Ο λόφος με τα αμπέλια

[cesar_cy]

Ο λόφος με τα αμπέλια

Είδος: Δραματικό φαντασίας

 

Βία: Ναι

 

Σεξ: Όχι

 

Αριθμός λέξεων: 1916

 

Αυτοτελής: Ναι

 

Σχόλια: Αν δεν καλό δεν πειράζει , εγώ προσπάθησα

 

1922 Σεπτέμβρης Κύπρος , λίγο έξω από την Λεμεσσό

 

Φύσηξε το απαλό βραδινό αεράκι και σήκωσε μαζί του σκόνη . Ο ξύλινος κούκος βγήκε από την πορτούλα του ρολογιού . Η ώρα πέρασε αλλά ο γερό Μαρίνος δεν ήρθε ακόμα από το χωράφι . Νύχτωσε για τα καλά . Ο κούκος ξαναβγήκε από την ξύλινη πορτούλα του . Η ώρα πήγε εννιά .

 

 

Ο γερό Μαρίνος μπήκε από την χαλασμένη πόρτα του σπιτιού σέρνοντας τα πόδια . Κάθισε στην κουνιστή καρέκλα και άφησε την άδεια ψάθινή σακούλα δίπλα του . Άναψε την πίπα του και κάπνισε. Θυμήθηκε το εγγονάκι του στην Αγγλία και την κόρη του και κύλισε ένα τόσο δα μικρό δάκρυ από τα μάτια του . Το σκούπισε βήχοντας . Η ψάθινη σακούλα δίπλα του ήταν αυτό τον καιρό συνεχώς άδεια . Είχε καιρό να φάει καλά . Από φαγητό του έμεινε μόνο μερικές ελίτσες που είχε φυλάξει από παλιά . Το χωράφι είχε καιρό να βγάλει καρπούς λόγω της ξηρασίας. Πλάγιασε να ξεκουραστεί στο σιδερένιο κρεβάτι του .

 

 

Ήρθε ο ήλιος από τις κορυφές του Τροόδους . Ο γερό Μαρίνος ξύπνησε . Ντύθηκε και ξεκίνησε για το χωράφια . Ο ήλιος έκαιγε . Ο ιδρώτας έτρεχε από το πρόσωπο του . Ο γερό Μαρίνος δεν ήταν ψηλός μα ούτε και κοντός , ήταν κοκαλιάρης και είχε κοντά άσπρα μαλλιά .

 

 

Καθώς ανηφόριζε τον ανώμαλο δρόμο είδε κάτι παράξενο , κάτι αλλόκοτο. Το διπλανό αμπέλι που εχθές ήταν μαραμένο τώρα ήταν φορτωμένο με ζουμερά σταφύλια . Κοντοστάσταθηκε απορώντας πως το αμπέλι του γείτονα μπορούσε από την μια μέρα στην άλλη να αλλάξει τόσο πολύ. Στην αρχή ζήλεψε . Άκουσε την κοιλιά του να γουργουρίζει από την πείνα και του πέρασε η πονηρή ιδέα να κλέψει μερικά . Μπήκε στον πειρασμό . Κοίταξε γύρω του και δεν είδε κανένα να έρχεται . Κόντεψε το αμπέλι . Άπλωσε το λεπτό του χέρι και ήταν έτοιμος να αρπάξει ένα τσαμπί αλλά για μια στιγμή σταμάτησε . Σκέφτηκε αρκετά και απομακρύνθηκε . Θυμήθηκε τη είχε πει στον εγγονό του : << Η κλεψιά είναι κακό πράγμα και όποιος κλέψει δεν είναι προς όφελος του. Για αυτό εγγονάκι μου μην τολμήσεις να κλέψεις ποτέ >> . Αυτά του είχε πει .

 

 

Πήγε στο χωράφι του και ξεκίνησε να σκάβει , να δουλεύει μάταια όμως γιατί αυτή η γη δεν ήταν εύφορη και δεν υπήρχε σταγόνα νερού . Αναρωτήθηκε πως είναι δυνατόν το αμπέλι του γείτονα να καρποφόρησε σε μια νύχτα εννοώ τα δικά του φυτά να είναι ακόμα διψασμένα και μαραμένα . Μήπως τους έδωσε κάποιο φανταστικό λίπασμα ; Μήπως τα πότισε πολύ και έφεραν καρπούς ; Πόλλες και διάφορες σκέψεις περνούσαν από το γεροντικό μυαλό του .

