Guest roriconfan Posted August 1, 2008 Share Posted August 1, 2008 (edited) ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΕΧΕΙ ΠΟΣΤΑΡΙΣΤΕΙ ΞΑΝΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, ΣΤΟ ΠΟΣΤ #20 ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΚΕΙ Είδος: Κωμικοτραγικό φαντασίας Βια/Σεξ: Όχι Λέξεις: κάπου 1.900 ΜΠΕΕΕλλάδα (τα χρονικά της Αισώπειας, κεφάλαιο 1) [/size] Είχε μόλις τελειώσει να μηρυκάζει και είχε καθίσει στη στρωμνή του. Αν και έτρωγε συνέχεια, γύρω του η στάνη παρέμενε συνεχώς γεμάτη με δώρα τουλάχιστον «ενός ζωντανού1» αρχηγών κοπαδιών. Αρκετή τροφή για τον ίδιο και την οικογένεια του μέχρι την επόμενη ξερά περίοδο. Και χωρίς να υπολογίζει τυχών επιπλέον δώρα μέχρι τότε. Ήταν μια αρκετά καλή μπάζα σε αυτές τις δύσκολες εποχές. Εκεί που ήταν ικανοποιημένος και γεμάτος από ότι μπορούσε ένα πλάσμα σαν και του λόγου του να ζητήσει, τοκ-τοκ-τοκ, ακούστηκε ένα ζευγάρι κέρατα να χτυπάει ελαφρά την ξύλινη μάντρα. -Μπορώ να μπω γείτονα; -ΜΠΕΕΕς. Τον περίμενε να έρθει. Άλλωστε το ίδιο τροπάρι έκανε κάθε μεσημέρι εδώ και ένα φεγγάρι. Μπήκε μέσα με το χαρακτηριστικό του χτενισμένο τραγί να ιριδίζει από το φως του ήλιου και με μια βλακώδη έκφραση δουλικότητας να είναι χαραγμένη στο πρόσωπο του. Συγκράτησε το γέλιο του. -ΚαλημΕ-Ε-Ερα σας αξιαγάπητε ΜΠΕκα. Τι μου κάνετε; -Μια χαρά. Ελάτε, καθίστε. Σαν στη στάνη σας. -Η προβατίνα σας; Τα μανάρια σας; Όλα εντάξει; -Σφύζουμε άκρας υγείας, εδώ και πολλά φεγγάρια. Μα δεν βαρεθήκατε αγαπητέ μου να ρωτάτε το ίδιο πράγμα κάθε μέρα; -Μα όχι, τι λέτε; Γιατί να βαρεθώ να ενδιαφέρομΕ-Ε-Ε για τον αξιολάτρευτο γείτονα μου, που είθε ο Βοσκός να προσέχει για πολλά ακόμη χρόνια. Είχε βαρεθεί όλες αυτές τις κολακείες τόσο καιρό αλλά έπρεπε να υπομείνει το μαρτύριο. Άλλωστε, έτσι εξασφάλιζε την ευημερία της οικογένειας του. -Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια λατρευτέ μου γείτονα. Να σας προσφέρω μια στήλη άλατος; -Ευχαριστώ αλλά ας μη σας βάζω σε φασαρία. -Μμμμ… καλώς. Υπάρχει κάτι που θέλετε να μου πείτε; Ήξερε την απάντηση αλλά έπρεπε να κάνει την πάπια. Οι δύο μαύρες γραμμές στους βολβούς των ματιών του γείτονα ανοίξανε διάπλατα. -Εεε… τίποτα σπουδαίο. Απλά … Να … ΜΕ-Ε-Ε τον γιο μου … Κανένα νεότερο; -Μη μου ανησυχείτε κύριε ΜΕ-Ε-Ενέλαε μου. Η μεταγραφή του γιου σας είναι εξασφαλισμένη. -Α! Πολύ ωραία! Μάλιστα! Άρχισε να κοιτάει γύρω του αμήχανα, γυρεύοντας για κάτι άλλο να μιλήσουνε. -Εεε… Πιστεύετε ότι θα βρέξει σήμΕ-Ε-Ερα; -Μα τι λέτε, δεν υπάρχει ούτε ένα σύννεφο για δείγμα. -Α… Μάλιστα… Συνέχισε να κοιτάει γύρω του για λίγο ακόμη. -Λοιπόν… εγώ να πηγαίνω. Έχω να επιβλέπω και τους εργάτες στον αμπελώνα, ξέρετε… Α, και αυτό είναι ένα δωράκι που ετοίμασε η γυναίκα μου για εσάς. Φέρτε το μΕ-Ε-Εσα! Από την μάντρα, μπήκανε πετώντας «ένα ζωντανό και δύο οπλές» ΤΣΙΟΥνέζοι. Από το ράμφος τους προεξείχε ένας σπάγκος που τελείωνε σε ένα μικρό καροτσάκι πίσω τους. Τσουλώντας το κοντά στον ΜΠΕκα, είδε ότι ήταν γεμάτο με φούχτες καλαμπόκι τυλιγμένές σε αμπελόφυλλα και επαλειμμένες με μελάσα. Από τα αγαπημένα εδέσματα του. -Ω! Να είναι καλά η γυναίκα σας. Αφήστε το εκεί, δίπλα στην ποτίστρα. Οι ιπτάμενοι βοηθοί υπακούσανε. Ένας από αυτούς, ο πιο ισχνός και μικρούλης, μίλησε παραπονεμένα με την μητρική του γλώσσα στον ΜΕ-Ε-Ενέλαο. -Τσίου τσίου τσαν. Τσιου τσιν τσαν τσον; -Πάλι τα ίδια; ΕίπαμΕ-Ε-Ε, σποράκια αφού τελειώσετε να μαζεύετε τις ρόγες. Πίσω στην δουλειά! Άντε! Μπρος! Τζομ! Ο ιπτάμενος εργάτης αν και δυσαρεστημένος, υπάκουσε. Πήρε τους υπόλοιπους ομοίους του και πετάξανε πέρα από τους λόφους, προς τα χωράφια. -Άκου εκεί προκαταβολή! Σε λίγο θα ζητάνε και κανονικό ημερομίσθιο. …είπε κοιτώντας τον ΜΠΕκα και χαϊδεύοντας το τραγί του. Ο ΜΠΕκας, ενοχλημένος και ο ίδιος από την κατάσταση, απάντησε. -Τους δίνουμε πολύ θάρρος αγαπητέ μου. Τους φιλοξενούμε, τους ταΐζουμε, τους ποτίζουμε και τώρα θέλουνε να μένουνε σε περιστερώνες αντί σε κλουβιά. «Δώσε θάρρος στο πουλί, ν’ ανεβεί και στην στρωμνή2» έλεγε ο πατέρας μου. -Αμ, είναι φθηνές εργατικές φτερούγες, τι να κάνουμε. Οι νέοι σήμερα δεν θέλουνε να είναι στα χωράφια. Θέλουνε να πάνε στην ΛΥΚΑμερική. Όπως … και ο γιος μου, περεπιπτόντως. …είπε και κοίταξε με νόημα τον ΜΠΕκα στα μάτια… -Τα λέμΕ-Ε-Ε αργότερα, έχω αργήσει ήδη. Χαιρετίσματα στην οικογένεια σας και … Χμ … Να είστε προσεκτικός στις μετεγγραφές σας. -Ναι, βεβαίως. Αντίο. Ο ΜΕ-Ε-Ενέλαος απομακρύνθηκε και ο ΜΠΕκας επιτέλους γέλασε ελεύθερα. -Μα τι γλείφτης! Ρε τον κατσικοπόδαρο, δεν έχει καθόλου ΜΠΕΕΕσα. Αλλά δε βαριέσαι, η γυναίκα του κάνει εκπληκτικά εδέσματα. Μάσησε λίγο τριφύλλι από το παχνί και μετά