mman Posted June 16, 2008 Share Posted June 16, 2008 (edited) Αλέκος Παπαδόπουλος, «Λάθος Οδήγιες», Εκδόσεις Τρίτων, 2008, σελ. 220 Επιστημονική Φαντασία, Συλλογή Διηγημάτων Είναι η τρίτη φορά, και η δεύτερη σε λιγότερο από ένα χρόνο, που οι εκδόσεις Τρίτων εμπιστεύονται Έλληνα συγγραφέα και πολύ καλά κάνουν. Ο Αλέκος Παπαδόπουλος έχει μερικές πολύ καλές ιδέες και ένα ασυνήθιστο γράψιμο χαμαιλέοντα: Μπορεί, από ιστορία σε ιστορία, να είναι πραγματιστής, άγριος, αισθησιακός, αλήτης, στυγνός, ονειροπόλος, επικός και οτιδήποτε άλλο χρειάζεται για να μην μπορεί κανείς να τον κατατάξει σε μια συγκεκριμένη κατηγορία, ενώ παράλληλα δεν το βρίσκει δύσκολο να κατοχυρώνει ένα δικό του προσωπικό στυλ. Με πολύ καλή ισορροπία ανάμεσα σε μία πετυχημένα δεσμευτική για τον αναγνώστη συνήθως πρωτοπρόσωπη αφήγηση και σε απλούς αλλά ώριμους και ευφυείς –εξαιρετικούς σε μερικά σημεία- διαλόγους, ο Παπαδόπουλος προσφέρει δεκαέξι διηγήματα χωρισμένα σε τέσσερεις θεματικές ενότητες. Τα κακά νέα: Υπάρχουν διηγήματα χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, σχεδόν αδιάφορα ή αδύναμα στην ανάπτυξή τους. Τα καλά νέα: Τα παραπάνω διηγήματα σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν την πλειονότητα. Στη συλλογή κυριαρχούν εξαιρετικές ιστορίες όπως: · Ένα Μικρό Αντάλλαγμα, · Ανέπαφες Αξίες (και τα δύο από την πολύ ενδιαφέρουσα ενότητα «Πρώτη Επαφή») και · Πράγματα να Κάνω Χθες και την σημαδεύουν τέσσερα διαμάντια: · Πρώιμη Χήρα (με έναν απίστευτα στυλάτο και στυγνό βρωμοέμπορα χαρακτήρα - κατά τη γνώμη μου το καλύτερο διήγημα του Παπαδόπουλου μέχρι σήμερα), · Ο Φλοίσβος των Άστρων (καθήλωσε επί 50 λεπτά δεκάδες ακροατών σε πρόσφατη εκδήλωση της ΑΛΕΦ), · Απασφάλιση (μοναδική γλώσσα και εκπληκτική χρήση λεξιλογίου) και · Λάθος Οδηγίες (ρεσιτάλ γραψίματος, 1ο βραβείο του δίωρου flash fiction διαγωνισμού του 3ου Φεστιβάλ Ε.Φ. Ερμούπολης το 2007). Ένα βιβλίο που σέβεται και αξιοποιεί τον πολύτιμο χρόνο του αναγνώστη και δίνει μια καλή ιδέα για το πού μπορεί να φτάσει η Ελληνική Επιστημονική Φαντασία όταν απλώς της δίνονται οι ευκαιρίες. (Το blog του συγγραφέα μπορείτε να το δείτε εδώ) Edited June 16, 2008 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted June 16, 2008 Share Posted June 16, 2008 (edited) Αλέκος Παπαδόπουλος, «Λάθος Οδήγιες», Εκδόσεις Τρίτων, 2008, σελ. 220 Επιστημονική Φαντασία, Συλλογή Διηγημάτων Μου αρέσει που οι κριτικές του mman είναι πάντα διφορούμενες. Έχει βρει τον ιδανικό τρόπο να σφάζει με το βαμβάκι Το σημαντικό είναι ότι δίνει μια ολοκληρωμένη άποψη για το έργο που κρίνει. Μπορώ να πω ότι συμφωνώ σχεδόν σε όλα μαζί του εκτός από το ότι θεωρώ την "Απασφάλιση" μακράν το καλύτερο διήγημα της συλλογής. Όταν το διαβάσα για πρώτη φορά, αισθανθηκα το μεταλλικό κορμί μου να πετάει στους αιθέρες και τα spin των ηλεκτρονίων να αναποδογυρίζουν γοητευτικά. Νομίζω ότι ο Αλέκος έχει καταχτήσει πια ένα προσωπικό ύφος γραφής, κάτι που απο μόνο του αποτελεί επίτευγμα όταν η συγγραφή είναι χόμπι και όχι επάγγελμα. Πιστεύω ότι είναι ένα βιβλίο που θα απολαύσουν όλοι οι αναγνώστες της καλής Ε.