Παρατηρητής Posted March 14, 2008 Share Posted March 14, 2008 (edited) Συγγραφέας: Παρατηρητής Είδος: Φαντασία Λέξεις: Όχι πολλές Βία: Όχι Σεξ: Όχι Απόσπασμα Σχόλιο: Διαδραματίζεται σε έναν κόσμο όπου οι πάντες είναι καλλιτέχνες. Δυστυχώς (για εκείνους) υπάρχουν έντονες κοινωνικές διακρίσεις με αποτελέσμα κάποιοι να αποκτούν τίτλους ενώ άλλοι να πεθαίνουν στο σανίδι έχοντας ζήσει ως σκλάβοι των πρώτων. Οι επαναστάσεις είναι συχνές στην Αετέρνα τη μεγάλη πόλη της Προβολής με τους θεόρατους πύργους της Τέχνης, δίχως όμως να έχουν αποτελέσματα κοινωνικής ισότητας. Μέχρι που μια ομάδα ισχυρών επαναστατών δρα περισσότερο αποτελεσματικά καταφέρνοντας να κάψει τον Πύργο του Βιβλίου. Φήμες μιλούν για έναν παλαβό ασπρομάλλη που έχει στόχο να ισοπεδώσει την Αετέρνα. Ο Άπιστος της Αετέρνα Η πόρτα του παγωμένου κελιού άνοιξε και η φρουροί πέταξαν μέσα το σώμα ενός ρακένδυτου ασπρομάλλη άντρα. Ένας από τους φρουρούς τον κλώτσησε και έφτυσε μέσα στο αυτί του. «Αυτό για να ακούς άλλη φορά βρωμιάρη Άπιστε!» Η πόρτα έκλεισε και ο εκνευριστικός θόρυβος των κλειδιών που χτυπούσαν πάνω της σήμανε την προσωρινή κατοικία του αιχμαλώτου. Ο φυλακισμένος που κρύβονταν στις σκιές πλησίασε το νέο του συγκρατούμενο που βογκούσε στο κρύο έδαφος. Κοιτάζοντας τα άσπρα του μαλλιά θεώρησε πως ήταν κάποιος γέρος. Όμως όταν τον γύρισε ανάσκελα συνειδητοποίησε πως ο άντρας εκείνος δεν θα ήταν μεγαλύτερος από τριάντα ετών. «Μα τη θεία έμπνευση!», αναφώνησε. «Τι έπαθες άνθρωπε μου;» Εκείνος έβηξε για κάμποσο κι έπειτα γέλασε ειρωνικά. «Ξεκίνησα καυγά! Λογικό δεν είναι;» «Λογικό; Στην Αετέρνα;», απόρησε ο φυλακισμένος. «Δεν θα είσαι από εδώ, για αυτό ρωτάς.», είπε ο ασπρομάλλης. «Και μόνο από το Σημάδι στο πρόσωπο μου θα έπρεπε να καταλάβεις γιατί βρέθηκα εδώ. Ο φυλακισμένος δεν ήξερε τι ήταν εκείνη η βαθειά χαρακιά με την μαύρη απόχρωση που έμοιαζε να χωρίσει το πρόσωπο του άντρα στα δύο. Οι ξένοι δεν γνώριζαν για τους κανόνες της Αετέρνα. Ο ασπρομάλλης προσπάθησε να σηκωθεί μα δεν τα κατάφερε. Το κορμί του πονούσε από τον ξυλοδαρμό. Κράτησε το στήθος του κι έμεινε ξαπλωμένος να κοιτάζει το σκοτεινό ταβάνι. «Θα σου είπανε κι εσένα για τους θεόρατους πύργους της Αετέρνα, σωστά;», απευθύνθηκε στον φυλακισμένο. «Θα σου είπανε ότι σε αυτή τη μεγαλούπολη κάθε σου όνειρο θα γίνει αληθινό. Ή ίσως θα ήρθες να τιμήσεις τους άπειρους θεούς και τους αμέτρητους ήρωες, τα λέω καλά ξένε;» Στην αρχή δεν μίλησε. Έπειτα είπε στα δειλά: «Ήρθα στην Αετέρνα για να βρω έναν παλιό μου φίλο. Το πώς έφτασα στη φυλακή είναι μια άλλη ιστορία.» «Μία από τις πολλές.», είπε ο ασπρομάλλης. «Κάθε μέρα φυλακίζουν, σημαδεύουν, εκτελούν και εξορίζουν ανθρώπους στην «πολιτισμένη» μας Αετέρνα. «Εσύ πως βρέθηκες εδώ; Κάτι είπε ο φρουρός για ανυπακοή αν δεν απατώμαι.» Ο άντρας γέλασε. «Χλεύαζα τους θεούς και τους ιερείς τους.» «Μα αυτό είναι βλασφημία. Ξέρεις τι πρόκειται να σου κάνουν για αυτό;» «Για πιο από όλα; Για την ειρωνεία ή για την