kitsos Posted March 31, 2008 Share Posted March 31, 2008 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Κώστας Είδος: Παραμυθάκι Βία; λίγη Σεξ; α πα πα Αριθμός Λέξεων: 1208 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Όποιος έχει όρεξη ας διαβάσει ένα παιδικό παραμύθι. ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣ Kάποτε πριν πολλά, πολλά χρόνια σε μια μακρινή Χώρα του βορρά ζούσε ένας Βασιλιάς πολύ καλός και δίκαιος. Όλοι στο βασίλειο του τον αγαπούσαν και ήταν ευτυχισμένοι που ένας τόσο γενναίος και καλόκαρδος άνθρωπος διοικούσε τη χώρα τους. Αυτός λοιπόν ο Βασιλιάς ζούσε με τη Βασίλισσα του σε ένα μεγάλο και πλούσιο παλάτι στην κορυφή ενός καταπράσινου λόφου. Τα χρόνια περνούσαν ευτυχισμένα και το βασιλικό ζευγάρι απέκτησε δύο γιους. Ο πρωτότοκος, που κάποια μέρα θα γινόταν Βασιλιάς, μεγάλωνε και γινόταν ψηλό και όμορφο παλικάρι. Ήταν πρώτος στα γυμνάσια στο ακόντιο και στο τρέξιμο. Ήταν επίσης καλύτερος από όλους τους νέους της ηλικίας του στο ξίφος και στη μονομαχία. Ο δεύτερος γιος μεγάλωνε ήσυχα και αθόρυβα κάτω από τη σκιά του αδερφού του. Ήταν πιο μικροκαμωμένος μα πολύ έξυπνος και αγαπούσε πολύ τους γονείς του και τον αδερφό του. Κάποια ανοιξιάτικη ημέρα, που τα πουλιά κελαηδούσαν στα καταπράσινα κλαδιά των δέντρων και τα ζουζούνια ρουφούσαν λαίμαργα τους πολύτιμους χυμούς της φύσης στους ολάνθιστους αγρούς, η Βασίλισσα κάλεσε κοντά της τους δύο γιους της. «Παιδιά μου» τους είπε με σοβαρή φωνή. «Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα και εσείς γίνατε ολόκληροι άντρες.» «Εσύ» είπε στον μεγάλο Πρίγκιπα «σε λίγο καιρό θα γίνεις Βασιλιάς σε τούτη εδώ την πανέμορφη χώρα και συ», γύρισε στο μικρότερο, «θα γίνεις διοικητής στις δυτικές επαρχίες πέρα μακριά πίσω από τα ψηλά εκείνα βουνά» και έδειξε με το χέρι της προς το μέρος που δύει ο ήλιος. «Όλα αυτά τα χρόνια είχατε στο πλάι σας τους πιο ξακουστούς διδασκάλους. Άντρες σοφούς και ξακουστούς που ξεχωρίζουν ανάμεσα σε πολλούς άλλους στα γνωστά βασίλεια. Μέχρι τώρα έχετε αποκτήσει μοναδικές ικανότητες. Σας μένει μόνο μία δοκιμασία για να ολοκληρώσετε την εκπαίδευση σας. Μια δοκιμασία απαραίτητη για κάποιον που προορίζεται να διοικήσει.» «Και ποια είναι αυτή η δοκιμασία μητέρα;» ρώτησε ο μεγάλος Πρίγκιπας με μεγάλο ενδιαφέρον. «Σίγουρα θα είναι πολύ σημαντική για να είναι η τελευταία.» «Ναι πράγματι είναι πολύ σημαντική» είπε η Βασίλισσα. «Θα πρέπει φύγετε για πολύ καιρό έξω από τούτη εδώ τη χώρα. Να περιπλανηθείτε ως τα πέρατα του κόσμου. Εάν χρειαστεί ακόμα και ως εκεί που γέρνει ο