Δημήτρης Posted January 7, 2011 Share Posted January 7, 2011 Ωραίο τόπικ αυτό. Ναι, σαφώς και δίνω δεύτερη ευκαιρία σ' έναν συγγραφέα. Ύπο τις προυποθέσεις όμως που αναφέρατε όλοι σας. Αν τον καιρό που το έπιασα, δεν ήμουν προετοιμασμένος για κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο, τότε το παρατώ και το ξαναπιάνω αργότερα. Όταν οι συνθήκες θα είναι ευνοϊκότερες. Αν πάρω πρέφα δηλαδή πως αυτός ήταν ο λόγος Επίσης είμαι πρόθυμος να ξαναπροσπαθήσω αν απλά δεν μου άρεσε το θέμα και το απέρριψα καθαρά λόγω γούστου. Αν όμως δεν μου αρέσει το στυλ με το με το οποίο καταπιάνεται τότε δεν δίνω καν πρώτη ευκαιρία. Για παράδειγμα δεν μπορώ με τίποτα να κάτσω και να διαβάσω σκληρή επιστημονική φαντασία. Σωστή η παρατήρηση της Tiessa και του Heiron. Παίζει ρόλο και το ξεκίνημα. Έχω φίλο που διάβασε ''Τα Βουνά της Τρέλλας'' (το πλέον ακατάλληλο βιβλίο για αρχάριο) με αποτέλεσμα να μην του αρέσει καθόλου και ν' απορρίψει τον Λάβκραφτ τελείως. Μπορεί και αν συνέχιζε να μην του άρεζε, αλλά you get my point. Γι' αυτό και προτού δοκιμάσει κανείς πρώτη φορά, χρειάζεται πρώτα μία μικρή έρευνα. Τέλος θα πω ότι το σχόλιο του Sileon με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, πραγματικά δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα. Είναι τόσα πολλά τα βιβλία που με περιμένουν εκεί πέρα έξω και τόσος λίγος ο χρόνος που διαθέτω, που το ξέρω πάρα πολύ καλά ότι δεν θα μπορέσω να διαβάσω όλα αυτά που θέλω. Τουλάχιστον όχι σ΄αυτή τη ζωή. Αν διέθετα πέντε ή έξι τότε ναι, ίσως και να προλάβαινα. Αλλά επειδή δυστυχώς έχω μόνο μία, πρέπει να κάνω πολύ αυστηρά τις επιλογές μου. Ψηφίζω ναι λοιπόν, αλλά υπό προϋποθέσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted January 7, 2011 Author Share Posted January 7, 2011 (edited) Τι εννοούμε, όμως, όταν λέμε "δεύτερη ευκαιρία" σε έναν συγγραφέα; Διαβάζοντας τον τίτλο του νήματος αμέσως το μυαλό μου πήγε στην περίπτωση πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, που αφού διαβάσουμε το πρώτο και μέχρι στιγμής μονάκριβο βιβλίο του κρίνουμε ότι δεν θέλουμε να διαβάσουμε ό,τι βγάλει στο μέλλον. Θεωρώ ότι το πράγμα αλλάζει κατά πολύ όταν πρόκειται για το πρώτο βιβλίο που θα διαβάσουμε, ας πούμε, από Κίνγκ ή Κλαρκ ή Κέτσαμ ή Χάμιλτον ή Βερν ή Καραγάτση και πάει λέγοντας. Εκεί, αν αυτό που διαβάσαμε δεν μας άρεσε, νομίζω ότι για να είμαστε δίκαιοι απέναντι στον συγγραφέα, πρέπει να δώσουμε δεύτερη ευκαιρία (π.χ. επειδή μάθαμε ότι το βιβλίο ανήκει στην "ταληροφονική" περίοδό του ή αποτέλεσε τη μοναδική του απόπειρα να γράψει μεταφυσικό τρόμο ενώ δεν καταπιάνεται ποτέ άλλοτε με αυτό το αντικείμενο και ούτω καθεξής). Το εξηγώ στο πρώτο ποστ του τόπικ το τι εννοούμε. Συχνά, διαβάζουμε για πρώτη φορά έναν συγγραφέα, είτε νέο, είτε ήδη γνωστό και καταξιωμένο. Επίσης συχνά, είτε δεν μας αρέσει το βιβλίο του, είτε το θεωρούμε μέτριο/υπερτιμημένο κλπ, είτε κάμμια φορά το μισούμε ολόψυχα και το βιβλίο και το συγγραφέα σαν συγγραφέα. Και κάπου εκεί, μερικοί υποσχόμαστε στον εαυτό μας πως δεν θα ξανααγοράσουμε βιβλίο από τον συγκεκριμένο. Συγκεκριμένα έχω δει αρκετές περιπτώσεις κριτικών, μερικές φορές εντελώς άδικων κατά τη γνώμη μου, και στο φόρουμ και εκτός. Στην περίπτωση του Μουρκοκ μπορεί κάποιος/α να μη βρίσκει του γούστου του είτε το στυλ του, είτε κάποια από τα αρχικά του βιβλία, είτε και γιατί δεν συμφωνεί με τις απόψεις του εκτός του συγγραφικού του έργου. Σε άλλη περίπτωση κάποιος διάβασε ένα από τα πρώτα βιβλία μιας καταξιωμένης, πολυβραβευμένης και αγαπημένης συγγραφέως το οποίο είχε γράψει πριν 35 χρόνια και αποφάσισε να καταδικάσει τόσο το συγκεκριμένο βιβλίο που το βρήκε παιδικό, κακογραμμένο, και ανώριμο (χωρίς να γνωρίζει ίσως πως ακόμα κι αυτό είχε βραβευτεί) όσο και *ολόκληρο το έργο* της χωρίς να έχει διαβάσει τίποτα άλλο. Μου είχε φανεί σαν κάποιος φίλος της ε.