Παρατηρητής Posted March 9, 2008 Share Posted March 9, 2008 Συγγραφέας: Παρατηρητής Είδος:φαντασία-σάτυρα Λέξεις: λίγες Βία: ψυχολογική Σεξ: όχι Σχόλιο: Πως νιώθουν οι καημένοι ήρωες στο μυαλό μας; Αν υπήρχε τηλεπαιχνίδι για φαναστικά ταλέντα πως θα ήταν; SO YOU THINK YOU CAN QUEST Μου είπαν τι έχεις να χάσεις; Κάνε την προσπάθεια και που ξέρεις; Μπορεί να γίνεις εσύ το νέο λογοτεχνικό αστέρι. Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, ε, αποφάσισα λοιπόν να την κάνω την κίνηση. Τόσους δράκους έχω σκοτώσει, έχω αναμετρηθεί με αρκετά τέρατα, ένα τηλεπαιχνίδι θα φοβηθώ; Ακόμα μία πρόκληση για εμένα, το Μικρό Δρακοφονιά. Φόρεσα λοιπόν τη φολιδωτή πανοπλία μου, πήρα και το μαγικό σπαθί μου, αποχαιρέτησα τους φίλους μου και ξεκίνησα να βρω την μεγάλη ταβέρνα Highlight όπου λάμβανε τόπο το So you think you can quest. Στο δρόμο όλοι με καμάρωναν. Οι γνωστοί μου δηλαδή, γιατί όταν συναντήθηκα με άλλους υποψήφιους, οι πιο πολλοί με κοιτούσαν με φθόνο. Οι δικοί μου μου φώναζαν, εμπρός Μικρέ Δρακοφονιά, πάρε το έπαθλο, ενώ οι άλλοι, οι άγνωστοι μουρμουρούσαν που πας ρε καραγκιόζη; Ήταν τότε που για πρώτη φορά σκέφτηκα ότι ίσως δεν πήγαινα στο σωστό μέρος. Έξω από την μεγάλη ταβέρνα γινόταν ο χαμός. Άλογα, άμαξες, διαστημόπλοια μέχρι και δεινόσαυροι. Ήταν κι ένας δράκος που με προκαλούσε να τον στείλω από εκεί που ήρθε όμως σκέφτηκα τις μετέπειτα επιπτώσεις. Έπρεπε να είμαι ευγενικός. Τι ιππότης ήμουν άλλωστε; Και που να δείτε μέσα τι γινόταν! Τα τραπέζια ήταν όλα ενώ κόσμος κάθονταν στο πάτωμα, στις γωνίες, ακόμα και έξω από την τουαλέτα που κάποιο πρόβλημα είχε και βρωμοκοπούσε. Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν για το μέρος και για την οργάνωση του παιχνιδιού. Τους απάντησαν ότι ήταν η πρώτη φορά που γινόταν αυτό το παιχνίδι στην Ελληνική Φαντασία και ήταν λογικό να υπήρχαν μερικά προβληματάκια. Ένιωσα αγχωμένος από την πρώτη στιγμή. Δεν είχα ξαναδεί τόσους ήρωες μαζεμένους. Για να πω την αλήθεια δεν γνώριζα ότι υπήρχαν τόσοι πολλοί στην Ελληνική Φαντασία. Είδα πολεμιστές, βάρβαρους, μάγους, άγγελους, δαίμονες, ταξιδιώτες από μακρινά μέρη και άλλους γαλαξίες. Και τέρατα επίσης, πολλά τέρατα, κυρίως ορκς που, ομολογώ, πως είχαν ομορφύνει από την τελευταία φορά τα συνάντησα σε κάποια μου μάχη. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, γέροι, κουτσοί, στραβοί, και του πουλιού το γάλα είδα εκεί μέσα! Ένας τύπος, φορώντας μια διαστημική στολή, ήρθε και με πλησίασε. «Κι εσύ για το παιχνίδι ε;» «Μάλιστα. Μου είπαν πως ο πρώτος θα πρωταγωνιστήσει σε μια λογοτεχνική τριλογία.» «Αυτό άκουσα κι εγώ και είπα να συμμετάσχω. Τι να κάνουμε, πρέπει να βρω δουλειά σε κάποιο βιβλίο γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Πολύ ανεργία στην Ελληνική Φαντασία.» «Άσε… Έχω σκοτώσει χίλιους δράκους και ακόμα φράγκο δεν έχω πάρει. Δύσκολοι καιροί