Mors Planch Posted March 7, 2008 Share Posted March 7, 2008 Είδος: επιστημονική φαντασία; τρόμος; Βία; Ναι Σεξ; Όχι Αυτοτελής; Μάλλον οχι. Σχόλια: Δείγμα/δοκιμή μιας ιδέας... ΕΙΣΑΓΩΓΗ Κωνσταντινούπολη, Καλοκαίρι 1912 Απ΄ έξω το κτίριο έμοιαζε ένας τυπικός Μπεκτασικός τεκές που δεν διέφερε από τους πολλούς που μπορούσε να βρεί κανείς στην Κωνσταντινούπολη ή οπουδήποτε αλλού στην αυτοκρατορία. Έμοιαζε ίσως λίγο ποιο μικρός και κακοδιατηρημένος από τους περισσότερους αλλά αυτό δεν έμοιαζε να ενοχλεί τον επισκέπτη του που προχώρησε αδίστακτα προς την κεντρική αίθουσα διδασκαλίας και προσευχής. Ο φρουρός, που υποτίθεται ότι δεν υπήρχε, δεν έδειξε καμιά ιδιαίτερη διάθεση να τον σταματήσει παρά το ότι ο επισκέπτης δεν έδειχνε μουσουλμάνος. Ανοίγοντας την πόρτα της αίθουσας τον χτύπησε κατά πρόσωπο ένα μείγμα καπνού από τις λάμπες πετρελαίου, τα μαγκάλια και τα κάθε λογής τσιμπούκια και ναργιλέδες. Κάποιοί από τους διαλογιζόμενους πιστούς γύρισαν τα κεφάλια του στο νεοφερμένο ή ίσως στην ανάσα δροσερού αέρα που χίμηξε απ΄ το Βόσπορο καθώς άνοιγε την πόρτα. Κάποιοι άλλοι βυθισμένοι πιο βαθιά στις σκέψεις τους ή στις αναθυμιάσεις της κάνναβής και του οπίου δεν τον πρόσεξαν καθόλου. Ένας γέρος με ξεθωριασμένη στολή Οθωμανού ταγματάρχη του έγνεψε από το βάθος και ο επισκέπτης έσπευσε να τον πλησιάσει. «Δάσκαλε» του είπε με σεβασμό. «Χέρρ Γκλάουερ.» απάντησε ο γέρος. Ο Γερμανός δεν έδειξε να ενοχλείται που ο γέρος δεν τον αποκάλεσε με τον τίτλο του, ισχυριζόταν ότι είχε γίνει βαρόνος, και περίμενε να συνεχίσει ο γέρος. «Έχω αυτό που ζητάς» είπε βγάζοντας τα παλιό χειρόγραφο από ένα χαρτοφύλακα. «Στον πόλεμο που έρχεται για να κερδίσουμε πρέπει η χώρα σου να συντρίψει τους Ρώσους και τους συμμάχους τους. Ξέρεις τι να κάνεις με το βιβλίο.» Ο Ροδόλφος Γκλάουερ δεν είπε τίποτα καθώς πήρε στα χέρια του το βιβλίο και το έκρυψε κάτω από το παλτό του. Έφυγε χωρίς να κοιτάξει πίσω του χωρίς να προσέξει τον νερουλά που βρισκόταν έξω από τον τεκέ. Δύο ώρες μετά ανέβαινε στο πρώτο τρένο για τη Βιέννη. Μπρεμενχαβεν, Μάρτιος 1913 Το ερευνητικό πλοίο Deutschland είχε επιστρέψει από τη 2η Γερμανική Ανταρκτική Αποστολή μόλις πριν δύο μήνες. Η Τρίτη Ανταρκτική Αποστολή για την οποία τώρα ξεκινούσε είχε αρχίσει να σχεδιάζεται μόλις ο Γκλάουερ έφτασε στο Βερολίνο και ήρθε σε επαφή με τους ηγέτες του Γερμανικού Τάγματος και αυτοί με τη σειρά τους άρχισαν να κινούν τα νήματα της στρατιωτικής ηγεσίας της Αυτοκρατορικής Γερμανίας. