Η ΠΥΛΗ

[TimeCop]

Η ΠΥΛΗ GATE

Στον διάδρομο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου ο καθηγητής της Ψυχολογίας συζητάει με τον πρωτοετή φοιτητή του Κοσμά Αναστόπουλο.

 

-Είπατε πως η ψυχή επικοινωνεί με το σώμα κάτω από μία θεωρία.

 

-Ναι και αυτή η θεωρία λέει πως όταν κλείσεις τα μάτια και χαθείς σε ένα χρώμα μαύρο……. Έχεις σκεφτεί ποτέ κλείνοντας τα μάτια σου τι ακριβώς βλέπεις;

 

-Τίποτα… μόνο αυτό που είπατε και εσείς ένα μαύρο χρώμα

 

-Όχι ακριβώς. Αν το δεις προσεχτικά, βλέπεις ένα μαύρο πέπλο…. πίσω από αυτό το πέπλο κρύβονται όλα αυτά που δεν βλέπεις, του παρόντος όλα τα χρώματα έχουν χαθεί με μιας και σα να κοιμάσαι σε ένα βαθύ σκοτάδι…... Η ψυχή σου και το σώμα σου εκείνη την χρονική στιγμή δρα τριπλά αλλά να προσέχεις….

 

-Τι να προσέξω κύριε Καθηγητά;

 

-Εάν είσαι κουρασμένος και κλείσεις τα μάτια μπορεί να επέλθει ο ύπνος και τότε μπορεί να είσαι ένας από αυτούς στο ποσοστό ανθρώπους που ζουν του ονείρου

 

Και ο Κοσμάς γελάει

 

-Του ονείρου της ψευδαίσθησης….ίσως χαθείς μέσα σε αυτήν

 

Λέει με ένα ύφος προκλητικό ο Καθηγητής της ψυχολογίας…. Και τον αφήνει πίσω να απορεί

 

Το βράδυ στο σπίτι το οποίο νοικιάζει ο Κοσμάς πάνω στο κρεβάτι του ξαπλωμένος με κλειστά τα μάτια

 

Αθόρυβα περπατάει ο φίλος του και συγκάτοικος Χρήστος, πλησιάζοντας κοντά του και τον σκουντάει με τα χέρια του αιφνίδια. Τρομάζει ο Κοσμάς και πετάγεται πάνω

 

-Ε! Ξύπνα. Ρε συ κοιμάσαι;

 

-Όχι ακριβώς απλώς ξεκούραζα τα μάτια μου και το σώμα μου, είμαι πτώμα κυριολεκτικά…..κουράστηκα πολύ στην δουλειά.

 

-Πάλι κιβώτια;

 

-Δυνατέ. Κατά τ’ άλλα Πως πήγε η μέρα στο Πανεπιστήμιο;

 

-Καλά, τώρα που το σκέφτομαι είπες πως θα βλέπαμε εκείνη την ταινία

 

-Ποια την Gate;

 

-Ναι τη νοίκιασες;

 

-Πάμε να τη νοικιάσουμε. Δεν την πήρα νομίζοντας πως δεν σου αρέσουν τέτοιου είδους ταινίες.

 

-Είπες πως αφορά έναν τυχοδιώκτη που μπερδεύει τον κόσμο του με έναν άλλο, και χάνει για λίγο τον εαυτό του σωστά;

 

-Βλέπω θυμάσαι τα λόγια πολύ καλά που σου είπα πριν μια βδομάδα. Πιστεύω θα τα πας μια χαρά στο Πανεπιστήμιο φέτος. Σίγουρα θέλεις να την δούμε;

 

Και ο Κοσμάς με έναν μορφασμό του προσώπου του συμφωνεί.

 

Στο κοντινό Video Club ο Κοσμάς περιμένει τον Χρήστο για να νοικιάσει την ταινία και καθώς κοιτάει τα ράφια, παρατηρεί ανάμεσα στα άδεια κουτιά τον καθηγητή της ψυχολογίας

 

-Να την!

