BladeRunner Posted April 21, 2010 Share Posted April 21, 2010 Απο αυτά που έχω διαβάσει, θα ήθελα να είχα γράψει τα εξής: 1. Το "Καλλίστο" του Τόρστεν Κρολ. Πραγματική σάτυρα απο έναν άγνωστο συγγραφέα. 2. Το "New York shitty" του Χερμάν Σάντσες Εσπέσο. Μιλάμε για τρελό γέλιο. 3. Το "Το κοράκι" του Στήβεν Κινγκ. Ένα επικό έργο. 4. Το "Το ηλεκτρικό πρόβατο" του Φίλιπ Ντικ. Το αγαπημένο μου βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. 5. Το "Ο Τζακ Μπάρον και η αιωνιότητα" του Νόρμαν Σπίνραντ. Το ρούφηξα σε 3 ώρες περίπου. 6. Το "Βοήθεια!Με κρατούν φυλακισμένο" του Ντόναλντ Γουέστλεηκ. Απο τα πιο αστεία βιβλία που έχω διαβάσει. 7. Το "Ο επιζών" του Τσακ Πόλανικ. Το αγάπησα. Υπάρχουν και άλλα βέβαια, αλλά μην το παρακάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted September 22, 2010 Author Share Posted September 22, 2010 Ένα Bumpίδι στο παρόν για να πάρουμε λίγο μυρωδιά από τα νέα μέλη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted September 22, 2010 Share Posted September 22, 2010 Χμμμ... Μάλλον την "Επέκταση του Πεδίου της Πάλης", του Ουελμπέκ (σημ. δεν είναι το αγαπημένο μου του θεού Μισέλ) και "Τον Κοιτώνα" της Γιόκο Ογκάουα. Για σχολιάστε κ. Ντιν Τι δηλώνουν αυτά για μένα;;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted September 22, 2010 Author Share Posted September 22, 2010 Ότι είσαι Camera Obscura Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted September 22, 2010 Share Posted September 22, 2010 Θα ήθελα : Άνθρωποι και Ποντίκια, του Στάινμπεκ(στα 5 αγαπημένα) Δίκη,Κάφκα(όχι και τρελά αγαπημένο,αλλά αξιοθαύμαστα γραμμένο) Η Πτώση του Οίκου των Άσερ,το αριστούργημα του Πόε. Την γενική σύλληψη της Οδύσσειας από τον Κλαρκ Αυτά με μια πολύ πρώτη σκέψη,θα επανέλθω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted September 22, 2010 Share Posted September 22, 2010 Ότι είσαι Camera Obscura Ουρρρρρρρρρρρρρρρρρρττττ τακ τακ ωρε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted September 22, 2010 Author Share Posted September 22, 2010 Να πας στην Γιόκο Όνο και στο βιβλίο της να πεις ουρτ ρε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted September 22, 2010 Share Posted September 22, 2010 "Το κορίτσι με το τατουάζ¨του Στιγκ Λάρσον.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted September 22, 2010 Author Share Posted September 22, 2010 (edited) Ας κάνω μια μικρή εξήγηση στην ερώτηση, κυρίως για τα μέλη που γράφουν. Διαλέξτε βιβλία των οποίων το στυλ πλησιάζει στο δικό σας, λέει κάτι που θα θέλατε να πείτε εσείς, βγάζει συναισθήματα ή μίξεις αυτών με επιτυχία εκεί που στο δικό σας μυαλό υπάρχουν μόνο σαν σκέψεις και θέλω. Βιβλία που σας κάνουν να θέλετε να γράψετε γιατί και αυτοί που τα έγραψαν, τα έγραψαν με τον τρόπο που γράφουμε όλοι. Ένα γράμμα τη φορά. Δικαιολογήστε την απάντηση σας (ίσως αυτό σας κάνει να την σκεφτείτε ακόμα καλύτερα και να βγάλετε κάποιο προσωπικό συμπέρασμα.) Edited September 22, 2010 by DinMacXanthi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Keuthonymos Posted September 22, 2010 Share Posted September 22, 2010 (edited) Θα ήθελα να έχω γράψει την τριλογία "Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" και "Το Όνομα του Ρόδου". Μου κάνει εντύπωση που κανείς μέχρι τώρα δεν έχει πει για κάποιο απο τα βιβλία του Dan Brown. Εκτός κι αν δε θέλει κανείς να αποκτήσει τη φήμη του Brown. Υ.