kitsos Posted October 3, 2008 Share Posted October 3, 2008 Το κυλιόμενο πεζοδρόμιο Στον πλανήτη Μπεχ ανακάλυψαν ένα πεζοδρόμιο κυλιόμενο που γυρίζει γύρω από όλη την πόλη. Κινείται με μικρή ταχύτητα, για να έχει ο κόσμος τον καιρό να κοιτάζει τις βιτρίνες και να μη χάνουν την ισορροπία τους εκείνοι που θέλουν ν’ ανέβουν ή να κατέβουν. Πάνω στο πεζοδρόμιο υπάρχουν παγκάκια για κείνους που θέλουν να ταξιδεύουν καθιστοί, ιδιαίτερα τα γεροντάκια και οι κυρίες με τις τσάντες με τα ψώνια. Χάρη στην ανακάλυψη αυτού του πεζοδρομίου καταργήθηκαν τα τραμ, τα τρόλεϊ και τ’ αυτοκίνητα. Ο δρόμος υπάρχει ακόμα, αλλά είναι άδειος και χρησιμεύει για να παίζουν τα παιδιά μπάλα, κι αν κανείς τροχονόμος κάνει να τους την πάρει, παίρνει κλήση. Τζιάνι Ροντάρι, «Παραμύθια από το τηλέφωνο», εκδ. Τεκμήριο Ανακάλυψα το παραπάνω απόσπασμα στο βιβλίο της γλώσσας της δευτέρας δημοτικού και μου γεννήθηκαν ορισμένα ερωτήματα: Θα μπορούσε άραγε η επιστημονική φαντασία να χρησιμοποιηθεί και να χρησιμεύσει στην εκπαίδευση των μικρών παιδιών; Αν ναι με ποιους τρόπους; Πόσο θα βοηθούσε κάτι τέτοιο στο να ανοίξει ο ορίζοντας της σκέψης και της φαντασίας τους; Είναι τα σύγχρονα ελληνόπουλα έτοιμα για μια εφ-εκπαίδευση; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted October 3, 2008 Share Posted October 3, 2008 Πιστεύω ότι τα ελληνόπουλα με τα ερεθίσματα που παίρνουν από την τηλεόραση και με την επαφή τους με την τεχνολογία, έχουν μεγάλη εφ-φαντασία. Η χρήση της επιστημονικής φαντασίας στην εκπαίδευση θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αφορμή για να σκεφτούν (και να πραγματοποιήσουν τελικά) ένα καλύτερο κόσμο. Μην ξεχνάμε ότι είναι φυτώριο των μελλοντικών "σπουδαίων μυαλών" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
araquel Posted October 3, 2008 Share Posted October 3, 2008 Πιστεύω ότι τα ελληνόπουλα με τα ερεθίσματα που παίρνουν από την τηλεόραση και με την επαφή τους με την τεχνολογία, έχουν μεγάλη εφ-φαντασία.για τα τωρινά μικρά παιδιά και τους μαθητές, από όλους αυτούς που έχουν μεγάλη εφ-φαντασία πρέπει να αφαιρέσουμε ένα μεγάλο (πραγματικά μεγάλο) ποσοστό που λιώνουν τα εγκεφαλικά τους κύτταρα παίζοντας βιντεοπαιχνίδια 24-7. καλά τα παιχνίδια, όλοι λιώσαμε κατά περιόδους, αλλά τα παιδάκια του δημοτικού που λιώνουν στις οθόνες αντί στις αλάνες, με προβληματίζουν. Η χρήση της επιστημονικής φαντασίας στην εκπαίδευση θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αφορμή για να σκεφτούν (και να πραγματοποιήσουν τελικά) ένα καλύτερο κόσμο.Μην ξεχνάμε ότι είναι φυτώριο των μελλοντικών "σπουδαίων μυαλών" αν κρίνουμε από την προηγούμενη γενιά από εμάς που μεγάλωσαν και αυτοί με την άνθιση της ε.