Nihilio Posted October 22, 2004 Share Posted October 22, 2004 Ένα θέμα που δε συναντάται συχνά. Με αφορμή μια ιστορία που έγραψα με ήρωα έναν αθάνατο μάγο, θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας πάνω στο θέμα των αθάνατων χαρακτήρων. Σας αρέσουν; Τους βαριέστε; Τους μισείτε; γιατί; Πώς κατά τη γνώμη σας έπρεπε να είναι ένας αθάνατος χαρακτήρας και ποια η φύση και οι περιορισμοί της αθανασίας του; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 22, 2004 Share Posted October 22, 2004 Ενδιαφέρον θέμα, το οποίο απασχολεί τον άνθρωπο ανέκαθεν. Βλέπε μόνο πόσοι μύθοι υπάρχουν σχετικά με αθάνατους. Προσωπικά, δεν μπορώ να πω αν μου αρέσει ή όχι η αθανασία ως θέμα. Είναι κι αυτό όπως όλα τα υπόλοιπα διαχρονικά θέματα: εξαρτάται πώς θα το χειριστείς. Θα μπορούσα να διαιρέσω την αθανασία στις εξής κατηγορίες: (α) Ο Καταραμένος. Είναι ο τύπος που τον έχουν καταραστεί να ζει για πάντα και, γενικώς, κλαίγεται γιατί έχει, πια, κουραστεί από τη ζωή και θέλει να περάσει τον άλλο κόσμο. (β) Ο Θεός. Εδώ, προφανώς, μιλάμε για θεούς, οι οποίοι δεν πεθαίνουν, αλλά δεν έχουν και κανένα ψυχολογικό πρόβλημα μ'αυτό. (γ) Ο Δεν-Πεθαίνω. Είναι απλά ένας χαρακτήρας που δεν πεθαίνει. Δεν είναι και θεός, αλλά δεν μπορεί και να περάσει στον άλλο κόσμο. Συνήθως, ούτε κι αυτός έχει ψυχολογικά προβλήματα για την κατάστασή του. (δ) Ο Ζωντανός-Νεκρός. Το πιο συνηθισμένο παράδειγμα είναι οι βρικόλακες. Συνήθως, πρόκειται για πλάσματα καταραμένα που χρειάζονται αίμα για να ζουν. Μπορεί είτε να λυπούνται τον εαυτό τους που βρίσκονται σ'αυτή την κατάσταση είτε να το έχουν αποδεχτεί και να κάνουν διάφορα διαβολικά σχέδια. (ε) Ο Αλχημιστής. Ο τύπος που αναζητά το μυστικό της αθανασίας. Κάποιες φορές το βρίσκει, κάποιες όχι. Μπορεί να καταλήξει ως "Καταραμένος" ή "Δεν-Πεθαίνω". Πέραν τούτων, υπάρχουν άλλες τρεις κατηγορίες: (α) Ο Αγέραστος. Αυτός που δεν τον επηρεάζει ο χρόνος, αλλά ένα όπλο θα μπορούσε να τον σκοτώσει. (β) Ο Άτρωτος. Αυτός που δεν τον βλάπτουν τα όπλα, αλλά ο χρόνος τον μασουλάει κομμάτι-κομμάτι. (γ) Ο Αέναος, που είναι, ουσιαστικά, (α) + (β). Τώρα, νομίζω ότι, αν κάποιος ζούσε για πάντα, ή θα γινόταν πολύ τρελός ή πολύ σοφός, ή ένα αμάλγαμα αυτών των δύο. Μάλλον, το τελευταίο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Blackcloak Posted October 22, 2004 Share Posted October 22, 2004 Πολύ ωραία η ιδέα του αθάνατου, όπως παρουσιάζεται στην ιστορία σου...θυμίζει τον Nameless One από το Torment. Μ' αρέσουν οι αθάνατοι, όταν ΔΕΝ είναι άτρωτοι, αλλά οι πληγές τους θεραπεύονται... Κι αυτό, γιατί, ενώ δεν πεθαίνουν, μπορούν να νιώσουν πόνο... και μάλιστα περισσότερο από κάποιον που πεθαίνει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spike Posted October 22, 2004 Share Posted October 22, 2004 Eγώ βρισκω πολυ ενδιαφέρουσα την αθανασία ως κατάρα και σαν κάποιου είδους αντίτιμο.