DinoHajiyorgi Posted August 19, 2008 Share Posted August 19, 2008 Στην αρχή σκέφτηκα να το βάλω σαν ποστ στο τόπικ «Το Σάϊρ Που Άφησα Πίσω» σαν μέρος ενός προσωπικού ονείρου που άγγιξε έστω και για λίγο το πραγματικό. Αρκετά όμως ευλογημένα μέλη του φόρουμ που εκδόθηκε βιβλίο τους έχουν ανοίξει τόπικ για τα έργα τους. Δεν μας έτυχε ακόμα κάτι παρόμοιο στο θέμα Κινηματογράφος. Αυτή λοιπόν ήταν η μία η φορά η δική μου, όταν είδα το όνομα μου στη μεγάλη οθόνη: Σε μια απροσδιόριστη χώρα στο κοντινό μέλλον, ένας συγγραφέας θα βγει από την απομόνωση του, θα ερευνήσει τα αίτια του θανάτου ενός φίλου του και θα αντιμετωπίσει τους προσωπικούς του δαίμονες, όπως και την απειλή του παρακράτους. ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γιάννης Τυπάλδος, ΕΚΚ, Plus ΕΠΕ, Foss ΕΠΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάννης Τυπάλδος ΣΕΝΑΡΙΟ: Γιάννης Τυπάλδος, Ντίνος Χατζηγιώργης ΜΟΥΣΙΚΗ: Νίκος Κυπουργός ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ροστισλάβ Πιρούμοφ, Χρήστος Βουδούρης ΜΟΝΤΑΖ: Γιώργος Τριανταφύλλου ΚΑΛΛΙΤΕΧΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Γιάννης Τυπάλδος ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ολεγκ Γιανκόφσκι, Τατιάνα Λουτάγιεβα, Πιοτρ Μαμόνοφ, Αντζελα Γκερέκου, Ηλίας Λογοθέτης ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 115' Ο DinoHajiyorgi υψώνει την κλακέτα. Η πρώτη μου δουλειά με την επιστροφή μου στην Ελλάδα το 1988. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Τυπάλδος αποφασίζει να γυρίσει την ταινία του, που το Κέντρο Κινηματογράφου έχει ήδη εγκρίνει να χρηματοδοτήσει, στα αγγλικά. Μου δίνει το σενάριο και μου ζητάει να το μεταφράσω. Για χρόνια το δουλεύουμε μαζί, αλλαγές επί αλλαγών, όχι επί της ουσίας αλλά λόγω ανίας του δημιουργού από την καθυστέρηση της υλοποίησης του έργου. Παράλληλα ψάχνουμε για τοποθεσίες και ηθοποιούς σε Πολωνία και Ρωσία. Καταλήγουμε στη Μόσχα και τα γυρίσματα ξεκινούν Απρίλιο του 1993 στην Γιάλτα της Ουκρανίας (όπου εμείς του ελληνικού συνεργείου μπήκαμε παράνομα και χωρίς βίζες. Το ταξίδι έγινε με ένα ρωσικό αεροπλάνο του β παγκοσμίου πολέμου, εκείνα με έλικες και τη γυάλινη μύτη για θεαματική οπτική του εδάφους. Βγήκαμε πάλι παράνομα, ως ρώσοι, με τρένο, διαδρομή Γιάλτα-Μόσχα.) Σαν σεναριογράφος, συμμετείχα στα γυρίσματα για να επιβλέπω τις αποδώσεις των ηθοποιών. Οι Ρώσοι δεν γνώριζαν αγγλικά και απλά παπαγάλιζαν τα λόγια τους. DinoHajiyorgi και Γιάννης Τυπάλδος κοιτούν το σενάριο. Με τα περισσότερα γυρίσματα να είναι νυχτερινά, λάτρεψα τις υπέροχες λευκές νύχτες της Ρωσίας. Γυρνούσαμε ξημερώματα