φ., μόνο τεχνοκράτες και phillip k. dick-ειους χαρακτήρες wannabes έβγαλε. η τρέχουσα γενιά κάτι κάνει. η επόμενη λογικά πρέπει να υπερβεί σε επιτεύγματα αυτά των δύο προηγούμενων γενιών συνολικά. και αν όλα πάνε καλά, θα τα καταφέρει... δεν έιμαι παρόλα αυτά πολύ αισιόδοξος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted October 3, 2008 Share Posted October 3, 2008 (edited) Εχοντας πάντα υπόψη ότι τα παιδιά δεν θα παίζουν βίαια παιχνίδια και άπειρες ώρες, νομίζω ότι τα βιντεοπαιχνίδια δεν είναι κακά. Υπάρχει και η ακόλουθη έρευνα: "..., η οποία διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Westminster με τη βοήθεια του BBC είχε στόχο να ανακαλύψει την επίδραση βιντεοπαιχνιδιών που απευθύνονται σε παιδιά από 6 έως 12 ετών.Η έρευνα έδειξε ότι τα παιδιά λαμβάνουν διάφορους ρόλους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, πολλοί από τους οποίους είναι χρήσιμοι στις καθημερινές τους δραστηριότητες. Επιπλέον οι νέες μορφές παιχνιδιού δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να επικοινωνούν με αποτέλεσμα να γίνονται πιο κοινωνικά" Επίσης υπάρχουν παιχνίδια εκπαιδευτικά. Επιπρόσθετα επειδή τα σημερινά παιδιά είναι πιο υποψιασμένα για το μέλλον του πλανήτη πιστεύω ότι θα κινηθούν προς την σωστή κατεύθυνση. Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι μεγάλο ρόλο παίζουμε για ειναι τα εριθίσματά τους κατάλληλα. Edited October 3, 2008 by mariposa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
araquel Posted October 3, 2008 Share Posted October 3, 2008 σωστό αυτό, mariposa. εγώ έχω μείνει με μια οικτρή εικόνα για τα παιχνίδια στους υπολογιστές: ήμουν 4ο έτος στο πανεπιστήμιο, είχα ξαγρυπνήσει σε ένα internet cafe γράφοντας μια εργασία, και στις 7:30 μπαίνει ένα πιτσιρίκι -από αυτά που η σχολική τους σάκα είναι μεγαλύτερη και ζυγίζει περισσότερο από τα ίδια- και πληρώνει για ένα τετράωρο περίπου για να παίξει ένα shoot 'em up παιχνίδι. από την άλλην, ίσως τα περισσότερα άλλα πιτσιρίκια να επιζήσουν ... αλλά έχεις δικιό στην τρέχουσα ποικιλία παιχνιδιών, και ας ελπίσουμε τα ερεθίσματα που λες να είναι τα σωστά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lord.cerapis Posted October 4, 2008 Share Posted October 4, 2008 νομιζω οτι ειναι προτιμοτερο τα σημερινα παιδια να λιωνουν στα βιντεο παιχνιδια( για χιλιους δυο λογους που δε προκειται να αναλυσω) παρα να λιωνουν σε αυτο το ανεπιτρεπτο κ ελεεινο τερατουργημα οπως ειναι η σημερινη Ελληνικη τηλεοραση (ενταξει υπαρχουν κ καποιες μικρες εξαιρεσεις). Απο εκει κ περα ισχυει η αρχαια ρηση που παντρα θα ειναι επικαιρη..Παν μετρον αριστον... Ε κ αν καμια φορα ξεφευγουμε δε πειραζει αρκει να επανερχομαστε γρηγορα κ ομαλα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted October 5, 2008 Share Posted October 5, 2008 Δεν έχω παιδιά και δεν έχω σπουδάσει παιδαγωγική (τουλάχιστον όχι... ακόμα!) αλλά όταν ήμουν μικρός τα βιβλία που όλοι λέγαν ότι "έπρεπε" να διαβάσω ήταν του Ιουλίου Βερν. Ασίμοφ και Κλαρκ ήταν επίσης επιλογές που ποτέ δεν θεωρήθηκαν κακές από τον περίγυρό μου. Υποθέτω στα πλαίσια του "καλλιεργεί τη