 

 

Το απαλό πέπλο της νύχτας έπεσε και ο γερο Μαρίνος πήρε τον κατηφορικό δρόμο της επιστροφής . Κόντεψε στο παλιό πέτρινο σπιτάκι του . Μπήκε από την μπροστινή χαλασμένη πόρτα . Έκατσε λιγάκι στην καρέκλα του σκεφτικός . Δεν άναψε την πίπα του γιατί απόψε κάτι βάραινε το μυαλό του . Ίσως θα έπρεπε να έψαχνε αλλού δουλειά γιατί το χωράφι του δεν έκανε πια καρπούς . Σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερα να πήγαινε σε κάποιο πλούσιο στάβλο να βρει δουλειά . Έπεσε στο κρεβατάκι του αλλά δεν κοιμήθηκε . Δεν έκλισε μάτι .

 

 

Ήρθε το πρωί και αυτή την φορά δεν βιάστηκε να πάει στο χωράφι του έκατσε θλιμμένος και πεινασμένος στην βεράντα του . Η τελευταία φορά που έφαγε ήταν την προχθεσινή νύχτα . Οι ελιές είχαν φαγωθεί όλες , δεν έμεινε ούτε μια .Περίμενε το δειλινό που θα έφευγε ο ήλιος να πήγαινε στο χωράφι . Έπεσε ο ήλιος . Ο γερο Μαρίνος ξεκίνησε τον ανώμαλο κατηφορικό δρόμο προς το χωράφι του . Για ακόμη μια φορά όταν έφτασε στον λόφο με το χωράφι του εκπλάγηκε . Όλα τα σπαρμένα του είχαν βλαστήσει , είχαν καρποφορήσει . Οι πορτοκαλιές , οι λεμονιές , οι ελιές είχαν φορτωθεί από τους γευστικούς καρπούς τους . Ο γέρος ξανά εκπλάγηκε γιατί είδε μια πράσινη λάμψη να φέγγει από την άκρη του χωραφιού . Φοβήθηκε για μια στιγμή έκανε πίσω αλλά ακούστηκε μια φωνούλα να λέει :

 

- Μην φοβάσαι δεν θα σε πειράξω

 

Ο γερο Μαρίνος σταμάτησε και παραξενεύτηκε. Η φωνούλα ξανακούστηκε:

 

- Δεν θα σε πειράξω , είπε γλυκά

 

- Ποια είσαι ; Τι θέλεις από εμένα ; ρώτησε ο γέρος

 

- Αν με βοηθήσεις τότε και εγώ θα σε βοηθήσω , ξανά είπε γλυκά η φωνούλα

 

- Ποια είσαι ; ρώτησε απορημένος

 

- Μην σου φανεί αστείο αλλά είμαι μια νεράιδα

 

Ο γερό Μαρίνος νόμισε πως του έκαναν φάρσα και της είπε :

 

- Αφού όπως λες είσαι νεράιδα τότε δείξε μου τις δυνάμεις σου , κάθε νεράιδα έχει δυνάμεις . Κάνε μου μια επίδειξη , είπε στα σοβαρά και έβηξε μια φορά

 

- Δεν με πιστεύεις , είπε εκείνη . Καλά λοιπόν δες τι μπορώ να κάνω !

 

Η νεράιδα ξαφνικά πήρε ανθρώπινη μορφή , ήταν μικροκαμωμένη με ξανθά κοντά μαλλιά , και έδειξε με το δάκτυλό της μια από της λεμονιές του. Είπε ένα μικρό μαγικό στιχάκι και αμέσως η ανθισμένη λεμονιά ξεράθηκε . Νεράιδα του λέει :

 

- Εγώ σαν νεράιδα μπορώ για ένα χρόνο να κάνω όλα τα δέντρα του χωραφιού σου να ανθοφορούν αλλά μετά από ένα χρόνο θα έρθω και θα σου ζητήσω μια χάρη και εσύ θα πρέπει να μου την ξεπληρώσεις . Δέχεσαι ; ρώτησε η νεράιδα

 

Ο γερο Μαρίνος το σκέφτηκε μια στιγμή και δέχτηκε έτσι η συμφωνία σφραγίστηκε . Η νεράιδα εξαφανίστηκε μυστηριοδός μέσα σε ένα δευτερόλεπτο .

