Παρατηρητής Posted February 13, 2008 Share Posted February 13, 2008 Εδώ μπορείτε να διαβάσετε μια σατυρική ιστορία σχετικά με το πως πραγματικά θα ήταν η ζωή των αρχαίων μας προγόνων με βάση τη δική μας σημερινή κατάντια. Διότι ακόμα και οι Νεοέλληνες δικαιούνται κι αυτοί να έχουν βαθειές ρίζες στην ιστορία του τόπου! 200 Π.Χ(Προ Χαμού), σε μια Ελλάδα όπου τα ημερολόγια μετρούν αντίστροφα, λίγο μετά από το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και λίγο πριν από την Ρωμαική εισβολή, μια νέα φυλή οι Νεοέλληνες, εξέλιξη των Ελλήνων παρουσιάζεται στον ελλαδικό χώρο. Κύριο χαρακτηριστικό της φυλής αυτής η αγάπη για το χρήμα, τα υλικά αγαθά, το εμπόριο, την αυτοπροβολή και φυσικά την εξουσία και το αραλίκι. Γνωρίζουν ότι πάνε ευθέως προς την καταστροφή για αυτό και δεν κάνουν τίποτα για να διορθώσουν την κατάσταση. Κι εκεί που μια επιγραφή έλεγε "Πας μη Έλλην Βάρβαρος", οι Νεοέλληνες έσβησαν το "μη". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted February 13, 2008 Author Share Posted February 13, 2008 (edited) Αρχαίοι Νεοέλληνες 200Π.Χ(Προ Χαμού) Φραπελιά στο Θησείο Κάτω από το ζεστό ήλιο της Αττικής, τα δύο αδέλφια, ο Λακέας και ο Φουκάριος, κάθονταν στο τραπεζάκι του καπηλειού απολαμβάνοντας μια δροσερή φραπελιά με θέα τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Τα δύο αδέλφια βρίσκονταν σπάνια τα τελευταία χρόνια. Ως κλασσικοί Νεοέλληνες είχαν φαγωθεί μεταξύ τους για ανόητα ζητήματα, όμως η ανάγκη τους έφερε και πάλι κοντά. Η ανάγκη του Φουκάριου δηλαδή, διότι ο Λακέας μια χαρά περνούσε στη ζωή του. Ως πολιτικός της Αθήνας αποκτούσε ότι ήθελε και ήταν ευτυχισμένος. Η χοντρή κοιλιά του κάτω από το γαλάζιο του χιτώνιο, πρόδιδε την άνετη ζωή του. Βέβαια και ο αδελφός του είχε κοιλιά όμως στη δική του περίπτωση το φούσκωμα είχε προκληθεί από τα άγχη. «Λοιπόν τι νέα ω αδελφέ;», ρώτησε γελαστός ο Λακέας. «Πάει καιρός που έχουμε να τα πούμε.» «Εμ βέβαια, είσαι πολιτικός πια και χάθηκες.» «Αφού το ξέρεις ω αδελφέ! Οι πολιτική απαιτεί τρέξιμο και πολύ δουλειά.», είπε ρουφώντας μια τρανή δόση από τη φραπελιά του. «Μια χαρά βολεύτηκες για στουρνάρι?ω αδελφέ. Ενώ εγώ που πήγα σχολείο και ακαδημία, δόξα τους θεούς να λέω που έγινα εργολάβος?» «Αυτό επειδή δεν έλαβες υπόψη τη βασική αρχή της δημοκρατίας! Εκμεταλλεύειν?» «?και εκμεταλλεύσεσθαι?», ολοκλήρωσε ο Φουκάριος. «Μην παραπονιέσαι ω αδελφέ! Ως πολιτικός μπορώ να σε βολέψω κάπου!» Το ύφος του Φουκάριου ξαφνικά έλαμψε. «Θα ήθελα κάτι ναι! Όχι όμως για εμένα?Για το γιο μου το Φουκαρίωνα.» «Να τον βολέψω σε κάποια δημόσια υπηρεσία;» «Όχι. Όχι ακόμα δηλαδή?