία να δω πού πέφτουν τα μάτια του κόσμου. Κοιτάνε το βιβλίο μου ε; Βλέπω καλά; Το κοιτάνε ε; Αχ Παναγία μου... Και ιδού η συνέχεια: "Είναι βιβλίο φαντασίας", λέω σιγανά στην κυριλέ κυρία που κάνει ν' ανοίξει το εξώφυλλο. "Εδώ είναι και η συγγραφέας", προσθέτει ο εκδότης, λίγο πιο αεράτα από μένα είναι η αλήθεια. Το χέρι της απομακρύνεται απότομα, μην και κολλήσει τίποτα από το μίασμα! "Η πραγματικότητα είναι πολύ καλύτερη", δηλώνει επιτιμητικά και απομακρύνεται αφού μου ρίχνει κι ένα βλέμμα του τύπου 'Σα δε ντρέπεσαι, μεγάλη γυναίκα ν' ασχολείσαι με τέτοια!' Δυο πράγματα συμβαίνουν ταυτόχρονα: α) Το μυαλό μου γυρίζει πίσω εκεί στα δεκαπέντε μου, που κάθομαι στο τραπέζι του σαλονιού με τα χερόγραφά μου απλωμένα και τις ζωγραφιές από Κρόνους, διαστημόπλοια, σημαίες πλανητικών ομοσπονδιών και όλα τα σχετικά και χτυπάει το κουδούνι. Και τον πατέρα μου να λέει: "Μάζεψέ τα, μας κάνεις ρεζίλι στη γειτονιά! Μικρό κορίτσι κάθεσαι κι ασχολείσαι με τέτοια!" β) Ζηλεύω αφόρητα τους mman και pikei, που έχουν βγάλει τα βιβλία τους στον ίδιο εκδοτικό οίκο και βρίσκονται out of sight, κάπου 50 πάγκους παρακάτω και χαβαλεδιάζουν παρέα - το ξέρω πως βρίσκονται εκεί οικογενειακώς, τους είχα δει νωρίτερα... Μάιος 2008 Περνάω επί τροχάδην από τον εκδοτικό μου - αγοράζω κι ένα βιβλίο γιατί αν δεν υποστηρίξεις τον οίκο σου θα πέσει να σε πλακώσει, και πάω να βρω τους προαναφερθέντες, στους οποίους έχει προστεθεί και ο κύριος Λάθος Οδηγίες και τα λέμε όλοι μαζί παρέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 26, 2008 Share Posted June 26, 2008 "Η πραγματικότητα είναι πολύ καλύτερη" Νομίζω τη ζηλεύω λίγο για την τόση άγνοια Δηλαδή... πως καλύτερη????? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted June 26, 2008 Share Posted June 26, 2008 Νομίζω τη ζηλεύω λίγο για την τόση άγνοια Δηλαδή... πως καλύτερη????? :badmagic: μάλλον η κυρία έχει μάθει να βλέπει τον κόσμο μα τα ροζ γυαλιά του δικού της φανταστικού κόσμου όπου τα μεσημεριανά και οι κοσμικές στήλες κρατάνε τα σκήπτρα... "Φαντασία? Ποίος χρειάζεται την φαντασία όταν η παραγματικότητα την ξεπερνά κατα πολύ?" :catchase: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted June 26, 2008 Author Share Posted June 26, 2008 Καλά, η Tiessa είναι το λαμπερό παράδειγμα της υπομονής και της προσμονής. Το να προσπαθείς 14 χρόνια να εκδώσεις ένα βιβλίο δεν είναι απλή υπόθεση (και τι βιβλίο, αν μου επιτρέπετε!) Φέτος πήρα πιο χαλαρά την έκθεση. Ίσως επειδή είχα καλή παρέα. Βέβαια, στην έκθεση της Αθήνας (και όχι του Πειραιά όπου ο Νιχίλιο έδωσε ρέστα!) κάποια στιγμή καθήσαμε με το Συνοιδοπόρο σε ένα πεζούλι και χαζεύαμε τους απέραντους πάγγους που έκαναν την Αρεοπαγήτου να μοιάζει με τα παράλια της Τροίας (αντίσκηνα πολεμιστών, σωστό battlefield). Βλέποντας ΤΟΣΑ βιβλία, ΤΟΣΟΥΣ τίτλους ΤΟΣΟΥΣ συγγραφείς, εκ των οποίων οι περισσότεροι βρίσκονταν εκεί επειδή έχουν διακριθεί στο παρελθόν με κάποιο ανάλογο βραβείο, ένιωσα τη ματαιότητα για την όποια προσπάθεια μου, περλθοντική και μελλοντική. Ακόμα και αν έκδιδα κάτι, τι θα έκανε αυτό μέσα σε τόσο κόσμο;Ποιος είμαι εγώ για να είμαι μέσα εκεί; Παρόλα αυτά, ήμουν πιο