επανάσταση; Για τον Πύργο του Βιβλίου που έβαλα φωτιά ή για εκείνους που πέθαναν προσπαθώντας να με σταματήσουν;» Σιωπή απλώθηκε από το μέρος του συγκρατούμενου. «Αν σου χαράξουν το Σημάδι της Αποτυχίας, δύο δρόμους μπορείς να ακολουθήσεις. Το δρόμο της υποταγής ή το δρόμο της φυγής. Μόνο που εγώ ανακάλυψα ένα μικρό μονοπάτι. Το μονοπάτι της εκδίκησης.» «Τι είναι το Σημάδι της Αποτυχίας;» «Το έχουν οι περισσότεροι που ζούνε στις Φτωχογειτονιές έξω από τα Τείχη. Είναι εκείνοι που προσπάθησαν να μπουν στις Λαμπερές Συνοικίες και να παρουσιάσουν τα έργα τους για να κερδίσουν θέση πλάι στους Βαρώνους. Ποιητές, συγγραφείς, παραμυθάδες, ζωγράφοι, ηθοποιοί, τραγουδιστές? Περνούν τις πύλες με το όνειρο ότι θα καταφέρουν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή ως Καλλιτέχνες μα αποτυγχάνουν. Τότε οι ιερείς των θεών της Αετέρνα τους χαράζουν το σημάδι στο πρόσωπο ώστε να μην ξαναπατήσουν το πόδι τους στις Λαμπερές Συνοικίες.» Έβηξε ξανά και έπειτα συνέχισε: «Οι πιο πολλοί τρελαίνονται με το Σημάδι. Δεν μπορούν να το αντέξουν και αυτοκτονούν ή αυτοεξορίζονται από την Αετέρνα. Όμως εγώ ήμουν τρελός πολύ πριν μου χαράξουν το Σημάδι.» «Δεν ήξερα πως ήταν έτσι στην Αετέρνα.», είπε ο συγκρατούμενος. « Ήρθα από μακριά περιμένοντας να δω μια ισότιμη κοινωνία δίχως κοινωνικές και καλλιτεχνικές διακρίσεις. Όμως είδα τις φτωχογειτονιές που ανέφερες κι εσύ. Είδα κόσμο να πεινά και να διαμαρτύρεται. Είδα ανθρώπους να παλεύουν μεταξύ τους και να τρώγονται σαν τα σκυλιά. Είδα πιστούς να συγκεντρώνονται στους ναούς και να προσκυνάνε τα είδωλα, τους θεούς και τους ιερείς τους, εκλιπαρώντας τους για μια καλύτερη διαβίωση. Είδα παιδιά να κοιτάζουν τους θεόρατους πύργους της Δόξας από τα καλύβια τους με πρόσωπα γεμάτα ελπίδα, μια ελπίδα που δεν συνάντησα όσο βρισκόμουν στις φτωχογειτονιές.» Ο ασπρομάλλης γέλασε «Ναι, πιστεύουν οι ανόητοι ότι θα τους λυπηθούν. Ονειρεύονται ότι θα ξεφύγουν από τις σκοτεινές καλύβες και θα φτάσουν κοντά στους φωτεινούς Πύργους. Έτσι πίστευα κι εγώ όταν ήμουν παιδί κι έλεγα ιστορίες γύρω από τη φωτιά που ανάβαμε μέσα από τα σκουπίδια των Λαμπερών Συνοικιών. Έλεγα κι εγώ πως θα αναγνωριστώ από τους άρχοντες και πως θα ζήσω ευτυχισμένος σε ένα σπίτι με ζεστό μπάνιο, απαλό κρεβάτι και νόστιμο φαγητό. Όμως άλλαξα γνώμη όταν ένα βράδυ είδα ένα θίασο να επιστρέφει με τα κεφάλια σκυφτά και τα πρόσωπα χαραγμένα, να περιφέρονται εδώ κι εκεί σαν τυφλά ζώα. Πόσο μάλλον όταν με χαράκωσαν κι εμένα. Έβαλε τα δυνατά του να σηκωθεί. Ο συγκρατούμενος δεν τον βοήθησε. Τον άφησε να σηκωθεί μόνος. Στην αρχή ήταν δύσκολα όμως τα κατάφερε. Πήρε μερικές βαθιές ανάσες και είπε: «Σκατά στους θεούς και στους ιερείς τους! Σκατά σε όλους όσους μας θέλουν θύματα τους. Ελευθερία στην τέχνη... Ελευθερία στην έκφραση?» «Δεν μπορείς να υβρίζεις τους θεούς?» Ο ασπρομάλλης γέλασε και έβηξε δυνατά. «Κάποτε αντιμετώπισα έναν θεό. Έναν αληθινό θεό, όχι είδωλο σαν αυτούς που λατρεύουν φτωχοί