 

 

Ακολούθησε ένας χρόνος χαράς και ευτυχίας για τον γερό Μαρίνο αφού ότι φύτευε φύτρωνε και μεγάλωνε . Είχε πολλούς καρπούς και έτσι τους πουλούσε στην αγορά και έβγαζε πολλά λεφτά . Έφτιαξε το σπίτι του το έκανε σαν παλάτι . Ήταν πολύ πλούσιος . Το καλοκαίρι φύτεψε και αμπέλια που μεγάλωσαν τόσο πολύ που κάλυψαν όλο τον λόφο έτσι ο λόφος ονομάστηκε αμπέλι . Ο λόφος με τα αμπέλια . Χρειάστηκε να φέρει εργάτες για να τον βοηθούν . Τα αμπέλια τα έκανε κρασί και το πουλούσε . Ήταν το καλύτερο κρασί της πόλης .

 

 

Ο χρόνος πέρασε . Έφτασε η μέρα που θα ξαναερχόταν η νεράιδα στο χωράφι για την χάρη που του ζήτησε . Ο γερο Μαρίνος ετοιμάστηκε και ξεκίνησε για το χωράφι του . Ήταν εκεί η ίδια λάμψη . Την θυμόταν καλά , άσχετα από τα χρόνια του η μνήμη του ήταν τέλια .

 

Ο γέρος πήρε τον λόγω λέγοντας :

 

- Ήρθα και περιμένω να ακούσω την χάρη σου , είπε

 

- Εγώ έκανα το χωράφι σου να είναι γόνιμο και εύφορο , ανθοφόρησα όλα τα δέντρα σου και σου ζητώ να μου κάνεις μια χάρη . Η χάρη αυτή μπορεί να σου φανεί δύσκολη και επικύνδινη αλλά ?

 

- Πες την χάρη που θες , την διάκοψε θυμωμένος ο γέρος

 

- Καλά λοιπόν θέλω να πας να σκοτώσεις τον δράκο του Ολύμπου (υπάρχει και στην Κύπρο βουνό Όλυμπος) , αυτός ο δράκος θερμαίνει με την ανάσα του το νησί και μερικές φορές κατεβαίνει από τον Όλυμπο και τρώει ανθρώπους . Ζει σε μια σπηλιά στην κορυφή του Ολύμπου

 

Επικράτησε ησυχία για λίγα λεπτά . Ο γερο Μαρίνος φοβήθηκε και δεν ήθελε να πάει σε αυτήν την επικύνδινη αποστολή αλλά δεν μπορούσε . Έδωσε τον λόγω του .

 

- Και γιατί δεν πας εσύ που έχεις μαγικές ικανότητες , ρώτησε ο γέρος

 

- Γιατί ο νόμος των νεράιδων το λέει καθαρά ότι απαγορεύεται να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου για να βλάψω ένα ζωντανό , δικαιολογήθηκε η νεράιδα . Από όσο ξέρω δεν υπάρχει τέτοιος νόμος για εσάς τους ανθρώπους

 

- Γιατί εγώ που είμαι 68 χρονών και όχι ένας δυνατός νέος που είναι 25 ; απόρησε ο γέρος

 

- Γιατί κάποτε οι πιο ηλικιωμένοι άνθρωποι είναι πιο σοφοί και δεν κάνουν τρέλες . Εσύ δεν διαλέκτηκες τυχαία . Το αμπέλι του γείτονα εγώ το έκανα να ανθήσει και να καρποφορήσει εννοώ εσύ πεινούσες δεν έκοψες έτσι συμπέρανα ότι είσαι σοφός και τίμιος επίσης επί ένα χρόνο δούλευες σκληρά άρα είσαι εργατικός αυτά αρκούν για να είσαι εσύ αυτός που θα σκοτώσει τον δράκο .