ήλιος και πλαγιάζει αποκαμωμένος γυρεύοντας λίγη ξεκούραση. Εκείνο που πρέπει να βρείτε είναι η απάντηση σε τούτο το ερώτημα. Πρέπει να μάθετε ποιο είναι το μεγαλύτερο αγαθό στη ζωή ενός ανθρώπου. Μόνο τότε θα είστε ικανοί να διοικήσετε με σωφροσύνη και να κάνετε τους άλλους πραγματικά ευτυχισμένους.» Οι ετοιμασίες για το ταξίδι κράτησαν μόλις μία ημέρα αφού όπως τους είπε η σοφή Βασίλισσα, ο καθένας θα έπρεπε να κάνει ολομόναχος το ταξίδι αυτό. Τα χαράματα της επόμενης ημέρας την ώρα που τα πουλιά ξυπνάνε τιτιβίζοντας δειλά δειλά και η πρωινή δροσιά κυλάει από τα φύλα και ποτίζει το διψασμένο χώμα, τα δύο αδέρφια ξεκίνησαν για το μακρινό τους ταξίδι. Αφού κάλπασαν μαζί για κάποια ώρα σταμάτησαν στην όχθη ενός μεγάλου ποταμού για να ξεκουραστούν και να ποτίσουν τα άλογα τους. «Εδώ θα χωριστούμε» είπε ο μεγάλος. « Εγώ θα ακολουθήσω το ποτάμι μέχρι εκεί που χύνει τα νερά του στη θάλασσα.» «Κι εγώ» είπε ο αδερφός του «θα πάω ανατολικά προς το βουνό για να δω από πού πηγάζει αυτό το πανέμορφο ποτάμι που με τα νερά του δίνει ζωή και ομορφαίνει την πλάση» Έτσι κι έγινε. Ο μεγαλύτερος Πρίγκιπας ακολούθησε τη ροή του ποταμού για πολλές μέρες και άλλες τόσες νύχτες κοιμήθηκε με τον ήχο του νερού να τον νανουρίζει. Πέρασε χώρες μακρινές και πολιτείες πλούσιες με μεγάλα παλάτια που όμοια τους δεν είχε ξαναδεί. Γνώρισε ανθρώπους ευτυχισμένους και φιλόξενους, Πρίγκιπες και Πριγκίπισσες που μιλούσαν άλλες γλώσσες και που φορούσαν πολύτιμα υφάσματα και παράξενα καπέλα. Πέρασε όμως και χώρες φτωχές και γνώρισε ανθρώπους το ίδιο φιλόξενους αλλά τσακισμένους από τους μόχθους και τις ταλαιπωρίες. Δοκίμασε καρπούς άγνωστους και φαγητά που έβλεπε για πρώτη φορά στη ζωή του. Άλλα είχαν γεύση γλυκιά και νόστιμη και άλλα ήταν πικρά και ξινά. Όλα του έμοιαζαν μαγικά. Σε κάθε χώρα από την οποία πέρναγε έκανε φίλους και ήταν πολύ ευτυχισμένος γι’ αυτό. «Πέρασα πολύ καιρό μακριά από την πατρίδα μου» σκεφτόταν. «Έκανα φίλους πολλούς και καλούς. Νομίζω λοιπόν ότι το να έχει κανείς φίλους είναι το μεγαλύτερο αγαθό στη ζωή του ανθρώπου.» Ο καιρός περνούσε και μεγάλος άντρας πια άρχισε να παρατηρεί ότι από τους φίλους του εκείνοι που ήταν πιο ευτυχισμένοι ήταν οι πλουσιότεροι. «Άρα λοιπόν ο πλούτος είναι το πιο μεγάλο αγαθό στη ζωή ενός ανθρώπου αφού αυτός κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο.» Έτσι λοιπόν έκανε και αυτός παρέα μόνο με τους πλούσιους φίλους του. Μια μέρα άκουσε να γίνεται λόγος για μια μεγάλη σπηλιά μέσα στην οποία υπήρχε το μεγαλύτερο και πολυτιμότερο πετράδι του κόσμου. Αυτό