ευδιάθετος φέτος. Πέρυσι και πρόπερσι, τότε που είχα συγκεντρώσει ένα σεβαστό ποσό απορρίψεων, η έκθεση έμοιαζε με κόλαση. Ένιωθα πραγματικά τιποτένιος. Όλες μου οι αποτυχημένες προσπάθειες αντακατοπρίζονταν στα ονόματα των εκδοτικών, τους νέους και παλιούς τίτλους και πιο πολύ στα βιβλία με την αντίστοιχη θεματολογία του βιβλίου μου. Το να έχεις γράψει μυθιστόρημα σε φόντο αρχαία Ελλάδα, συνδιασμό με φάντασι, και να βλέπεις ένα σωρό από φρέσκα ιστορικά μυθιστορήματα, νεανικές πειρπέτειες με αρχαίους ήρωες και παιδικά εικονογραφημένα που εκδόθηκαν τον καιρό που σε έχουν απορρίψει, πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο. Σε κάνει (τουλάχιστον με εμένα αυτό συνέβει) να αισθάνεσαι ατάλαντος, άπειρος, άσχετος, άκυρος, και πολλά άλλα σε που ξεκινούν από α και μ. Κάπου εκεί έβλεπα τον εαυτό μου, τον εαυτό μια υποσχόμενης επιθυμίας να με δείχνει με το δάχτυλο. Ξέρω, τραβηγμένο αλλά... Παλαιότερα, όπως και ο Καίσαρας και πολλοί άλλοι, ονειρευόμουν. Έκανα βόλτες στην έκθεση και έτρεχα σπίτι να συνεχίσω το γράψιμο. Είχα την ψευαίσθηση ότι η έκθεση με περίμενε. Πολύ παλαιότερα, ένιωθα όπως κάθε παιδί που μέσα από ένα όμορφο ερέθισμα φαντάζεται το μέλλον του. Θα γίνω αστροναύτης... γιατρός...αστυνομικός...ηθοποιός...τραγουδιστής.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted June 26, 2008 Share Posted June 26, 2008 (edited) Kατά κάποιο τροπο το βρίσκω "λογικό" και σίγουρα, στην Ελλάδα, αναμενώμενο. Εξ άλλου πριν κάμποσο καιρό ήταν που είχα δει μια συνέντευξη μιας νομάρχη, και στην ερώτηση της δημοσιογράφου "Λέτε στα παιδιά σας παραμύθια;" η κυρία νομάρχης απάντησε: "Bεβαίως και όχι! Στα παδιά μου μόνο αλήθειες λέω!" Δε θέλω καν να μπω στο "τριπ" του τι είδους μυαλό κουβαλούσε αυτή η πολιτικός μας... Έχω την αίσθηση συχνά πως πολλοί άνθρωποι νιώθουν μια αδιόρατη απειλή στην ιδέα του φανταστικού. Δεν ξέρω γιατί, αν και έχω κάποιες υπόνοιες, αλλά από τις αντιδράσεις τους καταλήγω πως κάτι φοβούνται και από κάτι απειλούνται όταν πρόκειται για οτιδήποτε εκτός "απτής, καθημερινής πραγματικότητας". Πάντως, εμένα είναι η καλύτερή μου όταν είναι κάποιος συγγραφέας που εκτιμώ σε κάποια έκθεση, είτε εδώ είτε σε όσες έχω πάει στο εξωτερικό, γιατί χαλαρά πιάνω κουβέντα με τις ώρες(και αγοράζω και το/βιβλία του βέβαια). Δεν είναι όμως και πολύ διαφορετικά και στο εξωτερικο εκτός αν πάει κανείς σε Science Fiction Con. Δηλαδή υπάρχουν και κει διάφοροι στο "στυλ" της κυρίας που ανέφερε η Tiessa που μπορεί να στραβοκοιτάξουν έναν συγγραφέα του φανταστικού. Μου έχει τύχει, για παράδειγμα, να συζητήσω με την Trina Robbins σε ένα UKCAC η οποία λόγω των φεμινιστικών και νεοπαγανιστικών πεποιθήσεών της είχε αντιμετωπίσει κάποιους "hecklers" σε ένα signing session ενός βιβλίου της. Θέλω να πω....δεν μπορεί ένας συγγραφέας που βρίσκεται σε μια έκθεση - κανείς δεν μπορεί δηλαδη - να ξέρει τι κουβαλάει ο καθένας μέσα στο νου του. Μπορεί κάλλιστα η μαντάμ που κοιταξε υποτιμητικά την Τiessa να ήταν κάποια περίεργη θεούσα, ας πούμε, και να θεωρούσε τη φαντασία "σατανική". You never know... Edited June 26, 2008 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.