Συμμαχίες

[Nova]

Όνομα Συγγραφέα: Νώντας Β.

Είδος: ΕΦ

Βία; Ναι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 3400 (2562 word count)

Αυτοτελής; Ναι

Συμμαχίες

Η Γκρέτα γονάτισε για να κάνει την προσευχή της. Για εκείνη η προσευχή πριν από κάθε τι σημαντικό ήταν ότι το σπουδαιότερο. Έπρεπε να ζητάει τη βοήθεια και την καθοδήγηση του Θεού για να επιτύχει τους στόχους της που ήταν και στόχοι της εκκλησίας. Για την Γκρέτα πίστη χωρίς καθημερινή προσευχή ήταν υποκρισία.

Όταν τελείωσε, όπως κάθε φορά, αισθάνθηκε μια γαλήνη και μια αρμονία με τον κόσμο, που μόνο η προσωπική επαφή με το Θεό μπορούσε να της δώσει και άρχισε να ετοιμάζεται. Είχε αρκετό χρόνο ακόμη, οι αναχωρήσεις ξεκινούσαν μιάμιση ώρα αργότερα και θα ήταν εκεί πολύ πιο πριν.

 

Η επιλογή των ρούχων ήταν σημαντική και η Γκρέτα, αν και πιστή Χριστιανή εκείνη τη μέρα έπρεπε να παρατήσει τις μακριές φούστες τις και τα μεγάλα πουλόβερ, που τόσο πολύ της άρεσαν να φοράει για να κρύβει το μεγάλο στήθος της και την καλοσχηματισμένη περιφέρειά της. Ήξερε πολύ καλά πως η ίδια και οι συναγωνιστές της δεν θα υπέκυπταν στον πειρασμό –θα εμπιστευόταν τον καθένα τους με τη ζωή της- αλλά όπως όλα τα πράγματα ήθελαν και τη βοήθεια σου πέρα από εκείνη του Θεού για να έρθουν κατ’ ευχή.

 

Αντίθετα φόρεσε μια πράσινη κοντομάνικη μπλούζα κάτω από το λεπτό μπουφάν της και ένα μπλουτζίν, που αν και ήταν αρκετά φαρδύ έδειχνε παρά πάνω από όσο θα ήθελε. Βλέποντας τη φιγούρα της στον καθρέφτη ντυμένη έτσι ξεδιάντροπα ήταν σαν να έβλεπε μια πόρνη, έκανε το σταυρό της και έκανε μετάνοια φιλώντας το χέρι της μουρμουρίζοντας μια μικρή προσευχή για να τη συγχωρέσει και να της δώσει δύναμη ο Θεός. Αμέσως αισθάνθηκε καλύτερα και σκέφτηκε πως ότι έκανε ήτανε θέλημα Του και έπρεπε να σηκώσει το δικό της σταυρό του μαρτυρίου για Την Χάρη Του. Ήταν απαραίτητο να είναι ντυμένη με αυτόν τον τρόπο, αφού στις επόμενες ώρες θα έτρεχε, θα φώναζε ίσως και να χρειαζόταν να υπερασπιστεί τον εαυτό της απέναντι στους άπιστους και μια φούστα θα σηκώνονταν και θα αποκάλυπτε πολλά, ενώ τα μανίκια μπορούσαν πάντα να χρησιμοποιηθούν σαν λαβές και να της δημιουργήσουν προβλήματα.

 

Μετά έφτιαξε τα μαλλιά της. Στην ίδια άρεσαν οι κοτσίδες, αλλά η εμπειρία της έλεγε πως δεν ήταν καλή ιδέα ούτε οι κοτσίδες, ούτε τα λυτά μαλλιά. Τα μαλλιά μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν –και δυστυχώς είχαν χρησιμοποιηθεί μια δυο φορές στην αρχή- για να την πετάξουν στο έδαφος και να την ακινητοποιήσουν. Η καλύτερη λύση ήταν να κάνει κάποιο χτένισμα που θα κρατούσε τα μαλλιά όσο περισσότερο ήταν δυνατόν κολλημένα στο κεφάλι. Ασχολήθηκε αρκετή ώρα για να πετύχει το σωστό χτένισμα, αλλά στο τέλος ήταν ευχαριστημένη με το λειτουργικό και το αισθητικό αποτέλεσμα. Ποτέ κανένας άγιος ή πατέρας της εκκλησίας δεν είχε μιλήσει ενάντια στις περίτεχνες κομμώσεις που δίνανε πειθαρχία στα μαλλιά. Ενάντια στα λυτά μαλλιά ναι, αυτά μπορούσαν να δώσουν στους άντρες την εντύπωση πως μια γυναίκα με λυτά μαλλιά ήταν και ‘λυτών’ ηθών, αλλά όχι απέναντι στις περίτεχνες κομμώσεις. Αν και υπήρχαν λόγια που στιγμάτιζαν τη γυναικεία ηδυπάθεια, πίστευε πως δεν είχε ξεπεράσει τα όρια.