ξεθεωμένοι από τα γυρίσματα στα δωμάτια μας αλλά δεν είχαμε καμία διάθεση για ύπνο. Μαζευόμασταν σε ένα δωμάτιο και συζητούσαμε μέχρι το μεσημέρι, αδειάζοντας ό,τι μπουκάλι είχε μείνει από κρασί, βότκα, τσίπουρο και ουίσκι. Αγάπησα πολύ και τους Ρώσους και την Μόσχα, που το καλοκαίρι χιονίζουν οι λεύκες. Το μέρος που μέναμε, ήταν ένα είδος οίκου ευγηρίας για βετεράνους του ρώσικου κινηματογράφου. Οι διάδρομοι ήταν στολισμένοι με αυθεντικά, καδραρισμένα σκίτσα, για κοστούμια και σκηνικά, δια χειρός Άϊζενσταϊν για τις ταινίες του. Τα έβλεπα και μου τρέχανε τα σάλια. Σκηνοθέτης αριστερά, κάμεραμαν δεξια, ο DinoHajiyorgi στο κέντρο περνάει ξανά το σενάριο. Τον Αύγουστο του 1993 τα γυρίσματα συνεχίστηκαν στην Ελλάδα, Αθήνα και Καλαμάτα. Εγώ έμεινα εκτός, εξορισμένος από τον σκηνοθέτη, που με τιμώρησε για κάποια συναισθηματικά μου ξεσπάσματα στη Ρωσία σχετικά με δημιουργικές διαφορές. Ο σεναριογράφος κρύβει την ταραχή του. Συνεχίζεται Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 19, 2008 Author Share Posted August 19, 2008 Το Terra Incognita προβλήθηκε τον Νοέμβριο του 1994 στο 35ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο Δημήτρης Δανίκας έγραψε στα ΝΕΑ: “Πάμε παρακάτω. Στο film incognitum, δηλαδή στο “Terra Incognita” του Γιάννη Τυπάλδου, ο οποίος διαμαρτύρεται επειδή η ταινία του δεν πήρε «ελληνική υπηκοότητα». Αυτό είναι που τον εξοργίζει και ουχί το συνονθύλευμα τσόντας, αμπελοφιλοσοφίας, βαρεμάρας, σύγχυσης, κοσμικότητας. Ένας συγγραφέας σκοτώνεται σε αυτοκινητικό ατύχημα και ένας άλλος συγγραφέας ψάχνει, πέφτοντας από τη μια αγκαλιά στην άλλη. Κάτι μεταξύ Τατιάνα Λουτάγιεβα και Άντζελας Γκερέκου. Τι συμβαίνει; Ουδείς κατάλαβε. Εικόνες σκόρπιες χωρίς άξονα, ειρμό, δράση, πλοκή. Διάλογοι γραμμένοι με εγκεφαλίτιδα. Οι ηθοποιοί αρπάζονται από τα μαλλιά τους για να διασωθούν και ο Όλεγκ Γιανκόφσκι (του Ταρκόφσκι) επιβιώνει με το στυλάκι του.” Ο Παύλος Κάγιος στην ίδια εφημερίδα: “Γιατί ο τίτλος Terrra Incognita κύριε Γιάννη Τυπάλδο; «Αισθάνομαι ότι ζω σε ξένη χώρα, ινκόγκνιτο, τίποτα γύρω μου δεν με δένει με το χώρο που ζω. Δεν ελπίζω σε τίποτα και μετά την ταινία μου προβληματίζομαι να συνεχίσω να κάνω διαφημίσεις με τις οποίες ασχολούμαι επαγγελματικά για βιοποριστικούς λόγους. Δεν πρόκειται να πάω σε ψυχαναλυτή και γιατί φοβάμαι αλλά και γιατί θέλω να αντιμετωπίσω μόνος μου τα προβλήματα»! Απλός, χαμηλόφωνος, ειλικρινής στη δημοσιοποίηση αρκετών «προσωπικών» θεμάτων του ο σκηνοθέτης της ταινίας Terra Incognita που προβλήθηκε χθες το βράδυ εκτός συναγωνισμού λόγω μη ελληνικότητας της ταινίας του, μιας και οι