BlackCatGirl Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Χθες τελειωσα το βιβλιο του Ketchum "Girl next door". Το βιβλιο ειναι συγκλονιστικο. 50 με 60 σελιδες πριν το τελος, και αφου (νομιζεις οτι) τα εχεις δει ολα, δε παει ο νους σου στο ποσο χειροτερα μπορει να γινουν τα πραγματα. Με ειχε πιασει σχεδον πονοκεφαλος απο τη ταχυτητα με την οποια διαβαζα τις τελευταιες σελιδες απο το βιβλιο. Για καποιο λογο πιστευα πως αυτο θα συντομευε τα βασανιστηρια στα οποια υποβαλλονταν η Μεγκ. Ειναι αδιανοητο ομως το πως ενα -ή περισσοτερα παιδια- μπορον να εξαγοραστουν τοσο ευκολα απο την "κουλ μαμα" των γειτονων, μονο και μονο επειδη τους επιτρεπει να πινουν μπυρες και τους δινει ελευθερη εισοδο σε ενα "σοου" βασανιστηριων. Απο τη μια σκεφτεσαι πως οι παππουδες μας ειχαν γενικα μια διαφορετικη και ακατανοητη νοοτροπια (πχ φοβοντουσαν μηπως το παιδι τους γινει εξυπνο (!) ) , και καααπως αντιλαμβανεσαι γιατι ολα αυτα συνεβησαν χωρις να επεμβει κανεις, οσο υπηρχε ακομα χρονος. Απο την αλλη, δυστυχως γνωριζεις οτι αυτα συνεχιζουν να γινονται το 2011, και θα συνεχιζουν να γινονται, γιατι καποιοι ανθρωποι γεννιουνται τερατα. Οπως και να εχει, ολα αυτα ανοιγουν τεραστια θεματα, που μικρη σχεση εχουν με τη συγγραφικη ικανοτητα του Ketchum. Το βιβλιο ηταν αψογο, η ιστορια δοσμενη με πολυ καλο τροπο, και με εξαιρετικες κορυφωσεις της αγωνιας. Το τελος πιστευω δικαιωνει την ηθικη του αναγνωστη, και του επιτρεπει να ανασανει -επιτελους- ελευθερα. Το happy ending -οσο ευτυχισμενο μπορει να ειναι μετα απο ολα αυτα και μετα τον θανατο της Μεγκ - ηταν, πιστευω, απαραιτητο στο συγκεκριμενο βιβλιο. Σιγουρα καποια στιγμη θα ακολουθησει η Νεκρη Σαιζον... Αυτο το ξερω απο τωρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Πολύ δυνατό ήταν έτσι; Άντε ''καλωσόρισες'' στον κόσμο του Ketchum, να είσαι σίγουρη ότι δεν πρόκειται να σε αφήσει παραπονεμένη. Υπάρχουν αρκετά βιβλία του στα Ελληνικά που σε περιμένουν. Αναρωτιέμαι αν είμαι ο μόνος που του άρεσε η Νεκρή Σαιζόν περισσότερο από το Κορίτσι Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Ε,πρακτικα να το δεις ενα Κοριτσι ειναι πιο ωραιο απο μια Νεκρη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Σοβαρα Δημητρη? Περισσοτερο σου αρεσε η Νεκρη Σαιζον? Τοτε πρεπει να το επισπευσω. Εμπιστευομαι το γουστο σου πλεον. Καλως σας βρηκα στον κοσμο του Ketchum... