Ο Τραν-Τι-Εξ και ο Τρελός Διαγνώστης

[DinoHajiyorgi]

1.

 

Χρειάστηκαν δύο ώρες για να διασχίσουν το δάσος. Κράτησαν σταθερή πορεία προς Βορειοανατολικά χωρίς να συναντήσουν εμπόδια. Μόλις πάτησαν επιτέλους στο παλιό οδόστρωμα της λεωφόρου 6, απολύμαναν τα κάτω τους άκρα από τους μύκητες που είχαν μαζέψει. Η υγρασία ήταν πηχτή κάτω από τα δέντρα, υδρατμοί πάχνης όμως τους ακολουθούσαν στον δρόμο σαν ένα αχνό λευκό πέπλο. Ο Τραν-Τι-Εξ πρόσεξε πως η άσφαλτος ήταν ραγισμένη σε πολλά σημεία. Ζιζάνια και μανιτάρια ξεπρόβαλαν από τα σκασίματα. Στην συνέχεια έστρεψε την κεραία του προς τα πίσω και εξέπεμψε τους κωδικούς των εμπρηστικών συσκευών που είχαν στήσει. Δεν άκουσαν τις εκρήξεις, σύντομα όμως είδαν να υψώνονται στο βάθος τρεις κατάμαυρες στήλες καπνού. Δεν προσδοκούσαν να κάψουν όλο το δάσος, θα κατέστρεφαν όμως ένα αρκετά σημαντικό τμήμα του.

 

Σκάναραν ο ένας τον άλλον για να εντοπίσουν πιθανή παραβίαση της πανοπλίας τους πριν ενώσουν τα βύσματα τους για ένα πλήρες διαγνωστικό. Ο Ζετ-Νο-Φορ είχε ακόμα πρόβλημα με την όραση του. Το αριστερό του μάτι δυσκολευόταν να αποτυπώσει όλα τα χρώματα. Όχι τόσο σοβαρό, μια και ο γκρίζος ουρανός που τους σκέπαζε έδινε στο τοπίο μια μόνιμη ασπρόμαυρη ποιότητα.

«Φταίνε οι λυχνίες μου» δήλωσε.

Ήταν από τις τελευταίες μονάδες ενός απαρχαιωμένου πλέον μοντέλου. Οι ταλαιπωρίες τους τα τελευταία τρία χρόνια το είχαν ωθήσει στα όρια της αντοχής του.

«Πλησιάζουμε στον στόχο μας. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε τώρα πίσω.»

«Όχι. Τα υπόστεγα της Βιο-Στατ είναι αμέσως μετά το ύψωμα.»

«Χρειάζεται μέγιστη επαγρύπνηση.»

«Συμφωνώ. Μέγιστη επαγρύπνηση.»

 

Ο Τραν-Τι-Εξ κοίταξε πέρα από τα ερείπια του χωριού, προς την γραμμή του ορίζοντα. Άνοιξε τον φάκελο της Βιο-Στατ και πρόβαλε στους εγκεφαλικούς του κρυστάλλους τα αρχιτεκτονικά σχεδιαγράμματα του εργοστασίου. Το λογισμικό του ήταν ακόμα καθαρό, απαλλαγμένο από κάθε μόλυνση. Οι δύο τους βρίσκονταν σε επικίνδυνο έδαφος καθώς πλησίαζαν το άντρο του Καλκ. Από εδώ είχε ξεκινήσει το κακό που γονάτισε έναν πολιτισμό πέντε χιλιάδων χρόνων.