διάλογοι είναι στην αγγλική γλώσσα και κατά 90% γυρίστηκε στη Μόσχα και την Ουκρανία.” Και η Ροζίτα Σώκου στην Απογευματινή: “Το φεστιβάλ ενηλικιώθηκε! Επιτέλους! Με την ταινία του Γιάννη Τυπάλδου, το φεστιβάλ που συνάδελφοι παρομοίαζαν ως τώρα με δημοτικό σχολείο, ενηλικιώθηκε. Αν και τώρα έχουν αντιρρήσεις, τότε εκείνοι έχουν πρόβλημα και όχι η ελληνική παραγωγή. Καθότι, συγγνώμην, δεν δέχομαι την απόφαση της «αρμόδιας» επιτροπής να αποκλείσει την ταινία «Terra Incognita» από τον διαγωνιστικό τμήμα. Αρχίζοντας από τον τίτλο, ποιος θα τολμήσει να πει πως το «Lacrimae Rerum» που μαθαίναμε στο σχολείο («Άμοιρη το σπιτάκι μας εστοίχειωσε από την ομορφιά σου τη θλιμμένη…» κλπ) δεν είναι ελληνικό ποίημα; Τίτλος λατινικός και ο μεν, λατινικός και ο δε. Τώρα θα μου πείτε, μιλάει αγγλικά. Και ο «Μπάϊρον» του Κούνδουρου, τι μιλούσε; Μεσολογγίτικα; Θα διαμαρτυρηθείτε πως οι περισσότεροι πρωταγωνιστές είναι Ρώσοι. Και του «Μπάϊρον» τι ήτανε; Όχι μόνο μιλούσαν ελληνικά ντουμπλαρισμένοι αλλά βραβεύτηκαν κιόλας, γεγονός που αποτελεί αναμφισβήτητη παρανομία γιατί η απλή λογική μας λέει πως ηθοποιός χωρίς τη φωνή του, δεν ξέρεις πως παίζει. Και όλα αυτά που έγιναν εδώ στη Θεσσαλονίκη, ήτοι παρανομίες επί παρανομιών, έγιναν υπό την αιγίδα, και όχι μόνον με την ανοχή, αλλά με την παθιασμένη προτροπή του τότε προέδρου της επιτροπής κ. Ζιλ Ντασέν που όχι μόνο δεν σηκώθηκε να παραιτηθεί έξαλλος, όπως άρμοζε, αλλά ανέβηκε στη σκηνή για αγκαλιές, φιλιά και θερμά συγχαρητήρια. Κατόπιν, στην Αθήνα, έβρεξαν επάνω στην απαράδεκτη ταινία όλα τα κρατικά βραβεία! Και τώρα ξαφνικά ξύπνησε μέσα μας η νομιμοφροσύνη; Τώρα που επιτέλους είδαμε μια ωραία ταινία στο φεστιβάλ, και ωραία όχι σε σχέση με «ελληνική πραγματικότητα» και κουραφέξαλα, αλλά ωραία με διεθνή και σοβαρά κριτήρια. Αν ήμουν μέλος της επιτροπής και μου απαγόρευαν να την κρίνω, θα σηκωνόμουν να φύγω. Γιατί ο παραγωγός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος είναι Έλληνας, η ταινία επομένως είναι δική του. «A Yannis Typaldos Film» διαβάσαμε στην αρχή και «συμπαραγωγή Κέντρου Κινηματογράφου». Άρα; Άρα, οι επιλογές δικές του και τα χρήματα δικά μας. Τι άλλο θέλουν; Δεν λένε πως επιτέλους, να και μια φορά που έκανε κάτι καλό και άγιο το Κέντρο, μια φορά που δεν νιώσαμε ότι τα λεφτά μας πήγαν στη μαύρη τρύπα, μιλάνε κιόλας! Τον κ. Τυπάλδο δεν τον ξέρω, αν τον συναντήσω στο δρόμο, δεν θα τον αναγνωρίσω. Ούτε έχω δει την πρώτη –βραβευθείσα– ταινία του «Παιδεία». Όμως, ας δεχθεί από τη στήλη αυτή τα συγχαρητήρια μου γιατί γύρισε ένα φιλμ που ευχαρίστως θα το ξανάβλεπα κι αυτό δεν το λέω