λοιπόν το πετράδι το φύλαγε ένας πελώριος δράκος. Ο θρύλος έλεγε πως όποιος κατάφερνε να τον σκοτώσει και να αποκτήσει το πετράδι, θα ήταν ο πιο πλούσιος άνθρωπος σε όλο τον κόσμο. Τα μάτια του Πρίγκιπα άστραψαν από την επιθυμία να το αποκτήσει. Αφού ετοιμάστηκε και πήρε μαζί του τα καλύτερα ακόντια και τα χρυσά του βέλη, που δεν έχαναν ποτέ το στόχο τους, ξεκίνησε για τη σπηλιά. Μαζί του πήγαν και οι φίλοι του για βοήθεια. Όταν έφτασαν στο βουνό με τη φοβερή σπηλιά μπήκαν μέσα προσεχτικά και αφού περπάτησαν για λίγη ώρα είδαν στο βάθος της μία λάμψη, που όμοια της δεν υπήρχε ούτε στα αστέρια του ουρανού. Ο Πρίγκιπας μαγεύτηκε από την τόσο μεγάλη ομορφιά του πετραδιού που άφησε κάτω τα ακόντια και το τόξο με τα χρυσά βέλη και έτρεξε να το πάρει στην αγκαλιά του. Αλίμονο όμως πίσω από έναν τεράστιο βράχο πετάχτηκε ο δράκος. Τα μάτια του ήταν κόκκινα σαν το αίμα και τα φτερά του μεγάλα και δυνατά. Η ουρά του ήταν μακριά και σουβλερή και η ανάσα του πέταγε φλόγες. Άρπαξε με τα κοφτερά νύχια του τον Πρίγκιπα βγάζοντας μια μεγάλη κραυγή που κουνήθηκε όλο το βουνό. «Βοήθεια φίλοι μου, σώστε με !!!» φώναξε φοβισμένος ο πρίγκιπας. Αλλά οι φίλοι του το είχαν βάλει στα πόδια, προσπαθώντας ο καθένας να σώσει τη ζωή του. «Αχ τι έπαθα ο δυστυχής.» σκέφτηκε ο Πρίγκιπας «Θα πεθάνω μόνος και αβοήθητος. Χωρίς κάποιον δικό μου άνθρωπο κοντά.» Εκείνη όμως τι στιγμή φανερώθηκε ένας μικροκαμωμένος άντρας. Άρπαξε γρήγορα το τόξο και άρχισε να ρίχνει, με μανία, ένα ένα τα χρυσά βέλη στο θηρίο. Ήταν ο μικρός αδερφός του πρίγκιπα, που σκότωσε αυτόν τον τρομερό δράκο και έσωσε μέσα από εκείνα τα τρομερά νύχια τον αδερφό του. «Αδερφέ μου !!!» φώναξε ο Πρίγκιπας μόλις τον αναγνώρισε και έτρεξε να τον σφίξει στην αγκαλιά του. «Μου έσωσες τη ζωή, αλλά πως βρέθηκες εσύ εδώ;» «Εγώ, αγαπημένε μου αδερφέ, δεν έφυγα ποτέ από κοντά σου. Όλα αυτά τα χρόνια, όπου και αν πήγες, ήμουν δίπλα σου κι ας μην το ήξερες. Δεν έψαξα ποτέ για το πολυτιμότερο αγαθό γιατί φοβόμουνα μη σε αφήσω μόνο και σου συμβεί κάτι κακό. Φοβόμουν ότι στη δύσκολη στιγμή δεν θα είχες κάποιον δικό σου άνθρωπο να σε βοηθήσει.» Αυτά είπε ο μικρός αδερφός και βγήκαν από τη σπηλιά αγκαλιασμένοι αφήνοντας το πετράδι στη θέση του. Είχε έρθει πλέον η ώρα να γυρίσουν στο σπίτι τους γιατί είχαν καταλάβει τελικά, ότι το μεγαλύτερο αγαθό στη ζωή ενός ανθρώπου είναι η οικογένεια και η αγάπη που έχουν τα αδέρφια μεταξύ τους. Και από τότε έζησαν ευτυχισμένοι και δεν χώρισαν ποτέ ο ένας από τον άλλο. Edited April 9, 2008 by kitsos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted April 2, 2008 Share Posted April 2, 2008 Και ότι έψαχνα ένα δώρο για τον αδελφό μου που γιορτάζει σύντομα. 