φ. να καταδικάζει το Foundation του Asimov χωρίς να το/τα έχει διαβάσει γιατί δεν του άρεσε η πρώτη ιστορία του μεγάλου συγγραφέα "Marooned Off Vesta" που έγραψε σε ηλικία 18 ετών. Άλλοι αναγνώστες πάλι, με πιο "αντιδραστική" φλέβα (η οποία φοριέται πολύ στην Ελλάδα), προσπαθώντας να φανούν "εκτός του πλήθους" διαβάζουν τόσο προκατειλημμένα το όποιο βιβλίο δείχνει να είναι της "μόδας" ώστε να μην δώσουν ποτέ ούτε δεύτερη, αλλά ούτε και "πρώτη" ευκαιρία σε έναν συγγραφέα. Άλλοτε πάλι μπορεί να μη μας πολυάρεσε κάποιο βιβλίο αλλά να είχε για μας κάποιο ενδιαφέρον οπότε να αναρωτιόμαστε αν θα αγοράσουμε κάποιο άλλο από τον ίδιο συγγραφέα. Παράδειγμα προσωπικό που μου έρχεται στο νου τώρα είναι ο Neil Gaiman. Έχω διαβάσει βιβλία του που τα έχω λατρέψει (Stardust, Coraline) και άλλα που μετά βίας τελείωσα (Anansi Boys). Και φυσικά συμφωνώ απόλυτα, αν κατάλαβα σωστά το σχόλιό σου, πως οι μεγάλοι συγγραφείς κάθε εποχής πρέπει να διαβάζονται και να κρίνονται σύμφωνα με τη σημασία που έχουν για τη λογοτεχνία και για το έργο τους που μπορεί κάλλιστα να ήταν πρωτοποριακό και να έθεσε ή να άλλαξε τα ίδια τα θεμέλια ενός λογοτεχνικού είδους και όχι με όρους της μοντέρνας εποχής. Αν δεν το κάναμε αυτό τότε θα έπρεπε να καταδικάσουμε τον Alexander Graham Bell γιατί δεν εφηύρε το . . . κινητό τηλέφωνο, και τους αδελφούς Wright γιατί δεν κατασκεύσαν ένα Βοeing! :tongue: Edited January 7, 2011 by Oberon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 8, 2011 Share Posted January 8, 2011 Υπάρχουν φορές που έχω δώσει δεύτερες ευκαιρίες. Ο Τομ Ρόμπινς, απ' τους αγαπημένους μου συγγραφείς πλέον, παίζει να ήταν κι ο πρώτος που άφησα βιβλίο του (την Αμάντα) στη μέση, γιατί απλά αδυνατούσα να τον παρακολουθήσω. Έχω δώσει δεύτερες (και τρίτες και τέταρτες και πέμπτες γιατί ήμουν απελπισμένη) σε Κουντζ, Κινγκ και ΣΙΑ ΕΕ κι έκλαιγα τον χρόνο που σπατάλησα διαβάζοντας τα ίδια, τα ίδια και μια ακόμα απ' τα ίδια. Κι υπάρχει κι ΕΝΑΣ συγγραφέας που δεν παίζει να έχει ποτέ των ποτών, έβερβερ δεύτερη ευκαιρία κι αυτός είναι ο Μούρκοκ. Με στράβωσε τόσο πολύ ο Έλρικ του Μενλιμπονέ σαν τον πιο μίζερο έμο της λογοτεχνίας του φανταστικού που δεν θέλω να μάθω τίποτε άλλο γι αυτόν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
D'Ailleurs Posted January 8, 2011 Share Posted January 8, 2011 φυσικά και δίνω δευτερη ευκαιρία, αλλωστε αν είναι αγαπημένος συγγραφέας δεν τον απορρίπτω με μια κακή στιγμή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted January 18, 2011 Share Posted January 18, 2011 Συνήθως ναι, δίνω δεύτερη ευκαιρία σε συγγραφείς. Είναι δύο μόνο περιπτώσεις που δεν πρόκειται να διαβάσω δεύτερο βιβλίο τους, και οι δύο είναι Έλληνες. Η πρώτη και καλύτερη είναι η Καρυστιάνη, που πραγματικά μίσησα το στυλ που γράφει, και ο δεύτερος είναι ο Ξανθούλης, που ενώ το βιβλίο που διάβασα πήγαινε καλά μέχρι τα δύο τελευταία κεφάλαια, σε αυτά, θέλησε να το παίξει διανοούμενος (με την κακή έννοια της λέξης) και χάλασε όλο το βιβλίο, το συγκεκριμένο ήταν ο Τούρκος