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Ε,πρακτικα να το δεις ενα Κοριτσι ειναι πιο ωραιο απο μια Νεκρη. Καλό αυτό μ' άρεσε Σοβαρα Δημητρη? Περισσοτερο σου αρεσε η Νεκρη Σαιζον? Τοτε πρεπει να το επισπευσω. Εμπιστευομαι το γουστο σου πλεον. Καλως σας βρηκα στον κοσμο του Ketchum... Σ' ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη Ναι, μου άρεσε περισσότερο η Νεκρή Σαιζόν. Το Κορίτσι ήταν υπέροχο - είναι φοβερό αυτό που λέω, το ξέρω - και πιο νοσηρό. Αλλά από ένα σημείο και μετά ήξερες τι να περιμένεις. Μία αγέλη ζώων ''απλώς'' να βασανίζει ένα ανυπεράσπιστο παιδί. Η Νεκρή Σαιζόν όμως έχει κάποια σκηνικά που ναι μεν τα περιμένεις, πλην όμως δεν ξέρεις και ποια θα είναι αυτά. Έχει κάποιες πραγματικά πολύ δυνατές σκηνές, ενώ μου άρεσε παααάρα πολύ και το όλο φόντο. Μικρό είναι θα το διαβάζω από καιρού εις καιρόν, και κυρίως το δεύτερο μισό της Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 50 με 60 σελιδες πριν το τελος, και αφου (νομιζεις οτι) τα εχεις δει ολα, δε παει ο νους σου στο ποσο χειροτερα μπορει να γινουν τα πραγματα. Ακριβώς, αν και το βιβλίο το είχα διαβάσει σε μία καθισιά. Και αυτό το κεφάλαιο με το πυρωμένο σίδερο δεν είναι απόλυτα ανατριχιαστικό κι ας είναι μία παράγραφος; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Nihilio συμφωνω απολυτα!!!! Βεβαια, επειδη ειμαι γυναικα..με "σημαδεψε" περισσοτερο απο ολα το κεφαλαιο που αναφερει το βασανιστηριο με τις εφημεριδες και τη φωτια που αναψαν με αυτες, στο συγκεκριμενο σημειο του σωματος της Μεγκ... ..Και ας αρνειται ο Ketchum να το περιγραψει περαιτερω... Φ-ρ-ι-κ-η!!!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Nihilio συμφωνω απολυτα!!!! Βεβαια, επειδη ειμαι γυναικα..με "σημαδεψε" περισσοτερο απο ολα το κεφαλαιο που αναφερει το βασανιστηριο με τις εφημεριδες και τη φωτια που αναψαν με αυτες, στο συγκεκριμενο σημειο του σωματος της Μεγκ... ..Και ας αρνειται ο Ketchum να το περιγραψει περαιτερω... Φ-ρ-ι-κ-η!!!!!! Εγώ γιατί θυμάμαι πυρωμένο σίδερο στη σκηνή αυτή (στην ταινία είχαν βάλει καμινέτο) και ναι, η σκηνή αυτή ήταν φρικτή ανεξαιρέτως φύλλου (πχ σε αντίστοιχη σκηνή της Νεκρής Σαιζόν ένιωσα λιγότερη φρίκη κι ας με άγγιζε περισσότερο). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 (edited) Nihilio κοιτα που κολλησα: Για καποιο λογο οταν διαβασα "σιδερο" δε παρατηρησα τη λεξη "πυρωμενο" που εγραψες, και καταλαβα οτι εννοουσες τη σκηνη που ο Ντειβιντ βλεπει ενα φρικτο και τεραστιο καψιμο στο ποδι της Μεγκ και μαθαινει οτι η Ρουθ της πεταξε το αναμμενο σιδερο!! Ναι για εκεινη τη σκηνη μετα, χρησιμοποιουν λοστο. Αρα συμφωνουμε Τη ταινια την εχω κατεβασει ηδη και θα τη δω μαλλον αυριο..Ειδα το τρειλερ και ηταν πραγματικα ετσι οπως τα ειχα φανταστει ολα.. Edited September 30, 2011 by BlackCatGirl Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Τη ταινια την εχω κατεβασει ηδη και θα τη δω μαλλον αυριο..Ειδα το τρειλερ και ηταν πραγματικα ετσι οπως τα ειχα φανταστει ολα..