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι Μακεδονια, 5η Οκτωβρίου 1915 Ένα χακί φίδι πάνω από δύο χιλιόμετρα μακρύ ανέβαινε στο λασπωμένο Μακεδονικό δρόμο. Από το πρωί είχε σταματήσει να βρέχει αλλά ο ήλιος ήταν άφαντος πίσω από τα σύννεφα. Κάποια χιλιόμετρα στα δεξιά και τα αριστερά αλλά δυο παρόμοια φίδια ανηφόριζαν προς την ίδια κατεύθυνση. Ο Δημήτρης Γρίβας ήταν ελάχιστα ποιο έξω από τη φάλαγγα των χακί ντυμένων στρατιωτών, των αλόγων, των πυροβόλων και των μεταγωγικών που έφτιαχναν το φίδι. Οι επωμίδες στη στολή του με το μοναδικό άστρο, θαμπό για το φόβο των ελεύθερων σκοπευτών, τον έκαναν ταγματάρχη. Κάποιος παρατηρητικός θα πρόσεχε στη στολή του τα μουντά διάσημα των Βαλκανικών πολέμων, φτιαγμένα από ατσάλι παρμένο από τα Βουλγαρικά και τα Τουρκικά πυροβόλα που είχε πιάσει ο στρατός στο Μπιζάνι και το Κιλκίς. Οι φαντάροι του Γρίβα, το ΙΙΙ τάγμα του 34ου συντάγματος πεζικού, έδειχναν κεφάτοι παρά τη βροχή των προηγούμενων ημερών και τη λάσπη που δεν είχε στεγνώσει. Σχεδόν όλοι τους Πειραιώτες, το 34ο σύνταγμα στρατολογούσε από την περιφέρεια Πειραιώς και τις Κυκλάδες, οι περισσότεροι ήταν βετεράνοι του 12-13 και είχαν περάσει και χειρότερα. «Τουλάχιστόν με τη βροχή δεν τρώμε τη σκόνη του 7ου και του 1ου πεζικού μπροστά μας» σκέφτηκε ο Γρίβας που καβάλα σε ένα καφετί άλογο προχωρούσε στο πλάι του τάγματος του. Ο ίδιος σε αντίθεση με τους άντρες του έδειχνε κακόκεφός για κάποιο λόγο. Άκουσε τους φαντάρους του που τραγουδούσαν. «Με τέτοιό Βενιζέλο και τέτοιο Βασιλιά θα πάρουμε την Πόλη και την Αγιά Σοφιά…» Τον ίδιο πάντως τον είχαν ζώσει τα φίδια και ο λόγος που τον είχαν ζώσει τα φίδια ήταν ακριβώς αυτό που έλεγε το τραγούδι των φαντάρων του. Κρητικός ο ίδιος, ήταν ενεργό μέλος του Στρατιωτικού Συνδέσμου και είχε οικογενειακούς δεσμούς με το Βενιζέλο. Παράλληλα η τύχη το είχε φέρει να είναι και φίλοι με τον Μεταξά από τον καιρό που ήταν συμμαθητές στην Ευελπίδων. Έτσι δεν χρειαζόταν τις εφημερίδες για να μάθει ότι τα πράγματα κάθε άλλο παρά καλά πήγαιναν ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τα ανάκτορα. Μετά τις εκλογές η κατάσταση είχε ηρεμήσει λίγο μα ο ίδιος περίμενε ότι η νέα ρήξη ήταν απλά θέμα χρόνου καθώς ο Κωνσταντίνος μάλλον θα επέμενε στην ουδετερότητα ακόμα και όταν οι Βούλγαροι εισέβαλαν στη Σερβία. Τις τελευταίες βδομάδες καθώς οι Γερμανοί ετοίμαζαν την τρίτη εισβολή στη Σερβία κάτι είχε ξαφνικά αλλάξει. Κάποιες πληροφορίες είχαν φτάσει για τις Γερμανικές προπαρασκευές που είχαν ως πρώτο αποτέλεσμα τα κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματα μεταξύ Κωνσταντίνου και Κάιζερ να ανταλλάσσονται βροχηδόν ως δεύτερο αποτέλεσμα