ο παράδρομος

[George InTheGround]

Όνομα Συγγραφέα: γιώργος κολιόπουλος

Είδος: φαντασίας μυστηρίου

Βία;

Σεξ; όχι

Αριθμός Λέξεων:

Αυτοτελής; ναι

Σχόλια: η ιστορία σε pdf Ο_Παράδρομος.pdf

 

 

 

Ο Παράδρομος

 

''Μπορείς να χαμηλώσεις λίγο το ραδιόφωνο; αυτή η μουσική με πειράζει στα νεύρα'', είπε η Νικόλ από την θέση του συνοδηγού. Ο Τζέιμς χωρίς να πει τίποτα έστριψε το κουμπί της έντασης σχεδόν στο μηδέν, παίρνοντας μια κατσουφιασμένη έκφραση. Τώρα οι Βέντουρς μαζί με το γουοκ ντοντ ραν, είχαν χαθεί τελείως.

 

Τον κοίταξε. ''Καλά μην κάνεις και έτσι'', του είπε, ''δεν είναι ότι δεν μου αρέσει η μουσική που ακούς, απλώς είμαι λιγάκι κουρασμένη, από το πρωί συγύριζα το σπίτι''.

 

''Γιατί δεν το άφηνες για αύριο, αφού σήμερα είχαμε να πάμε επίσκεψη'', είπε ο Τζέιμς και την ρώτησε εάν μπορούσε να του πιάσει μια χαρτοσακούλα που υπήρχε στο ντουλαπάκι μπροστά της.

 

Η Νικόλ άνοιξε το ντουλάπι και είδε τις καραμέλες γεύσης ούζου που υπήρχαν μέσα στην χαρτοσακούλα.

 

''Η Μαμά πήρε τηλέφωνο σήμερα το πρωί και είπε ότι μας περιμένει για απογευματινό δείπνο, τι να έκανα;'', του είπε.

 

''Θα μπορούσες ένα από τα δύο να το ακυρώσεις, ας πούμε την επίσκεψη στην μαμά σου, να τις έλεγες ότι έχουμε κάποια επείγουσα δουλειά. Αυτός είναι μόλις ο δεύτερος μήνας που είμαστε παντρεμένοι και μας έχει καλέσει ήδη δέκα φορές. Και έχουμε πάει σε όλες τις κλήσεις της, σε λίγο θα πει να μείνει μαζί μας!''.

 

''Ε τώρα είσαι η κακός, η καημένη η μανούλα μου έχασε τον άντρα της πρόσφατα και θέλει λίγη παρεούλα για να το ξεπεράσει'', είπε η Νικόλ ενώ ξετύλιγε μια καραμέλα.

 

''Γιατί δεν ξαναπαντρεύεται να έχει αυτή την παρεούλα της και εμείς να βρούμε την ησυχία μας; δεν νομίζω να περιμένει να περάσει κάποιο διάστημα από την τελευταία απώλεια συζύγου ε; τα έχει ξεπεράσει αυτά πια. Και μιας και το φερε η κουβέντα αυτός είναι ο τέταρτος η ο πέμπτος που ξεκάνει;'', ρώτησε ο Τζέιμς ειρωνικά.

 

Η Νικόλ του πέταξε την καραμέλα που μόλις είχε ξετυλίξει, στο κούτελο του. ''Είσαι αχρείος, δεν σου επιτρέπω να μιλάς έτσι για την μαμά μου. Στο κάτω κάτω δεν φταίει αυτή εάν είχε τόσες ατυχίες στην ζωή της''.

 

''Τόσες που σε βάζουν σε υποψία'', συμπλήρωσε ο Τζέιμς ενώ κοίταζε την θέα από πεύκα στα δεξιά του. ''Εντάξει δεν λέω τίποτα άλλο'', είπε, ''αλλά δώσε μου μια καραμελίτσα, την έχω ανάγκη''.

 

Η Νικόλ ξετύλιξε άλλη μία. Ο Τζέιμς άνοιξε το στόμα του κάνοντας αα και του την πέταξε μέσα.

 

''Καλάθι!'', είπε και άφου την έγλειψε λιγάκι την έσπασε για να γευτεί την αναζωογονητική αίσθηση του ούζου. Όταν τον έπιανε η μανία μπορούσε να φάει ένα σακουλάκι του μισού κιλού σε μία ώρα σαν να ήταν πασατέμπος, Πάντα είχε κάποιες πρόχειρες στο αυτοκίνητο.