στον Κήπο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted January 18, 2011 Author Share Posted January 18, 2011 Υπάρχουν φορές που έχω δώσει δεύτερες ευκαιρίες. Ο Τομ Ρόμπινς, απ' τους αγαπημένους μου συγγραφείς πλέον, παίζει να ήταν κι ο πρώτος που άφησα βιβλίο του (την Αμάντα) στη μέση, γιατί απλά αδυνατούσα να τον παρακολουθήσω. Έχω δώσει δεύτερες (και τρίτες και τέταρτες και πέμπτες γιατί ήμουν απελπισμένη) σε Κουντζ, Κινγκ και ΣΙΑ ΕΕ κι έκλαιγα τον χρόνο που σπατάλησα διαβάζοντας τα ίδια, τα ίδια και μια ακόμα απ' τα ίδια. Κι υπάρχει κι ΕΝΑΣ συγγραφέας που δεν παίζει να έχει ποτέ των ποτών, έβερβερ δεύτερη ευκαιρία κι αυτός είναι ο Μούρκοκ. Με στράβωσε τόσο πολύ ο Έλρικ του Μενλιμπονέ σαν τον πιο μίζερο έμο της λογοτεχνίας του φανταστικού που δεν θέλω να μάθω τίποτε άλλο γι αυτόν. Κατανοητό μεν Χριστίνα μου, και η αλήθεια είναι πως και γω αν χαλάσω πολύ με ένα βιβλίο ενός συγγραφέα, μιλάμε για ΠΟΛΥ όμως, δύσκολα θα νιώσω ενθουσιασμό για να πάρω κάποιο άλλο βιβλίο του (μιλάω πάντα για λογοτεχνικά είδη που μ'αρέσουν). Όμως μιλώντας για το Μουρκοκ - και εδώ σίγουρα δεν σχολιάζω την απόφασή σου - πολλά βιβλία του δεν έχουν καμμία σχέση με τον, ομολογουμένως έμο, Έλρικ.Θέλω να πω, αν π.χ. διάβαζες τη Gloriana, δεν θα μάθαινες κάτι για τον Έλρικ αλλά για τη βασίλισσα Gloriana και για πολλούς άλλους χαρακτήρες σε ένα κόσμο που δεν έχει σχεδόν τίποτα κοινό με το Μελνιμπονέ. Αν και υπάρχει μια σύνδεση σε όλα τα βιβλία του, ή σχεδόν, μια που τοποθετούνται σε ένα multiverse, έχουν τόσες ομοιότητες όσες π.χ. ο Τζόκερ από το Μπάτμαν (gothic horror φάση συνήθως) με τη φουτουριστική Legion of Super-Heroes του 31ου αιώνα (super-hero space opera) που συνυπάρχουν στο multiverse της DC Comics. Υπάρχει βέβαια μια διαφορά πως τόσο ο Έλρικ όσο και η Gloriana είναι γραμμένα από τον ίδιο συγγραφέα, ενώ τα κόμικς που ανέφερα από διαφορετικούς συγγραφείς, αλλά και πάλι πρόκειται για διαφορετικούς κόσμους, διαφορετικούς χαρακτήρες, άλλου τύπου διήγηση, κλπ. Τα γράφω τα παραπάνω γιατί πιστεύω πως ένας πραγματικά καλός συγγραφέας μπορεί και να εξελιχθεί με τα χρόνια αλλά και να γράψει πολύ διαφορετικά βιβλία, οπότε ίσως να του άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία του Μουρκοκ. Just saying . . . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 18, 2011 Share Posted January 18, 2011 Υπάρχουν φορές που έχω δώσει δεύτερες ευκαιρίες. Ο Τομ Ρόμπινς, απ' τους αγαπημένους μου συγγραφείς πλέον, παίζει να ήταν κι ο πρώτος που άφησα βιβλίο του (την Αμάντα) στη μέση, γιατί απλά αδυνατούσα να τον παρακολουθήσω. Έχω δώσει δεύτερες (και τρίτες και τέταρτες και πέμπτες γιατί ήμουν απελπισμένη) σε Κουντζ, Κινγκ και ΣΙΑ ΕΕ κι έκλαιγα τον χρόνο που σπατάλησα διαβάζοντας τα ίδια, τα ίδια και μια ακόμα απ' τα ίδια. Κι υπάρχει κι ΕΝΑΣ συγγραφέας που δεν παίζει να έχει ποτέ των ποτών, έβερβερ δεύτερη ευκαιρία κι αυτός είναι ο Μούρκοκ. Με στράβωσε τόσο πολύ ο Έλρικ του Μενλιμπονέ σαν τον πιο μίζερο έμο της λογοτεχνίας του φανταστικού που δεν θέλω να μάθω τίποτε άλλο γι αυτόν. Κατανοητό μεν Χριστίνα μου, και η αλήθεια είναι πως και γω αν χαλάσω πολύ με ένα βιβλίο ενός συγγραφέα, μιλάμε για ΠΟΛΥ όμως, δύσκολα θα νιώσω ενθουσιασμό για να πάρω κάποιο άλλο βιβλίο του (μιλάω πάντα για λογοτεχνικά είδη που μ'αρέσουν). Όμως μιλώντας για το Μουρκοκ - και εδώ σίγουρα δεν σχολιάζω την απόφασή σου - πολλά βιβλία του δεν έχουν καμμία σχέση με τον, ομολογουμένως έμο, Έλρικ.