ο Κωνσταντίνος ξαφνικά να είναι ξανά σε σύμπνοια με τον πρωθυπουργό του και ως τελικό αποτέλεσμα ένας κάποιος Δημήτρης Γρίβας, ταγματάρχης του Ελληνικού στρατού, να πορεύεται μέσα στη λάσπη προς τα σύνορα μαζί με άλλες 270,000 Έλληνες. Αυτό που έτρωγε το Γρίβα ήταν τι είχε προκαλέσει την αλλαγή. Ότι και αν ήταν που ετοίμαζαν οι Γερμανοί σίγουρα καλό δεν ήταν και για να βγάλει τέτοια αντίδραση ακόμα και στους φιλογερμανούς της Αθήνας πρέπει να ήταν χειρότερο και από τα αέρια. Όσο δύσκολο και αν ήταν να φανταστεί κανείς κάτι τέτοιο. Αλλά τι ήταν; Βενιζέλος και Μεταξάς είχαν αναφανδόν αρνηθεί να του δώσουν την παραμικρή λεπτομέρεια απαντώντας του με πανομοιότυπα «αν χρειστεί θα το μάθεις» Έτσι και αυτός τώρα οδηγούσε το τάγμα του να αντιμετωπίσει Γερμανούς, Βούλγαρούς, Αυστριακούς και το άγνωστο. Ήταν αυτό το τελευταίο που ο Γρίβας φοβόταν ποιο πολύ. Βελιγράδι, 7 Οκτωβρίου 1915 Η γη άρχισε να σείεται καθώς το Αυστριακό και το Γερμανικό πυροβολικό άνοιξαν πυρ εναντίον του Βελιγραδίου. Ελάχιστα λεπτά αργότερα τα Σερβικά πυροβόλα απάντησαν βομβαρδίζοντας τις θέσεις του Αυστρο-Γερμανικού πυροβολικού και τα εχθρικά χαρακώματα στη βόρεια όχθη του Σάβα. Το Σερβικό επιτελείο είχε εντοπίσει της προετοιμασίες για την επίθεση εδώ και βδομάδες και την περίμενε. Οι υπερασπιστές του Βελιγραδίου με το ηθικό τους στα ύψη μετά τα νέα της Ελληνικής επιστράτευσης και της απόβασης συμμαχικών στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη και ψημένοι μέσα στη φωτιά τριών πολέμων ήταν έτοιμοί να αντιμετωπίσουν οτιδήποτε σε αυτόν τον κόσμο που οι Αυστριακοί και οι Γερμανοί μπορούσαν να εξαπολύσουν εναντίον τους. Αυτό που ακολούθησε το πυροβολικό ωστόσο λίγη σχέση είχε με οτιδήποτέ γεννημένο σε αυτό τον κόσμο. Μερικοί από τους υπερασπιστές, ήδη κλονισμένοι από το βομβαρδισμό παραφρόνησαν και μόνο στη θέα από τις άμορφες μάζες, μεγάλες σχεδόν όσο ένα βαγόνι τρένου, που έρχονταν καταπάνω τους περνώντας το Σάβα λες και το ποτάμι δεν ήταν εκεί. Οι περισσότεροι άνοιξαν πυρ εναντίον τους αλλά τα πλάσματα δεν έδειξαν να επηρεάζονται ιδιαίτερα από τα Μάουζερ και τα πολυβόλα των Σέρβων. Οι οβίδες από τα πυροβόλα των 75 χιλιοστών φάνηκαν κάπως αποτελεσματικότερες αλλά και πάλι τα πλάσματα έδειχναν μια περίεργη αντοχή στα χτυπήματα. Κάποια κομματιαστήκαν από τα χτυπήματα μεγαλύτερων πυροβόλων αλλά τα μεγαλύτερα κομμάτια έμεναν ζωντανά συνεχίζοντας να προχωρούν τρώγοντας, οτιδήποτε στο διάβα τους. Όταν το μεσημέρι οι Γερμανοί στρατιώτες πέρασαν το ποτάμι και μπήκαν στα ερείπια του Βελιγραδίου η πόλη ήταν νεκρή και