25 χρόνια κι ακόμα συμπεριφέρεται σαν τον μεγάλο Πρίγκιπα. Από ότι κατάλαβες Κίτσο μου άρεσε πολύ το παραμύθι. Θαρρώ δεν είναι μόνο για μικρούς αλλά και για μεγάλους. Εύγε, εύγε, εύγε! Βέβαια θέλει τις διορθώσεις του και αν το διαβάσεις μετά από λίγο καιρό θα εντοπίσεις κι εσύ μερικούς "λόξιγκες". Προσπάθησε να το διαβάσεις φωναχτά και θα τους βρεις. Πχ, στην πρώτη παράγραφο που αποτελείται από δύο προτάσεις, εκτός από τα δύο "πολλά" που καλώς υπάρχουν, βρίσκονται δύο "καλός" και τρία "πολύ". Όλοι οι υπήκοοι του τον αγαπούσαν πολύ και ήταν πολύ ευτυχισμένοι που είχαν έναν τόσο καλό και γενναίο άνθρωπο να διοικεί τη χώρα τους. θα μπορούσε να γίνει Οι πάντες στο βασίλειο του τον αγαπούσαν και ήταν ευτυχισμένοι που ένας τόσο γενναίος και καλόκαρδος άνθρωπος διοικούσε τη χώρα τους Πιο κάτω, εκεί όπου η Βασίλισσα δείχνει τη Δύση, καλύτερα μη χρησιμοποιήσεις το "προς τα κει", αλλά προς το μέρος/μέρη" Επίσης όταν οι Πρίγκιπες βρίσκονται στο ποτάμι, καλύτερα να κλείσουν πρώτα τα εισαγωγικά και μετά να αναφέρεις ποιος μίλησε «Εδώ» είπε ο μεγάλος «θα χωριστούμε. Εγώ θα ακολουθήσω το ποτάμι μέχρι εκεί που χύνει τα νερά του στη θάλασσα.» better that way «Εδώ θα χωριστούμε». είπε ο μεγάλος. «Εγώ θα ακολουθήσω το ποτάμι μέχρι εκεί που χύνει τα νερά του στη θάλασσα.» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted April 7, 2008 Author Share Posted April 7, 2008 (edited) Φίλε Παρατηρητή ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και για τις συμβουλές σου. Αν ρίξεις μια ματιά στο παραμυθάκι θα δεις ότι και τα δυο έπιασαν τόπο. Να σαι καλά. Edited April 8, 2008 by kitsos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted April 7, 2008 Share Posted April 7, 2008 Πράγματι πολύ όμορφο παραμύθι, παραλλαγή άλλων παραμυθιών που χρησιμοποιούν παρόμοια - και κλασσικά - μοτίβα. Είχε ωραίο ρυθμό, καλή γλώσσα, και εξαίρετη "λογική παραμυθιού". Προφανώς τα μοτίβα των παραμυθιών τα αντιλαμβάνεσαι ενστικτωδώς (όπως τους δύο πρίγκιπες-αδελφούς που ο καθένας πηγαίνει να ανακαλύψει τη σοφία πριν ωριμάσει) και τα χρησιμοποιείς για να πεις μια δική σου ιστορία με ένα ιδιαίτερο twist, το οποίο είναι πως και οι δύο πρίγκιπες τελικά βρίσκουν τη "μύηση" και όχι μόνο ο ένας όπως συμβαίνει σε άλλα παρόμοια παραμύθια. Μore fairy tales, please! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted April 9, 2008 Share Posted April 9, 2008 Είχε έρθει πλέον η ώρα να γυρίσουν στο σπίτι τους γιατί είχαν καταλάβει τελικά, ότι το μεγαλύτερο αγαθό στη ζωή ενός ανθρώπου είναι η οικογένεια και η αγάπη που έχουν τα αδέρφια μεταξύ τους. Πραγματικά πολύ ωραίο παραμύθι. Παρατηρώ ότι έχεις μια έφεση στα παραμύθια. Περιμένω να δώ και άλλο αν έχεις. Η μόνη μου διαφωνία είναι στο τέλος (πάλι). Γιατί το μεγαλύτερο αγαθό, την αγάπη την εντοπίζεις μόνο στα αδέρφια; Συμφωνώ ότι είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να έχει κάποιος στην ζωή του, είναι αυτό που τελικά μένει αλλά νομίζω ότι οι αποδέκτες μπορούν να είναι και άλλοι εκτός από την οικογένεια. Εξάλλου καμιά φορά, πιο αγαπημένα αδέρφια είναι αυτά που έχουν διαφορετική μητέρα και πατέρα από εμάς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted April 9, 2008 Share Posted April 9, 2008 Ωραίο, ναι. Πάντα μ' αρέσουν τα παραμύθια και αυτό είναι πολύ καλό και γραμμένο όπως πρέπει. Σε μερικές μικρές λεπτομέρειες, τώρα. Κατά τη γνώμη μου, ίσως πρέπει να αλλάξεις μία-δύο φράσεις και εξηγώ αναλυτικά. Λες: "σε λίγο καιρό θα γίνεις Βασιλιάς σε τούτη εδώ την πανέμορφη χώρα και συ μικρότερε θα γίνεις διοικητής στις δυτικές επαρχίες πέρα μακριά πίσω από τα ψηλά εκείνα βουνά» και έδειξε με το κουρασμένο χέρι της προς το μέρος που δύει ο ήλιος." Θα προτιμούσα αν έλειπαν το "μικρότερε" και το "κουρασμένο". Σε αυτή την πρόταση μου φάινεται σαν η βασίλισσα να υποτιμά το μικρό της γιο και μέχρι τότε δεν έχεις αφήσει να εννοηθεί κάτι τέτοιο. Λες: "Οι ετοιμασίες για το ταξίδι κράτησαν μόλις μία ημέρα αφού όπως τους είπε η σοφή Βασίλισσα, ο καθένας θα έπρεπε να κάνει ολομόναχος το ταξίδι αυτό." Εδώ δεν κατάλαβα το νόημα της φράσης. Πώς εξαρτάται το πόσο θα κρατήσουν οι προετοιμασίες από όσα είπε η βασίλισσα; Λες: "Αλίμονο όμως πίσω από έναν τεράστιο βράχο πετάχτηκε ένας πελώριος δράκος." Αφού ήδη έχεις πει ότι υπάρχει δράκος, νομίζω ταίριαζε καλύτερο το "πετάχτηκε ο πελώριος δράκος". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted April 9, 2008 Author Share Posted April 9, 2008 (edited) Dain είσαι 100% μέσα. Πώς το κάνεις; Γιατί το μεγαλύτερο αγαθό, την αγάπη την εντοπίζεις μόνο στα αδέρφια; mariposa σε ευχαριστώ που διάβασες το παραμύθι μου. Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου αλλά το συγκεκριμένο παραμύθι γράφτηκε περίπου πριν δύο χρόνια για τα παιδιά μου. Γι αυτό και τονίζω την αγάπη μέσα στην οικογένεια. Λες: "σε λίγο καιρό θα γίνεις Βασιλιάς σε τούτη εδώ την πανέμορφη χώρα και συ μικρότερε θα γίνεις διοικητής στις δυτικές επαρχίες πέρα μακριά πίσω από τα ψηλά εκείνα βουνά» και έδειξε με το κουρασμένο χέρι της προς το μέρος που δύει ο ήλιος."