Ο Φουκαρίωνας είναι στρατιώτης.» «Και που υπηρετεί;» «Παραμεθώριο κάνει στο Σούνιο. Μήπως μπορούμε να τον φέρουμε πιο κοντά στο σπίτι;» «Πες πως έγινε.» Μέσα από το χιτώνιο του έβγαλε ένα μηχανικό σανδάλι το οποίο έφερε στο αυτί του. «Ναι; Στρατηγός Αχρηστίωνας εκεί; Εδώ Λακέας. Να μεταθέσετε αμέσως το στρατιώτη Φουκαρίωνα από το Σούνιο στον Κεραμικό. Το θέμα του Φουκαρίωνα κανονίστηκε. «Να σε έχουν καλά οι θεοί ω αδελφέ μου!», είπε καταχαρούμενος ο Φουκάριος. «Αν δεν τιμήσεις τον οίκο σου?», έκανε καμαρωτός ο Λακέας. «Απλά θα αλλάξεις χιτώνιο και θα φοράς γαλάζιο. Αυτό το πράσινο δεν σε βοήθησε και πολύ!» «Σιγά μην τους ξαναψηφίσω τους αλήτες τους Πράσινους! Τώρα δηλώνω Γαλάζιος!» Εκείνη τη στιγμή πάνω από το τραπέζι στάθηκε ένας μαυριδερός άντρας με παρδαλά ρούχα και ένα αγγείο με λουλούδια. Με ένα εκνευριστικό χαμόγελο προσέφερε ένα λουλούδι στο Φουκαρίωνα περιμένοντας να του δώσει μια δραχμή. «Γκια σένα. ‘Το χαρίζω! Μια ντραχμή, μια ντραχμή!» Ο Λακέας διασκέδαζε με τον αδελφό του που προσπαθούσε να ξεφορτωθεί τον μαυριδερό με τα λουλούδια. Όταν ο Φουκαρίωνας, μετά από κάμποσο, κατάφερε να τον διώξει, ο Λακέας τον ρώτησε. «Τι ήταν αυτός;» «Πέρσης. Και να ήταν μόνο ένας! Περίμενε να δεις πόσοι θα έρθουν σε λίγο.» «Πέρσες; Στην Ελλάδα;» «Χιλιάδες! Πουλάνε λουλούδια και διάφορες χαζοκατασκευές. Και να ήταν οι μόνοι αλλοδαποί!» «Αλλοδαποί; Στην Ελλάδα;» «Αμέτρητοι! Ενοχλητικοί Πέρσες. Αιθίοπες που πουλάνε παράνομα δίσκους. Από Ρωμαίους να δεις τι γίνεται! Στη δουλειά μόνο Ρωμαίους έχω. Είναι οι πιο φτηνοί εργάτες.» «Στην Ελλάδα όλα αυτά;» «Δεν τα ήξερες ε; Εμ βέβαια, πολιτικός είσαι?» «Πάντως στην Εκάλη δεν έχουμε αλλοδαπούς.», είπε ο Λακέας. «Στην Αθήνα έχουμε γεμίσει από αυτούς. Ο λαός ανησυχεί. Διαμαρτύρεται για την αύξηση της εγκληματικότητας και της ανεργίας.» «Ω, δεν έχετε να φοβάστε τίποτα. Οι αλλοδαποί είναι ακίνδυνοι. Ειδικά οι Ρωμαίοι.» «Ως Νεοέλληνας πολίτης πάντως οφείλω να σου πω ω αδελφέ ότι ο λαός έχει προβλήματα. Οικονομικά περισσότερο.» «Θα λυθούν όλα σύντομα, σε διαβεβαιώνω. Οι Γαλάζιοι θα φροντίσουμε για το καλύτερο του κράτους.» «Τι θα κάνετε δηλαδή;» «Σκεφτήκαμε ένα πολύ καλό επιχείρημα!», είπε κοιτώντας την ακρόπολη. «Δηλαδή;» «Θα πουλήσουμε τα μάρμαρα του Παρθενώνα!» «Τι θα κάνετε;;; Μα αυτό είναι βεβήλωση! Αυτό είναι ύβρη προς τους θεούς και τον πολιτισμό μας!» Ο Λακέας αποτελείωσε τη φραπελιά του με μια γερή δόση και έπειτα ρώτησε τον αδελφό του. «Τι σε νοιάζει πιο πολύ; Ο πολιτισμός ή η τσέπη σου;» Ο Φουκαρίωνας σκέφτηκε τα οικονομικά του προβλήματα, την εφορία, τα χρέη, τις δόσεις για το άρμα που αγόρασε, το γάμο που ετοίμαζε για την κόρη του, το εξοχικό σπίτι που προσπαθούσε να χτίσει στην Πάρνηθα. Έπειτα κοίταξε τον Παρθενώνα και είπε. «Δεν πάει στον Άδη και ο πολιτισμός!» "Τώρα μιλάς σωστά! Όσα φάμε κι όσα πιούμε!" Edited February 13, 2008 by Παρατηρητής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 21, 2008 Author Share Posted March 21, 2008 Θεϊκές Ασφάλειες Ο Κάρβουνος καθόταν στην πολυθρόνα και με το χέρι να ξίνει απαλά