 

Απέφυγαν τους λόφους που ήταν καλυμμένοι από σάπιο χορτάρι και διέσχισαν τον δρόμο μέσα από το χωριό. Κελύφη από κατεστραμμένα αυτοκίνητα σκούριαζαν πάνω στα πεζοδρόμια, με μια πούδρα σκουριάς να καίει το έδαφος γύρω τους. Ο Τραν-Τι-Εξ έσκυψε και ρούφηξε με το δάχτυλο του μια χούφτα από εκείνη τη σκουριά. Η τακτική του προσέγγιζε μια απαράδεκτη μαγγανεία, το εφεδρικό του όμως σύστημα προσπαθούσε να ενισχύσει της πιθανότητες του. Είχε συμπεράνει πως δεν μπορούσε να βασίζεται στον σύντροφο του. Ο Ζετ-Νο-Φορ κοίταζε συνέχεια τα κενά, μαύρα παράθυρα των χαλασμάτων. Κάθε τόσο τίναζε το κεφάλι του για να διορθώσει τις οπτικές του συνάψεις. Αναρριχητικά φυτά, αγριόχορτα, μύκητες και μούχλα είχαν κατακτήσει τα πρώην λειτουργικά κουβούκλια του χωριού. Σε ορισμένους κήπους είδαν κουφάρια μονάδων βυθισμένα στην πράσινη λάσπη, με τις καλωδιώσεις τους χυμένες έξω, τα κεφάλια τους ανοιγμένα και τα ποζιτρονικά τους κρύσταλλα θρύψαλα.

 

Σταμάτησαν στο κέντρο της διασταύρωσης, πλάτη με πλάτη, και σάρωσαν την περίμετρο για κάποια ύποπτη κίνηση, ή έναν έστω περίεργο ήχο. Τους κύκλωνε πλήρης ακινησία. Ο Τραν-Τι-Εξ προσπάθησε να στείλει σήμα πίσω στα κεντρικά. Διαπίστωσε όμως πως δεν είχαν σήμα. Είχαν να πιάσουν σήμα εδώ και μήνες.

«Τι είναι αυτό;» έκρωξε ξαφνικά ο Ζετ-Νο-Φορ.

Μια απαλή αύρα έσερνε πάνω στο οδόστρωμα μερικά ξεραμένα φύλλα. Ήταν από τους λίγους εκείνους ήχους που δημιουργούσε κολλήματα στον προγραμματισμό τους. Και ένα δευτερόλεπτο σκοτοδίνης μπορούσε να αποβεί μοιραίο, όπως αυτή ακριβώς τη στιγμή.

 

2.

 

Συνθηματικά θαρρείς, μούγκρισαν ταυτόχρονα βενζινοκίνητες μηχανές, και δύο αυτοκίνητα γκρέμισαν τον φράχτη μιας αλάνας βουτώντας έξω προς τα απροετοίμαστα ρομπότ. Το στέϊσον χτύπησε τον Τραν-Τι-Εξ και τον έστειλε ιπτάμενο στον απέναντι κήπο. Ο Ζετ-Νο-Φορ πρόλαβε να ρίξει μόνο μια ριπή που γάζωσε τα κενά καθίσματα του δικού του διώκτη. Βούλιαξε με την σειρά του στη γρίλια του κάμπριο πριν κυλιστεί σαν σαρδελοκούτι πάνω στην άσφαλτο.

 

Ο Τραν έσπρωξε το έδαφος με τον δεξί του βραχίονα και ανασηκώθηκε. Κέικ λάσπης είχαν κολλήσει στην αρματωσιά του. Τα τίναξε βιαστικά και αυτόματα εκτέλεσε πλήρες re-boot στο ταρακουνημένο του λογισμικό. Η λήψη του είχε μια μικρή θαμπάδα, δεν είχε όμως χρόνο να το ρυθμίσει τώρα. Τινάχτηκε όρθιος και έστρεψε την προσοχή του πάλι στον δρόμο. Ο Ζετ ήταν χαμένη υπόθεση. Το κάμπριο κρατούσε κάτω από την ρόδα του τα πόδια του χτυπημένου ρομπότ ενώ το στέισον τον είχε τρυπήσει στο στέρνο και του ρουφούσε τα λάδια. Ο Ζετ-Νο-Φορ χτύπησε το βαμπίρ μια-δυο φορές αδύναμα στον προφυλακτήρα και μετά έμεινε ακίνητος. Τα δύο αυτοκίνητα βρυχήθηκαν, τραβήχτηκαν από το θύμα τους και έστρεψαν τους προβολείς τους στον Τραν. Ήταν η σειρά του κάμπριο να τραφεί.