[/font][/i][/b] Έχουν κόψει τις περισσότερες καφρίλες, πχ τις σκηνές με τα μπουκάλια στο υπόγειο και άλλα τέτοια "όμορφα" και έτσι χάνεται η κλιμάκωση που υπάρχει στο βιβλίο. Αν θες να δεις πάντως αξιόλογη μεταφορά βιβλίου του Κέτσαμ σε ταινία, δες το The Lost. Και το Red ήταν επίσης πάρα πολύ καλό, αλλά καλύτερα να ψάξεις πρώτα μήπως και βρεις το βιβλίο πουθενά (ας είναι καλά ο Κόμης Μπάλταρ, που μου είχε πει που θα έβρισκα ξεχασμένο αντίτυπο) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 (edited) Ok, σε ευχαριστω πολυ...θα τα τιμησω, να εισαι σιγουρος Κατι αλλο τωρα Nihilio & παιδια γενικοτερα. Προσεξα αυτο : Δικαιωμα στη Ζωη - Τζακ Κετσαμ Πρόκειται για μια διεστραμμένη, προειδοποιητική ιστορία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Η Σάρα Φόστερ απαγάγεται μπροστά από μια κλινική εκτρώσεων. Οι απαγωγείς της ξέρουν πού μένει, πού γεννήθηκε, ποιος είναι ο εραστής της, ακόμη και πού παίζει γκόλφ ο πατέρας της τα σαββατοκύριακα. Την πληροφορούν για μια μυστηριώδη Οργάνωση και για τους σκλάβους που έχει. Της δείχνουν τι πρόκειται να πάθει, αν προσπαθήσει να δραπετεύσει. Κοιμάται σε ένα φέρετρο. Την ταΐζουν όποτε θέλουν, τη βιάζουν όπως και όποτε θέλουν. Την κάνουν συνεργό σε έναν φόνο. Έχουν σχέδια για τη Σάρα... και το μωρό της. Το Δικαίωμα στη ζωή προτάθηκε για το βραβείο Bram Stoker. Ο Στήβεν Κίνγκ στο βιβλίο του, Περί συγγραφής, το προτείνει ως ένα από τα καλύτερα βιβλία τρόμου. Τέλος, έχουν αγοραστεί τα δικαιώματα για τη μεταφορά του βιβλίου στον Κινηματογράφο. Το εχει διαβασει κανεις?Εντυπωσεις? Δεν το ειδα πουθενα στο thread..Εκτος και αν δε το προσεξα.. Edited September 30, 2011 by BlackCatGirl Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 30, 2011 Share Posted September 30, 2011 Ok, σε ευχαριστω πολυ...θα τα τιμησω, να εισαι σιγουρος Κατι αλλο τωρα Nihilio & παιδια γενικοτερα. Προσεξα αυτο : Δικαιωμα στη Ζωη - Τζακ Κετσαμ Πρόκειται για μια διεστραμμένη, προειδοποιητική ιστορία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Η Σάρα Φόστερ απαγάγεται μπροστά από μια κλινική εκτρώσεων. Οι απαγωγείς της ξέρουν πού μένει, πού γεννήθηκε, ποιος είναι ο εραστής της, ακόμη και πού παίζει γκόλφ ο πατέρας της τα σαββατοκύριακα. Την πληροφορούν για μια μυστηριώδη Οργάνωση και για τους σκλάβους που έχει. Της δείχνουν τι πρόκειται να πάθει, αν προσπαθήσει να δραπετεύσει. Κοιμάται σε ένα φέρετρο. Την ταΐζουν όποτε θέλουν, τη βιάζουν όπως και όποτε θέλουν. Την κάνουν συνεργό σε έναν φόνο. Έχουν σχέδια για τη Σάρα... και το μωρό της. Το Δικαίωμα στη ζωή προτάθηκε για το βραβείο Bram Stoker. Ο Στήβεν Κίνγκ στο βιβλίο του, Περί συγγραφής, το προτείνει ως ένα από τα καλύτερα βιβλία τρόμου. Τέλος, έχουν αγοραστεί τα δικαιώματα για τη μεταφορά του βιβλίου στον Κινηματογράφο. Το εχει διαβασει κανεις?Εντυπωσεις? Δεν το ειδα πουθενα στο thread..