Ginawa Posted July 4, 2008 Share Posted July 4, 2008 Τζακ & Έμμα «Θα τα ξαναπούμε!» Την φίλησε παθιασμένα στο στόμα και πήδηξε από τη βεράντα του μπαλκονιού της. Η Έμμα δεν πρόλαβε ούτε να του μιλήσει. Δεν θυμόταν καν το όνομα του. Αυτός ο ξένος εκείνο το βράδυ ήταν ο φύλακας άγγελος της. Άκουσε τους πυροβολισμούς στο βάθος του δρόμου… Ο Τζάκ μόλις που πρόλαβε να καλυφτεί πίσω από έναν κάδο σκουπιδιών. Η σφαίρα χτύπησε στο καπάκι και έπειτα εξοστρακίστηκε μακριά. «Σκατά!» σκέφτηκε! Γιατί έπρεπε να τον κυνηγάνε , γιατί τώρα , γιατί αυτόν; Έτσι ήταν η ζωή του από πάντα, τίποτα το σταθερό, ένας περιπλανώμενος, χωρίς σπίτι, οικογένεια, φίλους, χωρίς τίποτα που να τον συνδέει συναισθηματικά με κάποιον. Γιατί; Τώρα για πρώτη του φορά το σκεφτόταν. Πετάχτηκε πίσω από το κάδο πυροβολώντας ταυτόχρονα προς την κατεύθυνση από όπου είχε δεχτεί τη σφαίρα. Πρόλαβε να ρίξει δύο φορές, η μια από της δύο του βολές βρήκε τον στόχο της, ο άνδρας που τον σημάδευε πριν βρισκόταν πεσμένος κάτω κρατώντας το χέρι του. Ο Τζάκ βρήκε την ευκαιρία που ήθελε, γύρισε και άρχισε να τρέχει μέσα στο στενό σοκάκι που βρισκόταν πίσω ακριβώς από τον άνδρα που σώριασε κάτω. Ο άνδρας δεν του θύμιζε κάτι, ίσως ήταν αστυνομικός, ίσως όμως και κάποιος της Μαφίας, πάντως αυτή την στιγμή δεν τον ένοιαζε και πάρα πολύ, ήθελε απλά να γλιτώσει το τομάρι του, και το κυριότερο ήθελε να ξαναδεί την κοπέλα αυτή. Άκουσε και άλλες φωνές να έρχονται από πίσω του. Έμμα ήταν το όνομά της. Θα την ξανά έβλεπε ποτέ; Κι άλλες σφαίρες, κατάρα, οι τύποι δεν το βάζουν κάτω εύκολα. Έστριψε ακολουθώντας το σοκάκι που είχε διαλέξει με την ελπίδα ότι θα έβγαινε κάπου κεντρικά, εκεί μέσα σε τόσο κόσμο δεν θα μπορούσαν να τον πειράξουν, τουλάχιστον έτσι πίστευε, βέβαια είχαν δει πολλά τα μάτια του. Ξαφνικά μερικές σφαίρες χτύπησαν λίγο πάνω από το κεφάλι του. Ο ειρμός των σκέψεών του κόπηκε απότομα. Το ένστικτο επιβίωσης του άρχισε να παίρνει μπρος, έριξε μερικές φορές με το πιστόλι του, και έπειτα καλύφτηκε για να δεχτεί και αυτός με τη σειρά του την απάντηση των κυνηγών του. Το σοκάκι τελείωνε μπροστά του, και μια έξοδος φαινόταν να οδηγεί κάπου κεντρικά. Με μια βαθιά ανάσα όρμηξε προς τα’κεί , στο μυαλό του φευγαλέα ήρθε η μορφή της κοπέλας, για μια στιγμή κοίταξε προς τα πίσω, μια σφαίρα σφηνώθηκε στο δεξί του πόδι ρίχνοντάς τον κάτω. Έριξε και αυτός , δεν θα παραδινόταν τόσο εύκολα, ένας ακόμα από τους διώκτες έπεσε, σύρθηκε λίγο ακόμη αλλά , μια σφαίρα τον χτύπησε στον ώμο. Άρχισε να ζαλίζεται, μάλλον ήταν από την αιμορραγία, ήταν κρίμα που δεν την θα ξανά έβλεπε. «Έι! Τζάκ φίλε μου!» Αυτό ήταν το μόνο πράγμα που άκουσε καθαρά, ούτως ή άλλως τώρα δεν είχε καμία σημασία. Περίμενε αργά να πεθάνει, ολομόναχος όπως