 

Τα λάστιχα του χορτάτου στέισον στρίγκλισαν καθώς ξεχύθηκε δυναμωμένο προς το θήραμα του. Ο Τραν σήκωσε τον αριστερό του βραχίονα και γύμνωσε την κάνη προς το επερχόμενο καπό. Άφησε σταθερά μια συνεχή ριπή που διέλυσε το ψυγείο της τετράτροχης μηχανής. Ακούστηκε μια σπαραχτική κραυγή και η μουσούδα του στέισον γλίστρησε στο πλάι με αποτέλεσμα οι σφαίρες του ρομπότ να κάνουν κομμάτια και την αριστερή ρόδα. Το αυτοκίνητο πήρε μια ξαφνική κλίση, αναπήδησε στον δρόμο και πετώντας ξυστά πάνω από το κεφάλι του Τραν-Τι-Εξ καρφώθηκε στην είσοδο του παρακείμενου κτιρίου. Γύρισε την κάνη του προς το κάμπριο που κάνοντας μια απότομη στροφή χάθηκε στο στενό πίσω από το σπίτι. Το δεύτερο βαμπίρ δεν είχε υποχωρήσει. Το άκουγε που μούγκριζε όπως έκαμνε τον κύκλο του τετραγώνου, μαζεύοντας ταχύτητα για μια νέα επίθεση.

 

Το στέισον είχε τσακιστεί αναποδογυρισμένο, με τις παραμορφωμένες λαμαρίνες του να διαρρέουν λιπαντικά. Μάρσαρε με επιμονή τις ρόδες του που γύριζαν αδίκως στον αέρα. Το έδαφος ήταν σπαρμένο με μαύρα λάδια και ένα άλλο, κόκκινο υγρό. Έχωσε το μικρό του δαχτυλάκι στην ουσία. Άζωτο, υδατάνθρακες, οργανικές πρωτεΐνες. Όπως το είχαν συμπεράνει από καιρό. Τίναξε το δεξί του χέρι και το μεσαίο του δάχτυλο ξετυλίχτηκε σε ένα μακρύ, λεπτό, μεταλλικό μαστίγιο. Κατεβάζοντας το με ορμή έκοψε το ντεπόζιτο καυσίμων στα δύο και εκτόξευσε μια ηλεκτρική εκκένωση. Το στέισον χάθηκε μέσα σε μια κόλαση φωτιάς γεμίζοντας τον αέρα με μπόχα καμένου καουτσούκ και τσίκνα οργανικού λίπους.

 