 

Και τέλος πριν φύγει από το σπίτι πήρε το ηλεκτρονικό πλακάτ της. Εκείνο το πρωί θα διαδηλώνανε κατά των αναχωρήσεων των ομοφυλοφίλων. Επέλεξε τα συνθήματα που θα χρησιμοποιούσε στο πλακάτ και τα ανέβασε στην κορυφή της λίστας. Η Ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία, Η Ομοφυλοφιλία είναι μια βρωμερή ασθένεια που μολύνει το αίμα της κοινωνίας και το Οι Ομοφυλόφιλοι θα καούν στην κόλαση ήταν οι τρεις επιλογές της.

 

Κοίταξε το ημερολόγιο. Ήταν Τρίτη και οι επόμενες δύο διαδηλώσεις ήταν την Παρασκευή και το Σάββατο. Την Παρασκευή ενάντια στους Φιλελεύθερους και το Σάββατο ενάντια στους Φασίστες. Την Παρασκευή θα είχαν τους Ομοφυλόφιλους εχθρούς τους ενώ το Σάββατο θα τους είχαν ανάγκη ενάντια στους Φασίστες. Αυτές οι μεταβαλλόμενες συμμαχίες έπρεπε να υπολογιστούν πριν πάει στη διαδήλωση. Αν τους είχαν ανάγκη σε μια από τις επόμενες ημέρες θα έπρεπε να είναι πιο ήπιοι και εκείνη και οι συναγωνιστές της για να μην τους αποξενώσουν. Την επόμενη Τετάρτη θα διαδήλωναν κατά των Ισλαμιστών.

 

Εκείνο το πρωί Φασίστες και Μουσουλμάνοι θα ήταν στο πλευρό τους ενώ Φεμινίστριες, Ομοφυλόφιλοι, Φιλελεύθεροι και Κομουνιστές εναντίων τους. Την Παρασκευή Φιλελεύθεροι, Φεμινίστριες και Ομοφυλόφιλοι πάλι θα κάνανε συμμαχία ενώ Φασίστες, Κομουνιστές, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί θα αντιμετώπιζαν αυτούς και τις φιλελεύθερες ιδέες τους. Το Σάββατο όλοι θα τα βάζανε με τους Φασίστες, ενώ την επόμενη Τετάρτη ίσως οι Φιλελεύθεροι να υποστήριζαν τους Μουσουλμάνους, αλλά μόνο στα λόγια, ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα γυρνούσανε εναντίων τους.

 

Το πραγματικό ερώτημα ήταν η στάση των Παγανιστών και των Συνθετικών και η μόνη σταθερά η θέση των Καθαρών. Οι Καθαροί ήταν ενάντια στα ταξίδια γι’ αυτό διαδηλώνανε ενάντια σε όλους και δημιουργούσανε σπάνια συμμαχίες. Οι Παγανιστές ήταν πολύ ασταθείς, στις συμμαχίες και στις παρουσίες τους, όσο για τους Συνθετικούς αυτοί ενδιαφερότανε μόνο όταν ταξίδευαν όμοιοί τους και αδιαφορούσαν για όλους τους άλλους.

 

Δεν είχαν μεγάλη ανάγκη τους Ομοφυλόφιλους, τους Φιλελεύθερους ή τις Φεμινίστριες για τις επόμενες ημέρες και για αυτό διάλεξε το σύνθημα ‘Η Ομοφυλοφιλία είναι μια βρωμερή ασθένεια που μολύνει το αίμα της κοινωνίας’ το πιο σκληρό κατά τη γνώμη της, φόρεσε τo καλύτερο χαμόγελό της και έφυγε από το σπίτι.

 

-----------------------------------------------------------------------------------------

 

Στις αναχωρήσεις το πλήθος είχε μαζευτεί και ήταν ανυπόμονο. Η Γκρέτα βρήκε την ομάδα της τους υπόλοιπους Χριστιανούς και αφού τους χαιρέτησε προσπάθησε να πάρει νέα σχετικά με το πώς ήταν τα πράγματα. Οι Παγανιστές ήταν οι μοναδικοί που θα λείπανε εκείνη την ημέρα αν και οι φήμες λέγανε πως θα ερχόταν πάνω από εξακόσιοι ταξιδιώτες για την αναχώρηση –νούμερο αρκετά μεγάλο- και πως θα διαδήλωναν μαζί τους οι Συνθετικοί και οι Καθαροί.

