Παρατηρητής Posted August 27, 2008 Share Posted August 27, 2008 Όνομα: Γιώργος Χατζηκυριάκος Είδος :παραμύθι Βία: όχι Σεξ:όχι Αριθμός λέξεων : 3.110 Αυτοτελής Σχόλια:: μια περιπετειούλα του Φλογομάτη Ο Φλογομάτης και η Καρδιά των Τραγουδιστών Βουνών Και τώρα θα σας πω άλλη μια ιστορία του Φλογομάτη. Αν και ο φίλος μας δεν είχε καταφέρει ακόμα να γίνει δεχτός στη Σχολή των Παραμυθάδων, η φήμη του ως παραμυθάς όλο και μεγάλωνε. Παρέα με το φίλο του το Θούλη, ταξίδευε από πόλη σε πόλη και από χώρα σε χώρα και έλεγε τις ιστορίες που είτε είχε ζήσει ως περιπέτειες είτε είχε απλώς φανταστεί. Κάποιες από τις ιστορίες του αυτές γίνονταν αγαπητές και ο κόσμος θεωρούσε τον Φλογομάτη αναγνωρισμένο παραμυθά – άσχετα αν ο ίδιος είχε εντελώς διαφορετική γνώμη. Έτσι μια φορά, ο Φλογομάτης δέχτηκε μια πρόσκληση για έναν διαγωνισμό στον οποίο θα συμμετείχαν οχτώ από τους πιο τρανούς παραμυθάδες των Φάντασων. Ο διαγωνισμός αυτός συνέβαινε μια στα δέκα χρόνια και θεωρούνταν μεγάλη τιμή για τους συμμετέχοντες. Λάμβανε τόπο στην Σαφιφάνια, μια μικρή πόλη όπου στα παλιά χρόνια είχε πέσει ένα διαστημόπλοιο και γύρω από τα ερείπια του κατοίκησαν Άνθρωποι, Φάντασοι και άλλα δημιουργικά πλάσματα. Ο διαγωνισμός αυτός είχε ως εξής: Οι οχτώ παραμυθάδες σχημάτιζαν έναν κύκλο γύρω από το τελετουργικό σημείο της αρχαίας φωτιάς και τότε άναβε η Φλόγα των Αφηγητών. Η φλόγα ανακοίνωνε η ίδια το θέμα του διαγωνισμού και οι παραμυθάδες είχαν μερικές μέρες διορία να πλάσουν το παραμύθι τους, μέχρι η Φλόγα να έσβηνε για να κοιμηθεί και να ανάψει πάλι μετά από δέκα χρόνια. Αν η φλόγα έσβηνε πριν οι παραμυθάδες να ολοκληρώσουν και να αφηγηθούν μπροστά της την ιστορία τους, αποκλείονταν από το διαγωνισμό. Αυτοί ήταν οι κανόνες. Ο Φλογομάτης φυσικά δεν έχασε ευκαιρία. Με το που έλαβε την πρόσκληση ξεκίνησε για τη Σαφιφάνια όπου θα συνέβαινε ο διαγωνισμός των οχτώ. Όμως είχε να αντιμετωπίσει εφτά ισχυρούς αντίπαλους που ήταν όλοι τους φημισμένοι για την τέχνη τους στη δημιουργία αλλά και την αφήγηση των παραμυθιών. Είχε να αντιμετωπίσει τον παλαίμαχο Μύθαστρο, τη λόγια Αλέτριαν, την μάγισσα Τάρα, τον κωμικό Άτρελας, τον πολυταξιδευμένο Ντιν, την κροκοσυλλέκτρια Νάραλις και τον φοβερό και τρομερό Νεκροθάφτη, για τον οποίο έλεγαν ότι δεν είχε χάσει ποτέ σε διαγωνισμό αλλά και πως εκείνος ήταν ο ιδρυτής όλων των αφηγηματικών διαγωνισμών. Οι οχτώ παραμυθάδες, λοιπόν, και μαζί τους συγγενείς και φίλοι που ήρθαν για να απολαύσουν την τελετή της αφύπνισης της Φλόγας των Αφηγητών. Έπειτα από μερικές μέρες (μάλλον νύχτες διότι εκείνον τον καιρό ο Ήλιος έκανε διακοπές στη χώρα του βασιλιά Αυγούστου) διασκέδασης στην Σαφιφάνια, οι οχτώ βρέθηκαν στο δάσος της Ανάπαυλας για να ξυπνήσουν τη φωτιά. Σχημάτισαν κύκλο πάνω από το σωστό σημείο, πιάστηκαν χέρι με χέρι και αφήνοντας τις αύρες τους να ενωθούν σε μία, ξύπνησαν τη Φλόγα. Η Φλόγα, μιλώντας με φωνή βαθιά και πράα, τους καλωσόρισε και έπειτα τους ανακοίνωσε το θέμα του διαγωνισμού. Μέχρι οι οχτώ παραμυθάδες να μάθουν το θέμα, τους είχε φάει η αγωνία. Ποιο ήταν το θέμα του διαγωνισμού; Το θέμα ήταν ο Παλμός. Ένας-ένας οι οχτώ άρχισαν να ιδρώνουν και να κοιτούν απεγνωσμένα ο ένας τον άλλον. Το θέμα ήταν δύσκολο και απρόσμενο για όλους. Μέχρι και ο Νεκροθάφτης ανησύχησε, πράγμα πρωτοφανές. Μα πιο πολύ από όλους βρέθηκε σε αμηχανία ο Φλογομάτης, ο οποίος δεν ήξερε τι ήταν καλά καλά ο παλμός. «Αναζητείστε τον παλμό και πλάστε μια ιστορία για αυτόν.», είπε η Φλόγα. «Έχετε δύο εβδομάδες διορία πριν να βυθιστώ στον δεκάχρονο ύπνο μου.» Κι έτσι οι οχτώ έφυγαν για να αναζητήσουν τον παλμό και να δημιουργήσουν παραμύθια. Απογοητευμένος ο Φλογομάτης, επειδή πίστευε ότι δεν θα βρει μια καλή ιστορία να φτιάξει, επισκέφτηκε τον Δώδωνα, το σοφό δέντρο για να του εξηγήσει τι ήταν ο παλμός. Γιατί για να φτιάξει το ανάλογο παραμύθι έπρεπε πρώτα να κατανοήσει την έννοια του παλμού. «Ο παλμός βρίσκεται παντού.», του απάντησε το Σοφό Δέντρο. «Υπάρχει γύρω μας αλλά και μέσα μας.» «Όμως εγώ δεν τον έχω αισθανθεί ποτέ...», αποκρίθηκε ο Φλογομάτης. «Που μπορώ να τον αναζητήσω;» «Ένα καλό σημείο είναι τα Τραγουδιστά Βουνά.» τον συμβούλεψε. «Μέσα από αυτά θα βρεις τον παλμό.» Μετά από αυτή την συμβουλή ο Φλογομάτης επέστρεψε στο σπίτι του, κάτω από τα Τραγουδιστά Βουνά. Έπειτα από τα λόγια του Δώδωνα θεώρησε πως η μουσική τους, που αγκάλιαζε όλη την περιοχή, θα τον έκανε να νιώσει τον παλμό και επιτέλους να σχηματίσει το παραμύθι που ζήτησε ο Φλόγα. Να όμως που του έτυχε κάτι απρόσμενο, το οποίο τα άλλαξε όλα. Εκεί στην ερημιά που έμενε και που άνθρωπος ερχόταν μια στο τόσο, ο Φλογομάτης, ενώ προσπαθούσε να νιώσει τον παλμό από τα Τραγουδιστά Βουνά, τον επισκέφτηκε ένας παλιός φίλος. Αυτός ο Ντέμης, ο Νάνος και είχε δύο μεγάλα γνωρίσματα. Το ένα ήταν ότι ήταν πολύ καλόψυχος, ίσως από τα πιο αγαθά πλάσματα που υπήρχαν. Το άλλο όμως ήταν ήταν γκαντέμης. Απίστευτος γκαντέμης. Όπου πήγαινε σκορπούσε τη γρουσουζιά. Ακόμα και στο σπίτι του Φλογομάτη, από όπου