από λίγο ξεκίνησε για μια βόλτα. Ο καιρός έξω από την στάνη ήταν ιδανικός για να λιάζεται ένας μεσήλικας, σαν και του λόγου του (ήταν ήδη τεσσάρων χρονών). Ο ήλιος έλαμπε χωρίς να καίει, ο αέρας φυσούσε ελαφρά ώστε μόλις που δημιουργούσε κύματα πάνω στο ψιλό γρασίδι και ένα σμήνος ΤΣΙΟΥνέζοι κελαηδούσαν χαρούμενοι πάνω σε ένα δέντρο. Μέχρι που τους σταμάτησε η γαϊδουρινή φωνάρα του μΑΙΓΑλου τσιφλικά της πεδιάδας. -Πάλι χάσκετε; Πίσω στην δουλειά τεμπέληδες! Τι κακό ζωντανό που ήταν! Ποδοπατούσε τους αδύναμους, κάρφωνε τους ισοδύναμους και υπήρχανε φήμες ότι ήταν ακόμα και ανθρωποβάτης! Με την απειλητική συμπεριφορά του είχε τρομάξει τους πάντες και είχε κερδίσει την θέση του. -Γρήγορα πριν ξυπνήσω το Σκιάχτρο να σας φάει! Χτύπησε δυνατά τον κορμό με τα στριφογυριστά του κέρατα, ρίχνοντας μπόλικα φύλλα κάτω. Τα πετούμενα τρομαγμένα φύγανε αμέσως προς τον αμπελώνα εκεί κοντά. Ήταν αρκετά αστείο το πόσο φοβόντουσαν το Σκιάχτρο, κάτι που ήταν απλά κουρέλια γεμάτα με τροφή (άχυρο δηλαδή). Αλλά τι να πεις, τόσο χαζά όντα, εύκολα ξεγελιούνται. Ο μΑΙΓΑλος τσιφλικάς άρχισε να κοιτάει απειλητικά τον ΜΠΕΚΑ που χασκογελούσε, οπότε ο δεύτερος απομακρύνθηκε γρήγορα για να μη βρει τον μπελά του. -Να φας σκατά παλιο-βόδι! Και μετά να μηρυκάσεις και να τα φας ξανά! … είπε από μέσα του για να εκδηλώσει βουβά την απέχθεια του προς αυτόν. Αμέσως μετά, προσπέρασε στα γρήγορα τον Βοσκό, τον υπέρτατο φύλακα και προστάτη τους. Αν και είναι κανονικά πανταχού παρόν και τα πάντα τηρών, κάθε μεσημέρι είναι απασχολημένος να αρμέγει τις προβατίνες. -Φσσστ, φσσστ! Ιέλα Μαριγουώ. Ιέλα Κρυστάλλου. Μπρρρ, κιτς, κιτς, κοπελιές μ’. Ουόι μαρ’ συ Μπιρμπίλου, που παηένς; Ιέλα αυτού. Αχ, μα τι σοφός που ήτανε. Είχε ζήσει αμέτρητα φεγγάρια και μιλούσε την Βλαχαϊζουσα καλύτερα από τον οποιονδήποτε. Φυσικά, αυτό που έκανε ο ΜΠΕκας δεν ήταν καλό να το γνωρίζει ο Βοσκός, οπότε έβρισκε την ευκαιρία πάντα τέτοια ώρα που δεν πρόσεχε για να πηγαίνει στο βοσκοτόπι, εκεί όπου μαζεύονταν όλα τα νεαρά αμνοερίφια. Τα βρήκε να μασουλάνε Κουτόχορτο3 που είχε φυτρώσει εκεί από διάφορους πεσμένους σπόρους τροφής για πουλιά. -ΜΠΕΕΕ! ΜΠΕΕΕ! Ο ΜΠΕκας! Πες μας για την ΛΥΚΑμερική ΜΠΕκα! Ποιος θα πάει; ΜΠΕΕΕ! ΜΠΕΕΕ! -Ησυχάστε μικρά μου! Αυτό το φεγγάρι θα πάει ο γιος του ΜΕ-Ε-Ενέλαου. Το επόμενο, βλέπουμε. Ένα ερίφιο, απάντησε θυμωμένο. -Αδικία! Όλοι όσοι είναι από στάβλο πάνε, και αφήνουνε εμάς που μεγαλώσαμΕ-Ε-Ε στις γκαγκαλίνες να λιώνουμΕ-Ε-Ε εδώ στην ΜΠΕΕΕλλάδα. Δε θα πάμΕ-Ε-Ε ποτέ! -Μη το λες αυτό μικρό μου. Θα έρθει και η σειρά σου. Απλά δεν έχεις ακόμα μεγαλώσει αρκετά. Φυσικά αυτό ήταν ψέμα. Πραγματικά, ο γιος του ΜΕ-Ε-Ενέλαου είχε «γκέμια4». «Ποτίζε5» τον ΜΠΕκα κάθε μέρα, εδώ και ένα φεγγάρι. -Μη κάνετε λες και υπάρχουνε περιορισμένες θέσεις. Οι ΛΥΚΑμερικάνοι δεν χάνουνε την ευκαιρία να πάρουνε όσους περισσότερους ΜΠΕΕΕλληνες μπορούνε. Γιατί μπροστά τους, είμαστε τόσο κατώτεροι, όσο κατώτεροι είναι μπροστά μας οι ΤΣΙΟΥνέζοι. Μας έχουνε ανάγκη για τις ποταπές δουλειές τους, όπως εμείς έχουμε ανάγκη αυτά τα χαζά πετούμενα. -ΜΠΕΕΕρδεμένο ακούγεται. Μα τι ακριβώς θα κάνουμε εκεί; … ρώτησε ένα προβατάκι. -Ω, μα θα περνάτε υπέροχα! Η ΛΥΚΑμερική είναι παράδεισος! Θα είστε ελεύθεροι να κάνετε ότι θέλετε, να τρώτε όσο θέλετε και να κοιμάστε όσο θέλετε! -Και ο Βοσκός εκεί, τι κάνει για όλα αυτά; -Μα αυτό είναι η μαγεία! Δεν υπάρχει Βοσκός για να σας βάζει με το ζόρι στην στάνη το βράδυ, ούτε να σας αρμέγει κάθε μεσημέρι. Είναι το βοσκοτόπι της ελευθερίας και των ευκαιριών, όπου όλα είναι δυνατά! - ΜΠΕΕΕ! ΜΠΕΕΕ! … βελάσανε όλο χαρά τα νεαρά πλασματάκια. - Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν πρέπει ο Βοσκός να μάθει για το άνοιγμα στο συρματόπλεγμα, από όπου δραπετεύουμε στην ΛΥΚΑμερική. Αν το μάθει, θα το κλείσει και δε θα μπορούνε να πάνε άλλοι στην γη της επαγγελίας. Οπότε, τσιμουδιά για να μην έχουμε ΜΠΕΕΕλάδες. - ΜΠΕΕΕ! ΜΠΕΕΕ! … απαντήσανε καταφατικά. -Πρέπει να επιστρέψω τώρα για να μη υποψιαστεί τίποτα ο Βοσκός. Θα περιμένω τους γονείς σας να μου περιγράψουνε τα προσόντα σας και να μου φέρουνε… προτάσεις… για να διαλέξω τον επόμενο από εσάς που θα πάει. Και λέγοντας αυτά, έφυγε αφήνοντας τα μικρά να συνεχίζουνε να τρώνε Κουτόχορτο και να παίζουνε ξέγνοιαστα, σίγουρα για ένα λαμπρό μέλλον. Κατά το απόγευμα, άρχισε να επιστρέφει προς το μαντρί του. Πέτυχε τον Βοσκό που με την γκλίτσα του έσπρωχνε όσους δεν θέλανε να μπούνε στην μάντρα. -Που θα πάει, δε θα πάμε στην ΛΥΚΑμερική κι εμείς; Και τότε θα ησυχάσουμε από δαύτον. …άκουγε να λένε πολλοί. Και που να’ ξεραν! Δεν του άρεζε κατά βάθος που έστελνε έναν από αυτούς κάθε