φαντασία" η ΕΦ προωθούνταν ως παιδικό ανάγνωσμα. Το να μπουν όμως ΕΦ κείμενα μέσα στην τυπική εκπαίδευση είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό. Και όσο και να το ήθελα αυτό ως ΕΦάκιας, νομίζω ότι ο λογοτεχνικός αναλφαβητισμός (που υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει) επιβάλλει μάλλον πιο "διάσημους" συγγραφείς και ποιητές. Να το πω αλλιώς: πολύ που τους μάρανε ο Zelazny όταν δεν ξέρουν τον Σολωμό... Το μόνο που πιστεύω ότι θα άξιζε τον κόπο αυτήν την εποχή θα ήταν στα πλαίσια του μαθήματος "Τεχνολογία" (κάπως έτσι λέγεται) να διαβάζανε κανένα μελλοντολογικό έργο ως αφορμή για συζήτηση σχετικά με τα ηθικά διλήμματα που θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον λόγω τεχνολογικής ανάπτυξης. Το αν τα videogames είναι καλά ή όχι για την ανάπτυξη των παιδιών, θα περιμένω λίγα χρόνια ακόμα πριν διαμορφώσω άποψη. Τα ίδια λέγαν για το Internet και την κοινωνικότητα. Εγώ, πάντως, μια από τις καλύτερες παρέες της ζωής μου τη γνώρισα σε ένα forum... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nova Posted October 5, 2008 Share Posted October 5, 2008 Θεωρώ πως η ΕΦ δεν χρειάζεται μόνο για να διδάξει παιδιά, μπορεί πάρα πολύ εύκολα να χρησιμοποιηθεί για να διδάξει και μεγάλους. Χαρακτηριστικό για εμένα είναι το βιβλίο 'Ο Αιώνιος Πόλεμος' του Χάλντεμαν που μιλούσε για τον πόλεμο του Βιετνάμ και το πως οι βετεράνοι που γυρνούσανε πίσω αισθανότανε να γυρίζουν σε έναν κόσμο τελείως διαφορετικό, που είχε αλλάξει όσο εκείνοι έλλειπαν και αδυνατούσαν να τον κατανοήσουν ή να το εξηγήσουν, ενώ ταυτόχρονα έβαζε τον ετερόφυλο αναγνώστη να δει με διαφορετικό μάτι την ομοφυλοφιλία, αφού τον έβαζε να αισθάνεται σαν ξένο σε έναν κόσμο που η ετεροφυλία αντιμετωπίζεται ως ασθένεια που πρέπει να θεραπευθεί. Προσωπική μου γνώμη είναι πως η ΕΦ, όπως και γενικότερα η φαντασία είναι ότι καλύτερο για να εξηγήσεις τέτοια 'ευαίσθητα' θέματα αλλάζοντας τους κανόνες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lithonis Posted October 6, 2008 Share Posted October 6, 2008 Νομίζω γινόμαστε λίγο άδικοι μερικές φορές θέλοντας να εκλογικεύσουμε κάποιες καταστάσεις όπως το γιατί η ΕΦ δεν έχει μεγάλο έρεισμα στην Ελλάδα. Την ελληνική παιδεία το μόνο για το οποίο δεν μπορούμε να την κατηγορήσουμε είναι για το μποϋκοτάζ της ΕΦ και Φαντασίας. Με τόσα παραδοσιακά τραγούδια που έχουμε και που κατά κύριο λόγο συγκαταλέγονται στο χώρο της φαντασίας όπως το τραγούδι για το γιοφύρι της Άρτας και του νεκρού αδερφού ( http://2gym-vyron.att.sch.gr/songs.htm ) μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός είναι στο σύνολο του εξοικειωμένος με αυτές τις έννοιες. Το ανθολόγιο ήταν γεμάτο διηγήματα και αποσπάσματα φαντασίας. Θυμάμαι μάλιστα στην Δευτέρα γυμνασίου είχαμε γράψει και έκθεση με θέμα Επιστημονικής Φαντασίας. Κατά συνέπεια πιστεύω ότι όχι μόνο τα ελληνόπουλα είναι έτοιμα για μια