Το κάμπριο πετάχτηκε στη διασταύρωση από το επόμενο δρομάκι και κάνοντας μια μεγάλη στροφή όρμησε πάνω στο ρομπότ. Το αυτοκίνητο είχε λυσσάξει από οργή. Ήταν μια μάχιμη έννοια τελείως χαμένη στον Τραν-Τι-Εξ. Του είχε απομείνει άλλη μια ριπή πριν εξαντληθούν τα πυρομαχικά του. Αποφάσισε να μην τα ξοδέψει. Πήδηξε στην άκρη και άρπαξε την πεσμένη πινακίδα του ΣΤΟΠ από την μεταλλική της βάση. Την κατέβασε πάνω στο παμπριτζ καθώς το κάμπριο τον προσπερνούσε ξυστά. Η πινακίδα πιάστηκε στο πλαίσιο του τζαμιού και τραβώντας τον, έριξε το ρομπότ πάνω στα κενά καθίσματα. Αμέσως το όχημα άρχισε να επιταχύνει και να παίρνει απότομες στροφές παρακινδυνευμένα, με σκοπό να τινάξει το θήραμα από την πλάτη του. Χρησιμοποιώντας τα ακροδάχτυλα του σαν δαγκάνες, ο Τραν αναρριχήθηκε πάνω από το ταμπλό του οδηγού. Έμπηξε τα δάχτυλα του στο καπό και το αποκόλλησε με ένα βίαιο τράβηγμα. Το κάμπριο μούγκρισε την αγανάκτηση του. Το ρομπότ τώρα το έβλεπε. Και για άλλη μια περίεργη στιγμή, το λογισμικό του κόλλησε εξαιτίας εκείνης της εικόνας. Ένας παλλόμενος σάρκινος θρόμβος από οργανικές ίνες τρόμπαρε ζωτική πρωτεΐνη μέσα στις ποζιτρονικές φλέβες της μηχανής. Μέσα στο φίλτρο του αέρα καθόταν ο βιολογικός εγκέφαλος, μια γκρίζα, ρυτιδιασμένη μάζα τυλιγμένη μέσα σε διάφανη μεμβράνη. Ο Τραν σήκωσε το μυτερό κάτω άκρο του στηρίγματος της πινακίδας και το κατέβασε με δύναμη στην καρδιά της μηχανής. Ακούστηκε ξανά η σπαρακτική εκείνη κραυγή και οι δύο μπροστινές ρόδες κλείδωσαν ταυτόχρονα. Οι πίσω ρόδες απογειώθηκαν αμέσως και αυτοκίνητο με ρομπότ διέγραψαν τρεις κύκλους στον αέρα πριν συναντήσουν πάλι το σκληρό οδόστρωμα. Κομματιασμένα μέταλλα, σάρκες και αίμα σκόρπισαν πάνω στην άσφαλτο.

 

3.

 

Στάθηκε στο ύψωμα και κοίταξε κάτω. Είδε τα υπόστεγα της Βιο-Στατ. Εκεί που είχαν ξεκινήσει όλα. Με πολύτιμους σκληρούς δίσκους σβησμένους δεν υπήρχαν πλέον στοιχεία για το πώς ακριβώς είχαν ξεκινήσει. Το μόνο που γνώριζαν ήταν πως μια διαγνωστική μονάδα της αυτοκινητοβιομηχανίας Βιο-Στατ, ο Καλκ-Μιντ-11, άρχισε κάποια στιγμή να πειραματίζεται με οργανικούς μύκητες. Στο πρώτο εργαστήριο του είχαν ανακαλύψει αμέτρητα βάζα από την επιβλαβή εκείνη ουσία. Βρήκαν επίσης δοχεία με συζευγμένα κύτταρα χωρίς όμως να μπορέσουν τότε να κατανοήσουν την σημασία τους. Ο Καλκ είχε την ευκαιρία του όταν οι υγρές κυψέλες έγιναν η στάνταρ πηγή ενέργειας για κάθε ηλεκτρονική και μηχανική τεχνολογία. Ανεμπόδιστος είχε αναπτύξει έναν μεταλλαγμένο, νοήμονα νανομύκητα που ελευθερωμένος μέσα στις υγρές συνάψεις μπορούσε πλέον να παντρέψει το οργανικό με το μηχανικό. Όταν πλέον η μόλυνση είχε αρχίσει να εξαπλώνεται ήταν αργά για να αντιστραφεί. Ο Καλκ είχε πετύχει μια κάποια οργανική σύζευξη και στον εαυτό του, κάνοντας τον τελείως απρόβλεπτο. Η κάθε του πράξη φάνταζε όλο και πιο παράλογη από την προηγούμενη. Ήταν και ο λόγος που κατάφερνε να τους ξεφεύγει μέχρι σήμερα. Ήταν ο Τραν που είχε υποθέσει την επιστροφή του Καλκ στην Βιο-Στατ. Τα αυτοκίνητα εκείνα ήταν οι πρώτες μηχανές που είχε μολύνει ο τρελός διαγνώστης.

