Ο Φύλακας του Χρόνου

[Oberon]

Καλώς ήρθες Timekeeper (ταιριαστό nickname θα έλεγα).

Δεν έχω πάρει το βιβλίο ακόμα, αλλά όσα γράφει στο οπισθόφυλλο εμένα προσωπικά με προδιαθέτουν πολύ θετικά στο να το αγοράσω. Κάτι που θα κάνω σύντομα!

[timekeeper]

φυσικά και μιλάω ''ποιητικά''

όσον αφορά για το περιεχόμενο του βιβλίου, η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την κατασκευή μιας χρονομηχανής, χωρίς όμως να παραπέμπει σε κάτι αντίστοιχο όπως το back to the future και το timeline. αυτά για αρχή, δεν ξέρω τι άλλο θα θέλατε να μάθετε για το βιβλίο. αν έχει κάποιοσ κάτι συγκεκριμένο που θα ήθελε να ρωτήσει θα βοηθούσε αρκετά. πιστεύω κα΄λυτερα από το να αρχίσω να γράφω γενικότητες..

[Παρατηρητής]

Καλημέρα και καλωσόρισες. Έχω δύο ερωτήσεις. Σε ποιες χρονικές περιόδους ταξιδεύει ο ήρωας; Είναι μόνος ή συνοδεύεται και από άλλους;

Edited June 29, 2008 by Παρατηρητής

[timekeeper]

καλημέρα και ευχαριστώ

όπως είπα και πριν δεν ταξιδεύει ο ήρωας σε κάποια χρονική περίοδο

υπάρχει ένα μπλέξιμο στο χωροχρόνο αλλά δεν βλέπουμε ουσιαστικά άλλες εποχές

παρόλα αυτά υπάρχει ένας μύθος που διατρέχει όλη την ιστορία και ξεκινάει κάτι χιλιάδες χρόνια πίσω

ο μύθος αναβιώνει ή καλύτερα μπλέκεται με κάποια γεγονότα του σήμερα και ξεκινάει κάπως έτσι η ιστορία

αλλά δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα γιατί θα χαθεί το μυστήριο..καταλαβαίνεις ελπίζω

[Παρατηρητής]

καλημέρα και ευχαριστώ

όπως είπα και πριν δεν ταξιδεύει ο ήρωας σε κάποια χρονική περίοδο

υπάρχει ένα μπλέξιμο στο χωροχρόνο αλλά δεν βλέπουμε ουσιαστικά άλλες εποχές

παρόλα αυτά υπάρχει ένας μύθος που διατρέχει όλη την ιστορία και ξεκινάει κάτι χιλιάδες χρόνια πίσω

ο μύθος αναβιώνει ή καλύτερα μπλέκεται με κάποια γεγονότα του σήμερα και ξεκινάει κάπως έτσι η ιστορία

αλλά δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα γιατί θα χαθεί το μυστήριο..καταλαβαίνεις ελπίζω

 

 

Καταλαβαίνω. Είναι όντως...μυστήριο!

[kitsos]

Καλώς όρισες. Εύχομαι κάθε επιτυχία στο βιβλίο.

[timekeeper]

ευχαριστώ πολύ

ελπίζω να εκδώσεις και εσύ το δικό σου και να πάει καλά

[dreamwhisperer]

Καλώς ήρθες timekeeper στην παρέα και εύχομαι το sff να σου γίνει ένα ευχάριστο ναρκωτικό, όπως έχει γίνει και σε εμένα.

 

Θα σου κάνω λίγες ερωτήσεις και αν θες μπορείς να απαντήσεις για να έχουμε μια πιο πλήρη εικόνα του βιβλίου σου.

 

1. Πότε εξελίσσεται η υπόθεση; Εννοώ σε πρώτο επίπεδο πότε ζουν οι ήρωές σου.

 

2. Μπορείς να μας παρουσιάσεις τον ήρωά σου; Με λίγα λόγια βέβαια, γιατί αν θέλει κάποιος λεπτομέρειες μπορεί να τις βρει στο ίδιο το βιβλίο.

 

3. Τοπογραφικά που ζουν οι ήρωές σου; Σε ποια περιοχή εξελίσσεται η υπόθεση.