 

''Καλύτερα θα ήταν να μας καλούσε για μεσημεριανό γεύμα, τώρα έχει αρχίσει να νυχτώνει κιόλας και η βραδινή οδήγηση με κουράζει'', είπε ο Τζέιμς. Η Νικόλ έκανε ένα χμ και έγυρε με την ροδέλα την καρέκλα της λίγο πιο πίσω. Από τότε που είχαν παντρευτεί έμεναν στην πόλη Ντέρλιτον. Εκεί είχε την δουλειά του ο Τζέιμς όπου δούλευε σε ένα μεσιτικό γραφείο. Η Νικόλ ήταν νηπιαγωγός σε ένα ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Αυτή την ενθουσίαζε πολύ η δουλειά της, που είχε να κάνει με πιτσιρίκια, και το απολάμβανε, άσχετα εάν μερικές φορές την εξουθένωναν. Ο Τζέιμς αντίθετα δεν πολυκαιγόταν για την δικιά του αλλά είχε ένα καλό μισθό που μαζί με αυτόν της Νικόλ, τους επέτρεπε να έχουν κάποιες υποτυπώδεις ανέσεις. Δεν είχαν αποφασίσει ακόμη για παιδιά, βασικά ήθελαν να ξεχρεώσουν το δάνειο που είχαν πάρει για το σπίτι πρώτα και μετά που θα ήταν πιο άνετοι οικονομικά, θα το κανόνιζαν και αυτό το θέμα. Κοίταξε στον καθρέπτη του. Ένα φορτηγό τους πλησίασε με γρήγορη ταχύτητα από πίσω και του πάτησε την κόρνα.'' Έλα βιαστικέ, πέρνα!'' είπε ο Τζέιμς και έκανε το αμάξι λίγο πιο δεξιά για να τον προσπεράσει πιο εύκολα. Το φορτηγό τους προσπέρασε ενώ είχε την εκκωφαντική κόρνα του συνέχεια πατημένη. Σε πολύ λίγο χάθηκε στις στροφές που υπήρχαν μπροστά.

 

''Από κάτι τέτοιους χαμένους γίνονται τα ατυχήματα'', παρατήρησε ο Τζέιμς, ''φταίω εγώ τώρα, αν πάω σταματήσω μπροστά του και του ρίξω ένα χέρι ξύλο;''.

 

''Όχι μπορεί να μην φταις, αλλά μάλλον εσύ θα φας το ξύλο, δεν έχεις δει πως είναι ο σωματότυπος ενός καθωσπρέπει φορτηγατζή;'', του είπε η Νικόλ και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. Αυτό έφτιαξε αμέσως την διάθεση του Τζέιμς. Η Νικόλ με τα μαύρα μαλλιά που τα έκανε συνήθως καρέ. Κάτι που άρεσε πολύ στον Τζέιμς γιατί του θύμιζε ασπρόμαυρες αστυνομικές ταινίες. Τα μάτια της ήταν γαλάζια που μπορούσαν με ένα κοίταγμα να σε σκλαβώσουν. Κάπως έτσι την έπαθα, σκέφτηκε. Τα αυτιά της ήταν λίγο μεγάλα και πεταχτά αλλά δεν ήταν άσχημα, θύμιζαν ξωτικό. Πάντως και εγώ μια χαρά κρατιέμαι, έδωσε θάρρος στον εαυτό του ο Τζέιμς. Είμαι τριάντα χρονών τον άλλο μήνα και κοίτα με, ούτε μια ένδειξη ρυτίδας πάνω μου, σαν να είμαι εικοσάρης ακόμη.

 

''Κοίτα και λίγο μπροστά ψώνιο'', του είπε η Νικόλ, ''θα κολλήσουμε σε κανένα βράχο, μετά μ'αρέσει που τα βάζεις με τους άλλους''.

 

Το Λέυτον όπου πήγαιναν ήταν μία άλλη μεγαλούπολη σαν το Ντέρλιτον. Αν και ήταν βασικά μια βιομηχανική πόλη με πολύ νέφος και βρωμιά, ενώ το εισόδημα του Ντέρλιτον προερχόταν κυρίως από τον τουρισμό. Ήταν προικισμένο με πολλές φυσικές ομορφιές . Ο Τζέιμς απορούσε πως τα κατάφερνε με τόσο νέφος η γριά της Νικόλ και δεν είχε πάθει τίποτα ακόμη, μάλλον θα ήταν γερό σκαρί. Οι παλιοί έχουν πιο πολλές αντοχές.

 

''Νομίζω ότι κάπου εδώ στρίβουμε δεξιά ε, να έχουμε το νου μας να δούμε την ταμπέλα γιατί με τόσο σκοτάδι μπορεί να την περάσουμε'', είπε ο Τζέιμς και ζήτησε άλλη μια καραμέλα. Κάποιες ψιχάλες έκαναν την εμφάνιση τους στο όχι και τόσο καθαρό τζάμι του αυτοκινήτου.

 

''Να κάτι βλέπω στο βάθος!'', είπε η Νικόλ που πάντα της άρεσε όταν την έβαζε να κάνει την παρατηρήτρια..

 

Ο Τζέιμς μείωσε ταχύτητα και για να κοιτάξει καλύτερα. ''Όχι, εδώ γράφει για Φιλσίτυ, δεν μας κάνει''.