Εκτος και αν δε το προσεξα.. Το είχα διαβάσει πακέτο με τη νουβέλα "Old Flames" (έτσι κυκλοφορεί πλεόν στα Αγγλικά) πριν 2,5 χρόνια. Είναι το αμέσως προηγούμενο από το "Κορίτσι της διπλανής πόρτας" νομίζω και τέταρτο μυθιστόρημά του. Ναι, ήταν σκληρό σαν το Κορίτσι. Έχανε όμως κάπου στο συναισθηματικό δέσιμο με τους χαρακτήρες (κάτι που από το Κορίτσι και μετά ο Κέτσαμ το καταφέρνει, πχ στο the Lost ή στο Red). ΥΓ: Και αν αναρρωτιέστε, το Old Flames είναι σα σενάριο από αμερικάνικη τηλεταινία. Μακριά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted October 2, 2011 Share Posted October 2, 2011 (edited) Ειδα την ταινια "Girl next door" χθες βραδυ...Με εκνευρισε λιγο που εχουν αφαιρεσει τοοοοσα πολλα απο το κομματι των βασανιστηριων της Μεγκ, ενω εχουν κρατησει τις λεπτομερειες που διαμορφωνουν τα πρωτα 60 λεπτα της ταινιας... Επισης, κατι που ξεχασα να αναφερω - και να ρωτησω και εσας τους υπολοιπους- σχετικα με το βιβλιο... Φανηκε και σε κανεναν αλλο, ή μονο σε μενα, ανουσια η εισαγωγη του Stephen King? Edited October 2, 2011 by BlackCatGirl Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted October 2, 2011 Share Posted October 2, 2011 (edited) Ειδα την ταινια "Girl next door" χθες βραδυ...Με εκνευρισε λιγο που εχουν αφαιρεσει τοοοοσα πολλα απο το κομματι των βασανιστηριων της Μεγκ, ενω εχουν κρατησει τις λεπτομερειες που διαμορφωνουν τα πρωτα 60 λεπτα της ταινιας... Επισης, κατι που ξεχασα να αναφερω - και να ρωτησω και εσας τους υπολοιπους- σχετικα με το βιβλιο... Φανηκε και σε κανεναν αλλο, ή μονο σε μενα, ανουσια η εισαγωγη του Stephen King? Ίσως φανεί ανούσια. Την εποχή που γράφτηκε ουσιαστικά έβαλε τον Κέτσαμ στον χάρτη. Πάντως πιο ανούσια από την εισαγωγή του Winter στη Νεκρή Σεζόν δεν είναι. Edited October 2, 2011 by Count Baltar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 2, 2011 Share Posted October 2, 2011 Ειδα την ταινια "Girl next door" χθες βραδυ...Με εκνευρισε λιγο που εχουν αφαιρεσει τοοοοσα πολλα απο το κομματι των βασανιστηριων της Μεγκ, ενω εχουν κρατησει τις λεπτομερειες που διαμορφωνουν τα πρωτα 60 λεπτα της ταινιας... Κι εμένα το ίδιο, αλλά σκέψου ότι έπρεπε κάπως η ταινία να περάσει από επιτροπές λογοκρισίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 31, 2011 Share Posted December 31, 2011 (edited) Mόλις διάβασα κι εγώ Το Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας(για εορταστική διάθεση). Όντως φοβερό και με τις δύο έννοιες. Περισσότερο με κάνει να θυμώνω παρά να τρομάζω, βέβαια. Πόσο ισχυρή μπορεί να γίνει η τρέλα, πόσο μακριά μπορεί να καταφέρει να φτάσει ένας τρελός χωρίς να τον σταματήσουν, όταν τόσοι πολλοί συμμερίζονται έστω και λίγο τις απόψεις στις οποίες τον οδηγεί η τρέλα ή τις δικαιολογούν ή αδιαφορούν, αυτό είναι το πιο τρομαχτικό(τουλάχιστον για μένα που