για ήρωες.» «Δε βλέπεις;», είπε δείχνοντας μου το χώρο που ήταν γεμάτος με κόσμο. «Όλοι αυτοί μια ευκαιρία ψάχνουν. Περιμένουν από το So you think you can quest να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους. Πως κατάντησε έτσι η λογοτεχνία;» Τότε πετάχτηκε ένας άλλος τύπος, αρκετά ανήσυχος μπορώ να πω. «Απάτη είναι….», ψιθύρισε. «Στημένο το παιχνίδι…. Για τηλεθέαση τα κάνουν όλα…» «Εσύ ποιος είσαι;», τον ρώτησα. «Είμαι ο γιατρός που ανακάλυψε τον ιό ενάντια στη δαιμονοποίηση…», ψιθύρισε και τότε κατάλαβα πως αυτός ήταν από τα Σύνορα Επιστημονικής και Τρόμου, για αυτό και ήταν έτσι ταραγμένος. «Δεν ξέρω αν είναι στημένο πάντως σίγουρα είναι δύσκολο να εντυπωσιάσεις τους κριτές.», είπε ο άλλος με τη διαστημική στολή. «Είναι τρεις από της μεγαλύτερες προσωπικότητες της Παγκόσμιας Φαντασίας. Είναι πολύ αυστηροί λένε, πάντως άκουσα πως ένας από αυτούς είναι λίγο πιο φιλικός.» Εκείνη τη στιγμή μας πλησίασε ο παρουσιαστής. Γυρνούσε γύρω γύρω κι ενοχλούσε τον κόσμο με χαζές ερωτήσεις, τραβώντας μαζί του έναν καμεραμάνο. Ήταν ένας μικρός χλελές με φράτζα, ματομπούκαλα για γυαλιά και μια φοιτητική ρόμπα. Οι παιδικοί ήρωες πάντως είχαν ξετρελαθεί μαζί του. Χάπυ Ρότερ νομίζω τον έλεγαν, φαινόταν πάντως ότι ήταν φίρμα στην Παγκόσμια Φαντασία. «Γεια σας παιδιά!», μας είπε και μας έβαλε να κοιτάξουμε την κάμερα. «Πως αισθάνεστε; Έχετε τρακ;» Τι να του πεις τώρα; Έπρεπε να δείξω ευγενικός και απαντούσα ότι μου κατέβαινε. Η αλήθεια ήταν ότι ήμουν αγχωμένος αλλά προσπαθούσα να το κρύψω. «Καλή επιτυχία!», μου ευχήθηκε ο Ρότερ κι έπειτα πήγε να ενοχλήσει άλλους. Νομίζω ένας νάνος του έφερε μια μπύρα στο κεφάλι. «Μια χαρά βολεύτηκε αυτός.», είπε ο φίλος με τη διαστημική στολή. «Δούλεψε σε εφτά βιβλία και πέντε ταινίες μέχρι στιγμής. Με εμάς τι γίνεται…» Καθίσαμε για ώρες περιμένοντας πότε θα ερχόταν η δική μας σειρά. Ως τότε βλέπαμε τη μεγάλη πύλη από όπου έμπαιναν και έβγαιναν οι υποψήφιοι. Πίσω από εκείνη την πόρτα βρίσκονταν οι τρεις κριτές. Λίγοι ήταν αυτοί που περνούσαν στην επόμενη φάση, όπως την αποκαλούσαν. Οι περισσότεροι ήταν όμορφοι, με ζελέ στα μαλλιά, φωσφορούχες σπάθες και πανοπλίες στην τελευταία λέξη της μόδας. Ποζεράδες μάγοι επίσης, καθώς και όρκς, τα οποία, από ότι κατάλαβα, τον τελευταίο καιρό είχαν ζήτηση στις περιπέτειες. Αυτοί που κοβόντουσαν ήταν οι περισσότεροι. Θυμάμαι έναν τύπο που έμοιαζε με χταπόδι ή καλαμάρι, να βγαίνει από την πόρτα κλαίγοντας και να λέει «Μου είπαν ότι είμαι αντιγραφή του Κθούλου…» Και μία άλλη ξωτικούλα είδα να βγαίνει και να κλαίει. Ο δικός της, ένας ξωτίκαρος μέχρι εκεί πάνω με κάτι γαϊδουρινά αυτιά (τέτοια ξωτικά δεν είχα ξαναδεί πάντως στα δικά μου μέρη), πήγε να διαμαρτυρηθεί στους κριτές. Τον είδαμε να βγαίνει ιπτάμενος από την πόρτα και τότε καταλάβαμε πως οι κριτές ήταν πραγματικά κάποιοι πολλοί ισχυροί, οπότε συνετό