science in the capital (by kim stanley robinson)

[araquel]

οκ, μία ακόμα τριλογία του monsieur kim stanley robinson.

τα βιβλία που απαρτίζουν τη σειρά science in the capital είναι τα εξής

forty signs of rain

fifty degrees below

sixty days and counting

 

μετά την τριλογία του άρη, που ήταν τα μόνα βιβλία του μεσιέ που είχα διαβάσει, δεν δίστασα να πάρω το πρώτο βιβλίο της τριλογίας αυτής όταν το βρήκα μπροστά μου. καταρχήν, και αυτό προσωπική μου άποψη, ο μεσιέ ρόμπινσον έχει ένα θέμα με το όνομα frank. και εδώ υπάρχει κεντρικός ήρωας με το όνομα αυτό, και ευτυχώς επιβιώνει τουλάχιστον μέχρι το 2ο βιβλίο (ε, άμα πνιγόταν και αυτός θα ήταν πολύ deja vu...)

 

η ιστορία ακολουθεί μία μικρή ομάδα κυβερνητικών υπαλλήλων,ερευνητών σε βιοτεχνολογικά εργαστήρια που αλληλεπιδρούν ανταλάσσοντας πληροφορίες (που μερικές ακόμα περιμένουμε να καταλάβουμε πού κολλάνε). η κύρια δομή της ιστορίας είναι χτισμένη γύρω από το φαινόμενο αλλαγής κλίματος λόγω των περιβαλλοντικών ταραχών. η άνοδος της στάθμης της θάλασσας ωθεί μερικούς μοναχούς από την khembalung να έρθουν στην ουάσινγκτον προσπαθώντας να τραβήξουν προσοχή στο κρατίδιό τους και το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. ψάχνοντας να βρουν λομπίστες να τους βοηθήσουν, συναντούν την anne quibler, εργασιομανή σύζυγο που δουλεύει στην nsf (national science foundation). το έτερόν της ήμισυ, ο charlie quibler, εργάζεται ως περιβαλλοντολόγος και σύμβουλος ενός γερουσιαστή (που αν και έχει τη θέληση, κάνει μονάχα ό,τι είναι απαραίτητο και τίποτα σχεδόν παραπάνω). o charlie πιστεύει ακράδαντα ότι πρέπει να δράσουν τώρα προκειμένου να αποφευχθεί κάποια περιβαλλοντική/ κλιματική καταστροφή. και ως καλός σύζυγος, προσέχει και τους δύο γιους του ζεύγους (ιδίως οι σκηνές με τον μικρό είναι τέλειες!)

 

και ερχόμαστε στον frank vanderwal, επίσης επιστήμονα και ερευνητή στο nsf, γνωστό της anne. αυτό που κάνει κυρίως είναι να αναλύει το περιβάλλον τριγύρω του βάσει της εξελικτικής θεωρίας (ή μιας κοινωνικοκάποιας θεωρίας που συνδέεται στενά με την εξέλιξή μας τέλος πάντων. οι σκέψεις τους και οι αναλύσεις του είναι συναρπαστικές).

 

και φυσικά, η επερχόμενη καταστροφή δεν αργεί να συμβεί.

 

όπως και στην τριλογία του άρη (υποθέτω και στα άλλα βιβλία του), το πρώτο βιβλίο είναι βασισμένο σε μεγάλο βαθμό στους χαρακτήρες του. τους ακολουθείς με τις ώρες, με τη μια σελίδα μετά την άλλη, από πράξη σε πράξη, από σκέψη σε σκέψη. ίσως υστερεί λίγο σε δράση μέχρι ένα σημείο το πρώτο βιβλίο - αλλά το σώζει σχετικά στο τέλος. το δεύτερο βιβλίο το γυρόφερνα κάτι μήνες, αλλά τώρα που το ξανάπιασα και διάβασα πάλι συλλογισμούς του frank και ξανασυνάντησα τον charlie με τον joe, i felt right at home!

 

το ξέρω, δεν είναι η καλύτερη παρουσίαση βιβλίου, αλλά δεν με βοηθάει και η ώρα. feel free να προσθέσετε τη δική σας άποψη, μπας και μάθουμε και εμείς τίποτα. έχει αποτολμήσει κανένας άλλος να διαβάσει το science in the capital; γνώμες, εντυπώσεις;

[araquel]

έχοντας ολοκληρώσει πλέον το δεύτερο βιβλίο και έχοντας μπει στο τρίτο, μπορώ να πω χαλαρά ότι η τριλογία αυτή είναι καταπληκτική.