Γ : Μάλλον ρίχνω λάδι στη φωτιά Edited September 22, 2010 by keuthonymos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted September 22, 2010 Share Posted September 22, 2010 ok...ας το πάρουμε πάλι από την αρχή..... "Το κορίτσι με το τατουάζ¨του Στιγκ Λάρσον γιατί αυτός ο άνθρωπος έχει απίστευτη φαντασία... και λατρεύω τους πρωτότυπους χαρακτήρες του. Σε συναρπάζει χωρίς να γράφει περιτές λεπτομέριες και παρόλα αυτά γράφει ογκοδέστατα βιβλία.... Για αυτό θα ήθελα να γράφω σαν αυτόν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted September 22, 2010 Share Posted September 22, 2010 Άρχοντας των Δαχτυλιδιών καθώς γουστάρω πολύ το έργο του Τόλκιν. Επίσης τα Witcher, καθώς όλο αυτό το "γκρίζο" setting που οι έννοιες του καλού και του κακού, του σωστού και του λάθους είναι υπερβολικά ρευστές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted September 22, 2010 Share Posted September 22, 2010 Ας κάνω μια μικρή εξήγηση στην ερώτηση, κυρίως για τα μέλη που γράφουν. Διαλέξτε βιβλία των οποίων το στυλ πλησιάζει στο δικό σας, λέει κάτι που θα θέλατε να πείτε εσείς, βγάζει συναισθήματα ή μίξεις αυτών με επιτυχία εκεί που στο δικό σας μυαλό υπάρχουν μόνο σαν σκέψεις και θέλω. Βιβλία που σας κάνουν να θέλετε να γράψετε γιατί και αυτοί που τα έγραψαν, τα έγραψαν με τον τρόπο που γράφουμε όλοι. Ένα γράμμα τη φορά. Δικαιολογήστε την απάντηση σας (ίσως αυτό σας κάνει να την σκεφτείτε ακόμα καλύτερα και να βγάλετε κάποιο προσωπικό συμπέρασμα.) Για όλους αυτούς τους λόγους....διάλεξα τα βιβλία που ανέφερα παραπάνω.Εκτός του Κλαρκ,οι άλλοι τρεις με έχουν επηρεάσει βαθύτατα και στα βιβλία αυτά με εκφράζουν, με τελείως διαφορετικό τρόπο ο καθένας,απόλυτα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted September 22, 2010 Share Posted September 22, 2010 Τον Κόναν, γιατί δέρνει. Και γιατί κι ο Χάουαρντ έδερνε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AftPeakTank Posted September 22, 2010 Share Posted September 22, 2010 Το Χάρι Πόττερ. Όχι για τα λεφτά, αλλά για την μαγεία (όχι κυριολεκτικά) που με γέμισε. Ιδιαίτερα οι ταινίες με έχουν κερδίσει. Τα τοπία το ύφος των ιστοριών, την ψυχολογία μεταξύ των χαρακτήρων. Για μένα είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα παιδικό παραμύθι. Παρεμπιπτόντως, δεν έχω διαβάσει τα βιβλία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DimitrisX Posted September 22, 2010 Share Posted September 22, 2010 Το Dune. Για να σταματήσω την έκδοσή του :tongue: . Διότι 14 τόμοι και βάλε είναι πολλοί μα πάρα πολλοί (και πολύ καλοί, επίσης ;)). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