ήταν να μην κάνουμε τους μάγκες. Ο γιατρός πάντως πέρασε στην επόμενη φάση. Παρ΄ όλα αυτά ήταν ακόμα ταραγμένος. Ο φίλος μου με τη διαστημική στολή όμως δεν τα κατάφερε. Όταν του μίλησα ήταν λίγο τσαντισμένος όμως σύντομα βρήκε τη διάθεση του. «Έλα μωρέ με τους γελοίους!», μου είπε. «Έχουνε πιάσει τους θρόνους τόσα χρόνια και δεν αφήνουνε κανέναν από εμάς να προοδεύσει. Τέλοσπάντων, πάω σ το σκάφος μου και επιστρέφω στον δικό μου γαλαξία. Χάρηκα για τη γνωριμία και ελπίζω να σε δω σε κανένα διήγημα.» Ανταλλάξαμε διευθύνσεις και έπειτα αποχωριστήκαμε. Η δική μου σειρά πλησίαζε… Όταν άκουσα το όνομα μου ένιωσα τα πόδια μου να κόβονται. Τι με είχε πιάσει τάχα στα ξαφνικά; Τόσους δράκους έχω σκοτώσει, τόσα τέρατα, ποτέ δεν ένιωσα τόσο άγχος όσο εκείνη τη στιγμή! Σκέψου τι περνάνε εκείνοι που δουλεύουν στα βιβλία, πόσο μάλλον στις ταινίες, όπου τους βλέπει τόσος κόσμος. Ύψωσα το ανάστημα μου, πήρα το ύφος του κλασσικού ιππότη (γιατί άκουσα ότι αν πας μέσα σαν κακομοίρης θα σε κόψουν με την πρώτη), και έσπρωξα τη δίφυλλη πόρτα. Τότε ήταν που ήρθα αντιμέτωπος με τους κριτές. Δεν ήταν καθόλου μα καθόλου φιλικοί. Μόνο ο τρίτος της παρέας, ο γηραιότερος, όμως κι αυτός είχε εκνευριστεί από το φόρτο της ημέρας. Αμήχανα τους χάρισα ένα ηλίθιο χαμόγελο και έκανα μια υπόκλιση όπως συνηθίζουμε να κάνουμε οι ιππότες μεταξύ μας. Θα αναρωτιέστε ποιοι ήταν οι κριτές. Έχουμε και λέμε. Ο πρώτος ήταν ένας θηριώδης τύπος, μούσκουλα παντού, μακριά μαλλιά και ένα τσίγκινο βρακί που μάλιστα έτσι όπως είχε ανοίξει τα πόδια του φαινότανε το «πράμα» του σαν μου έλεγε ευγενικά «πάρε τα τέτοια μου.» Φάτσα ασυμπάθηστη και βλέμμα έτοιμο να με φάει. Μέχρι και δράκος θα τον έτρεμε αυτόν, είμαι σίγουρος. Δίπλα του, στη μέση της κομπανίας, βρισκόταν ένας τύπος που από τη βαρεμάρα του έπαιζε με ένα μαύρο σπαθί. Αντίθετα με το βουβάλι που καθόταν στα αριστερά του, ήταν ξερακιανός και κάτασπρος σαν το γάλα. Έρικ του κάτι, λεγόταν, του Με…του Μα…του Μι…δεν θυμάμαι, ήταν ένα πολύ δύσκολο όνομα για να το συγκρατήσω. Ο τρίτος ήταν ένας συμπαθητικός γεράκος με μακριά γενειάδα και ψηλό καπέλο. Κάπνιζε μια πίπα από την οποία έβγαιναν καραβάκια που περνούσαν μέσα από δαχτυλίδια. Τώρα πως τον έλεγαν αυτόν, ο κάθε ένας τον έλεγε με διαφορετικό όνομα. Ο Κλισέ Μάγος λεγόταν νομίζω. Πρώτα μίλησε ο πρώτος, το γομάρι. «Λέγε ρε, πως σε λένε;» «Μικρό Δρακοφονιά.», απάντησα και τότε άρχισαν να γελάνε. «Τι λες ρε σκυλί, τι όνομα είναι αυτό;», είπε ο πρώτος. «Τραγωδία, αληθινή, τραγωδία.», είπε ο δεύτερος. «Fool of the Book…», μουρμούρισε ο τρίτος. «Έχει κάτι το όνομα μου;», ρώτησα και τότε αγριέψαν όλοι τους. «Για βούλωσε το μην έρθω από κει!» «Θα σου πάρω την ψυχή υποψήφιε!» «I m the keeper of the mystic flame…» Κράτησα την ψυχραιμία μου και περίμενα να δω που θα το πάνε. «Λέγε γρήγορα, τι μπορείς να κάνεις;», ρώτησε ο πρώτος