 

οι πάγοι συνεχίζουν να λιώνουν (σε αυτό συντελεί και η αφαλάτωση των ωκεανών που επηρεάζει τα θαλάσσια ρεύματα), οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα παραμένουν υψηλές, ενώ το φαινόμενο κλιματικής αλλαγής (ευρύτερα γνωστό ως φαινόμενο του θερμοκηπίου), μετά την πλημμύρα στα τέλη του πρώτου βιβλίου, τώρα προκαλεί χαμηλές θερμοκρασίες, στις οποίες ο άνθρωπος με δυσκολία επιβιώνει. πόσο μάλλον κάποια ζώα τροπικών κλιμάτων που είχαν αφεθεί ελεύθερα από το ζωολογικό κήπο για να μην πνιγούν στις πλημμύρες, αλλά δεν ήταν τόσο εύκολο να τα πιάσουν ξανά.

 

ο phil chase, ο γερουσιαστής για τον οποίο εργάζεται ο charlie quibler, βρίσκει εύφορο έδαφος στη γενικότερη ανησυχία του κόσμου για τις κλιματικές αλλαγές και βάζει υποψηφιότητα για πρόεδρος των η.π.α.

καθώς λιώνουν οι πάγοι και ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας, το κρατίδιο της khembalung κινδυνεύει να βυθιστεί, καθιστώντας τους μερικούς χιλιάδες κατοίκους της όχι απλά άστεγους, αλλά δίχως πατρίδα.

ο frank vanderwal αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή του, και μετακομίζει σε ένα βανάκι που νοικιάζει και το άλσος στο πάρκο της πόλης. δίχως την τυπική κατοικία του μέσου ανθρώπου, έχει την ευκαιρία να εξερευνήσει τους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρονται οι άνθρωποι (και επιμένει να πιστεύει -όχι δίχως βάση- ότι είναι ο καλύτερα εξοπλισμένος άνθρωπος όταν το θερμόμετρο βαράει -50 βαθμούς).

όταν μαθαίνει ότι παρακολουθείται - μαζί με πολλούς από τους συνεργάτες του - από μια ομάδα που συμμετέχει σε ένα χρηματιστήριο ατόμων και ιδεών, αρχίζει να νιώθει την απειλή νια παίρνει μια πιο προσωπική και άμεση απόχρωση.

αυτά πλέκουν τη βασική ιστορία, καθώς και πλήθος παρατηρήσεων πάνω στην κοινωνιοβιολογία (sociobiology - χόμπυ του frank), βρύα (ή κάτι τέτοιο) γενετικά τροποποιημένα ώστε να απορροφούν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, ψήγματα βουδιστικής σοφίας, και ένα αμόρε μεταξύ του frank και μιας γυναίκας με ένα πέπλο μυστηρίου τριγύρω της. α, να μην ξεχάσουμε και τα κρυοπαγήματα και τους γίββωνες (γίββονες?) στο πάρκο. ooooooooooop!

 

προτείνεται σχεδόν ανεπιφύλακτα σε φαν της σκληροπυρηνικής επιστημονικής φαντασίας, με μια μικρή μόνο επιφύλαξη μέχρι να ολοκληρωθεί η ανάγνωση και του τρίτου βιβλίου.

[araquel]

χεχ, σήμερα το ανακάλυψα, οπότε το μοιράζομαι μαζί σας.

 

ένας από τους χαρακτήρες στην τριλογία, ο frank, μπαίνει τακτικά σε ένα site, το emerson for the day, όπου παρατίθονται τσιτάτα του. επειδή ιδίως στο δεύτερο βιβλίο αναφέρει συχνά τα αποσπάσματα που βρίσκει ο frank στο site αυτό, μπήκα στη διαδικασία να πληκτρολογήσω τη διεύθυνση, όπως εμφανίζεται στο βιβλίο, η οποία φυσικά ισχύει, και είναι αυτή ---> emersonfortheday.

το τέλειο είναι ότι όταν κανείς πατήσει το 'about', του βγάζει το κείμενο όπου εξηγεί την ιδέα πίσω από το site.

In Kim Stanley Robinson's Science in the Capital novels, emersonfortheday.com has a central place in setting the tone of the novel, and provides context for one of the protagonists - a muse that shapes his thinking about the natural world, the ethical responsibilities of a conscious observer and an American.

 

The site itself, however, did not exist. I thoroughly enjoyed these novels, and as a tribute to Robinson's work and his message, I decided to make web imitate art. This site is that effort.

 

[...]

