Οι Ονειροψιθυριστές

[dreamwhisperer]

Το διάβασα κι εγώ το βιβλίο.

Κατ' αρχήν ήταν ένα ελαφρύ βιβλίο. Διαβαζόταν εύκολα, γρήγορα, δε σε άφηνε να το αφήσεις κάτω. Ο ρυθμός του ήταν πολύ καλός και η πλοκή δούλευε χάρμα. Σίγουρα είναι ότι κι ότι για χαλαρωτικό διάβασμα.

Η γραφή ήταν αρκετά καλή. Στρωτή και έρρεε εύκολα, αν και σε σημεία, ιδίως σε διαλόγους, είχε μια τάση να ξεφεύγει σε φιλοδοφικοηθικοπλαστικούς μονολόγους που με κούρασαν ελαφρά.

Το υπόβαθρο του βιβλίου ήταν στέρεο και η πορεία προς το τελικό "μύνημα" ήταν στρωμένη με ενδιαφέρουσες ιδεες και ανατροπές, ενώ τα όσα γίνονταν διέπνεε μια εσωτερική συνέπεια

Οι χαρακτήρες ήταν, κατά τη γνώμη μου, το πιο αδύναμο κομμάτι του βιβλίου. Όχι ότι είχαν τρομερό πρόβλημα, απλά, από ένα σημείο και μετά, δεν μπορούσα παρά να προσέξω πώς όλοι ήταν γοητευτικοί ή εντυπωσιακοί ή ευφυέστατοι (για να το πω πιο απλά) γαμάουα. Και οι συμπτώση του να είναι σχεδόν όλοι... κάπου σπάει το απαιτούμενο suspension of disbelief. Συν μερικοί ξύλινοι διάλογοι και οι όποιες αδυναμίες φαίνονταν πιο έντονα

 

Συνολικά, πρόκειται για μια αρκετά αξιόλογη δουλειά από έναν νέο Έλληνα συγγραφέα. Αναμένω το #2

 

Ευχαριστώ Nihilio, αρχικά που το διάβασες και φυσικά για την κριτική σου.

Τη διάβασα και γέλασα με τη ψυχή μου, γιατί πραγματικά έχεις ένα ιδιαίτερο τρόπο να γράφεις σαν να μιλάς και σχεδόν φανταζόμουν να τα λες μπροστά μου.

 

Πολλά σχόλιά σου ήταν πολύ εύστοχα.

Ελπίζω να το διασκέδασες και να μην μετάνιωσες την ώρα και τη στιγμή που άνοιξες την πρώτη σελίδα.

 

(Σημείωση: Το 2 είναι σχεδόν έτοιμο, αν έχεις καμία ιδέα για κάτι που θα ήθελες να δεις ή για κάποιες βελτιώσεις, θα χαιρόμουν να μου πεις την αποψή σου, αλλά κατά το δικό σου ιδιαίτερο στυλ. Φυσικά αν οποιοσδήποτε θέλει να προτείνει κάτι ευχαριστώς να τον ακούσω είτε σε αυτό το χώρο αν το επιτρέπουν οι διαχειριστές είτε σε pm).

[Nihilio]

(Σημείωση: Το 2 είναι σχεδόν έτοιμο, αν έχεις καμία ιδέα για κάτι που θα ήθελες να δεις ή για κάποιες βελτιώσεις, θα χαιρόμουν να μου πεις την αποψή σου, αλλά κατά το δικό σου ιδιαίτερο στυλ. Φυσικά αν οποιοσδήποτε θέλει να προτείνει κάτι ευχαριστώς να τον ακούσω είτε σε αυτό το χώρο αν το επιτρέπουν οι διαχειριστές είτε σε pm).

Δε νομίζω ότι θα πρότεινα κάτι να αλλάξει. Ο κάθε συγγραφέας έχει μια δική του συνταγή όταν γράφει κάτι, και οι παρατηρήσεις σε ένα από τα τελικά στάδια μάλλον αφαιρούν από τη γνησιότητά του. Προτιμώ να δω το τελειωμένο προϊον και να το κρίνω τότε, αν και, προσωπικά, θα ήθελα περισσότερο "προσγειωμένους" χαρακτήρες, όπως είπα πιο πάνω. Αλλά εσύ πάντα (ο συγγραφέας) ξέρεις καλύτερα.

 

ΥΓ: Ναι, και το βιβλίο το απόλαυσα.

[Glowleaf]

Ομολογω οτι μολις τωρα ανακαλυψα αυτο το βιβλιο, και σκοπευω αυριο κιολας να το αγορασω. Καποια στοιχεια με χαλανε, οπως η ταυτιση με ομαδα Ε, καποια με φτιαχνουν, οπως το οτι ο συγγραφεας ειναι ιδιαιτερα νεος. Αν μη τι αλλο θα εχει ενδιαφερον η αναγνωση του, αλλωστε αν δεν στηριξουμε εμεις τον ελληνικο χωρο ποιος θα το κανει...