φεγγάρι, ανυποψίαστο προς τον χαμό του. Πήγαιναν σαν πρόβατα στην σφαγή να γίνουνε παϊδάκια και κοψίδια των τρομερών ΛΥΚΑμερικάνων. Αλλά τι να γίνει, έβγαζε έτσι εύκολα το φαγητό του. Καλοπερνούσε μια χαρά εις βάρος των αφελών συνκοπαδιτών του. Μπήκε στο μαντρί του και χαιρέτησε την γυναίκα του που μόλις είχε γυρίσει από την δουλειά της στο αμελκτήριο. Έπαιξε και λίγες κουτουλιές με τους ζωηρούς γιους του. Δεν του έλειπε τίποτα. Άλλοι γυρεύανε την ευτυχία σε μακρινά βοσκοτόπια ενώ αυτός την είχε μέσα στη στάνη του. Αν και βασικά αυτό συνέβαινε γιατί όλοι τον «ποτίζανε» για να βρούνε την δικιά τους ευτυχία. Ζούσε ζωή χαρισάμενη, τάζοντας κούφιες υποσχέσεις σε άλλους. Πάντως, την είχε ψάξει την δουλειά και πίστευε ότι έκανε το μικρότερο μεταξύ δύο κακών. Αφού φάγανε, ξαπλώσανε στις στρωμνές τους. Ο ΜΠΕκας, κλασικά άρχισε να λέει ιστορίες στα παιδιά του, όπως συνήθως γινότανε κάθε βράδυ. -Τα πολύ παλιά χρόνια, η ΜΠΕΕΕλληνες ήταν οι άρχοντες του κόσμου. Είχανε στάνες και στάβλους παντού, ενώ τα υπόλοιπα ζώα ακόμα ζούσανε σε σπηλιές. Ήτανε η Αιγίδα των Θεών, οι Πολιορκητικοί Κριοί στην μάχη, το Χρυσόμαλλο Δέρας του πλούτου και το Κέρας της Αμαλθείας της αφθονίας. -Και τώρα γιατί δεν είμαστε; …ρώτησε ο πιτσιλωτά μαύρος γιος του. -Γιατί τα χρόνια περάσανε και οι ΜΠΕΕΕλληνες παρακμάσανε. Και το χειρότερο είναι ότι αφεθήκανε και στα λίγα που τους απομείνανε. Τώρα οι ΛΥΚΑμερικάνοι έχουνε τα πρωτεία, με τους πολεμοχαρείς ΓΚΡΡΡεναδόρους τους. Ο λαός μας τώρα απλά τρώει Κουτόχορτο, αφήνει τους ΤΣΙΟΥνέζους να κάνουνε όλες τις δουλειές και αρέσκεται να ακούει παραμύθια για ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς ποτέ ουσιαστικά να κάνει κάτι. Όμως καλύτερα έτσι. Ήξερε ότι τα βοσκοτόπια που δεν σκύβουν το κεφάλι τους, δέχονται αμέτρητες ΓΑΒόμβες, όπως έγινε στο Αυγατιγανιστάν και στο Τυράκ. Βοσκός Φυλάξει, μακριά από εδώ! Καλύτερα που στέλνει φόρο τιμής προς αυτούς για να αποφύγει τα χειρότερα. Είχε σκεφτεί την πιθανότητα ότι θα τον πιάνανε. Αν κάποτε τον ανακαλύπτανε, θα έλεγε ότι όλα τα έκανε για το προσωπικό του όφελος. Και βασικά, θα ήταν απλά ένας αποδιοπομπαίος τράγος. Θα έριχνε στάχτη στα μάτια και θα κρατούσε ανυποψίαστους, θύτες και θύματα, για την πραγματική αλήθεια. Θα το έπαιζε και αυτός και άλλοι αμέτρητοι σαν αυτόν, ΤΣΙΟΥνέζος. Δηλαδή ανίδεος και χαζός. …μέχρι την στιγμή που οι συνειδητοί που θα έχουνε απομείνει θα είναι περισσότεροι από τους ασυνείδητους και θα είναι έτοιμοι να οργανωθούνε και να περάσουνε στην αντεπίθεση. Μάσησε πριν ξαπλώσει ένα τελευταίο αμπελόφυλλο με καλαμπόκι και μελάσα, από αυτά που του έφερε το μεσημέρι ο ΜΕ-Ε-Ενέλαος. Αναρωτήθηκε αν θα ήταν τόσο νόστιμος ο γιος του για τους ΛΥΚΑμερικάνους. Έκλεισε τα μάτια, μέτρησε με την φαντασία του κάμποσα προβατάκια να πηδάνε πάνω από έναν φράχτη και να πέφτουνε μέσα σε μια χύτρα … και αποκοιμήθηκε. …………………. Υπόμνημα 1: Η μονάδα μέτρησης στην ΜΠΕΕΕλλάδα είναι το νύχι. 2 νύχια κάνουν μια οπλή 8 νύχια κάνουν ένα ζωντανό 800 νύχια κάνουνε ένα κοπάδι 2: Παραποίηση της παροιμίας «δώσε θάρρος στον χωριάτη, ν’ ανεβεί και στο κρεβάτι». 3: Κάνναβη. 4: Βύσμα, μέσον ή άκρες. 5: Λάδωνε, δηλαδή δωροδοκούσε. Edited November 2, 2008 by Nienor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted August 2, 2008 Share Posted August 2, 2008 χαχαχαχα πανέξυπνο μπράβο! . Ίσως χρειάζεσαι περισσότερη ανάπτυξη της ιστορίας σε μερικά σημεία αλλά οι διάλογοι και η συνολική ιδέα είναι πολύ καλή!! Θα έχει και συνέχεια?? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted August 2, 2008 Share Posted August 2, 2008 Άμεση συνέχεια, δε μου έρχεται να γράψω μιας που τα περισσότερα αστεία είναι λογοπαίγνια. Η επανάληψη τους θα ήταν κουραστική. Έχω πάντως στα σκαριά άλλες ιστορίες με παρόμοιο ύφος. Ετοιμάζω μια με μαϊμούδες που τρώνε μπανάνες και θέλουνε να αναπτύξουνε πολιτισμό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 4, 2008 Share Posted September 4, 2008 Είπα στο άλλο θέμα (του διαγωνισμού): Και, αν κατάλαβα καλά το νόημα (βασιζόμενος στην τρίτη παράγραφο από το τέλος), ο Μπέκας είναι με τον τρόπο του επαναστάτης; Ανατρεπτικό, αλλά μου φαίνεται σαν προτροπή να συμμετέχουμε όλοι στη διαφθορά, αρκεί να το κάνουμε συνειδητοποιημένα. Το είχα υποπτευθεί ότι δεν είχα καταλάβει σωστά, όπως λέω, αλλά πραγματικά αδυνατώ να κατανοήσω τι άλλο μπορεί να σημαίνει η παρακάτω παράγραφος, η οποία μου μοιάζει ξένη στο υπόλοιπο κείμενο (το οποίο σαφώς και παρουσιάζει αρνητικά το Μπέκα): Είχε σκεφτεί την πιθανότητα ότι θα τον πιάνανε. Αν κάποτε τον ανακαλύπτανε, θα έλεγε ότι όλα τα έκανε για το προσωπικό του όφελος. Και βασικά, θα ήταν απλά ένας