 

Η παρουσία των Καθαρών και η θέση τους ήταν αναμενόμενη. Οι Συνθετικοί όμως ήταν το πραγματικό ερώτημα για την Γκρέτα και δεν μπορούσε να φανταστεί για ποιο λόγο ένα σωρό ανθρωπόμορφων ανδροειδών -που παράβαιναν ακόμη και με την ύπαρξή τους κάθε νόμο του Θεού- θα μαζεύονταν εκείνο το πρωί για να διαδηλώσουν μαζί με ενάρετους ανθρώπους, μέχρι που έμαθε πως στον προορισμό της σημερινής αναχώρησης υπήρχαν νόμοι κατά των Συνθετικών. Φυσικά μηχανές όπως αυτές δεν νοιάζονται για το λόγο του Θεού και για την τάξη που Εκείνος δημιούργησε στον κόσμο για να διαδηλώσουν ενάντια στην ομοφυλοφιλία Το μοναδικό που τα ενδιέφερε ήταν να πολεμήσουν όποιον είχε έστω και λίγη κοινή λογική ώστε να αρνηθεί σε μηχανές δικαιώματα που ανήκανε μόνο σε ανθρώπους.

 

Το πλήθος ήταν ακόμη ανοργάνωτο. Οι Χριστιανοί είχανε μαζευτεί πιο κοντά στην πόρτα και δίπλα τους είχανε στηθεί οι Φασίστες. Απέναντι στους Χριστιανούς ήταν οι Ομοφυλόφιλοι, που εκείνο το πρωί ήταν πολλοί περισσότεροι από ότι συνήθως, και ανάμεσά τους σε μικρές ομάδες ήταν οι Φιλελεύθεροι και οι Φεμινίστριες. Απέναντι της ήταν μια κοντή μαύρη λεσβία με ξυρισμένο κεφάλι που κοιτούσε προς το μέρος της, της έστελνε φιλιά, έγλυφε τα χείλια με τη γλώσσα κοιτώντας την και έκανε χειρονομίες που έδειχναν πως ήθελε να χαϊδέψει το στήθος της Γκρέτας. Ήξερε πως το έκανε για να την προκαλέσει και τις πρώτες φορές που συνέβη στη Γκρέτα κάτι παρόμοιο άρχισε να προσεύχεται και κάνει το σταυρό της, αλλά τώρα πια ήξερε πως αυτό περίμεναν η γυναίκα και οι φίλες τις για να ξεσπάσουν στα γέλια. Έκανε το μοναδικό που θα τις σταματούσε, άρχισε να κουνάει το πλακάτ ψηλά και να φωνάζει όσο δυνατά μπορούσε το σύνθημα ‘Η Ομοφυλοφιλία είναι μια βρωμερή ασθένεια που μολύνει το αίμα της κοινωνίας’.

Το πρώτο πούλμαν σταμάτησε δίπλα στο πεζοδρόμιο και οι πόρτες του άνοιξαν. Άνδρες με προκλητικό αέρα, ντυμένοι έξαλλα, ορισμένοι φορώντας ακόμη και γυναικεία ρούχα και με έντονα θηλυπρεπείς κινήσεις βγήκανε από το πούλμαν. Η αστυνομία έφτιαξε ένα διάδρομο ανάμεσα στους διαδηλωτές και τους ταξιδιώτες. Τα συνθήματα άρχισαν να δονούν ρυθμικά την ατμόσφαιρα.

 

Δίπλα της ένας ψηλός Ασιάτης Φασίστας, Γιαπωνέζος φυσικά, την κοίταξε και της έκλεισε το μάτι. Εκείνη τον κοίταξε αγριεμένη, αλλά ο Ασιάτης απλά σήκωσε τους ώμους και γέλασε με την αντίδρασή της.

 

Το ποιος ακριβώς ξεκίνησε τη φασαρία ήταν άγνωστο και αδιάφορο. Αμέσως οι αστυνομικοί προσπάθησαν να φυγαδέψουν τους ταξιδιώτες ενώ οι αντίπαλες παρατάξεις είχαν ήδη πιαστεί στα χέρια. Η λεσβία που της έκανε τη χειρονομία ήρθε προς το μέρος της αλλά ο Γιαπωνέζος κινήθηκε γρήγορα και την προσγείωσε με μια γροθιά στο πρόσωπο πριν φτάσει κοντά της.

 

Οι ταξιδιώτες καταφέρανε να περάσουνε και να μπούνε στο κτίριο των αναχωρήσεων, αλλά οι συγκρούσεις πίσω τους συνεχιζότανε. Νέες αστυνομικές δυνάμεις άρχισαν να χωρίζουν τις Φεμινίστριες από τους Χριστιανούς και σύντομα όλες οι παρατάξεις είχανε χωριστεί και προχωρούσαν σε ανασυγκρότηση. Η αστυνομία είχε μάθει να μην κάνει τις συλλήψεις παρά μετά το τέλος των αναχωρήσεων για να μην οξύνει τα πνεύματα. Όσο περισσότερο οι διαδηλωτές ήταν τσατισμένοι τόσο περισσότερο ξύλο έτρωγαν οι αστυνομικοί. Η Γκρέτα είχε προλάβει να κατεβάσει το πλακάτ πάνω στο κεφάλι μιας λεσβίας που οι υπόλοιπες τραβήξανε μισοαναίσθητη μακριά πίσω από το πλήθος.