ζούσε πάντα τη ζωή του. Αυτό ήταν το τέλος, οι δύο θολές σιλουέτες που στεκόταν από πάνω του έμοιαζαν με τον χάρο, τον θεριστή που ήρθε να μαζέψει την σοδιά του. Ήταν έτοιμος, έκλεισε τα μάτια του και χαμογέλασε, μακάρι να είχε μια ακόμα ευκαιρία στη ζωή του, για να τα κάνει όλα όπως έπρεπε. Άκουσε τον κόκορα του όπλου, τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνει όταν οπλίζει. Δύο πυροβολισμοί ακούστηκαν, αυτό ήταν, είχε τελειώσει πια. Περίεργο, δεν ένιωσε πόνο, ίσως ήταν το δώρο του αυτό, να πεθάνει χωρίς πόνο. Αισθάνθηκε κάτι να τον αγκίζει, ανατρίχιασε και άνοιξε απότομα τα μάτια του. Ακόμα μια θολή σιλουέτα από πάνω του, αγγελική μορφή, δεν είχε πεθάνει, δίπλα του βρισκόταν ξαπλωμένοι οι δυο του εκτελεστές, τώρα πια νεκροί. Το χέρι της σιλουέτας έμοιαζε όλο και πιο οικείο, και το άρωμα της, Θεέ μου! Έμμα! Η κοπέλα έτρεμε από την ένταση, παρόλα αυτά ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα σαρκώδη χείλη της μόλις τον είδε να την κοιτάει και να είναι καλά. «Τι κάνεις εδώ;» ο Τζάκ μίλησε με όση δύναμη του είχε απομείνει. Ένοιωθε τον χτύπο της καρδιάς του να δυναμώνει. «Δεν θυμόμουν το όνομά σου…» Του απάντησε με γλυκιά φωνή, φανερά ταραγμένη από αυτό που είχε κάνει μόλις πριν από λίγα λεπτά. «Τζάκ! Είμαι ο Τζάκ.» Τα χείλη της ακούμπησαν τα δικά του γεμάτα πάθος. Τον κοίταξε στα μάτια, με τα καταγάλανα δικά της να δακρύζουν στις άκρες. «Πάμε Τζάκ. Πάμε κάπου ζεστά.» τον βοήθησε να σηκωθεί και βάδισαν αγκαλιά προς την έξοδο του σοκακιού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted July 4, 2008 Share Posted July 4, 2008 Εδώ τι να πω; Τι θα μπορούσε να πει κανείς; Συντακτικές και ορθογραφικές παρατηρήσεις; Είναι ένα απόσπασμα...που δεν μας λέει τίποτα! Δεν ξέρουμε το υπόβαθρο της δράσης. Που βρισκόμαστε; Δεν έχει σημασία. Καλά τότε, ποιοί τον κυνηγούν; Δεν έχει σημασία. Καλά τότε, ποιος είναι ο Τζακ, ποια είναι η Έμμα; Δεν έχει σημασία; Ε, τότε γιατί να νοιαστώ για τον ένα ή την άλλη; Με ποιον ή με τι να ταυτιστώ; Γιατί να αγωνιώ αν θα γλυτώσει ο ήρωας; Γιατί να με νοιάζει αν θα βρεθούν πάλι αυτοί οι δύο; Γιατί να ανακουφιστώ και να χαρώ με το happy end όταν δεν διακυβεύτηκε απολύτως τίποτα! Δεν μου έχεις δώσει κάτι από το οποίο να κρατηθώ! (Κι αν αυτό είναι απόσπασμα ενός μεγαλύτερου κομματιού, μου έχεις δώσει το πιο αδιάφορο σημείο.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted July 5, 2008 Share Posted July 5, 2008 Χμ...χμ.... Προσπάθησες μέσα απο κάτι σύντομο να προσφέρεις συγκίνηση και ρομαντισμό. Αλλά μήπως το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο; Όλα συμβαίνουν τόσο βιαστικά, σχεδόν αδιάφορα. Δούλεψε το λίγο καλύτερα, εμπλούτισε το. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.