Ιστορία 52 (2008)

[PiKei]

Είναι γνωστό πως όταν μου αρέσει κάτι γίνομαι μουτζαχεντίν. Και αυτό μου έχει συμβεί από χτες το βράδυ που είδα στον Δαναό την Ιστορία 52 του Αλέξη Αλεξίου. Η ταινία παίζεται από την Πέμπτη που μας πέρασε, και την περίμενα γιατί είχα ακούσει καλά λόγια από ανθρώπους που εμπιστεύομαι, αλλά με το SFF-Rated να τρέχει μόλις χθες κατάφερα να την δω.

 

Ανοίγω αυτό το τόπικ γιατί η ταινία είναι πραγματικά καλή και ανήκει στον χώρο μας. Την έχει δει κανείς άλλος από δω; Κι αν ναι, τι εντυπώσεις αποκόμισε;

 

Το story είναι σχετικά απλό. Ένας Ιάσονας και μια Πηνελόπη, γνωρίζονται, τα φτιάχνουν και χωρίζουν. Η ερωτική τους ιστορία διαρκεί από τον Σεπτέμβριο του 2010 μέχρι τον Απρίλιο του 2011. Μόνο που εκεί συμβαίνουν διάφορα παράξενα. Η αφήγηση δεν είναι γραμμική και ο πρωταγωνιστής -που πάσχει και από ημικρανίες - ανακαλύπτει κάποια στιγμή πως έχει πηδήξει μπροστά στον χρόνο και δεν θυμάται πως χώρισε με την πρωταγωνίστρια.

 

Απο δω και κάτω αρχίζουν τα spoiler, οπότε και σταματάω...

 

Το επίσημο site της ταινίας είναι το www.tale52.gr και υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα εκεί που δεν σου "καίνε" την ταινία. Δεν ξέρω πως να κάνω λινκ το trailer, αν ξέρει κάποιος άλλος ας το κοτσάρει από κάτω.

 

Δείτε την, έχει πολύ ψωμί για συζήτηση...

[araquel]

πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, μεσιέ.

το site ωραίο και το τρέηλερ πολύ καλό. έχουμε ίσως ένα διαμαντάκι στα χέρια μας, χμμ, ε? α, ναι το trailer και στο youtube.

 

μεσιέ, όταν μιλάτε για ταινίες, μάλλον ξέρετε τι λέτε.

Edited April 15, 2008 by araquel

[PiKei]

@ araquel:

 

Thanx που κόλλησες το trailer. Η Τεχνολογική μου αναπηρία δυστυχώς εξακολουθεί. Ξέρω, ξέρω πρέπει να κάτσω να RTFM κάποια στιγμή...

[araquel]

χμμμ... στο ποντικιart [10-16.04.08] είχε το ακόλουθο κείμενο για τον αλέξη αλεξίου, το οποίο παραθέτω αυτούσιο.

]αλέξης αλεξίου - ελπίδες για καλύτερο σινεμά

 

το όνομα του αλέξη αλεξίου μπορεί να ακουγόταν εδώ και χρόνια στο χώρο των ελλήνων μικρομηκάδων ως ένας από τους πιο ταλαντούχους νέους σκηνοθέτες, όμως πέρα από το μικρόκοσμο της Δράμας και τον ευρύτερο κινηματογραφικό χώρο ελάχιστοι θεατές μπορούσαν μέχρι σήμερα να επιβεβαιώσουν τους ισχυρισμούς των συναδέλφων του ή των κριτικών. οι τέσσερις μικρού μήκους ταινίες που γύρισε, παίχτηκαν κια βραβεύτηκαν και εκτός του εθνικού μας φεστιβάλ μικρού μήκους.

 

όπως όμως συμβαίνει συνήθως στην ελλάδα, η μεγάλου μήκους έμοιαζε άπιαστο όνειρο, μόνο που ο αλεξίου δεν ήταν διατεθειμένος να το δει ως τέτοιο. μετά από μια πρώτη άρνηση χρηματοδότησησ από το ελληνικό κέντρο κινηματογράφου, ένα λάθος που ευτυχώς διορθώθηκε γρήγορα, αποφασίζει να κάνει το φοβερό - θα μπορούσε να το πει κανείς και αυτοκτονικό - βήμα και να ξεκινήσει γυρίσματα, και μάλιστα σε φιλμ, δίχως να γνωρίζει αν θα μπορέσει να ολοκληρώσει την ταινία.

 

μετά από μια πρώτη προβολή ενός κομματιού της στο φεστιβάλ θεσσαλονίκης, η "ιστορία 52" κεντρίζει το ενδιαφέρον των προγραμματιστών του φεστιβάλ του ρότερνταμ - ίσως του πιο ανήσυχου φεστιβάλ του κόσμου - κι έτσι ο αλεξίου συστήνεται στο ελληνικό κοινό με περγαμηνές στην αγγλική. "αδιαμφισβήτητο ταλέντο" διέγνωσε για τον ίδιο το περιοδικό "variety", το έντυπο που διαβάζεται σχεδόν από ολόκληρο τον κινηματογραφικό πλανήτη, το οποίο χαρακτήρισε την ταινία του "δεξιοτεχνικά κατασκευασμένο θρίλερ".