Φ. τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του. edit από nikosal: Έσβησα το κείμενο του mman από του quote, υπάρχει ακριβώς από πάνω! Edited June 16, 2008 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 20, 2008 Share Posted June 20, 2008 Θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές με τα παραπάνω, για τα καλύτερα διηγήματα της συλλογής. Θα πρόσθετα ωστόσο και την "Καινή Σπορά" μέσα στα πολύ καλά διηγήματα, παρόλο που αφήνει μια πραγματικά πικρή γεύση στον αναγνώστη. Το δράμα ξετυλίγεται σιγά-σιγά κι ενώ δεν έχεις απορίες και κενά, δέχεσαι κι ένα ακόμα γερό χτύπημα στις τελευταίες παραγράφους. Όλα τα διηγήματα εκφράζουν σοβαρούς σύγχρονους προβληματισμούς, ακόμα κι εκείνα που είναι κάπως προβλέψιμα. Με έκανες πάντως να πατήσω τα γκάζια, mman. Είχα το βιβλίο και καθόταν στη βιβλιοθήκη, με σκοπό να το διαβάσω τακτικά και με την ώρα του. Αλλά μέχρι τότε μπορεί να είχαν προλάβει άλλοι να πουν αυτά που ήθελα ή να είχε παλιώσει πολύ το topic... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted June 22, 2008 Share Posted June 22, 2008 (edited) Μετά από την σωρεία των περιπετειών της άνοιξης επιστρέφω και πάλι στην διαδικτυακή μου περσόνα. Άνοιξα και πάλι σήμερα το TALES με την άποψή μου για το βιβλίο του Αλέκου. Αντί να τρέχετε όμως εκεί, κοπιάρω όλο το κείμενο κι εδώ ΑΡΧΙΚΟ ΜΠΛΑ-ΜΠΛΑ Οι Λάθος Οδηγίες είναι το πρώτο βιβλίο του Αλέκου Παπαδόπουλου και κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2008 από τις εκδόσεις Τρίτων. Πρόκειται για μια συλλογή 16 διηγημάτων χωρισμένων σε τέσσερις θεματικές ενότητες. Τρία ακόμη "καρκινικά" κείμενα εμφανίζονται ανάμεσα στις ενότητες υπό την επικεφαλίδα "Διαφημίσεις". Το βιβλίο κλείνει με μια σελίδα-ιστορικό των διηγημάτων όπου αναφέρεται ποια από αυτά είναι αδημοσίευτα, ποια έχουν δημοσιευθεί στο "9" (ή - και) παρουσιασθεί στα Λογοτεχνικά Εργαστήρια της ΑΛΕΦ και στα ΦΕΦΕ ή ακόμα έχουν γραφτεί ειδικά για το ΦΕΦΕ. Δεν αναφέρεται ότι το ομώνυμο διήγημα που έδωσε και τον τίτλο στην συλλογή βραβεύθηκε κιόλας στον πρώτο on site διαγωνισμό του ΦΕΦΕ και πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί αποκρύπτεται αυτό ειδικά το στοιχείο (αφού ξέρω πως ο συγγραφέας φοράει περήφανα το ζευγάρι γυαλιά ηλίου που ήταν το έπαθλο και τσάκισε τα κρασιά που το συνόδευαν). Για να τελειώνω όμως με τα data του βιβλίου, το εξώφυλλο και τα μικρά διακοσμητικά των ενοτήτων είναι του Σταύρου Ντίλιου (γνωστού ρομποτομανή), οι σελίδες 221 και η τιμή του 12,54 με ΦΠΑ. Την κεντρική διάθεση έχει αναλάβει το Βιβλιοπέλαγος. ΤΟ ΨΗΤΟ Η πρώτη ενότητα ονομάζεται ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ και περιλαμβάνει τα διηγήματα: Α) Απασφάλιση Β) Πρώιμη Χήρα Γ) Πράγματα να Κάνω Χθες Δ) Έφεση Αμαρτιών Ε) Καινή Σπορά Η ενότητα αυτή αντανακλά κατά την γνώμη μου την πιο "γκαζωμένη" πλευρά του Αλέκου Παπαδόπουλου και θεματικά και ρυθμικά και υφολογικά. Τα πρώτα τέσσερα διηγήματα είναι γραμμένα με πρωτοπρόσωπη αφήγηση ενώ το τελευταίο με τριτοπρόσωπη που όμως ακολουθεί την (ανατριχιαστικά) περιορισμένη οπτική του ήρωα. Συνολικά, βρίσκω την ενότητα αυτή πολύ δυνατή και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο διήγημα έναντι των άλλων, ακόμα και συναισθηματικά. Κανένα δεν "το πάω" πιο πολύ, και αν και οι διαφορές μεταξύ των θεμάτων και των ηρώων είναι πραγματικά μεγάλες, η συνοχή του κόσμου που διαδραματίζονται(στο εγγύς μέλλον) παραμένει συνεχώς μέσα στο πλάνο. Οι απόηχοι των επιρροών του Α.Π. είναι καλά χωνεμένοι και δουλεμένοι και η χρήση της γλώσσας (ιδίως στην Απασφάλιση) καινοτόμα με πραγματικό δραματουργικό λόγο. Ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη ενότητα μεσολαβούν ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ. Το κείμενο "Στον Αστερισμό του Καρκίνου" δείχνει την μεγάλη ικανότητα του συγγραφέα να χειρίζεται τον γραπτό λόγο του είδους. Το αποτέλεσμα έχει ενδιαφέρον, αλλά κατά την γνώμη μου μόνο σαν άσκηση ύφους. Σαν ένα καλοπαιγμένο σόλο ηλεκτρικής κιθάρας, που αποδεικνύει την μαεστρία του δημιουργού του και την χαρά του "γράφω για να γράφω". Η δεύτερη ενότητα ονομάζεται ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ και περιλαμβάνει τα διηγήματα: Α) Ένα Μικρό Αντάλλαγμα Β) Αβραμελίνη Γ) Ανέπαφες Αξίες Δ) Υπογείωση Το πρώτο χρησιμοποιεί και πάλι πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Το δεύτερο τριτοπρόσωπη με πανθορώντα αφηγητή. Το τρίτο είναι και πάλι πρωτοπρόσωπο με "ενθέσεις" του κειμένου που έχει αναλάβει να γράψει ο ήρωας και το τέταρτο τριτοπρόσωπο με "ενθέσεις" των σκέψεων ενός από τους χαρακτήρες που βρίσκεται σε κώμα. Η ενότητα συνολικά δεν αναδύει ένα και μόνο "άρωμα", δεν είναι τόσο συνεκτική όσο η πρώτη, αλλά περιστρέφεται πολύ καλά γύρω από την θεματική που δηλώνει ξεκάθαρα ο τίτλος της. Υπάρχει εδώ χώρος για χιούμορ (αρκετές φορές πικρό), ένας απόηχος κλασσικής επιστημονικής φαντασίας της "Χρυσής Εποχής" στο πρώτο διήγημα και στο τελευταίο στοιχεία της λογοτεχνίας Τρόμου που αξιοποιούνται πολύ δημιουργικά. Προσωπικά ξεχωρίζω από αυτήν την ενότητα τις Ανέπαφες Αξίες, λόγω της (ίσως υπερβολικά) κρυμμένης τους ανατροπής. Και πάλι ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ. Ισχύει ότι έγραψα παραπάνω, αλλάζει μόνο ο τίτλος. Είναι "Καρκινικός Κώδικας". Η τρίτη ενότητα ονομάζεται ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ και περιλαμβάνει τα διηγήματα: Α) Horrorscope Β) Όλοι οι Σωτήρες της Γης Γ) Ο Φλοίσβος των Άστρων Τριτοπρόσωπη συν πρωτοπρόσωπη αφήγηση στα δύο μέρη του πρώτου διήγηματος, καθαρή πρωτοπρόσωπη στα δεύτερο και τρίτο. Ούτε αυτή η ενότητα είναι συνεκτική, όμως η χρήση της γλώσσας είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα στο Horrorscope, υπάρχει μια πολύ ωραία ιδέα στους Σωτήρες της Γης και προσωπικά θεωρώ κορυφαίο διήγημα από κάθε άποψη τον Φλοίσβο. Ίσως γιατί μου ταιριάζει πραγματικά πολύ και αν και ξέρω πως ποτέ δεν θα μπορούσα να το γράψω με τον τρόπο του Αλέκου, θα ήθελα να είχα συλλάβει αυτήν την ιδέα... Οι τελευταίες ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ έχουν τον τίτλο Καρκινοβασίες και ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Η τέταρτη και τελευταία ενότητα ονομάζεται ΟΡΦΑΝΑ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ και έμαθα πως είναι "ρουλετικός" όρος. Εδώ περιλαμβάνονται τα διηγήματα: Α) Λάθος Οδηγίες Β) Νομοσχέδια για την Βαρύτητα Γ) Cyrano De Spaceark Δ) Οι Πύλες της Σιωπής Τα πρώτα δύο υποθέτω πως είναι τα Ορφανά και τα υπόλοιπα δύο οι Γείτονες. Οι Λάθος Οδηγίες ακολουθούν πρωτοπρόσωπη αφήγηση (με κλασικό Παπαδοπούλειο ύφος και ίσως θα μπορούσαν να ενταχθούν στην πρώτη ενότητα) ενώ τα Νομοσχέδια για την Βαρύτητα τριτοπρόσωπη κατά το μεγαλύτερο μέρος της σπονδυλωτής ανάπτυξής τους. Τα τελευταία δύο διηγήματα του βιβλίου είναι στην ουσία "αναδιηγήσεις" γνωστών μύθων (του Συράνο και των Θεσπιέων) που έχουν μεταφερθεί στον χωροχρόνο με "πειραγμένο" το μύνημά τους. Προσωπικά πιστεύω πως αυτά τα δύο τελευταία διήγηματα αποτελούν την απαρχή μιας μεγαλύτερης θεματικής ενότητας του Α.