demiraval Posted April 8, 2010 Author Share Posted April 8, 2010 (edited) Δεν ξέρω αν ανήκει σε αυτό το το topic, αλλά υπάρχει μια προδημοσίευση του sequel των χρονικών της Αντάκρης, μαζί με μια εικόνα. Ας με συγχωρήσουν οι Moderators αν χρειαστεί να το μετακινήσουν. Το παραθέτω εδώ για σχολιασμό και γνώμες! Σας ευχαριστώ. ΜτΜ Δέσμια Νελ - Όντιελ (απ' το επερχόμενο «Τα χρονικά της Αντάκρης και οι Γιοι της Αριζάν» Οκτώβριος 2010 εκδόσεις Μίνωας) Ήταν πολύ δύσκολο για τον Κόρβους Γκριμ, τον πλανόδιο και διαβόητο μικροπωλητή ξαφνικών εκρήξεων και άλλων εξίσου περίεργων αντικειμένων, να περπατά χωρίς μπαστούνι τα βράδια. Μουρμούριζε ακαταλαβίστικα και τα δυο του γυάλινα μάτια λαμπύριζαν ύποπτα στο αργυρόλευκο φως της Φεάλια που είχε ήδη σκαρφαλώσει στην κορυφή του ουρανού. Βήμα βήμα, σέρνοντας το ένα πόδι του και κουράζοντας υπερβολικά το άλλο, χώθηκε στη σκιά ενός μαντρότοιχου, ξεφυσώντας σαν τρένο. Μέσα στο σκοτάδι και από μία απόσταση οι δύο άνθρωποι έμοιαζαν με καρικατούρες χαραγμένες πάνω στη λεία επιφάνεια της βαλασταριανής πέτρας. Ο άλλος ήταν κρυμμένος στις σκιές. Ίσα ίσα διέκρινες το καπέλο του και τη χούπελαντ με τα μακριά επιβλητικά μανίκια που σχεδόν άγγιζαν το λιθόστρωτο. «Ρίκας, μάε φίλιελ» «Ρίκας…. Ρίκας… ανόητε!» γρύλισε ο Γκριμ. «εσύ και τα σχέδια σου για το καλύτερο αύριο… Εσταμαρίν και σια! Μπα! Ας γελάσω… Βαδίζετε στο θάνατο, αν ρωτήσεις εμένα.» έκρωξε ο Γκριμ περιπεκτικά. «Πασιέντσα φίλε μου, έτσι δε λένε στη γη σου; Υπομονή!» κάτι αρχοντικό υπήρχε στη φωνή του ανθρώπου που και μες απ’ τις σκιές ανέδυε ένα άδηλο φως. «Πουλμοριέλα, λέγανε στη Λουξ Ορτένια, καλύτερες μέρες θα ’ρθουν...» ψέλλισε η φιγούρα με το μανδύα και έπεσε σε ονειρικές σκέψεις. «Έλα στα συγκαλά σου «Λοσαντριανέ»! Η χώρα σου πέθανε… κοράκια τώρα τραγανίζουν τα σωθικά της. Ποτάμιοι και νομάδες, ζήτουλες κάθε λογής. Πειρατές! Λήσταρχοι! Και... μη θαρρείς πως οι άρχοντες των ξανθών δεν την καλοβλέπουν. Έχω περάσει κι από κείνα τα μέρη. Ξέρω τι ζημιές προξενεί ο Σταχτής Στρατός στον Βόριλ τον Αρχοντόφαιο και στα βρωμοχώρια του. Δε θέλει πολύ ακόμη για να αποφασίσει τη μαζική μετακίνηση του λαού του σε μέρη ασφαλέστερα και πλουσιότερα.» τα μάτια του Γκριμ έλαμψαν στο μισόφωτο σαν καλογυαλισμένα μαχαίρια. «Μη θαρρείς πως είμαι τυφλός, Γκριμ. Ή ότι η Αντίσταση αγνοεί αυτά που λες. Βλέπω τι συμβαίνει στην πατρίδα μου. Ξέρω τι σόι άνθρωποι είναι οι Ποτάμιοι. Και αυτό με θλίβει αφάνταστα. Μην προσβάλεις, ωστόσο τους προγόνους μου. Αλλιώς θα ξεχάσω το παλιό συμβόλαιο και ίσως τα πράγματα μεταξύ μας αλλάξουν δραματικά.» η φωνή μπήχτηκε στα αυτιά του γυρολόγου σαν βελόνα. «Τι… τι θες να πεις;» «Πως είναι η κοπέλα;» «Ποια απ’ τις δυο;» ρώτησε πονηρά ο Γκριμ. «η ομορφούλα ή η ατίθαση;» «Μη σου μπαίνουν σκέψεις… Η πριγκίπισσα.» «Ωω, μα φυσικά, η κορούλα της Ελεανόρ… καλά μου φάνηκε. Αρτιμελής...» η φωνή του ακούστηκε επικίνδυνα βλοσυρή και αργόσυρτη. «Πρόσεξε καλά, Κόρβους. Ξέρω τι κακίες έχεις διαπράξει στο παρελθόν… Αν μάθω το παραμικρό, το ελάχιστο, το οτιδήποτε επιλήψιμο για τη συμπεριφορά σου απέναντι τους, θα σε κυνηγήσω. Θα σε βρω όπου και να πας. Ακόμη και μέχρι στις σκιές των Εσχατιών αν κρυφτείς θα σε ξετρυπώσω και θα σε σφάξω σα γουρούνι.» «Μεγάλα λόγια, για Ιππότη που ξέπεσε. Ίσως να κρυφτώ στη σκιά τους, Λαύος. Και εκεί ακριβώς κάτω απ’ τη μύτη σου, να δεις που δε θα με πάρεις καν μυρωδιά.» Ο Γκριμ χαμογέλασε σαρδόνια και τα δόντια του άστραψαν στη αχνή φεγγοβολιά. Κάτι ακόμη άστραψε, όμως μέσα στις σκιές απ’ την πλευρά του ψηλού άντρα. Ο αέρας σκίστηκε στα δυο και το χρυσό λεπίδι έφτασε ένα μονάχα χιλιοστό πριν το λαρύγγι του γυρολόγου. Ο Γκριμ κατάπιε ξερά. Παγωμένος ιδρώτας μούσκεψε τα πυκνά φρύδια του και πνιχτά, άρχισε να ψιθυρίζει: «Θα… θα μας σκοτώσεις τώρα, Εσταμαρίν; Δεν σε υπολόγιζα για τόσο ανόητο…» «Τι να μ' εμποδίζει άραγε, γερο Γκριμ; Ένας πρώην Ιππότης και ένα σκουλήκι λιγότερα στην Αντάκρη. Μολύνεις τον αέρα και μόνο που αναπνέεις.» «Κι αν σου πω, κάτι που δεν