είχε περάσει κάποτε, η γκαντεμιά του τα έκανε όλα άνω κάτω. Στράβωσε η καμινάδα, έσπασε το τραπέζι, σάπισαν οι κολοκύθες στο αγρόκτημα ενώ ο Θούλης έπαθε κρυολόγημα και γέλαγε βραχνά σαν μάγισσα. Και τώρα ο Ντέμης, ο γκαντέμης Νάνος, επέστρεψε, φέρνοντας και πάλι τη γρουσουζιά του στο σπίτι του Φλογομάτη. Ο Φλογομάτης ήταν προετοιμασμένος για την καταστροφή μόνο και μόνο που τον είδε στην πόρτα του σπιτιού να τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες. Ήθελε να τον διώξει αλλά δεν μπορούσε μια και ο φίλος του είχε κάνει τόσο ταξίδι για να τον δει. Το καλό ήταν ότι ο Ντέμης θα έμενε μόνο για ένα βράδυ και έπειτα θα έφευγε. «Δεν θα μείνω πολύ φίλε μου Φλομάτη. Μακάρι να μπορούσα να μείνω παραπάνω αλλά πρέπει να μεταφέρω αυτά τα ροδάκινα στον φίλο μου τον Μέλτη που μένει λίγο πιο έξω από την Αραθάνια. Παντρεύεται βλέπεις και του πάω λίγα ροδάκινα από το αγρόκτημα μου.» «Δεν…δεν πειράζει Ντέμη…Χαρά μου να σε φιλοξενήσω για…ένα βράδυ.» Φυσικά το βράδυ αυτό αποδείχτηκε μοιραίο. Μαράθηκαν τα λουλούδια στην αυλή, σάπισαν και πάλι οι κολοκύθες, η βιβλιοθήκη έπιασε φωτιά – μα ευτυχώς ο Φλογομάτης της πρόλαβε – στέρεψε το πηγάδι μετά και ο Θούλης άρπαξε και πάλι κρυολόγημα. Μα το χειρότερο – και αυτό το συνειδητοποίησε όταν ο Ντέμης είχε ήδη φύγει. Τα Τραγουδιστά Βουνά…είχαν πάψει να τραγουδούν. «Γκαντέμη Νάνε, παλιογρουσούζαρε!!!» φώναξε με τα μάτια του να φλογίζονται επικίνδυνα και το Θούλη από δίπλα να γελά βραχνά. «Μου τα διέλυσες όλα!!!» Ήταν στα αλήθεια η γκαντεμιά του νάνου που έφερε τη σιωπή στα Τραγουδιστά Βουνά; Έτσι πίστεψε στην αρχή ο Φλογομάτης. Όταν όμως ανέβηκε στα Βουνά και είδε την καταστροφή, αναρωτήθηκε μήπως κάτι άλλο είχε συμβεί. Τι να το είχε προκαλέσει άραγε; Όλα τα μουσικά δέντρα στέκονταν βουβά και μαραμένα. Τα κιθαρόδεντρα, τα τυμπανόδεντρα, τα φλαουτόδεντρα, τα βιολόδεντρα, όλη βλάστηση σε εκείνα τα βουνά έμοιαζε νεκρή. Κι εκεί που κάποτε η μουσική έπαιρνε και έδινε, τώρα βασίλευε νεκρική σιγή. Δίχως να χασομερά άλλο ο Φλογομάτης πήγε να βρει το Δώδωνα. Του εξήγησε την κατάσταση και ζήτησε τη συμβουλή του. «Αποκλείεται η καταστροφή των Τραγουδιστών Βουνών να προκλήθηκε από τη γρουσουζιά ενός νάνου.», είπε ο Δώδωνας. «Τα γνωρίζω αυτά τα βουνά από τότε που ήμουν δεντράκι. Στο φαράγγι που βρίσκεται ανάμεσα τους, υπάρχει ένας ψηλός καταρράχτης. Μέσα σε αυτόν βρίσκεται η καρδιά του δάσους, η οποία δίνει ζωή στα μουσικά δέντρα. Αν η καρδιά αυτή, που μοιάζει με μεγάλο σμαράγδι χαθεί από τη θέση της, τότε τα βουνά θα πάψουν να τραγουδούν.» «Άρα κάποιος την έκλεψε! Θα είναι εκείνοι οι Μουσικοί Πειρατές! Αυτοί είναι που κλέβουν οτιδήποτε έχει να κάνει με μουσική!» «Όχι Φλογομάτη. Τα Τραγουδιστά Βουνά μπορούν να μαγεύουν όποιον προσπαθεί να εισβάλει στην περιοχή τους με κακό σκοπό. Όσοι ακούν τη μουσική τους μαγεύονται και φεύγουν. Εκτός κι αν οι Μουσικοί Πειρατές ήταν…κουφοί.» Εκείνη τη στιγμή έφτασαν στο μέρος τρία αηδόνια που έτυχε να βρίσκονται στα Τραγουδιστά Βουνά τη νύχτα όπου συνέβη το παράδοξο. Είπαν πως είδαν έναν νεαρό να φεύγει κρατώντας το μεγάλο σμαράγδι. Είπαν επίσης ότι ο νεαρός φορούσε μια μπέρτα με το έμβλημα της Ενάχθιας. «Άρα ο κλέφτης κατάγεται από το βασίλειο της Ενάχθιας.», είπε ο Δώδωνας. «Και αυτός δεν θα είναι άλλος από τον πρίγκιπα Φάλογο, ο οποίος είναι κουφός.» «Τότε θα ξεκινήσω αμέσως για την Ενάχθια.», είπε ο Φλογομάτης. «Και θα κόψω τα αυτιά του πρίγκιπα Φάλογου για την άσεμνη πράξη του!» Έτσι ο Φλογομάτης αναχώρησε βιαστικά για το μικρό βασίλειο της Ενάχθιας. Άφησε το Θούλη να φυλάει το σπίτι του και έφυγε για να βρει την Καρδιά των Βουνών και τον κλέφτη της. Μόλις έφτασε στην Ενάχθια, βρέθηκε στο παλάτι όπου και ζήτησε να δει τον πρίγκιπα Φάλογο. Αντί για αυτόν βρήκε τον πατέρα του, τον βασιλιά Άψαφο. Όταν ο βασιλιάς θέλησε να μάθει σε τι όφειλε τον ερχομό του Φλογομάτη, εκείνος του εξήγησε τα όσα είχαν συμβεί σημειώνοντας την ανάρμοστη πράξη του πρίγκιπα. Η είδηση αυτή προκάλεσε περισσότερη στεναχώρια στο βασιλιά από όση διέτρεχε ήδη σχετικά με το γιο του. «Πολύ φοβόμουν ότι ο γιος μου θα έκανε κάτι το ανεπιθύμητο όπως η κλοπή ενός σπουδαίου αντικείμένου. Θα το φάει το κεφάλι του κάποια στιγμή με τις επιλογές που κάνει. Καιρό τώρα είναι ερωτευμένος με την κόρη του βασιλιά της Ταούριας. Αυτό το βρωμοθύληκο του έχει πάρει τα μυαλά! Μάταια του λέω να μην ασχολείται μαζί της γιατί....