και πλούσιοι στην Αετέρνα. Ίσως τα μαλλιά μου να άσπρισαν, ίσως η όραση μου να μειώθηκε, όμως έμαθα κάτι σπουδαίο. Μέσα στον κάθε καλλιτέχνη υπάρχει ένας θεός, γεγονός που μας καθιστά ίσους. Αυτό το πανηγύρι που έστησαν οι ιερείς της Αετέρνα είναι μια μέθοδος για υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί και στη μέση εκείνοι. Οι Καλλιτέχνες είμαστε ίσοι κάτω από τον ήλιο και τα αστέρια, έτσι έλεγε ο πατέρας μου.» «Μήπως όλα αυτά που πιστεύεις πηγάζουν από το φθόνο που υπάρχει στην καρδιά σου;» «Όσο υπάρχουν διακρίσεις θα υπάρχει φθόνος. Όσο θα υπάρχει ψέμα θα υπάρχει μίσος.» «Με αυτές τις απόψεις όμως κατάληξες εδώ.» «Δεν είμαι ήρωας βιβλίων ούτε των κόμικς για να σώζω τον κόσμο από το υποτιθέμενο κακό. Είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος που πολεμά για να την ελευθερία του, όποιο κι αν είναι το κόστος.» «Είσαι γιος ποιητή και όχι πολεμιστή. Αν έχεις κάποιο σκοπό στη ζωή σου αυτός δεν είναι να καταστρέφεις τα όσα οι άλλοι έχτισαν, όσο ψεύτικα κι αν μοιάζουν στα θολά σου μάτια. Ο σκοπός σου είναι να βρεις μια αληθινή δέσμη φωτός για να μοιράσεις τη φλόγα για να ζεστάνεις τον κόσμο και όχι να τον κάψεις μέσα από τη φωτιά του μίσους. Είσαι γιος ποιητή, μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό.» Ο ασπρομάλλης νέος απόρησε «Πως ξέρεις τι είμαι;» Ο συγκρατούμενος γέλασε. Ο ασπρομάλλης προσπάθησε να δει το πρόσωπο του όμως η κακή του όραση δεν τον βοηθούσε. «Οι Καλλιτέχνες είμαστε ίσοι κάτω από τον ήλιο και τα αστέρια?», είπε και εξαφανίστηκε. Αναζήτησε τον συγκρατούμενο. Αντί για εκείνον βρήκε ένα πεσμένο τριαντάφυλλο. Ήταν το τριαντάφυλλο που είχε αφήσει στον τάφο του πατέρα του το βράδυ πριν από το μεγάλο χτύπημα στον Πύργο του Βιβλίου. «Σκοπός σου είναι να βρεις μια αληθινή δέσμη φωτός.», ακούστηκε μια φωνή από το σκοτάδι καθώς πήρε το λουλούδι στο χέρι του. Οι τοίχοι υποχώρησαν ενώ το έδαφος μαλάκωσε. Αν και δεν μπορούσε να δει καλά ο ασπρομάλλης, μύριζε το άρωμα των κυπαρισσιών. Το λουλούδι τον είχε μεταφέρει μακριά από το μπουντρούμι, σε ένα από τα φτωχικά νεκροταφεία έξω από τα Τείχη. Σκιές τον πλησίασαν. Μία από εκείνες στάθηκε μπροστά του. Από όσο κατάφερε να δει ήταν ένας μασκοφόρος. Έβγαλε τη μάσκα και τότε στο πρόσωπο του φάνηκε το Σημάδι της Αποτυχίας. «Υπάρχει ένα ακόμα μονοπάτι εκτός από εκείνο που ανακάλυψες. Αναζήτησε το και στο τέλος του θα βρεις τη φλόγα που θα ζεστάνει τον κόσμο και την ψυχή σου.» Έπειτα οι σκιές υποχώρησαν στο σκοτάδι. Ο μασκοφόρος στάθηκε για λίγο ακόμα και χάθηκε ανάμεσα στα ψηλά κυπαρίσσια. Ένα παιδικό τραγούδι πλανήθηκε στον αέρα, τραγούδι που οι παραμυθάδες και οι ποιητές έλεγαν στους γιους τους τα περασμένα χρόνια Δείξε μου το δρόμο της φωτιάς λαμπρό Φεγγάρι Άλογο θα στείλω να την βρει και να την πάρει Κι άμα εκείνο δεν γυρίσει θα πάω να τη φέρω Δείξε μου το δρόμο της φωτιάς και θα τα καταφέρω Edited March 14, 2008 by Παρατηρητής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 