ΕΦ εκπαίδευση αλλά την έχουν ήδη εδώ και πολλά χρόνια. Αναρωτήσου τι προκάλεσε την απορία σου. Δεν νομίζω ότι η ΕΦ έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω από τα υπόλοιπα λογοτεχνικά έργα. Η μόνη ιδιαιτερότητα της είναι ότι μιλά για το μέλλον. Κατά βάθος οι ανησυχίες είναι οι ίδιες και πηγάζουν από τα ίδια “προβλήματα” της καθημερινότητας. Όπως όλα τα έργα τέχνης, έτσι και η ΕΦ είναι ένας τρόπος έκφρασης με τις δικές τις ιδιαιτερότητες όπως και ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Ο κάθε αναγνώστης έχει τις δικές του προτιμήσεις και κώδικες επικοινωνίας οπότε διαβάζει και με διαφορετικό τρόπο και όρεξη το εκάστοτε κείμενο. Αυτό ακριβώς είναι και το θέμα. Με ποιο τρόπο δηλαδή, θα κάνεις το μήνυμα να φτάσει στον αποδέκτη. Αν θέλουμε να δώσουμε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην ΕΦ τότε αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό περιορίζοντας και την περιθωριοποίηση των μαθητών. Κάποιος που σιχαίνεται την ποίηση και την ψευτοκουλτούρα ίσως αποδίδει αλλού. Για αυτό όμως το πρόβλημα ευθύνονται οι δάσκαλοι και οι καθηγητές και όχι η λογοτεχνία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted October 8, 2008 Share Posted October 8, 2008 Βιβλία και βιντεοπαιχνίδια: Μια νέα μορφή αφήγησης Αν οι σχέσεις βιντεοπαιχνιδιών και κινηματογράφου ποτέ δεν διένυσαν γόνιμη φάση, το ίδιο δε φαίνεται να ισχύει για τα βιβλία και τα βιντεοπαιχνίδια, ο συνδυασμός των οποίων δημιουργεί ένα νέο τύπο εμπειρίας για τους χρήστες - αναγνώστες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 8, 2008 Share Posted October 8, 2008 Δεν νομίζω ότι η ΕΦ έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω από τα υπόλοιπα λογοτεχνικά έργα. Η μόνη ιδιαιτερότητα της είναι ότι μιλά για το μέλλον. Λάθος. Επειδή δεν είμαι κομψός στις γρήγορες απαντήσεις, ούτε βαθυστόχαστος, λίγο υπομονή στη κάποια μακρηγορία μου. Η επιστημονική φαντασία ίσα-ίσα που δίνει ευκαιρία να σχολιαστούν ζητήματα πάσης φύσεως που απασχολούν τον άνθρωπο, σήμερα, για το τώρα. Κι όχι μόνο «στεγνά» για το μέλλον. Κάποιες από τις αγωνίες που μας επιβάλλονται από νεαρή ηλικία, και αύριο τις φορτωνόμαστε σαν δικές μας, είναι αυτές της ορθής κατεύθυνσης που πρέπει να πάρουμε στη ζωή μας για να προκόψουμε. Στην συμβατική λογοτεχνία μπορείς να σκιαγραφήσεις την πορεία ενός ατόμου μέσα στη ζωή, παρουσιάζοντας τα σκαμπανεβάσματα που βίωσε, τις επιτυχίες και τις απογοητεύσεις, όσα κατέκτησε και όσα μετάνιωσε, καταλήγοντας σε κάποιο δίδαγμα που ίσως βοηθήσει τον αναγνώστη. Μόνο όμως στην επιστημονική φαντασία μπορεί να κάνεις έναν άνθρωπο να ζήσει δύο ζωές. Δύο ταυτόχρονες, παράλληλες ζωές. Και στην ιστορία μας ο ήρωας μας είναι απογοητευμένος με τις επιλογές του και εύχεται να είχε πράξει αλλιώς. Και η ευχή του, κατά έναν παράξενο τρόπο, εισακούεται και αλλάζει ζωές με τον άλλο εαυτό του (διατηρώντας τις