δεν με ακούει!» Ο Άψαφος εξήγησε στο Φλογομάτη τα πάντα σχετικά με το πάθος του Φάλογου για την σκληρόκαρδη πριγκίπισσα της Ταούριας. Σύμφωνα με τα λόγια του βασιλιά η πριγκίπισσα Λομήτα ταλαιπωρούσε τον καημένο Φάλογο ο οποίος προσπαθούσε με κάθε τρόπο να κερδίσει την αγάπη της και του ζητούσε να της κάνει διάφορες παλικαριές αλλά και να τις φέρνει ό,τι του ζητούσε. Ο Φλογομάτης λοιπόν κατάλαβε ότι ο κουφός πρίγκιπας έκλεψε την Καρδιά των Βουνών για να την προσφέρει στη Λομήτα σε μια απελπισμένη προσπάθεια να κερδίσει την αγάπη της. Τότε αναχώρησε για την Ταούρια όπου ο Φάλογος πιθανώς θα βρισκόταν. «Βιάσου καλέ μου Φλογομάτη.», τον παρακάλεσε ο Άψαφος. «Βιάσου γιατί φοβάμαι ότι αυτή η ιστορία δεν θα βγάλει σε καλό το γιο μου.» Οι γυναίκες της Ταούριας δεν είχαν καλή φήμη. Χρησιμοποιούσαν την ομορφιά τους για να σαγηνεύουν τους άντρες των γειτονικών περιοχών ώστε να τους κάνουν όλα τα χατίρια, σε αντάλλαγμα της καρδιάς τους. Βέβαια την καρδιά τους ποτέ δεν την έδιναν στα θύματα τους διότι οι ίδιες ήταν ερωτευμένες με άλλους, πιο ύπουλους από ότι ήταν οι ίδιες, για τους οποίους έκαναν και αυτές τα πάντα για να τους κατακτήσουν. Όταν ο Φλογομάτης βρέθηκε μπροστά στον βασιλιά της Ταούρια, τις δεκαεφτά βασίλισσες και τις τριανταπέντε πριγκίπισσες, όλοι έκαναν τους ανήξερους για την Καρδιά των Βουνών και τον πρίγκιπα Φάλογο. Ο Φλογομάτης όμως σύντομα κατάλαβε ότι του έλεγαν ψέματα και απαίτησε να του δώσουν την Καρδιά. Η Λομήτα τελικά ομολόγησε γελώντας σαν κακομαθημένο κοριτσάκι. «Ήρθες πολύ αργά Φλογομάτη! Ο βλάκας ο Φάλογος μου έφερε την Καρδιά κι εγώ την έδωσα στον αγαπημένο μου Τζίτζικα, που θα γίνει ο μέλλοντας σύζυγος μου! Θα ζήσουμε ευτυχισμένοι στο βασίλειο του, σε ένα νησί στη χώρα του Αυγούστου και δεν θα έχουμε ανάγκη κανέναν!» Το θράσος της πριγκίπισσας δεν σταμάτησε εκεί. Εκτός του ότι είχε χρησιμοποιήσει τον κουφό Φάλογο για λογαριασμό κάποιου άλλου, διέταξε στον πατέρα της να φυλακίσουν το Φλογομάτη. Εκείνος – πού ότι του ζητούσαν οι γυναίκες και οι κόρες του το έκανε ασυζητητί – φυλάκισε το Φλογομάτη στέλνοντας τον στα μπουντρούμια του πύργου του, στο ίδιο κελί όπου είχε φυλακίσει νωρίτερα τον πρίγκιπα Φάλογο. Όταν οι δυο τους συναντήθηκαν μέσα στο μπουντρούμι, ο Φλογομάτης είπε στον κουφό. «Μόλις δραπετεύουμε θύμισε μου να σου κόψω τα αυτιά! Δεν τα χρειάζεσαι άλλωστε…» Κι επειδή ο Φάλογος δεν καταλάβαινε τι του έλεγε ο Φλογομάτης, του τα είπε και στην νοηματική. Τρεις νύχτες έμεινε φυλακισμένος ο Φλογομάτης στον πύργο. Όμως για καλή του τύχη το τέταρτο βράδυ τον βρήκε ο Κρουν, το κοράκι που του άρεσε να στέκεται στα παράθυρα των φυλακισμένων και να τους κοροϊδεύει. Σάστισε όταν είδε τον Φλογομάτη φυλακισμένο και τον ρώτησε προς τι η καταδίκη του. «Είμαι αθώος Κρουν και φοβάμαι πως σε αυτό τον πύργο οι περισσότεροι έχουν καταδικαστεί άδικα. Πέτα μέχρι το σπίτι μου και ειδοποίησε το Δώδωνα για την κατάσταση μου.» Ο Κρουν έφυγε αμέσως να κάνει ότι του πρόσταξε ο Φλογομάτης. Πετώντας στο δάσος του Δώδωνα είδε ένα κομμάτι του δάσους μαραμένο κι ένα σωρό νεράιδες να τρέχουν έντρομες να ξεφύγουν. Τι είχε συμβεί; Ο Ντέμης, ο γρουσούζης νάνος βρισκόταν μπροστά από το Δώδωνα. «Μήπως ξέρετε που είναι ο Φλογομάτης;», ρωτούσε. «Ξέχασα τα ροδάκινα στο σπίτι του. Πήγα στο φίλο μου με άδεια χέρια και έγινα ρεζίλι, για αυτό και γύρισα πάλι πίσω. Όμως ο Φλογομάτης δεν είναι σπίτι. Βρήκα μόνο μια άρρωστη κολοκύθα που χρειάζεται νομίζω επειγόντως γιατρό. Μήπως ξέρετε που είναι ο Φλογομάτης.» Τότε εμφανίστηκε ο Κρουν και τους ενημέρωσε για το τι είχε συμβεί. «Ο Φλογομάτης αιχμάλωτος;;;», απόρησε ο Ντέμης. «Ο φίλος μου βρίσκεται σε κίνδυνο. Πρέπει να τον σώσω!» «Άντε μπράβο καλέ μου νάνε!», αναφώνησε όλος χαρά ο Δώδωνας που βρήκε την ευκαιρία να διώξει το νάνο από τα μέρη του. «Πήγαινε να τον σώσεις κι εγώ θα βρω γιατρό για το Θούλη.» Ο Ντέμης θα έκανε τα πάντα για να σώσει το φίλο του. Έφυγε αμέσως για την Ταούρια όπου ο Φλογομάτης ήταν αιχμάλωτος. Μόλις μπήκε στην πόλη – και πριν ακόμα – η γκαντεμιά του έγινε αισθητή και με το παραπάνω. Κόσμος αρρώσταινε, στέγες γκρεμίζονταν, πηγάδια στέρευαν, ζώα ψόφαγαν, κάρα συγκρούονταν, ποντίκια και κατσαρίδες σουλάτσαραν σε κάθε γωνιά της πόλης ενώ μαζί με τον Ντέμη έφτασαν στην πόλη δύο αγγελιοφόροι από άλλα βασίλεια όπου ανακοίνωναν πόλεμο. Μέχρι ο νάνος να φτάσει στο παλάτι, το μισό βασίλειο είχε καταστραφεί. Τρελαμένος ο βασιλιάς βγήκε στο μπαλκόνι του παλατιού του βλαστημώντας και εκτοξεύοντας κατάρες. «Τι στον κόρακα συνέβη απόψε;;;» «Μεγαλειότατε, ένας νάνος που φέρνει την καταστροφή στο πέρασμα του θέλει να σας δει…», του αποκρίθηκε ένας στρατιώτης. «Αυτός τα προκάλεσε όλα αυτά;;; Ποιος είναι;;;» «Είμαι ο Ντέμης!», φώναξε ο νάνος κάτω από το μπαλκόνι. «Ελευθερώστε το Φλογομάτη και όλους τους φυλακισμένους αμέσως!» «Φυλακίστε τον κι αυτόν!», διέταξε η πριγκίπισσα Λομήτα μόλις τον άκουσε. «Τρελή είσαι κόρη μου;;; Πρέπει να διώξουμε αυτόν τον γρουσούζη από δω, όχι να τον κρατήσουμε για πάντα!» Τότε στράφηκε στον Ντέμη και είπε: «Εντάξει νάνε. Θα ελευθερώσω τους αιχμαλώτους. Πάρε τους και εξαφανίσου από την πόλη μου!!!» Και πριν καλά-καλά πει αυτά τα λόγια, το μπαλκόνι κατέρρευσε και ο βασιλιάς με την κόρη του γκρεμοτσακίστηκαν. Οι φρουροί ελευθέρωσαν τους αιχμαλώτους κι έτσι ο Φλογομάτης ελευθερώθηκε. Ο Ντέμης τον υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες. «Φίλε μου!!! Επιτέλους σε βρίσκω! Είχα περάσει από το σπίτι σου γιατί ξέχασα τα ροδάκινα. Έτσι έμαθα πως ήσουν αιχμάλωτος και ήρθα να σε σώσω!» «Ευχαριστώ Ντέμη…», είπε ο Φλογομάτης τρέχοντας, τραβώντας μαζί του τον Φάλογο. «Έχω μια δουλειά και ….