ξέρεις…;» συνέχισε ο Γκριμ απεγνωσμένα. Το λεπίδι έγειρε, άλλαξε απόχρωση στο φως και ο Λαύος το έμπηξε στο κενό της πέτρας ανάμεσα στα πόδια του. Ένας τραγουδιστός ήχος ακούστηκε σαν να κελάρυζε κατευθείαν μες από τη γη. «Μίλα, όσο έχεις ακόμη το χρόνο και τη γλώσσα σου.» ακούστηκε προστακτικά η φωνή του. «Ο Πέτρος Λ. Βορόνιν, έρχεται απ’ το Άμπεροτ. Ήμουν εκεί για τρεις μέρες. Και το έμαθα, ναι! Οι γελοίοι τσαρλατάνοι της Γκριμόριεν, τονε στέλνουν για να σας βοηθήσει. Αυτός που ξέρεις και ο ποιητής φανφάρας, ο Ησύχιος.» «Ο Βορόνιν; Έρχεται εδώ;» είπε με ελπίδα ο Λαύος. «Αυτός, ναι… ο κοτρονολόγος.» «Αν η γλώσσα σου δεν είχε πει αυτά τα λόγια, θα στην έκοβα ευχαρίστως Κόρβους. Αλλά φαίνεται ξέρεις καλά πώς να παρατείνεις τη βρωμερή σου ύπαρξη για λιγάκι παραπάνω τη φορά.» «Έτσι φαίνεται…» συμφώνησε ο Γκριμ και χαμογέλασε αινιγματικά. Ξαφνική οχλαγωγία διέκοψε την ησυχία και έκανε το σκοτάδι να απλώσει γύρω τους. Ήχοι από ατσάλινες μπότες και καρφιά που έπεφταν σαν κεραυνοί στο λιθόστρωτο. «Κραταιοί!» διαπίστωσε με τρόμο ο Λαύος. «Κρύψου…» ψιθύρισε στον Κόρβους. Εκείνος μεμιάς έβγαλε ένα σακούλι κάπου απ’ το πανωφόρι του και το άνοιξε διάπλατα. Η σακούλα σάλεψε για λίγο και σαν ο Κόρβους να ήταν νερό τον κατάπιε και έπεσε κάτω με ένα αχνό ‘θουμπ’. Ο Λαύος την άρπαξε και την έδεσε στη ζώνη του. Τράβηξε την κουκούλα της χούπελαντ στο κεφάλι του και ρίχτηκε σε μια γωνία του τοίχου. Έβγαλε το σπαθί του και ψιθύρισε μια παράξενη κουβέντα, «Ελόνιον Αν Τέλυνερ». Το ξίφος άρχισε να αλλάζει. Σιγά σιγά μέσα σε μια έκλαμψη χρυσού φωτός μεταμορφώθηκε σε άρπα. Μια περίτεχνα σκαλισμένη και γλυκόηχη άρπα. Σαν να μην είχαν ποτέ αδράξει σπαθί, τα χέρια του Λαύος άρχιζαν να χαϊδεύουν το μαγεμένο όργανο και αυτό με τη σειρά του απελευθέρωσε μια καμπανιστή μελωδία στο σκοτεινό σοκάκι που γέμισε με μουσικό φως. Οι μπότες ξανακούστηκαν για άλλη μια φορά να βροντοχτυπούν στις πέτρινες πλάκες και ένας αλλόκοτος συρφετός από σίδερο και μαύρες κελεμπίες ξεπρόβαλλε απ’ τη γωνία. Μέσα στο σκοτάδι ο Λάυος μπόρεσε να δει κόκκινα μάτια να τον παρακολουθούν διεξοδικά. Μηχανικά, σχεδόν αλλοπρόσαλλα η μια σκοτεινή φιγούρα άρχισε να τον πλησιάζει. Κάθε ίχνος ευτυχίας δραπέτευσε απ’ το στενό σοκάκι και η άρπα άρχισε να τρεκλίζει, η μελωδία γινόταν κακόφωνη και ενοχλητική. Άκουγε την ανάσα του τώρα, μύριζε τη σκουριασμένη του οσμή. Ο Λαύος συγκράτησε με βία ένα πνιγηρό βογκητό, καθώς τον πλησίαζε ο Κραταιός, αλλά συνέχισε να παίζει. Εκείνος ζύγωνε απειλητικά μη δίνοντας σημασία στη μουσική που χανόταν ολοένα και περισσότερο. Ήχοι σαν γρανάζια που τρίβονται μεταξύ τους ακούγονταν σε κάθε του βήμα και κίνηση του εφιαλτικού πλάσματος, ώσπου η μουσική έσβησε τελείως και τώρα μόνο ένα επίπονο βουητό πλανιόταν στον αέρα. Ένα βουητό αναμεμειγμένο με ένα βρωμερό αναφιλητό από κάποιο ανείπωτο κακό. Ένας ήχος που όμοιος του δεν έχει ακουστεί. Η καρδιά του Κραταιού, χτύπαγε σαν μηχανή. Μια καρδιά που για να μένει πάντα σε κίνηση χρειαζόταν φρέσκο αίμα. Η περιφορά τους αυτόν το σκοπό είχε και ο Λαύος αυτό ακριβώς φοβόταν, την καθημερινή Εκκαθάριση των Κραταιών. Έβγαιναν σε περιπολίες κάθε νύχτα και όποιον έβρισκαν στους δρόμους που δεν ταίριαζε με τους καταλόγους τους ή που είχε παραβεί κάποιον νόμο του Αλφόνσου τον Εκκαθάριζαν… δηλαδή τον σκότωναν παίρνοντάς του το αίμα για τη δική τους ανίερη χρήση. Ο ζοφερός Κραταιός πλησίασε την κουκουλωμένη φιγούρα που έτρεμε ελαφρά, αν και δεν είχε κρύο στην Νελ Όντιελ. Το χέρι του πρόβαλε κάτω απ’ το μανδύα και έσφιγγε ένα γαμψό μαχαίρι μ’ ένα αιχμηρό αγκίστρι στην άκρη του. Η ανάσα του ακουγόταν απάωθρωπη, σχεδόν τερατώδης σαν βρυχηθμός κάτω από τη σιδερένια μάσκα. Τα μάτια του έκαιγαν σαν φωτιά. Δυο κατακόκκινες βούλες που ερευνούσαν αδιάκοπα. «Κάνε γνωστό το όνομά σου, στο Βασιλιά.» ακούστηκε μια φιμωμένη φωνή κάτω απ’ τη μάσκα. Ακουγόταν απόμακρη και βαθιά, σαν να έβγαινε από μιαν άλλη διάσταση. «Λαύος… Έσταμαρίν.» απάντησε τρομαγμένα η φιγούρα και άρχισε να σέρνεται προς τα πίσω σπρώχνοντας τα πόδια του. Με μια απροσμέτρητα γρήγορη κίνηση ο Κραταιός τίναξε το μαχαίρι του και το αγκίστρι πετάχτηκε σαν σαΐτα. Με ένα μεταλλικό ήχο που έκανε τη ραχοκοκαλιά του Λαύος να ανατριχιάσει καρφώθηκε στον τοίχο. Μια αλυσίδα που έσταζε ακόμη αίμα το ένωνε με το μαχαίρι. «Μην κουνιέσαι Εσταμαρίν. ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΣ ΤΟΝ ΝΟΜΟ 19 ΠΕΡΙ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ. Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ.» Η φωνή ακούστηκε απόλυτη και φρικιαστική. Ο Λαύος ένιωσε να χάνει τη γη κάτω απ’ τα πόδια του. Δεν είχε παρά μόνο ελάχιστο χρόνο να αντιδράσει. Σηκώθηκε αργά κρατώντας την άρπα απ’ το σώμα της ενώ με το δείκτη χάιδευε απαλά μια χορδή της. «Όπως προστάζει ο Βασιλιάς. Είμαι παράνομος και αξίζω τον θάνατο.» Ο Κραταιός πλησίασε τραβώντας το αγκίστρι απ’ τον τοίχο και σήκωσε το μαχαίρι. Με το άλλο του χέρι ξεσκέπασε το στέρνο του απ’ το μανδύα και κάτι το σιχαμερό σάλεψε μέσα απ’ τα συραμμένα σπλάχνα του. Ένας μακρουλός μυζητήρας πρόβαλλε σαν τρίτο χέρι και με ένα απαίσιο κροτάλισμα πετάχτηκε απ’ το μπλαβί στήθος του. Είχε δύο σειρές κοφτερά δόντια για να ξεσκίζει σάρκες και μύριζε νεκρό αίμα. «Ελόνιον Αρέθα, Νάνιμα! Νάνιμα!» Πρόλαβε να φωνάξει ο Λαύος και η άρπα τινάχτηκε στον αέρα. Για ελάχιστο χρόνο αιωρήθηκε πάνωθέ τους και άλλαξε, έγινε πάλι ξίφος κι ύστερα ένα ξυράφι φωτός ξεπήδησε απ’ τη χρυσαφιά του κόψη. Έπεσε με δύναμη πάνω στον μυζητήρα και τον χώρισε απ’ το σώμα του φύλακα με ένα καίριο χτύπημα. Ένα κροτάλισμα και ένα μουγκρητό από μέρος του Κραταιού που σωριάστηκε κάτω μέσα σε φρικτούς πόνους και μετά μια φωτεινή καταιγίδα ξεχύθηκε απ’ το σπαθί. Αργά και επιβλητικά το υπέρλαμπρο ξίφος έγινε ένα με το χέρι του Λάυος. Κύματα φωτός εξοβέλισαν τους Κραταιούς που πάσχιζαν να ξεφύγουν απ’ την πρωτόγνωρη λαμπρότητα. Γνώρισαν τον τρόμο για πρώτη τους φορά. Έτρεξαν να κρυφτούν μακριά απ’ το κουφάρι του συμμάχου τους. Πίσω στα υπόγεια λαγούμια τους, εκεί όπου ύστερα θα έδιναν αναφορά στο Στρατηγό τους και εκείνος με τη σειρά του, στον ίδιο τον Αντιβασιλιά Αλφόνσο. Και τότε, όταν το φως υποχώρησε, όταν η ησυχία επανήλθε, ο Λαύος ένιωσε τον πιο βαθύ φόβο. Είχε σκοτώσει έναν Κραταιό. Είχε διαπράξει το μεγαλύτερο έγκλημα που κάποιος ήταν ικανός να διαπράξει στη δέσμια Νελ Όντιελ. Ο Αλφόνσος θα το μάθαινε πολύ σύντομα. Ίσως και να το ήξερε ήδη. Οι Κραταιοί θα ξανάρχονταν για κείνον αλλά και για την Αντίσταση. Η αφορμή είχε δοθεί. Ήξερε ότι η πράξη του θα οδηγούσε σε μια αλυσιδωτή αντίδραση αντιποίνων από το Ενάλιον και δεν ήταν έτοιμοι ακόμη… Ήθελε κι άλλο χρόνο. Χρειαζόταν εγγυήσεις που δεν είχε. Και προπαντός έπρεπε να προστατευτεί η πριγκίπισσα. Έπρεπε να δράσει… να δράσει γρήγορα.* *ΣτΣ Για όσους έχετε ήδη διαβάσει το πρώτο βιβλίο. Το δεύτερο μέρος ξεκινά μόλις μερικούς μήνες μετά τα γεγονότα της Μάγισσας του Μπιλθόρ. Οι ήρωες του Ένατου Αηδονιού χωρίζουν τους δρόμους τους λίγο έξω απ' το Αλογοχώρι ενώ η κατάσταση στη Νελ Όντιελ εντείνεται μετά τα γεγονότα της εισαγωγής αυτής. Η Ευγενία έχει κάποια παράξενα συναπαντήματα στην αρχή των Χριστουγέννων. Η Κίρσι και ο Τίμοθυ ωστόσο την προλαβαίνουν και τελικά αποφασίζουν να πάνε στη Νελ Όντιελ, όπως είχε προκαθοριστεί. Εκεί τα πράγματα ανατρέπονται πάρα πολύ και μια αλυσιδωτή αντίδραση δυσάρεστων εκπλήξεων τους αναγκάζει να φύγουν, άγνωστο για που... Το δεύτερο βιβλίο είναι αρκετά σκοτεινότερο απ' το πρώτο και γενικά πιο ογκώδες, μιας και πλησιάζει ήδη τις 600 σελίδες πριν την ολοκλήρωση του. Και παρόλο που είναι τούβλο, νομίζω τα πρώτα crush tests δείξανε ότι είναι ευκολοδιάβαστο. Για όσους λοιπόν απολαύσατε το πρώτο ταξίδι στην Αντάκρη, σας εύχομαι δρομο μακρύ και περιπετειώδη. Για όσους ακόμη δεν έχετε «ονειροβατήσει» ως εκεί, σας προκαλώ να το κάνετε... αν τολμάτε! ΜτΜ Edited April 8, 2010 by demiraval Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted April 9, 2010 Share Posted April 9, 2010 Πολύ ωραίο το νέο κείμενο. Κάτι