 

Οι συνεχόμενες στροφές του βουνού είχαν ήδη ζαλίσει τον Τζέιμς, καλά δεν μπορούσε να μένει σε ένα πιο εύκολο σημείο η γιαγιά, κάθε φορά έπρεπε να διασχίσουν αυτό το κωλοβουνό; 'Η τουλάχιστον να φτιάξουν ένα τούνελ. Χώρια που ο δρόμος ήταν και στενός χωρίς μπάρες στην άκρη. Αυτά συλλογιζόταν από μέσα του.

 

''Ωχ κοίτα εκεί! Είναι ένας που κάνει ωτοστόπ'', είπε η Νικόλ που είχε το βλέμμα της καρφωμένο στο τζάμι, ''να τον πάρουμε;''.

 

''Τρελάθηκες;'', αναφώνησε ο Τζέιμς, ''το πιο πιθανό είναι να είναι κάποιος ξεχασμένος πρεζάκιας, που ψάχνει θύματα να κλέψει λεφτά για την δόση του. Τους ξέρω καλά αυτούς!''.

 

''Αμάν ρε Τζέιμς, εσύ και η φαντασία σου'', είπε η Νικόλ, ''έχει και κρύο, κρίμα δεν είναι ο άνθρωπος;''.

 

Καθώς πλησίασαν πιο κοντά του, είδαν ότι ο τύπος είχε μια μικρή φωτεινή κολόνα που την ανεβοκατέβαζε με γρήγορους ρυθμούς.

 

''Τελικά αστυνομικός είναι'', είπε η Νικόλ.

 

Το αυτοκίνητο σταμάτησε τελείως και ο Τζέιμς κατέβασε το παράθυρο του ενώ ο αστυνομικός πλησίαζε. Φορούσε το κράνος του με την στολή και κάτι πολύ ψηλές μαύρες γαλότσες.

 

''Καλησπέρα σας'', είπε με μια ιδιαίτερα μαλακή φωνή, επειδή μάλλον ήταν καινούργιος στην υπηρεσία και ακούμπησε πάνω στο αυτοκίνητο με το ένα χέρι.

 

''Θέλετε τα χαρτιά μου;'', ρώτησε ο Τζέιμς και χωρίς να περιμένει απάντηση άρχισε να τα βγάζει από ένα τσαντάκι που είχε δίπλα του.

 

''Όχι κύριε, απλώς είμαι εδώ για να ανακόπτω την πορεία των οχημάτων που πάνε προς αυτή την κατεύθυνση'', είπε ο αστυνομικός.

 

''Γιατί τι έγινε;'', ρώτησε ο Τζέιμς ενώ έβαλε άλλη μια καραμέλα στο στόμα του.

 

''Πριν από λίγο ένα φορτηγό έφυγε από την πορεία του και ντεραπάρισε κλείνοντας τον δρόμο. Τώρα περιμένουμε σε καμιά ώρα να έρθει γερανός να το σηκώσει''.

 

''Σίγουρα θα είναι αυτό που μας προσπέρασε πριν από λίγη ώρα'', είπε με μια ευχαρίστηση ο Τζέιμς, ''Ε φυσικό είναι και με την βροχούλα που πέφτει να έχει γίνει ο δρόμος πατινάζ, να του κόψετε και κλήση του αλητήριου κύριε αστυνομικέ''. Γυρνώντας το κεφάλι του προς την Νικόλ είπε:

 

''Δυστυχώς απ'ότι βλέπω, πρέπει να γυρίσουμε πίσω, δεν μπορούμε να περιμένουμε να το σηκώσουν''.

 

Η Νικόλ έβγαλε το κεφάλι της από την μεριά της και είπε στον αστυνομικό.

 

''Συγνώμη επειδή πηγαίνουμε προς το Λέυτον, μήπως υπάρχει κάποιος άλλος δρόμος να ακολουθήσουμε;''.

 

''Αν θέλατε, υπάρχει ένα παράδρομος ο οποίος μετά από δύο χιλιόμετρα θα σας βγάλει πάλι στον δρόμο που ήσαστε, πιο μπροστά. Να εδώ δίπλα σας ακριβώς είναι'', και τους έδειξε με το χέρι του.

 

''Μα αυτός εδώ είναι κατσικόδρομος! Μόνο τρακτέρ πάει'', είπε ο Τζέιμς.

 

''Έλα αγάπη μου, κάνε μου την χάρη, το ξέρεις ότι θα στεναχωρηθεί η μαμά αν δεν πάμε εκεί''.

 

Και αυτός είναι ένας καλός λόγος να μην πάμε, σκέφτηκε ο Τζέιμς και κοίταξε την Νικόλ που είχε φορέσει ένα ικετικό στυλ.