Θα προτιμούσα αν έλειπαν το "μικρότερε" και το "κουρασμένο". Σε αυτή την πρόταση μου φάινεται σαν η βασίλισσα να υποτιμά το μικρό της γιο και μέχρι τότε δεν έχεις αφήσει να εννοηθεί κάτι τέτοιο. Λες: "Οι ετοιμασίες για το ταξίδι κράτησαν μόλις μία ημέρα αφού όπως τους είπε η σοφή Βασίλισσα, ο καθένας θα έπρεπε να κάνει ολομόναχος το ταξίδι αυτό." Εδώ δεν κατάλαβα το νόημα της φράσης. Πώς εξαρτάται το πόσο θα κρατήσουν οι προετοιμασίες από όσα είπε η βασίλισσα; Λες: "Αλίμονο όμως πίσω από έναν τεράστιο βράχο πετάχτηκε ένας πελώριος δράκος." Αφού ήδη έχεις πει ότι υπάρχει δράκος, νομίζω ταίριαζε καλύτερο το "πετάχτηκε ο πελώριος δράκος". Arachnida 1 και 3 τα σουλούπωσα λιγάκι. Οι ετοιμασίες για το ταξίδι κράτησαν μόλις μία ημέρα γιατί ο καθένας θα έπρεπε να κάνει ολομόναχος το ταξίδι. Στην περίπτωση που θα είχαν μαζί τους ακολουθία θα χρειαζόντουσαν σίγουρα πολύ περισσότερο χρόνο. (κατσαρόλια, μπρίκια, άμαξες, όνους, κουβέρτες για πικ νικ, κ.α. ) Να ’σαι πάντα καλά να γράφεις και να με διαβάζεις, να ’μαι κι εγώ καλά να γράφω και να διαβάζω Παραμύθια Από Το Βασίλειο Της Αράχνης. Αν προλάβω την Παρασκευή θα έρθω. Edited April 9, 2008 by kitsos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted April 9, 2008 Share Posted April 9, 2008 Κίτσο θέλουμε κι άλλα παραμύθια. Δεν έχεις μόνο δυο παιδιά πλέον! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted April 9, 2008 Share Posted April 9, 2008 Dain είσαι 100% Αν είμαι "100% μέσα" αυτό συμβαίνει γιατί μ'αρέσουν τα παραμύθια - τα οποία τα θεωρώ καθαρά fantasy - και έχω διαβάσει για τα μοτίβα, τη λογική και τους τρόπους διήγησής τους. Το ίδιο έχουν κάνει και αρκετοί πασίγνωστοί συγγραφείς όπως ο Τολκιν και η Patricia McKillip με ιδιαίτερη γραφή που έχουν δημιουργήσει ολόκληρες "σχολές" στη φαντασυ και έχουν βρει άπειρους μιμητές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted November 3, 2008 Share Posted November 3, 2008 Τρυφερο, γλυκο, αξιαγαπητο.... Το πρωτο παραμυθι που θα διαβασω στο γιο που ελπιζω καποτε να αποκτησω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted November 3, 2008 Share Posted November 3, 2008 Είμαι κακός και το ξέρω... Δεν μου άρεσε καθόλου που δεν μαθαίνουμε τι ακριβώς έκανε ο μικρότερος αδελφός τόσο καιρό. Απλά τον παρακολουθούσε; Αν νοιαζότανε για αυτόν δε θα του μιλούσε εξ αρχής; Και αν ο δράκος μπορούσε να νικηθεί έτσι απλά, δε βλέπω το λόγο να μη προσπαθούσανε και λίγο οι υπόλοιποι ψευτο-φίλοι. Αν πραγματικά ήταν