 

4. Εσύ πως νιώθεις για το βιβλίο σου;

 

Αυτά από εμένα, προσπαθώ να σε βάλω λίγο στο κλίμα και να μας βάλεις και εσύ στη μαγεία του βιβλίου σου, χωρίς να αποκαλύψεις πολλά πολλά.

 

Προσωπικά ήδη έχω προχωρήσει την ανάγνωση και σύντομα θα κάνω ένα μικρό σχόλιο.

[timekeeper]

ευχαριστώ πολύ για το καλοσώρισμα

ήδη έχει αρχίσει ο εθισμός στο sff

η υπόθεση εκτιλύσσεται στο τώρα και ένα μικρό κομμάτι της πριν από 30 χρόνια

ο ήρωας είναι ένας καθηγητής κβαντικής φυσικής, αφοσιωμένος στο έργο του, μοιράζει το χρόνο του στο εργαστήριό του όπου προσπαθεί να δημιουργήσει την πρώτη τεχνητή μαύρη τρύπα και στο πανεπιστήμιο όπου διδάσκει

τόπο δράσης δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο, παρόλο που χρησιμοποιώ κυρίως ελληνικά ονόματα και παραπέμπει σε κάποια ελληνική πόλη, είναι κάπου απροσδιόριστα μάλλον

για το βιβλίο μου πώς να νιώθω....

μετά από 6 χρόνια που μου πήρε να το γράψω...σαφώς το αισθάνομαι σαν κάτι παραπάνω από ένα ''βιβλίο''

[Arachnida]

Λοιπόν τελείωσα τον "Φύλακα του Χρόνου" και το βρήκα είναι ένα πολύ καλό δείγμα επιστημονικής φαντασίας.

Το διάβασα μέσα σε μία μέρα σε στάση, λεωφορείο, σπίτι, cafe και μπαράκι το βράδυ.

Για την ιστορία δεν χρειάζεται να αναφέρω πολλά, νομίζω όσα έγραψε ο Κωνσταντίνος παραπάνω αρκούν. Έτσι κι αλλιώς η πλοκή ξεκινάει από τις πρώτες σελίδες. Μαύρες τρύπες, μαγνητικιά πεδία, συνωμοσίες, εταιρείες, επίορκοι, δολοφονίες, απόπειρες για ταξίδια στο χρόνο και χίλια ακόμα πράγματα μπλέκονται σε μια σκοτεινή υπόθεση, της οποίας το ""διφορούμενο"" τέλος νομίζω ήταν πολύ ταιριαστό.

Το βιβλίο έχει γραφτεί με κινηματογραφικό, περιπετειώδες μοντάζ και προς το τέλος που οι εξελίξεις παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας δυσκολευόμουν να το αφήσω από τα χέρια μου. Συνολικά θα το χαρακτήριζα τεχνολογικό/επιστημονικό θρίλερ μυστηρίου, που απευθύνεται στη μεγαλύτερη μερίδα του αναγνωστικού κοινού, δηλαδή έτσι όπως πρέπει. Νομίζω ακόμα και άτομα χωρίς επαφή με το αντικείμενο δεν θα δυσκολευτούν να το διαβάσουν και γιατί όχι, να το απολαύσουν. Ήθελα σε μερικά σημεία να ξεκαθαρίζεται το έτος και το μέρος όπου εκτυλίσσεται η πλοκή, αλλά νομίζω ότι και αυτή η απροσδιόριστη φόρμα δούλεψε καλά. Επίσης θα ήθελα να μάθω λίγα περισσότερα για κάποιους απ' τους πρωταγωνιστές, όπως πχ τον αστυνόμο.

Ο "Φύλακας του Χρόνου" δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα αντίστοιχα βιβλία που καταφτάνουν απ' το εξωτερικό. Νομίζω ότι οι μεγάλες πωλήσεις είναι θέμα συγκυριών, αλλά αν ο Κωνσταντίνος ακολουθήσει ξανά αυτή τη συνταγή και αυτό το ύφος αργά ή γρήγορα θα κάνει μεγάλη επιτυχία.