 

''Γαμώτο πάμε, αλλά εάν πάθει τίποτα το αυτοκίνητο θα το πληρώσεις από τα δικά σου λεφτά, εντάξει;''.

 

''Εντάξει! Το ήξερα ότι με αγαπάς'', είπε η Νικόλ με ένα χαμόγελο.

 

''Καλή συνέχεια'', είπε ο αστυνομικός και ο Τζέιμς ξεκίνησε το αυτοκίνητο. Μπήκε στον χωματόδρομο και συνέχισε. Είχε αρκετές λακκούβες και τρανταζόντουσαν συχνά.

 

''Να πηγαίνεις σιγά'', του είπε η Νικόλ και κοίταξε στο πίσω κάθισμα. ''Αν κουνηθεί πολύ το μπωλ με την σαλάτα που έχω φτιάξει, θα χυθεί το λάδι που έχει μέσα''.

 

''Εσύ και οι σαλάτες σου Νικόλ! Πως και δεν κουβαλάς μαζί σου και κανά ταψί ροδαλό αρνάκι με πατάτες; σίγουρα η μαμά σου θα το εκτιμούσε πολύ αυτό!''.

 

Η Νικόλ τον αγνόησε και κοίταζε από το παράθυρο της.

 

''Κοίτα κάτι ωραία λουλούδια!'', είπε η Νικόλ ξαφνικά, ''σταμάτα λίγο''.

 

Ο Τζέιμς απόρησε πως τα είδε στο σκοτάδι. δεν επρόκειτο να σταματούσε για να δουν κάποια λουλούδια βραδιάτικα αλλά ήταν ευκαιρία να ρίξει και ένα κατουρηματάκι. Η Νικόλ είχε ήδη βγει έξω και μάζευε ένα μπουκέτο από παπαρούνες, αγριολούλουδα και ότι άλλο της φαινόταν ωραίο. ''Ω μυρίζουν τέλεια αυτά! Μου προκαλούν μια αίσθηση ρομαντισμού μέσα μου!'' Ο Τζέιμς εκείνη την στιγμή είχε βρει ένα δεντράκι και το είχε βάλει σημάδι.

 

''Έχει υγρασία που να πάρει, έλα Νικόλ μπες μέσα και πάμε να την κάνουμε δεν θέλω να αρπάξω κανά κρύωμα''.

 

Μπήκαν και οι δύο μέσα.

 

''Δεν είσαι όπως παλιά Τζέιμς, τώρα έχεις σκληρύνει πολύ, έχασες την τρυφερότητα που είχες'', του είπε.

 

''Τι να κάνεις, έτσι είναι αυτά'', της απάντησε και γύρισε το κλειδί που ήταν στην μίζα. Το αυτοκίνητο έκανε ένα γουργούρισμα και σταμάτησε. Ξαναδοκίμασε. Το ίδιο πάλι. Δοκίμασε και τρίτη φορά.

 

''Δεν είναι δυνατόν, τι έπαθε το αμάξι;'', αναρωτήθηκε φωναχτά. Τότε είδε στο ηλεκτρικό καντράν, στην ένδειξη για την μπαταρία του αυτοκινήτου, ένα φωτάκι αναμμένο. Ακούμπησε την πλάτη του αναπαυτικά στο κάθισμα.

 

''Τι έγινε αγάπη;'', τον ρώτησε η Νικόλ ενώ κρατούσε το μάτσο με τα λουλούδια.

 

''Μείναμε από μπαταρία, αυτό έγινε'', της απάντησε.

 

''Και δεν μπορείς να την φτιάξεις;''.

 

''Όχι, δυστυχώς δεν φτιάχνεται, πρέπει να βρούμε κάποιο άλλο αυτοκίνητο να μας την γεμίσει λίγο για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε''.

 

''Α!, άρα θα κάτσουμε να περιμένουμε ε;''.

 

''Κοίτα, για να περπατήσουμε δεν νομίζω, είναι αρκετή απόσταση μέχρι το Λέυτον, καμιά δεκαριά χιλιόμετρα. Είδες τι πάθαμε για να έρθουμε από αυτό τον δρόμο;''.

 

''Αν πάμε πίσω στον αστυνομικό με τα πόδια και ζητήσουμε βοήθεια, σίγουρα θα έχει ασύρματο μπορεί να έχει και αυτοκίνητο'', πρότεινε η Νικόλ.

 

''Δεν είδα κάποιο αυτοκίνητο, αλλά θα είχε μηχανή μάλλον, αν και είναι και αυτός κάποια απόσταση πίσω μας που πρέπει να περπατήσουμε''.