[tetartos]

Μόλις το ολοκλήρωσα. Πήρε λίγο χρόνο (που για μένα ισοδυναμεί με λίγες μέρες)

 

Τι μου άρεσε: είναι page-turner! Ακόμα και στον ύπνο μου το σκεφτόμουν και προσπαθούσα να... ονειροψιθυρίσω! Ρέει άνετα, είναι γρήγορο, γεμάτο γεγονότα και αποκαλύψεις, έχει όλα τα υλικά ενός best-seller. Μου άρεσε επίσης που λαμβάνει χώρα στη Θεσσαλονίκη, συχνά σε γνωστά (μου) μέρη.

 

Τι δε μου άρεσε: από πλευράς πλοκής είναι ένας συνδυασμός Matrix, Mr.Destiny, μυθολογίας Έψιλον/Ατλαντίδας. Ο κύριος χαρακτήρας έχει τόσο κοινά στοιχεία με το συγγραφέα (ιατρός, καταγωγή από Έδεσσα, μόνιμη κατοικία στη Θεσσαλονίκη) που δυσκολεύτηκα να τον δω μη-αυτοβιογραφικά.

 

Συνολικά είναι ένα ελληνικό δημιούργημα που αξίζει να διαβαστεί.

[Solonor]

Συμφωνώ και επαυξάνω! Τώρα που έβγαλε κι ο Παπαχρήστος δεύτερο, μήπως να περιμένουμε κάτι κι από τον κύριο Γρηγοριάδη;

[Arachnida]

Συμφωνώ και επαυξάνω! Τώρα που έβγαλε κι ο Παπαχρήστος δεύτερο, μήπως να περιμένουμε κάτι κι από τον κύριο Γρηγοριάδη;

 

Αντώνη, αν εννοείς τον φύλακα του χρόνου (Παπαχρήστου), δεν έχει βγάλει δεύτερο.

Ένα θεατρικό δικό του ανεβαίνει στην Αθήνα τέλη του μήνα.

[Solonor]

Παπαχρήστου, Παπαχρήστος, τους μπέρδεψα! Πάντως θα διάβαζα ευχαρίστως κι άλλο βιβλίο του Σάββα.

[Naroualis]

Μόλις το ολοκλήρωσα. Πήρε λίγο χρόνο (που για μένα ισοδυναμεί με λίγες μέρες)

 

Τι μου άρεσε: είναι page-turner! Ακόμα και στον ύπνο μου το σκεφτόμουν και προσπαθούσα να... ονειροψιθυρίσω! Ρέει άνετα, είναι γρήγορο, γεμάτο γεγονότα και αποκαλύψεις, έχει όλα τα υλικά ενός best-seller. Μου άρεσε επίσης που λαμβάνει χώρα στη Θεσσαλονίκη, συχνά σε γνωστά (μου) μέρη.

 

Τι δε μου άρεσε: από πλευράς πλοκής είναι ένας συνδυασμός Matrix, Mr.Destiny, μυθολογίας Έψιλον/Ατλαντίδας. Ο κύριος χαρακτήρας έχει τόσο κοινά στοιχεία με το συγγραφέα (ιατρός, καταγωγή από Έδεσσα, μόνιμη κατοικία στη Θεσσαλονίκη) που δυσκολεύτηκα να τον δω μη-αυτοβιογραφικά.

 

Συνολικά είναι ένα ελληνικό δημιούργημα που αξίζει να διαβαστεί.

 

 

Μετά από τριάμιση χρόνια που κλώθει στη βιβλιοθήκη μου, ήρθε η ωρα να διαβάσω και τους Ονειροψιθυριστές. Βασικά θα προσυπογράψω όσα είπε ο Τέταρτος τότε που το διάβασε, από το ότι διαβάστηκε πρακτικά απνευστί (μάλιστα κράτησα κάποιες σελίδες πριν το τέλος, να τις διαβάσω στο σπίτι κι όχι μέσα στο λεωφορείο και χαθεί το φίλινγκ) έως και το θέμα του μη-αυτοβιογραφικού. Επίσης θα προσθέσω -στα αρνητικά, αν και είναι καθαρά θέμα γούστου- ότι με κούρασε το πολύ info-dump κι ότι ίσως το προτιμούσα πιο περιποιημένο από πλευράς γλώσσας, με την έννοια ότι θα προτιμούσα να μη χρησιμοποιεί κλισέ φράσεις (πχ. "ετούτος ο μικρός βράχος"=Ελλάδα). Δε θα το έλεγα κι αριστούργημα, αλλά ένα ευχάριστο, εύκολο ανάγνωσμα, που έχει το καλό να μη λυπάται τους ήρωές του, αλλά να τους σερβίρει αυτό που τους αξίζει.