ενώ ο δεύτερος συμπλήρωσε «άντε, έχουμε και δουλειές…» «Είμαι καλός στο να κυνηγώ και να σκοτώνω δράκους.», αποκρίθηκα. «Μόνο αυτό;», ρώτησε ο γαλατάς. «Τι άλλο θέλετε;» ρώτησα κι εγώ. «Δεν είναι αρκετό αυτό;» «Δεν μας αρκεί. Η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος έχουμε προχωρήσει, mister! Αν είναι να δουλεύουνε στα βιβλία ακόμα οι δρακοκτόνοι, τη χάσαμε τη μπάλα!» «Έχουμε βαρεθεί του δράκους! Αν θέλουμε δρακοφονιάδες μπορούμε να βρούμε άφθονους στη Ντράκονλαντ» «Η να πάμε και μόνοι μας! Τι τα έχουμε τα μπράτσα;», είπε ο πρώτος. «Και τα μαγικά σπαθιά;», συμπλήρωσε ο δεύτερος. «Σκάσε ρε λελέ! Μιλάς κιόλας!», του την είπε το γομάρι. Το ηθικό μου έπεσε. Νόμιζα ότι ήταν κάτι σπουδαίο το να σκοτώνεις δράκους μα τελικά συμπέρανα πως ήμουν κι εγώ ξεπερασμένος. «Λοιπόν, μικρέ, μασ’ τα μπογαλάκια σου και δρόμο!», μου είπε ο πρώτος κριτής. «Εγώ λέω να τον περάσουμε στην επόμενη φάση.», είπε ο δεύτερος. «Άντε γρήγορα γιατί δεν αντέχω άλλο αυτή τη θρηνωδία!» Και τότε περιμέναμε την απόφαση του τρίτου. «Χμ…ως δρακοκτόνος , σήμερα…στις μέρες μας…δεν έχεις….εμ… πως τη λένε τη λέξη;» Είχε ξεχάσει τι ήθελε να πει. Για ένα μισάωρο περίπου κι ενώ εμένα με είχε φάει η αγωνία, εκείνος έψαχνε να βρει τη λέξη. Οι διπλανοί τον βοηθούσαν με μερικές λέξεις, όπως κότσια, δύναμη, γκλάμουρ, ιδιαιτερότητα. Τελικά τη θυμήθηκε και η μαγική αναμενόμενη λέξη, ήταν «mellon» «Δηλαδή;» «Μέλλον» «Άρα;» Κι εκεί που περίμενα μια θετική απάντηση, σηκώνεται ο γερο-μάγος από την καρέκλα και φωνάζει «You shall not pass!!!» Αυτή ήταν λοιπόν η τελική απόφαση. Μάταια προσπάθησα να τους ζητήσω μια δεύτερη ευκαιρία. Ήταν που ήταν εκνευρισμένοι, δεν σήκωναν αντίρρηση. Ήμουν καταδικασμένος. Το όνειρο μου να εργαστώ σε κάποιο βιβλίο έμεινε μαζί τους στην αίθουσα όταν έκλεισα την πόρτα πίσω μου. «Τι έγινε; Πέρασες;», ήρθε πάλι ο χαρούμενος Ρότερ με τον καμεραμάνο. Ακόμα ψάχνουν τα κεφάλια τους. Ω, μην ανησυχείτε, δεν πεθαίνουν αυτοί, πάντα κάποιος βρίσκεται να τους αναστήσει. Όσο για εμένα, είμαι στη φυλακή καταδικασμένος ισόβια για ανθρωποκτονία. Δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς δεν είχα μέλλον εκεί έξω ως ήρωας βιβλίων. Τι μέσα, τι έξω, καταδικασμένος ήμουν ανέκαθεν. Ίσως καταφέρω βέβαια να κάνω καριέρα σε καμιά σειρά, διότι βλέπετε οι φυλακισμένοι απέκτησαν και πάλι δουλειά στην τηλεόραση. Παρατηρητής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted March 9, 2008 Share Posted March 9, 2008 Παρατηρητής πολύ καλό, απολαυστικότατο μισάωρο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 9, 2008 Author Share Posted March 9, 2008 Παρατηρητής πολύ καλό, απολαυστικότατο μισάωρο. Thang you dear Nienor! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Celestial Posted March 10, 2008 Share Posted March 10, 2008 Ωραιο, το χαρηκα μια παρατηρισουλα αν θες εκει που λεει για το δευτερο κριτη επρεπε να λεγες " στη δευτερη θεση ειναι ενα μαυρο σπαθι που απο τη βαρεμαρα του ειχε ενα ασπρουλιαρη τυπο να το παιζει διοτι ο ελροντ, ερικ , ελμι... ο χλεμπονιαρης τεσπα ποτε του δεν ηταν προταγωνιστης κομπαρσαρια ηταν παντα. επισεις αυτο το you shall not pass τα εσπασε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sileon Posted March 17, 2008 Share Posted March 17, 2008 Χα χα..Ωραίο, ωραίο. Το απόλαυσα! Πραγματικά, είχα πολύ καιρό να γελάσω με γραπτό. Είχε ένα μεγάλο ατού. Το ύφος του και ο τρόπος που τον απέδιδε η γραφή σου. Δεν προσπαθούσε με εξυπνακίστικο τρόπο να γίνει αστείο. Απλά ήταν αστείο, χωρίς επιτήδευση. Χαρακτηριστικά: Ο πρώτος ήταν ένας θηριώδης τύπος, μούσκουλα παντού, μακριά μαλλιά και ένα τσίγκινο βρακί που μάλιστα έτσι όπως είχε ανοίξει τα πόδια του φαινότανε το «πράμα» του σαν μου έλεγε ευγενικά «πάρε τα τέτοια μου.» Φάτσα ασυμπάθηστη και βλέμμα έτοιμο να με φάει. Μέχρι και δράκος θα τον έτρεμε αυτόν, είμαι σίγουρος. quote] Μπράβο! Το έχεις, στεγνά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ginawa Posted March 23, 2008 Share Posted March 23, 2008 Πολύ αστείο,επίσης θα το φανταζόμουνα σε μορφή κόμικ(ξέρεις έχω και ένα κόλλημα).Η ιστοριούλα είναι παρα πολύ καλή και αστεία απο πάντα είχες χιούμορ και μπορούσες να το αποδώσεις και καλά στα γραπτά σου.Και αυτό που μου αρέσει στα κείμενά σου είναι οι διάλογοι καταφέρνεις και τους κάνεις πολύ ρεαλιστικούς/καθημερινούς... Μπράβο φίλε μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted November 1, 2008 Share Posted November 1, 2008 μια παρατηρισουλα αν θες εκει που λεει για το δευτερο κριτη επρεπε να λεγες " στη δευτερη θεση ειναι ενα μαυρο σπαθι που απο τη βαρεμαρα του ειχε ενα ασπρουλιαρη τυπο να το παιζει διοτι ο ελροντ, ερικ , ελμι... ο χλεμπονιαρης τεσπα ποτε του δεν ηταν προταγωνιστης κομπαρσαρια ηταν παντα. blasphemy!!!!!!!!! φίλε μου το κειμενάκι τα έσπαγε,ήταν geek-ish και ατακαδόρικο (ειδικά ο κόναν....) πολύ ωραία και η φάση με το μέλλον και τη μισή ώρα αναμονή αλά μόρια..... Πολύ ωραία σάτυρα και του ελληνικού γίγνεσθε στο φάνταζι και του φάνταζι γενικά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted November 1, 2008 Share Posted November 1, 2008 Πράγματι, αρκετά ευχάριστο. Αναρωτιέμαι αν χωράει πουθενά κανένα σίκουελ. Από μόνο του είναι απλώς ευχάριστο αλλά αν επεκταθεί θα είναι φοβερό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted November 1, 2008 Share Posted November 1, 2008 Μ'έβαλες στο λούκι τώρα ν'αρχισω να στεναχωριέμαι και ν'αγχώνομαι για τον κάθε ήρωα που είναι στ'αζήτητα! Πολύ έξυπνη ιστορία Παρατηρητή, απλά δοσμένη, με ιδιαίτερο χιούμορ, δηλαδή: «Μου είπαν ότι είμαι αντιγραφή του Κθούλου…» λολ, και θα μπορούσα να συνεχίσω με τόσα παραδείγματα που θα έπρεπε να κάνω κόπυ πέιστ όλη σου την ιστορία σχεδόν. Δεν είναι το ξεκαρδιστικό