 

οι χαρακτηρισμοί κάθε άλλο παρά υπερβολικοί είναι. ακόμη κι εκείνοι οι θεατές που θα βρουν την "ιστορία 52" μια ιδέα πιο εγκεφαλική απ΄' όσο θα περίμεναν - δυστυχώς η λέξη θρίλερ είναι συνδεδεμένη με τα multiplex στις μέρες μας - είναι βέβαιο πως θα αναφωνήσουν "εύρηκα" όταν βρεθούν αντιμέτωποι με τη μοναδική ματιά και το αληθινά ξεχωριστό ταλέντο του. μπορεί να μοιάζει λιγάκι πρόωρο, αλλά αν χρειαστεί μπορούμε ήδη να στοιχηματίσουμε πως ο αλέξης αλεξίου θα αποτελέσει έναν από τους ανθρώπους που θα μας απασχολήσουν συχνά σοτ μέλλον, και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, καθώς δείχνει να είναι από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους μιας γενιάς σκηνοθετών που επιτέλους θα αλλάξουν το μουχλιασμένο (μέχρι σάπιο) τοπίο του γεροντικού, ετοιμοθάνατου ελληνικού σινεμά.

[mman]

Λοιπόν, είδα την ταινία χθες. Στην αρχή προσπάθησα με όρεξη,θάρρος και αυταπάρνηση να βγάλω άκρη μέσα από τα πολλά hints που δίνει στον θεατή (πίνακας, οδοντόβουρτσα, αίμα, λεκές στην μπλούζα κλπ.). Σύντομα έχασα την μπάλα. Στο διάλειμμα μάλιστα έβγαλα ένα μικρό λογίδριο στην Τέτη, παραπονούμενος για το ότι, ειδικά στις Ελληνικές ταινίες, οι χαρακτήρες σπάνια χρησιμοποιούν τη λογική τους, σχεδόν πάντα αντιδρούν από παρορμητικά έως ψυχωσικά και σε κάθε περίπτωση, σαφώς κάτω του μέγιστου των δυνατοτήτων τους.

(Όταν οι χαρακτήρες δρουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους -δηλ. δεν κάνουν σοβαρά ή προφανή λάθη- και παρόλ' αυτά το έργο παραμένει ενδιαφέρον, τότε αξίζουν πολλά μπράβο στον δημιουργό, αφού κάτι τέτοιο είναι συνήθως ιδιαίτερο δύσκολο αλλά και πολύ ανταποδοτικό.)

Στο τέλος όμως υποχρεώθηκα να ανακαλέσω. Η "Ιστορία 52" είναι μία απόλυτα συνεπής με τον εαυτό της ταινία. Σίγουρα καλογυρισμένη (αυτό μου ήταν προφανές ακόμα κι όταν διαμαρτυρόμουν) και με καλό εσωτερικό ρυθμό και ανέβασμα στροφών στο τέλος, εκμεταλλεύεται στο έπακρο καταστάσεις και χαρακτηριστικά που κανονικά θα αποτελούσαν σαφή μειονεκτήματα -με χαρακτηριστικότερο το ότι ο πρωταγωνιστής μιλάει μέσα απ' τα δόντια του ανοιγοκλείνοντας ελάχιστα το στόμα.

Μόνο παράπονο που μου απομένει είναι ότι με κούρασε κάπως. Ίσως δεν χρειαζόμουν όλες αυτές τις επαναλήψεις. Δεν θα καθόμουν να την ξαναδώ, αλλά σπεύδω να διευκρινίσω ότι αυτό έιναι προσωπικό γούστο και έχει να κάνει με το ότι δεν φημίζομαι για την υπομονή και την έφεσή μου σε μη λογικά δομημένες καταστάσεις. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλοί που θα την έβλεπαν ξανά και ξανά, και συνεπώς δεν πρέπει να χάσουν αυτή την οπωσδήποτε πολύ καλή και φρέσκια προσπάθεια του Ελληνικού κινηματογράφου.

[araquel]

είδα την ιστορία 52 πριν λίγες βδομάδες.

είχε πολύ ωραία φωτογραφία και σκηνοθεσία. από άποψη σεναρίου είχε ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά παίζει να χάνω και κάτι (το είδα με λιγάκι φλύαρη παρέα... ).

μόνη ένσταση που έχω είναι ότι με κούρασε λιγάκι και εμένα με τις επαναλήψεις.

[PiKei]

Είμαι εμμονικός, το παραδέχομαι. Αλλά χαίρομαι πολύ που μερικές εμμονές μου δικαιώνονται... Σήμερα έλαβα αυτό και το κοτσάρω όπως το πήρα!