μόνο κάποια ακέφαλα πτώματα υπήρχαν στους δρόμους. Όσοι Σέρβοι είχαν σωθεί έσπευδαν να ξεφύγουν προς το νότο. Πίσω τους τα άγνωστα πλάσματα προχωρούσαν καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα τους… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 7, 2008 Share Posted March 7, 2008 Αναμένω τη συνέχεια! Πολύ ενδιαφέρον να διαβάζουμε επ. φαντασία στα γεγονότα του πρώτου παγκοσμίου και συγκεκριμένα στη χώρα μας. Για να δούμε πως θα τα μπλέξεις. Μέχρι στιγμής κινείται πολύ καλά. I m waiting! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted March 7, 2008 Author Share Posted March 7, 2008 Αναμένω τη συνέχεια! Πολύ ενδιαφέρον να διαβάζουμε επ. φαντασία στα γεγονότα του πρώτου παγκοσμίου και συγκεκριμένα στη χώρα μας. Για να δούμε πως θα τα μπλέξεις. Μέχρι στιγμής κινείται πολύ καλά. I m waiting! Τα ονόματα του Γκλάουερ και του Γερμανικού Τάγματος αφήνουν, ελπίζω, ισχυρά υπονοούμενα γα το τι κατηφορίζει προς το νότο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted March 18, 2008 Share Posted March 18, 2008 Πολύ ωραία ιδέα και πολύ καλές περιγραφές. Δημιουργείς υποβλητική ατμόσφαιρα, αλλά μεγάλο μέρος της μαγείας χάνεται επειδή είναι τόσο μικρή η ιστορία. Ειδικά η μάχη στο Βελιγράδι κρατάει χωρίς υπερβολή το ένα εκατοστό απ' όσο θα ήθελα. Υποθέτω, όμως ότι έγραψες κάτι τόσο συμπυκνωμένο για να δεις αν δουλέυει η ιδέα. Νομίζω εδώ υπάρχει τροφή για ολόκληρο βιβλίο. Και ένα-δύο λαθάκια: το διακριτικό του Τχη είναι αστέρι με φωτιά και όχι απλό αστέρι που έχει ο Ανθλγός. Εκτός κι αν ήταν αλλιώς εκείνη την εποχή. Κατά τη γνώμη μου η πιο επίπονη δουλειά για ένα τέτοιο βιβλίο, θα ήταν η εξαντλητική ιστορική μελέτη που θα χρειαζόταν. Αυτή η πρόταση είναι λίγο ασαφής: " «Χέρρ Γκλάουερ.» απάντησε ο γέρος. Ο Γερμανός δεν έδειξε να ενοχλείται που ο γέρος δεν τον αποκάλεσε με τον τίτλο του, ισχυριζόταν ότι είχε γίνει βαρόνος, και περίμενε να συνεχίσει ο γέρος." Συγχαρητήρια περιμένω συνέχεια σε εκτενέστερη μορφή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted March 18, 2008 Author Share Posted March 18, 2008 Πολύ ωραία ιδέα και πολύ καλές περιγραφές. Δημιουργείς υποβλητική ατμόσφαιρα, αλλά μεγάλο μέρος της μαγείας χάνεται επειδή είναι τόσο μικρή η ιστορία. Ειδικά η μάχη στο Βελιγράδι κρατάει χωρίς υπερβολή το ένα εκατοστό απ' όσο θα ήθελα.