Π. και θα ήταν καλύτερα να μην τα περιλάβει στο βιβλίο, αλλά να περιμένει την συνέχεια που σίγουρα θα του προκύψει και να τα εκδώσει όλα μαζί σε μια εννιαίου ύφους και θέματος συλλογή. ΤΕΛΙΚΟ ΜΠΛΑ-ΜΠΛΑ Οι Λάθος Οδηγίες πατάνε πολύ γερά στα πόδια τους και αξίζουν όλη την προσοχή του αναγνώστη. Πρέπει όμως να αντιμετωπιστούν σαν αυτό που δηλώνουν εξαρχής ότι είναι. Μια Συλλογή Διηγημάτων Επιστημονικής Φαντασίας. Ο Αλέκος Παπαδόπουλος διεκδικεί το δικαίωμά του να είναι ένας συγγραφέας που ακολουθεί πολλούς δρόμους στην επιλογή των θεμάτων του και να αξιοποιεί την σχεδόν χαμαιλεοντική ικανότητα του να παράγει διαφορετικό "παίξιμο" ανάλογα με το θέμα που συλλαμβάνει και επεξεργάζεται. Το αν αυτό θολώνει λίγο την εικόνα που σχηματίζει για τον "άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τις λέξεις" ο αναγνώστης του, δεν πρέπει το θεωρεί αρνητικό. Γιατί η μόνη εννιαία γραμμή που διατρέχει το έργο του, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι μια μεγάλη λατρεία για την αμφισημία. Edited June 22, 2008 by PiKei Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 22, 2008 Author Share Posted June 22, 2008 Παναγιώτη, προφανώς δεν πρόσεξες καλά τις σημειώσεις για το διήγημα "Λάθος Οδηγίες". Γράφει εκεί για τον διαγωνισμό του ΦΕΦΕ "...όπου και έλαβε το 1ο βραβείο." το αναφέρει δηλαδή κανονικά (όπως θα έπρεπε φυσικά). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted June 22, 2008 Share Posted June 22, 2008 Ναι. Σωστό. Δεν ξέρω πως το έχασα... Γ***το, πρέπει να αλλάξω τώρα και το πόστ στο ΤΑLES. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted October 5, 2008 Share Posted October 5, 2008 Οφείλω να ομολογήσω ότι έπιασα το βιβλίο με μια κάποια προκατάληψη, μιας και τα γούστα μου δεν είναι και τόσο επιστημονικά στη φαντασία. Μιας όμως και είναι διηγήματα (το αγαπημένο μου είδος) και μιας και το ίδιο το βιβλίο δεν είναι και τίποτε τεράστιο κι ογκώδες και τρομακτικό, είπα ότι θα του έδινα μια ευκαιρία, ειδικά αυτές τις μέρες που ήθελα να βγάλω λίγο από το μυαλό μου το φάντασυ. (Μια στο τόσο χρειάζεται κι αυτό…) Ξεκίνησα λοιπόν, με την προαναφερόμενη προκατάληψη και η σφαλιάρα ήρθε από τις πρώτες σελίδες. Σντουπ, στρωτή γραφή. Σντουπ, απλή αλλά όμορφη γλώσσα. Σντουπ, σοφή χρήση της στίξης. Σντουπ, θεματολογία. Χάρηκα πολύ, γιατί διάβασα ιστορίες από μια ευρεία γκάμα υποειδών της εφ. Από το μελλοντολογικό θρίλλερ, τη space opera, ένα ελαφρύ κυβερνοπάνκ, κοινωνική εφ με θεολογικό περιεχόμενο, πρώτες επαφές, τι το θες και δεν το έχει. Κι όμως σε κάθε κομμάτι η «προσαρμογή» του θέματος στο στυλ και στο είδος προσέγγισης του συγγραφέα είναι αν όχι κραυγαλέα, τουλάχιστον ευχάριστα εμφανής. Και εξηγούμαι: Σε όλα τα διηγήματα, το ύφος δεν αλλάζει αναλόγως της ιδέας. Αντίθετα, η ιδέα προσαρμόζεται στο ύφος του συγγραφέα, με αποτέλεσμα, να διαβάζεις πολύ διαφορετικά πράγματα χωρίς όμως να τα θεωρείς το ένα εντελώς ξεκομμένο από τα άλλα. Είναι σαν να τρως πολλές διαφορετικές σάλτσες, άλλη κόκκινη, άλλη άσπρη, σε όλες όμως, άσχετα αν το καταλαβαίνεις ή όχι, περιέχεται βούτυρο. Και το βούτυρο ως γνωστόν, νοστιμίζει τρελά. Το σημείο που θεώρησα μειονέκτημα του όλου βιβλίου ήταν οι καρκινικές