 

- Μια μικρή λεπτομέρεια που σου ξέφυγε , πως εγώ ένα 68 χρόνος να σκοτώσω ένα δράκο ; απόρησε θυμωμένος

 

- Κάποιες νέες γνώσεις δεν βλάπτουν στην ηλικία σου , και ξαφνικά εξαφανίστηκε από μπροστά του .

 

 

Ο γέρος καλλιέργησε το χωράφι του και στο τέλος της ημέρας

 

επέστρεψε σπίτι του κατάλαβε πως για να σκοτώσει ένα δράκο έπρεπε να μάθει την τέχνη της μαγιάς . Έτσι την επόμενη ημέρα πήγε στην πόλη και βρήκε ένα δάσκαλο για να τον διδάξει την όγδοη τέχνη την μαγιά. Μετά από πολύ καιρό εξασκήσεις έμαθε την τέχνη της μαγιάς. Αγόρασε ένα μαγικό ραβδί από ξύλο κέδρου νοίκιασε μια άμαξα και ένα οδηγό και ξεκίνησε το ταξίδι του αρχές Δεκέμβρη του 1924 .

 

 

Την ημέρα ξεκινούσαν την πορεία τους στης 6:00 πμ και σταματούσαν σε κάποιο πανδοχείο γύρω στης 9:00 μμ . Έτρωγαν τα πράματα που καλλιεργούσε ο γέρος στο χωράφι του . Οι μέρες περνούσαν και μα ημέρα βρέθηκαν στο δρόμο τους ληστές και τους απείλησαν με μαχαίρια πως θα τους σκότωναν αν δεν τους έδιναν τα λεφτά τους . Τότε ο γέρος αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει την μαγιά που διδάχτηκε . Σήκωσε ψηλά το ραβδί του και είπε ένα ξόρκι δεσμεύεις που έκανε τα πόδια των ληστών να αγγίζουν το κεφάλι τους. Τους άφησαν εκεί δεμένους με μαγιά και συνέχισαν το ταξίδι τους . Προχωρούσαν και προχωρούσαν μέχρι που μια μέρα έφτασαν στον προορισμό τους , την σπηλιά του δράκου .

 

 

Ο γέρος στήθηκε μπροστά στην σπηλιά και φώναξε δυνατά ένα ξόρκι καλέσματος και ήρθε ο δράκος έξω . Ήταν πελώριος κόκκινο πράσινος δράκος με σουβλερά νύχια . Πήρε ανθρώπινη λαλιά και του λέει :

 

- Πως τολμάς και με ενοχλείς ηλίθιε άνθρωπε για αυτό που έκανες θα σε κάνω μια χαψιά , είπε θυμωμένος ο δράκος

 

- Για έλα , είπε ο γέρος

 

Ο δράκος βρυχήθηκε και ύστερα έβγαλε μια φωτιά από το στόμα που παραλίγο να κάψει τον γέρο τότε ο γέρος λέει ένα ξόρκι και βγάζει από το ραβδί του μια ροή ενέργειας που χτυπά τον δράκο . Ο δράκος πέταξε αστραπιαία στον ουρανό και πέταξε ψηλά πολύ ψηλά και ύστερα έπεσε και προσπάθησε να πλακώσει τον γέρο αλλά αυτός έφερε μια μαγική ασπίδα και σταμάτησε τον δράκο . Θυμωμένος ο δράκος ορμά στον γέρο οποίος ξαναλέει το ίδιο ξόρκι και η μαγική ροή βγαίνει από το ραβδί του και χτυπά τον δράκο . Ο δράκος σωριάζεται στο έδαφος και για να τον αποτελειώσει ο γέρος μετατρέπει το ραβδί του σε ξίφος και του το καρφώνει στην κοιλιά . Ένα ποτάμι αίμα έβγαινε από την πληγεί του δράκου . Ο γέρος έμπηξε πιο μέσα το σπαθί και το αίμα κυλούσε πιο πολύ . Ο δράκος με τις τελευταίες δυνάμεις του προσπάθησε να κάψει τον γέρο αλλά δεν τα κατάφερε γιατί αστόχησε . Έτσι ο δράκος πέθανε .