πρέπει να φύγω…Βιάζομαι.» «Μα που πας; Περίμενε!» Δίχως να περιμένει άλλο ο Φλογομάτης έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για την Ενάχθια, αφήνοντας πίσω τον Ντέμη στην ερειπωμένη πια Ταούρια. Ο βασιλιάς Άψαφος ευχαρίστησε τον Φλογομάτη που έφερε πίσω του γιο του σώο και του έδωσε ένα καράβι και μερικούς στρατιώτες για να ταξιδέψει στη χώρα του Αυγούστου και να κυνηγήσει τον Τζίτζικα. Ο Φάλογος, μετανοιωμένος που είχε κλέψει την Καρδιά των Βουνών προσφέρθηκε να πάει μαζί με το Φλογομάτη και να τον βοηθήσει. Ο Τζίτζικας ήταν ένας ύπουλος βάρδος. Η φιλοδοξία του ήταν να κατακτήσει τον κόσμο μέσα από τη μουσική. Αλλά επειδή ο ίδιος ήταν αποτυχημένος μουσικός χρησιμοποιούσε πονηρά τεχνάσματα για να πετύχει το σκοπό του. Η Καρδιά των Βουνών στα χέρια του ήταν όπλο επικίνδυνο. Ο Φλογομάτης ταξίδεψε στη μακρινή χώρα του Αυγούστου όπου όλοι τραγουδούσαν και χόρευαν κάτω από την ξεγνοιασιά στις χρυσαφένιες παραλίες με τα καταγάλανα νερά. Βρήκε τον ίδιο το βασιλιά και του εξήγησε το λόγο της επίσκεψης του καθώς και για τον Τζίτζικα όπου είχε καταφύγει σε κάποιο από τα νησιά του. Και τότε ο Αύγουστος είπε στο Φλογομάτη για ένα μυστήριο νησί στο οποίο κατέφευγαν μυστηριωδώς αρκετοί από τους υπηκόους του. Μίλησε για έναν περίεργο ρυθμό που τους έκανε να συμπεριφέρονται σαν ζόμπι ακολουθώντας τον. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι πίσω από αυτό κρυβόταν ο Τζίτζικας. Έτσι ο Φλογομάτης, μαζί με τον Φάλογο και τον βασιλιά Αύγουστο ξεκίνησαν να βρουν το μυστηριώδες νησί. Χρησιμοποίησαν τα δελφίνια του Αυγούστου που το εντόπισαν κατευθείαν. Και όταν βρέθηκαν στην ακτή του νησιού είδαν κάτι το τρομερό: εκατοντάδες άνθρωποι είχαν μετατραπεί σε ζόμπι, χόρευαν γύρω από μια εξέδρα που είχε στηθεί κάτω από ένα κυρτό βράχο. Στην εξέδρα βρισκόταν ο Τζίτζικας με την Καρδιά, η οποία στα χέρια του έβγαζε ένα ρυθμό, πολύ διαφορετικό από εκείνον που ο Φλογομάτης συνήθιζε να ακούει στο σπίτι του. Από ότι φαίνονταν κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί στο ρυθμό. Ακόμα και ο ίδιος ο Φλογομάτης ένιωθε να μετατρέπεται σε ζόμπι, ακολουθώντας την Καρδιά. Το ίδιο και ο Αύγουστος, ο οποίος πλησίασε και πρόσταξε τον Τζίτζικα να σταματήσει εκείνη τη μουσική. «Πολύ αργά Αύγουστε!», απάντησε εκείνος. «Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στο νέο μου όπλο. Σύντομα ο κόσμος θα γίνει δικός μου!» Και τότε έγειρε το σμαράγδι προς το μέρος του. «Επιτεθείτε του πιστοί μου!!!», φώναξε και τότε τα ζόμπι άφησαν το χορό και καθοδηγημένα από το ρυθμό που εντάθηκε όρμισαν στον Αύγουστο και το Φλογομάτη. Ο βασιλιάς προσπαθούσε να αντισταθεί στα ζόμπι, που ήταν κάποτε υπήκοοι του, χτυπώντας τους με τις γροθιές του. Ο Φλογομάτης, χρησιμοποιώντας τη φωτιά από τα μάτια του, έβαζε φωτιά στα ρούχα και στα μαλλιά τους, αναγκάζοντας τους έτσι να τρέχουν στη θάλασσα για να βραχούν. Όσο οι δυο τους πολεμούσαν τα ζόμπι, ο Φάλογος έτρεξε να πάρει την Καρδιά από τα χέρια του Τζίτζικα. Εκνευρισμένος όπως ήταν ο κουφός πρίγκιπας, που είχε πέσει θύμα απάτης του Τζίτζικα και της ερωμένης του, άρπαξε την Καρδιά και έπειτα μονομάχησε με τον εχθρό του. Μόλις το σμαράγδι έφυγε από τα χέρια του Τζίτζικα, τα ζόμπι έγιναν και πάλι άνθρωποι. Οι δύο τους πολεμούσαν με πάθος. Ο Φάλογος μαχόταν έντιμα όμως ο Τζίτζικας ύπουλα. Λίγο έλειψε ο Τζίτζικας να τον σκοτώσει καθώς κατάφερε να του βγει από πίσω έτοιμος να τον μαχαιρώσει πισώπλατα. Όμως τότε ο Αύγουστος χρησιμοποίησε τα μαγικά του και τον μεταμόρφωσε σε έντομο και συγκεκριμένα σε τζιτζίκι. Ένα μικρό φασαριόζικο τζιτζίκι το οποίο αργότερα το έβαλε σε ένα κλουβί και το κρέμασε στον ήλιο όπου και έσκασε από τη ζέστη και το κακό του. Μόλις ο Φλογομάτης άγγιξε την Καρδιά ένιωσε τον παλμό να ρέει μέσα του. Κατανόησε πλήρως τη σημασία του και αμέσως βρήκε την έμπνευση να πλάσει το παραμύθι του. Και αυτό και έκανε μόλις επέστρεψε την Καρδιά στη θέση της, ζωντανεύοντας τα Τραγουδιστά Βουνά και αργότερα στο σπιτικό του, όπου κάτω από τη συνοδεία της μουσικής των Βουνών, έγραψε ένα από τα ωραιότερα παραμύθια. Τώρα που το παραμύθι ήταν έτοιμο, γύρισε πίσω στην Σαφιφάνια για να το αφηγηθεί. Εκεί βρήκε τους υπόλοιπους εφτά παραμυθάδες που τον περίμεναν γύρω από την Αφηγηματική Φλόγα. Δύο μέρες είχαν μείνει μέχρι να έσβηνε για το δεκάχρονο ύπνο της. Μα πριν προλάβει ο Φλογομάτης να αφηγηθεί το παραμύθι του, η Φλόγα έσβησε! «Τι συμβαίνει;» «Αυτό είναι αδύνατο! Η Φλόγα κανονικά θα σβήσει μεθαύριο!» Τότε οι εφτά παραμυθάδες αντίκρισαν έναν νάνο να εμφανίζεται μέσα από τα δάσος και να χαμογελά στο Φλογομάτη με ανοιχτές αγκάλες. «Φίλε μου! Έφαγα τον κόσμο να σε βρω! Σε έψαχνα να μου δώσεις εκείνα τα ροδάκινα που ξέχασα στο σπίτι σου!» ΓΧ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted August 28, 2008 Share Posted August 28, 2008 Γιώργο, δεν έχω διαβάσει ακόμα την ιστορία σου αλλά χαίρομαι που παρά τις δυσκολίες κατάφερες τελικά να γράψεις για τον διαγωνισμό. Πιο πολύ βέβαια χαίρομαι που δεν συμμετέχουμε στον ίδιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted August 28, 2008 Author Share Posted August 28, 2008 Γιώργο, δεν έχω διαβάσει ακόμα την ιστορία σου αλλά χαίρομαι που παρά τις δυσκολίες κατάφερες τελικά να γράψεις για τον διαγωνισμό. Πιο πολύ βέβαια χαίρομαι που δεν συμμετέχουμε στον ίδιο. Κατάφερα που κατάφερα να μπω στην οχτάδα, κρίμα δεν ήταν να μην συμμετάσχω στην τελική; Βέβαια ήθελα λίγο ακόμα χρόνο για να το στρώσω αλλά δεν πειράζει. Thank you by the way! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted September 4, 2008 Share Posted September 4, 2008 Γραφή: Όπως σε όλα σου τα παραμύθια, η γραφή είναι απλή και στρωτή. Οι εικόνες σου είναι λιτές στα όρια της αφαίρεσης. Ναι, αυτό είναι το στυλ των παραμυθιών, αν και υποκειμενικά το βρίσκω βαρετό. Πλαίσιο: Στέρεο, πιστευτό και... γνωστό το πλαίσιο της ιστορίας. Διάφοροι χαρακτήρες εμφανίζονται ακριβώς όταν τους χρειάζεσαι αλλά φαντάζομαι κι αυτό συγχωρείται στα πλαίσια του παραμυθιού. Χαρακτήρες: Τι έμαθε ο Φλογομάτης από την περιπέτειά του; Τι είναι ο Παλμός και ποιος ο ρόλος του; Νομίζω έχασες την ευκαιρία να αναπτύξεις τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή σου. Πλοκή: Υπάρχει αρχή, μέση, τέλος και μάλιστα μια κυκλική πορεία που κάνει νόημα. Ο ρόλος της γκαντεμιάς είναι ίσως το μόνο πρωτότυπο στοιχείο της πλοκής. Διάλογοι: Νομίζω είχες την ιδανική αναλογία διαλόγων/αφήγησης. Οι διάλογοι είναι πιστευτοί και δένουν πολύ όμορφα με την αφήγηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted September 5, 2008 Author Share Posted September 5, 2008 Γραφή: Όπως σε όλα σου τα παραμύθια, η γραφή είναι απλή και στρωτή. Οι εικόνες σου είναι λιτές στα όρια της αφαίρεσης. Ναι, αυτό είναι το στυλ των παραμυθιών, αν και υποκειμενικά το βρίσκω βαρετό.Πλαίσιο: Στέρεο, πιστευτό και... γνωστό το πλαίσιο της ιστορίας. Διάφοροι χαρακτήρες εμφανίζονται ακριβώς όταν τους χρειάζεσαι αλλά φαντάζομαι κι αυτό συγχωρείται στα πλαίσια του παραμυθιού. Χαρακτήρες: Τι έμαθε ο Φλογομάτης από την περιπέτειά του; Τι είναι ο Παλμός και ποιος ο ρόλος του; Νομίζω έχασες την ευκαιρία να αναπτύξεις τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή σου. Πλοκή: Υπάρχει αρχή, μέση, τέλος και μάλιστα μια κυκλική πορεία που κάνει νόημα. Ο ρόλος της γκαντεμιάς είναι ίσως το μόνο πρωτότυπο στοιχείο της πλοκής. Διάλογοι: Νομίζω είχες την ιδανική αναλογία διαλόγων/αφήγησης. Οι διάλογοι είναι πιστευτοί και δένουν πολύ όμορφα με την αφήγηση. Γραφή: η γραφή είναι απλή διότι είμαι "συγγραφέας" (ας πούμε καλύτερα πεζογράφος) χαμηλού επιπέδου. Επίσης για να την κατανοεί ο απλός κοσμάκης. Όσο για τις εικόνες, θα το αναλάβει η κινηματογραφική μεταφορά του παραμυθιού. Πλαίσιο: Οι χαρακτήρες εμφανίζονται με αλφαβητική σειρά. Δεν είναι απομηχανής θεοί αλλά ακολουθούν τη συνέχεια των πράξεων τους. Ο Ντέμης βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή για να σώσει το Φλογομάτη επειδή ξέχασε τα ροδάκινα σπίτι του. Ο Κρουν επισκέπτεται τους φυλακισμένους για να τους κοροιδεύει όπως κάνει πάντα. Δεν είναι η πεταλούδα του Ράντακαστ που πέρασε τυχαία από τον πύργο του Σάρουμαν για να τη βρει ο Γκάντλαφ και να καλέσει τους αετούς. Χαρακτήρες: Αυτόν τον καιρό ο Φλογομάτης έχει κλειστεί στο σπίτι του και έτσι δεν μπορώ να μάθω τι στα αλήθεια έμαθε όταν άγγιξε την Καρδιά των Βουνών. Κι επειδή είναι και πεισματάρης και εγωίσταρος, νομίζω θα κάνει καιρό να μου εξομολογηθεί. Άλλωστε είναι πολύ ξεροκέφαλος για να αλλάξει χαρακτήρα μέσα από τις περιπέτειες του. Πλοκή: η γκαντεμιά είναι εκ φύσεως της πρωτότυπη. Χεχε, πέρα από την πλάκα (δηλαδή τα όσα έχουν γραφτεί παραπάνω) σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο για τις παρατηρήσεις. Όντως, όπως θα παρατήρησαν και τα άλλα παιδιά, υπάρχουν κενά στην ιστορία και είναι φανερήη βιασύνη, το μπέρδεμα και η αφήγηση γεγονότων που ξέφυγαν από την ισορροπία του παραμυθιού. Νεξτ ταιμ (την επόμενη φορά) θα είμαι πιο προσεχτικός και ελπίζω όχι τόσο βιαστικός. Θα σας έγραφα για το τι ένιωσε ο Φλογομάτης όταν άγγιξε την Καρδιά αλλά χρειαζόμουν πολλές ακόμα λέξεις τις οποίες μάλιστα και δανείστικα για να ολοκληρώσω το διηγηματάκι αυτό που ξεκίνησα (δεν θα ήταν κρίμα να το άφηνα;) Ευχαριστώ και όλους όσους το διάβασαν, είτε άφησαν είτε δεν άφησαν σχολιασμό, ειδικότερα εσένα Ναμρις! Και όχι δεν σου ετοιμάζω κάποια κατάρα διότι συμφωνώ σε όλα μαζί σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted September 6, 2008 Share Posted September 6, 2008 Συνήθως γράφω ριπόρτο με συγκεκριμένο σχέδιο, τύπου Τι ήθελε να πει ο συγγραφέας, τι δουλεύει και τι όχι. Αλλά στην δική σου περίπτωση θα βγω από το καθιερωμένο μοτίβο, όπως ακριβώς και η δική σου ιστορία. Στην αρχή οι 3000 λέξεις με τρόμαξαν αλλά το διήγημα τέλειωσε και ήθελα κι άλλο! Μπορεί να πιστεύεις ότι λείπουν πράγματα επειδή τα είχες στην φαντασία σου (όλοι μας αυτό σκεφτόμαστε όταν ανεβάζουμε κάτι) αλλά για τους υπόλοιπους που δεν ξέρουν