γραφές. Δε με ενόχλησε αυτό καθεαυτό, γιατί και τα τρία κείμενα εξυπηρετούσαν ακριβώς το σκοπό τους, δηλαδή να παίξουν με την αμφισημία της γλώσσα. Όμως δε μου προσέφεραν τίποτε ανάμεσα στα υπόλοιπα διηγήματα, ούτε καν σαν διαφημιστικά διαλείμματα, όπως τις ονόμασε ο συγγραφέας. Μια αλλαγή ενότητα πιστεύω θα ήταν αρκετή. Ποια διηγήματα ξεχώρισα… Μμμμ, λίγο δύσκολο να πω. Οπωσδήποτε τις Ανέπαφες Αξίες, την Υπογείωση, το Φλοίσβο των Άστρων και το Cyrano de Spaceark. Το Πράγματα να Κάνω Χθες το θεωρώ υπέροχα φριχτό, σε σημείο να με ενοχλεί η ιδέα ότι μπορεί να το ξαναδιαβάσω κάποτε. Η Καινή Σπορά με έβαλε μέσα στο μυαλό ενός ανθρώπου που δεν ξέρει πώς να ηγηθεί και γι’ αυτό καταδικάζει τον εαυτό του και τους υπόλοιπους σε μαρασμό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 5, 2008 Share Posted October 5, 2008 Το βιβλίο του Αλέκου Παπαδόπουλου παρουσιάζεται στην Ερμούπολη από το βιβλιοπωλείο "Βιβλιοπόντικας" το Σάββατο 18 Οκτωβρίου, στο μπαρ "Μποέμ". Περισσότερα για την εκδήλωση, σύντομα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 7, 2008 Share Posted October 7, 2008 Χα, μια εκδήλωση επιτέλους στην οποία θα μπορώ να πάω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted October 12, 2008 Share Posted October 12, 2008 Νομίζω ότι το βιβλίο του Παπαδόπουλου θα διαβαστεί από όλους έκεινους που δεν τους αφορά. Οι λάθος οδηγίες είναι τόσο όμορφα γραμμένο που και σε τόσο μεγάλη σχέση με την καθημερινότητα που με έκανε να κλάψω! Η χαμένη κίνηση ή λάθος κίνηση στην επαγγελματική ζωή διέπει σαν αύρα όλα τα διηγήματα αφήνοντας μια πίκρα που σταλάζει σίγα-σιγά και οξειδώνει τις αρχές. Οι τυχάρπαστοι διακαιώνοτναι και ευημερούν ενώ οι ιδεαλιστές δεν έχουν ούτε έναν πενθούντα να φωνάξει το όνομα τους στον τάφο τους. Μπράβο Αλέκο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted October 15, 2008 Share Posted October 15, 2008 (edited) Αχ, τι ήθελα και το πήρα στις διακοπές μου το καλοκαίρι. Αντί να κάτσω να ηρεμήσω καθόμουν και σκεφτόμουν το κάθε διήγημα όταν το τελείωνα. Η απασφάλιση με έκανε να πιστέψω ότι είναι κάτι πολύ πιθανό να γίνει στο μέλλον. Κι ένας καλός τρόπος να το δεις λίγο και από την οπτική γωνία ενός αστρόπλοιου. Στην πρώιμη χήρα γνώρισα ένα ποταπό επάγγελμα, αλλά στη θέση του ανθρώπου που ασκεί αυτό το επάγγελμα ο οποιοσδήποτε δεν θα το έκανε αυτό; Στα πράγματα να κάνω εχθές να θυμηθώ να μην το παρακάνω στο virtual reality και στη δουλειά. Στην έφεση Αμαρτιών, επιτέλους κάποιος μηνύει την Κόκα Κόλα. YES! (By the way η ιστοσελίδα του Γκουσταφόν μου θύμισε λίγο το μηχάνημα που χρησιμοποιούσε ο Rick Deckard και η γυναίκα του για να αισθάνονται καλύτερα στο "Do Androids Dream of Electric Sheep?") Στην καινή σπορά στεναχωρήθηκα και ταυτίστηκα λίγο για την έλλειψη ηγετικών ικανοτήτων όπως αναφέρθηκαν και τα παιδιά πιο πάνω, αλλά ήταν και γκαντέμης ο άνθρωπος. Μου θύμισε επίσης λίγο ένα ντοκιμαντέρ που είχα δει για την Κίνα (νομίζω) όπου στέλνανε άτομα από την γραμματεία του Κομμουνιστικού Κόμματος για να ελέγξουν την παραγωγικότητα στα χωράφια κάποιων απομακρυσμένων περιοχών. Όταν διάβαζα την πρώτη διαφήμιση και έφτασα στη δεύτερη σελίδα νόμιζα ότι ήταν ένα τυπογραφικό λάθος! Καλά πως του ξέφυγε αυτό του Δημήτρη Αρβανίτη, αλλά μετά όταν συνέχιζα να το διαβάζω συνειδητοποίησα το πανούργο σχέδιο του Αλέκου