 

Ο Τζέιμς βγήκε από το αμάξι και κοίταξε γύρω του. Στα αριστερά τους υπήρχε ένα υψωματάκι. Λογικά πέρα από αυτό, ήταν ο κεντρικός δρόμος. Ίσως αν το ανέβαινε και πήγαινε από εκεί να ήταν καλύτερα. Ο λόφος δεν ήταν απότομος ούτε είχε τίποτα βάτα. ''Πάμε από το λοφάκι'', είπε, ενώ έβγαλε έναν μικρό φακό που είχε πρόχειρο στο πορτ-μπαγκαζ και μια ομπρέλα, και άρχισε να το ανεβαίνει. Ακριβώς από πίσω τον ακολουθούσε με αργές κινήσεις η Νικόλ. Είχε βάλει ψηλοτάκουνα γοβάκια και δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ο Τζέιμς της πρότεινε να τα βγάλει αλλά του είπε ότι είχε ευαίσθητη πατούσα και δεν μπορούσε να περπατάει στο χώμα, εκτός αν την έπαιρνε στην πλάτη του. Ευτυχώς που το φεγγάρι ήταν γεμάτο και φώτιζε την περιοχή γιατί με τον αδύναμο φακό δεν έβλεπαν πολλά πράματα. Μόλις ο Τζέιμς έφτασε στην κορυφή είπε ένα ''Αχά!''.

 

''Τι έγινε, βλέπεις κάτι;'', τον ρώτησε η Νικόλ.

 

''Εδώ είναι αυτός που φταίει για την τωρινή μας κατάσταση, ο κύριος βιαστικούλης''.

 

Πράγματι το φορτηγό που τους είχε προσπεράσει πριν λίγη ώρα ήταν τώρα πεσμένο με την αριστερή του πλευρά να ακουμπάει στον δρόμο. Η μηχανή του ήταν σβησμένη και μόνο τα φώτα είχαν μείνει αναμμένα. Ο Τζέιμς με την Νικόλ κατέβηκαν σιγά σιγά και πήγαν κοντά του.

 

''Λες να είναι ο οδηγός τραυματισμένος μέσα και να χρειάζεται κάποια βοήθεια;'', ρώτησε η Νικόλ.

 

''Όχι δεν νομίζω θα τον έχουν ήδη μαζέψει με κάποιο ασθενοφόρο, αλλά πάμε ρίξουμε μια ματιά μπροστά''. Η Νικόλ έπιασε τον Τζέιμς από το μπράτσο του και πήγαν να κοιτάξουν. Ο Τζέιμς έριξε το φως του φακού μέσα στην καμπίνα του οδηγού. Κάποιος ήταν εκεί και η Νικόλ πετάχτηκε πίσω φοβισμένη, σχεδόν έβγαλε ένα τσιριγμό.

 

''Τι έπαθες, ένα τζάκετ είναι ρε χαζούλα'', είπε ο Τζέιμς εύθυμα.

 

''Δεν ξέρω, για μια στιγμή νόμισα ότι θα τον βρίσκαμε πεθαμένο στην θέση του''.

 

''Ναι, έχεις φαντασία και το χειρότερο είναι επηρεάζεις και εμένα, παραλίγο να τρομάξω και εγώ έτσι όπως κάνεις. Μην είσαι τόσο νευρική''.

 

''Γιατί το μισό παρ μπριζ είναι σπασμένο;'', ρώτησε η Νικόλ.

 

''Μπορεί κάπου να χτύπησε, σε κανένα δέντρο μάλλον'', υπέθεσε ο Τζέιμς.

 

''Και να έπεσε πάνω του ο οδηγός και εκτινάχτηκε έξω, κοίτα φαίνεται σαν να έχει ίχνη από αίμα πάνω στο τζάμι'', είπε η Νικόλ

 

''Ισως να ισχύει αυτή η θεωρία'', είπε ο Τζέιμς παρατηρώντας και αυτός τις κηλίδες από αίμα, ''αλλά τώρα δεν είναι δουλειά μας να ερευνήσουμε τι έγινε, πρέπει να πάμε πίσω στον αστυνομικό για βοήθεια''.

 

''Καλά πάμε'', συμφώνησε η Νικόλ και άρχισαν να περπατάνε νότια προς την κατεύθυνση που ήταν η αρχή του παράδρομου και όπου θα έβρισκαν τον αστυνομικό.

 

Ενώ έβλεπαν το φορτηγό από την πίσω μεριά του, πρόσεξαν ότι η μία πόρτα του ήταν ανοιχτή.

 

''Πως άνοιξε αυτή η πόρτα Τζέιμς;'', ρώτησε η Νικόλ.

 

''Ε λογικά από την πτώση που είχε, μπορεί να άνοιξε, δεν είναι τίποτα περίεργο'', της είπε ο Τζέιμς.

 

Έτσι όπως περνούσαν από κοντά της, ένιωσαν ένα κρύο ρεύμα να τους διαπερνά.