μου λέει ότι το δεύτερο βιβλίο θα είναι ακόμη καλύτερο από το πρώτο το οποίο ήταν μια πάρα πολύ καλή εισαγωγή σε έναν φανταστικό κόσμο. Έχω μόνο μια ένσταση. Όχι μόνο για το νέο βιβλίο αλλά και για το πρώτο: Δεν είναι για παιδιά. Και στο συμπέρασμα αυτό οδηγήθηκα όχι μόνο από τις δικές μου εντυπώσεις αλλά από συζήτηση με πελάτες που το πήραν αλλά και που το απέριψαν στην προσπάθεια να το πλασάρω. Όχι πως είναι αποκλειστικά για ενηλίκες, αλλά νομίζω ότι η κατάλληλη ηλικία για να το ξεκινήσει κανείς είναι στα 14 με 15 (παρ, ότι η ηρωίδα είναι δεκατριάχρονη). Και κάποια στιγμή πρέπει να γράψω τις εντυπώσεις μου για τη Μάγισσα του Μπιλθόρ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
demiraval Posted April 9, 2010 Author Share Posted April 9, 2010 Πράγματι Παρατηρητή, είναι ένα βιβλίο ψιλοcrossover. Όταν το έγραφα για να είμαι ειλικρινής δεν είχα στο νου μου καποιο target group. Νομίζω ωστόσο ότι και παιδιά απο 11 χρονών και πάνω μπορούν να το παρακολουθήσουν καθώς και ενήλικες κάθε ηλικίας που «γουστάρουν» τέτοια βιβλία γενικότερα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, ο εντεκάχρονος γιος ενός φίλου μου εδώ στη Λήμνο (το τονίζω γιατί έχει τοπική σημασία μιας και το παιδί είναι ενδεικτικό για τη νεολαία στην επαρχία) το διάβασε σε μια εβδομάδα και θυμόταν ολόκληρη την πλοκή του βιβλίου απ' έξω κι ανακατωτά, σε βαθμό που ούτε εγώ μπορούσα αν δεν ανέτρεχα σε αυτό (!!!). Στον αντίποδα, συνάντησα τυχαία έναν φανατικό αναγνώστη μου εχθές, ο οποίος δουλεύει τσεκαδόρος στο πιο ''trendy'' κλαμπάκι της Μύρινας και είναι οργανωμένος φίλαθλος του Παναθηναικού (!!!). Συνεπώς βλέπεις ότι υπάρχει μια υπερδιευρυμένη τάξη αναγνωστών που μπορεί να βρει το βιβλίο ενδιαφέρον. Πέραν απ' τους διάφορους κύκλους του παιδικού βιβλίου που θεωρούν την Αντάκρη πολύ αξιόλογη για τους προεφήβους, βλέπω ότι γενικά σε όλην την τέχνη υπάρχει μια στροφή στο ασπρόγκριζο, ναϊφ και καπώς πιο σχολικό αν το θες καλλιτέχνημα. Σε πολύ γενικές γραμμές ο κόσμος αρχίζει να εγκαταλείπει σιγααα σιγααα τα μεταμοντέρνα σχήματα και προσχωρεί σε μια πιο τραντισιονέλ φόρμα που έχει πάλι καλούς και κακούς, συγκρουσιακά δίπολα, μανιχαιστικά μοτίβα κλπ. Παράδειγμα που μπορώ να φέρω απ' την κουλτούρα των καρτουνς είναι το Avatar the last air bender το οποίο για τις παιδικές σειρές που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή νομίζω ότι είναι χαρακτηριστικά καλό. Είναι πάντως μια κουβέντα που έχει ενδιαφέρον και αξιζει να γίνει και για τα βιβλία της φαντασίας. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και περιμένω με αγωνία την κριτική σου για τη Μάγισσα! Ελπίζω κιόλας να κάνουμε και μια ωραία παρουσίαση πριν το καλοκαίρι κάπου στα μέρη σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted April 9, 2010 Share Posted April 9, 2010 (edited) Είναι πάντως μια κουβέντα που έχει ενδιαφέρον και αξιζει να γίνει και για τα βιβλία της φαντασίας. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και περιμένω με αγωνία την κριτική σου για τη Μάγισσα! Ελπίζω κιόλας να κάνουμε και μια ωραία παρουσίαση πριν το καλοκαίρι κάπου στα μέρη σου. Όντως, το θέμα της ηλικίας και του Φανταστικού (πόσο μάλλον της εγχώριας παραγωγής) είναι ενδιαφέρον και σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Το αντιμετωπίζω συχνά στη δουλειά, ειδικά στον τομέα της Φαντασίας. Βέβαια, αυτό που εγώ πιστεύω είναι πως τα καλά βιβλία, ή έστω οι καλές ιστορίες, δεν απευθύνονται σε συγκεκριμένες ηλικίες. Δεν θυμάμαι αν ήταν ο Λιούις (ο συγγραφέας της Νάρνια) ή κάποιος άλλος συγγραφέας διάσημος για τις παιδικές του ιστορίες, ο οποίος είχε πει κάτι πολύ σοφό: δεν γράφω για παιδιά αλλά για ανθρώπους. Αξίζει πάντως να σημειώσω ένα χθεσινό συμβάν από τη δουλειά. Ένα κοριτσάκι δώδεκα χρονών ήρθε μαζί με τη μητέρα του αναζητώντας ένα βιβλίο να διαβάσει. Συγκεκριμένα ήθελε περιπέτεια. Ένα από τα βιβλία που της πρότεινα ήταν και το δικό σου, πιστεύοντας ότι θα γοητευόταν από την συνομήλικη ηρωίδα, τη δράση και τη μαγεία της ιστορίας. Όντως το κοριτσάκι αποφάσισε να πάρει τη Μάγισσα του Μπιλθόρ αλλά... η μαμά δεν το βρήκε καθόλου παιδικό. Συγκεκριμένα άρχισε να μου δείχνει τις εικόνες του βιβλίου (η πιο χαρακτηριστική ήταν εκείνη με το νεκροταφείο) καθώς επίσης στάθηκε στον τίτλο του κεφαλαίου Η Δαιμονική Θεία Τάδε (σόρυ, μου διαφεύγει το όνομα). Αυτό που θέλω να πω με το παράδειγμα είναι πως τα παιδιά, ναι μεν θέλουν να διαβάσουν μια νεανική ιστορία με ήρωες, μαγεία, τέρατα κ.