Θέλω να πω, αν π.χ. διάβαζες τη Gloriana, δεν θα μάθαινες κάτι για τον Έλρικ αλλά για τη βασίλισσα Gloriana και για πολλούς άλλους χαρακτήρες σε ένα κόσμο που δεν έχει σχεδόν τίποτα κοινό με το Μελνιμπονέ. Αν και υπάρχει μια σύνδεση σε όλα τα βιβλία του, ή σχεδόν, μια που τοποθετούνται σε ένα multiverse, έχουν τόσες ομοιότητες όσες π.χ. ο Τζόκερ από το Μπάτμαν (gothic horror φάση συνήθως) με τη φουτουριστική Legion of Super-Heroes του 31ου αιώνα (super-hero space opera) που συνυπάρχουν στο multiverse της DC Comics. Υπάρχει βέβαια μια διαφορά πως τόσο ο Έλρικ όσο και η Gloriana είναι γραμμένα από τον ίδιο συγγραφέα, ενώ τα κόμικς που ανέφερα από διαφορετικούς συγγραφείς, αλλά και πάλι πρόκειται για διαφορετικούς κόσμους, διαφορετικούς χαρακτήρες, άλλου τύπου διήγηση, κλπ. Τα γράφω τα παραπάνω γιατί πιστεύω πως ένας πραγματικά καλός συγγραφέας μπορεί και να εξελιχθεί με τα χρόνια αλλά και να γράψει πολύ διαφορετικά βιβλία, οπότε ίσως να του άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία του Μουρκοκ. Just saying . . . Είναι και το Epic Pooh στη μέση όμως, μην το ξεχνάμε αυτό ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted January 18, 2011 Share Posted January 18, 2011 Εχω πει κι αλλου πως ο Μουρκοκ συγκεκριμενα ειναι ενας συγγραφεας με..χμμ..ποικιλια στο εργο του.Ναι το μεγαλυτερο μερος του ειναι Αιωνιος προμαχος και ολα συνδεονται καπως στο Πολυσυμπαν κτλ αλλα αλλο τα χρονικα του Ελρικ,αλλο η Γκλοριαννα,αλλο Οι χορευτες στο Τελος του Χρονου,αλλο οι Καρχηδονες,τα Βυζαντια κτλ,αλλο το Ιδου ο ανθρωπος.Και βεβαια εχει γραψει και λιγοτερο γνωστη ΕΦ πχ με τον Μπαρινγκτον Μπεηλι. Φυσικα μπορει καποιος να σπαζεται με το στυλ γραφης του(το οποιο λατρευω).Αλλο αυτο ομως κι αλλο να τον απορριπτεις γιατι στα νιατα του και πριν βγουνε ολοι οι σημερινοι γκοθαδες και ιμο εγραψε για εναν τετοιο ηρωα.Προσωπικα προτιμω τα παλια του βιβλια αλλα εχει εξελιχτει αρκετα για να βαζουμε ολα στο ιδιο τσουβαλι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted January 19, 2011 Author Share Posted January 19, 2011 Υπάρχουν φορές που έχω δώσει δεύτερες ευκαιρίες. Ο Τομ Ρόμπινς, απ' τους αγαπημένους μου συγγραφείς πλέον, παίζει να ήταν κι ο πρώτος που άφησα βιβλίο του (την Αμάντα) στη μέση, γιατί απλά αδυνατούσα να τον παρακολουθήσω. Έχω δώσει δεύτερες (και τρίτες και τέταρτες και πέμπτες γιατί ήμουν απελπισμένη) σε Κουντζ, Κινγκ και ΣΙΑ ΕΕ κι έκλαιγα τον χρόνο που σπατάλησα διαβάζοντας τα ίδια, τα ίδια και μια ακόμα απ' τα ίδια. Κι υπάρχει κι ΕΝΑΣ συγγραφέας που δεν παίζει να έχει ποτέ των ποτών, έβερβερ δεύτερη ευκαιρία κι αυτός είναι ο Μούρκοκ. Με στράβωσε τόσο πολύ ο Έλρικ του Μενλιμπονέ σαν τον πιο μίζερο έμο της λογοτεχνίας του φανταστικού που δεν θέλω να μάθω τίποτε άλλο γι αυτόν. Κατανοητό μεν Χριστίνα μου, και η αλήθεια είναι πως και γω αν χαλάσω πολύ με ένα βιβλίο ενός συγγραφέα, μιλάμε για ΠΟΛΥ όμως, δύσκολα θα νιώσω ενθουσιασμό για να πάρω κάποιο άλλο βιβλίο του (μιλάω πάντα για λογοτεχνικά είδη που μ'αρέσουν). Όμως μιλώντας για το Μουρκοκ - και εδώ σίγουρα δεν σχολιάζω την απόφασή σου - πολλά βιβλία του δεν έχουν καμμία σχέση με τον, ομολογουμένως έμο, Έλρικ.Θέλω να πω, αν π.χ. διάβαζες τη Gloriana, δεν θα μάθαινες κάτι για τον Έλρικ αλλά για τη βασίλισσα Gloriana και για πολλούς άλλους χαρακτήρες σε ένα κόσμο που δεν έχει σχεδόν τίποτα κοινό με το Μελνιμπονέ. Αν και υπάρχει μια σύνδεση σε όλα τα βιβλία του, ή σχεδόν, μια που τοποθετούνται σε ένα multiverse, έχουν τόσες ομοιότητες όσες π.