Παπαδόπουλου, nice one ;) Στο "Ένα μικρό αντάλλαγμα" κατάλαβα ότι ένας διπλωμάτης όταν διαθέτει όλο το χρόνο και υπομονή που χρειάζεται μπορεί να πείσει τον οποιοδήποτε. Το αισθάνθηκα και σαν μια evil παραλλαγή του "the Contact". Στην Αβρεμαλίνη για μένα οι τελευταίες τρεις γραμμές ήταν όλα τα λεφτά και με έκανε να γελάσω, μπράβο Αλέκο. Λες να είχαν βρει το νόημα κάποιοι που τους αποκαλέσαμε "savages" και σχεδόν αφανίσαμε; Το επόμενο διήγημα "Ανέπαφες Αξίες" είναι πραγματικά κωμικό και η διάθεση ανεβαίνει. Στην Υπογείωση (ωραίος τίτλος) ένα παράξενο κρούσμα στους ανθρώπους εξαπλώνεται σε όλη τη Γη κι ένας γιατρός κοιτάζει μόνο τον ...πατέρα του. Έπειτα το Horrorscope για να ζεσταθούν τα αίματα. Απίστευτο το πως με κάνεις να πηδάω από το ένα ζώδιο στο άλλο. Σίγουρα ξύπνησες όλα τα βασικά ένστικτα μέσα μου. Και το θρίλερ συνεχίζεται με έναν "άγγελο" on the loose στο "Όλοι οι σωτήρες της Γης". O Φλοίσβος των Άστρων, τέλειο, τέλειο, τέλειο, κριτική για το θεσμό των εκκλησιών (και των ιεραποστόλων) και το επίπεδο του "evil" στοιχείου να ανεβαίνει συνεχώς με την κάθε γραμμή! Η πλοκή πολύ καλά προσεγμένη για να αντεπεξέλθει στην ιδέα ενός σχεδίου εφαρμοσμένου και εξελιγμένου για τόσα πολλά χρόνια. Λάθος Οδηγίες, ο νικητής του διαγωνισμού. Νομοσχέδια για τη Βαρύτητα, πώς γίνεται αλλιώς να συμβαίνει αυτό το φαινόμενο; Cyrano de Spaceark, επικό, ένας εναντίον όλων, και με τον βάρδο να μένει για να γράψει το τέλος! Αλλά το επικό στοιχείο να αποκορυφώνεται στο τελευταίο διήγημα "Πύλες της Σιωπής". Gone with a bang. Εμφανής η παραλλαγή του τίτλου "Πύλες της Φωτιάς" (εγώ προτιμώ το version του Αλέκου) Είδα ανθρώπους, πλάσματα να μπαίνουν στο πετσί του επαγγέλματός τους. Οι ταυτότητες τους να προσδιορίζονται από αυτά. Όμως κάποιο στοιχείο της προσωπικότητάς τους, πέρα για πέρα ανθρώπινο, να τους κάνει κάπως διαφορετικούς από τους άλλους συνάδελφους τους. Καλύτερους ή χειρότερους. Οι λεπτομέρειες με κάνανε να νομίζω ότι κι ο συγγραφέας είχε περάσει από όλα αυτά τα επαγγέλματα, και τα είχε ζήσει. Γιατρός, πιλότος, δικηγόρος κτλ. Οι δυο-τρεις συγκρίσεις με άλλα λογοτεχνικά/κινηματογραφικά έργα δεν είχαν κακό σκοπό, ίσα-ίσα προδίδουν το επίπεδο των διηγημάτων που μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια κάποιες άλλες εναλλακτικές ιστορίες ξένων και γνωστών συγγραφέων. (Και πάλι ξαναλέω είναι πολύ μικρές οι ομοιότητες) Πρόσθεσα και τη βαθμολογία μου στις αξιολογήσεις Edited October 15, 2008 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 20, 2008 Share Posted October 20, 2008 Το βιβλίο του Αλέκου Παπαδόπουλου παρουσιάζεται στην Ερμούπολη από το βιβλιοπωλείο "Βιβλιοπόντικας" το Σάββατο 18 Οκτωβρίου, στο μπαρ "Μποέμ". Περισσότερα για την εκδήλωση, σύντομα. Αναμένουμε λεπτομερές ρεπορτάζ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 21, 2008 Share Posted October 21, 2008 Λεπτομερές ρεπορτάζ δε μπορώ να κάνω επί του παρόντος (όχι πως έχω κάνει και ποτέ αλλά τώρα με περιμένουνε και δυο τρεις ... τέσπα, μερικές εργασίες ) Δεν ξέρω πόσοι ήμασταν ακριβώς και δε θυμάμαι επίσης ακριβώς πόση ώρα κράτησε, πάντως ήταν σύντομο, μάλλον περισσότερο σύντομο από ότι θα ήθελα. Ήμασταν στον επάνω όροφο του Μποέμ (που για όσους δεν τον έχουν δει... οι περισσότεροι φαντάζομαι, είναι ένα πολύ ζεστό μέρος που σε προδιαθέτει να αράξεις, να