χιούμορ που πολλοί προσπαθούν να βγάλουν, μπαχαλεύοντας τα έργα τους, αλλά αυτό το υποδόρειο που σε κάνει να μένεις με ανοιχτό το στόμα και να χασκογελάς σαν χαζός όση ώρα διαβάζεις. Έχει και τα ξεσπάσματά του, αυτό όμως μάλλον εξαρτάται απο το ποιός το διαβάζει. Εγώ ας πούμε γέλασα πολύ μ'αυτό που ε΄βαλα παραπάνω, κάποιος άλλος μπορεί να γέλασε με κάτι άλλο, έχει να κάνει με το πού τον χτυπάς τον καθένα υποσυνεινήδητα. Τέλος πάντων, εν ολίγοις Μ'ΑΡΕΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΑΝ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΤΡΟΠΟΣ ΓΡΑΦΗΣ Μόνο μία παρατήρηση προς διόρθωση: πως οι κριτές ήταν πραγματικά κάποιοι πολλοί ισχυροί, το πολλοί πρέπει να γίνει πολύ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted November 2, 2008 Author Share Posted November 2, 2008 (edited) Ευχαριστώ παιδιά και χαίρομαι που σας άρεσε! Ήταν μια σάτυρα όπως είπες Άσκαροθ για το ελληνικό και γενικό φάντασι όπως για τους ήρωες στα αζήτητα που ανάφερες blondbrained. Πώς άραγε θα ένιωθαν οι ήρωες των ιστοριών που δεν δημοσιεύτηκαν/μαθεύτηκαν ποτέ; Ποιοι τους εμπόδισαν να βρουν το φως; Θα ένιωθαν ξεπερασμένοι; Αδικημένοι ίσως; Αποτυχημένοι; Δεύτεροι; Κι αν φανταστούμε ένα τηλεπαιχνίδι στο χώρο της φαντασίας, με τρανά ονόματα στο ρόλο του κριτή και αφανής εμπνεύσεις που θέλουν να αποκτήσουν μια ανάλογηξ δόξα, μάλλον κάπως έτσι θα ήταν το So You Think You Can Quest. Ρορίκο συνέχεια δεν θα έχει. Ήταν μια έμπνευση της στιγμής. Ίσως να έγραφα κάποια στιγμή κάτι για τους προβληματισμούς ενός ήρωα (με σατυρικό πάντα τρόπο) που προσπαθεί να κερδίσει μια επάξια θέση σε κάποιο βιβλίο ή ταινία. Thangs anyway! Edited November 2, 2008 by Παρατηρητής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Παρατηρητή ήταν πολύ αστεία η σάτιρα σου για το φανταστικό στην Ελλάδα. Οι καημένοι οι ήρωες μας το προσπαθούν κι εμείς μαζί τους αλλά… τους έφαγε ο Χάρι Ρότερ… Ο τρελο-Γκάνταλφ άπαιχτος: Mellon/ You shall not pass!!! (super!!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted January 27, 2009 Author Share Posted January 27, 2009 . Οι καημένοι οι ήρωες μας το προσπαθούν κι εμείς μαζί τους αλλά… ...δεν έχουν mellon... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 28, 2009 Share Posted January 28, 2009 Τέλειο ήταν! Και δεν το είχα πάρει είδηση τόσον καιρό! Οι ατάκες της επιτροπής με ξέραναν στα γέλια. Συγχαρητήρια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted July 28, 2010 Share Posted July 28, 2010 Είδα την παραπομπή στο κείμενο με τον Τόλκιν και το Λιούις στο νετ καφέ και είπα να το διαβάσω και αυτό. Έλιωσα με την επιτροπή. Και εκεί που έψαχνε τη λέξη, λέω "ηλικίας θα είναι" δεν σκέφτηκα τη σκηνή στο βιβλίο. Οπότε μόλις διάβασα το "mellon" ξεράθηκα! xD Είναι και 5 η ώρα το πρωί θα ξυπνήσω κανένα! xD Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.