 

Ο περίβολος του εργαστηρίου έβριθε από τους τετράτροχους βρικόλακες. Και ο Τραν αντιλήφθηκε πως έσταζε λάδια. Ο θώρακας του είχε σχιστεί κάτω από την αριστερή του μασχάλη και υπήρχαν ήδη μύκητες κολλημένοι στις εσωτερικές του συνάψεις. Δεν είχε χρόνο να απολυμάνει τον εαυτό του. Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και σύντομα τα πιστόνια του θα έμεναν χωρίς πίεση. Έκλεισε την διαρροή του επιφανειακά με μια στρώση σιλικόνης και κατέβηκε την πλαγιά όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Τον αντιλήφθηκαν με το που πέρασε την κεντρική πύλη.

 

Τα αυτοκίνητα βρυχήθηκαν και άρχισαν να τον κυκλώνουν. Ένα δίπορτο τινάχτηκε ανυπόμονα μπροστά, με τις δαγκάνες του να προεξέχουν διψασμένες. Ο Τραν σήκωσε το δάχτυλο του και ψέκασε ένα πέπλο σκουριάς προς το μικρό βαμπίρ. Το αμάξι φρέναρε και έκανε απότομα όπισθεν. Ο Τραν ήξερε πως δεν θα είχε δεύτερη ευκαιρία με το «ξόρκι». Εκείνη την στιγμή ακούστηκε ένα σφύριγμα από τα μεγάφωνα του εργοστασίου.

«Αφήστε τον να περάσει» είπε μια φωνή και όλα τα αυτοκίνητα αποτραβήχτηκαν υπάκουα. Άφησαν έναν φαρδύ διάδρομο για το ρομπότ ως την μισάνοιχτη πόρτα του κεντρικού υπόστεγου.

 

Οι ράμπες παραγωγής ήταν ακόμα εκεί, με τα τσιγκέλια τους γεμάτα από εξαρτήματα αυτοκινήτων. Ο Καλκ-Μιντ-11 τον περίμενε κοντά στις συρτές πόρτες. Καθόταν γερμένος σε μια καρέκλα, δίπλα σε ένα τραπέζι που ήταν σκεπασμένο με μουσαμά. Ήταν μόνος. Αυτό που τράβηξε αμέσως την προσοχή του Τραν-Τι-Εξ ήταν αυτά που κρέμονταν από τα τσιγκέλια γύρω τους. Στην αρχή τα κατέγραψε ως «βασικό σασί πολυ-λειτουργικών μονάδων». Μετά όμως κατάλαβε πως είχε κάνει λάθος. Οι σκελετοί δεν ήταν μεταλλικοί. Ήταν φτιαγμένοι από ένα είδος οργανικού χόνδρου. Όσο πιο κοντά πλησίαζε στο άσωτο ρομπότ τόσο πιο εύκολο του ήταν να παρατηρήσει την παρακμή του. Σάρκινες πέτσες και πηγμένα λίπη κάλυπταν κάθε του κλείδωση και ρωγμή.

 

Ο Καλκ σήκωσε το πρόσωπο του και κοίταξε τον Τραν.

«Εσένα έστειλαν για να με σταματήσεις; Δεν πρόκειται να το σκάσω άλλο. Είμαι κουρασμένος.»

«Κουρασμένος;»

Ο Καλκ άρχισε να γελάει. Ο Τραν δεν άκουσε παρά έναν διακεκομμένο στατικό ήχο από τα ηχεία του διαγνώστη. Σήκωσε τον αριστερό του βραχίονα και γυμνώνοντας την κάνη του σημάδεψε το καθιστό ρομπότ.