χ. ο Τζόκερ από το Μπάτμαν (gothic horror φάση συνήθως) με τη φουτουριστική Legion of Super-Heroes του 31ου αιώνα (super-hero space opera) που συνυπάρχουν στο multiverse της DC Comics. Υπάρχει βέβαια μια διαφορά πως τόσο ο Έλρικ όσο και η Gloriana είναι γραμμένα από τον ίδιο συγγραφέα, ενώ τα κόμικς που ανέφερα από διαφορετικούς συγγραφείς, αλλά και πάλι πρόκειται για διαφορετικούς κόσμους, διαφορετικούς χαρακτήρες, άλλου τύπου διήγηση, κλπ. Τα γράφω τα παραπάνω γιατί πιστεύω πως ένας πραγματικά καλός συγγραφέας μπορεί και να εξελιχθεί με τα χρόνια αλλά και να γράψει πολύ διαφορετικά βιβλία, οπότε ίσως να του άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία του Μουρκοκ. Just saying . . . Είναι και το Epic Pooh στη μέση όμως, μην το ξεχνάμε αυτό ;) Umm, sorry για το οφφτόπικ αλλά το Epic . . . τι? (Δεν φτάνει ο νους μου να συνδυάσει το Winnie the Pooh με την epic fantasy οπότε κάτι χάνω κάπου). :tongue: @heiron: Σωστός. Το feel των Dancers at the End of Time είναι εντελώς διαφορετικό από τον Έλρικ π.χ. και πολύ πιο new wave scifi. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted January 19, 2011 Share Posted January 19, 2011 Ολιγη απο Epic Pooh Παντως το να απορριπτεις ενα συγγραφεα γιατι μπορει να διαφωνεις με καποιες αποψεις του το βρισκω μεγα λαθος.Με το ιδιο σκεπτικο ο Χαουαρντ δεν αξιζει να διαβαστει,ουτε ο Λαβκραφτ,ουτε πολλοι αλλοι εξαιρετοι συγγραφεις.Χωρια οτι οι αποψεις καποιων αλλαζουν.Πχ ο Χεμινγουεη εγραψε το Αποχαιρετισμος στα οπλα για να δειξει την αποψη του οτι ο πολεμος ειναι ανουσιος και make love not war και λιγα χρονια αργοτερα εγραψε το Για ποιον χτυπα η καμπανα οπου λεει λιγο ως πολυ το αντιθετο.Αλλα και στο χωρο της φανταστικης λογοτεχνιας εχουμε τον Χαινλαιν που τα διαφορα εργα του περνουνε αντιθετες μεταξυ τους θεσεις.Ειναι γελοιο ενας να τον απορριπτει "γιατι ειναι φασιστας" κι αλλος "γιατι ειναι αναρχικος χιπης". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 19, 2011 Share Posted January 19, 2011 Εκτός απ' την προσωπική αντιπάθεια που τρέφω προς τον συγγραφέα, ένα μεγάλο κομμάτι του έργου του περιστρέφεται γύρω από έναν χαρακτήρα που μου είναι απεχθής. Δεν γνώριζα τις απόψεις του Μούρκοκ για Τόλκιν, τον Πράτσετ κλπ όταν διάβασα τον Έλρικ, αλλιώς, το ομολογώ, δεν θα το είχα διαβάσει ποτέ. Μου είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτώ το έργο ενός συγγραφέα που μιλάει τόσο απαξιωτικά για γίγαντες της λογοτεχνίας του φανταστικού. Σιγά, ρε μεγάλε, ποιος νομίζεις ότι είσαι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 21, 2011 Share Posted January 21, 2011 Πριν από διάφορα χρόνια, είχα διαβάσει σε μια συλλογή ένα διήγημα, το οποίο ήταν τόσο ανεκδιήγητα φριχτό, τόσο χάλια, που εκεί και τότε ορκίστηκα όρκο βαρύ να μη ξανακουμπήσω τη συγκεκριμένη συγγραφέα ούτε με τσιμπίδα. Δυστυχώς, με την πάροδο των ετών, ξέχασα ποιά ήταν. Μήνα να είν' η Κάθριν Κερρ, μήνα η Ανν ΜακΚάφφρεϋ; Εγώ πάντως για σιγουριά, φροντίζω να κρατιέμαι μακρυά και από τις δυό τους. (Άσχετο με την κουβέντα περί Μούρκοκ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 19, 2011 Share Posted June 19, 2011 Πριν από διάφορα χρόνια, είχα διαβάσει σε μια συλλογή ένα διήγημα, το οποίο ήταν τόσο ανεκδιήγητα φριχτό, τόσο χάλια, που εκεί και τότε ορκίστηκα όρκο βαρύ να μη ξανακουμπήσω τη συγκεκριμένη συγγραφέα ούτε με τσιμπίδα. Δυστυχώς, με