αποδιοπομπαίος τράγος. Θα έριχνε στάχτη στα μάτια και θα κρατούσε ανυποψίαστους, θύτες και θύματα, για την πραγματική αλήθεια. Θα το έπαιζε και αυτός και άλλοι αμέτρητοι σαν αυτόν, ΤΣΙΟΥνέζος. Δηλαδή ανίδεος και χαζός. …μέχρι την στιγμή που οι συνειδητοί που θα έχουνε απομείνει θα είναι περισσότεροι από τους ασυνείδητους και θα είναι έτοιμοι να οργανωθούνε και να περάσουνε στην αντεπίθεση. Εδώ φαίνεται να υποστηρίζει ότι έχει τον ευγενή στόχο να αφήσει μόνο συνειδητοποιημένους κατοίκους στη χώρα. Ανεξάρτητα αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό με τη μέθοδό του (ή ωφέλιμο), ανατρέπει όλα όσα προηγούνται. Καθώς το κείμενό σου είναι ακόμη υπό κρίση για το διαγωνισμό, θα ήθελες να μου/μας εξηγήσεις καλύτερα τι ήθελες να πεις, για να μη μείνουμε με την παρεξήγηση που ατυχώς ξεκίνησα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 4, 2008 Share Posted September 4, 2008 Εδώ φαίνεται να υποστηρίζει ότι έχει τον ευγενή στόχο να αφήσει μόνο συνειδητοποιημένους κατοίκους στη χώρα. Ανεξάρτητα αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό με τη μέθοδό του (ή ωφέλιμο), ανατρέπει όλα όσα προηγούνται. Αν το διήγημα έκλεινε σε εκείνες τις δύο γραμμές θα έλεγα πως είναι κάτι που μας λέει ο συγγραφέας και όχι ο αφηγητής του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted September 4, 2008 Share Posted September 4, 2008 Βασικά αγαπητοί μου, αυτό είναι η αυταπάτη του "κακού" της ιστορίας. Όπως γίνεται και στην πραγματικότητα, κάθε κάθαρμα με το διεστραμμένο του μυαλό έχει την ψευδαίσθηση ότι και το πιο σάπιο πράγμα που κάνει, το κάνει για καλό. Πιο απλά, είναι η δήθεν αιτιολόγηση των πράξεων του. Δεν είναι επαναστάτης. Μέρος της διαφθοράς είναι και απλά ξεγελάει τον εαυτό του έτσι. Φυσικά, επειδή το κείμενο γινόταν με ένα ειρωνικά οικείο δεύτερο πρόσωπο, δε μπορούσα ανοικτά να το εξηγήσω αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 4, 2008 Share Posted September 4, 2008 Βασικά αγαπητοί μου, αυτό είναι η αυταπάτη του "κακού" της ιστορίας. Όπως γίνεται και στην πραγματικότητα, κάθε κάθαρμα με το διεστραμμένο του μυαλό έχει την ψευδαίσθηση ότι και το πιο σάπιο πράγμα που κάνει, το κάνει για καλό. Πιο απλά, είναι η δήθεν αιτιολόγηση των πράξεων του. Δεν είναι επαναστάτης. Μέρος της διαφθοράς είναι και απλά ξεγελάει τον εαυτό του έτσι. Φυσικά, επειδή το κείμενο γινόταν με ένα ειρωνικά οικείο δεύτερο πρόσωπο, δε μπορούσα ανοικτά να το εξηγήσω αυτό. Πάνω-κάτω, αυτό λέει κι ο Ντίνος, οπότε μάλλον μόνο εγώ σε παρεξήγησα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naurgul Posted September 6, 2008 Share Posted September 6, 2008 (edited) Ιδέα: Κάποιος υπόσχεται ένα καλύτερο μέλλον στους τεμπέληδες κάτοικους μιας χώρας με διάφορα ανταλλάγματα ενώ στην πραγματικότητα τους στέλνει στον θάνατο. Ο ίδιος πιστεύει ότι εξασκεί κάποιου είδους ιδιότυπη εθνοκάθαρση από τους χαζούς για να μείνουν οι έξυπνοι. Αν εξαιρέσουμε την "ανατροπή", η δομή της ιστορίας είναι εξαιρετικά απλοϊκή. με χαρακτήρες εντελώς μονοδιάστατους. Η "ανατροπή" νομίζω θα είχε κάποιο ενδιαφέρον αν είχε αναπτυχθεί και δεν έμπαινε στο τέλος ξεκάρφωτη. Αυτό φυσικά θα απαιτούσε να αναπτύσσονταν και ο χαρακτήρας με αυτή τη φιλοσοφία. Εκτέλεση: Η ιστορία αποκαλύπτεται στον αναγνώστη με τη μία, δεν υπάρχουν ανατροπές (πέρα από τη μικρούλα στο τέλος) ή αμφιβολίες για το τι σημαίνει τι και ποιος είναι ποιος, τόσο ως ρόλοι στην ιστορία όσο και ως αντιστοίχηση με τον πραγματικό κόσμο. Αυτό νομίζω είναι προβληματικό επειδή ως αναγνώστης δεν ένιωθα ότι η ιστορία προχωρούσε και όδευε κάπου, μου έμοιαζε στάσιμη. Το μόνο που συμβαίνει είναι η παράθεση μερικών χιουμοριστικών περιστατικών αντιπροσωπευτικών αυτής της κατάστασης. Το ύφος του κειμένου χαλαρό, καταφρονητικό, ανεκδοτολογικό. Το στυλ με τα ανθρωπόμορφα ζώα μου φαίνεται ότι έχει λέξη-προς-λέξη αντιστοίχηση με τον πραγματικό κόσμο. Είναι δηλαδή σαν ένα εξωτερικό κέλυφος το οποίο θα μπορούσε εύκολα να αντικατασταθεί από κάτι διαφορετικό. Το χιούμορ είναι κάπως πεζό, αποτελείται απλώς από απλούστευση και υπερβολή εφαρμοσμένες σε πραγματικές καταστάσεις. Τέλος, τα λογοπαίγνια δε μου άρεσαν ως επί το πλείστον ειδικά το "ΛΥΚΑμερική". Σημείωση: Δέχομαι και ενθαρρύνω κάθε είδους απάντηση, ένσταση, αίτημα επεξήγησης κλπ πάνω στην κριτική από τον συγγραφέα ή οποιοδήποτε άλλο μέλος. Εγγυώμαι ότι αυτό δε θα επηρεάσει την ποσότητα ή την ποιότητα των κριτικών μου. Περισσότερες πληροφορίες εδώ. Edited September 6, 2008 by Guardian of the RuneRing #1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 11, 2008 Share Posted September 11, 2008 Πολύ καλή ιστορία. Καλογραμμένη κι