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 13/10/08

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ 52 ΒΡΑΒΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ SITGES

 

Μπορεί οι νοητικοί σεναριακοί λαβύρινθοι της Ιστορίας 52 να παραξένεψαν, να αποπροσανατόλισαν ή και να δίχασαν αρκετούς κατά την προβολή της ταινίας στις ελληνικές αίθουσες την περασμένη άνοιξη, αυτό όμως δεν φάνηκε να προβληματίζει ιδιαίτερα την κριτική επιτροπή του διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου του Sitges της Καταλονίας (2-12 Οκτωβρίου) που της απένειμε το βραβείο καλύτερου σεναρίου. Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες διεθνείς διακρίσεις του ελληνικού κινηματογράφου εδώ και αρκετά χρόνια.

 

Μπαίνοντας στην τέταρτη δεκαετία του, το φεστιβάλ του Sitges αποτελεί το κορυφαίο κινηματογραφικό γεγονός του πλανήτη για τις ταινίες είδους και φανταστικού, ενώ τα βραβεία που απονέμει σε όλες τις βασικές κατηγορίες (από τα ειδικά εφέ μέχρι την καλύτερη ταινία) θεωρούνται η ανώτατη διάκριση για το σινεμά είδους. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι η λίστα των ονομάτων που έχουν στο παρελθόν λάβει το βραβείο σεναρίου περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους: David Cronenberg (το 1977), Quentin Tarantino (το 1992), Guillermo del Toro (το 1993), Michael Haneke (1994 και 2003), Gaspar Noe (1998), Richard Kelly (2001), Park Chan Wook (2007). Ας σημειωθεί ότι η ταινία του Αλέξη Αλεξίου ήταν η πρώτη ελληνική συμμετοχή στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του ισπανικού φεστιβάλ εδώ και 2 σχεδόν δεκαετίες, από Τα Σημάδια της Νύχτας του Πάνου Κοκκινόπουλου.

 

Το βραβείο καλύτερης ταινίας του φετινού φεστιβάλ απονεμήθηκε στο Surveillance της Jennifer Lynch (πρόκειται για την κόρη του David Lynch) ενώ το βραβείο σκηνοθεσίας κέρδισε ο, γνωστός μας από την ταινία του Γλυκόπικρη Ζωή, κορεάτης Kim Jee-woon για την καινούργια του ταινία The Good, The Bad, The Weird. Με το ειδικό βραβείο της επιτροπής τιμήθηκε το βρετανικό θρίλερ Eden Lake, ενώ το βραβείο της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας των φεστιβάλ φανταστικού (χρυσός Melies) δόθηκε στο σουηδικό Let the Right One In. Τιμητικά βραβεία για την συνολική προσφορά τους στο φανταστικό απονεμήθηκαν στους John Carpenter, Abel Ferrara και Charlie Kaufman.

 

Στο πλούσιο διαγωνιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ, που από πολλούς χαρακτηρίστηκε το δυνατότερο των τελευταίων ετών, παρουσιάστηκαν ταινίες όπως το σπονδυλωτό Tokyo! των Michel Gondry, Leos Carax και Bong Joon-ho, το Περί Τυφλότητας του Fernando Meirelles, ή ταινίες σοκ όπως το διαβόητο γαλλικό Martyrs. Αν τελικά αναλογιστεί κανείς ότι η Ιστορία 52 δεν γυρίστηκε καν με το ένα εικοστό πέμπτο (1/25) του προϋπολογισμού των φθηνότερων ταινιών που συναγωνίστηκε, καταλαβαίνει κανείς ότι η διάκριση αυτή αποτελεί, για έναν επιπρόσθετο λόγο, έναν μικρό άθλο.

 

Ας κρυφτούνε τώρα οι "επαγγελματίες" που μιλάγανε για τρύπες στο σενάριο και άλλες π...ριές! Κι ας σταματήσουνε επιτέλους να κριτικάρουν τις ταινίες βλέποντας τις (όπως ακριβώς και διαβάζουν) βαριεστημένα και "διαγώνια". Sorry για τον ενθουσιασμό, αλλά το έχω δηλώσει εξαρχής: Όταν μ΄αρέσει (τόσο όσο η Ιστορία 52) κάτι, γίνομαι μουτζαχεντίν!

Edited October 14, 2008 by PiKei

[PiKei]

Sto diagonistiko tou Festival Utopiales provlithike xthes kai tha ksanaproblithei simera i tainia tou ALEXI ALEKSIOY ISTORIA 52 parousia tou. Den antexa na min to karfoso parolo poy miso to galliko pliktrologio (eksou kai ta latinika grammata).

[kitsos]

το trailer και στο youtube.

 

Επειδή το παραπάνω "has been removed" το ξαναβάζω εδώ.