βλέπω κάθε μέρα μικρές έως μέτριες δόσεις παραλογισμού να περνάνε ντούκου ή και να επικρατούν κιόλας). Αν και η αρχή αργεί κάπως να μπει στο "πού το πάει", είναι εξαιρετικά γραμμένο, πολύ ζωντανό και χωρίς σάλτσες αλλά ούτε γρίφους και διαλέγει τις ιδανικές συνθήκες για να τρομάξουμε όσο γίνεται περισσότερο: το γιατί(χωρίς λόγο), το πώς(το μαχαίρωμα, λένε, με κουτάλι είναι χειρότερο από το με μαχαίρι, γιατί το κουτάλι δεν είναι κοφτερό και πονάει περισσότερο), πότε(τη δεκαετία του '50-σήμερα θα ήταν ακόμα χειρότερα, αλλά αυτό το αφήνει στη φαντασία μας), από ποιους (όχι άντρες, αλλά γυναίκα και παιδιά*) συμβαίνουν όλα αυτά. Μόνο το κλισέ της ψυχοπάθειας δεν καταφέρνει να αποφύγει, γιατί, βέβαια, χωρίς αυτό δε θα δικαιολογούσε τα άκρα στα οποία φτάνει. Χωρίς να θέλω να πάω κόντρα στους δικαιολογημένα τεράστιους φαν του βιβλίου και του συγγραφέα, νομίζω πως θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερο αν το είχε γράψει Ευρωπαίος και διαδραματιζόταν στην Ευρώπη. Ίσως θα είχε λιγότερο το στυλ καταγγελίας, ίσως θα γραφόταν σε τρίτο πρόσωπο, ίσως δε θα ήταν ξεκάθαρο τι άποψη έχει ο συγγραφέας και με ποιου το μέρος είναι και αυτό θα το έκανε ακόμα πιο τρομαχτικό. Και βέβαια το στοιχείο της ψυχοπάθειας αφαιρεί από τη δύναμη της καταγγελίας: ο καθένας τρομερά-σκληρός-αυταρχικός-συντηρητικός-αλλά-όχι-ψυχοπαθής θα πει "ε, εντάξει, αυτά μόνο τρελοί τα κάνουν, είναι μεμονωμένες περιπτώσεις". Ευτυχώς αυτό το έχει υπόψη του ο συγγραφέας και ρίχνει πολύ ξεκάθαρα την ευθύνη και σε άλλους. Να το βάλω στα καλύτερα πο διάβασα φέτος; Ναι. Αν και μάλλον δεν είναι το είδος λογοτεχνίας που προτιμώ, σίγουρα είναι αρκετά καλό για να ξεπεράσει κάτι τέτοια όρια. *τα παιδιά-εγκληματίες κοντεύουν να γίνουν κλισέ κι αυτά, διότι α)σοκάρει περισσότερο και β) μέχρι κάποια ηλικία δεν είναι σίγουρο ένα παιδί για το τι είναι σωστό και τι όχι ή μέχρι ποιο σημείο δικαιολογείται η βία π.χ. ενός γονιού για να τιμωρήσει ένα παιδί, οπότε όλα τα περιμένει κανείς από ένα παιδί. Edited December 31, 2011 by wordsmith Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted January 1, 2012 Share Posted January 1, 2012 Χωρίς να θέλω να πάω κόντρα στους δικαιολογημένα τεράστιους φαν του βιβλίου και του συγγραφέα, νομίζω πως θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερο αν το είχε γράψει Ευρωπαίος και διαδραματιζόταν στην Ευρώπη. Μήπως γράφτηκε από Αμερικανό επειδή το πραγματικό γεγονός συνέβη στις ΗΠΑ; Και μάλιστα η συγκεκριμένη γυναίκα έχει περάσει στο λαϊκό φολκλόρ ως η "bogey-woman of Indiana"; Ίσως θα είχε λιγότερο το στυλ καταγγελίας, Χμμμ, εντελώς διαφορετική άποψη για το τι είναι το στυλ καταγγελίας έχουμε, μου φαίνεται. ίσως θα γραφόταν σε τρίτο πρόσωπο, Και θα ήταν καλύτερο ως προς