Η Στάση των τριών ημερών

[mariposa]

Όνομα Συγγραφέα: Μαρία

Είδος: Παραμύθι

Βία; Όχι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 1639

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια:

 

Η_στάση_των_τριών_ημερών.pdf

[Naurgul]

Ιδέα: Η ιστορία μας μιλάει για μια κοινωνία ζώων στο δάσος, με ανθρωπόμορφα ζώα. Το βασικό στοιχείο είναι ότι κάποια ζώα βλέπουν (με τον ανθρωπομορφισμό τους) άδικη τη θέση τους στο σύστημα, οπότε όταν βρίσκουν την κατάλληλη αφορμή επαναστατούν. Τα ζώα με ανώτερο ρόλο, όμως, γρήγορα καταφέρνουν και καταπνίγουν την επανάσταση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο απλοϊκός τρόπος με τον οποίο επιλύεται η υπόθεση. Η επανάσταση οδηγείται από τον Ιβάν, ένα χαρακτήρα που παρουσιάζεται απόλυτα αρνητικά εξαρχής, οπότε η αποτυχία της δεν αμφισβητείται ποτέ. Στον αντίποδα, είναι η Ιουλία και ο Ιάκωβος για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, αλλά δεν τους αναπτύσσεις καθόλου. Από τη μία, ο Ιάκωβος είναι αναμφισβήτητα η φωνή της λογικής. Νομίζω ότι χωρίς αυτόν το κείμενο θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί είναι ο μεγαλύτερος λόγος για τον οποίο ο αναγνώστης ξέρει ότι η επανάσταση δεν έχει καμία ελπίδα. Αντίθετα, η Ιουλία είναι μεγαλομανής και παίζει τεράστιο ρόλο στην ιστορία, είναι ο προδότης που παίρνει τις τιμές στο τέλος. Για εμένα, ήταν ένας χαρακτήρας που ο ρόλος στου στα γεγονότα έπρεπε να φωτιστεί περισσότερο και επίσης να αναπτυχθεί το πώς σκέφτεται και δρα. Οπότε η κύρια συλλογιστική είναι απλώς το δίπολο μάταια επανάσταση - είμαστε στην κατώτερη κάστα. Συνεπώς, κάθε ανατροπή ή κάθαρση στο τέλος γίνεται αδύνατη, ειδικά αφού δεν αναπτύσσεται η πλευρά της Ιουλίας. Νομίζω πως αν το κείμενο έκανε ένα βήμα πίσω και έβλεπε την κατάσταση πιο γενικά, όλα τα στοιχεία της ιστορίας θα έδεναν καλύτερα. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχει μια μόνιμη σύγκρουση ανάμεσα στην προσωποποίηση των ζώων και την έννοια της κατωτερότητας. Ας πούμε σε κάποια σημεία τα πτωματοφάγα φαίνεται να βλέπουν το γεγονός ότι τρώνε πτώματα ως αναπόσπαστο και αγαπημένο μέρος της ράτσας τους, ενώ αλλού μια κοινωνική αδικία που πρέπει να ανατρέψουν. Ξέρουμε ότι τα ζώα έχουν κάποιες συμπεριφορές που στους ανθρώπους φαίνονται ως δείγμα ανωτερότητας/κατωτερότητας ή ως ηθική επιλογή ή ως χαρακτήρας. Αλλά στην πραγματικότητα είναι απλώς μια στρατηγική επιβίωσης. Αν εκμεταλλευόσουν αυτό το εύρημα, θα μπορούσες να κάνεις την ανατροπή ότι δεν υπάρχει ανωτερότητα-κατωτερότητα, παρά ένα λειτουργικό σύστημα με διάφορους ρόλους. Θα μπορούσες να το δείξεις αυτό κάνοντας και τους αετούς να χάσουν κάπως, από κάτι που μοιάζει θεωρητικά κατώτερο. Τέλος, κάτι πιο συγκεκριμένο: Το εύρημα με το σχέδιο των πτωματοφάγων μου φαίνεται λάθος: είναι τόσο εύκολο να ειδοποιούν τα άλλα ζώα να κρύβονται; Αν ναι, πώς μετά οι πτωματοφάγοι δε μπόρεσαν να κρυφτούν κι αυτοί;

 

Εκτέλεση: Γενικά καλά είναι η γραφή, από όσο καταλαβαίνω. Σχετικά ενδιαφέροντες διάλογοι και περιγραφές. Έχω όμως κάποιες πολύ συγκεκριμένες ενστάσεις: Πρώτα, αυτό με την έλλειψη προσωπικού από τη μία μεριά και του σκούπισμα των δακρύων από την άλλη κάνει αντίθεση και μοιάζει χιουμοριστικό. Από τη μία το παρουσιάζεις τυπικά και από την άλλη συναισθηματικά. Είναι πρόθεσή σου να μοιάζει κωμικοτραγικό εκείνο το σημείο; Επίσης, κάπου λες

Ως πότε πια θα είμαστε ο τελευταίος κρίκος της τροφικής αλυσίδας

Ξέχασες να βάλεις το ερωτηματικό στο τέλος της πρότασης. Αλλού λες

Ούτε να μας βλέπουν δεν θέλουν. Τους μυρίζουμε λέει πτωματίλα.