Το concept του highlander είναι καλό αλλά πηγαίνει πιο πολύ στον αγέραστο τύπο παρά στον άτρωτο. Ο αγαπημένος μου 'αθάνατος' είναι ο Manji απο το manga 'Blade of the immortal'. Είναι ενας καταραμένος σαμουραι που δεν θα βρεί 'γαλήνη' μεχρι να σκοτώσει 1000 άνδρες. Εχει απίστευτο regeneration χάρη σε κάτι σκουλήκια που βρισκονται στο αιμα του και είναι ουσιαστικά η αιτία της αθανασίας του. Οτι είναι άτρωτος βέβαια δεν σημαίνει οτι δεν αισθάνεται πόνο η οτι έχει δυνάμεις πάνω απο το κανονικό, αφού μερικοί αντιπαλοι τον κάνουν κιμά κυριολεκτικά. Η μεγάλη πλάκα είναι οτι μετά απο μάχη τον βλέπουμε να ψάχνει τα πόδια και τα χέρια του προς μεγάλη αηδία των συντρόφων του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 22, 2004 Author Share Posted October 22, 2004 Ναι Spike, o Manji είναι από τους χαρακτήρες που είχα στο μυαλό μου. Αν και η πιο αηδία στο BotI ήταν ο αντίπαλος που έχασε το χέρι του και μετά έκανε τα κόκκαλά του λόγχη... Ο Nameless μου άρεσε ως αντίτιμο της αθανασίας Ο Highlander επειδή σου έδινε ένα πολύ βαθύ υπόβαθρο και ιστορίες που ξεκινούσαν από άλλες εποχές και κατέληγαν στο παρόν. Για την ιστορία μου πάντως συνδύασα Nameless one+manji + John Constadine (από το comic Hellblazer, ο οποίος δεν είναι αθάνατος, απλά σε κάποιο σημείο πέθανε και αναστήθηκε αφού εξαπάτησε τους άρχοντες της κόλασης - γενικά ο Constadine είναι από τους αγαπημένους μου μάγους χαρακτήρες) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
drowvarius Posted October 23, 2004 Share Posted October 23, 2004 Η αθανασία είναι μία αρκετά περίεργη υπόθεση στις ιστορίες. Στην ιστορία που φτιάχνω τώρα, την Εράοθα, το μόνο αθάνατο πλάσμα είναι ο αρχηγός των Μαύρων Αετών. Ένας τεράστιος αετός που μπορεί να επικοινωνεί τηλεπαθητικά με τον αναβάτη του. Εάν έφτιαχνα έναν ανθρώπινο χαρακτήρα δεν θα τον έκανα αθάνατο χωρίς κάποια εξήγηση. Θα μπορούσε να θυσιάζει κάποιον ανά ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να κρατήσει την αθανασία του. Στο ξεκάρφωτο δεν θα μου άρεσε να είναι αθάνατος ο άλλος. Βέβαια η ιδέα του καταραμένου είναι πολύ καλύτερη από την απλή αθανασία χωρίς δικαιολογία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted October 23, 2004 Share Posted October 23, 2004 Όσον αφορά την αθανασία, να πω ότι ένας χαρακτήρας που φτιάχνω για τον κόσμο μου έχει αυτήν την ευχή/κατάρα να είναι σχεδόν αδύνατο να πεθάνει (αν ήθελε να πεθάνει από το ίδιο του το χέρι... βράσε ρύζι). Ακόμα κι αν «πέσει», μετά από λίγο θα σηκωθεί και πάλι, λίγο πιο αδύναμος αλλά καθ' όλα ζωντανός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted October 25, 2004 Share Posted October 25, 2004 Μπορώ να πώ ότι ο Manji είναι ο πιο εντυπωσιακός πράγματι χαρκτ'ηρας που ίσως θα δω ποτέ σε manga. Διαφέρει αρκετά σε σχέση με κάτι κοκκινοντυμένους καραγκιόζηδες που έχουν μεγάλα πιστόλια και ξαναενώνονται σαν Lego αν τους διαμελήσεις ή σε σχέση με άλλους που είναι απλά άτρωτοι (βλ. Goku). Πέρα από την πλάκα όμως, είναι δύσκολο να φτιάξεις μια καλή ιστορία με έναν αθάνατο. Τι θα έχει να φοβάται ο΄αναγνώστης για αυτόν; Μήπως πεθάνει; Η φύση του ανθ΄ρωπου είναι ευαίσθητη και τρωτή, και όσο και να το κάνουμε, όλα έχουν μια μικρή παγίδα. Οκέι, γίνεσαι αθάνατος, αλλά κάποια παγίδα θα υπάρχει σε αυτή, κάποια ψιλά γράμματα που ενσωματώνονται στο νήμα που συνιστά το αληθινό σου όνομα στο Υφαντό της Μοίρας. Αν είναι μέρος του περπωμένου σου να ζήσεις για πάντα, ίσως αυτό περιλαμβάνει μεγάλους κινδύνους και ευθύνες, ίσως και ένα τραγικό τέλος, ενώ εαν δεν είναι, τότε μάλλον ο δαίμονας/αρχέγονη δύναμη/κατάρα που σε έκανε έτσι κάποια στιγμή θα φροντίσει να το πληρώσεις και με το παρπάνω. Ένας ήρωας που δεν το βλάπτει κανένα όπλο, μπορεί να πεθάνει από το τρύπημα των αγακαθιών ενός τριαντάφυλλου, και ένας άχρονος μάγος μπορεί να καταλήξει μόνος στο τέλος του κόσμου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
zoyki Posted October 25, 2004 Share Posted October 25, 2004 Προσωπικά την αθανασία την αντιμετωπίζω σαν κατάρα. Με φοβίζει κιόλας η ιδέα μιας ζωής χωρίς τέλος, πολλή κούραση βρε παιδάκι μου. Πέρα απο την πλάκα, για 'μένα όλα τα πράγματα πρέπει να έχουν ένα τέλος. Μόνο έτσι θα υπάρξει μια αρχή, ένα νέο ξεκίνημα. Χωρίς το τέλος χάνει κάπου το νόημα της και η αρχή. Γενικώς λοιπόν σπάνια συμπαθώ αθάνατους χαρακτήρες όπως και χαρακτήρες που έχουν τον απέθαντο (Catelyn για παράδειγμα που αν δεν ψοφήσει δεν θα ηρεμήσω). Βέβαια εδώ κάπου μπαίνει η ξαίρεση των θεών διότι τιθεός είναι ο άλλος αν δεν είναι και αθάνατος. Αλλά και πάλι συνήθως δε με συγκλονίζει η ιδέα του να διαβάζω για κάποιον θεό γιατί είναι σχεδόν σίγουρο οτι θα κάνει ο,τι θέλει.... Αδικο δεν είναι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted October 25, 2004 Share Posted October 25, 2004 Το πρότυπο του συγκεκριμένου χαρακτήρα που φτιάχνω είναι αρκετά διαφορετικό... Στην ουσία είναι καταραμένος, αφού εκ γενετής φέρει αυτό το φορτίο: να είναι σχεδόν αδύνατο να πεθάνει. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, αφού κάθε βράδυ βλέπει εφιάλτες που αφορούν είτε πραγματικά γεγονότα είτε φαντασιώματα του μυαλού του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 25, 2004 Share Posted October 25, 2004 Προσωπικά την αθανασία την αντιμετωπίζω σαν κατάρα. Με φοβίζει κιόλας η ιδέα μιας ζωής χωρίς τέλος, πολλή κούραση βρε παιδάκι μου. Πέρα απο την πλάκα, για 'μένα όλα τα πράγματα πρέπει να έχουν ένα τέλος. Μόνο έτσι θα υπάρξει μια αρχή, ένα νέο ξεκίνημα. Χωρίς το τέλος χάνει κάπου το νόημα της και η αρχή. Γενικώς λοιπόν σπάνια συμπαθώ αθάνατους χαρακτήρες όπως και χαρακτήρες που έχουν τον απέθαντο (Catelyn για παράδειγμα που αν δεν ψοφήσει δεν θα ηρεμήσω). Βέβαια εδώ κάπου μπαίνει η ξαίρεση των θεών διότι τιθεός είναι ο άλλος αν δεν είναι και αθάνατος. Αλλά και πάλι συνήθως δε με συγκλονίζει η ιδέα του να διαβάζω για κάποιον θεό γιατί είναι σχεδόν σίγουρο οτι θα κάνει ο,τι θέλει.... Αδικο δεν είναι; <{POST_SNAPBACK}> Ξέρω τι λες, Ζούκιον. Κι εγώ δεν τους πολυσυμπαθώ τους θεούς. Θυμάμαι, μάλιστα... Spoiler για το War of Souls, αλλά πραγματικά πολύ μικρό spoiler --έως και καθόλου, μπορώ να πω. ...