 

την επιδεικνύει στα χέρια του ο Χρήστος

 

και ο Κοσμάς ξανά τρομάζει

 

Ξαπλωμένοι στον καναπέ κοιτούν στην οθόνη του HOME CINEMA ενώ η ταινία αρχίζει.

 

 

 

GATE (ΠΥΛΗ)

 

 

 

Μέλλον Έτος 3012. Η πύλη που σε μεταφέρει από την πραγματικότητα στην απόλυτη ψευδαίσθηση του ονείρου, σε κάνει να χάσεις τον εαυτό σου, την οικογένειά σου, όλα όσα γνωρίζεις στον αληθινό μελλοντικό κόσμο και περισσότερο να χάσεις την ζωή σου. Πρέπει να περάσει ξανά αυτή την πύλη ο Μαρκ ένας τυχοδιώκτης για να γυρίσει πίσω στην φυσιολογική του ζωή μέσω μόνο μιας διάβασης του ύπνου και μέσα από αυτόν στο όνειρο με προορισμό τον αληθινό του κόσμο. Αλλά δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα, να τον πάρει ο ύπνος καθώς τον κυνηγάει μια μαύρη φρουρά από ένστολους άνδρες και με όπλα λέιζερ για να τον εκμηδενίσει.

 

 

 

Τα μάτια του μισοκλείνουν ενώ ο Χρήστος βρίσκεται στην κουζίνα και πίνει ένα ποτήρι νερό το κινητό του χτυπάει δύο φορές (ένδειξη πως έχει μήνυμα). Το παίρνει και κοιτάει «Διάβασε το μήνυμα», βλέπει την ώρα 00:32. Το διαβάζει και αρπάζει γρήγορα το μπουφάν του και φορώντας τα παπούτσια του γρήγορα λες και κάποιος τον κυνηγούσε ανοίγει την πόρτα κοιτώντας τον Κοσμά και φεύγει χωρίς να τον ενοχλήσει του οποίου σιγά τα μάτια έκλειναν από την κούραση της ημέρας ενώ η ταινία έπαιζε στον δικό της ρυθμό.

 

 

 

Σκοτάδι και ένα μαύρο πέπλο σκεπάζει τα μάτια του.

 

Γη. Έρημος. Έτος 3068.

 

Μέσα στην έρημο μιας αφιλόξενης χώρας προχωράει ο Κοσμάς με καλοκαιρινά ρούχα και πηγαίνει πέρα δώθε ζαλισμένος από τον καυτό ήλιο που λούζει το κεφάλι και τα άλλα μέρη του σώματός του, ιδρωμένος και κουρασμένος από το περπάτημα πέφτει από την τύφλωση του ήλιου από τον αμμώδη λόφο προς τα κάτω και εκεί πέφτει λιπόθυμος…….. και χάνεται σε ένα όνειρο.

 

 

 

Ανοίγει τα μάτια του ο Κοσμάς και περπατάει στον δρόμο μιας νυχτερινής πόλης με πολλά χρώματα και πέφτει πάνω σε έναν νεαρό τύπο ο οποίος του λέει μόλις τον κοιτάει

 

-Είσαι νεκρός

 

και φεύγει τρέχοντας γρήγορα σαν κάποιος να τον κυνηγούσε στρίβει απότομα μέσα στο στενό δρομάκι αριστερά και περπατώντας σιγά-σιγά συνεχίζει και σταματάει έξω από ένα μπαρ

 

Μπαίνει μέσα και ένας του λέει ειρωνικά

 

-Από ποιον πλανήτη είσαι φίλε;

 

Και ο Κοσμάς σκανάρει όλο το μπαρ, ενώ ο ίδιος άνθρωπος του φωνάζει

 

-Έλα στην παρέα μας φίλε

 

Εντελώς μηχανικά και χωρίς σκέψη παίρνει την καρέκλα και κάθεται με τους άλλους τους οποίος προσπαθεί να θυμηθεί αν τους ξέρει

 

-Βλέπεις τι κρατώ, κλείσε τα μάτια και ξανά άνοιξέ τα προσεχτικά

 