16, 2008 Share Posted March 16, 2008 Το λάτρεψα. Ευαίσθητο, καίριο και πολύ καλογραμμένο. Επίσης, κράτα το παραμάσχαλα. Είναι και ένα πολύ καλό μονόπρακτο! Σε κάποια εκδήλωση ή φεστιβάλ fantasy θα ήταν τέλειο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 16, 2008 Author Share Posted March 16, 2008 (edited) Το λάτρεψα. Ευαίσθητο, καίριο και πολύ καλογραμμένο. Επίσης, κράτα το παραμάσχαλα. Είναι και ένα πολύ καλό μονόπρακτο! Σε κάποια εκδήλωση ή φεστιβάλ fantasy θα ήταν τέλειο. Όχι, δεν θα πω ευχαριστώ. Υποκλίνομαι μπροστά σου! Edited March 16, 2008 by Παρατηρητής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted March 16, 2008 Share Posted March 16, 2008 (edited) Πολύ μα πολύ μαγευτική ιστορία! Από αυτές τις μικρές, αυτά που λέω "διαμαντάκια" που σου μένουν όταν τις έχεις διαβάσει περισσότερο από πολλές μεγαλύτερες. Οι εικόνες ήταν τόσο όμορφες και ζωντανές που την "ονειρεύτηκα" σε μορφή κόμικ ή έστω εικονογραφημένου διηγήματος! Και όπως είπε και ο Ντίνος "κράτα το παραμάσχαλα". Θα προσθέσω όμως "κράτα παραμάσχαλα" και το "vibe" που είχες όταν την έγραφες. Έχει κάτι πολύ ιδιότυπο και "δικό" σου αυτή η ιστορία. Δικό σου με την έννοια πως έχει ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ που δεν θυμάμαι να έχω δει σε άλλες ιστορίες. Δεν ξέρω αν και κατά πόσο θα λειτουργούσε μια ακόμα ιστορία τοποθετημένη στην Αετέρνα (πολύ ωραίο όνομα. Ξέρεις πως προσέχω πολύ τα ονόματα), αλλά θα τη διάβαζα με μεγάλη ευχαρίστηση. ;) Edited March 16, 2008 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted March 16, 2008 Share Posted March 16, 2008 Εξαιρετικό. Η ιστορία είναι πιο δυνατή απ’ όσο δείχνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 17, 2008 Author Share Posted March 17, 2008 Πολύ μα πολύ μαγευτική ιστορία! Από αυτές τις μικρές, αυτά που λέω "διαμαντάκια" που σου μένουν όταν τις έχεις διαβάσει περισσότερο από πολλές μεγαλύτερες. Οι εικόνες ήταν τόσο όμορφες και ζωντανές που την "ονειρεύτηκα" σε μορφή κόμικ ή έστω εικονογραφημένου διηγήματος! Και όπως είπε και ο Ντίνος "κράτα το παραμάσχαλα". Θα προσθέσω όμως "κράτα παραμάσχαλα" και το "vibe" που είχες όταν την έγραφες. Έχει κάτι πολύ ιδιότυπο και "δικό" σου αυτή η ιστορία. Δικό σου με την έννοια πως έχει ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ που δεν θυμάμαι να έχω δει σε άλλες ιστορίες. Δεν ξέρω αν και κατά πόσο θα λειτουργούσε μια ακόμα ιστορία τοποθετημένη στην Αετέρνα (πολύ ωραίο όνομα. Ξέρεις πως προσέχω πολύ τα ονόματα), αλλά θα τη διάβαζα με μεγάλη ευχαρίστηση. ;) Dain όπως καταλαβαίνεις η τιμή και η συγκίνηση για μένα είναι μεγάλη όταν διαβάζω τέτοια σχόλια από το δημιουργό της Μυθαστρίας όπως και από τον Ντίνο και τον νεοσύλλεκτο Κίτσο που τυχαίνει να είστε άνθρωποι που όταν εσείς φανταζόσασταν και γράφατε εγώ έπαιζα με τα G I JOE και τα Playmobil. Ίσως να μην σας γνωρίζει το ευρύ αναγνωστικό κοινό όμως δεν παύετε να είστε ζωηροί καλλιτέχνες που σε πιο αξιοκρατικούς καιρούς θα είχατε την αναγνώριση που σας αξίζει. Και όταν λοιπόν διαβάζω τέτοια σχόλια από μέρους σας για το διήγημα μου, καταλαβαίνεις πως είμαι εξίσου συγκινημένος και ευχαριστημένος. Για ακόμα μια φορά...