που, στο War of Souls, είχαν μαζευτεί οι θεοί της Dragonlance γύρω από ένα τραπεζάκι και "τα λέγανε", και όταν ήρθε ο Raistlin, μιλούσε πιο έξυπνα από αυτούς! Ήλεους.... Τέλος Spoiler Γενικώς, τους θεούς τους αντιλαμβάνομαι περισσότερο σαν αόρατες δυνάμεις, παρά σαν έναν τύπο που κατεβαίνει και είναι, ουσιαστικά, ένας υπεράνθρωπος ή υπερμάγος, ή οτιδήποτε υπερ-. Οι θεοί είναι τόσο "υπέρ" που το "υπέρ" δε θα πρέπει να υφίσταται γι'αυτούς, κατά τη γνώμη μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted October 25, 2004 Share Posted October 25, 2004 Αν είναι αθάνατος και άφθαρτος(η ζημιές του γιατρεύονται ή δεν παθαίνει ζημιές) και μάγος, ε τότε είναι θεός(το θ με μικρό, δηλαδή θεότητα κάποιου είδους αφού οι Θεοί δεν έχουν κατ' ανάγκη υλικό σώμα). Από την άλλη ένας τέτοιος χαρακτήρας μπορεί να πάθει πολύ χειρότερα από το να πεθάνει. Όπως π.χ. ο Προμηθέας ή ο Αίαντας. Ή μπορεί να τον θάψουν κάτω από κανένα βουνό. Shit happens. Το να είσαι αιώνιος σημαίνει ότι μπορεί και να βασανίζεσαι αιώνια. Άλλα πράγματα μπορεί να συμβαίνουν, όπως να έχει αιώνιο σώμα αλλά να πεθαίνει η ψυχή του. Όντως ένας αθάνατος, άφθαρτος, μάγος χαρακτήρας είναι πιο δύσχρηστος συγγραφικά, αλλά υπάρχουν και πάλι αρκετές δυνατότητες. Ούτε και κάποια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση ή ευφυία χρειάζεται να έχει. Αν και θα ήταν πιο ωραίο να είχε. Ίσως να ξέρει αρκετά πράγματα, να είναι πολύ σοφός, αλλά ίσως και να μην είναι. Όσα περισσότερα τέτοια χαρακτηριστηκά του δίνεις τόσο δυσκολότερος είναι να τον γράψεις. Αξίζει σίγουρα, αλλά μπορεί να βρεθείς πέρα από τις δυνατότητές σου. Τέλος η αιωνιότητα συνδυάζεται συνήθως με αιώνιες έννοιες και αιώνια πράγματα. Ένας αιώνιος χαρακτήρας θα έπρεπε να έχει κάποια σχέση με ένα από αυτά. Αυτό όμως είναι ένα ακόμα μη απαραίτητο πρόσθετο που θα κάνει το χαρακτήρα ακόμα πιο δύσκολο, αλλά και πιο ελκυστικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Esteldor Posted November 3, 2004 Share Posted November 3, 2004 Για να πουμε και του στραβου το δικιο βρε παιδια χαρακτηρας που ειναι αθανατος εχει αλλη φαση. Πρωτον: ειναι σιγουρο οτι ενας συγγραφεας θα μπορουσε να τον χρησιμοποιησει στα διαφορα flashback του βιβλιου αναμεσα στις εποχες του κοσμου του και Δευτερον: σε περιπτωση ελειψης ιδεων για νεους χαρακτηρες μπορει καλιστα να γραψει δευτερο και τριτο βιβλιο αφηνοντας τους δευτερευοντες ζαρακτηρεςνα χαθουν. Αλλα, δε λεω: Αθανατος καλο, Ατρωτος ποτε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted February 17, 2005 Share Posted February 17, 2005 (edited) Πριν κανα χρόνο-δυο είδα μια ανθολογία με Ιστορίες Αθανάτων στα Ελληνικά. Δεν ήταν βιβλίο τσέπης, αλλά δεν την έχω ξαναδεί από τότε. Μήπως ξέρει κανείς τον τίτλο η/και τον εκδότη? Από όσο την είχα ξεφυλλίσει φαινόταν να περιέχει αρκετά καλές ιστορίες - κρίνοντας από τους τίτλους και το οπισθόφυλλο - από μάλλον γνωστούς συγγραφείς τόσο ε.