[mman]

Μόλις τέλειωσα το βιβλίο κι αυτή είναι η (εννοείται προσωπική και γι αυτό υποκειμενική) γνώμη μου:

 

 

 

Τα καλά νέα:

 

Η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα. Αν και, παρά τον τίτλο, δεν παρακολουθούμε χρονοταξίδι, παρά μόνο στο τέλος, η πλοκή και τα επιμέρους επεισόδια καταφέρνουν να κρατήσουν το αναγνωστικό ενδιαφέρον αρκετά ψηλά.

 

Επίσης υπάρχει μια ομαλή κορύφωση όσο το βιβλίο οδεύει προς το τέλος, πράγμα που δείχνει ότι ο συγγραφέας έχει καλό έλεγχο πάνω στον ρυθμό της ιστορίας του και στην τροφοδοσία του αναγνώστη με ζωτικές για την ιστορία πληροφορίες.

 

 

 

Τα κακά νέα:

 

Οι χαρακτήρες δεν πείθουν – ούτε και ο κεντρικός ήρωας, ο οποίος εμένα τουλάχιστον δεν μπόρεσε, όχι να με κάνει να ταυτιστώ μαζί του, αλλά ούτε να τον συμπαθήσω. Γι αυτό φταίει μεταξύ άλλων το ότι…

 

Τα κίνητρα σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι αρκετά ισχυρά, ώστε να δικαιολογήσουν ακραίες συμπεριφορές (όπως π.χ. φόνους) από ανθρώπους οι οποίοι κατά τα άλλα δεν φαίνονται ικανοί γι αυτά που κάνουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ομάδα «ΕΝ ΠΛΟ», με το μεγάλο (συγγραφικό) τριακονταετές χάσμα στο παρελθόν τους.

 

Οι αρκετές αναληθοφάνειες, που ενώ δεν είναι καταστροφικές για την ιστορία, την κάνουν σαφώς λιγότερο πειστική. Η μεγαλύτερη επιστημονική και τεχνολογική ανακάλυψη (χρονομηχανή) κρέμεται από έναν κρυμμένο αλγόριθμό σε κάποιο αρχαίο(!) ελληνικό βιβλίο. Η προσπάθεια κατασκευής της χρονομηχανής δεν γίνεται στην Αμερική ή σε κάποια άλλη τεχνολογικά και επιστημονικά πρωτοπόρο χώρα, αλλά στην Ελλάδα και με Ελληνικά κονδύλια (δεν χρειάζεται το βιβλίο να εκτυλίσσεται στη χώρα μου για να ενδιαφερθώ). Για να κρατηθεί μυστικό, καλύπτεται ως πρόγραμμα του Ιδρύματος… Διαστημικών Ερευνών! (Φοβάμαι ότι εδώ δικαιώνεται η πρόβλεψη «Πολύ Μεγάλο Στοίχημα» της trillian.) Επίσης ο (Έλληνας) επικεφαλής του προγράμματος ανακαλύπτει, πολύ αργά, ότι χρηματοδότης του δεν είναι η Ελληνική Κυβέρνηση (η οποία προφανώς κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου για το ότι, δεκαέξι ορόφους κάτω απ’ το έδαφος, ένας ολόκληρος επιταχυντής σωματιδίων λειτουργούσε σε εγκαταστάσεις της επί μερικά… χρόνια). Ακόμα κι έτσι θα ήμουν έτοιμος να παραβλέψω όλα τα παραπάνω για το παραμύθι, αλλά…

 

Δυστυχώς, οι περιγραφές, η παρουσίαση και η δομή των σκηνών δεν βοηθούν. Ο συγγραφέας επεμβαίνει πολύ συχνά χαρακτηρίζοντας ευθέως τους ήρωες, αντί να δείξει με πράξεις και δράση το ποιόν τους και να αφήσει τα συμπεράσματα στον αναγνώστη. Αυτό αποτελεί, πιστεύω, και το μεγαλύτερο πρόβλημα του βιβλίου, το οποίο εμφανώς περισσότερο λέει παρά δείχνει (γνωστό no-no της συγγραφής και όχι μόνο του Φανταστικού), με αποτέλεσμα να εκβιάζονται συναισθήματα, χαρακτηρισμοί, και κατηγοριοποίηση σε καλούς και κακούς. (Απογοητευτικό αποκορύφωμα όταν χρησιμοποιείται ακόμα κι αυτή η ίδια η λέξη «κακοί» με την κυριολεκτική σημασία της και χωρίς ίχνος ειρωνείας, ή ιδιαίτερου ύφους –νόμιζα ότι μόνο ο George W. Bush το έκανε πια αυτό.)