μνήμες της προηγούμενης ζωής.) Εκστασιασμένος στην αρχή, νιώθει πανευτυχής. Μέχρι που ανακαλύπτει τα βάρη και τις ευθύνες και της άλλης ζωής. Στο τέλος θα αποκατασταθεί η τάξη, θα επιστρέψει εκεί που ανήκει, πάνω στην αλλαγή θα έχει την ευκαιρία να συνομιλήσει και με τον εαυτό του. Νομίζω πως ο συγγραφέας του ανωτέρω παραδείγματος έχει την ευκαιρία να καλύψει πιο ολοκληρωτικά μια θεματολογία από έναν συμβατικό συγγραφέα. Αυτό το σχόλιο είναι off-topic αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στο σχόλιο σου. "Η μόνη ιδιαιτερότητα της;!!!!!!!!!!" Από ποιον πλανήτη είσαι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lithonis Posted October 8, 2008 Share Posted October 8, 2008 Εντάξει, παραδέχομαι ότι ίσως τα είπα λίγο χοντροκομμένα για αρχή. Προς απολογία μου θα επισημάνω ότι δεν δήλωσα και δεν πιστεύω ότι η ΕΦ υστερεί σε σχέση με άλλα έργα του λόγου και της τέχνης. Λέγοντας «η μόνη ιδιαιτερότητα» ίσως δεν έκανα σαφές ότι εννοούσα την τρανταχτή και ολοφάνερη διαφορά με άλλα έργα. Σαφώς και έχει και άλλες ιδιαιτερότητες αλλά πιστεύω ότι είναι λίγο πολύ αποχρώσεις του ιδίου χρώματος. Ας μην ξεχνάμε ότι στην τέχνη, όπως και στην επιστήμη, δεν αναγνωρίζεται η παρθενογένεση. Ομολογώ ότι ήταν λάθος η έκφραση «... ότι μιλά για το μέλλον» καθώς η ΕΦ δεν μιλά απαραίτητα για το μέλλον. Μπορεί κάλλιστα να μιλά και για το παρελθόν. Αυτό που έχει σαν βάση η ΕΦ είναι η χρήση τεχνολογίας εκτός του ορίου της σημερινής ανθρώπινης γνώσης της επιστήμης και της τεχνολογίας. Και αυτό πάλι δεν καλύπτει ίσως απόλυτα ή ορθά το εύρος της ΕΦ. Εδώ όμως ανοίγει ένα άλλο θέμα σχετικά με τα όρια του κάθε λογοτεχνικού ρεύματος και πως τα αντιλαμβάνεται ο κάθε ένας από εμάς. Επί του θέματος τώρα. Όπως είπα και νωρίτερα, το θέμα που θα πραγματεύεται το κάθε λογοτεχνικό έργο, έχει να κάνει με τις προσωπικές ανησυχίες του συγγραφέα και δεν περιορίζεται από το μοτίβο έκφρασής που υιοθετεί. Μεταξύ της ανησυχίας που είναι η ενέργεια που ωθεί τον συγγραφέα και του λόγου που είναι η πράξη, το αποτέλεσμα, μεσολαβεί ή ιδέα. Η ιδέα είναι ο τρόπος, ο καταλύτης ή ο μετασχηματιστής αν προτιμάς που θα συμβάλει στην μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο. Ο καλύτερος δρόμος να ακολουθήσει κανείς, είναι πάντα ο γνωστός. Πίστεψε με, για κάθε πρόβλημα υπάρχουν χιλιάδες λύσεις. Για την ακρίβεια υπάρχουν τόσες λύσεις όσες και οι άνθρωποι που θα ασχοληθούν με το πρόβλημα Πάνω στο παράδειγμά σου έχω να επισημάνω την εξής λογική αστοχία. Ο αυτοσκοπός δεν είναι κάποιος να ζήσει δυο παράλληλες ζωές. Αυτός είναι ο τρόπος που θα βοηθήσει στην μετάδοση του μηνύματος ενεργοποιώντας μέσα στο έργο κάποιες συνθήκες και καταστάσεις. Ομολογουμένως κάποιοι ξεκινούν ανάποδα. Διαλέγουν τα εργαλεία που θέλουν να χρησιμοποιήσουν (π.