φ. όσο και φάντασυ. Edited February 17, 2005 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted February 17, 2005 Author Share Posted February 17, 2005 Terra Nova - Τα έπη των αθανάτων Αλλά είναι βιβλίο τσέπης... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted February 18, 2005 Share Posted February 18, 2005 Θα ορκιζόμουν πως δεν ήταν βιβλίο τσέπης (ήταν αρκετά ακριβό γι'αυτό μάλλον τσιγκουνεύτηκα να το πάρω), εκτός αν υπάρχει κι άλλο βιβλίο και όχι μόνο της Terra Nova. Με την ευκαιρία, λέει τίποτα? Και από ιστορίες και από μετάφραση? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted May 1, 2005 Share Posted May 1, 2005 Dain κατάλαβα ποιο εννοεις!Ενα "Αθάνατοι-Ιmmortals",με σχετικά διηγηματα. Δεν θυμάμαι εκδοτικο οικο (Αιολος ή μαλλον Parsec)αλλα το είχα πετύχει στην Αγνωστη Κανταθ στη Θεσσαλονικη προσφατα. Αν εν τω μεταξυ το έχεις ήδη παρει πες αν είναι καλό να το πάρω κι εγώ!!!Αγαπημενος αθανατος ο Ερεκοζι παντως... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted May 1, 2005 Share Posted May 1, 2005 Eμένα μου αρέσουν οι αθάνατοι που το αντιμετωπίζουν και σαν κατάρα και σαν ευχή, που είναι αθάνατοι για ένα συγκεκριμένο λόγο και όχι απλα για να μαζεύουν τα μέλη τους μετά την μάχη (τι αηδία!!!) και το ξέρουν ... κάποιες φορές θέλουν να μην ζούσαν πια και άλλες χαίρονται που πληρώνουν το τίμημα γιατί προσφέρουν... όπως καταλαβάτε μου αρέσουν οι καλοί αθάνατοι, αν και αυτό συνεπάγεται και κακούς ίσως αθάνατους που πρέπει συνήθως να αντιμετωπίζουν... Αν και φοβάμαι πως κάποια στιγμή πρέπει με κάποιον τρόπο να τελειώσουν όλα ... αλλιώς μένει αθάνατος αυτός και εγώ βαριεστημένη, μετά απο πολλά ίσως βιβλία, απο την τόση αθανασία! Νομίζω πως το μεγαλύτερο μειονέκτημα των αθάνατων ηρώων, ανάμεσα στα τόσα πλεονεκτήματα τους, είναι πως τους προσπερνάει κάποια στιγμή ο χρόνος κι ο αναγνώστης μαζί, κάποια στιγμή αναπόφεκτα μένουν στάσιμοι και αυτό κουράζει ακόμα και τον δημιουργό..υποθέτω..εμένα πάντως ναι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted May 1, 2005 Share Posted May 1, 2005 Ε,ναι αν είναι αθάνατος να είναι τουλάχιστον καλός! Και μια που αναφέρατε κομικ.. Στο Dragonball είχαν μια πόρωση με σχεδόν αθάνατους κακούς, ίσως γιατι οι καλοι ανασταινονται. Αλλά με τον Μπουμπου..έλεος!!!Τι άλλο έπρεπε να του κάνουν δηλαδή? Ωραιά ειναι η ιδεα του Μουρκοκ με τον αιωνιο προμαχο να ξαναενσαρκωνεται(που είσαι darky-μεταφράζω το reincarnate!) σε άλλη διασταση. Στην προηγούμενη μπορει να πεθαινει,μπορει και οχι-αναλογα απο τα καπριτσια του φιλου μας του Μιχαλάκη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.