Ο Κοσμάς το κάνει όπως του είπε ο άνδρας και τότε βλέπει πως βρίσκεται σε έναν μεγάλο εργοστασιακό χώρο

 

-Και τότε εμφανίζονται 10 άνδρες με μαύρες στολές κρατώντας όπλα λέιζερ

 

-Φίλε γιατί ήρθες σε αυτό το σημείο ίσως να σε έκανε η περιέργεια να μάθεις πολλά περισσότερα από όσα σου είπε ο ψυχολόγος

 

-Άκου θέλω να μου πεις που βρίσκομαι και ποιος είσαι εσύ που μου φέρεσαι σα να με ξέρεις;

 

-Θα σου πω αλλά όταν ξυπνήσεις θα με έχεις ξεχάσει

 

Πριν γυρίσει το κεφάλι του στους ένστολους

 

-έτσι δεν είναι παιδ..ιά

 

και ο Κοσμάς ανεβαίνει τα σκαλοπάτια ενώ οι ένστολοι τον πυροβολούν ασταμάτητα

 

Σταματάνε και τότε θυμάται τα λόγια που είχε πει ο καθηγητής «Η ψυχή και το σώμα σου εκείνη την χρονική στιγμή δρα τριπλά αλλά να προσέχεις….»

 

 

 

 

 

Βγαίνει στην ταράτσα και προσπαθεί να βρει έξοδο

 

Κλείνει τα μάτια του και βρίσκεται σε άλλο τόπο αλλά η νύχτα δεν λέει να φύγει

 

Βλέπει στο βάθος έναν τύπο ενώ έρχεται προς το μέρος του λέει

 

-Μην περάσεις την πύλη για να σωθείς αν το κάνεις θα τα χάσεις όλα

 

-Τι εννοείς με αυτό;

 

και κλείνοντας τα μάτια στιγμιαία τον χάνει και βρίσκεται σε άλλο μέρος. Σε ένα κτίριο όπου παρακολουθεί δύο άνδρες που φορούν κουκούλες να συζητούν μεταξύ τους.

 

-Έχουμε περικυκλώσει κάθε γωνιά του ονείρου δεν νομίζω πως θα ξεφύγει, την απάντηση έτσι και αλλιώς δεν την παίρνει.

 

-Είσαι σίγουρος γι αυτό;

 

-Έτσι νομίζω.

 

Και ένας τον πιάνει από τον λαιμό και του λέει μην πεις τίποτα

 

Στην καρέκλα με δεμένα πίσω τα χέρια του και μια λάμπα που του καίει τα μάτια

 

Μένει σιωπηλός

 

-Ποιος σε έστειλε σε αυτόν τον κόσμο;

 

-Έκλεισα τα μάτια και με πήρε ο ύπνος

 

-Ξέρεις πως κινδυνεύεις και ότι από στιγμή σε στιγμή έρχεται η φρουρά για να σε εκμηδενίσει; Το μαύρο πέπλο είναι αυτό που κάνει την διαφορά στην ζωή.

 

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και δύο από τους άνδρες πυροβολούν προς αυτούς ο τύπος πέφτει πάνω στον Κοσμά και σκοτώνεται, ενώ ο Κοσμάς πέφτει στα χέρια των ένστολων.

 

Τα χέρια του είναι λυμμένα και βλέπει μπροστά του τον Χρήστο να του λέει πως ο φίλος του σκοτώθηκε από έναν μπάτσο και να τον ταρακουνάει

 

-Ξύπνα στο καλό. Ξύπνα έλα μαζί μου

 

Βρίσκεται ξανά στην έρημο και σηκώνεται πάνω ενώ ο ήλιος τον κάνει να ζαλίζεται και ξανά πέφτει κάτω και βλέπει ένας φως ενώ έχει κλειστά τα μάτια του και ένας θόρυβος τον κάνει να πεταχτεί πάνω και είναι κατά ιδρωμένος. Ενώ στην οθόνη γράφει «Τέλος». Κοιτάει το βίντεο και παρατηρεί πως παίχτηκε 7 φορές. Την κλείνει και πάει προς την τουαλέτα μα διακρίνει ένα χαρτί το οποίο γράφει όταν ξυπνήσεις έλα γρήγορα στο νοσοκομείο «Ιπποκράτειο» και τότε χτυπάει το τηλέφωνο

 

-Ξύπνησες;

 

Του λέει κλαίγοντας

 

-Τι έγινε γιατί κλαις;

 

-Δεν έπρεπε να γίνει αυτό ο φίλος μου Αλέξανδρος πυροβολήθηκε από έναν μπάτσο.