 

Οι διάλογοι, κατά τη γνώμη μου πάντα, στην προσπάθεια να σταθούν στο ομολογουμένως μεγάλο ύψος των περιστάσεων, πέφτουν αρκετά συχνά στην παγίδα του μελοδράματος, της υπερβολής και του πομπώδους ύφους. Το αποτέλεσμα είναι ότι…

 

Η ατμόσφαιρά δεν πιάνει την υφή που προφανώς ο συγγραφέας έχει όλη την καλή θέληση να δώσει, με αποτέλεσμα ένας μη πεπεισμένος αναγνώστης να συνεχίζει με μισή καρδιά, κυρίως επειδή, όπως είπα και παραπάνω η πλοκή είναι πραγματικά καλή.

 

 

 

(Disclaimer: Νομίζω ότι γενικά είμαι σαφώς απαιτητικότερος από τον μέσο αναγνώστη –ό,τι κι αν είναι αυτό το μυστηριώδες πλάσμα. Καμιά φορά ίσως υπερβολικά απαιτητικός. Συνυπολογίστε αυτό με τα παραπάνω σχόλια.)

Edited September 8, 2008 by mman

[Arachnida]

Και μία πρώτη γεύση ενόψει Frankfurt Book Fair 2008

 

"The Guardian of Time

A group of friends…a quest, a secret. Four friends embark on the greatest adventure you can imagine: a quest to find a book that will allow them to build a time machine. But their relationship changes them, as they are consumed by arrogance.

Thirty years later a professor of quantum physics comes near to realising the same dream, but an all-powerful secret organisation tightens the noose around him. His only ally seems to be time itself. A farmer is struck by lightning, unlocking buried knowledge in his mind about the time machine.

An ancient mystery rises to the surface again, leading to a new round of bloodshed. Whoever first solves the puzzle will hold humanity’s fate in his hands."

 

Καλή τύχη Κωνσταντίνε!

[Arachnida]

Επόμενη παρουσίαση για τον "Φύλακα του Χρόνου" και για όσους είναι Κύπρο.

 

-Τετάρτη 22 Οκτωβρίου

Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ: Κωνσταντίνος Παπαχρήστος

στην αίθουσα εκδηλώσεων της Εκκλησίας Αγίου Στυλιανού στη ΛΑΚΑΤΑΜΙΑ, στις 18:30 μ.μ.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο κ. Γιώργος Τζίβας, συγγραφέας-δημοσιογράφος, Διευθυντής Πλανηταρίου ΒΕΓΑΣ και ο κ. Κύπρος Νικολάου, Εκπαιδευτικός, Νομικός-Διεθνολόγος.

[Arachnida]

Την Κυριακή που μας πέρασε, ο Τύπος της Κυριακής είχε ένα δισέλιδο αφιερωμένο στον Κωνσταντίνο και το Φύλακα του Χρόνου.

Μπορείτε να δείτε και σχετικά εδώ: http://www.e-tipos.com/pdfViewer?searchtyp...lectedinsert=22

[Παρατηρητής]

ονειρεύτηκαν και τόλμησαν... Καλό

[Electroscribe]

Το διάβασα κι εγώ πριν λίγο καιρό (ευγενική χορηγία Αραχνίδα) και θα συμφωνήσω με το mman.

 

Το βιβλίο έχει σοβαρά ελαττώματα:

 

χαρακτήρες ισχνούς, διαλόγους πομπώδεις με λόγια που δεν ταιριάζουν στο στόμα του ανθρώπου που τα λέει, πλοκή που όχι μόνο δεν πείθει απόλυτα αλλά έχει και κενά.

 

ΑΛΛΑ

 

το κείμενο διαθέτει πολύ καλό ρυθμό, κοφτές σκηνές με ακριβώς τη σωστή διάρκεια - διαβάζεται νεράκι και κρατάει τον αναγνώστη. Και είναι γεμάτο εντυπωσιακές εικόνες που ζωντανεύουν στο μυαλό.