συχνά! Τι έχει τώρα αυτή η ταινία που δεν έχουν οι άλλες, οι συνηθισμένες δικές μας ταινίες; Πρώτον και κύριον έχει σενάριο που λέει τα πάντα. Ίσως στα χέρια ενός Αμερικανού σκηνοθέτη να είχε γίνει θρίλερ με αρχή και τέλος, τιμωρία των ενόχων και τα γνωστά. Εδώ, ο σκηνοθέτης δεν βιάζεται. Τα λέει όλα και όμως δεν έχεις ούτε στιγμή την αίσθηση πως σε καθυστερεί. Παρακολουθείς μαγεμένος, υπνωτισμένος. Γιατί οι ήρωες είναι ενδιαφέροντες άνθρωποι, ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Με ένα βάρος που, κακά τα ψέματα, το οφείλουν σε μεγάλο μέρος στην τέχνη των Ρώσων ερμηνευτών. Η δύναμη της ηθοποιίας του Όλεγκ Γιανκόφσκι («Όντι» τον λένε στο φιλμ και μόνον ο πατέρας του τον αποκαλεί, σε μια υπέροχη σκηνή, «Οδυσσέα»), της Τατιάνα Λουτάγεβα (τι εμπνευσμένος άγγελος! Και πόσο μοντέρνα στο παίξιμο της) και ο υπέροχος Πιότρ Μαμόνοφ είναι οι ισχυρότεροι παράγοντες της γοητείας –και της αξίας– του έργου. Ενός έργου που δεν ντρέπεται να δείξει τη σεξουαλική ζωή των ηρώων αλλά καμιά στιγμή δεν νιώθεις πως αυτό έγινε επίτηδες για να προκαλέσει τον θεατή. Οι σκηνές αυτές έχουν δοθεί με μια αλήθεια και έναν αυθεντικό αισθησιασμό που μας πείθει για τις σχέσεις των ηρώων με τους γύρω της. Είναι τολμηρές αλλά (επιτέλους!) πρωτότυπες. Βλέπετε, όσο κι αν είναι (παρά τον όγκο του Καμασούτρα!) λίγες οι στάσεις και νομίζαμε πως είχαμε δει τα πάντα στον κινηματογράφο (βλ. «Τσάι στη Σαχάρα») ο καλός σκηνοθέτης βρήκε «άλλα». Απλά, φυσικά, ερωτικά αλλά καινούργια μόνο και μόνο γιατί βγάζουν αλήθεια.” Να σας πω τώρα πως περισσότερο συμφωνώ με τον Δανίκα παρά με τη Σώκου; Την ταινία την αγαπώ βέβαια και μου είναι δύσκολο να την κρίνω αντικειμενικά. Κάθε πλάνο στην οθόνη είναι και μια ανάμνηση για μένα. Ο σκηνοθέτης, βαθιά κουλτουριάρης, στα όρια του τέλους της εποχής του ονομαζόμενου τότε Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου της μεταπολίτευσης, και λίγο πριν την εποχή που θα ξεκινούσε (με «Safe Sex» και «Τέλος Εποχής») είχε ξαφνικά την αγωνία να κάνει την ταινία του κατανοητή στις μάζες, μέχρι ενός σημείου. Ίσως λοιπόν με διάλεξε γιατί ήμουν αμερικανάκι, αλλά ήμουν too much αμερικανάκι. Δεν είχα ούτε ένα κουλτουριάρικο παΐδι πάνω μου. Εγώ ήμουν στα 25 και κάτι, ο σκηνοθέτης στα 50 και κάτι. Και σαν νέος στη πρώτη μου δουλειά, από ένα σημείο και μετά απλά είπα στον εαυτό μου «Η ταινία είναι του Γιάννη» και έγραφα ό,τι μου ζητούσε. Δεν μπορούσα να του πουλήσω οποιαδήποτε από τις δικές μου αντιρρήσεις γιατί δεν διέθετα την κατάλληλη –ελάχιστα κουλτουριάρικη– γλώσσα. Με δύο πολύ καλούς φίλους, κάμεραμεν, στο Κρεμλίνο Οι ηθοποιοί