 

Η ανασυγκρότηση δεν κράτησε πολύ. Το αίμα από τις λίγες πληγές που είχανε ανοίξει σκουπίστηκε, τα ρούχα διορθώθηκαν και αν είχαν σκιστεί κρεμόταν, οι γραμμές ξανασχηματίστηκαν και τα συνθήματα αργά άρχισαν να δονούν και ξανά την ατμόσφαιρα. Το πλήθος ήταν έτοιμο για τη δεύτερη ομάδα.

 

Δεν άργησε η άφιξη του επόμενου πούλμαν. Όμως όταν οι πόρτες ανοίξανε μια έκπληξη περίμενε τους περισσότερους. Από μέσα αντί να βγούνε έξαλλα ντυμένοι ομοφυλόφιλοι, βγήκανε ιερείς και μοναχοί έτοιμοι να πάνε για προσηλυτισμό στους αμαρτωλούς.

 

Ξαφνικά όλες οι συμμαχίες αλλάξανε και οι Χριστιανοί ήταν μόνοι τους εναντίων όλων πέρα από την χλιαρή υποστήριξη των Φιλελεύθερων -που ήταν λίγοι και ανοργάνωτοι εκείνη τη μέρα- και που παρέμεινε στα λόγια. Ο ψηλός Γιαπωνέζος που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν στο πλάι της και αγωνιζόταν μαζί, γύρισε και της επιτέθηκε, ενώ οι υπόλοιποι σύντροφοί της προσπαθούσανε να βοηθήσουν την ιεραποστολική αποστολή να περάσει. Η αστυνομία έκανε ότι μπορούσε για να περάσουν οι νέοι ταξιδιώτες αλλά απέτυχε, αφού όλοι πλέον είχανε βάλει στόχο τους Χριστιανούς που αν και ήταν η μεγαλύτερη ομάδα ήρθαν σε δύσκολη θέση.

 

Οι ιερείς και οι μοναχοί χρειάστηκε να πολεμήσουν για να περάσουν και τα ρούχα τους σχιστήκανε. Η ελευθερία που έδινε στους Χριστιανούς το δικαίωμα να διαδηλώσουν και να διαμαρτυρηθούν ενάντια σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα παρέβαινε το λόγο του Θεού ήταν και αυτή που έδινε την ελευθερία –εσφαλμένη κατά τη Γκρέτα- για να διαδηλώνει και να διαμαρτύρεται και ο καθένας ενάντια στους Χριστιανούς.

 

Ο Γιαπωνέζος κινήθηκε απειλητικά ενάντια στην Γκρέτα και όταν εκείνη προσπάθησε να τον χτυπήσει με το πλακάτ, της έριξε μια μπουνιά στο πρόσωπο που την πέταξε στο έδαφος. Έβαλε τα χέρια της για να προστατεύσει το κεφάλι της και κουλουριάστηκε για να μην την ποδοπατήσουν. Έφτυσε αίμα και μαζί με το αίμα έφτυσε και το μισό μπροστινό πάνω δόντι της.

Σκέφτηκε πάνω στην απελπισία, το φόβο και τον πόνο της –σε μια στιγμή αδυναμίας- πως θα ήθελε να είναι σπίτι της στη Γη 48, να παρακολουθεί το σεμινάριο για να γίνει καθολική ιερέας, όπως επιθυμούσε από όταν ήταν έξι ετών, να παντρευτεί έναν άλλο ιερέα και να κάνει τουλάχιστον τέσσερα ή και περισσότερα παιδιά όπως κάθε καλός καθολικός έπρεπε να κάνει.

 

Αλλά πριν από οκτώ χρόνια επιστήμονες από μια παράλληλη πραγματικότητα ανοίξανε ένα τούνελ ανάμεσα στη Γη 48 και τη Γη 14, έναν Φιλελεύθερο κόσμο όπου η παγκόσμια ιστορία είχε πάρει μια τελείως διαφορετική πορεία. Η Χριστιανική όπως και όλες οι θρησκείες είχε σχεδόν εξαφανιστεί και οι φιλελεύθερες ιδέες δηλητηρίαζαν το μυαλό όλων. Γάμοι ομοφυλοφίλων, αντισύλληψη, προγαμιαίο σεξ, ευθανασία σε ανίατους ασθενείς, εκτρώσεις, διαζύγιο, πολιτικοί γάμοι, πολιτικές κηδείες, ελευθερία στη χρήση ναρκωτικών.