έξυπνη, και σαν σενάριο και σαν απόδοση. Οι παραλληλισμοί είναι πετυχημένοι, όσο κι αν με ξενέρωσε η Λυκαμερική (εγώ θα την έγραφα ΑμεΛυκή, για να ταιριάζει με τα υπόλοιπα λογοπαίγνια). Δεν έχω να σου κάνω κάποια παρατήρηση, ούτε στον τρόπο γραφής, ούτε στην χρήση της γλώσσας, ούτε στην ιδέα αυτή καθεαυτή, όλα λειτούργησαν κατά το δοκούν. Λυπάμαι που δεν μπορώ να μιλήσω θερμότερα, γιατί το θέμα με απώθησε. Όμως αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό και θέμα γούστου, οπότε εσύ μη μασάς. Νομίζω ότι για το είδος που έχεις επιλέξει ν' ασχοληθείς, είσαι περισσότερο από καλός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 11, 2008 Share Posted September 11, 2008 Αστεία-αστεία , είναι ό,τι αρτιότερο έχεις γράψει (και εκτός από το Λαγείο τα έχω διαβάσει όλα). Η ιδέα σου είναι ξεκάθαρα παρουσιασμένη και χωρίς υπερβολές. Η σάτιρα είναι σε σωστές δόσεις και το διδακτικό ύφος λείπει πρακτικά εντελώς. Μπράβο. Μόνο μια παρατήρηση, για να μην έχεις προβλήματα πνευματικών δικαιωμάτων: το Αυγατηγανιστάν το σκέφτηκε πρώτος ο Ευγένιος Τριβιζάς στην Φρουτοπία. Είναι πολύ ωραίο, αλλά… το πρόλαβε άλλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted September 11, 2008 Share Posted September 11, 2008 (edited) Πρώτον, προσωπικά ο Άβατος Δρόμος είναι για εμένα το καλύτερο μου ως τώρα (γιατί είχε μασκότ τις Σκουντουφλόπετρες). Δεύτερον, δεν περίμενα κάποιος να πάρει πρέφα την λογοκλοπή. Προσπάθησα να σκεφτώ κάτι άλλο σαν λογοπαίγνιο αλλά ΜΠΑ! Μόνο ένα Αυνανιστάν μου ήρθε που το βρήκα πολύ σόκινγκ και το παράτησα. Καμία ιδέα κανείς; Τρίτον, το ΑμεΛυκή μου άρεσε! Θα το κάνω edit μετά το πέρας του διαγωνισμού (μη πούνε ότι κλέβω). Τέταρτον, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΛΑΓΕΙΟ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ. Βλέπετε, έχω άλλα τρία κεφάλαια υπό κατασκευή και δε με χαλάει να ξέρω τι πιστεύετε. Πολύ "Δε μου αρέσει το θέμα" ακούω και αρχίζω να ανησυχώ. Edited September 11, 2008 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted September 11, 2008 Share Posted September 11, 2008 Δεύτερον, δεν περίμενα κάποιος να πάρει πρέφα την λογοκλοπή. Προσπάθησα να σκεφτώ κάτι άλλο σαν λογοπαίγνιο αλλά ΜΠΑ! Μόνο ένα Αυνανιστάν μου ήρθε που το βρήκα πολύ σόκινγκ και το παράτησα. Καμία ιδέα κανείς; Αβγαπετάν Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted September 11, 2008 Share Posted September 11, 2008 Αυγαζεστάν. Αλλά μη φοβάσαι. Δεν νομίζω πως ο Τριβιζάς θα ασχοληθεί με κάτι τέτοιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 11, 2008 Share Posted September 11, 2008 Αβγαπετάν LOL!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted September 11, 2008 Share Posted September 11, 2008 Θεϊκό! Αυγαπετάν! Ευχαριστώ για την λέξη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted September 11, 2008 Share Posted September 11, 2008 Θεϊκό! Αυγαπετάν! Ευχαριστώ για την λέξη. Δεν κάνει τίποτα. Μόνο που το αβγό γράφεται πια με βήτα και όχι με ύψιλον. Γράψτο όμως όπως θέλεις... έχεις την ποιητική αδεία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted September 11, 2008 Share Posted September 11, 2008 Ωραίο το Αυγαπετάν! Αναρωτιέμαι Ρορίκο πως θα ονόμαζες τους γείτονες μας στον κόσμο σου. Βλημακεδόνες, Ρατατούρκοι, Χαλβανοί κ.α Όσο κι αν μου άρεσε η ιστορία σου πιστεύω ότι της λείπει ένα βασικό συστατικό: Ο Λεβέντης! (Ζώα, βούβαλοι, αρκουδέηδες!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted September 12, 2008 Share Posted September 12, 2008 Εδώ μου δίνεις υλικό για καινούριο κεφάλαιο. Κάτι με ΜΠΕΕΕλληνική Επανάσταση ή με Βλακανικούς Πολέμους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted September 20, 2008 Share Posted September 20, 2008 Γραφή: Οι bold διάλογοι δε μου άρεσαν οπτικά. Αρκετές φορές έξυπνα τα λογοπαίγνια. Πλαίσιο: Ξετυλίχτηκε σιγά-σιγά και λιγάκι με αποπροσανατόλισε. Παρόλα αυτά πλήρες και συνεπές Χαρακτήρες: Νομίζω ότι δεν ήταν στόχος ούτε αποτέλεσμά σου να αναπτύξεις κανέναν χαρακτήρα αλλά να παρουσιάσεις σατυρικά ορισμένα στερεότυπα. Πλοκή: Να επαναλάβω το πιο πάνω σχόλιο Διάλογοι: Είναι ζωντανοί και η ιστορία βασίζεται πάνω τους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted September 26, 2008 Share Posted September 26, 2008 (edited) Το λοιπόν, έκανα διάφορες αλλαγές εδώ και εκεί, βασισμένος στα σχόλια σας. Η Λυκαμερική έγινε ΑμεΛυκή (thanks Sonya) Το Αυγατηγανιστάν έγινε Αυγαπετάν (thanks mariposa) Η αιτιολόγηση του ΜΠΕκα στο τέλος έγινε πιο ξεκάθαρη (καθώς ο electroscribe την βρήκε αόριστη) Μόνο που τώρα δε βλέπω για κάποιο λόγο το edit button για να κάνω τις αλλαγές. Θα ξαναβάλω εδώ το