ήταν καταπληκτικοί αλλά μιλούσαν τα αγγλικά αργά και το παίξιμο, οι κινήσεις τους, δεν πήγαιναν αρμονικά με τις ατάκες τους. Αυτό το τελευταίο, όσες φορές το πολέμησα δεν μπόρεσε να ξεπεραστεί. Το έργο βέβαια ντουμπλαρίστηκε από άγγλους επαγγελματίες, ήταν όμως αναγκασμένοι να ακολουθούν τα χείλη των ηθοποιών. Καμιά φορά πιστεύω πως η ταινία θα ήταν χρονικά πιο σύντομη αν μιλούσαν κανονικά. Τώρα, χρόνια μετά, κάνοντας την αυτοκριτική μου έφτασα σε μια άλλη διαπίστωση. Τότε, δεμένος με την αμερικάνικη μου παιδεία, και ο Τυπάλδος με όνειρα να έχει η ταινία διεθνή καριέρα, δεν θα το σκεφτόμασταν ποτέ. Αν όμως αντί για αγγλικά, κάναμε την ταινία στα ρώσικα, με τους ηθοποιούς μας να ξέρουν τι λένε καθώς παίζουν, θα είχαμε μια πολύ πιο ανώτερη ταινία. Άστε που οι εδώ κριτικές και η αποδοχή της ταινίας να πήγαιναν πιο θετικά. Είναι αλλιώς να βλέπεις μια άρτια και δυσνόητη ταινία όταν έχει… ρώσικη γεύση. Βέβαια αν είχε γίνει αυτό εγώ όχι μόνο δεν θα είχα παρευρεθεί στα γυρίσματα, 4 υπέροχοι αλλά και τραυματικοί μήνες στην πρώην Σοβιετική Ένωση, δεν θα είχα καν την πρώτη μου δουλειά στον κινηματογράφο, μια δουλειά που με έριξε στο γράψιμο. Συνεχίζεται Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 19, 2008 Author Share Posted August 19, 2008 Την εβδομάδα 13 με 19 Μαρτίου του 1998, το Terra Incognita βγήκε στις αίθουσες της Αθήνας με τον τίτλο «Άγνωστη Χώρα». Χαρακτηρίζοντας τη «Πολιτική και Φιλοσοφική Αλληγορία», το Αθηνόραμα είπε: “Ενίοτε φιλολογικό ή σκοτεινό σε νοήματα, αλλά εντυπωσιακό ως στήσιμο παραγωγής, με έντονο το ερωτικό στοιχείο και έναν φοβερό ηθοποιό που θήτευσε στον Ταρκόφσκι. Μια ελληνική ταινία που γυρίστηκε στην αγγλική γλώσσα στη Ρωσία και την Ελλάδα, προβλήθηκε με τον τίτλο “Terra Incognita” το 1994 στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, χωρίς όμως να αποκτήσει ελληνική υπηκοότητα, κατάφερε πέρσι να πολιτογραφηθεί ελληνική παραγωγή, πήρε το πρώτο κρατικό βραβείο ποιότητας και βγαίνει μόλις τώρα στις αίθουσες με νέο τίτλο «Άγνωστη Χώρα». Αυτό που εντυπωσιάζει αμέσως στην ταινία του Τυπάλδου είναι η αρτιότητα της παραγωγής, η οποία είναι σε πολύ ανώτερο επίπεδο από τις υπόλοιπες ελληνικές ταινίες. Το σενάριο, όμως, έχει ως βασικό πρόβλημα ότι ανοίγεται σε πολλές πίστες (πολιτική φαντασία, αλληγορία, υπαρξιακό και ερωτικό δράμα, φιλμ νουάρ, παιχνίδια ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα), απόρροια των υπερβολικών φιλοδοξιών του σκηνοθέτη να συμπυκνώσει σε 115’ ένα ολόκληρο φιλοσοφικό και πολιτικό δοκίμιο, που είναι κάπως φιλολογικό και δεν αφομοιώνεται αρμονικά στη