χ. ταξίδι στον χρόνο) και μετά στήνουν την ιδέα πάνω στο εργαλείο. Δεν θεωρώ ότι είναι λάθος αλλά το αποτέλεσμα της οικειότητας με τον γνωστό δρόμο που προανέφερα. Στο παράδειγμά σου τώρα έχω να παρατηρήσω τα εξής: • Πόσο απαραίτητο είναι το να ζήσει κάποιος δυο παράλληλες ζωές; • Θα ήταν διαφορετικό το αποτέλεσμα αν επρόκειτο για μια διχασμένη προσωπικότητα; • Ένα ταξίδι με καράβι, ένα ναυάγιο, μια αμνησία, ξεθωριασμένες μνήμες που βρίσκουν σιγά – σιγά το δρόμο τους προς την επιφάνεια, θεωρείς ότι θα ήταν ανεπαρκείς; Προσωπικά πιστεύω ότι τα παραπάνω είναι ιδέες, εργαλεία, που στα χέρια του σωστού τεχνίτη μπορούν να δώσουν αριστουργήματα. Κανένα όμως από τα παραπάνω δεν είναι η θαυματουργή λύση. Αν και συμφωνώ μαζί σου, πιστεύω ότι γενικεύεις. Πάνω σε αυτό βασίζω και την ένστασή μου. Για να κάνω ποιο σαφή την θέση μου θα αντιστρέψω το ερώτημα που τέθηκε. Θα μπορούσε να λείπει η ΕΦ από την εκπαίδευση; Και απαντώ. Όχι δεν θα μπορούσε. Με αυτό τον τρόπο θα στερούταν οι νέοι της γνώσης και της εμπειρίας ενός πολύ πετυχημένου ρεύματος στην λογοτεχνία με ότι αυτό συνεπάγεται. Όπως βλέπεις και εγώ δεν αρέσκομαι στις σύντομες απαντήσεις οπότε όσον αφορά εμένα μην νοιώθεις ενοχές. Η αλήθεια είναι ότι αν μπορούσα να συμπτύξω τα παραπάνω σε μια πρόταση θα το έκανα. Και τώρα η ώρα του παιδιού. Προς ενίσχυση της επίκλησης μου στην πίστη σου για τον αριθμό των λύσεων για κάθε πρόβλημα, παραθέτω το εξής Link http://fantasticcontraption.com/ Πρόκειται για ένα παιχνίδι. Το θέμα είναι ότι μετά την επίλυση του εκάστοτε γρίφου – πίστας μπορείς να δεις τις λύσεις που έχουν δώσει κάποιοι άλλοι παίχτες. Αν σου αρέσουν τέτοιου είδους παιχνίδια θα καταλάβεις ακριβώς τι εννοούσα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted October 8, 2008 Share Posted October 8, 2008 Βιβλία και βιντεοπαιχνίδια: Μια νέα μορφή αφήγησης Αν οι σχέσεις βιντεοπαιχνιδιών και κινηματογράφου ποτέ δεν διένυσαν γόνιμη φάση, το ίδιο δε φαίνεται να ισχύει για τα βιβλία και τα βιντεοπαιχνίδια, ο συνδυασμός των οποίων δημιουργεί ένα νέο τύπο εμπειρίας για τους χρήστες - αναγνώστες. Εδώ υπάρχει το original άρθρο που αναπαραγάγει η Καθημερινή. Είναι πολύ ενδιαφέρον και σκεφτόμουν να το ποστάρω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Phantom Posted October 8, 2008 Share Posted October 8, 2008 Η επιστημονική φαντασία έχει την δυνατότητα να βγάλει απ το μυαλό των παιδιών ερωτήσεις. Να κάνει τα παιδιά ν ανοίξουν κουβέντα με τους μεγάλους. Να τα κάνει ν αναρωτηθούν πόσο καταστροφικό μπορεί να γίνει το θλιβερό παιχνίδι της εξουσίας, για το δικό τους μέλλον, όταν δεν θα δουν ποτέ τους να πετάνε στον ουρανό πελαργοί. Εγώ μπορώ να τους το περιγράψω! Αλλά μόνο να τους το περιγράψω! Δεν θα το δουν όπως μπορεί και να μην το δουν τα δικά τους παιδιά και τα παιδιά των παιδιών τους. Αυτή είναι η κακή πλευρά.. Η καλή θα μπορούσε να είναι είτε μια ουτοπία, είτε η ελπίδα. Και η επιστημονική φαντασία, έχει τα όπλα.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.