 

-Δεν το πιστεύω

 

-Τον έχουν στην εντατική και προσπαθούν οι γιατροί να κάνουν οτιδήποτε για να τον κρατήσουν στην ζωή. Έλα αμέσως

 

Το κλείνει όμως γρήγορα ενώ κάτι πήγε να πει ο Χρήστος και μόλις το κλείνει το κουδούνι χτυπάει δύο φορές και ανοίγει την πόρτα.

 

Έκπληκτος αντικρίζει τον καθηγητή της ψυχολογίας να του λέει

 

-Εδώ μου είπαν πως θα σε βρω

 

-Κύριε Καθηγητά;

 

-Ναι ξέρω πως σε ξαφνιάζει η παρουσία μου θέλω να σε παρακαλέσω να έρθεις μαζί μου στο νοσοκομείο

 

-Δυστυχώς αλλά και εγώ έχω να πάω στο «Ιπποκράτειο» νοσοκομείο

 

-Και εγώ εκεί πηγαίνω. Ξέρεις η ζωή του γιου μου Αλέξανδρου κρέμεται από μία κλωστή. Έλα και ο Χρήστος περιμένει.

 

-Ο Αλέξανδρος είναι ο γιος σας;

 

Και του δείχνει την φωτογραφία

 

Ενώ ο Κοσμάς για μια στιγμή τα χάνει και θυμάται τον τύπο που τον ανέκρινε κάτω από την λάμπα..

 

Μέσα στο αυτοκίνητο λέει ο Κοσμάς

 

-Είδα ένα περίεργο όνειρο με τον γιο σας, μου είπε………

 

Χτυπάει το κινητό του Καθηγητή και το σηκώνει

 

-Ναι………

 

Ένα δάκρυ τρέχει από τα μάτια του και ο Κοσμάς γουρλώνει τα μάτια του

 

-Κλείνει το κινητό και σταματάει το αυτοκίνητο στην μέση του δρόμου και κλαίει πάνω στο τιμόνι ενώ τα άλλα αυτοκίνητα κορνάρουν από πίσω. Και κοιτάει τον Κοσμά……

 

Βγαίνει έξω και φωνάζει

 

-Γιατί Θεέ μου!!!!!!!!!! Γιατί;;; και κλαίει

 

Οι οδηγοί βγάζουν τα κεφάλια τους από το παράθυρο και κοιτούν σιωπηλοί με απορία

 

-Τι σου είπε ο Αλέξανδρος στο όνειρό σου;

 

Και αργά με τρεμάμενα λόγια του απαντάει

 

«Το μαύρο πέπλο είναι αυτό που κάνει την διαφορά στην ζωή».

 

Ενώ οι οδηγοί σταματούν να χτυπούν τις κόρνες, μπαίνουν μέσα στο αυτοκίνητο και συνεχίζουν με προορισμό το νοσοκομείο……….

 

 

 

Το σενάριο δεν αφορά αληθινά γεγονότα αλλά θα μπορούσε να είναι μια πραγματικότητα σε κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου.

 

 

 

Σενάριο: Γεωργούσογλου Γεώργιος

Edited June 17, 2008 by TimeCop

[Παρατηρητής]

Γιώργο καλωσόρισες στην παρέα.