 

Με φρίκη η Γκρέτα έμαθε πως αυτός ο κόσμος δεν ήταν ο χειρότερος. Σε κάποιους κόσμους είχανε επικρατήσει οι Κομουνιστές και η αθεΐα ήταν υποχρεωτική, τους πιστούς τους κυνηγούσαν και τους έστελναν στη φυλακή. Σε τέσσερις η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία συνέχιζε να υπάρχει και συνέχιζε να είναι παγανιστική και αμαρτωλή, έριχνε ακόμα τους Χριστιανούς στα λιοντάρια και τους έκαιγε στους δρόμους. Σε ορισμένους η αυτοκτονία ήταν ανεκτή, ενώ σε άλλους γίνονταν ανθρωποθυσίες και υπήρχανε και κάποιοι που δεν υπήρχαν νόμοι ενάντια στην παιδεραστία. Τέτοιοι κόσμοι ήταν ακραίοι, λίγοι και κρύβονταν ανοίγοντας σπάνια πύλες προς το μεγάλο δίκτυο των κόσμων που είχε αναπτυχθεί τις τελευταίες δεκαετίες όταν η πρώτη πύλη ανάμεσα στη Γη 1 και Γη 2 άνοιξε, αλλά υπήρχαν.

 

Κανένας από τους κόσμους δεν ήθελε να κλείσει τις πύλες, εκτός από τους έξι Κομουνιστικούς, και αυτό γιατί ο πλούτος που παραγόταν από το διαπραγματικό εμπόριο ήταν τεράστιος. Και μαζί με τα εμπορεύματα, το χρυσό και τους ταξιδιώτες περνούσαν και οι ιδέες μολυσμένες, διεφθαρμένες και αμαρτωλές, που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο απειλούσανε την ηθική των καλών Χριστιανών και καταστρέφανε τα αδύναμα μυαλά με ψέματα που απομάκρυναν τους ανθρώπους από την αλήθεια του Θεού.

 

Τότε ήταν που αποφάσισε να πάει σε έναν από τους κόσμους που η μάχη ακόμα μαίνονταν και διάλεξε τη Γη 35 που το Χριστιανικό στοιχείο ήταν ισχυρό, όπως και οι υπόλοιπες θρησκείες, οι Κομουνιστές κυριαρχούσαν στην Ευρώπη, ενώ μέση Ανατολή και Ινδία ανήκανε στο Χαλιφάτο. Το υπόλοιπο της Ασίας ήταν όλο Χριστιανικό από τα Ουράλια μέχρι την Κίτρινη θάλασσα και ο Φασισμός είχε εδραιωθεί στην Ιαπωνία και την Αυστραλία των ιθαγενών.

 

Η Αμερική ήταν παγανιστική και δεν είχε ποτέ αποικιστεί από Ευρωπαίους –όπως είχε συμβεί στον κόσμο της Γκρέτας- διατηρώντας τον πολιτισμό των ιθαγενών, μη Χριστιανικό, βάρβαρο και αιμοσταγή.

 

Η Γκρέτα βρισκόταν στην Αφρική που είχανε επικρατήσει Φιλελεύθερα καθεστώτα και ήταν η ισχυρότερη ήπειρος, το μοναδικό μέρος στον πλανήτη που τους άφηνε να διαδηλώνουν ελεύθερα και ήταν το πεδίο μάχης που ήθελαν να κερδίσουν με κάθε τρόπο ακόμη και χρησιμοποιώντας τρομοκρατία –ο Θεός θα συγχωρούσε. Αν η Χριστιανική Ασία και η Αφρική γίνονταν σύμμαχοι –με τον προσηλυτισμό της δεύτερης- θα μπορούσαν να ελέγξουν τον κόσμο και αφού η Αφρική ήταν η μοναδική με την απαραίτητη τεχνολογία και πλούτο για να συντηρήσει τις πύλες ανάμεσα στις πραγματικότητες θα μπορούσε να ελέγξει τους προορισμούς και τους ταξιδιώτες φέρνοντας μόνο Χριστιανούς από άλλες πραγματικότητες και σιγά, σιγά να κερδίσουν τον κόσμο για το Χριστιανικό στρατόπεδο.

 

Αλλά κάτι τέτοιο ήταν ακόμη μακριά. Έπρεπε να λύσουν και τις μεταξύ τους διαφορές στα θέματα δόγματος που είχανε οι Χριστιανοί των διάφορων κόσμων. Σε κάποιους κόσμους είχανε επικρατήσει αιρέσεις, όπως οι Αρίοι ή Κόπτες ενώ στη Γη 35 ο μισός Κινεζικός πληθυσμός ήταν Ορθόδοξοι που στον κόσμο της Γκρέτας είχανε απορροφηθεί από την Άγια Καθολική Εκκλησία. Σε άλλους η κυρίαρχη Χριστιανική θρησκεία ήταν ο Προτεσταντισμός –μία εκκλησία που η Γκρέτα δε γνώριζε και δεν καταλάβαινε καθόλου- μια παραλλαγή του Χριστιανισμού που ποτέ δεν εμφανίστηκε στον κόσμο της.