υποκλίνομαι! Το vibe του συγκεκριμένου διηγήματος θα το κρατήσω γιατί είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Όσο για την ιστορία, έχεις δίκιο. Ολοκληρώθηκε καλώς το συγκεκριμένο κομμάτι που σε κάνει να μη θες να μάθεις περισσότερα. Παρά αυτό όμως, η ιστορία μεταφέρεται έξω από την Αετέρνα (αν και ξεκινά με την Τελευταία Επανάσταση) όπου ο πρωταγωνιστής και άλλοι που φέρουν το Σημάδι της Αποτυχίας αναζητούν την αρχαία γη των Παραμυθιών, εκεί όπου άναψε η πρώτη φωτιά στην ιστορία του κόσμου και οι Πρώτοι Παραμυθάδες ξεκίνησαν να αφηγούνται. Η γη αυτή θεωρείται τόπος μυθικός όμως οι άρχοντες της Αετέρνας την έχουν βρει και αντλούν από αυτήν τις δυνάμεις τους (για αυτό και η πόλη έγινε τόσο ισχυρή καταστρέφοντας τις όποιες άλλες εκείνου του κόσμου). Σκοπός του ήρωα (αντί-ήρωα) είναι να φέρει την ισότητα μεταξύ των Καλλιτεχνών και να αναμετρηθεί με τον αληθινό θεό που πολέμησε στο παρελθόν, καθώς οι δυο τους έχουν άλυτα προηγούμενα. Και πάλι ευχαριστώ εσάς που αφήσατε τα σχόλια σας όπως και εκείνους που το διαβάζουν στα κλεφτά. Εύχομαι σε όλους ο Άπιστος να ξυπνήσει κάτι που κρύβουν μέσα τους. Freedom for us All Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted March 17, 2008 Share Posted March 17, 2008 Ωραίο, πολύ ωραίο. Θα συμφωνήσω στα περισσότερα με τον Dain, όμως νομίζω θα μπορούσε να γραφεί και μια μεγαλύτερη ιστορία στον κόσμο της Αετέρνα. Φαίνεται ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος για ανάπτυξη κι άλλων ιδεών. Το όνομα, δε, είναι τέλειο. Το μόνο σημείο που με μπέρδεψε ήταν να τοποθετήσω στο μυαλό μου το διήγημα σε εποχή. Τα περισσότερα στοιχεία μου μοιάζουν παρμένα από φάνταζυ, αλλά οι εκφράσεις "μεγάλη πόλη της προβολής" και "δεν είμαι ήρωας κόμικ" με παραπέμπουν σε εφ και ολοκληρωτικό Equilibrium σκηνικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 17, 2008 Author Share Posted March 17, 2008 Πολύ σωστή η παρατήρηση Αραχνίδα. Λοιπόν η εποχή στο γενικό σύνολο μοιάζει με τη σημερινή αναμειγμένη με την περίοδο του Διαφωτισμού και της Αναγέννησης, (είναι αυτό που λέμε ότι στην τέχνη και στην φαντασία όλα επιτρέπονται). Έχει αρκετό από sfi-fi, τρόμου και φάντασι (και μόνο να σκεφτείς ότι οι συγγραφείς ηρωικών βιβλίων ντύνονται μεσσαιωνικά και έχουν ανάλογο σύστημα μάχης ενώ οι δημιουργοί των επιστημονικών ιστοριών έχουν κάτι από cyberpunk καθώς θεωρούνται εξελιγμένοι. Βέβαια την εξέλιξη αυτή οι Άρχοντες της Αετέρνα την περιορίζουν ή την προσαρμόζουν στα νερά τους). Παράδειγμα. Στο σήμερα αν κυκλοφορήσεις ντυμένος με πανοπλία θα σε χλευάσουν και τα περιστέρια μέχρι που θα καταλήξεις στο τρελάδικο. Στην Αετέρνα δεν υπάρχουν τέτοιες διακρίσεις περί εμφάνισης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.