τ.λ (αν κάποιος τους κάνο λόγο για ένα τέτοιο βιβλίο), όμως δεν ψωνίζουν μόνα τους και έχουν πάντα κάποιον κηδεμόνα ο οποίος θα αποφασίσει να τους πάρει κάτι πιο ελαφρύ και (όσο γίνεται) διδακτικό. Από την άλλη, έχουμε και το Φύλο που παίζει σπουδαίο ρόλο. Σε όσα αγόρια έχω προτείνει την Αντάκρη, ξενερώνουν που έχει πρωταγωνίστρια κορίτσι. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο με το εν λόγω βιβλίο αλλά και με άλλα παρόμοια νεανικά φαντασίας που έχουν δωδεκάχρονα κοριτσάκια για κεντρικούς ήρωες (η σειρά της Λάουρα ας πούμε). Οι περιπέτειες, όπως και να το κάνουμε, είναι περισσότερο αγορίστικο θέμα. Όσο για το κοριτσάκι, αν θέλετε να μάθετε τι πήρε τελικά να διαβάσει (κι αυτό επειδή το επέλεξε η μαμά του) ήταν ένα από τα εκατοντάδες βιβλία του Τριβιζά (τι άλλο; ). Και το καημένο, μέχρι τελευταία στιγμή κοίταζε την Αντάκρη και τα 33 Στοιχεία του Ριόρνταν. Edited April 9, 2010 by Παρατηρητής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
demiraval Posted April 9, 2010 Author Share Posted April 9, 2010 Χμμμ, λυπάμαι πάρα πολύ για το κοριτσάκι αυτό... ειλικρινά. Εντούτοις εύχομαι ολόψυχα να πάρει την εκδίκηση του σε λίγα χρόνια που θα μπορεί να ψωνίσει μόνο του τα βιβλία του. Ίσως κρίνω εξ ιδίων τ' αλλότρια καμιά φορά, γιατί θυμάμαι ότι απο πολύ μικρή ηλικία αγόραζα μόνος μου βιβλία, ελεύθερος απο μεγαλίστικες κηδεμονίες του τύπου «Αυτό είναι καλό για σένα και αυτό όχι!» «Βρε αει στον κόρακα!!» Ποιος και με ποιο κριτήριο αποφασίζει τι και τι θα διάβαζα; Σε τελική ανάλυση αν δε μου άρεσε απλώς το παραδεχόμουν και έκανα την επόμενη επιλογή. Αν ήταν ακαταλαβίστικο, το άφηνα στο ράφι και το ξανασήκωνα την επόμενη χρονιά. Την κατάσταση που περιγράφεις την έχω δει μερικές φορές σε βιβλιοπωλεία που απλώς χάζευα βιβλία, όταν ξαφνικά έβλεπα ένα παιδάκι να αρπάζει το βιβλίο μου στα χέρια του με ορθάνοιχτα μάτια και απο πίσω ένας ξινός γονιός (ή μπάρμπας ή θείτσα δεν έχει σημασία) με φάτσα σα σκουμπρί να το απωθεί απο το κακό-σατανιστικό-σκοτεινιάρικο ρυπαρογράφημα. Αυτός ο κηδεμόνας είναι ο κλασικός νεογκρέκ τύπος: κομφορμιστής/ηθικολόγος/χριστιανός που τόσο σιχαίνομαι και κατακρίνω στη Μάγισσα, οπότε λογικό είναι να απωθείται εξαρχής. Όλ'αυτά βέβαια γνωρίζω ότι δε βοηθούν στην εμπορική διακίνηση του βιβλίου ως προιόντος εν Ελλάδι. Όμως πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο θα μείνει για πολλά χρόνια στα ράφια, ίσως αρκετά ώστε να δει και όλη αυτή την προγλωσσική κατάσταση των «γονιων» να φτάνει σ' ένα τέλος. Τέλος, σχετικά με τα αγοράκια, ετοιμάζω κάτι εξίσου μεγάλο κυρίως γι αγορίστικο κοινό στο άμεσο μέλλον. Δε θα μπορούσα ποτέ να κάνω επέμβαση αλλαγής φύλου στην Ευγενία, ακόμα και όταν μου το ζήτησαν χρόνια πριν απ' τον Κέδρο προκειμένου να βγει απο εκεί το βιβλίο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted April 9, 2010 Share Posted April 9, 2010 και απο πίσω ένας ξινός γονιός (ή μπάρμπας ή θείτσα δεν έχει σημασία) με φάτσα σα σκουμπρί να το απωθεί απο το κακό-σατανιστικό-σκοτεινιάρικο ρυπαρογράφημα. Αυτός ο κηδεμόνας είναι ο κλασικός νεογκρέκ τύπος: κομφορμιστής/ηθικολόγος/χριστιανός που τόσο σιχαίνομαι και κατακρίνω στη Μάγισσα, οπότε λογικό είναι να απωθείται εξαρχής. Όλ'αυτά βέβαια γνωρίζω ότι δε βοηθούν στην εμπορική διακίνηση του βιβλίου ως προιόντος εν Ελλάδι. Όμως πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο θα μείνει για πολλά χρόνια στα ράφια, ίσως αρκετά ώστε να δει και όλη αυτή την προγλωσσική κατάσταση των «γονιων» να φτάνει σ' ένα