 

Αισθάνθηκε το κεφάλι της να πονάει, πράγμα που σήμαινε πως ήταν ζωντανή. Έβαλε τη γλώσσα στο σπασμένο δόντι της και παραλίγο να ουρλιάξει από την πόνο. Όταν πίστεψε πως ήταν ασφαλής να πάρει τα χέρια της από το κεφάλι κοίταξε τριγύρω της και είδε το κομμάτι του δοντιού της που ήταν πεσμένο δίπλα της και το μάζεψε. Είχε σχεδόν σπάσει όλο. Αντιστάθηκε στον πειρασμό να βάλει τη γλώσσα της πάλι στο σπασμένο δόντι της και σηκώθηκε αρπάζοντας το πρώτο χέρι βοήθειας που βρήκε.

 

Ήταν ο Γιαπωνέζος με ένα ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό του.

 

«Μου έσπασες το δόντι!» είπε και του το έδειξε.

 

Ο Φασίστας σήκωσε τους ώμους και της έδειξε το καινούργιο πούλμαν. Οι ιεραπόστολοι είχανε μπει στις αναχωρήσεις και ήταν ασφαλείς. Μια καινούργια φουρνιά σοδομιστών έφτανε και οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ντυμένοι με γυναικεία ρούχα.

 

Η Γκρέτα έκανε μια γκριμάτσα αηδίας χειρότερη και από εκείνη που έκανε όταν η γλώσσα της ακούμπησε το σπασμένο δόντι της.

 

Έβαλε το δόντι στην τσέπη και ο Γιαπωνέζος ήρθε δίπλα της για να την βοηθήσει, ίσως ο μοναδικός τρόπος που είχε για να της ζητήσει συγνώμη, ίσως για να την φλερτάρει.

 

Για μια ακόμη φορά η μάχη ξανάρχιζε και οι συμμαχίες είχανε αλλάξει.

 

 

Σεπτέμβρης 2008

ΤΕΛΟΣ

Edited October 1, 2008 by Nova

[Errikos.Smirneos]

Νομίζω ότι αυτή είναι μια εξαιρετικά καλογραμμένη ιστορία που θίγει με έξυπνο και πρωτότυπο τρόπο ένα διαχρονικό αλλά πάντα επίκαιρο φαινόμενο: Και αυτό δεν είναι άλλο από την έμφυτη τάση του ανθρώπινου είδους να χωρίζεται σε αντιμαχόμενες κοινωνικές ομάδες, σέκτες, θρησκείς κτλ και να αναλώνεται σε ατέρμονες όσο και μάταιες συγκρούσεις. Μου άρεσε επίσης πολύ ο τόνος της διακριτικής ειρωνίας που διατρέχει το ύφος του διηγήματος καθώς και η πικρή γεύση που απομένει στο τέλος, η συνειδητοποίηση ότι τα ίδια λάθη θα διαπραχθούν πάλι και πάλι και πάλι....

Edited October 1, 2008 by Errikos.Smirneos

[Nova]

Σε ευχαριστώ για την θετική κριτική σου Errikos.Smyrneos.

 

Χωρίς να θέλω να γίνομαι αχάριστος, θα επιθυμούσα και λίγη αρνητική κριτική πέρα από την θετική, δηλαδή σχετικά με το τι χρειάζεται βελτίωση στο στυλ μου, τι ήταν δυσνόητο, που χώλαινε η ιστορία. Πράγματα που εγώ δεν μπορώ να δω, αλλά που για εσάς είναι φως φανάρι.

 

Πχ επειδή έλλειψα πολλά χρόνια στο εξωτερικό και επειδή τα τελευταία έξι που γύρισα έχω πέσει με τα μούτρα να διαβάζω βιβλία στα αγγλικά, να βλέπω σειρές στα αγγλικά και να διαβάζω ΒΒC, CNN, Coriere della Sera και οποιοδήποτε μη ελληνικη εφημερίδα βρίσκω στο ίντερνετ, έχω αυτόν τον φόβο πως τα ελληνικά μου όταν κάποιες φορές γίνονται ακαταλαβίστικα και μπερδέυομαι με το διαχωρισμό των προτάσεων τη στίξη και άλλα παρόμοια. Έχω ανάγκη επειγόντων μαθημάτων γραμματικής και συντακτικού; (Οκ, υπερβάλλω, αλλά κατά τη γνώμη σας θέλω βελτίωση σε αυτόν τον τομέα ή γίνομαι εύκολα κατανοητός;)

 

Ευχαριστώ.