τα αχαμνά του χάζευε το τηλεθέατρο. Πρωί ήταν ακόμα και έτσι παρακολουθούσε την «Ωραία Ελένη» μαζί με τους χαρούμενους σάτυρους και νύμφες που χόρευαν χαρούμενοι όπως συνέβαινε σε κάθε πρωινή εκπομπή. «Δείξε λίγο κωλαράκι…», είπε μα ξαφνικά η εκπομπή πέρασε σε διαφημίσεις. «Γαμώτο…», αγανάκτησε. «Κι ότι είχα φτιαχτεί τώρα…» Η πόρτα χτύπησε. Με τα χίλια ζόρια πήγε να ανοίξει και να δει ποιος ήταν. Ανοίγοντας είδε έναν τύπο που έμοιαζε με ιερέα κρατώντας μια τρίαινα και ένα μάτσο περγαμηνές. «Καλημέρα σας! Είμαι από τις Ασφάλειες Ποσειδώνας. Θέλω να σας κάνω μια ενημέρωση για τις ασφάλειες μας.» «Δεν ενδιαφέρομαι…» «Δεν ενδιαφέρεστε; Μα κύριε μου τι θα κάνετε, θεός φυλάξει, σε περίπτωση σεισμού, καταποντισμού, πλημμύρας και παλιρροϊκού κύματος;» «Θα πνιγώ.», είπε ο Κάρβουνος και έκλεισε την πόρτα. Εκεί που πήγε να κάτσει στην πολυθρόνα του η πόρτα χτύπησε ξανά. «Τι είναι…;», ρώτησε ανοίγοντας. Τώρα έβλεπε μπροστά του έναν άλλο τύπο που έμοιαζε ιερέα, κρατώντας ένα δόρυ και ένα μάτσο περγαμηνές. «Καλημέρα σας! Είμαι από τις Ασφάλειες Αθηνά. Θέλω να σας κάνω μια ενημέρωση για τις ασφάλειες μας.» «Δεν ενδιαφέρομαι.» «Δεν ενδιαφέρεστε; Μα κύριε μου τι θα κάνετε, θεά φυλάξει, σε περίπτωση πολέμου, εξέγερσης και επανάστασης;» «Θα πεθάνω.», είπε κλείνοντας την πόρτα με δύναμη. Λίγο πριν να κάτσει στην πολυθρόνα η πόρτα χτύπησε τρίτη φορά. «Τι στον Άδη τους έπιασε σήμερα;», αναρωτήθηκε και πήγε να ανοίξει την πόρτα. «Καλημέρα σας!», είπε ένας άλλος τύπος που κρατούσε ένα ραβδί με δύο κουλουριασμένα φίδια και ένα μάτσο περγαμηνές. «Είμαι από τις Ασφάλειες Ερμής. Θα ήθελα να σας κάνω μια ενημέρωση για τις ασφάλειες μας.» «Δεν θέλω, δεν θέλω.» «Τι θα πει δεν θέλετε, δεν θέλετε; Τι θα κάνετε, θεός φυλάξει, σε περίπτωση κλοπής ή ταξιδιωτικού ατυχήματος;» «Τι σε νοιάζει εσένα ω, μου λες; Χάσου από μπροστά μου να μη σε βλέπω! Ω συμφορά που με βρήκε πρωινιάτικα…» Έκλεισε την πόρτα και μουρμουρώντας πήγε να καθίσει στην πολυθρόνα. Αλλά για κακή του τύχη η πόρτα χτύπησε για τέταρτη φορά. «Τι θα γίνει πια; Όλο το δωδεκάθεο θα περάσει σήμερα από το σπίτι μου;;;» Ανοίγοντας την πόρτα είδε μια τροφαντή κοπέλα να κρατά ένα δαυλό κι ένα μάτσο περγαμηνές. «Να φανταστώ Ασφάλειες Εστία, σωστά;» «Μα που το καταλάβατε;», ρώτησε έκπληκτη η κοπέλα. «Με έχετε τρελάνει σήμερα με τις ασφάλειες σας!!!», φώναξε. «Θα μπορούσα μήπως να περάσω για να σας κάνω μια ενημέρωση. Παρέχουμε προστασία, θεά φυλάξει σε περίπτωση πυρκαγιάς.» «Είσαι και άσχημη πανάθεμα σε! Όχι δεν θα μπεις, θα πάρεις δρόμο κι εσύ και οη θεά σου και η ασφάλεια σου και όλα σου! Δρόμο τώρα, ούστ!!!» Η πόρτα βρόντηξε πίσω του. Έτρεξε βιαστικά στην πολυθρόνα να προλάβει να κάτσει πριν να χτυπήσει και πάλι η πόρτα. Κάθισε. Η πόρτα δεν χτύπησε. Ένα ανακουφιστικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του. «Τι