την πάροδο των ετών, ξέχασα ποιά ήταν. Μήνα να είν' η Κάθριν Κερρ, μήνα η Ανν ΜακΚάφφρεϋ; Εγώ πάντως για σιγουριά, φροντίζω να κρατιέμαι μακρυά και από τις δυό τους. (Άσχετο με την κουβέντα περί Μούρκοκ) Είναι η Ανν Μακ Κάφρεϊ και το διήγημα λέγεται "Ο Δρομέας του Περν", από τη συλλογή "Θρύλοι", τόμος Β' του anubis. Το συζητάγαμε στη Σουηδία και σου είχα πει ότι εμένα μου άρεσε το συγκεκριμένο... Αλλά πριν πετάξεις στα σκουπίδια την Μακ Κάφρεϊ, θυμήσου ότι είναι αγαπημένη της αγαπημένης σου Tiessa (η οποία παρακαλείται να αναλάβει την υπεράσπιση της εν λόγω γηραιάς κυρίας, γιατί την ξέρει καλύτερα από μένα). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted June 19, 2011 Share Posted June 19, 2011 (edited) Η Γουόρντσμιθ εντωμεταξεί φοοοβερή μνήμη, αστραπιαία ανάκληση δεδομένων, συγγραφείς, ηθοποιοί, ταινίες, τα πάντα. Για να καταλάβετε: Γ: Ρε συ, ήταν ένα διήγημα κι ήτανε με μια τύπισσα που έτρεχε, και την έσπρωξε ένας κι έπεσε σε κάτι αγκάθια... Κ: Α, ο "δρομέας" της Ανν ΜκΚάφφρεϋ!! Γ: ... και αυτή είχε πολύ μεγάλα πόδια και δεν έβρισκε γόβες στο νούμερό της...; Κ: Ναι ναι, αυτό είναι. Γ: ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ!!! Οπότε ναι, το χειρότερο πράμα που διάβασα ποτέ στη ζωή μου απέκτησε όνομα. Και για να μην είμαι εντελώς εκτός θέματος: ΟΧΙ, ειδικά αυτή η Ανν ΜκΚάφφρεϋ Είχε Μόνο Μια Ευκαιρία (τρίμπιουτ στη Βάσω) Edited June 19, 2011 by KELAINO Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 19, 2011 Share Posted June 19, 2011 ( Αυτό με τις γόβες δεν το θυμάμαι... :lol:) Αλλά οκ, μπορεί να μην είχε να πει τίποτα σημαντικό αυτό το διήγημα, αλλά ήταν καλογραμμένο και σε έμπαζε στον κόσμο εκείνον, χωρίς να έχεις και κάποια υπόθεση τύπου μάχες-μεσαιωνικά-βασίλεια-να-συγκρούονται-στα-πολιτικά να καταλάβεις on top of that. Ό,τι πρέπει για μένα την άσχετη και συνήθως βιαστική και απρόσεχτη αναγνώστρια. Βρε άστα αυτά και φέρε τα σοκολατάκια μη δαγκώσω εσένα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 20, 2011 Share Posted June 20, 2011 Δίνω, (και το έχω κάνει), αρκεί να μην έχω εκνευριστεί τόσο πολύ μαζί του που να θέλω να πετάξω το βιβλίο στο τζάκι. Αν ο κύριος ή η κυρία α) κακοποιήσει κάποια ευαίσθητη χορδή μου β) με εκνευρίσει σε βαθμό κακουργήματος με το στυλ του και/ή την ιστορία του γ) αν απλά κρίνω πως δεν ξέρει να γράφει τότε αποκλείεται να ξαναπλησιάσω κάτι δικό του/της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted June 20, 2011 Author Share Posted June 20, 2011 (edited) Aυτό που έγραψε η Κελαινώ πιο πάνω, μου έχει συμβεί και μένα με μία άλλη πολυγραφότατη, πολυδιαβασμένη, πολυβραβευμένη, πολυαγαπημένη συγγραφέα ε.φ. και φάντασυ όπως η Anne McCaffrey. Συγκεκριμένα με την Andre Norton, η οποία, όπως και η McCaffrey έχει τιμηθεί και με τον τίτλo Grand Master που δίνεται από τους Science Fiction and Fantasy Writers of America. Επειδή μικρός (όταν ήμουν ακόμα άσχετος και μάλλον ξερόλας με το τι μου άρεσε ή όχι) είχα διαβάσει μια ιστορία της που δεν μου άρεσε καθόλου (δεν ήξερα καν πως ήταν γυναίκα δε), όποτε έβλεπα στα βιβλιοπωλεία δικό της βιβλίο με έπιανε κάτι σαν μένος και τα απέφευγα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Βασισμένος σ'αυτή την πλήρη άγνοια για τη συγγραφέα, και τότε δεν είχα και το Ιντερνετ για να πληροφορηθώ περισσότερα, νόμισα πως όλες οι ιστορίες της θα ήταν σ'αυτή που είχα διαβάσει (κάτι με ζώα. Ίσως κάποια Beastmaster ιστορία της). Ένας