και δεν μπορούν να ξέρουν τι άφησες έξω, είναι άρτιο. ΑΠό τις λίγες φορές που διάβασα κάτι και γέλασα δυνατά, όχι απλά χαμογέλασα: Αγαπημένες ατάκες που πραγματικά με ΣΚΟΤΩΣΑΝ: «Γκαντέμη Νάνε, παλιογρουσούζαρε!!!» φώναξε με τα μάτια του να φλογίζονται επικίνδυνα και το Θούλη από δίπλα να γελά βραχνά. «Μου τα διέλυσες όλα!!!» Κι επειδή ο Φάλογος δεν καταλάβαινε τι του έλεγε ο Φλογομάτης, του τα είπε και στην νοηματική. Μέχρι ο νάνος να φτάσει στο παλάτι, το μισό βασίλειο είχε καταστραφεί. «Τρελή είσαι κόρη μου;;; Πρέπει να διώξουμε αυτόν τον γρουσούζη από δω, όχι να τον κρατήσουμε για πάντα!» Και πριν καλά-καλά πει αυτά τα λόγια, το μπαλκόνι κατέρρευσε και ο βασιλιάς με την κόρη του γκρεμοτσακίστηκαν. Ένα μικρό φασαριόζικο τζιτζίκι το οποίο αργότερα το έβαλε σε ένα κλουβί και το κρέμασε στον ήλιο όπου και έσκασε από τη ζέστη και το κακό του. Ο Ντέμης είναι ίσως ο πιο διασκεδαστικός χαρακτήρας που έχω διαβάσει μέσα στο φόρουμ. Δεν μου έρχεται κάποιος άλλος αυτή τη στιγμή πάντως. Αυτό το ανάλαφρο διήγημα θέλω να το ξαναδιαβάζω από καιρό σε καιρό γιατί μια απλή (ΕΛΛΕΙΨΗ) ιδέας μετατράπηκε σε ένα δροσερό παραμύθι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naurgul Posted September 6, 2008 Share Posted September 6, 2008 Ιδέα: Ένας παραμυθάς ήρωας σε ένα διαγωνισμό. Ενώ προσπαθούσε να κατανοήσει το νόημα του θέματος μπλέκεται σε μια ιστορία με σειρά ερωτευμένων και την κλοπή ενός (ως επί το πλείστον) MacGuffin. Για να συμμετάσχει στο διαγωνισμό χρειάζεται το MacGuffin αλλά σε όλη την ιστορία αυτό και το νόημά του ελάχιστα αναπτύσσονται. Αντίθετα παρατίθεται ένα πλήθος περιστατικών καθώς τα στοιχεία οδηγούν στον μεγάλο κακό. Το πρόβλημα με την καρδιά των τραγουδιστών βουνών είναι ότι το νόημά της λίγο αναλύεται και η πρακτική χρηστική της αξία για τον Τζίτζικα είναι από λογοτεχνική άποψη σχετικά ασήμαντη: κάνεις ανθρώπους ζόμπι-υπηρέτες. Αυτό που δε μου άρεσε είναι ότι κάποια από τα πράγματα που αναφέρονται δε παίζουν ιδιαίτερο ρόλο... όπως οι μουσικοί πειρατές και ο γάμος για τον οποίο προορίζονταν τα ροδάκινα. Από την άλλη βρήκα πολύ πετυχημένη τη χρήση του Ντέμη. Ένα άλλο αρνητικό στοιχείο είναι η υπερβολική χρήση του παντογνώστη δέντρου και των βασιλιάδων. Μόλις δε ξέρει τι να κάνει, ρωτάει το δέντρο. Μόλις χρειάζεται κάτι σε μία χώρα, ρωτάει το σχετικό βασιλιά. Νομίζω έπρεπε υπάρχουν καλύτερα ευρήματα για να προωθηθεί η πλοκή σε εκείνα τα σημεία. Επιπλέον, το εύρημα ότι η φλόγα τους ανακοινώνει το θέμα είναι λίγο πεζό, δε μπορούσες να το κάνεις λίγο πιο ενδιαφέρον; Ας πούμε, θα μπορούσε να τους δείξει ένα όραμα ή να τους κάνει να ακούν ένα παλμό όλη την ώρα. Θα ήθελα, τέλος, να συνδέονται κάπως καλύτερα τα περιστατικά της περιπέτειας με το νόημα του παλμού (όποιο και να είναι αυτό) και να υπονοείται ότι ο Φλογομάτης θα έγραφε στο διαγωνισμό την ιστορία που είχε μόλις ζήσει, αν του δίνονταν η ευκαιρία. Εκτέλεση: Είναι πολύ χαρακτηριστική η γραφή του συγγραφέα. Το κείμενο ρέει πολύ γρήγορα και αφήνει μια διασκεδαστική αίσθηση. Νομίζω όμως ότι το παρακάνεις. Σε όλο το κείμενο δε σταματάς να πάρεις ούτε μια ανάσα, νομίζω θα ήταν καλό να μπει καμιά περιγραφή πού και πού, είναι κουραστικό αν όλο το κείμενο τρέχει με γοργούς ρυθμούς. Αυτό θα βοηθούσε να γίνουν και λίγο πιο ενδιαφέροντες οι πιο δευτερεύοντες χαρακτήρες. Κάποιες λεπτομέρειες που παρατήρησα είναι ότι ένα "τις" το έκανες "της" και κάπου αλλού ένα "η" το έκανες "ο". Τέλος, μου φαίνεται ότι τα πολλά ερωτηματικά ή θαυμαστικά το ένα μετά το άλλο είναι κάπως ενοχλητικά. Σημείωση: Δέχομαι και ενθαρρύνω κάθε είδους απάντηση, ένσταση, αίτημα επεξήγησης κλπ πάνω στην κριτική από τον συγγραφέα ή οποιοδήποτε άλλο μέλος. Εγγυώμαι ότι αυτό δε θα επηρεάσει την ποσότητα ή την ποιότητα των κριτικών μου. Περισσότερες πληροφορίες εδώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 11, 2008 Share Posted September 11, 2008 Καταρχήν, η παρωδία των συμμετεχόντων είναι εξαιρετική και υποκλίνομαι μουσιού εις το τάλαντόν σας. Κι επίσης και στο πλάσιμο όλων αυτών των υπέροχων δέντρων, που με κάνανε να σκυλιάσω από τη ζήλια μου (Τώρα θα δεις, όλο κουσούρια θα βρω την ιστορία, θα σι καταπουντίσου…) Ο πρήγκιψ Φάλογος που ήτανε και κουφός με έκανε να γελάσω τόσο που ξεκόλλησε το σαγόνι από τη θέση του. Και δε συνεχίζω, ούτε καν για να αναφέρω το Ντέμη, διότι θα μας πάρει το πρωί. Θα συμφωνήσω με τους προλαλίσαντες ότι από ένα σημείο κι ύστερα τρέχεις, αλλά δεν είμαι και τελείως σίγουρη ότι δε μου άρεσε το τρέξιμο αυτό. Προτιμώ τις ιστορίες που μου δίνουν τη δυνατότητα να πλάσω εγώ τις εικόνες με το μυαλό μου. Όποια και αν είναι η κατάταξη των υπολοίπων ιστοριών, η δική σου είναι σίγουρη στην κορυφή. Και μια συμβουλή, αν δε γίνομαι πολύ τολμηρή: ξεκόλλα από τους ξεκοιλιασμένους εκδότες και γράψε 100,000 λέξεις με το Φλογομάτη. Θα γίνεις φίρμα σε ντε-τε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted September 11, 2008 Share Posted September 11, 2008 (edited) Πέρα από κάθε κριτική