τι; Όλη η δύναμη του βιβλίου αυτού δεν είναι το περιεχόμενο, αλλά το γεγονός ότι ξεκινώντας σε πρώτο πρόσωπο ταυτίζεσαι με τον μικρό πρωταγωνιστή, ώσπου ξάφνου, παπαλα, όλα τελειώνουν, το άτομο με το οποίο είχες ταυτιστεί είναι μια κατσαρίδα όπως οι υπόλοιποι. Κατ' εμέ αν φύγει αυτό, η υπόθεση είναι απλώς μια ακραία ιστορία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 1, 2012 Share Posted January 1, 2012 Συμπληρώνω, έχοντας μεγαλώσει σε μικρή, κλειστή κοινωνία: Η πραγματική φρίκη του βιβλίου για μένα δεν είναι τόσο στα βασανιστήρια όσο στην ψυχολογία του αφηγητή. Ο αφηγητής είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα στη νοοτροπία του όχλου και την ένοχη σιωπή της μικρής κοινωνίας και τη φρίκη του για όσα συμβαίνουν και την κλιμάκωσή τους. Αν όλο αυτό το διαβάζαμε σε τρίτο πρόσωπο, τότε όλο αυτό το effect θα χανόταν και το "Νομίζεις ότι ξέρεις τι σημαίνει πόνος;" της αρχής θα είχε χαθεί... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 1, 2012 Share Posted January 1, 2012 Χωρίς να θέλω να πάω κόντρα στους δικαιολογημένα τεράστιους φαν του βιβλίου και του συγγραφέα, νομίζω πως θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερο αν το είχε γράψει Ευρωπαίος και διαδραματιζόταν στην Ευρώπη. Μήπως γράφτηκε από Αμερικανό επειδή το πραγματικό γεγονός συνέβη στις ΗΠΑ; Και μάλιστα η συγκεκριμένη γυναίκα έχει περάσει στο λαϊκό φολκλόρ ως η "bogey-woman of Indiana"; Ε, άρα να πουμε οι Ευρωπαίοι ότι "τέτοια συμβαίνουν μόνο στην Αμερική, εμάς δε μας αφορούν" ή "είναι τρελοί αυτοί οι Αμερικάνοι" και να μη δώσουμε άλλο σημασία; Ίσως θα είχε λιγότερο το στυλ καταγγελίας, Χμμμ, εντελώς διαφορετική άποψη για το τι είναι το στυλ καταγγελίας έχουμε, μου φαίνεται. Με το να κάνει ξεκάθαρη την άποψή του ο συγγραφέας δεν είναι σαν να αρθρογραφεί και να προσπαθεί να προειδοποιήσει/νουθετήσει για παρόμοια περιστατικά; Αυτό δε σημαίνει καταγγελία; ίσως θα γραφόταν σε τρίτο πρόσωπο, Και θα ήταν καλύτερο ως προς τι; Όλη η δύναμη του βιβλίου αυτού δεν είναι το περιεχόμενο, αλλά το γεγονός ότι ξεκινώντας σε πρώτο πρόσωπο ταυτίζεσαι με τον μικρό πρωταγωνιστή, ώσπου ξάφνου, παπαλα, όλα τελειώνουν, το άτομο με το οποίο είχες ταυτιστεί είναι μια κατσαρίδα όπως οι υπόλοιποι. Κατ' εμέ αν φύγει αυτό, η υπόθεση είναι απλώς μια ακραία ιστορία. Παρομοίως: αν ήταν γραμμένο σε τρίτο πρόσωπο, θα μπορούσε να μη φαίνεται κατά πόσον το καταδικάζει και ο ίδιος ο συγγραφέας αυτό. Βέβαια θα μου πείτε, πώς είναι δυνατόν να μην το καταδικάζει; Αλλά για κοινωνίες όπως αυτή του βιβλίου θα ήταν δικαιολογημένο. Και δεν είναι ακραία η (μη)αντίδραση της κοινωνίας αυτής, τέτοια συμβαίνουν και σήμερα και πιο συχνά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted January 1, 2012 Share