D'Ailleurs Posted September 23, 2010 Share Posted September 23, 2010 Το Χάρι Πόττερ. Όχι για τα λεφτά, αλλά για την μαγεία (όχι κυριολεκτικά) που με γέμισε. Ιδιαίτερα οι ταινίες με έχουν κερδίσει. Τα τοπία το ύφος των ιστοριών, την ψυχολογία μεταξύ των χαρακτήρων. Για μένα είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα παιδικό παραμύθι. Παρεμπιπτόντως, δεν έχω διαβάσει τα βιβλία! λυπάμαι που θα το πώ, αλλα αμα εγραφα το Χάρυ Πλότερ θα το έγραφα αποκλειστικά για τα λευτά. Και μαλιστα θα είχα γράψει και μια δευτερη διεστραμένη έκδοση του τελευταίου βιβλίου (με αλλο ονομα, αναγραμματισμό του δικού μου), γιομάτη σέξ και βία που θα την είχα αφησει να διαρέυσει στο δίκτυο μόνο και μόνο για το φαν της υπόθεσης Ούτε εγώ έχω διαβάσει τα βιβλία και δεν εχω δει και τις ταινίες!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted November 1, 2010 Share Posted November 1, 2010 Θα ήθελα να έχω γράψει το Egalias Døtre της Gert Brantenberg . Με ένα απλό εύρημα, το να περιγράψει μια κοινωνία που η θέση των δύο φύλων είναι αντεστραμμένη, δίνει ανάγλυφα και με απόλυτη σαφήνεια όλα αυτά που έχουν χρειαστεί τόνους χαρτιού και ποταμούς μελάνης για να διατυπωθούν/αναλυθούν/συζητηθούν. Μέσα στις ελάχιστες σελίδες του (250 όλες κι όλες) χωράνε τα ΠΑΝΤΑ: η εξέλιξη του φεμινιστικού κινήματος, τα προβλήματα και οι προβληματισμοί του, ο αντίκτυπός του σε επίπεδο κοινωνίας, οικογένειας, θεσμών και διαπροσωπικών σχέσεων, τα πάντα. Δηλαδή, καλές και άγιες οι Γουλφ και οι ΝτεΜποβουάρ, αλλά εδώ η γυναίκα τα λέει όλα με πέντε λέξεις. ΚΑΙ εκτός αυτού, το σκηνικό που στήνει είναι από μόνο του ζηλευτό επίτευγμα: όχι μόνο επινοεί ολόκληρη κοινωνία με νόμους και θεσμούς, ήθη και έθιμα, ιστορία και μυθολογία, ονόματα και ενδυμασία, αλλά (εδώ είναι που πρασινίζω εγώ τελείως) δημιουργεί μια εντελώς καινούργια νορβηγική γλώσσα για να εξυπηρετήσει το σκοπό της! Το απόλυτο Show don't tell σε εφαρμογές κοινωνιολογικού ντιμπέιτ. Ζηλεύω γιατί - η φαντασία ρέει άφθονη. - συνδυάζει άψογα πλάκα και σοβαρό. - καλύπτει όλες τις πτυχές και όλα τα επίπεδα ενός μεγάλου θέματος. Όλα. - σε ελάχιστο, όπως είπα, χώρο! - οι λύσεις που δίνονται στα συγγραφικά προβλήματα είναι απλές και ευφάνταστες. - είναι φροντισμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. - μέσα σ' όλ' αυτά, έχει ΚΑΙ ενδιαφέρον στόρυ... - και ζωντανούς χαρακτήρες που εξελίσσονται. - και όλα αυτά τα κάνει σα να ήταν κάτι εύκολο. Η καλύτερη απ' όλες τις ουτοποδυστοπίες που έχω διαβάσει, με το 1984 σχεδόν ισάξιο. Αλλά δε θα ήθελα να έχω γράψει το 1984, πολύ μαυρίλα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TODESTRIEB Posted December 30, 2010 Share Posted December 30, 2010 Το ταδε εφη Ζαρατουστρα του Νιτσε,την Γκεμμα του Λιαντινη και το Υπερίων του Dan Simmons. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 30, 2010 Share Posted December 30, 2010 Κελαινώ, μόλις το τσίμπησα από το bookdepository! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted December 30, 2010 Share Posted December 30, 2010 Θα ήθελα να έχω γράψει το Egalias Døtre της Gert Brantenberg . Με ένα απλό εύρημα, το να περιγράψει μια κοινωνία που η θέση των δύο φύλων είναι αντεστραμμένη, δίνει ανάγλυφα και με απόλυτη σαφήνεια όλα αυτά που έχουν χρειαστεί τόνους χαρτιού και ποταμούς μελάνης για να διατυπωθούν/αναλυθούν/συζητηθούν. Μέσα στις ελάχιστες σελίδες του (250 όλες κι όλες) χωράνε τα ΠΑΝΤΑ: η εξέλιξη του φεμινιστικού κινήματος, τα προβλήματα και οι προβληματισμοί του, ο αντίκτυπός του σε επίπεδο