διήγημα και θα ζητήσω από κάποιον να μου πει τι μου διαφεύγει ή να κάνει ο ίδιος αν είναι Mod την αλλαγή. ////////////////////////////////// ΜΠΕΕΕλλάδα (τα χρονικά της Αισώπειας, κεφάλαιο 1) Είχε μόλις τελειώσει να μηρυκάζει και είχε καθίσει στη στρωμνή του. Αν και έτρωγε συνέχεια, γύρω του η στάνη παρέμενε συνεχώς γεμάτη με δώρα τουλάχιστον «ενός ζωντανού1» αρχηγών κοπαδιών. Αρκετή τροφή για τον ίδιο και την οικογένεια του μέχρι την επόμενη ξηρά περίοδο. Και χωρίς να υπολογίζει τυχών επιπλέον δώρα μέχρι τότε. Ήταν μια αρκετά καλή μπάζα σε αυτές τις δύσκολες εποχές. Εκεί που ήταν ικανοποιημένος και γεμάτος από ότι μπορούσε ένα πλάσμα σαν και του λόγου του να ζητήσει, τοκ-τοκ-τοκ, ακούστηκε ένα ζευγάρι κέρατα να χτυπάει ελαφρά την ξύλινη μάντρα. -Μπορώ να μπω γείτονα; -ΜΠΕΕΕς. Τον περίμενε να έρθει. Άλλωστε το ίδιο τροπάρι έκανε κάθε μεσημέρι εδώ και ένα φεγγάρι. Μπήκε μέσα με το χαρακτηριστικό του χτενισμένο τραγί να ιριδίζει από το φως του ήλιου και με μια βλακώδη έκφραση δουλικότητας να είναι χαραγμένη στο πρόσωπο του. Συγκράτησε το γέλιο του. -ΚαλημΕ-Ε-Ερα σας αξιαγάπητε ΜΠΕκα. Τι μου κάνετε; -Μια χαρά. Ελάτε, καθίστε. Σαν στη στάνη σας. -Η προβατίνα σας; Τα μανάρια σας; Όλα εντάξει; -Σφύζουμε άκρας υγείας, εδώ και πολλά φεγγάρια. Μα δεν βαρεθήκατε αγαπητέ μου να ρωτάτε το ίδιο πράγμα κάθε μέρα; -Μα όχι, τι λέτε; Γιατί να βαρεθώ να ενδιαφέρομΕ-Ε-Ε για τον αξιολάτρευτο γείτονα μου, που είθε ο Βοσκός να προσέχει για πολλά ακόμη χρόνια. Είχε βαρεθεί όλες αυτές τις κολακείες τόσο καιρό αλλά έπρεπε να υπομείνει το μαρτύριο. Άλλωστε, έτσι εξασφάλιζε την ευημερία της οικογένειας του. -Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια λατρευτέ μου γείτονα. Να σας προσφέρω μια στήλη άλατος; -Ευχαριστώ αλλά ας μη σας βάζω σε φασαρία. -Μμμμ… καλώς. Υπάρχει κάτι που θέλετε να μου πείτε; Ήξερε την απάντηση αλλά έπρεπε να κάνει την πάπια. Οι δύο μαύρες γραμμές στους βολβούς των ματιών του γείτονα ανοίξανε διάπλατα. -Εεε… τίποτα σπουδαίο. Απλά … Να … ΜΕ-Ε-Ε τον γιο μου … Κανένα νεότερο; -Μη μου ανησυχείτε κύριε ΜΕ-Ε-Ενέλαε μου. Η μεταγραφή του γιου σας είναι εξασφαλισμένη. -Α! Πολύ ωραία! Μάλιστα! Άρχισε να κοιτάει γύρω του αμήχανα, γυρεύοντας για κάτι άλλο να μιλήσουνε. -Εεε… Πιστεύετε ότι θα βρέξει σήμΕ-Ε-Ερα; -Μα τι λέτε, δεν υπάρχει ούτε ένα σύννεφο για δείγμα. -Α… Μάλιστα… Συνέχισε να κοιτάει γύρω του για λίγο ακόμη. -Λοιπόν… εγώ να πηγαίνω. Έχω να επιβλέπω και τους εργάτες στον αμπελώνα, ξέρετε… Α, και αυτό είναι ένα δωράκι που ετοίμασε η γυναίκα μου για εσάς. Φέρτε το μΕ-Ε-Εσα! Από την μάντρα, μπήκανε πετώντας «ένα ζωντανό και δύο οπλές» ΤΣΙΟΥνέζοι. Από το ράμφος τους προεξείχε ένας σπάγκος που τελείωνε σε ένα μικρό καροτσάκι πίσω τους. Τσουλώντας το κοντά στον ΜΠΕκα, είδε ότι ήταν γεμάτο με φούχτες καλαμπόκι τυλιγμένές σε αμπελόφυλλα και επαλειμμένες με μελάσα. Από τα αγαπημένα εδέσματα του. -Ω! Να είναι καλά η γυναίκα σας. Αφήστε το εκεί, δίπλα στην ποτίστρα. Οι ιπτάμενοι βοηθοί υπακούσανε. Ένας από αυτούς, ο πιο ισχνός και μικρούλης, μίλησε παραπονεμένα με την μητρική του γλώσσα στον ΜΕ-Ε-Ενέλαο. -Τσίου τσίου τσαν. Τσιου τσιν τσαν τσον; -Πάλι τα ίδια; ΕίπαμΕ-Ε-Ε, σποράκια αφού τελειώσετε να μαζεύετε τις ρόγες. Πίσω στην δουλειά! Άντε! Μπρος! Τζομ! Ο ιπτάμενος εργάτης αν και δυσαρεστημένος, υπάκουσε. Πήρε τους υπόλοιπους ομοίους του και πετάξανε πέρα από τους λόφους, προς τα χωράφια. -Άκου εκεί προκαταβολή! Σε λίγο θα ζητάνε και κανονικό ημερομίσθιο. …είπε κοιτώντας τον ΜΠΕκα και χαϊδεύοντας το τραγί του. Ο ΜΠΕκας, ενοχλημένος και ο ίδιος από την κατάσταση, απάντησε. -Τους δίνουμε πολύ θάρρος αγαπητέ μου. Τους φιλοξενούμε, τους ταΐζουμε, τους ποτίζουμε και τώρα θέλουνε να μένουνε σε περιστερώνες αντί σε κλουβιά. «Δώσε θάρρος στο πουλί, ν’ ανεβεί και στην στρωμνή2» έλεγε ο πατέρας μου. -Αμ, είναι φθηνές εργατικές φτερούγες, τι να κάνουμΕ-Ε-Ε. Οι νέοι σήμερα δεν θέλουνε να είναι στα χωράφια. Θέλουνε να πάνε στην ΑμεΛΥκή. Όπως … και ο γιος μου, παρεμπιπτόντως. …είπε και κοίταξε με νόημα τον ΜΠΕκα στα μάτια… -Τα λέμΕ-Ε-Ε αργότερα, έχω αργήσει ήδη. Χαιρετίσματα στην οικογένεια σας και … Χμ … Να είστε προσεκτικός στις μΕ-Ε-Ετεγγραφές σας. -Ναι, βεβαίως. Αντίο. Ο ΜΕ-Ε-Ενέλαος απομακρύνθηκε και ο ΜΠΕκας επιτέλους γέλασε ελεύθερα. -Μα τι γλείφτης! Ρε τον κατσικοπόδαρο, δεν έχει καθόλου ΜΠΕΕΕσα. Αλλά δε βαριέσαι, η γυναίκα του κάνει εκπληκτικά εδέσματα. Μάσησε λίγο τριφύλλι από το παχνί και μετά από λίγο ξεκίνησε για μια βόλτα. Ο καιρός έξω από την στάνη ήταν ιδανικός για να λιάζεται ένας μεσήλικας, σαν και του λόγου του (ήταν ήδη τεσσάρων χρονών). Ο ήλιος έλαμπε χωρίς να καίει, ο αέρας φυσούσε