Posted January 1, 2012 (edited) Μόνο το κλισέ της ψυχοπάθειας δεν καταφέρνει να αποφύγει, γιατί, βέβαια, χωρίς αυτό δε θα δικαιολογούσε τα άκρα στα οποία φτάνει. *τα παιδιά-εγκληματίες κοντεύουν να γίνουν κλισέ κι αυτά Δεν έκατσε ο Κέτσαμ σκεπτόμενος... τι να γράψω, τι να γράψω. Α! Να 1,2 κλισέ: Ψυχοπαθής εγκληματίας και παιδάκια-σύνεργοι! Bram Stoker award, here I come! " Για πραγματικά γεγονότα μιλάμε. Και όπως διάβασα μετά το τέλος της ανάγνωσης του βιβλίου, η πραγματικότητα ήταν σε σημεία χειρότερη. Το να το ονομάσεις "κλισέ" κάτι που όντως έγινε, είναι απλά invalid. Έχω πει τη γνώμη μου για το βιβλίο; Δεν θυμάμαι. Την ξαναλέω: Απαίσιο. Συγκλονιστικό. Μου βίασε την ψυχή και την ψυχολογία. Φοβερά γραμμένο. Τεράστιος μάστορας ο Κέτσαμ. Δεν το ξαναγγίζω ούτε με γάντια. Μπράβο του. Edited January 1, 2012 by DinMacXanthi 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 1, 2012 Share Posted January 1, 2012 Μόνο το κλισέ της ψυχοπάθειας δεν καταφέρνει να αποφύγει, γιατί, βέβαια, χωρίς αυτό δε θα δικαιολογούσε τα άκρα στα οποία φτάνει. *τα παιδιά-εγκληματίες κοντεύουν να γίνουν κλισέ κι αυτά Δεν έκατσε ο Κέτσαμ σκεπτόμενος... τι να γράψω, τι να γράψω. Α! Να 1,2 κλισέ: Ψυχοπαθής εγκληματίας και παιδάκια-σύνεργοι! Bram Stoker award, here I come! " Για πραγματικά γεγονότα μιλάμε. Και όπως διάβασα μετά το τέλος της ανάγνωσης του βιβλίου, η πραγματικότητα ήταν σε σημεία χειρότερη. Το να το ονομάσεις "κλισέ" κάτι που όντως έγινε, είναι απλά invalid. Έχω πει τη γνώμη μου για το βιβλίο; Δεν θυμάμαι. Την ξαναλέω: Απαίσιο. Συγκλονιστικό. Μου βίασε την ψυχή και την ψυχολογία. Φοβερά γραμμένο. Τεράστιος μάστορας ο Κέτσαμ. Δεν το ξαναγγίζω ούτε με γάντια. Μπράβο του. Η πραγματικότητα είναι πιο κλισέ από τη φαντασία, μην το ψάχνεις... Πώς κάνετε έτσι, ρε! Και πού να είχα πει ότι δε μου άρεσε, δηλαδή! O.T. Και γιατί γράφοντας κλισέ θα έπαιρνε βραβείο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted January 1, 2012 Share Posted January 1, 2012 (edited) 1)Εντάξει, στα θέματά σου. 2) Δεν είπα τίποτα για το αν σου άρεσε ή δεν σου άρεσε. Ούτε κανένας σου έκανε επίθεση για το αν σου άρεσε ή δεν σου άρεσε. Μην τα μπερδεύεις. 3) Καλά είχε πει τελικά ο Στανλευ πως η απάντηση του θύμισε τον Sheldon... Ειρωνεία είναι. Δεν την εξηγώ, αν την έπιασες, την έπιασες. Edited January 1, 2012 by DinMacXanthi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted January 13, 2012 Share Posted January 13, 2012 Από εβδομάδα ξεκινώ το "Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας". Συνάδελφοι τερατογράφοι και τρομολάγνοι, περιμένετε review Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted January 15, 2012 Share Posted January 15, 2012 Τελείωσα σήμερα τη Νεκρή σαιζόν. Ας ξεκινήσω