Υποθέτω, όμως ότι έγραψες κάτι τόσο συμπυκνωμένο για να δεις αν δουλέυει η ιδέα. Νομίζω εδώ υπάρχει τροφή για ολόκληρο βιβλίο. Και ένα-δύο λαθάκια: το διακριτικό του Τχη είναι αστέρι με φωτιά και όχι απλό αστέρι που έχει ο Ανθλγός. Εκτός κι αν ήταν αλλιώς εκείνη την εποχή. Κατά τη γνώμη μου η πιο επίπονη δουλειά για ένα τέτοιο βιβλίο, θα ήταν η εξαντλητική ιστορική μελέτη που θα χρειαζόταν. Αυτή η πρόταση είναι λίγο ασαφής: " «Χέρρ Γκλάουερ.» απάντησε ο γέρος. Ο Γερμανός δεν έδειξε να ενοχλείται που ο γέρος δεν τον αποκάλεσε με τον τίτλο του, ισχυριζόταν ότι είχε γίνει βαρόνος, και περίμενε να συνεχίσει ο γέρος." Συγχαρητήρια περιμένω συνέχεια σε εκτενέστερη μορφή. Ευχαριστούμε, ευχαριστούμε. Μαλλόν θα το μεγαλώσω αλλά δεν ξέρω πόσο, από καθαρά πρακτικής πλευράς. Αμβιβάλλω αν βιβλίο από αγνωστό που δεν έχει εκδόσει τίποτα θα έβλεπε το φώς της μέρας. Μικρή ιστορία θα ήταν πιο πιθανό. Ίσως. Τώρα για το τεχνικό μερος Αστέρι με φωτιά είναι σήμερα, στις περισότερες στολές τουλάχιστον, με τι φωτιά μεταπολιτευτική αλλαγή της κορώνας αν δεν απατώμαι, όπως οι Κύπριοι έχουν τις "δημοκρατίες" αντί για φωτιές. Το οποίο στην πράξη είναι εφαρμογή του Αγγλικού συστήματος στα διακριτικα. Την εποχή του Α ΠΠ και για αρκετα χρόνια αργότερα το σύστημα δούλευε αρκετα διαφορετικά. Ανθυπολοχαγός μέχρι λοχαγο ήταν 1-3 αστέρια πάνω σε χακί επώμια με δυο λουρίδες με το χρώμα του όπλου στο οποίο άνηκε ο αξιωματικός. Ταγματάρχη με Συνταγματάρχη ήταν πάλι 1-3 αστέρια αλλά στον ώμο τα επώμια ήταν χωρισμένα στα δύο με κάτι περίπου σαν κορδονάκι. Όσο για την ασάφεια υποθέτω το υπονοούμενο ίσως παραείναι τραβηγμένο. Σε αντίθεση με το Γρίβα που είναι λίγο-πολύ φανταστικό πρόσωπο αν και το υπόβαθρό του είναι σωστό χρονικά και ιστορικά ο Γκλάουερ είναι ιστορικό πρόσωπο. Adam Alfred Rudolf Glauer πιό γνωστός σαν Rudolf Freiherr von Sebottendorff. Ήτοι ο ιδρυτής της Τhule-Gesellschaft... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted March 18, 2008 Share Posted March 18, 2008 Ευχαριστούμε, ευχαριστούμε. Μαλλόν θα το μεγαλώσω αλλά δεν ξέρω πόσο, από καθαρά πρακτικής πλευράς. Αμβιβάλλω αν βιβλίο από αγνωστό που δεν έχει εκδόσει τίποτα θα έβλεπε το φώς της μέρας. Μικρή ιστορία θα ήταν πιο πιθανό. Ίσως. Όσο για την ασάφεια υποθέτω το υπονοούμενο ίσως παραείναι τραβηγμένο. Σε αντίθεση με το Γρίβα που είναι λίγο-πολύ φανταστικό πρόσωπο αν και το υπόβαθρό του είναι σωστό χρονικά και ιστορικά ο Γκλάουερ είναι ιστορικό πρόσωπο. Adam Alfred Rudolf Glauer πιό γνωστός σαν Rudolf Freiherr von Sebottendorff. Ήτοι ο ιδρυτής της Τhule-Gesellschaft... Το πρώτο δεν ισχύει. Αλλιώς όταν πέθαιναν όλοι οι συγγραφείς που υπάρχουν σήμερα δεν θα ξαναέβγαιναν άλλα βιβλία. Για το δεύτερο εννοούσα συντακτική ασάφεια, νομίζω ήθελε άλλη διατύπωση. Άντε ετοίμασε και συνέχεια να