 

''Μπρρ, τι είναι αυτό, από το φορτηγό έρχεται;''

 

''Ρε Νικόλ τι θα γίνει με τις ερωτήσεις σου πια, ναι από το φορτηγό είναι και ξέρεις τι σημαίνει αυτό; σημαίνει ότι είναι φορτηγό ψυγείο και μεταφέρει πιθανότατα κρεατάκι για φάγωμα, ικανοποιήθηκες τώρα;''.

 

''Καλά μην αγριεύεις, μια ερώτηση έκανα, έτσι για να περνά και η ώρα μας''.

 

''Εντάξει άστες καλύτερα να περάσει αλλιώς η ώρα μας, να βρούμε βοήθεια και να πάμε εν'τέλει στην μαμάκα σου να μας τα πρήξει και αυτή, αμάν πια!''.

 

Χωρίς να απαντήσει η Νικόλ, συνέχισαν τον ποδαρόδρομο. Λίγα μέτρα πιο κάτω είδαν ένα μεταλλικό καροτσάκι στον δρόμο.

 

''Αυτό μπορεί να ήταν από το ασθενοφόρο'', είπε ο Τζέιμς, που η εικόνα του φορείου μόνου του, φάνηκε να τον ενοχλούσε και τον ίδιο κάπως.

 

''Ναι αλλά βλέπεις ότι είναι από μέταλλο μόνο, χωρίς κάποιο στρωματάκι, δεν νομίζω ότι τέτοια χρησιμοποιούνε στα ασθενοφόρα'', είπε η Νικόλ.

 

Ο Τζέιμς το ακούμπησε. Ήταν παγωμένο. Γύρισε και κοίταξε πίσω του, στην πόρτα του φορτηγού.

 

''Από εκεί μέσα βγήκε'', είπε.

 

''Από το φορτηγό; μην μου πεις ότι το έχουνε για να μεταφέρουνε τα μοσχαράκια με αυτό ε; σε ένα φορείο''.

 

Ο Τζέιμς άρχισε να πηγαίνει πάλι προς το φορτηγό. Η Νικόλ αν και δεν το ήθελε τον ακολούθησε. Πήγαν στην καμπίνα του φορτηγού και ο Τζέιμς μπήκε με προσοχή μέσα από το σπασμένο παράθυρο. Αρχισε να ψάχνει τα ντουλαπάκια που είχε και έπιασε ένα μάτσο χαρτιά. Βγήκε πάλι έξω και μαζί με την Νικόλ το κοίταξαν. Πάνω πάνω έγραφε με κεφαλαία ''3ο ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΤΕΛΒΙΛ'' και μια διεύθυνση. Από κάτω έγραφε ''ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ – ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΟ ΛΕΥΤΟΝ''. Και ακόμη πιο κάτω. 'Μεταφορά των δύο νεκρών του τροχαίου ατυχήματος που έγινε στο Ντέλβιλ, για εξετάσεις'. Και μια υπογραφή δίπλα.

 

Ο Τζέιμς και η Νικόλ κοιτάχτηκαν.

 

''Δηλαδή αυτό το φορτηγό τελικά, είναι νοσοκομειακό για μεταφορά πτωμάτων ε;'', είπε η Νικόλ.

 

''Ναι έτσι φαίνεται'', είπε ο Τζέιμς που τώρα κοίταζε που και που γύρω του.

 

''Τζέιμς φοβάμαι, δεν μου αρέσει καθόλου αυτό''.

 

''Έλα δεν είναι τίποτα σαν τι φοβάσαι;''. Ο ίδιος μάλλον φοβόταν τώρα πιο πολύ από την Νικόλ. Παντού έβλεπε σκιές να μετακινούνται μέσα στα δέντρα. Ήταν έτοιμος να πανικοβληθεί και σφιγγόταν για να κρατηθεί.

 

''Έλα πάμε σιγά σιγά προς τον δρόμο μας'', είπε και την έπιασε από το χέρι. Ακούστηκε μια κραυγή ζώου.

 

''Τι ήταν αυτό;''

 

''Κάποιος λυκάκος μάλλον, είναι άκακα αυτά τα ζώα μην φοβάσαι, είναι φίλοι μας''.

 

Ο Τζέιμς κοίταξε προς την πόρτα του φορτηγού που ήταν ανοιχτή. Μέσα ήταν σκοτάδι, δεν φαινόταν τίποτα. Μπορούσε να φωτίσει με τον φακό, να δει αν υπήρχε κάτι άλλο εκεί αλλά δεν ήταν τόσο ωραία ιδέα. Αλλά τι, θα πεταγόταν κάποιο πτώμα από μέσα με τα χέρια σηκωμένα ενώ θα έτρεχε προς το μέρος τους; Αλλά και να έβλεπε κάποιο πτώμα πεσμένο κάτω, ακίνητο, πάλι δεν το ήθελε.

 

''Τζέιμς, δεν νομίζεις ότι μυρίζει κάτι;'', είπε η Νικόλ.