μυθοπλασία. Ωστόσο, πριν γίνει της μόδας ο συντελειακός λόγος περί του τέλους του κόσμου που παρατηρούμε σε πολλές σημερινές ταινίες, ο Τυπάλδος μας δίνει τη δική του αλληγορία για το τέλος της ανθρωπότητας και του πολιτισμού, μέσα από ένα ταξίδι αυτογνωσίας των ηρώων του, που δεν είναι καθόλου αδιάφορο ως κινηματογραφική σύλληψη. Το αντίθετο μάλιστα.” Και ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης στο DownTown: “Η ατμόσφαιρα είναι εκπληκτική (η φωτογραφία, οι φωτισμοί, τα χρώματα). Το ίδιο θα έλεγα και για την σκηνοθετική γραμμή. Δυστυχώς, κι εδώ τη ζημιά την κάνει το σενάριο, που υιοθετεί έναν αφαιρετικό τρόπο στην αφήγηση της ιστορίας και δεν παίρνει μαζί του τον θεατή.” Και με την προβολή της το 1998 έσβησε και χάθηκε η ταινία, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να την βγάλει καν σε βίντεο. Τόσο πριν το internet και το youtube, τόσο πριν την ψηφιακή τεχνολογία, θεωρώ το Terra Incognita εξαφανισμένο και ζει μόνο στις αναμνήσεις μου. Έχω σε VHS ένα πρόχειρο trailer τεσσάρων λεπτών που είχαμε φτιάξει ως promotion όταν η ταινία ήταν ακόμα στο στάδιο του μοντάζ, με σπικάζ γραμμένο από μένα, και της γνήσιες φωνές των ηθοποιών με την βαριά, ρώσικη τους προφορά. Και αυτό μόνο. Τέλος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted August 31, 2008 Share Posted August 31, 2008 Δεν έχω δεί την ταινία οπότε δεν μπορώ να πώ προσωπική γνώμη. Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν συμφώνησα με τις κριτικές του Δανίκα από τα ΝΕΑ. Ο Δανίκας είναι συνήθως πολύ "κουλτουριάρης" με την εντελώς κακή έννοια. Πάντα έβαζε άριστα σε ταινίες που δεν βλέπονται (π.χ. Αγγελόπουλος) και κατακρεουργούσε πολύ καλύτερες ταινίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted September 18, 2008 Share Posted September 18, 2008 Προσωπικα τον Δανικα τον θεωρω γιαλαντζι κουλτουριαρη (το γεγονος οτι τα τελευταια χρονια, ιδιως μετα τη Eurovision του 2004, εχει εξελιχθει σε "παραθυρακια" του Alter και πανελιστα της Τατιανας Στεφανιδου τα λεει ολα).Περαιτερω, νομιζω οτι τα εχει μπερδεψει, οπως και πολλοι αλλοι συναδελφοι του, ως προς το τι ειναι κριτικη. Δεν ειναι κακο να κρινεις αρνητικα μια ταινια, ενα βιβλιο, ή ό,τι αλλο. Κακο ειναι να γραφεις -η να λες- κακεντρεχειες. Μπορεις να εισαι αυστηρος ή σκληρος χωρις χοντραδες. Θυμαμαι δηλαδη οταν ειχε πρωτοβγει το Borat (μια αληθινα κακη ταινια), που ο Δανικας ειχε κλεισει την κριτικη του με την-ακαιρη-φραση "κατι τετοια βλεπανε κι οι πιτσιρικαδες στην Αμαρυνθο" (ήταν προσφατος ακομα ο σαλος για τον ομαδικο βιασμο ανηλικης Βουλγαρας απο συμμαθητες της σε σχολειο της Αμαρυνθου).