ή την πλάκα που κάνουμε μεταξύ μας, θέλω να σου πω δυο λόγια σοβαρά και αν έχεις τη διάθεση άκουσε τα. Μέσα στην ιστορία σου έχεις άφθονο υλικό και πολύ καλούς χαρακτήρες για κάτι μεγάλο σε πλήθος λέξεων που αν το γράψεις σωστά θα είναι ένα πολύ όμορφο μυθιστόρημα. Προσπάθησε να συγκεντρώσεις όλους αυτούς τους ήρωες σε μια ιστορία που μπορεί κάλλιστα να είναι σπονδυλωτή όπως αυτή εδώ, ενώ μπορεί να έχει άλλο θέμα. Ίσως πάλι κάτι σε αναζήτηση. Πιστεύω πως θα ήταν ταιριαστό. Ο Θούλης, ο Φλογομάτης, τα τραγουδιστά βουνά με τα δέντρα τους, ο Ντέμης όλοι αυτοί οι πρίγκιπες, πριγκίπισσες και βασιλιάδες αλλά και οι ήρωες της προηγούμενης ιστορίας (γελαστός κολοκυθούλης) είναι κρίμα να μην αξιοποιηθούν περισσότερο. Φιλική συμβουλή: Στρώσε κάτω τον ποπό σου και γράφε. Αν θέλεις γνώμες στην πορεία εδώ είμαστε όλοι μας είτε στο εργαστήριο είτε προσωπικά. Διάβασε ξανά τις κριτικές των παιδιών και ειδικά του Ναμρις και της Ευθυμίας. Εύχομαι να κάνεις το σωστό. Αν αισθάνεσαι ότι σε πιέζω μπορείς να με βρίσεις ελεύθερα αλλά δεν επιτρέπεται να μην κάνεις ότι σου λέω. edit: Το inbox είναι full. Edited September 11, 2008 by kitsos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted September 11, 2008 Author Share Posted September 11, 2008 Φιλική συμβουλή: Στρώσε κάτω τον ποπό σου και γράφε. Αν θέλεις γνώμες στην πορεία εδώ είμαστε όλοι μας είτε στο εργαστήριο είτε προσωπικά. Διάβασε ξανά τις κριτικές των παιδιών και ειδικά του Ναμρις και της Ευθυμίας. Εύχομαι να κάνεις το σωστό. edit: Το inbox είναι full. Αν μου βγάλεις ένα μισθό, έστω κάτι λιγότερο από το βασικό, ευχαρίστως να κάτσω να γράψω κάτι μεγαλύτερο με το Φλογομάτη και την παρέα του (οι οποίοι είναι πιο καταστροφικοί από τον Ντέμη και το Φαλογο. Που χρόνος φίλε μου; Έχω κάτι στα σκαριά αλλά για να δούμε τι θα γίνει. Θα το προσπαθήσω. Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον! edit: το inbox είναι γεμάτο από γράμματα που στέλνουν οι fans του Θούλη (λέμε τώρα!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted November 1, 2008 Share Posted November 1, 2008 οι υπόλοιποι έχουν δίκιο! ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΤΟΝ ΤΟΝ ΕΡΜΟ! Του αξίζει Όχι απαραίτητα σε μυθιστόρημα, αλλά μικρές ιστορίες σαν αυτή με περιπέτειες του Φλογομάτη και του Θούλη του! Είναι υπέροχο Παρατηρητή, ΥΠΕΡΟΧΟ! Τον λατρεύω αυτόν τον Θούλη, θέλω να γελάω συνέχεια σαν τον Θούλη, απο την ώρα που διαβασα την πρώτη ιστορία το πρωί, όλα τα βλέπω όμορφα, θα διάβαζα την ιστορία και στην κόρη μου, αλλά δεν θα την καταλάβει ακόμα, θα μου ζητάει εξηγήσεις και εγώ θα θέλω μόνο να διαβάζω όχι να επεξηγώ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ ΕΙΣΑΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ, κι επιτέλους, κάτσε γράψτον (έχεις ήδη δύο ιστορίες του πλάκα-πλάκα, εκτός κι αν έχεις κι άλλες και δεν τις είδα ακόμα???) No 1 THOULIS FAN (aka blondbrained) Ρε σείς, πού ήσασταν ρε σείς τόσο καιρό? Είμαι σε συγκίνησις mode τώρα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted November 2, 2008 Author Share Posted November 2, 2008 οι υπόλοιποι έχουν δίκιο! ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΤΟΝ ΤΟΝ ΕΡΜΟ! Του αξίζει Όχι απαραίτητα σε μυθιστόρημα, αλλά μικρές ιστορίες σαν αυτή με περιπέτειες του Φλογομάτη και του Θούλη του!Είναι υπέροχο Παρατηρητή, ΥΠΕΡΟΧΟ! Τον λατρεύω αυτόν τον Θούλη, θέλω να γελάω συνέχεια σαν τον Θούλη, απο την ώρα που διαβασα την πρώτη ιστορία το πρωί, όλα τα βλέπω όμορφα, θα διάβαζα την ιστορία και στην κόρη μου, αλλά δεν θα την καταλάβει ακόμα, θα μου ζητάει εξηγήσεις και εγώ θα θέλω μόνο να διαβάζω όχι να επεξηγώ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ ΕΙΣΑΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ, κι επιτέλους, κάτσε γράψτον (έχεις ήδη δύο ιστορίες του πλάκα-πλάκα, εκτός κι αν έχεις κι άλλες και δεν τις είδα ακόμα???) No 1 THOULIS FAN (aka blondbrained) Ρε σείς, πού ήσασταν ρε σείς τόσο καιρό? Είμαι σε συγκίνησις mode τώρα! Βασικά εσύ είσαι που με συγκίνησες Bloodbrained με τα λόγια σου. Εύχομαι πραγματικά να σου αρέσει ο Θούλης και ο...ας πούμε...χαζομπαμπάς του, ο Φλογομάτης. Και βλέποντας εχθές κλεφτα το ποστ σου αυτό, κάθισα και συνέχισα μια ιστοριούλα του Θούλη που είχα αφήσει ανολοκλήρωτη. Ο Φλογομάτης αυτόν τον καιρό απουσιάζει σε κάποιο ταξίδι. Όταν επιστρέψει και μου διηγηθεί τις ιστορίες του θα προσπαθήσω να βρω χρόνο να τις γράψω. Έχει και κάτι άλλους τρελούς μαζί του...! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted November 2, 2008 Share Posted November 2, 2008 Ωρε γέλια που μας περιμένουν! Και ρε Παρατηρητή, τι γίνεται με τον επόμενο διαγωνισμό; Βάζεις και το θέμα εσύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted November 2, 2008 Author Share Posted November 2, 2008 Ωρε γέλια που μας περιμένουν!