το βρίσκω εκπληκτικά τέλειο για να μην το αναφέρω εδώ. web imitating art. ;)

[araquel]

Ένα χρόνο και κάτι μετά, επιτέλους έπιασα και τελείωσα το τρίτο μέρος της τριλογίας. Κάτι είναι και αυτό, ε;

Τέλος πάντων, οι εντυπώσεις είναι οι καλύτερες (παρόλο που η τριλογία του άρη μου άφησε ακόμα καλύτερες...). Αν και η ιστορία δεν ολοκληρώνεται με την αυστηρή έννοια, τα πλαίσια δίνονται και η ιστορία στο βιβλίο τελείωνει σε ένα πολύ καλό σημείο.

Δεν θα πω άλλα, γιατί είναι το τελευταίο μέρος της τριλογίας και οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί spoiler.

 

Άντε, ας το διαβάσει και κανένας άλλος, μόνος μου θα μιλάω;... (μόνος μου θα μιλάω, αλλά οκ...)

[orodromeus]

Ένα χρόνο και κάτι μετά, επιτέλους έπιασα και τελείωσα το τρίτο μέρος της τριλογίας. Κάτι είναι και αυτό, ε;

Τέλος πάντων, οι εντυπώσεις είναι οι καλύτερες (παρόλο που η τριλογία του άρη μου άφησε ακόμα καλύτερες...). Αν και η ιστορία δεν ολοκληρώνεται με την αυστηρή έννοια, τα πλαίσια δίνονται και η ιστορία στο βιβλίο τελείωνει σε ένα πολύ καλό σημείο.

Δεν θα πω άλλα, γιατί είναι το τελευταίο μέρος της τριλογίας και οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί spoiler.

 

Άντε, ας το διαβάσει και κανένας άλλος, μόνος μου θα μιλάω;... (μόνος μου θα μιλάω, αλλά οκ...)

Χαίρετε!

 

Για την τριλογία αυτή: σίγουρα σε σημαδεύει λιγότερο από την τριλογία του Άρη, γιατί πρώτα απ'όλα δεν έχει την ίδια επική κλίμακα ούτε στον χώρο ούτε στον χρόνο. Τα βιβλιά αυτά είναι για το σήμερα, για την καθημερινότητα, για το τί μπορέις να κάνεις εσύ μικρό ον για ν'αλλάξεις τον κόσμο όταν μπαίνεις στο γραφείο σου το πρωί. Ουμανιστικά θέματα λοιπόν, και όπως οτιδήποτε απ'τον συγγραφέα αυτόν κακογραμμένα δεν ήταν. Αλλά αντιθέτως με άλλα έργα του εδώ τα πράγματα ήταν πιο απλά, πιο black and white: είτε τα διαβάζεις και βγαίνεις στους δρόμους ζητώντας αλλαγές απ'την Βουλή (άμα συμφωνείς με τα βιβλία) είτε σε νευριάζουν και τα παρατάς (άμα δεν συμφωνείς). Το οποίο δεν είναι αναγκαστικά κακό: ένα καλό έργο τέχνης πρέπει να δημιουργεί έντονες αντιδράσεις. Όμως εδώ δεν ήταν περί τέχνης, ήταν καθαρά περί ευαισθητοποίησης και κωδωνιών κινδύνου. Μόνο που ήδη είναι ξεπερασμένα. Άλλη αντίδραση θα'χε κάποιος που τα διάβασε πριν το 2008, άλλη κάποιος που τα πιάνει τώρα. Πάει ο Μπους, τώρα 2009 και οδέυουμε προς διεθνείς συμφωνίες για το κλίμα. Εντάξει ο Ομπάμα δεν είναι όσο μη-καπιταλιστής όσο ο Phil Chase/Robinson, αλλά τα πράγματα έχουν σίγουρα αλλάξει.

Δεν ξέρω, ίσως φταίει και το ότι τα θέματα αυτά τα ζώ καθημερινά και δεν μ'εντυπωσίασε εξίσου με προηγούμενά του βιβλία.

Α, επίσης το ending παραήταν happy ending: 3 γάμοι την ίδια μέρα;!

Το γεγονός ότι τα βιβλία αυτά έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής το ξέρει ο αναγνώστης αλλά το ξέρει και ο συγγραφέας, ήταν κάτι που ήθελε να πει και ήξερε τα αποτελέσματα. Απλά ίσως άξιζε ως ιδέα, αλλά 1300 ολόκληρες σελίδες ήταν πολύ.

 

 

Για τον Ρόμπινσον: νέο site με νέα και βικιπαίδιεα για τα έργα του, από yours truly: KimStanleyRobinson.info