νιώθεις καλά και να κουβεντιάζεις ) με ποτάκια, καθισμένοι γύρω γύρω και συζητούσαμε. Κυρίως μάλλον πυροβολούσαμε τον κύριο συγγραφέα με ερωτήσεις άσχετες με το βιβλίο, αφού τελειώσε η σύντομη παρουσίασή του (όχι από τον συγγραφέα του). Χαίρομαι πάρα πολύ που ήμουν εκεί κυρίως γιατί δεν είχα ακούσει ξανά τον Αλέκο τον Παπαδόπουλο να μιλάει για την εφ. Κι αν έχω να δηλώσω κάτι, πέρα από το ότι πέρασα όμορφα, αυτό είναι το ότι θα ήταν κρίμα αν έχετε παρόμοια ευκαιρία να τη χάσετε και να μην ακούσετε αυτά που έχει να πει. Ίσως κάποια να τα βρείτε πραγματικά πολύτιμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 27, 2008 Share Posted November 27, 2008 Στα Γιάννενα: Βιβλιοπωλείο της Οδού Αβέρωφ, Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου, βράδυ. Εκεί οργανώνεται η επόμενη παρουσίαση του βιβλίου του Αλέκου Παπαδόπουλου, παρουσία του συγγραφέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 29, 2009 Author Share Posted January 29, 2009 Κριτική του Μάκη Πανώριου για τις "Λάθος Οδηγίες" στην "Καθημερινή". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 26, 2009 Author Share Posted June 26, 2009 Μία ακόμα κριτική από "μπουκρόσι". "Μπουκρόσι" είναι ένας νέος όρος του ίδιου του Παπαδόπουλου γι' αυτούς που ασχολούνται με το bookcrossing. Απ' ό,τι κατάλαβα, μετά την κυκλοφορία του πρώτου βιβλίου που γράφτηκε αποκλειστικά για bookcrossing ("Το Καύσιμο της Κόλασης"), ο Αλέκος Παπαδόπουλος έχει γίνει ένας μικρός θρύλος στις τάξεις των συμπαθών μπουκροσιών (μάλλον έτσι κλίνεται). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted June 5, 2010 Share Posted June 5, 2010 Και η δική μου γνώμη για το βιβλίο, καθυστερημένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 Τώρα που το διάβασα ολόκληρο, μπορώ να πω ότι, παρόλο που είναι πολύ καλογραμμένο, μερικά μου αρέσουν ειδικά εμένα περισσότερο, επειδή τα κατάλαβα καλύτερα ή με ενδιέφερε περισσότερο το θέμα. Είναι τα: -Ο Φλοίσβος των Άστρων: εξαιρετικό. Προσέξτε ότι, παρόλο που παραβαίνει κάποιους συγγραφικούς κανόνες όπως το ότι οι ήρωες δεν έχουν ονόματα και ότι δεν υπάρχει ανατροπή, δεν παύει να είναι πολύ πετυχημένο. Ίσα ίσα αυτά είναι που ανεβάζουν την αξία του και μακάρι να βρω τον τρόπο να το κάνω κι εγώ αυτό στο γράψιμο. -Cyrano de Spaceark: Ναι, κι εμένα μου άρεσε πολύ η ταινία με τον Ντεπαρντιέ και προφανώς εδώ η ΕΦ είναι απλώς το πρόσχημα για να αποτίσει ο συγγραφέας κάτι σαν φόρο τιμής. Πολύ inspiring, όπως ο αυθεντικός Συρανό. -Ανέπαφες Αξίες: Πολλή πλάκα το ύφος! "Στον τομέα συντήρησης, δίπλα στις σφουγγαρίστρες, έχουμε αφήσει τα σχέδια και την τεχνολογία..." Μήπως το πήγαινε για κάτι σαν σάτιρα του πώς περιμένουν όλοι να είναι η πρώτη επαφή με εξωγήινους και πώς μπορεί να μην έχει αυτό καμία σχέση με την πραγματικότητα; Τα παρεμβαλλόμενα κειμενάκια από το μπλογκ καταλαβαίνω (νομίζω) πού το πάνε, αλλά είναι πολύ ειλικρινή και καλογραμμένα για να ενταχτούν στο πλαίσιο της σάτιρας. Και ο τίτλος δεν κατάλαβα πού κολλάει. -Αβραμελίνη: Και μια δόση ρομαντικής σύγκρουσης ανάμεσα σε συντηρητισμό και πρόοδο. Κλασικό θέμα και πετυχημένη εκτέλεση. -Απασφάλιση, Λάθος Οδηγίες, Πρώιμη Χήρα: Υποδειγματικό γράψιμο, αλλά τα θέματα δεν είναι και τόσο στα ενδιαφέροντά μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 Ναι, αλλά η απασφάλιση γράφτηκε μέσα σε δυο ώρες