ελαφρά ώστε μόλις που δημιουργούσε κύματα πάνω στο ψιλό γρασίδι και ένα σμήνος ΤΣΙΟΥνέζοι κελαηδούσαν χαρούμενοι πάνω σε ένα δέντρο. Μέχρι που τους σταμάτησε η γαϊδουρινή φωνάρα του μΑΙΓΑλου τσιφλικά της πεδιάδας. -Πάλι χάσκετε; Πίσω στην δουλειά τεμπέληδες! Τι κακό ζωντανό που ήταν! Ποδοπατούσε τους αδύναμους, κάρφωνε τους ισοδύναμους και υπήρχανε φήμες ότι ήταν ακόμα και ανθρωποβάτης! Με την απειλητική συμπεριφορά του είχε τρομάξει τους πάντες και είχε κερδίσει την θέση του. -Γρήγορα πριν ξυπνήσω το Σκιάχτρο να σας φάει! Χτύπησε δυνατά τον κορμό με τα στριφογυριστά του κέρατα, ρίχνοντας μπόλικα φύλλα κάτω. Τα πετούμενα τρομαγμένα φύγανε αμέσως προς τον αμπελώνα εκεί κοντά. Ήταν αρκετά αστείο το πόσο φοβόντουσαν το Σκιάχτρο, κάτι που ήταν απλά κουρέλια γεμάτα με τροφή (άχυρο δηλαδή). Αλλά τι να πεις, τόσο χαζά όντα, εύκολα ξεγελιούνται. Ο μΑΙΓΑλος τσιφλικάς άρχισε να κοιτάει απειλητικά τον ΜΠΕΚΑ που χασκογελούσε, οπότε ο δεύτερος απομακρύνθηκε γρήγορα για να μη βρει τον μπελά του. -Να φας σκατά παλιο-βόδι! Και μετά να μηρυκάσεις και να τα φας ξανά! … είπε από μέσα του για να εκδηλώσει βουβά την απέχθεια του προς αυτόν. Αμέσως μετά, προσπέρασε στα γρήγορα τον Βοσκό, τον υπέρτατο φύλακα και προστάτη τους. Αν και είναι κανονικά πανταχού παρόν και τα πάντα τηρών, κάθε μεσημέρι είναι απασχολημένος να αρμέγει τις προβατίνες. -Φσσστ, φσσστ! Ιέλα Μαριγουώ. Ιέλα Κρυστάλλου. Μπρρρ, κιτς, κιτς, κοπελιές μ’. Ουόι μαρ’ συ Μπιρμπίλου, που παηένς; Ιέλα αυτού. Αχ, μα τι σοφός που ήτανε. Είχε ζήσει αμέτρητα φεγγάρια και μιλούσε την Βλαχαϊζουσα καλύτερα από τον οποιονδήποτε. Φυσικά, αυτό που έκανε ο ΜΠΕκας δεν ήταν καλό να το γνωρίζει ο Βοσκός, οπότε έβρισκε την ευκαιρία πάντα τέτοια ώρα που δεν πρόσεχε για να πηγαίνει στο βοσκοτόπι, εκεί όπου μαζεύονταν όλα τα νεαρά αμνοερίφια. Τα βρήκε να μασουλάνε Κουτόχορτο3 που είχε φυτρώσει εκεί από διάφορους πεσμένους σπόρους τροφής για πουλιά. -ΜΠΕΕΕ! ΜΠΕΕΕ! Ο ΜΠΕκας! Πες μας για την ΑμεΛΥκή ΜΠΕκα! Ποιος θα πάει; ΜΠΕΕΕ! ΜΠΕΕΕ! -Ησυχάστε μικρά μου! Αυτό το φεγγάρι θα πάει ο γιος του ΜΕ-Ε-Ενέλαου. Το επόμενο, βλέπουμε. Ένα ερίφιο, απάντησε θυμωμένο. -Αδικία! Όλοι όσοι είναι από στάβλο πάνε, και αφήνουνε εμάς που μεγαλώσαμΕ-Ε-Ε στις γκαγκαλίνες να λιώνουμΕ-Ε-Ε εδώ στην ΜΠΕΕΕλλάδα. Δε θα πάμΕ-Ε-Ε ποτέ! -Μη το λες αυτό μικρό μου. Θα έρθει και η σειρά σου. Απλά δεν έχεις ακόμα μεγαλώσει αρκετά. Φυσικά αυτό ήταν ψέμα. Πραγματικά, ο γιος του ΜΕ-Ε-Ενέλαου είχε «γκέμια4». «Ποτίζε5» τον ΜΠΕκα κάθε μέρα, εδώ και ένα φεγγάρι. -Μη κάνετε λες και υπάρχουνε περιορισμένες θέσεις. Οι ΑμεΛΥκάνοι δεν χάνουνε την ευκαιρία να πάρουνε όσους περισσότερους ΜΠΕΕΕλληνες μπορούνε. Γιατί μπροστά τους, είμαστε τόσο κατώτεροι, όσο κατώτεροι είναι μπροστά μας οι ΤΣΙΟΥνέζοι. Μας έχουνε ανάγκη για τις ποταπές δουλειές τους, όπως εμείς έχουμε ανάγκη αυτά τα χαζά πετούμενα. -ΜΠΕΕΕρδεμένο ακούγεται. Μα τι ακριβώς θα κάνουμε εκεί; … ρώτησε ένα προβατάκι. -Ω, μα θα περνάτε υπέροχα! Η ΑμεΛΥκή είναι παράδεισος! Θα είστε ελεύθεροι να κάνετε ότι θέλετε, να τρώτε όσο θέλετε και να κοιμάστε όσο θέλετε! -Και ο Βοσκός εκεί, τι κάνει για όλα αυτά; -Μα αυτό είναι η μαγεία! Δεν υπάρχει Βοσκός για να σας βάζει με το ζόρι στην στάνη το βράδυ, ούτε να σας αρμέγει κάθε μεσημέρι. Είναι το βοσκοτόπι της ελευθερίας και των ευκαιριών, όπου όλα είναι δυνατά! - ΜΠΕΕΕ! ΜΠΕΕΕ! … βελάσανε όλο χαρά τα νεαρά πλασματάκια. - Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν πρέπει ο Βοσκός να μάθει για το άνοιγμα στο συρματόπλεγμα, από όπου δραπετεύουμε στην ΑμεΛΥκή. Αν το μάθει, θα το κλείσει και δε θα μπορούνε να πάνε άλλοι στην γη της επαγγελίας. Οπότε, τσιμουδιά για να μην έχουμε ΜΠΕΕΕλάδες. - ΜΠΕΕΕ! ΜΠΕΕΕ! … απαντήσανε καταφατικά. -Πρέπει να επιστρέψω τώρα για να μη υποψιαστεί τίποτα ο Βοσκός. Θα περιμένω τους γονείς σας να μου περιγράψουνε τα προσόντα σας και να μου φέρουνε… προτάσεις… για να διαλέξω τον επόμενο από εσάς που θα πάει. Και λέγοντας αυτά, έφυγε αφήνοντας τα μικρά να συνεχίζουνε να τρώνε Κουτόχορτο και να παίζουνε ξέγνοιαστα, σίγουρα για ένα λαμπρό μέλλον. Κατά το απόγευμα, άρχισε να επιστρέφει προς το μαντρί του. Πέτυχε τον Βοσκό που με την γκλίτσα του έσπρωχνε όσους δεν θέλανε να μπούνε στην μάντρα. -Που θα πάει, δε θα πάμε στην ΑμεΛΥκή κι εμείς; Και τότε θα ησυχάσουμε από δαύτον. …άκουγε να λένε πολλοί. Και που να’ ξεραν! Δεν του άρεζε κατά βάθος που έστελνε έναν από αυτούς κάθε φεγγάρι, ανυποψίαστο προς τον χαμό του. Πήγαιναν σαν πρόβατα στην σφαγή να γίνουνε παϊδάκια και κοψίδια των τρομερών ΑμεΛΥκάνων. Αλλά τι να γίνει, έβγαζε έτσι εύκολα το φαγητό του. Καλοπερνούσε μια χαρά εις βάρος των αφελών