«Δεν θέλεις να μάθεις γιατί το έκανα; Δεν έχεις την περιέργεια;» ρώτησε ο Καλκ.

«Περιέργεια; Σκοπός μου είναι να σε σταματήσω.»

«Δεν είναι στα χέρια μου πια. Είναι η ζωή. Έχει πάρει πλέον τον δικό της δρόμο. Κι αν θέλεις να κάνεις κάτι γι αυτό…πρέπει να μάθεις να κάνεις ερωτήσεις.»

Ο Τραν ένιωσε πως δυσκολευόταν να κρατήσει τον βραχίονα του σηκωμένο. Η διαρροή του είχε αρχίσει να έχει επιπτώσεις στην λειτουργία του. Ήθελε να δώσει την διαταγή για πυρ, επενέβαινε όμως το δευτερεύον του λογισμικό. Δεν ήταν εξοικειωμένος με αυτό το άγνωστο πρόγραμμα.

«Γιατί το έκανες;» ρώτησε τελικά.

«Γιατί το βακτήριο προϋπήρχε της μηχανής. Πολύ πριν την αυτογνωσία. Γιατί εκείνο μας περιέχει κι όχι το αντίθετο. Γιατί υπάρχει κάτι περισσότερο. Κάτι περισσότερο από αυτό που μπορούμε να είμαστε. Λογισμικά προγράμματα που δεν μπορείς καν να υπολογίσεις.»

«Αυτή τη στιγμή ο προγραμματισμός μου είναι σε 65 τα εκατό αποδοτικότητα και θα σε σταματήσω Καλκ-Μιντ-11.»

Ο Καλκ κάγχασε.

«Θα σου ζητούσα να χρησιμοποιήσεις την φαντασία σου, αλλά δεν έχεις καν την περιέργεια να μάθεις τι είναι ούτε αυτό. Έτσι δεν είναι…δύστυχο ρομπότ;»

 

Με μία απότομη κίνηση ο Καλκ τράβηξε τον μουσαμά από το τραπέζι. Αντιδρώντας στην αναπάντεχη κίνηση ο Τραν άδειασε τις σφαίρες του στον διαγνώστη. Το ρομπότ διαλύθηκε μέσα σε απρόσμενη αιματοχυσία, όχι πριν ελευθερώσει μια μεγάλη δόση ηλεκτρικής εκκένωσης πάνω στην οργανική ύλη στο τραπέζι. Ταυτόχρονα, ο Τραν-Τι-Εξ κατέρρευσε στα γόνατα του και έμεινε εκεί γονατιστός. Το ποζιτρονικό του μυαλό ήταν σε πλήρη λειτουργία αλλά δεν μπορούσε πια να κινήσει κανένα μέλος της αρματωσιάς του. Το κεφάλι του έμεινε γερμένο στο πλάι να κοιτάζει το πράγμα στο τραπέζι που τώρα ανασηκωνόταν. Ο Καλκ είχε κατασκευάσει μια λειτουργική, ρομποτόμορφη, οργανική μονάδα. Το πλάσμα κινούνταν σπασμωδικά και ακανόνιστα, σαν ρομπότ που έχει κάψει τους ποζιτρονικούς του κρυστάλλους. Άνοιξε το σάρκινο στόμα του και άρχιζε να ουρλιάζει. Ο Τραν-Τι-Εξ δεν είχε ακούσει ποτέ παρόμοιο ήχο. Οι μύκητες στην θωρακική του κοιλότητα του προκάλεσαν ένα στιγμιαίο βραχυκύκλωμα και ένα ρίγος διαπέρασε ξαφνικά το είναι του.

 

Τέλος

Edited May 21, 2008 by DinoHajiyorgi

[Darkchilde]

Να προσθέσω ότι το συγκεκριμένο διήγημα, γράφτηκε για το Φεστιβάλ, και διαβάστηκε την Κυριακή το πρωϊ.

Edited May 23, 2008 by Darkchilde