φοβητσιάρηδες δε θα μπαίνανε καν στη σπηλιά. Να προτείνω την εξής αλλαγή. Ο μικρότερος αδελφός πραγματικά θα έψαχνε στις ερημιές για το πολυτιμότερο αγαθό, ενώ ο μεγαλύτερος δεν θα έκανε τίποτα και διασκέδαζε με τους πλούσιους. Τελικά ο μικρότερος δε θα είχε βρει τίποτα και θα πήγαινε από ανησυχία για τον αδελφό του να τον βρεί, παρατώντας την αναζήτησή του. Ο δράκος θα ήταν θεόρατος αλλά ψευτοπαλικαράς. Μόλις ο μικρότερος έβλεπε τον αδελφό του να κινδυνεύει, αμέσως θα έριχνε με το βέλος για να τον βοηθήσει, κι ας φαινομενικά δε θα κατάφερνε τίποτα. Και ο δράκος που ποτέ δεν ένιωσε πόνο γιατί πάντα όλοι το βάζανε στα πόδια, αμέσως θα δείλιαζε και θα έφευγε. Να, έτσι θα ήταν πολύ πιο συμβολικό και πειστικό για εμένα. Τι λες; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted November 16, 2008 Author Share Posted November 16, 2008 (edited) Ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε και σχολιάσατε το παραμυθάκι μου. Ρορικονφαν δε θα διαφωνήσω όμως θα σου πω ότι το συγκεκριμένο παραμύθι γράφτηκε για να εξυπηρετήσει (και εξυπηρετεί ακόμα) έναν συγκεκριμένο σκοπό. Άρα όπως κάθε προπαγανδιστικό κείμενο πρέπει με κάθε τρόπο να περάσει τα μηνύματα για τα οποία δημιουργήθηκε. Με δυο λόγια. Ο μικρότερος αδερφός δεν ενδιαφέρεται καθόλου να ανακαλύψει το πολυτιμότερο αγαθό ή αν θες ενδιαφέρεται περισσότερο για τον αδερφό του και προτιμά να είναι κοντά σε αυτόν παρά να ψάχνει για το χαμένο δισκοπότηρο. Έχω δυο παιδάκια και ήθελα αποκλειστικά και μόνο να τους περάσω αυτό το μήνυμα. Πάντως αυτό που προτείνεις θα μπορούσε να είναι ένα εναλλακτικό τέλος. Ευχαριστώ. edit : Dark desire με σκλαβώνεις. Edited November 16, 2008 by kitsos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted November 16, 2008 Share Posted November 16, 2008 Όμορφο παραμυθάκι που ο ηθικοπλαστικός του στόχος γίνεται εμφανής (μόνο) στο τέλος. Μπαίνει με copy-paste στον φάκελο που θα φτιάξω με όνομα "Για τα παιδιά μου". Μόνο δύο παρατηρήσεις: -στην αρχή ο μικρός αδερφός δηλώνει ότι θα πάει κάπου αλλού. Μήπως, για να μην μας κατηγορήσουν ότι επικροτούμε τα ψέματα, να έλεγε κάτι διφορούμενο ή αόριστο; -στο τέλος ο μικρός αδερφός λέει "φοβόμουνα μη σε αφήσω μόνο". Μήπως ο φόβος δεν είναι το ακριβές συναίσθημα; Και φαίνεται σα να ήξερε ο μικρός αδερφός από την αρχή το ποιο είναι το πιο σπουδαίο αγαθό. Μήπως να ακολουθούσε κι αυτός τη δική του πορεία; Ή να είχε κάποιο άλλο κίνητρο για αυτήν του την επιλογή, ώστε να έμαθε κι αυτός από το τέλος της ιστορίας; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.