συνκοπαδιτών του. Φταίγανε όμως και οι ίδιοι που πιστεύανε ότι μπορούνε να βάλουνε τον ΑμεΛΥκάνο να φυλάει τους ΜΠΕΕΕλληνες. Μπήκε στο μαντρί του και χαιρέτησε την γυναίκα του που μόλις είχε γυρίσει από την δουλειά της στο αμελκτήριο. Έπαιξε και λίγες κουτουλιές με τους ζωηρούς γιους του. Δεν του έλειπε τίποτα. Άλλοι γυρεύανε την ευτυχία σε μακρινά βοσκοτόπια ενώ αυτός την είχε μέσα στη στάνη του. Αν και βασικά αυτό συνέβαινε γιατί όλοι τον «ποτίζανε» για να βρούνε την δικιά τους ευτυχία. Ζούσε ζωή χαρισάμενη, τάζοντας κούφιες υποσχέσεις σε άλλους. Πάντως, την είχε ψάξει την δουλειά και πίστευε ότι έκανε το μικρότερο μεταξύ δύο κακών. Αφού φάγανε, ξαπλώσανε στις στρωμνές τους. Ο ΜΠΕκας, κλασικά άρχισε να λέει ιστορίες στα παιδιά του, όπως συνήθως γινότανε κάθε βράδυ. -Τα πολύ παλιά χρόνια, η ΜΠΕΕΕλληνες ήταν οι άρχοντες του κόσμου. Είχανε στάνες και στάβλους παντού, ενώ τα υπόλοιπα ζώα ακόμα ζούσανε σε σπηλιές. Ήτανε η Αιγίδα των Θεών, οι Πολιορκητικοί Κριοί στην μάχη, το Χρυσόμαλλο Δέρας του πλούτου και το Κέρας της Αμαλθείας της αφθονίας. -Και τώρα γιατί δεν είμαστε; …ρώτησε ο πιτσιλωτά μαύρος γιος του. -Γιατί τα χρόνια περάσανε και οι ΜΠΕΕΕλληνες παρακμάσανε. Και το χειρότερο είναι ότι αφεθήκανε και στα λίγα που τους απομείνανε. Τώρα οι ΑμεΛΥκάνοι έχουνε τα πρωτεία, με τους πολεμοχαρείς ΓΚΡΡΡεναδόρους τους. Ο λαός μας τώρα απλά τρώει Κουτόχορτο, αφήνει τους ΤΣΙΟΥνέζους να κάνουνε όλες τις δουλειές και αρέσκεται να ακούει παραμύθια για ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς ποτέ ουσιαστικά να κάνει κάτι. Όμως καλύτερα έτσι. Ήξερε ότι τα βοσκοτόπια που δεν σκύβουν το κεφάλι τους, δέχονται αμέτρητες ΓΑΒόμβες, όπως έγινε με τις ΤΡΑΓΩδίες στο Αυγαπετάν και στο Τυράκ. Βοσκός Φυλάξει, μακριά από εδώ! Καλύτερα που στέλνει φόρο τιμής προς αυτούς για να αποφύγει τα χειρότερα. Είχε σκεφτεί την πιθανότητα ότι θα τον πιάνανε. Αν κάποτε τον ανακαλύπτανε, θα έλεγε ότι όλα τα έκανε για το προσωπικό του όφελος. Και βασικά, θα ήταν απλά ένας αποδιοπομπαίος τράγος. Θα έριχνε στάχτη στα μάτια και θα κρατούσε ανυποψίαστους, θύτες και θύματα, για την πραγματική αλήθεια. Θα το έπαιζε και αυτός και άλλοι αμέτρητοι σαν αυτόν, ΤΣΙΟΥνέζος. Δηλαδή ανίδεος και χαζός. «Μέχρι την στιγμή που οι συνειδητοί που θα έχουνε απομείνει θα είναι περισσότεροι από τους ασυνείδητους και θα είναι έτοιμοι να οργανωθούνε και να περάσουνε στην αντεπίθεση.» Έλεγε συνέχεια από μέσα του για να διώχνει τις τύψεις. Όλο παραδόξως όμως, είχε στείλει και αρκετούς συνειδητοποιημένους στον χαμό τους. Μάσησε πριν ξαπλώσει ένα τελευταίο αμπελόφυλλο με καλαμπόκι και μελάσα, από αυτά που του έφερε το μεσημέρι ο ΜΕ-Ε-Ενέλαος. Αναρωτήθηκε αν θα ήταν τόσο νόστιμος ο γιος του για τους ΑμεΛΥκάνους. Έκλεισε τα μάτια, μέτρησε με την φαντασία του κάμποσα προβατάκια να πηδάνε πάνω από έναν φράχτη και να πέφτουνε μέσα σε μια χύτρα … και αποκοιμήθηκε. …………………. Υπόμνημα 1: Η μονάδα μέτρησης στην ΜΠΕΕΕλλάδα είναι το νύχι. 2 νύχια κάνουν μια οπλή 8 νύχια κάνουν ένα ζωντανό 800 νύχια κάνουνε ένα κοπάδι 2: Παραποίηση της παροιμίας «δώσε θάρρος στον χωριάτη, ν’ ανεβεί και στο κρεβάτι». 3: Κάνναβη. 4: Βύσμα, μέσον ή άκρες. 5: Λάδωνε, δηλαδή δωροδοκούσε. Edited September 26, 2008 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted September 26, 2008 Share Posted September 26, 2008 Μόνο που τώρα δε βλέπω για κάποιο λόγο το edit button για να κάνω τις αλλαγές. Θα ξαναβάλω εδώ το διήγημα και θα ζητήσω από κάποιον να μου πει τι μου διαφεύγει ή να κάνει ο ίδιος αν είναι Mod την αλλαγή. Το edit βρίσκεται σε ισχύ μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα για τους χρήστες. Προτιμάμε να ξαναγράφετε το κείμενο σε νέο post παρά να έχουμε κριτικές που δεν ανταποκρίνονται στο διορθωμένο πιά κείμενο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted September 26, 2008 Share Posted September 26, 2008 Α, εντάξει τότε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted September 26, 2008 Share Posted September 26, 2008 Το Αυγατηγανιστάν έγινε Αυγαπετάν (thanks mariposa) Any Time. Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς, θεώρησέ το δικό σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 26, 2008 Share Posted September 26, 2008 Any Time. Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς, θεώρησέ το δικό σου +1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted October 7, 2008 Share Posted October 7, 2008 Θέλω να καταγγείλω .. κάποιο κανάλι τέλος πάντων, δε θυμάμαι ποιο, και τον Καλυβάτση, η καινούργια εκπομπή του οποίου θα ονομάζεται BELLAS με σήμα το πρόβατο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.