δούμε τι θα γίνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted March 31, 2008 Author Share Posted March 31, 2008 Και ολίγον από συνέχεια.... Ο Μίλαν Ράντιτς, έφεδρος υπολοχαγός στη 2η Μεραρχία Τιμοκ, του αποσπάσματος Βελιγραδίου βρισκόταν σε ένα από τα προωθημένα Σερβικά παρατηρητήρια επί του Σάβα όταν τις οβίδες ακολούθησε η τελευταία ανακάλυψη των Γερμανών ζωολόγων. Πολύ πρακτικά ο ίδιος και η διμοιρία του έσπευσαν να ενωθούν με το υπόλοιπο τάγμα αντί να προσπαθήσουν να τα αντιμετωπίσουν μόνοι τους. Στην πράξη αυτό δεν φάνηκε να αλλάζει και ιδιαίτερα το αποτέλεσμα καθώς δύο από τα πλάσματα αποδεκάτισαν το τάγμα σκοτώνοντας πάνω από τους μισούς άνδρες. Αυτό πού έσωσε κάποιους από τους υπόλοιπους ήταν καθαρή τύχη. Το πρώτο από τα πλάσματα χτυπήθηκε από μία οβίδα των 6 ιντσών που το έκανε κομμάτια. Το δεύτερο βρέθηκε σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από μια πυροβολαρχία των 75 ενώ καταδίωκε το λόχο του Ράντιτς. Τα Γαλλικής κατασκευής Σνάιντερ εξαπέλυσαν μια καταιγίδα κάπου 100 βλημάτων μέσα σε ένα λεπτό καταπάνω του και από τόσο μικρή απόσταση τα περισσότερα βρήκαν στόχο διαλύοντας το. Προς μεγάλη έκπληξη του Ράντιτς τα τμήματα των πλασμάτων είχαν μείνει ζωντανά και συνέχιζαν να είναι επικίνδυνα, αλλά ήταν και λιγότερο ανθεκτικά στα όπλα των πεζικάριων οι οποίοι τα εξόντωσαν μέχρι του τελευταίου. Λίγο μετά με το ΧΧΙΙ εφεδρικό σώμα στρατού να έχει καταλάβει το Νήσι των Τσιγγάνων, τις μονάδες του να έχουν αποδεκατιστεί και τις πρώτες λέμβους του VΙΙΙ σώματος στρατού να περνάν το ποτάμι ο στρατηγός Ζίβκοβιτς διέταξε τα υπολείμματα των μονάδων του να υποχωρήσουν προς το νότο. Ο Ράντιτς διοικώντας ότι είχε απομείνει από το τάγμα του, όλοι οι άλλοι αξιωματικοί είχαν σκοτωθεί, ήταν από τους τελευταίους που εγκατέλειψαν ζωντανοί τη Σερβική πρωτεύουσα. Τρείς ώρες μετά, ο ίδιος και οι επιζώντες του τάγματος είχαν φορτωθεί με διαταγή του Ζιβκοβιτς στο πρώτο τρένο που κατευθυνόταν προς τη Θεσσαλονίκη για να περιγράψουν από πρώτο χέρι το τι είχαν αντιμετωπίσει στους Έλληνες και τους Άγγλο-Γάλλους που είχαν αρχίσει να αποβιβάζονται στο λιμάνι της. Αθήνα, 8 Οκτωβρίου 1915 Ο Κωνσταντίνος, Ά για τους ξένους, ΙΒ για τους ρομαντικούς οπαδούς της Μεγάλης Ιδέας, δηλαδή την πλειοψηφία των Ελλήνων κοιτούσε ανέκφραστος τον επισκέπτη του πίσω από το μεγάλο δρύινο γραφείο. Ο εν λόγω επισκέπτης ο οποίος τύγχανε να είναι ο Γερμανός πρέσβυς αισθανόταν όλο και πιο άβολα. Πρώτον ο Κωνσταντίνος δεν ήταν μόνος του όπως έλπιζε. Και ή μεν παρουσία του Μεταξά στο γραφείο δεν ήταν και ιδιαίτερο