 

 

Αν σκεφτεί κανείς πως αρχικά επρόκειτο για σενάριο ταινίας, είναι λογική μια τέτοια δομή. οι χαρακτήρες μιας ταινίας, αντίθετα με τους χαρακτήρες ενός βιβλίου, πρέπει να φαίνεται τι είναι ο καθένας. Η ανάγκη του θεατή να μένει προσηλωμένος στην οθόνη καλύπτει λογικά χάσματα, όπως κάνει κι η συνεχής δράση. Επίσης, μια ταινία πρέπει να καταφεύγει σε αρχέτυπα και να καλεί το θεατή να συμπληρώσει τις λεπτομέρειες με τη φαντασία, πρότερη γνώση του. Ένα υπόγειο εργαστήριο με μηχανήματα και φωτάκια που αναβοσβήνουν, είναι ακριβώς αυτό σε εικόνα. Δε χρειάζεται να ελέγξουμε τα λογιστικά της δημιουργίας και συντήρησής του. Ενώ σε πεζό λόγο, οι διευκρινίσεις είναι απαραίτητες, κι αν μπουν εκ των υστέρων πρόσθετες, μπορεί να χωλαίνουν.

 

Γενικά, ο "Φύλακας του Χρόνου", αν και τον διάβασα με ευκολία κι ευχαρίστηση, δε με ενθουσίασε. Αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι μια ταινία με σενάριο του Κωνσταντίνου Παπαχρήστου, είτε το συγκεκριμένο είτε άλλο που θα γράψει στο μέλλον, θα είναι συναρπαστική. Στον κινηματογράφο βλέπω την κλίση του.

[Naroualis]

Ας προσθέσω κι εγώ το λιθαράκι μου στην κριτική του βιβλίου.

 

Ας ξεκινήσω με το εντυπωσιακό του θέματος.

 

Το βιβλίο το ξεκίνησα χτες το βράδυ στις 12 η ώρα κι είπα ότι μιας και δουλεύω σήμερα, κατά τις 12:30 θα το αφήσω. Η ώρα πήγε μία κι ακόμη έλεγα, ε, ας διαβάσω άλλες δέκα σελιδούλες. Στις 2:30, είδα ότι είχα ακόμη 80 από τις 370 σελίδες, κοίταξα να σιγουρευτώ ότι τα ρούχα μου ήταν έτοιμα (γιατί δε θα είχα κουράγιο να τα ετοιμάσω το πρωί) και το τελείωσα.

 

Αυτό θα πρέπει από μόνο του να είναι καποιο είδους κομπλιμέντο για τον κ.Παπαχρήστου. Σπάνια κάτι με κάνει να μην το αφήσω από τα χέρια μου, εις βάρος του ύπνου μου. Στην αρχή θέλησα να ξεγελάσω τον εαυτό μου λέγοντας ότι φταίει που δεν έχει ξεχωριστά κεφάλαια, για να μπορέσω να θέσω ένα όριο και μετά να το αφήσω για την επόμενη μέρα. Αλλά τελικά αυτοχαστουκίστηκα (για να μάθω να λέω βλακείες) και παραδέχτηκα πρώτα στον εαυτό μου κι ύστερα στην ομύγυρη, ότι είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο.

 

Η κατάλληλη λέξη για την πλοκή υπάρχει μόνο στα αγγλικά: snappy. Γρήγορη, χωρίς να είναι καταιγιστική (άρα και ασφυκτικά επιβαλόμενη). Προειδοποίηση για όσους δεν το έχουν διαβάσει ακόμη, δε θα καταφέρετε να το αφήσετε εύκολα από τα χέρια σας. Ακόμη κι αν τελικά σας γφανέι κλισέ ή απλοϊκό ή πολύ κινηματογραφικό για να είναι βιβλίο, απλά δε θα μπορέσετε να το αφήσετε από τα χέρια σας. Ακόμη κι ο όγκος του είναι εκεί για να σας ξεγελάσει, είναι τυπωμένο σε χοντρό χαρτί και θα τελειώσει γρηγορότερα απ' όσο υπολογίζατε.