Και ρε Παρατηρητή, τι γίνεται με τον επόμενο διαγωνισμό; Βάζεις και το θέμα εσύ. :tongue: Ναι, ελπίζω όντως να γελάσετε! Έχουμε και το διαγωνισμό! Δεν τον έχω ξεχάσει. Η απότομη αλλαγή με τη δουλειά όπως είναι εμφανές με έχει απομακρύνει απο το φόρουμ. Άσε που για δυομιση μήνες δεν είχα ίντερνετ στο σπίτι. Όμως τώρα φοβάμαι ότι αν οργανώσω το διαγωνισμό θα συμπέσει με το νανορίμο που γράφουν κάποιοι από τους βετεράνους μας. Να το περιμένετε σύντομα πάντως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted November 2, 2008 Share Posted November 2, 2008 Ο Φλογομάτης αυτόν τον καιρό απουσιάζει σε κάποιο ταξίδι. Όταν επιστρέψει και μου διηγηθεί τις ιστορίες του θα προσπαθήσω να βρω χρόνο να τις γράψω. Έχει και κάτι άλλους τρελούς μαζί του...! ΓΙΕΣ!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted November 18, 2008 Share Posted November 18, 2008 εγώ δεν θα κρίνω τα τεχνικά κομμάτια του παραπάνω παραμυθιού γιατί πρώτον έχουν ήδη ακουστεί υπέρπολλα και δεύτερον, πάντα τα παραμύθια έχουν και ένα μυστήριο ... "αλλάθητο"!!! Το μόνο το οποίο έχω να πω είναι πως οι διάλογοι ήταν ΠΑΝΕΞΥΠΝΟΙ και πολλοί αστείοι, προσοχή, όχι γελοίοι, ΑΣΤΕΙΟΙ και το τονίζω γιατί έχουμε μια τάση οι αναγνώστες να τα μπλέκουμε αυτά τα δύο! Συμφωνώ πάντως με τους προλαλύσαντες πως θα γινόταν ένα πολλή ωραίο μυθιστόρημα, καθώς μοιάζει σαν να έχεις γράψει το μυθιστόρημα και εν κατακλείδη γράφεις μια περίληψη ή παρουσίαση του. Προσπάθησε το! Απο 'μένα ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ!! Αυτά!!! :tongue: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted November 18, 2008 Author Share Posted November 18, 2008 Σε ευχαριστώ Τρεγκοριανέ και καλωσόρισες στην παρέα! Κι επειδή βλέπω τον Ιγκμοντ πολύ τσαντίλα τώρα τελευταία θα του στείλω το Θούλη να του χαρίσει λίγο γέλιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted November 19, 2008 Share Posted November 19, 2008 (edited) Ποιος είναι ο Ιγκμοντ; Μήπως ο "Ίντγκορ" απ' την ιστορία μου ;;; Αν ναι, θα δεις ότι έχει τους λόγους του!!! :tongue: Edited November 19, 2008 by TheTregorian Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted October 8, 2009 Share Posted October 8, 2009 No comment is fair here.... Θούλης φορ εβερ.... Καλά ο Ντέμης στο τέλος ήταν όλα τα λεφτά.... Να μην επαναλάβω τους προηγούμενους σχολιασμούς ε? Ο Φλογομάτης και η παρέα του ανταγωνίζονται επάξια πολλά παραμύθια.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 31, 2012 Share Posted March 31, 2012 Αρκετή πλάκα και παραπάνω από αρκετή φαντασία, συν ενθουσιασμός του συγγραφέα. Πιο πολύ μου άρεσαν τα ονόματα(ο Νεκροθάφτης είναι ο Nihilio; ) και γέλασα ειδικά με τον κουφό πρίγκηπα που τον λένε "Φάλογο"! Και ο Ντέμης ο γκαντέμης επίσης! Ο κόσμος που έχεις φτιάξει φαίνεται στολισμένος με πολλές παραμυθοϊδέες σε κάθε γωνίτσα του και ελπίζω να διάβασες επιτέλους την "Ιστορία χωρίς τέλος". Μπράβο, μικρέ μας σατανιστή! Θέλουμε κι άλλα από τον κόσμο αυτό. Στα αρνητικά η προφανής βιασύνη στο γράψιμο. Μια κουταλιά της σούπας ορθογραφία κάθε μεσημέρι πριν το φαγητό και όλα θα φτιάξουν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted March 31, 2012 Share Posted March 31, 2012 Μια κουταλιά της σούπας ορθογραφία κάθε μεσημέρι πριν το φαγητό και όλα θα φτιάξουν Αυτή η ατάκα ανεβαίνει στο πόντιουμ και παίρνει seal of approval. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 31, 2012 Share Posted March 31, 2012 Μια κουταλιά της σούπας ορθογραφία κάθε μεσημέρι πριν το φαγητό και όλα θα φτιάξουν Αυτή η ατάκα ανεβαίνει στο πόντιουμ και παίρνει seal of approval. Ήμουν ανάμεσα σε αυτό και στο "Με μια καλή κυρία που λέγεται ορθογραφία είστε ελαφρώς μαλωμένοι". Βρε τον κακομοίρη τον μικρό μας σατανιστή! Θα δει ξαφνικά κάμποσα σχόλια παραπάνω στο τόπικ και θα νομίζει ότι (όλα) αφορούν το διήγημα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted April 2, 2012 Share Posted April 2, 2012 ο κουφός Πρίγκιπας Φάλογος και η πριγκίπισσα Λομύτα;; ε μ' άρεσε πάρα πολύ, μπράβο συγγραφέα! Πολύχρωμη φαντασία που την ζωντανεύεις πολύ παραμυθένια (α τι περίεργο θα μου πεις, παραμύθι γράφεις) Εύχομαι καλή τύχη να έχει ο Φλογομάτης και στις επόμενες περιπέτειες που θα του τύχουν. που σημαίνει ότι καλό θα είναι να μην πάρει μαζί του το Ντέμη α κι αυτό: Χρησιμοποιούσαν την ομορφιά τους για να σαγηνεύουν τους άντρες των γειτονικών περιοχών ώστε να τους κάνουν όλα τα χατίρια, σε αντάλλαγμα της καρδιάς τους. Βέβαια την καρδιά τους ποτέ δεν την έδιναν στα θύματα τους διότι οι ίδιες ήταν ερωτευμένες με άλλους, πιο ύπουλους από ότι ήταν οι ίδιες, για τους οποίους έκαναν και αυτές τα πάντα για να τους κατακτήσουν. αυτό θα πει τα παραμύθια είναι βγαλμένα απ' τη ζωή Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gismofbi Posted August 27, 2012 Share Posted August 27, 2012 Γέλασα με την ψυχή μου με αυτό το παραμυθάκι. Οι χαρακτήρες σου είναι ολοζώντανοι και η πλοκή λιτή αλλά αρμονική. Ο παραμυθόκοσμος σου μου φάνηκε έξυπνα πλασμένος με τόσα υπέροχα δέντρα, βουνά, βασίλεια. Ζήλεψα που δεν το έγραψα εγώ, να σου πω την αλήθεια. Υ.Γ. Ο Ντέμης είναι όλα τα λεφτά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.