Ηθελε μαλλον ο ποιητης να πει πως η ταινια ειναι σεξιστικη και βριθει ηλιθιων θεωριων για τις γυναικες (κατι που ισχυει) αλλα αυτο που ειπε ηταν πολυ χοντρο! Κριμα που "χαθηκε" η ταινια...Αλλα, να μου το θυμηθειτε, σε μερικα χρονια θα γινει θρυλος! Εδω θα' μαστε και θα το δουμε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 18, 2008 Author Share Posted September 18, 2008 Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως η μουσική του Νίκου Κηπουργού ήταν έξοχη. Κρίμα που δεν κυκλοφόρησε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted September 19, 2008 Share Posted September 19, 2008 Από τότε που πρωτοδιάβασα την ιστορία που λες εδώ, ήθελα κάτι να βρω να σου πω. Επειδή δεν έχω δει την ταινία (προφανώς...) κι επειδή αυτά που ξέρω για τον Τυπάλδο είναι ελάχιστα, έριξα μια ματιά στο ίντερνετ. Τα μόνο που μπορώ να σου πω είναι καταρχάς ότι καταλαβαίνω πως είναι να έχεις δουλέψει σε κάτι που πιστεύεις πως χάθηκε και δε θα το ξαναδεί ποτέ κανείς. Το δεύτερο, να σου δώσω αυτά που βρήκα κι εγώ, αν και φαντάζομαι πως τα έχεις δει ήδη: Ταινιοθήκη της Ελλάδας Φεστιβάλ Κινηματογράφου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 31, 2009 Author Share Posted May 31, 2009 Στις 20 Μαΐου ο Όλεγκ Γιανκόφσκι πέθανε σε ηλικία 65 χρονών. Αιτία ο καρκίνος. Βάζω εδώ την είδηση γιατί σχεδόν όλοι μας δεν γνωρίζουμε πολλά από ρωσικό κινηματογράφο, και έτυχε εγώ να τον γνωρίσω προσωπικά στα γυρίσματα αυτής της ταινίας. Ενώ όταν τον πρωτοσυνάντησα δεν γνώριζα ούτε από Ταρκόφσκι ούτε από "Νοσταλγία", ήταν ολοφάνερο ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν σταρ, ένα αληθινό αστέρι. Το εξέπεμπε το ίδιο του το βλέμμα. Μου φαίνεται απίστευτο που έχει φύγει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted May 31, 2009 Share Posted May 31, 2009 Την έχει προβάλει τουλάχιστον δυο φορές το κανάλι της Βουλής και σίγουρα θα το ξανακάνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted June 1, 2009 Share Posted June 1, 2009 Την έχει προβάλει τουλάχιστον δυο φορές το κανάλι της Βουλής και σίγουρα θα το ξανακάνει. Μακαααααααααααααααααααααριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι! Θα στηθω να τη γραψω και αμα με αρεσει πολυ, και δεν πειραζει τον συντροφο Χατζηγιώργη, θα εισηγηθω προβολή της από την "πειραγμενη" κινηματογραφική ομάδα του Δικηγορικού Συλλογου Θεσσαλονίκης (Oι πιο mainstream ταινιες που εχει προβαλει ειναι ο Τελευταιος πειρασμος και το Ζ, ενώ στο λοιπό ιστορικό υπάρχουν τα Ψωμί και τριανταφυλλα, Salvador-η ιστορια του τελευταιου αναρχικού που εκτελεστηκε από τους φασιστες του Φρανκο, και Man Friday-η ιστορια του Ροβινσωνα Κρουσου από την οπτική γωνια του Παρασκευα. Επομενως, ενα ακομη αγνωστο διαμαντακι ειναι ευπροσδεκτο....) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 1, 2009 Author Share Posted June 1, 2009 Θα στηθω να τη γραψω και αμα με αρεσει πολυ, και δεν πειραζει τον συντροφο Χατζηγιώργη, θα εισηγηθω προβολή της από την "πειραγμενη" κινηματογραφική ομάδα του Δικηγορικού Συλλογου Θεσσαλονίκης. Να εξηγούμαστε. Ο σύντροφος Electroscribe αναφέρεται στο "Νοσταλγία" του Ταρκόφσκι, έτσι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted June 1, 2009 Share Posted June 1, 2009 Να εξηγούμαστε. Ο σύντροφος Electroscribe αναφέρεται στο "Νοσταλγία" του Ταρκόφσκι, έτσι; Όχι. Έχει κάνει αφιέρωμα στον Τυπάλδο με 3 ή 4 ταινίες και την έχει δείξει κι άλλη μια φορά (τουλάχιστον) στο ξεκάρφωτο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 1, 2009 Author Share Posted June 1, 2009 Όχι. Έχει κάνει αφιέρωμα στον Τυπάλδο με 3 ή 4 ταινίες και την έχει δείξει κι άλλη μια φορά (τουλάχιστον) στο ξεκάρφωτο. HOLY DARTH VADER MAN!!!!!! Σοβαρολογείς;!!!!!!!!!!!!! Θέλω κόπια αυτής της ταινίας από forever!!!!!!!!!! Kαι... (φλασιά) Η σκηνή από το Young Frankenstein του Mel Brooks, μετά το πρώτο ψυχωτικό ξέσπασμα του τέρατος. O δόκτορ Gene Wilder φωνάζει δίπλα του τον γουρλωμάτη βοηθό του, Marty Feldman, και συγκρατώντας τα νεύρα του τον ρωτάει για την ετικέτα στη γυάλα με το μυαλό που έκλεψε... ...Φίλε Λευτέρη...αυτό το αφιέρωμα στον Τυπάλδο, μμμ, πότε ακριβώς έγινε; Παλιά, πολύ παλιά; Ή κάπου...μετά το ποστάρισμα αυτού του τόπικ; Ε; (βραζ-βραζ-βραζ...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted June 1, 2009 Share Posted June 1, 2009 ...Φίλε Λευτέρη...αυτό το αφιέρωμα στον Τυπάλδο, μμμ, πότε ακριβώς έγινε; Δεν έχω σήμα στο συγκεκριμένο κανάλι, άρα ήμουν στους γονείς μου, άρα Πάσχα 2008 ή Χριστούγεννα 2007. Πάντως η Βουλή έχει μια συγκεκριμένη ταινιοθήκη που κληρονόμησε από την Κινηματογραφική Λέσχη της ΕΡΤ και την επαναλαμβάνει συστηματικά. Θέλω κόπια αυτής της ταινίας από forever!!!!!!!!!! Φίλε Ντίνο, είναι καλό να σεβόμαστε τις επιθυμίες των άλλων, ειδικά τις αυτονόητες που δεν βλάπτουν κάποιον τρίτο - καλή ώρα η πρόσβαση στο έργο της διανοίας που παρήγαγε κανείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 1, 2009 Author Share Posted June 1, 2009 Φίλε Ντίνο, είναι καλό να σεβόμαστε τις επιθυμίες των άλλων, ειδικά τις αυτονόητες που δεν βλάπτουν κάποιον τρίτο - καλή ώρα η πρόσβαση στο έργο της διανοίας που παρήγαγε κανείς. What?! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.