[aeroplanos]

Καλογραμμένο, χωρίς κενά. Οι κύριες κοινωνικές ομάδες και οι αντιπαραθέσεις τους, απλά και κατανοητά ζωγραφισμένες. Χωρίς σαφή θέση κρατώντας απόλυτη ουδετερότητα πράγμα που το κάνει απολαυστικό από όλους. Δε με κούρασε καμία στιγμή, ενώ ταυτόχρονα μου μεγάλωνε το ενδιαφέρον. Το τέλος ιδανικό για ένα έργο με αυτή την πλοκή. Πολύ καλή δουλειά.

[mman]

Χωρίς να θέλω να γίνομαι αχάριστος, θα επιθυμούσα και λίγη αρνητική κριτική πέρα από την θετική [...]

ΟΚ, επειδή αυτό το αίτημα είναι αρκετά σπάνιο (ή τουλάχιστον σπάνια διατυπώνεται τόσο ξεκάθαρα) σπεύδω να ανταποκριθώ αμέσως (μόλις τώρα το είδα):

 

(ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΙΑΔΗΛΩΝΕΙ ΕΝΑ ΠΛΗΘΟΣ SPOILERS)

 

Κατά τη γνώμη μου το κυριότερο πρόβλημα με το διήγημά σου είναι το ότι είναι πολύ προβλέψιμο. Ενώ η ιδέα είναι αρκετά καλή και πολύ χρήσιμη για έναν καλό αερισμό του μυαλού του αναγνώστη, την αποκαλύπτεις πολύ νωρίς. Από το σημείο που γράφεις

"Την Παρασκευή θα είχαν τους Ομοφυλόφιλους εχθρούς τους ενώ το Σάββατο θα τους είχαν ανάγκη ενάντια στους Φασίστες. Αυτές οι μεταβαλλόμενες συμμαχίες έπρεπε να υπολογιστούν πριν πάει στη διαδήλωση."

δηλαδή μόλις από την έβδομη παράγραφο, ο αναγνώστης ξέρει το κλειδί του διηγήματός σου ("μεταβαλλόμενες συμμαχίες") και το μόνο που του απομένει πια μέχρι το τέλος είναι να καταλάβει γιατί συμβαίνει αυτό. Το αποτέλεσμα είναι η κατακόρυφη πτώση του αναγνωστικού ενδιαφέροντος, το οποίο πλέον περιορίζεται κυρίως σε τρία πράγματα:

1. Γιατί οι συμμαχίες είναι μεταβαλλόμενες (και τι είναι οι αναχωρήσεις).

2. Ύφος γραφής.

3. Αν υπάρχει κάποιο twist στο τέλος.

 

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα δίνεται με μια ξερή εξήγηση. Αυτό έχει το πλεονέκτημα της σαφήνειας, αλλά φυσικά το μειονέκτημα ότι η εξήγηση δεν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας σου (ιστορία = η Γκρέτα και η διαδήλωση που πήγε εκείνη τη μέρα). Ιδανικό θα ήταν η εξήγηση να δινόταν μέσα από διαλόγους των πρωταγωνιστών. Φυσικά, έτσι δεν θα μπορούσες να περάσεις όλες τις λεπτομέρειες της κατάστασης που έχεις φανταστεί, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί θα ήταν αναγκασμένος ο αναγνώστης να το κάνει, κάτι που, αν οι πληροφορίες που του έδινες τον βοηθούσαν σ' αυτό, θα τον ικανοποιούσε πολύ περισσότερο από την ολοκληρωμένη αλλά ξερή εξήγηση που του δίνεις τώρα.

Το ύφος γραφής ενώ είναι καλό, σίγουρα θα μπορούσε να είναι πιο "τσιμπημένο" ιδιαίτερα στον τομέα του χιούμορ, όπου το διήγημα σηκώνει πολύ ακόμα.

Και στο τέλος τον αναγνώστη δεν τον περιμένει καμία έκπληξη. Ένα έξυπνο, αναπάντεχο twist είναι πάντα χρήσιμο, ειδικά σε ιστορίες που δεν κατακεραυνώνουν τον αναγνώστη με κάποιον άλλο τρόπο.

 

Υ.Γ. Η στίξη σου είναι γενικά καλή και η έκφρασή σου σαφής. Επίσης, κάτι που ειπώθηκε και είναι ίσως το πιο σημαντικό απ' όλα, είναι ότι πάρα πολύ σωστά αποφεύγεις να πάρεις θέση και να ηθικολογήσεις. Κάτι τέτοιο απλώς καταστρέφει την λογοτεχνία. Keep writing.

[Nova]

aeroplanos thx για τα καλά σου λόγια.