τέλος. Τέλος, σχετικά με τα αγοράκια, ετοιμάζω κάτι εξίσου μεγάλο κυρίως γι αγορίστικο κοινό στο άμεσο μέλλον. Δε θα μπορούσα ποτέ να κάνω επέμβαση αλλαγής φύλου στην Ευγενία, ακόμα και όταν μου το ζήτησαν χρόνια πριν απ' τον Κέδρο προκειμένου να βγει απο εκεί το βιβλίο. Μα γιατί δεν το ομολογείς; Το βιβλίο σου υπονομεύει το σατανισμό και τη μαύρη μαγεία, όπως τα Χάρι Πότερ κι όλα εκείνα τα βιβλία που σε επιρεάσαν να γράψεις την Αντάκρη. Για αυτό κι εσύ ο ίδιος έκρυψες το αληθινό σου όνομα και έβαλες ένα ακαταλαβίστικο ψευδώνυμο. Σατανά ντε Μιραβάλ έπρεπε να σε λένε ή Μενεστρέλ ντε Βενζεβουλ! Κοίτα, αλλαγή φύλου σίγουρα δεν μπορείς να κάνεις στην Ευγενία (και να γίνει Ευγένιος που παραπέμπει κατευθείαν στον Τριβιζά), μπορείς όμως πολύ εύκολα να την σκοτώσεις στο επόμενο βιβλίο, με έναν αξιοπρεπέστατο θάνατο και να δώσεις τη θέση της στον Τίμοθυ ή σε κάποιο άλλο αρσενικό. Άλλωστε το κορίτσι είναι νεκρό, μόνο που δεν το έχει καταλάβει ακόμα...χεχεχεχε..... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
demiraval Posted September 13, 2010 Author Share Posted September 13, 2010 Μια ακόμη -και μάλλον η τελευταία για φέτος- προδημοσίευση απ' το επερχόμενο sequel των Χρονικών της Αντάκρης. Οι Γιοί της Αριζάν ξεκινούν 60 ημέρες μετά τα τελευταία γεγονότα της Μάγισσας. Ο χειμώνας έχει έρθει στον κόσμο και στις Άκρες του. Η Ευγενία έχει αρκετό καιρό να επικοινωνήσει με τους φίλους της, αλλά εκτός αυτού φαίνεται πως δε μπορεί να Ονειροβατήσει στην Αντάκρη πια... Επικείμενοι κίνδυνοι και εκπλήξεις. Πολλά παράδοξα και αρκετές αποκαλύψεις έρχονται στη νέα αυτή προσθήκη της σειράς που υπόσχεται να ενθουσιάσει εκτός απ' το σταθερό μέχρι τώρα funbase της Αντάκρης, και τους νέους ανυποψίαστους αναγνώστες. Για τους φίλους του βιβλίου στο SFF λοιπόν, ένα ακόμη μικρό απόσπασμα! Με αμέριστη εκτίμηση Μενεστρέλ του Μιραβάλ Ένα κι ένα γράμμα, που δεν περίμενε... (απ' του Γιούς της Αριζάν) Η Ευγενία τότε συνειδητοποίησε πόσο της είχε λείψει να είναι αυτό ακριβώς. Ένα παιδί… που δεν ξέρει τίποτα για όλ’ αυτά… που δεν έχει ιδέα για την Αντάκρη. Που γι’ αυτήν οι μάγισσες είναι ένα παραμύθι, μια ιστορία πριν τον ύπνο και τίποτε άλλο. Αλίμονο… Ένα ταξίδι είχε αρχίσει και το που θα κατέληγε, της ήταν άγνωστο… Άγνωστο... άγνωστο... άγνωστο… «Άγνωστο!» είπε δυνατά η κοπέλα «Άγνωστο;» ρώτησε απορημένα ο Θωμάς και την κοίταξε στα μάτια. «Δεν είχες να κάνεις κάτι Θωμά;» προσπάθησε ν' αλλάξει την κουβέντα. «Ναι, βέβαια, πάω να ξεπλυθώ…» είπε ο Θωμάς μ' ένα ίχνος απογοήτευσης Φεύγοντας κοντοστάθηκε χωρίς να γυρίσει. «Συγγνώμη, αν είμαι ποτέ αδιάκριτος… Ανησυχώ για σένα, αυτό είναι όλο. Δεν θέλω να πάθεις τίποτα κακό…» Υπήρχε κάτι σκιερό στα λόγια του αντιλήφθηκε αμέσως η Ευγενία. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Θωμάς είχε αποδειχτεί διαισθητικός στο παρελθόν. Το τηλέφωνο που της είχε δώσει από ένα απλό προαίσθημα στο νοσοκομείο της είχε φανεί πολύ χρήσιμο. Ακόμη και το γεγονός ότι ήταν αυτός που την ειδοποίησε για το πολύ μυστήριο χαμό της μητέρας της φάνταζε σαν ένα παιχνίδι της μοίρας τώρα. Του χρωστούσε τόσα πολλά και την έθλιβε αφάνταστα που δεν μπορούσε να του μιλήσει και να του εξηγήσει ανοιχτά την αλήθεια… Υπομονή Ευγενία Βασιλικού κάθε πράγμα στην ώρα του και υπάρχει μια ώρα για κάθε πράγμα. Σκέφτηκε παρηγορητικά και άνοιξε τον φάκελο. Ήταν ένα διπλωμένο χαρτί. Ένα πολύ όμορφο απαλό γκρίζο κομμάτι σαμουά με γαλάζια νερά. Τυπωμένο από τη μία μεριά ήταν ένα φαντεζί λογότυπο με πάμπολλες πατούρες και καλλιγραφημένο σε σημείο που προκαλούσε ζαλάδα αν το κοιτούσες για ώρα. Το κείμενο έγραφε. Είστε πράσινο ξωτικό ή μάγος (οποιασδήποτε συνομοταξίας), Έχετε πρόβλημα με την Αναπακτή σας ή σας βασανίζει κάποιος Παράξενος Ελκυστής; Γιορτάζει κάποιος ‘κρυμμένος’ στο σπίτι σας και θέλετε να του κάνετε κάποιο δώρο; Έχετε πρόβλημα με τους απέθαντους ή έχουν αυτοί μαζί σας; Θυμάστε που και που τις νεράιδες σας; (Αυτές σας θυμούνται σχεδόν πάντα!) Δεν βρίσκετε τις νεότερες και πιο ‘ιν’ χούπελαντ που θα φορεθούν αυτόν τον χειμώνα; Μήπως εν τέλει είστε Ονειροβάτης; Ελάτε γρήγορα και επωφεληθείτε απ’ τις προσφορές μας (μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων) στην… Τουονέλα Είδη δώρων απ' την Αντάκρη και άλλα… κα Στέλλα Οδός Λήθης 3 Πιο κάτω στο κέντρο του χαρτιού ήταν τυπωμένο το σχέδιο ενός περίτεχνου κλειδιού, σαν αντίκα με τρεις γλώσσες και οβάλ κεφάλι. Η Ευγενία είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα. Άρχισε να περιεργάζεται την παράδοξη μπροσούρα. Το χαρτί είχε ένα χειρόγραφο σημείωμα με πράσινο μελάνι στο πίσω μέρος. «Τα τρία δαχτυλίδια στην πέτρα χαραγμένα Βρες την πέτρα και τα τρία ξακουσμένα Τα τρία δαχτυλίδια ξέχωρα κι ενωμένα Σπάσε το ένα και δεν μένει πια κανένα» «Να πάρει…» μονολόγησε σιγανά η κοπέλα και δίπλωσε το χαρτί. Άρχισε να χτυπάει τα μπροστινά της δόντια με το δείκτη της, ενώ το μυαλό της γύριζε με δεκάδες στροφές το δευτερόλεπτο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted September 13, 2010 Share Posted September 13, 2010 Πότε με το καλό ή κυλοφορία του δεύτερου; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
demiraval Posted September 13, 2010 Author Share Posted September 13, 2010 Πότε με το καλό ή κυλοφορία του δεύτερου; Σε λίγους μήνες απο τώρα. Ελπίζω λίγο μετά την έλευση του 2011 να είναι στα ράφια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
xristosasp Posted October 13, 2010 Share Posted October 13, 2010 αργεί πολλή αργεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted February 12, 2011 Share Posted February 12, 2011 Τι θα γίνει με το βιβλίο; Τέσσερις μήνες πάνε από την τελευταία ενημέρωση μα δεν έχουμε τίποτα νεότερο. Θα βγει τελικά ή όχι; Επειδή τον τελευταίο καιρό οι εκδόσεις Μίνωας το έχουν ρίξει στα αυτοκόλλητα της Disney και στα ημερολογία της Patty... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
demiraval Posted February 18, 2011 Author Share Posted February 18, 2011 Τι θα γίνει με το βιβλίο; Τέσσερις μήνες πάνε από την τελευταία ενημέρωση μα δεν έχουμε τίποτα νεότερο. Θα βγει τελικά ή όχι; Επειδή τον τελευταίο καιρό οι εκδόσεις Μίνωας το έχουν ρίξει στα αυτοκόλλητα της Disney και στα ημερολογία της Patty... Αγαπητέ Γιώργο, είναι γεγονός ότι έχουμε καθυστερήσει ιδιαίτερα αυτήν την έκδοση. Το φταίξιμο είναι μάλλον δικό μου, γιατί ξαναγράφω μεγάλα μέρη του βιβλίου συνεχώς, μέχρι να έρθει στην επιθυμητή μορφή του. Γενικά μου παίρνει πολύ καιρό να ολοκληρώσω ένα έργο, και λόγω όγκου (οι Γιοι της Αριζάν εκτείνονται σε περισσότερες από 500 σελίδες), αλλά και επειδή το ψειρίζω αρκετά πριν το παρουσιάσω. Εκτός αυτού, πρέπει να είναι και σε απόλυτη συμφωνία με τα στοιχεία του προηγούμενου, πράγμα το οποίο είναι πιο δύσκολο να γίνει απ' όσο ακούγεται. Ημερομηνίες, ονόματα, φεγγάρια, μήνες, τόποι, επιλογές, σκέψεις, ρήσεις, όλα πρέπει να διπλοτσεκαριστούν και να είναι consistent με ό,τι έχει ήδη συμβεί στη μυθοπλασία. Έπειτα το κείμενο περνάει απ' τα χέρια τουλάχιστον 2-3 διορθωτών και proof readers, μετά φινιρίζεται η εικονογράφηση και μετά τυπώνεται. Οπότε, αν δεν έχει τελειώσει ο κόσμος το 2012, ελπίζω να το δούμε τότε. Επί τη ευκαιρία και μιας και ανέφερες την «αγαπημένη» μας Πατυ έχω μονάχα να πω ότι, ουδέν κακό αμιγές καλού. Η Πάτυ έχει κάνει τον Μίνωα έναν απ' τους πλουσιότερους εκδοτικούς και αυτό του δίνει την πολυτέλεια του spare no expenses όσον αφορά τα Χρονικά της Αντάκρης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