Η δικαιολογία αυτή είναι τόσο αδύναμη που δυσκολεύομαι να φανταστώ πώς ακόμα και ο πιο αυταπατώμενος χαρακτήρας με ψευδαισθήσεις μεγαλείου θα μπορούσε να πείσει τον εαυτό του για κάτι τέτοιο. Επιπλέον, Ο Ιβάν αποκαλεί τον Ιάκωβο πρώτα

«Σεβαστέ μου γέροντα.

και αμέσως μετά, με την πρώτη διαφωνία

Μάλλον έχεις ξεκουτιάνει καημένε.

Είναι πολύ μεγάλη η διαφορά. Μετά λες

Λοιπόν για να τελειώνουμε επειδή βγαίνει ο ήλιος και ο αετός θα εμφανιστεί, αποφασίστε τι θα κάνουμε;

Αυτό, αμέσως μετά τη διαφωνία και την αλαζονική επίθεση του Ιβάν στον Ιάκωβο, μου φαίνεται πολύ βιαστικό. Ο συνδυασμός αυτών δε με πείθουν ότι τα πουλιά θα συμφωνούσαν με τον Ιάκωβο τόσο εύκολα, μάλλον το αντίθετο. Μου φαίνεται είτε θα είχαν αμφιβολίες είτε θα διαφωνούσαν απλώς. Νομίζω γενικά η επιχειρηματολογία του Ιβάν θα έπρεπε να είναι πιο επιδέξια για να φαίνεται πειστική.

Δυστυχώς όμως ήταν πολύ γέρος για να κάνει λάθος.

Η προοικονομία εδώ είναι πολύ εμφανής, προσωπικά θα προτιμούσα να υπάρχει κάποια αμφιβολία για την κατάληξη, τουλάχιστο σε αυτό το σημείο. Τέλος, η τελευταία στιχομυθία Άδωνη-Ιβάν μου φάνηκε κάπως άκομψη, ειδικά η ατάκα του αετού.

 

 

 

Σημείωση: Δέχομαι και ενθαρρύνω κάθε είδους απάντηση, ένσταση, αίτημα επεξήγησης κλπ πάνω στην κριτική από τον συγγραφέα ή οποιοδήποτε άλλο μέλος. Εγγυώμαι ότι αυτό δε θα επηρεάσει την ποσότητα ή την ποιότητα των κριτικών μου. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

[Naroualis]

Γλυκύτατο, -τι άλλο θα μπορούσε να ήταν άλλωστε; Αλλά. Αλλά για να το ευχαριστηθώ θα ήθελα να έχει μερικά πραγματάκια. Πρώτον μια καλύτερη παρουσίαση του χαρακτήρα της Ιουλίας. Όχι να καρφωθείς ότι αυτή θα φέρει την κάθαρση στο τέλος, αλλά να μας δώσεις πάτημα να τη δούμε σαν κορακίνα με τα όλα της κι όχι σαν έναν κομπάρσο που απλά τον χρησιμοποίησες για να μας εισάγεις στην ιστορία. Δεύτερον, δε θα πρότεινα να περιορίσεις τους διαλόγους, αλλά να τραβήξεις λίγο τις περιγραφές. Στην παρούσα μορφή ο διάλογος νικάει τρία-ένα την αφήγηση και αυτό του αφαιρεί μέρος από το παραμυθιακό του στοιχείο. Και τρίτον, θα ήθελα να αναπτυχθεί λιγάκι και το τέλος. Όχι ότι δεν εξυπηρετεί όπως είναι γραμμένο, αλλά έχω την αίσθηση ότι δε «γεμίζει» όλον τον χώρο που έχει στη διάθεσή του.

(Να πω και την αμαρτία μου: πίστεψα στην αρχή ότι θα παίξει συνδικαλισμός και ετοιμάστηκα για μεγάλα τσαμπουκαλίκια. Αλλά τελικά με έφερες ίσα βάρκα, ίσα νερά. Ωραία τοποθέτηση.)

[tetartos]

Γραφή: Πολύ στρωτή, απλή, χωρίς ενοχλητικά λάθη. Όπως ταιριάζει σε παραμύθι.

Πλαίσιο: Δεν ασχολείσαι και πολύ αλλά δεν είναι και δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Γνώριμο άρα background.

Χαρακτήρες: Μου έλειψε το τι έγινε στο τέλος ο Ιάκωβος. Επίσης το Ιβάν μου ξένισε ως όνομα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. Κατά τα άλλα μια χαρά.

Πλοκή: Ωραία η ιδέα της στάσης-επανάστασης.

Διάλογοι: Νομίζω ότι ήταν στη σωστή αναλογία σε σύγκριση με το κείμενο/αφήγηση. Μου φάνηκαν φυσικοί.

[mariposa]

Χαρακτήρες: Μου έλειψε το τι έγινε στο τέλος ο Ιάκωβος. Επίσης το Ιβάν μου ξένισε ως όνομα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. Κατά τα άλλα μια χαρά.

Σε ευχαριστώ Γιώργο για τα σχόλιά σου και όλους όσους αφιέρωσαν τον χρόνο τους για να με διαβάσουν.

 

Με τα ονόματα προσπάθησα να παίξω λίγο. Ολοι οι πτωματοφάγοι έχουν ονόματα από Ι ενώ τα αρπακτικά από Α. Το Ιβάν το έβαλα επειδή ήταν ρωσικό. Επανάσταση θα κάναν, να μην έχουν κάτι από κόκκινο;

Για τον Ιάκωβο λέω ότι δεν πρόλαβε να δει την Ιουλία. Δεν ήθελα να αναπτύξω περισσότερο το τέλος του. Το αφήνω στην φαντασία σας.