Η γραφή σου με δυσκόλεψε στην ανάγνωση για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι τα περιορισμένα, σχεδόν ανύπαρκτα σημεία στίξης και ο δεύτερος αυτό το έντονο λαχάνιασμα που χαρακτηρίζει το κείμενο. Ίσως να το έγραψες στα βιαστικά, πάντως δεν πιστεύω ότι δεν ξέρεις να γράφεις. Αν το διαβάσεις κι εσύ από την αρχή προσεκτικά, θα εντοπίσεις και μόνος σου αυτή τη "χωρίς ανάσα" γραφή.

Η ιστορία έχει ενδιαφέρον και μάλιστα αυτό αυξάνεται όσο εξελίσσεται. Όμως τελειώνει απότομα. Θεωρώ πως είναι απόσπασμα οπότε περιμένω τη συνέχεια του ώστε να σχηματίσω καλύτερα μια εντύπωση. Περιμένω να εξηγηθεί η θέση που έχουν στο "όνειρο" οι τέσσερις χαρακτήρες που αναφέρθηκαν όπως και τι ακριβώς (ή περίπου) είναι το όνειρο σύμφωνα με τη δική σου προσέγγιση.

Ελπίζω η συνέχεια να αναρτηθεί σύντομα.

[TimeCop]

Πρώτα να σε ευχαριστήσω για το καλοσώρισμα καλώς σας βρήκα

Έχω σαν σημείο εκκίνησης τις εικόνες-φαντάζομαι και έτσι γεννάται το σενάριό μου. Έχεις δίκιο λοιπόν σε όλα αυτά. Γι 'αυτό και παρατήρησες ως Γνήσιος Παρατηρητής το λαχάνιασμά μου-είναι της σκέψης μου αναλόγως τί θα σκεφτώ θα το γράψω εκείνη τη στιγμή για να καταλήξω κάπου στο τέλος. Ξέρω να γράφω όπως σου είπα δουλεύω με εικόνες ή αν γίνεται να το αλλάξω για να γίνω καλύτερος. Το ενδιαφέρον έγκειται στο ότι αφήνω να κυλήσει το story ένα μειονέκτημά μου ναι είναι το απότομο τέλος βέβαια το έχω βελτιώσει γιατί αυτό το σενάριο είναι πριν 5 περίπου χρόνια. Δεν είναι απόσπασμα απλώς ήταν μέχρι εκεί. Τώρα για τους χαρακτήρες ο Κοσμάς είναι φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και θαυμάζει την φιλοσοφία του Καθηγητή πατέρας του Αλέξανδρου. Κρατάει στο υποσυνείδητό του την έκφραση

-Εάν είσαι κουρασμένος και κλείσεις τα μάτια μπορεί να επέλθει ο ύπνος και τότε μπορεί να είσαι ένας από αυτούς στο ποσοστό ανθρώπους που ζουν του ονείρου. Οπότε ο Κοσμάς βλέποντας την ταινία νυστάζει λόγω της κούρασης από το σήκωμα των κιβωτίων και της ημέρας γενικά και μεταξύ ύπνου και μπροστά στην τηλεόραση γεννιούνται εικόνες και τότε περιπλέκει χαρακτήρες της ταινίας με αυτές του κοντινού περιβάλλοντος μόνο που ο Αλέξανδρος δεν είναι γνωστός του και τον γνωρίζει μέσα από αυτή την κατάσταση ο οποίος τον υποδέχεται στο μπάρ και στην συνέχεια τον ανακρίνει. Κάτι σαν όραμα μέσα στο όνειρο είδε ο Κοσμάς να σκοτώνουν τον Άλεξ φίλος του Χρήστου. Αυτό το όνειρο αφορά την κατάσταση κατά την οποία όταν το σώμα κουράζεται και επέρχεται ο ύπνος σα να ζεις ή να βλέπεις εικόνες και να αισθάνεσαι ότι είσαι κάπου αλλού και όταν ονειρεύεσαι πράγματι μπορεί να είσαι σε πολλά διαφορετικά μέρη έτσι και ο ήρωάς μας μεταξύ νύστας-ύπνου και καμιά φορά ανοίγει τα μάτια ενώ είναι σε κατάσταση ύπνου για να δει την ταινία πλάθονται όλα αυτά.