demiraval Posted February 11, 2014 Author Share Posted February 11, 2014 (edited) Είμαι στην πολύ ευχάριστη θέση να ανακοινώσω πλέον περισσότερες πληροφορίες για το νέο μου βιβλίο στη σειρά Τα Χρονικά της Αντάκρης. Το νέο βιβλίο, λοιπόν, με τίτλο ''Οι Γιοί της Αριζάν'' θα κυκλοφορήσει μετά από μία απαράδεκτα μεγάλη καθυστέρηση, τον ερχόμενο Οκτώβριο από τις εκδόσεις Momentum. Οι εν λόγω εκδόσεις στηρίζουν έμπρακτα τους Έλληνες λογοτέχνες, ενώ έχουν ήδη στο δυναμικό τους αρκετούς συγγραφείς νέους και παλιότερους. Οι προετοιμασίες έγιναν, οι κουβέντες τελείωσαν και πολύ σύντομα θα είμαστε στην τελική ευθεία για την έκδοση. Όλα καλά λοιπόν με την Αντάκρη. Σύντομα θα λυθούν αρκετές απορίες σας σχετικά με την Ευγενία, τον Τίμοθυ, την Κίρσι και τους υπόλοιπους χαρακτήρες που αγαπήσατε απ' το πρώτο βιβλίο της σειράς. Ασφαλώς, οι ''Γιοί της Αριζάν'' δεν είναι το τέλος της μεγάλης ιστορίας της Αντάκρης (αυτό αργεί πολύ ακόμα.) Προς το παρόν ασχολούμαι με την τακτοποίηση των ιδεών για το άτιτλο ακόμη τρίτο βιβλίο καθώς και με τα revisions του πρώτου τόμου που θα κυκλοφορήσει μαζί με τον δεύτερο, χωρίς κάποια χρονική διαφορά. Επίσης να σημειώσω ότι αυτή τη φορά θα υπογράψω με το όνομά μου και όχι με ψευδώνυμο. Εκδόσεις Momentum λοιπόν, Οκτώβριος του 2014, ευτυχία, ολοκλήρωση μπλα μπλα και η ιστορία συνεχίζεται! Παρακάτω ένα δείγμα απ' το βιβλίο και το τραγούδι μου Φτερωτή Φωτιά. http://www.youtube.com/watch?v=N3VJchXnFAU Edited February 11, 2014 by demiraval 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted February 15, 2015 Share Posted February 15, 2015 Δεν ξέρω κατά πόσο θα έπρεπε ένας μαντράχαλος να γράψει κριτική για ένα βιβλίο που απευθύνεται σε παιδιά, αλλά όπως και να έχει, η γνώμη μου με συντομία είναι ότι η μάγισσα του Μπιλθορ είναι ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο από έναν συγγραφέα που γνωρίζει και τιμάει όλες τις συμβάσεις του είδους (φαντασία για παιδιά).Έχει γραφή με ζωντάνια και χιούμορ, ζωντανούς χαρακτήρες, πλοκή σωστά δοσμένη και στέρεη κοσμοπλασία.Αλλά: παραμένει βιβλίο παιδικό/εφηβικό. Αν δεν επιθυμείτε να διαβάσετε κάτι τέτοιο δεν είναι για εσάς. Οι έφηβοι κάθε ηλικίας όμως θα περάσουν πολύ καλά μαζί του. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted March 29, 2015 Share Posted March 29, 2015 Σπάνια διαβάζω νεανική λογοτεχνία. Σπανιότερα διαβάζω νεανική λογοτεχνία που να απευθύνεται σε νέους ή παιδιά κι όχι σε άτομα μειωμένη αντιλήψεως. Ματώνω να βρω κάποιον τέτοιον συγγραφέα που να γράφει κατανοώντας τι θα πει παιδικός εγκέφαλος: άμαθος κι όχι ηλίθιος. Ο Μενεστρέλος είναι ένας τέτοιος συγγραφέας, δόξα στο Κρομ. Είναι σοβαρός, δε ζαχαρώνει τίποτε κι αν κάτι μοιάζει υπερβολικό, ε, εντάξει, μπορούμε να του το δικαιολογήσουμε. Υπάρχουν κάποιες μικρές ασάφειες, όπως το πώς τελικά πηγαίνει η Ευγενία από τον έναν κόσμο στον άλλο, και μικρές τρύπες στην πλοκή εδώ κι εκεί, αλλά γενικά είναι ένα στέρεο και εποικοδομητικό ανάγνωσμα. Ακόμα και για σαραντάρηδες, όπως εγώ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
demiraval Posted June 19, 2015 Author Share Posted June 19, 2015 Αγαπητό SFF. Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση ν' ανακοινώσω ότι μετά από μία σειρά απαράδεκτα μεγάλων καθυστερήσεων οι γιοι της Αριζάν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κυκλοφόρησαν! Εδώ και λίγες μέρες μπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία απ' τις εκδόσεις Momentum. Τα χρονικά της Αντάκρης συνεχίζονται, λοιπόν. Δυστυχώς δεν μπορώ να ποστάρω για κάποιο λόγο το εξώφυλλο εδώ -ίσως να κάνω κάτι λάθος- αλλά μπορείτε να βρείτε όλα τα στοιχεία σχετικά με το βιβλίο με μία απλή ιντερνετική αναζήτηση. Επ' ευκαιρία για τις φίλες και τους φίλους που θα βρίσκονται μεθαύριο Κυριακή 21 Ιουνίου στην Αθήνα, στις 19:30 στο Monk grapes and spirits (Καρόρη 4, Μοναστηράκι) θα πραγματοποιηθεί η διπλή παρουσίαση των βιβλίων της Αντάκρης με ένα πάνελ εκλεκτών ομιλητών, στο οποίο θα παρευρίσκεται και η αγαπητή μας Naroualis! Καλή ανάγνωση και καλό καλοκαίρι! 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 17, 2015 Share Posted December 17, 2015 Οι Γιοι της Αριζάν είναι πιο αργό από τη Μάγισσα του Μπιλθόρ, με περισσότερα εσωτερικά αστεία και υπονοούμενα (εσωτερικά του κύκλου του συγγραφέα) και κάποιες φορές τραβάει σε μάκρος χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Το ότι μου άρεσε λιγότερο από τη Μάγισσα δε σημαίνει ότι δεν είναι καλό πάντως. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.