 

''Όχι, μάλλον η ιδέα σου είναι αγάπη'', της είπε. Αλλά ποιον κορόιδευε; Το μύριζε και αυτός. Και ήξερε ότι προερχόταν από το φορτηγό. Ήταν η μυρωδιά του θανάτου. Η κραυγή του φιλικού λύκου ακούστηκε πιο κοντά.

 

Κάπου στα δεξιά τους ακούστηκε κάποια κίνηση, κάτι έσπασε, κάποιο κλαδί.

 

''Αυτός εκεί ο θάμνος μόλις κουνήθηκε!'', είπε η Νικόλ, που έτρεμε ολόκληρη, και του έδειξε, ενώ κρύφτηκε πίσω από την πλάτη του. Ο Τζέιμς φώναξε. ''Είναι κάποιος εκεί;'', και φώτισε με τον φακό του προς εκείνο το σημείο. Πήρε μια πέτρα από κάτω και την πέταξε. Ο θάμνος ήταν ακίνητος τώρα. Είχαν πιαστεί σφιχτά αγκαζέ και οι δύο και προχωρούσαν προς τα πίσω. Ο Τζέιμς γύρναγε τον φακό συνέχεια προς διάφορα σημεία μήπως έβλεπε κάτι, αν και ευχόταν να μην γινόταν κάτι τέτοιο.

 

''Όλα είναι στην φαντασία μας'', είπε στην Νικόλ, ''εάν τρομάζεις, μπορεί να φανταστείς οτιδήποτε''.

 

''Και εαν αυτή την στιγμή δούμε κάτι μπροστά μας, θα είναι αληθινό; ή θα είναι και αυτό μέρος της φαντασίας;''.

 

''Τώρα τι με ρωτάς και εμένα, αν το κάτι σε δαγκώσει τότε δεν είναι η φαντασία σου''.

 

Εκείνη την στιγμή το φως του φακού άρχισε να τρεμοπαίζει.

 

''Όχι θεούλη μου, μην μου το κάνεις αυτό τώρα'', είπε ο Τζέιμς και τον κούνησε λιγάκι. Ο φακός έσβησε τελείως. ''Τέλειωσε η μπαταρία'', είπε με ένα λυπητερό στην Νικόλ.

 

''Τζέιμς, γαμώτο με τις μπαταρίες σου σήμερα!'', είπε αγανακτισμένη και τρομαγμένη η Νικόλ.

 

Κατά ένα περίεργο λόγο η περιοχή είχε σκοτεινιάσει αρκετά τώρα. Αλλά ήταν φυσικό, το φεγγάρι είχε μόλις κρυφτεί πίσω από ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο. Τα τελευταία φώτα που είχαν απομείνει ήταν του φορτηγού, που και αυτά δεν ήταν τόσο δυνατά.

 

''Τελικά θα πάμε προς τον αστυνομικό;'', ρώτησε η Νικόλ και έβγαλε ένα χαρτομάντιλο από την τσάντα της να σκουπίσει τον ιδρώτα που έσταζε στο μέτωπο της.

 

Ο Τζέιμς για λίγο το σκέφτηκε και είπε, ''μήπως έχουμε και άλλη επιλογή;''. Μια αστραπή έσκισε τον ουρανό. Έπεσε πολύ κοντά τους και άναψε μια μικρή φωτιά πάνω σε ένα δέντρο. Αμέσως μετά άρχισε να πέφτει βροχή. Ο Τζέιμς άνοιξε την ομπρέλα. Κοίταξε τις τσέπες του μήπως έβρισκε κάτι. Δεν έψαχνε κάτι συγκεκριμένο. Πιο πολύ το έκανε αυθόρμητα. Βρήκε μια καραμελίτσα και μια οδοντογλυφίδα. Έφαγε την καραμέλα ενώ μια αστραπιαία σκέψη πέρασε από το μυαλό του ότι μπορεί να ήταν η τελευταία του.

 

Όπως ήταν αγκαζέ ξεκίνησαν. Ο ένας κοιτούσε στην δεξιά πλευρά του δρόμου και ο άλλος στην αριστερή. Δεν το είχαν κανονίσει, έτσι αυτόματα έγινε, πάνω στον φόβο τους είχαν συντονιστεί. Ξαφνικά η Νικόλ έβαλε το χέρι της στο στόμα για να κρατήσει την κραυγή της. Μπροστά τους μια φιγούρα είχε εμφανιστεί μέσα από το σκοτάδι και ερχόταν προς το μέρος τους με αργά βήματα.