ωραία… Ηρεμία…» Μπαμ, μπαμ, η πόρτα χτύπησε. Η χαρά έγινε θυμός και η ανακούφιση οργή. Πετάχτηκε φωνάζοντας και έτρεξε να ανοίξει την πόρτα. «Τι είναι πάλι;;;» «Καλημέρα σας! Είμαι από τις Ασφάλειες Δίας…» «Να πας να πηδηχτείς κι εσύ κι ο Δίας σου!!!» Ξαφνικά ο ουρανός σκοτείνιασε. Ένα τεράστιο σύννεφο στάθηκε πάνω από το σπίτι του Κάρβουνου και ένας κεραυνός το έκανε στην κυριολεξία κάρβουνο. Ο Προφήτης που καθόταν στην αυλή του γειτονικού σπιτιού, μόλις το σύννεφο έφυγε μαζί με τον ασφαλιστή, ξεκαρδίστηκε στα γέλια και φώναξε στον Κάρβουνο. «Ω βλάκα Κάρβουνε! Δεν γίναμε ακόμα χριστιανοί για να βρίζουμε άφοβα το Χριστό και την Παναγία!» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ginawa Posted March 23, 2008 Share Posted March 23, 2008 Και οι δυο ιστοριούλες είναι εξαιρετικές.Πολύ αστείες,βέβαια θα μπορούσα να τις φανταστώ περισότερο σε μορφή κόμικ.Όπως κάποτε είχαν βγει οι κωμωδίες του Αριστοφάνη.Ψάξε λίγο την δουλειά και ποτέ δεν ξέρεις,το αρχαιοελήνικό το κατέχεις πάντος.Απλά φαντάσου τις ιστοριούλες σου με σκίτσο. Θα ήθελα να δω και κάτι που να μιλάει για το μετρό ή γενικά τα αρχαία μέσα μεταφοράς. Kanpai my friend Georgosu-san! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 23, 2008 Author Share Posted March 23, 2008 Κι εγώ για κόμικ το πήγαινα αλλά δεν έχω βρει κανέναν ακόμα για το κάνω. Αν έχεις κάποιον να μου προτείνεις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted April 21, 2008 Share Posted April 21, 2008 Αυτές οι δύο ιστορίες μου άρεσαν πολύ. Οι χαρακτήρες που δημιουργείς εδώ είναι ζωντανοί. Έχουν προσωπικότητα, δική τους ταυτότητα και οι διάλογοι είναι πετυχημένοι. Θα μου άρεσε πολύ να δημιουργήσεις μια σειρά από μικρές ιστορίες με πρωταγωνιστές τους συγκεκριμένους, αλλά και άλλους ήρωες και ανά τακτά (κάθε μήνα ίσως) ή άτακτα (όποτε σου ΄ρθει) χρονικά διαστήματα να ποστάρεις και από μία. Θα μας κάνεις όλους μεγάλη χάρη. Ένα δύο σημεία ίσως: Όταν ο Φουκαρίωνας, μετά από κάμποσο, κατάφερε να τον διώξει, ο Λακέας τον ρώτησε. Εδώ μάλλον δεν είναι Φουκαρίωνας αλλά Φουκάριος. Ένα ανακουφιστικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του. Και εδώ ίσως ένα χαμόγελο ανακούφισης να ταιριάζει καλύτερα. Και δυο highlights απίστευτου γέλιου. «Τι θα γίνει πια; Όλο το δωδεκάθεο θα περάσει σήμερα από το σπίτι μου;;;» «Ω βλάκα Κάρβουνε! Δεν γίναμε ακόμα χριστιανοί για να βρίζουμε άφοβα το Χριστό και την Παναγία!» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted April 23, 2008 Author Share Posted April 23, 2008 Ευχαριστώ Κίτσο για τις παρατηρήσεις και τα σχόλια! Μπέρδεψα τον Φουκάριο με το Φουκαρίωνα διότι στην αρχή έφτιαχνα μια ιστορία με τον δεύτερο. Σύντομα θα ανεβάσω κι άλλες ιστοριούλες νεοελληνικής αρχαιότητας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morigan Posted May 8, 2008 Share Posted May 8, 2008 Θα συμφωνήσω με τις παρατηρήσεις του Κίτσου... Κάνεις μερικά λαθάκια αλλά αυτά μπορεί και να είναι λόγω του δημιουργικού χάους που επικρατεί σε κάθε συγγραφικό μυαλό... Το χιούμορ και η καυστικότητα που εμπεριείχαν είναι πολύ της αρεσκείας μου θα έλεγα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 26, 2008 Share Posted May 26, 2008 (edited) Χε, τώρα σε περίλαβα εγώ. Πιες ένα κρασάκι, κάνε κι ένα τσιγάρο να πάρεις δύναμη κι άκου: Η δεύτερη ιστορία είναι εξαιρετική. Έχει σε σωστές δόσεις χιούμορ, αναχρονισμούς και διδαχτικό υλικό. Δώσε άλλη μία τέτοια. Αλλά: Η πρώτη δε με ικανοποιεί. Αν μη τι άλλο, μπορείς να γράψεις καλύτερα από τόσο. Πρώτον μιας και αναλώνεσαι στο διάλογο, πιστεύω ακράδαντα ότι το κείμενό σου θα γίνει πολύ καλύτερο αν γυρίσει σε ενεστώτα χρόνο. Θα έχει μεγαλύτερη αμεσότητα και μεγαλύτερη ταχύτητα. Έπειτα, το χιουμοράκι πρέπει λίιιιιγο να "καλυφθεί". Ή να γίνει πιο έντονο! Διατηρείς μια μεσοβέζικη κατάσταση που ούτε να χαμογελάσουμε συγκαταβατικά μας αφήνει, αλλά ούτε και μας λύνει τη μέση από τα γέλια. Και τρίτον και σπουδαιότερο, το διδακτικό μέρος. Δες αυτό: «Τι θα κάνετε;;; Μα αυτό είναι βεβήλωση! Αυτό είναι ύβρη προς τους θεούς και τον πολιτισμό μας!» Ο Λακέας αποτελείωσε τη φραπελιά του με μια γερή δόση και έπειτα ρώτησε τον αδελφό του. «Τι σε νοιάζει πιο πολύ; Ο πολιτισμός ή η τσέπη σου;» Και τώρα δες το έτσι: «Τι θα κάνετε;;; Μα αυτό είναι βεβήλωση! Αυτό είναι ύβρη προς τους θεούς!» Ο Λακέας αποτελείωσε τη φραπελιά του με μια γερή δόση και έπειτα ρώτησε τον αδελφό του. «Δε μου λες, κύριε θεοσεβούμενε, μήπως θα σου πληρώσει η Παλλάδα τα νυφιάτικα της ανηψιάς μου;» Πιο πλάγιο, πιο κομψό και λιγότερη μασημένη τροφή. Και το κοινωνικό σχόλιο ακέραιο. Edited May 26, 2008 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
manstredin Posted May 26, 2008 Share Posted May 26, 2008 Μόλις διάβασα τις ιστορίες σου και ομολογώ ότι η Naroualis με κάλυψε απόλυτα! Η δεύτερη μου άρεσε πολύ περισσότερο και μ' έκανε να γελάσω, η πρόθεση της ιστορίας δηλαδή επαληθεύτηκε με πλήρη επιτυχία.Όσο για την πρώτη βρίσκω ότι όσα σου είπε η Naroualis είναι στην ουσία αυτό που της χρειάζεται για να εκτοξευθεί! Μπράβο σου, θα ήθελα πολύ πολύ να δω κι άλλες!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted September 17, 2008 Share Posted September 17, 2008 Πολιτική / θρησκευτική σάτιρα, σαν αυτή που προσπαθώ να γράφω κι εγώ. Πετυχημένη και ευχάριστη. Μπράβο, μπράβο. Έχεις άλλη ιστορία στα σκαριά; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted October 28, 2008 Share Posted October 28, 2008 εξαιρετικές πραγματικά εξαιρετικές!τι εικόνες,τι σάτυρα...σε κόμικ πραγματικά θα τα έσπαγε... λύθηκα στα γέλια σε πολλά σημεία σε ευχαριστώ που μου έφτιαξες τη διάθεση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.