 

Στα κακά νέα τώρα (όπως λέει κι ο mman πιο πάνω):

 

Μέτρια πλοκή, περιορισμένη αληθοφάνεια (αν το είχε τοποθετήσει μερικές δεκαετίες μπροστά στο χρόνο, τότε θα ηταν αρκετά πιο πειστικό, ακόμη και για το θέμα του επιταχυντή). Το εύρημα του δίσκου και του αρχαίου μύθου έπρεπε να πατάει πιο γερά στα πόδια του. Για τους χαρακτήρες δε θα προσθέσω τίποτε σε αυτά που είπαν οι προλαλήσαντες σχετικά με το ότι έμοιαζαν αρκετά ρηχοί, επιφανειακοί και χωρίς κίνητρα ισχυρά για να κάνουν ό,τι έκαναν. Θα ήθελα όμως να ήταν και κάπως λιγότεροι. Μέχρι τη σελίδα 120 ακόμη εισάγονται καινούργιοι χαρακτήρες, που παίζουν κι έναν κάποιο ρόλο στην τελική εξέλιξη. Δεν είναι απαραίτητο να είναι όλοι ήρωες, μπορούν να υπάρχουν και κομπάρσοι, όπως το ζευγάρι των αστυνομικών κι ο ιατροδικαστής, ή ακόμη κι οι ερευνητές στο εργαστήριο. Ο χωρος (κι ο χρόνος, μιας και ασχολούμαστε με αυτόν) που σπαταλήθηκε στις περιγραφές και το background των δευτερευόντων αυτών χαρακτήρων θα μπορούσε να αφιερωθεί στην ανάπτυξη των χαρακτήρων των πραγματικών ηρώων.

 

Όλα τα παραπάνω είναι μέρη ενός στοιχήματος που λέγεται πλοκή-χαρακτήρες-δράση. Σε ένα τέτοιας θεματικής βιβλίο αυτό είναι το στοίχημα που θα πρέπει να κερδιθεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Αν αυτό το τρίπτυχο είναι στέρεα χτισμένο, όποιες άλλες ατέλειες είτε στη γλώσσα είτε στην αληθοφάνεια, μπορούν να παραβλεφθούν. Όμως αυτή τησ τιγμή μόνο το ένα τρίτο του στοιχήματος έχει κρδιθεί, εκείνο που αφορά τη δράση. Γι' αυτό και φαίνονται κι άλλες του ατέλειες.

 

Για του λόγου το αληθές, εδώ κι εκεί έχει διαφορες αφέλειες στο λόγο του, ελαφρά πομπώδες θα έλεγα κι ίσως κι ελαφρά μελοδραματικό, αλλά δε με πολυπείραξε, περισσότερο γιατί οι αφέλειες αυτές ήταν μέρος του λόγου των χαρακτήρων κι όχι της αφήγησης. Η ίδια η αφήγηση μου φάνηκε ότι είχε την κατάλληλη γλώσσα, στρωτή και χωρίς φιοριτούρες. Τώρα σχετικά με τις μαύρες τρύπες και τα κβάντα... κάποιες φορές είμαι κι εγώ σα το ΝτίνοΧατζ. Ό,τι και να μου σερβίρεις (παρεκτός κι αν βγάζει εντελώς μάτι, ακόμη και το δικό μου που δεν έχω και πολλές γνώσεις φυσικής) θα το χάψω. Και το έχαψα. Για την ακρίβεια δε με πολυενδιέφερε η τεκμηρίωση, όσο η δράση, δράση, δράση.

 

Συμπέρασμα.

 

Αγαπητέ κ. Παπαχρήστου, αναμένω το επόμενο βιβλίο σας. Να είστε σίγουρος ότι στην πρώτη εβδομάδα της "ζωής" του θα βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου. Κι αυτή τη φορά δε θα κάνω τόσον καιρό για να το διαβάσω. Κάντε όμως τον κόπο και δώστε ζωή στους ήρωές σας, δώστε τους βάθος. Τότε θα έχετε κερδίσει τα δύο τρίτα του στοιχήματος.

[Arachnida]

Συνέντευξη του Κωνσταντίνου στο Πρώτο Θέμα, για τον "Φύλακα του Χρόνου".

Άντε συγχαρητήρια, όλο και πιο γνωστό γίνεται το βιβλίο (και με πολύ καλές πωλήσεις επίσης).

http://www.protothema.gr/content.php?id=23317

Edited February 4, 2009 by Arachnida

[tetartos]

Μόλις το τέλειωσα κι εγώ.