ακριβώς, με το θέμα που είχαμε δώσει στους συγγραφείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted October 1, 2011 Author Share Posted October 1, 2011 Ναι, αλλά η απασφάλιση γράφτηκε μέσα σε δυο ώρες ακριβώς, με το θέμα που είχαμε δώσει στους συγγραφείς. Όχι, το "Λάθος Οδηγίες" ήταν αυτό. Και κέρδισε τον διαγωνισμό. Και όταν μου έφερε ο Αλέκος το draft για το βιβλίο, δεν το είχε μέσα! Και του λέω "είσαι καλά που άφησες το "Λάθος Οδηγίες" έξω"; Και ευτυχώς όχι μόνο το έβαλε αλλά έδωσε και τον τίτλο του στη συλλογή -που μέχρι τότε είχε έναν τραγικό working title. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 1, 2011 Share Posted October 1, 2011 Αχ ναι, μπερδεύτηκα με την απασφάλιση του πυροσβεστήρα, χεχε. Είναι που γράφει η wordsmith, «Απασφάλιση, Λάθος Οδηγίες...» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nargathrod Posted November 9, 2012 Share Posted November 9, 2012 (edited) Μέχρι στιγμής έχω διαβάσει τα τέσσερα πρώτα διηγήματα. Μπορώ να πω ότι το καλύτερο είναι το Πρώιμη χήρα. Πόσο διεστραμμένος έμπορος είναι αυτός; Βλέπει την χήρα σαν ένα κομμάτι κρέας. Πατάει πάνω στην ανάγκη της για ηδονή και κάνει δουλεία. Edited November 9, 2012 by Nargathrod Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted November 9, 2012 Share Posted November 9, 2012 (edited) Συνεχίζω εδώ λοιπόν τη συζήτηση από το νήμα της ΛΑΦ. (Σημειώνω πως δεν έχω διαβάσει το παρόν τόπικ μέχρι εδώ για να μη σποϊλεριαστώ.) Χαχαχαχα! Ναι! Εφιαλτικό. Θέλω πολύ να ακούσω τι έχουν να σχολιάσουν οι γυναίκες της παρέας! Ήταν ωραίο διήγημα το συγκεκριμένο με οπτική γωνία εκκεντρική! μπα τον προιστάμενο της αποθήκης ενοεί, αυτόν που βαριέται να ελεγξει τις παρτίδες Χμ, νομίζω όταν λέει μαλακόπραμα εννοεί τη σάρκα γενικά, όχι μόνο τον προϊστάμενο. Πχ. εδώ "Σε λίγο αρχίζω να φτύνω κιβώτια, τίγκα στο μαλακόπραμα." Απ' ό,τι κατάλαβα, δηλαδή, μαλακόπραμα=σάρκα, απαλόπραμα=software. Όχι; Έχω κολλήσει με την Απασφάλιση, λέμε. Edited November 9, 2012 by Ayu Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nargathrod Posted November 9, 2012 Share Posted November 9, 2012 Ναι αυτό εννοεί μάλλον! Αλλά μπορείς να υποθέσεις χίλια δυο! Από απλά πράγματα μέχρι ξέρεις πολύ περίεργα πράγματα Να κάτι που θέλω να ρωτήσω τον συγγραφέα! Συνεχίζω εδώ λοιπόν τη συζήτηση από το νήμα της ΛΑΦ. (Σημειώνω πως δεν έχω διαβάσει το παρόν τόπικ μέχρι εδώ για να μη σποϊλεριαστώ.) Χαχαχαχα! Ναι! Εφιαλτικό. Θέλω πολύ να ακούσω τι έχουν να σχολιάσουν οι γυναίκες της παρέας! Ήταν ωραίο διήγημα το συγκεκριμένο με οπτική γωνία εκκεντρική! μπα τον προιστάμενο της αποθήκης ενοεί, αυτόν που βαριέται να ελεγξει τις παρτίδες Χμ, νομίζω όταν λέει μαλακόπραμα εννοεί τη σάρκα γενικά, όχι μόνο τον προϊστάμενο. Πχ. εδώ "Σε λίγο αρχίζω να φτύνω κιβώτια, τίγκα στο μαλακόπραμα." Απ' ό,τι κατάλαβα, δηλαδή, μαλακόπραμα=σάρκα, απαλόπραμα=software. Όχι; Έχω κολλήσει με την Απασφάλιση, λέμε. Όταν λες ότι έχεις κολλήσει; 1. Δεν το καταλαβαίνεις; 2. Η το καταλαβαίνεις αλλά σου άρεσε τόσο που κόλλησες να σκέφτεσαι την όλη ιδέα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted November 9, 2012 Share Posted November 9, 2012 Το καταλαβαίνω (νομίζω), απλά μου άρεσε πάρα πολύ. Κάνω κάτι άσχετο πχ. και ξαφνικά τσουπ, πετάγεται το μαλακόπραμα. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.