 

 

Ο γέρος έφυγε αλλά άφησε καρφωμένο στο πτώμα του δράκου το ξίφος του . Μερικοί λένε πως δίπλα από το ο αιματοβαμμένο σπαθί φύτρωσε από μόνο του ένα αμπέλι και αυτό το αμπέλι αναρυχήθηκε πάνω στην κορυφή του βουνού .

 

 

Ο γερό Μαρίνος πέθανε στα 74 του χρόνια και τιμήθηκε σαν ηρώας πολέμου . Στην κηδεία του παραβρέθηκαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί και μερική λένε πως πάνω από τον τάφο του πηγαινοέρχεται μια λάμψη

 

 

The end

Edited July 10, 2008 by Nienor

[gema]

Είσαι πραγματικά Κύπριος;;

Βρήκα έναν Κύπριο που γράφει φανταστική λογοτεχνία;;

Είχα γυρίσει όλη τη Λευκωσία και δε βρήκα ούτε μια αναφορά για Κύπριο που γράφει φανταστική λογοτεχνία!!

Χάρηκα!!!

Edited June 23, 2008 by Nienor

[cesar_cy]

Ναι Κύπριος είμαι , από Λεμεσσό . Αλλά την συνγραφή την έχω σαν χόμπι . Άφου είμαστε που είμαστε συμπατριότες να με ψηφίσεις

[Παρατηρητής]

Είσαι πραγματικά Κύπριος;;

Βρήκα έναν Κύπριο που γράφει φανταστική λογοτεχνία;;

Είχα γυρίσει όλη τη Λευκωσία και δε βρήκα ούτε μια αναφορά για Κύπριο που γράφει φανταστική λογοτεχνία!!

Χάρηκα!!!

 

 

Έπρεπε να πας μέχρι την Κύπρο για να δεις αν γράφουν φάντασι; Πήγαινε και πιο μακριά άμα λάχει! Πφ...εκδότες...

 

Cesar ο Gema δεν είναι Κύπριος. Αιγύπτιος πρέπει να είναι αλλά δεν παίρνω και όρκο

[Nihilio]

Εμ, χωρίς να θέλω να γίνω κακός, η ιστορία αυτή μου φάνηκε άνιση. Το δυνατό πρώτο μέρος με τον γέρο και το αμπέλι ξαφνικά μετατρέπεται σε μια εντελώς πρωτόλεια και generic ιστοριουλα, με παιδική γραφή και που πετάει από το παράθυρο κάθε έννοια συνοχής.

Παρόλα αυτά στο πρώτο μέρος φαίνονται σοβαρές συγγραφικές ικανότητες που αφήνουν υποσχέσεις για κάτι καλύτερο στο μέλλον.

[heiron]

Θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα.Δικαιολογείται το γρήγορο(πρόχειρο;) δεύτερο μισό για να τελιώσει η ιστορία και να προλάβεις το διαγωνισμό αλλά εκτός από κατώτερη γραφή παραείναι κλισέ επικό φάντασυ εκεί,κάτι που δεν ταιριάζει με το πρώτο μισό.

Επίσης λίγο προσοχή σε ορθογραφικα-τυπογραφικά λαθάκια.

 

Αυτό με τη σημείωση του συγγραφέα για τον Όλυμπο..έχει δίκιο η Ναρουάλις,νόμιζα ότι το είχα πει ήδη.Μπορούσες να μας πεις για τον Όλυμπο της Κύπρου στα σχόλια.Για την μαγεία στην Κύπρο του 20 θα κάνω μια υποχώρηση αλλά είναι μαγεία κι όχι "μαγιά".Δεν με πειράζουν τα λαθάκια αλλά εδώ πρόκειται για διαφορετικές λέξεις.

Α και ξέχασα να πω για τις ώρες.Παραμυθάκι και μου λες "έφυγε στις 6:00" και "'έφτασε στις 9:00μμ";!;Και μετά στις 9:17 και 20 δευτερόλεπτα έκανε το ξόρκι;Δε χρειάζεται τέτοια ακρίβεια στην ώρα.

Edited July 7, 2008 by heiron