 

Τι μου άρεσε: είναι ένα βιβλίο που έχει γρήγορη και άφθονη δράση, μερικούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ένα προσφιλές μου θέμα. Η ροή του λόγου και των εικόνων με παρότρυνε να συνεχίσω να το διαβάζω.

 

Τι δε μου άρεσε: βρήκα την πλοκή και τους περισσότερους χαρακτήρες κοινότοπους και στερεότυπους. Το βιβλίο δε μου φάνηκε ούτε ΕΦ ούτε καθαρόαιμη περιπέτεια αλλά ένα ακαθόριστο μείγμα τους.

 

Τι μου άρεσε και ταυτόχρονα δε μου άρεσε: το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για να διαβαστεί αλλά για να γίνει ταινία. Και ναι μεν σε κάποιον που έχει κινηματογραφικά καλλιεργημένη ανάγνωση αυτό μπορεί να μην είναι μειονέκτημα, ωστόσο κάποια σεναριακά τρυκ δε δουλεύουν καλά στο βιβλίο - φαντάζομαι ότι θα δούλευαν στην οθόνη.

 

 

 

Και κάτι τελευταίο περί επιμέλειας. Από τότε που έκανα εντελώς ερασιτεχνικά την επιμέλεια του βιβλίου του Αντώνη (προφανώς όχι χωρίς λάθη, όπως μου έχουν πει) απέκτησα μια ιδιαίτερη προσοχή στην επιμέλεια και των άλλων βιβλίων και ιδίως των μεγάλων εκδοτικών οίκων, όπως αυτού εδώ (Λιβάνης).

 

Οφείλω να πω ότι το βιβλίο έβριθε λαθών και παραλείψεων επιμέλειας. Χάριν παραδείγματος, παίρνω 50 τυχαίες σελίδες από τις 371 του βιβλίου και αναφέρω τι βρήκα σε πρώτη ανάγνωση (όπου πρώτη ανάγνωση=με στόχο την προσωπική μου διασκέδαση και όχι την αλιεία λαθών).

 

Μια σειρά οροθγραφικά:

π.χ. (σ. 160) "όχι μόνο δε θα θυμόσουν μαζί μου, αλλά θα με ευγνωμονούν κι όλας". Το Word θα αναγνώρισε το "θυμόσουν" ως σωστή ορθογραφικά λέξη - αλλά η σωστή λέξη είναι "θυμώσουν"

ή (σ. 173) "Ελάχιστα μέτρα μπροστά του υπήρχε μια πολλή απότομη στροφή, η οποία οδηγούσε σε γκρεμό"

 

Μερικά συντακτικά λάθη:

Το πιο αστείο ίσως είναι το εξής (σ. 149) "Από το δάχτυλο του μεγάλου ποδιού κρεμόταν ένα καρτελάκι με τα στοιχεία του".

 

Εκφραστικά αμφισβητήσιμες επιλογές: λέξεις όπως alley και decadence παρεισφρύουν στο κατά τα άλλα ελληνικό κείμενο χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.

 

Τέλος, τα επιστημονικά λάθη είναι αναμενόμενα σε ένα βιβλίο ελαφράς ΕΦ. Όσο μεγάλα κι αν είναι, πιθανότατα συγχωρούνται σε κάποιον που ο στόχος του δεν είναι να γράψει σκληρή ΕΦ αλλά μια περιπέτεια - και αν μη τι άλλο, είναι ευθύνη του συγγραφέα. Ωστόσο εκφράσεις όπως (σ. 169) "Τα τοιχώματα από κουβέρτα λιθίου παρείχαν αρκετή προστασία" είναι μάλλον αφελείς ή στην καλύτερη περίπτωση κακομεταφρασμένες(!).

 

Αυτά είχα να σχολιάσω για τις 50 σελίδες αυτές - για τις υπόλοιπες δεν κράτησα σημειώσεις, για να μη μειώσω την ευχαρίστηση που έλαβα (και όντως έλαβα πολλή) διαβάζοντας αυτό το βιβλίο. Εύχομαι το επόμενο να είναι (ακόμα) καλύτερο!