Παρατηρητής Posted February 17, 2008 Share Posted February 17, 2008 Ο Ζητιάνος Τον καιρό που ήμουν μαθητής, ένα πρωί πήγα στη δημοτική βιβλιοθήκη να δανειστώ ένα βιβλίο. Στα σκαλιά συνάντησα έναν περίεργο ζητιάνο. Κοιτούσε τον ουρανό με μάτια γεμάτα θλίψη. Δεν ζήτησε λεφτά, ζήτησε μια απάντηση. "Πες μου ξένε σε παρακαλώ. Ελευθερώθηκε το Γκρέγκεν από τον Ζένμουρον, τον Αποστάστη;" Εγώ ταράχτηκα και βιάστηκα να τον αποφύγω. Μπήκα στη βιβλιοθήκη, πήρα το βιβλίο που έψαχνα και έφυγα για το σπίτι. Κι εκεί συνέχισα να γράφω το μυθιστόρημα μου. Τον καιρό που ήμουν φοιτητής, ένα μεσημέρι πήγα στο βιβλιοπωλείο να αγοράσω ένα βιβλίο. Έξω από τη βιτρίνα στεκόταν ένας ζητιάνος. Κοιτούσε τα βιβλία με μάτια γεμάτα θλίψη. Δεν ζήτησε λεφτά, ζήτησε μια απάντηση. "Πες μου ξένε σε παρακαλώ. Βρήκε ο Καλλίεργος την Περσεφόνη;" Εγώ ταράχτηκα και βιάστηκα να τον αποφύγω. Μπήκα στο βιβλιοπωλείο, αγόρασα το βιβλίο που ήθελα και έφυγα για το σπίτι. Κι εκεί συνέχισα να γράφω το δεύτερο μυθιστόρημα μου. Τον καιρό που ήμουνα στρατιώτης ένα απόγευμα πήγα στην έκθεση βιβλίου να χαζέψω κανένα βιβλίο. Σε μια γωνιά αντίκρισα ένα ζητιάνο. Κοιτούσε τους ανθρώπους με μάτια γεμάτα θλίψη. Δε ζήτησε λεφτά, ζήτησε μια απάντηση. "Πες μου ξένε σε παρακαλώ. Ξέφυγε ο Μάρκος από τον Ονειροβάτη;" Εγώ ταράχτηκα και βιάστηκα να τον αποφύγω. Μπήκα στην έκθεση, αγόρασα ένα βιβλίο που με εντυπωσίασε και έφυγα για το σπίτι. Κι εκεί συνέχισα να γράφω το τρίτο μου μυθιστόρημα. Τον καιρό που δούλευα, μια νύχτα πήγα στην παρουσίαση κάποιου μεγάλου συγγραφέα. Εκεί ανάμεσα στον κόσμο ξεχώρισα ένα ζητιάνο. Κοιτούσε το συγγραφέα με μάτια γεμάτα θλίψη. Δεν ζήτησε λεφτά, ζήτησε μια απάντηση. "Πες μου ξένε σε παρακαλώ. Νίκησε ο Παρατηρητής τον Χρόνο;" Εγώ ταράχτηκα και βιάστηκα να τον αποφύγω. Ο συγγραφέας μου υπέγραψε το έργο του κι έφυγα για το σπίτι. Κι εκεί συνέχισα το τέταρτο μου μυθιστόρημα. Νύχτες και μέρες πέρασαν, εποχές και χρόνια. Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποιος ήταν εκείνος ο ζητιάνος. Καταράστηκα εκείνες τις στιγμές που έτρεχα να φύγω, δίχως να του απαντώ αυτά που ήθελε να ακούσει. Γιατί μόνο εγώ ήξερα και μόνο εκείνος ήθελε να μάθει. Τώρα γυρνάω από δω κι από κει, έξω από βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, εκθέσεις και διαλέξεις συγγραφέων ρωτώντας κάθε φορά τις ίδιες ερωτήσεις. Κάθε που κοιτάζω τον καθρέπτη βλέπω ένα ζητιάνο να με κοιτά με μάτια γεμάτα θλίψη. Και αφού απαντήσω σε όλες του τις ερωτήσεις, τότε με ρωτάει κάτι που δυστυχώς δεν μπορώ να απαντήσω. "Που πήγε εκείνος ο συγγραφέας που έγραφε αυτές τις ιστορίες;" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted February 21, 2008 Share Posted February 21, 2008 (edited) Απλή και γοητευτική ιδέα, εξίσου απλή και γοητευτική δομή. Και τα δυο μαζί συνιστούν αλάνθαστη συνταγή. Τη φχαριστήθηκα την ιστορία. Με νανούρισε και με υπνώτισε, όπως η εξέλιξη ενός fractal, που με παρασύρει και με μυεί στη μουσική του, στη λογική του. Μόνο λίγο στο τέλος χάλασε αυτή η ονειρική ενάργεια, ίσως επειδή μου φάνηκε ότι πλάτιαζε λίγο η (κατά τ' άλλα θαυμάσια) γλώσσα. Edited February 21, 2008 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 21, 2008 Share Posted February 21, 2008 Ουάου. Από που ήρθε αυτό; Ουάου ξανά. Ονειρικό, πικρό, γοητευτικότατο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted February 22, 2008 Author Share Posted February 22, 2008 Ευχαριστώ πολύ και τους δυο σας, κύριοι! Είχα ανάγκη έστω κι ένα άσχημο σχόλιο σε κάποια από τις ιστορίες μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.