κοινωνίας, οικογένειας, θεσμών και διαπροσωπικών σχέσεων, τα πάντα. Δηλαδή, καλές και άγιες οι Γουλφ και οι ΝτεΜποβουάρ, αλλά εδώ η γυναίκα τα λέει όλα με πέντε λέξεις. ΚΑΙ εκτός αυτού, το σκηνικό που στήνει είναι από μόνο του ζηλευτό επίτευγμα: όχι μόνο επινοεί ολόκληρη κοινωνία με νόμους και θεσμούς, ήθη και έθιμα, ιστορία και μυθολογία, ονόματα και ενδυμασία, αλλά (εδώ είναι που πρασινίζω εγώ τελείως) δημιουργεί μια εντελώς καινούργια νορβηγική γλώσσα για να εξυπηρετήσει το σκοπό της! Το απόλυτο Show don't tell σε εφαρμογές κοινωνιολογικού ντιμπέιτ. Ζηλεύω γιατί - η φαντασία ρέει άφθονη. - συνδυάζει άψογα πλάκα και σοβαρό. - καλύπτει όλες τις πτυχές και όλα τα επίπεδα ενός μεγάλου θέματος. Όλα. - σε ελάχιστο, όπως είπα, χώρο! - οι λύσεις που δίνονται στα συγγραφικά προβλήματα είναι απλές και ευφάνταστες. - είναι φροντισμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. - μέσα σ' όλ' αυτά, έχει ΚΑΙ ενδιαφέρον στόρυ... - και ζωντανούς χαρακτήρες που εξελίσσονται. - και όλα αυτά τα κάνει σα να ήταν κάτι εύκολο. Η καλύτερη απ' όλες τις ουτοποδυστοπίες που έχω διαβάσει, με το 1984 σχεδόν ισάξιο. Αλλά δε θα ήθελα να έχω γράψει το 1984, πολύ μαυρίλα... Μα, μα, μα!!!! Γιατί δεν το ξέρω εγώ ετούτο; Γιατί δεν το έχω στα χέρια μου; Τι είναι αυτά; Οι πηγές μου δεν είναι καλές Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 30, 2010 Share Posted December 30, 2010 (edited) Επειδή είναι νορβηγικό και επίσης έχει θέμα τις σχέσεις των φύλων+είναι και εφ, λόγοι για τους οποίους θάβεται συνήθως ένα βιβλίο. Έννοια σου και το bookdepository το έχει με 8μισι ευρώ. Θα σου το δανείσω αν θέλεις μόλις το πάρω, Μαρίνα. Αν δε μπορείς να περιμένεις, παρόμοιο θέμα (κοινωνία με αντεστραμμένους τους ρόλους των φύλων) έχει και το "Εργαζόμενο Αγόρι" της Λένας Διβάνη. Σου το φέρνω αν θέλεις μεθαύριο στη Βύνη. Αν και για το γράψιμο δεν τρελαίνομαι... edit: Α, ναι! Και για να μην παραβγαίνω off-topic, το βιβλίο που θα ήθελα να έχω γράψει εγώ είναι το Brave New World. Τέλος πάντων, είμαι ανάμεσα σ' αυτό και στο 1984 του Όργουελ. Edited December 30, 2010 by wordsmith Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted June 19, 2011 Share Posted June 19, 2011 American Gods (Neil Gaiman) Ναι ρε ΜΠΑΟΚ, my great american novel, κι ας μην έχω ουσιαστική ιδέα από America. Βέβαια δεν ξέρω αν θα συμπεριλάμβανα τη σκηνή με τον gay ταξιτζή και τον υπερευαίσθητο εκείνο ινδό/πακιστανό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Witch King of Angmar Posted August 2, 2011 Share Posted August 2, 2011 Έγκλημα και τιμωρία,άρχοντα των δαχτυλιδιών,οδύσσεια και ιλιάδα και κάποια άλλα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted August 2, 2011 Author Share Posted August 2, 2011 American Gods (Neil Gaiman) Ναι ρε ΜΠΑΟΚ, my great american novel, κι ας μην έχω ουσιαστική ιδέα από America. Βέβαια δεν ξέρω αν θα συμπεριλάμβανα τη σκηνή με τον gay ταξιτζή και τον υπερευαίσθητο εκείνο ινδό/πακιστανό. Πωπω Chris, για να δεις διαφορά απόψεων! Κατ'εμέ η σκηνή με τον ταξιτζή είναι ενα τοπ διηγηματάκι Gaiman που (ευτυχώς) κατάφερε και το χώρεσε σε ένα υπερτιμημένο και βαρετό βιβλίο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.