πρόβλημα, μάλλον τουλάχιστον καθότι ήταν γνωστός Γερμανόφιλος, αλλά ο Βενιζέλος που καθόταν απέναντι από το Μεταξά με το συνηθισμένο του χαμόγελο ήταν διαφορετικό ζήτημα. «Πως τα κατάφερε πάλι ο διαβολοκρητικός;» σκέφτηκε εκνευρισμένος. Τα πράγματα τις τελευταίες βδομάδες, κάθε άλλο καλά δεν πήγαιναν για τα συμφέροντα της Γερμανικής αυτοκρατορίας στην Ελλάδα. «Η κυβέρνηση μου πληροφορεί την υμετέρα μεγαλειότητα ότι στρατεύματα των Κεντρικών δυνάμεων κατέλαβαν χτες το Βελιγράδι και προελαύνουν προς νότον. Η Γερμανική κυβέρνηση επιθυμεί από την Ελληνική να εγγυηθεί την ουδετερότητα του στρατού σας.» Κομπιάζοντας ελαφρά σταμάτησε και περίμενε την αντίδραση του Κωνσταντινου. Αλλά ο τελευταίος συνέχισε να είναι αμίλητος. Αντί για αυτόν μίλησε ο Βενιζέλος. «Τι όπλα χρησιμοποίησαν τα στρατεύματα σας κύριε πρέσβη; Κάτι πέρα από τα συνήθη;» ρώτησε ήσυχα. «Η Sturmbiestαbteilung No 1 συμμετείχε στην επίθεση εναντίον του Βελιγραδίου και κάνει χρήση νέων μέσων. Μα δεν καταλαβαίνω τι σημασία…» απάντησε ο Γερμανός. Σταμάτησε στη μέση της πρότασης όταν είδε το Βενιζέλο να κοιτάει το Μεταξά. «Θα μεταφραζόταν σαν μονάδα θηρίων εφόδου αρίθμός 1, κύριε πρόεδρε.» «Θηρία εφόδου. Τι εστί θηρία εφόδου κύριε Μεταξά; Δεν έχω ξανακούσει τον όρο.» «Είμαι σίγουρος ότι ο κύριος πρέσβυς θα μας εξηγήσει.» απάντησε εκείνος. Ο Γερμανός κόμπιασε, κοίταξε τον Κωνσταντίνο ελπίζοντας σε κάποια υποστήριξη για να μη συναντήσει καμιά και άρχισε να εξηγεί. «Η κυβέρνηση μου και η αυτή μεγαλειότης ο βασιλεύς, προειδοποίησαν σαφέστατα και την υμετέρα κυβέρνηση και την αυτή μεγαλειότητα τον Κάιζερ ότι εάν η πληροφορίες μας για την ύπαρξη των… θηρίων εφόδου όπως τα αποκαλείτε, ήσαν αληθείς δεν θα έπρεπε σε ουδεμία περίπτωση να χρησιμοποιηθούν στο πεδίο της μάχης.» Το χαμόγελο είχε αντικατασταθεί με ένα παγωμένο ύφος που μόλις έκρυβε το θυμό του Κρητικού. «Η κυβέρνηση μου έχει κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιεί ότι όπλο κρίνει σκόπιμο εφόσον δεν παραβιάζει τις συνθήκες της Χάγης. Επιπλέον δεν μπορώ παρά να μεταφέρω τη διαμαρτυρία της χώρας μου για την κατασκοπεία που ομολογείτε εις βάρος μας. Οφείλω επίσης να παρατηρήσω ότι προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το Ελληνικό πρόβλημα. Ένα όπλο σαν κάθε όπλο είναι και τα θηρία…» «Δεν είστε ο μόνος. Ούτε ο Γουλιέλμος μου καταλαβαίνει γιατί προβληματίζομαι από την εισαγωγή των «θηρίων εφόδου» σας στο πεδίο της μάχης και όχι από τη χρήση χλωρίνης για παράδειγμα» μίλησε για πρώτη φορά ο Κωνσταντίνος. «Όπως σας είπα ήδη όλα τα όπλα δεν είναι παρά εργαλεία…» «Τα