με το αρνητικό της υπόθεσης: Δε μου άρεσε η εισαγωγή από τον Ν. Γουίντερ. Έδινε πολλά στοιχεία για το βιβλίο, και το απαράδεκτο ήταν ότι περιείχε αυτούσια κομμάτια του, παρμένα από τις καλύτερες σκηνές του. Η τελευταία σελίδα της εισαγωγής ήταν υπερ-αρκετή. Τα θετικά είναι πολλά. Όταν ένα βιβλίο τρόμου βασίζεται στις περιγραφές και όχι στους διαλόγους, και καταφέρνει να σε κρατήσει, αυτό από μόνο του είναι μεγάλη υπόθεση. Μου άρεσε που διάβασα την αλογόκριτη έκδοση. Μου άρεσε που το τέλος δεν είναι happy, και που δε "τακτοποιούνται" όλα τόσο μαγικά και παραμυθένια. Δεν έχω καταλάβει γενικότερα γιατί το κάνουν αυτό σε βιβλία τρόμου. Ο Κέτσαμ στο επίμετρο λέει "..ποιος νοιάζεται για το τι θέλουν οι αναγνώστες;"...Σίγουρα όχι άλλα happy endings σε βιβλία τρόμου, απαντάω εγώ. Συγκριτικά με το "Κορίτσι της διπλανής πόρτας", δε με σόκαρε τόσο πολύ. Μπορεί αυτό να φαίνεται παράδοξο, αφού η Νεκρή σαιζόν έχει να κάνει με κανιβαλισμό, αλλά το "Κορίτσι" είναι αλήθεια ότι με αιφνιδίασε και με αηδίασε περισσότερο. Και τα δύο βιβλία όμως, είναι σαφώς μέσα στα καλύτερα που έχω διαβάσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 15, 2012 Share Posted January 15, 2012 Τελείωσα σήμερα τη Νεκρή σαιζόν. Ας ξεκινήσω με το αρνητικό της υπόθεσης: Δε μου άρεσε η εισαγωγή από τον Ν. Γουίντερ. Έδινε πολλά στοιχεία για το βιβλίο, και το απαράδεκτο ήταν ότι περιείχε αυτούσια κομμάτια του, παρμένα από τις καλύτερες σκηνές του. Η τελευταία σελίδα της εισαγωγής ήταν υπερ-αρκετή. Τα θετικά είναι πολλά. Όταν ένα βιβλίο τρόμου βασίζεται στις περιγραφές και όχι στους διαλόγους, και καταφέρνει να σε κρατήσει, αυτό από μόνο του είναι μεγάλη υπόθεση. Μου άρεσε που διάβασα την αλογόκριτη έκδοση. Μου άρεσε που το τέλος δεν είναι happy, και που δε "τακτοποιούνται" όλα τόσο μαγικά και παραμυθένια. Δεν έχω καταλάβει γενικότερα γιατί το κάνουν αυτό σε βιβλία τρόμου. Ο Κέτσαμ στο επίμετρο λέει "..ποιος νοιάζεται για το τι θέλουν οι αναγνώστες;"...Σίγουρα όχι άλλα happy endings σε βιβλία τρόμου, απαντάω εγώ. Συγκριτικά με το "Κορίτσι της διπλανής πόρτας", δε με σόκαρε τόσο πολύ. Μπορεί αυτό να φαίνεται παράδοξο, αφού η Νεκρή σαιζόν έχει να κάνει με κανιβαλισμό, αλλά το "Κορίτσι" είναι αλήθεια ότι με αιφνιδίασε και με αηδίασε περισσότερο. Και τα δύο βιβλία όμως, είναι σαφώς μέσα στα καλύτερα που έχω διαβάσει. Το τέλος είναι εμπνευσμένο από πασίγνωστη ταινία τρόμου, νομίζω το λέει και στην εισαγωγή (εγώ ήμουν γκαντέμης με αυτό το βιβλίο, είχα διαβάσει το τέλος-τέλος σε ένα "On writing horror" που είχαν κάνει διάφοροι συγγραφείς και ο Κέτσαμ έλεγε για... ρεαλιστικό γκορ και σχολίαζε το ότι άλλαξε για την έκδοση τον γιατρό στο τέλος με τραυματιοφορέα) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.