 

mman σκέφτομαι από το πρωί πως θα μπορούσα να αλλάξω την ιστορία για να μη δώσω την πληροφορία για τις μεταβαλλόμενες συμμαχίες και δεν βλέπω πως θα μπορούσα να το αποκρύψω χωρίς να αλλάξει όλη η ιστορία ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος της. Το twist που αναφέρεις -τουλάχιστον αυτό προσπάθησα να γράψω- δεν είναι οι μεταβαλλόμενες συμμαχίες, είναι το ότι όλοι αυτοί που διαδηλώνουν είναι από παράλληλες πραγματικότητες και οι τελευταίες παράγραφοι είναι για να 'κλείσει' η ιστορία. Σκοπός μου δεν ήταν να κρύψω από τον αναγνώστη τις μεταβαλλόμενες συμμαχίες, αλλά το γιατί ήταν τέτοιες. Πίστευα πως ήμουνα ξεκάθαρος σε αυτό το θέμα, χμμ...

 

Όσο για την αφήγηση και τις απουσίες διαλόγου έχεις δίκιο πως ίσως να δίνονταν καλύτερα μέσα από διάλογο, αλλά προσπάθησα να τον αποφύγω -και τα κατάφερα θα έλεγα- για να μην γίνει τεράστιο το διήγημα γιατί μετά θα έπρεπε να μιλήσω και λίγο για τους υπόλοιπους χαρακτήρες και από 2562 λέξεις θα γινότανε 12562... ίσως να υπάρχει κάποιος τρόπος να βάλω διαλόγους χωρίς να μιλήσω πάρα πολύ για τους χαρακτήρες, αλλά ακόμη δεν το καταφέρνω. Σε αυτό μάλλον θέλω δουλειά.

 

Όσο για το χιούμορ, χμμ... αυτό δεν το περίμενα πως θα μπορούσε να σηκώσει κι άλλο. Προσπάθησα να διατηρήσω μια λεπτή επιφανειακή ειρωνία (πχ τα μαλλιά, η υπερβολική σεμνοτυφία της Γκρέτας, οι αλλοπρόσαλλες συμμαχίες που αλλάζανε κάθε λεπτό) γιατί δεν σκεφτόμουνα καν να το κάνω κωμικό. Λες να κρύβω έναν μικρό Pratchett (μικρό έγραψα ντε μη βαράτε!) μέσα μου και να μην το έχω πάρει χαμπάρι;

 

Με έβαλες σε σκέψεις. Ευχαριστώ.

 

 

 

Και δυο πραγματάκια σχετικά με την αρνητική κριτική: μπορεί να φαίνεται παράξενο που σας ζητάω αρνητική κριτική, αλλά αν θέλω να διορθώσω τα λάθη μου πρέπει να τα ακούσω. Η θετική κριτική είναι καλή (σε ποιόν δεν αρέσει να του χαϊδεύουν τα αυτιά με κοπλιμέντα) αλλά κάνει λίγα για να σε βελτιώσει.

Η αρνητική κριτική είναι πάντα ευπρόσδεκτη.

[tetartos]

Πράγματι πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ιδέα που μπορεί πολύ άμεσα να σατιρίσει καταστάσεις της σύγχρονης εποχής. Αυτή η ειρωνία όμως, τελικά, δεν είναι λεπτή.

Από την πρώτη στιγμή φαίνεται η διάθεσή σου απέναντι στην ηρωΐδα και σε όλη την ιστορία. Ή, για να είμαι πιο ακριβής, από την πρώτη στιγμή νιώθω αποστασιοποιημένος και παρακολουθώ την ιστορία "εγκεφαλικά", δεν εμπλέκομαι "συναισθηματικά".

Το μπλέξιμο και οι μεταβαλλόμενες συμμαχίες είναι ενδιαφέροντα αλλά έπιασα τον εαυτό μου να βαριέται κάπου στη μέση, όπου οι συμμαχίες άλλαζαν αλλά το νόημα μου το είχες ήδη δώσει και οι επιπλέον παράγραφοι δεν προωθούσαν την ιδέα σου περισσότερο.

Ωστόσο, πρόκειται για μια άρτια γραμμένη ιστορία, καλή σύνταξη και γραμματικό και επιμελημένες περιγραφές και γενικότερα έκφραση. Καλή συνέχεια!

[Solonor]

Ωραία η ιδέα, καλή εκτέλεση, όμως πιστεύω πως είχε πολλά περιθώρια ανάπτυξης. Για την ακρίβεια θα μπορούσε να γίνει μυθιστόρημα. Η ηρωίδα μου φάνηκε ελαφρώς χάρτινη, θα προτιμούσα να είχες κάνει κι εδώ την ίδια δουλειά που είχες κάνει με τον τύπο στην επιβίωση. Συνολικά διαβάζεται εύκολα και τώρα που το σκέφτομαι, το γεγονός πως κατάφερες να γίνεις σαφής σε τόσο λίγο χώρο είναι σίγουρα κατόρθωμα.