ελέγχεται αυτή τη στιγμή τα θηρία που εξαπολύσατε ενάντια στο Βελιγράδι κύριε πρέσβή;» τον έκοψε στη μέση της φράσης ο Βενιζέλος. «Ε, ομολογουμένως έχουμε κάποια μικρά προβλήματα αυτή τη στιγμή. Από ότι με πληροφόρησαν κάποια από τα ζώα δεν ήταν καλά εξημερωμένα και αφηνίασαν» « Κύριε Μεταξά;» «Βάσει των αεροπορικών αναγνωρίσεων και… άλλων πηγών μας, περί τα 30 θηρία είναι εκτός ελέγχου και κατευθύνονται προς νότον. Εκ των υπολοίπων 4 επιβεβαιωμένα καταστράφηκαν.» «Αυτό το αποκαλείτε μικρά προβλήματα κύριε πρέσβη;» «Εεε μάλιστα. Μερικά ζώα απλά αφηνίασαν.» «Και δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να τεθούν υπό έλεγχο. Όχι όταν προχωρούν με τριπλάσια ταχύτητα από τα στρατεύματα σας» ανταπάντησε ο Μεταξάς. «Ούτε όταν κάνατε λάθος στην τεχνική ελέγχου» προσέθεσε μέσα του. «Μα και πάλι τι ανησυχεί την Ελλάδα; Το πολύ να προκληθούν μερικές ζημιές αν κάποια φτάσουν στην Ελλάδα μα και πάλι δεν θα είναι δύσκολό να τα εξοντώσετε.» «Δεν είμαι βλάκας κύριε. Τα μερικά ζώα όπως τα λέτε μόλις κατέστρεψαν ένα Σερβικό σώμα στρατού, την πόλη του Βελιγραδίου, ότι είχε απομείνει από αυτή τέλος πάντων. Σας προειδοποίησα να μην τα χρησιμοποιήσετε. Τώρα σε δύο-τρεις μέρες θα επιτίθενται στη χώρα μου και έχετε το θράσος να ισχυρίζεστε ότι δεν αποτελούν πρόβλημα; Όταν τα εξουδετερώσει ο στρατός Μου, τότε δεν θα αποτελούν πρόβλημα. Αλλά η χώρα σας θα είναι υπεύθυνη αν, όταν υποστούμε την επίθεση από τα αδέσποτα τέρατα σας.» εξεμάνη ο Κωνσταντίνος ενώ ο πρέσβυς κοιτούσε αποσβολωμένος την ελάχιστα διπλωματική έκρηξη θυμού του. «Για να το πούμε απλά η χώρα σας παρά τις φιλικές μας προειδοποιήσεις επέλεξε να ανοίξει τις πύλες τις κολάσεως κύριε πρεσβευτά. Τώρα δεν έχει παρά να υποστεί τις συνέπειες των πράξεων της» τον αποτελείωσε πολύ ποιο ψύχραιμά ο Βενιζέλος. «Να το θεωρήσουμε αυτό ως κήρυξη πολέμου;» ψέλισε ο πρέσβης προσπαθώντας ακόμα να συνέλθει από το σοκ. «Όχι κύριε. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Η Ελλάς βάσει των συμμαχικών υποχρεώσεων της προς τη Σερβία σας πληροφορεί ότι θα θεωρήσει επίθεση της Βουλγαρίας κατά της Σερβίας ως αιτία πολέμου. Επιπλέον η κυβέρνηση μου σας ανακοινώνει ότι για λόγους κρατικής ασφαλείας είναι υποχρεωμένη να αναπτύξει στρατεύματα εντός του Σερβικού εδάφους. Οποιαδήποτε επίθεση εναντίων τους είτε από στρατεύματα των Κεντρικών Δυνάμεων είτε από ανεξάρτητα ενεργώντα θηρία μάχης του Γερμανικού στρατού θα θεωρηθούν πράξη πολέμου.» Ο Γερμανός απλά υποκλίθηκε ψυχρά και εγκατέλειψε το γραφείο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.