φίλος που αγαπούσε τη δουλειά της Νorton με έπεισε να δώσω μια ευκαιρία, όχι στη Norton η οποία δεν με είχε την παραμικρή ανάγκη σαν ήδη καταξιωμένη και αγαπημένη συγγραφέας, αλλά στον εαυτό μου διαβάζοντας ένα δανεικό βιβλίο (ένα από τη σειρά Witch World) για να γνωρίσω ένα μεγάλο ταλέντο και να μπω σε μια φαντασία χωρίς όρια, τόσο επιστημονική φαντασία όσο και μυθοπλασία. Το βιβλίο το λάτρεψα και αργότερα διάβασα πολλά άλλα της Νορτον. Για λίγο αισθάνθηκα τελείως ηλίθιος που απέκλεισα τα βιβλία της για χρόνια. Ένιωσα δε στερημένος και, οπωσδήποτε, ξερόλας βασισμένος στην άγνοια κυρίως. Αλλά ανοίγοντας λίγο το νου μου και με γνώμωνα το ότι ακόμα και μια χρυσή χήνα μπορεί να κάνει και ένα απλό αυγό καμμια φορά, μπήκα στους κόσμους της Νορτον και δεν μετάνιωσα ποτέ. Witch World, Τime Traders, Solar Queen, Astra και ναι, ακόμα και τα Beastmaster! Βέβαια ο καθένας αντιδρά με κάποιο συγγραφέα όπως του ορίζει ο νους του και μπορεί κάποιος άλλος να κατέληγε να μισήσει ακόμα περισσότερο τη Norton.Ή μπορεί όσο καλός/ή να είναι ένας/μια συγγραφέας να μην αρέσει σε κάποιον λόγω . . . γούστου. Μάλιστα σήμερα που έχουμε το Ιντερνετ μπορούμε να πληροφορηθούμε περισσότερα για κάθε πιθανό συγγραφέα. Απλά λέω πως αντέδρασα και πώς ένιωσα εγώ απέναντι σε μια γιγάντισσα της λογοτεχνίας του φανταστικού όπως η Norton, ή η Anne McCaffrey, ή η Ursula LeGuin κλπ. Edited June 20, 2011 by Oberon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted July 14, 2011 Share Posted July 14, 2011 Αν και έχω απαντήσει πολύ παλιότερα σ' αυτό το τόπικ, με αφορμή το τελευταίο ποστ του Διονύση, να πω ότι είχα μια παρόμοια εμπειρία με την Πόλη της Ουτοπίας της Ούρσουλα ΛεΓκεν. Ήμουνα μικρή, δεν ήξερα ότι είναι και μέρος μιας -πολύ χαλαρής απ' ό,τι έμαθα αργότερα- τριλογίας, πολλά πράγματα δεν τα έπιασα ή δεν μου άρεσαν, και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δε θέλω να ξαναδιαβάσω ΛεΓκεν. (Τώρα που το σκέφτομαι, μου φαίνεται... αιρετικό!) Χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια και να βρεθώ με το The Left Hand of Darkness (με μισή καρδιά κι επειδή κυριολεκτικά μού του είχε δώσει ένας φίλος με το ζόρι) για να πάθω μια ξαφνική κρίση πανικού: Υπάρχουν τόσο καταπληκτικά βιβλία εκεί έξω κι εγώ δεν έχω ιδέα! Μέσα σε λίγους μήνες διάβασα ένα σωρό βιβλία της ΛεΓκεν, μαζί (ξανά) και την Πόλη της Ουτοπίας, που δεν μου είχε αρέσει τότε. Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν κατάφερε ποτέ να με συγκινήσει ιδιαίτερα ή να μπει στα αγαπημένα μου, αλλά σίγουρα θα έχανα πάρα πολλά αν δεν είχα δώσει τότε εκείνη τη δεύτερη ευκαιρία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted July 14, 2011 Author Share Posted July 14, 2011 Αν και έχω απαντήσει πολύ παλιότερα σ' αυτό το τόπικ, με αφορμή το τελευταίο ποστ του Διονύση, να πω ότι είχα μια παρόμοια εμπειρία με την Πόλη της Ουτοπίας της Ούρσουλα ΛεΓκεν. Ήμουνα μικρή, δεν ήξερα ότι είναι και μέρος μιας -πολύ χαλαρής απ' ό,τι έμαθα αργότερα- τριλογίας, πολλά πράγματα δεν τα έπιασα ή δεν μου άρεσαν, και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δε θέλω να ξαναδιαβάσω ΛεΓκεν. (Τώρα που το σκέφτομαι, μου φαίνεται... αιρετικό!) Χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια και να βρεθώ με το The Left Hand of Darkness (με μισή καρδιά κι επειδή κυριολεκτικά μού του είχε δώσει ένας φίλος με το ζόρι) για να πάθω μια ξαφνική κρίση πανικού: Υπάρχουν τόσο καταπληκτικά βιβλία εκεί έξω κι εγώ δεν έχω ιδέα! Μέσα σε λίγους μήνες διάβασα ένα σωρό βιβλία της ΛεΓκεν, μαζί (ξανά) και την Πόλη της Ουτοπίας, που δεν μου είχε αρέσει τότε. Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν κατάφερε ποτέ να με συγκινήσει ιδιαίτερα ή να μπει στα αγαπημένα μου, αλλά σίγουρα θα έχανα πάρα πολλά αν δεν είχα δώσει τότε εκείνη τη δεύτερη ευκαιρία. Περιέργως πως, Βάσω, η Πόλη της Ουτοπίας είναι και μένα από τα λιγότερο αγαπημένα μου της Λε Γκεν, η οποία είναι στις κορυφαίες προτιμήσεις μου γενικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted August 14, 2011 Share Posted August 14, 2011 οχι...οχι..οχι... Τους συγγραφεις που μου αρεσουν τους διαβαζω γιατι μου αρεσει ο τροπος γραφης τους, ασχετα αν αλλαζει το βιβλιο..Σε γενικες γραμμες ειναι ο ιδιος. Σε αυτους που δε μου αρεσαν, γιατι να μπω στη διαδικασια να διαβασω το ιδιο στυλ γραψιματος..το ιδιο ξετυλιγμα της πλοκης των βιβλιων τους? Αλλα...ενταξει, αν βρω βιβλιο με καλο θεμα απο τον ιδιο συγγραφεα, πιστευω δε θα ειμαι τοσο απολυτη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Yuuko Ichihara Posted August 14, 2011 Share Posted August 14, 2011 Nαι έχει τύχει να μη μου αρέσει ένα βιβλίο καθόλου και να μου αρέσει ένα άλλο του ίδιου συγγραφέα. Βέβαια πιο συνηθισμένο σε μένα είναι να μου αρέσει το πρώτο και όχι το δεύτερο που διαβάζω του ίδιου, οπότε τα πράγματα μπλέκονται κάπως. Για βιβλία στα Αγγλικά είναι πιο εύκολο γιατί μπορώ να ενημερωθώ από το Ίντερνετ για οποιοδήποτε βιβλίο. Για Έλληνες συγγραφείς όμως είναι λίγο πιο δύσκολο γιατί δεν βρίσκεις πάντα πληροφορίες, και ειδικά σωστές, για όχι πολύ γνωστούς συγγραφείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted November 4, 2014 Share Posted November 4, 2014 Έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία στον Μπαρκερ μετά την ΤΕΡΑΣΤΙΑ απογοήτευση που μου χάρισε το Καμπαλ, αλλά στον Υφαντόκοσμο τον παραδέχτηκα!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anwrimos23 Posted November 4, 2014 Share Posted November 4, 2014 (edited) Είναι άλλο να ξεκινήσεις να διαβάζεις κάτι δύσκολο που δεν καταλαβαίνεις΄ή σε κουράζει μια δεδομένη στιγμή κ να το αφήσεις για άλλη φορα (έχει συμβεί στους περισσότερους) κ άλλο να σταματήσεις κάτι που δεν είναι του γούστου σου κ γενικά δεν το γουστάρεις. Στη 2η περίπτωση δε δίνω ποτέ 2η ευκαιρία. Edited November 4, 2014 by Anwrimos23 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glowleaf Posted August 6, 2016 Share Posted August 6, 2016 Συγγραφέας που δεν έδωσα δεύτερη ευκαιρία, Licia Troisi Τα χρονικά του αναδυόμενου κόσμου. Στον William Gibson έδωσα αρκετές ευκαιρίες, δεν μπόρεσα να τελειώσω ούτε ένα βιβλίο. Σε ανάποδη φάση, στον Jim Butcher που κανονικά μου αρέσουν τα βιβλία του, μετά τους Αεροναύτες και τις γατούλες του δεν δίνω άλλη ευκαιρία. Μηδέν όμως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 6, 2016 Share Posted August 6, 2016 Συγγραφέας που δεν έδωσα δεύτερη ευκαιρία, Licia Troisi Τα χρονικά του αναδυόμενου κόσμου. Στον William Gibson έδωσα αρκετές ευκαιρίες, δεν μπόρεσα να τελειώσω ούτε ένα βιβλίο. Σε ανάποδη φάση, στον Jim Butcher που κανονικά μου αρέσουν τα βιβλία του, μετά τους Αεροναύτες και τις γατούλες του δεν δίνω άλλη ευκαιρία. Μηδέν όμως. Ποιο είναι αυτό με τους αεροναύτες και τις γατούλες; Επειδή με ενδιαφέρει ο συγγραφέας, θα ήθελα να το αποφύγω, αν είναι τόσο χάλια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.