 

''Γρήγορα προς το αυτοκίνητο μας!'', της είπε ο Τζέιμς και κάνοντας μεταβολή άρχισαν να τρέχουν προς το λοφάκι. Της Νικόλ της έφυγαν τα γοβάκια και έτρεχε ξυπόλυτη. Ούτε καταλάβαινε που πατούσε, έτσι και αλλιώς δεν έβλεπε σχεδόν τίποτα. Έφτασαν στην κορυφή και Ο Τζέιμς της είπε να είναι ακριβώς πίσω του και να πατάει όπου και αυτός. Ξεκίνησε πρώτος την κατηφόρα Σε κάποιο σημείο που υπήρχαν πεσμένα κλαδιά, ο Τζέιμς παραπάτησε και άρχισε να φέρνει σβούρες. Η Νικόλ πρόλαβε και πήδηξε τα κλαδιά.

 

''Είμαστε τυχεροί!'', αναφώνησε ο Τζέιμς, ενώ είχε σηκωθεί αστραπιαία μετά την πτώση του. ''Είμαστε ακριβώς στο σημείο που είναι παρκαρισμένο το αυτοκίνητο!''. Η Νικόλ πήγε να του υπενθυμίσει ότι δεν είχαν μπαταρία αλλά δεν του το είπε. Ίσως να το υπολόγιζε ως κάποια μορφή προστασίας. Μπήκαν μέσα και κατέβασαν τις ασφάλειες στις πόρτες. Ο Τζέιμς είχε στο κεφάλι του μερικά μικρά κλαδιά που είχαν μπλεχτεί στην πλούσια κόμη του και δύο τρία φύλλα. Το πρόσωπο του ήταν λίγο μαύρο από το χώμα που είχε φάει στην κατρακύλα. Γύρισε το κλειδί που ήταν στην μίζα και το αυτοκίνητο πήγε να πάρει εμπρός αλλά χωρίς επιτυχία.

 

''Βλέπεις τίποτα εκεί έξω;'', την ρώτησε ενώ έστριβε και ξανάστριβε το κλειδί.

 

Η Νικόλ κοίταξε στο πίσω τζάμι.

 

''Δεν μας ακολουθεί ε;'', την ρώτησε με αγωνία ο Τζέιμς.

 

''Δεν βλέπω κάτι'', του απάντησε.

 

''Τζέιμς, λες να ήταν ο νεκρός που σηκώθηκε από το μεταλλικό κρεβάτι του;''.

 

Ο Τζέιμς δεν απάντησε, μόνο συνέχισε να προσπαθεί.

 

''Και λες αυτός να έσπασε το τζάμι και να έκανε κάτι άσχημο στον οδηγό;''.

 

Ο Τζέιμς αισθάνθηκε ότι σε λίγο θα έκλαιγε από τον φόβο του.

 

''Κάποιος κατεβαίνει από το λοφάκι!'', ούρλιαξε η Νικόλ και τον τράβηξε από τον αγκώνα..

 

Ο Τζέιμς δεν τολμούσε να γυρίσει να κοιτάξει, δεν ήθελε να ξέρει.

 

''Πλησιάζει προς τα εδώ!'', είπε κλαίγοντας η Νικόλ, ''Τζέιμς θα πεθάνουμε''. Άρχισε να χτυπάει με τα χέρια της το κάθισμα από την απελπισία της.

 

Ο Τζέιμς έκλαιγε και αυτός τώρα, ενώ πήγαινε πέρα δώθε από τα τραβήγματα της Νικόλ. Τότε η μηχανή πήρε μπρος και πάτησε τέρμα το γκάζι. Το αμάξι σπινιάροντας έφυγε..

 

''Σωθήκαμε μωρό μου! Ναι σωθήκαμε!'' φώναζε ο Τζέιμς και άρχιζε να γελάει. Η Νικόλ είχε λιποθυμήσει. Άνοιξε το σιν ντι και έβαλε να παίζει δυνατά το στορμ σερφ των Σερφάρις.

 

Ο αστυνομικός με το χέρι του καθάρισε τις λάσπες που είχαν γεμίσει το πρόσωπο του και έμεινε να κοιτάζει απορημένος το αμάξι που έφυγε σαν τρελό.

[Godfrey]

Aνετο γραψιμο, μοιαζει με συνηθησμενη ιστορια ,αλλα δεν ειναι, ενδιαφερον παρουσιαζουν δυο σημεια :

Πρωτον , οτι η πλοκη εκτυλισσεται μεσο διαλογων,και δευτερον η καινοτομια οπου η ιστορια σου αρχιζει και τελειωνει με τον ιδιο τροπο -τα δυο surf τραγουδια που ακουγονται στο ραδιοφωνο- σαν να κλεινει ενας κυκλος και να επιτυγχανεται η αρχικη ταξη.

[kitsos]

Όμορφα δοσμένος διάλογος. Με λόγια που συχνά αναφέρονται σε συζήτηση ζευγαριού. Η ιστορία δημιουργεί πετυχημένες εικόνες στο μυαλό κάτι που για μένα είναι πολύ σημαντικό.

 

Στο τέλος τρόμαξα. Αναρωτιέμαι πως θα νιώσει ο αναγνώστης αν παραλήψεις την τελευταία πρόταση.