kitsos Posted October 16, 2008 Share Posted October 16, 2008 Όνομα Συγγραφέα: Κώστας Είδος: ηρωική φαντασία Βία; στα λόγια Σεξ; το ξέρω πως είναι αντιεμπορικό να μην έχει, αλλά δεν έχει. Αριθμός Λέξεων: 959 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: μια ιδέα της στιγμής που βρήκε το χρόνο ελεύθερο και το πληκτρολόγιο έτοιμο. Ο Τιμωρός Ξεκίνησε να ανηφορίζει πεζός κραδαίνοντας το σπαθί του ψηλά στον ουρανό και τραβώντας το άλογο του από τα χαλινάρια. Το ήθελε ξεκούραστο για την επίθεση. Θα το καβαλούσε μόλις έφτανε στο κάστρο. Ο δρόμος ήταν φαρδύς. Θα έλεγε κανείς πως μπορούσαν να τον ανέβουν τρεις μεγάλες άμαξες με τα άτια τους να καλπάζουν το ένα πλάι στο άλλο. Τεράστια γκρίζα σύννεφα κρέμονταν σαν φούσκες με νερό πάνω από τη πολιτεία έτοιμες θαρρείς να σκάσουν στο άγγιγμα και μόνο της μύτης του ξίφους του. Το πλήθος γύρω του βούιζε σαν μελίσσι. Πραματευτάδες ξεφώνιζαν την πραμάτεια τους, μουσικοί χάιδευαν απαλά τις χορδές των οργάνων τους ή χτυπούσαν με μανία τύμπανα καλυμμένα με δέρμα καμήλας, αρωματισμένες πόρνες πρόσφεραν ματιές γεμάτες υποσχέσεις στους περαστικούς και αποβράσματα κάθε ηλικίας χάζευαν στις άκρες του δρόμου τυλιγμένοι στα κουρέλια τους, βρώμικοι και ανίκανοι για το οτιδήποτε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ανηφόριζε προς το κάστρο. Κάθε φορά τον πλημμύριζε η ίδια αηδία. Η θέα και μόνο όλων αυτών των πλασμάτων του προκαλούσε ναυτία και κάθε φορά απέφευγε να κοιτάζει γύρω του για να μην ξεράσει. Αυτή όμως ήταν η τελευταία φορά που ανεχόταν αυτή την κατάσταση. Μέχρι το τέλος της ημέρας ή θα κέρδιζε τη μάχη μαζί και την εξουσία, ή θα περιέφεραν το νεκρό σώμα του στους βρώμικους δρόμους για παραδειγματισμό. Ναι, ήταν αποφασισμένος να δώσει και την ίδια του τη ζωή. Αν δεν κατάφερνε να τιμωρήσει τους παλατιανούς και τους αυλικούς τους, για τα δεινά που προκαλούσαν στον τόπο, ας πέθαινε. Είχε πάρει όμως την απόφαση να πολεμήσει και θα το έκανε με τον τρόπο που μόνο εκείνος γνώριζε. Θα χτυπούσε αιφνιδιαστικά και χωρίς οίκτο, σκορπώντας φωτιά και θάνατο από άκρη σε άκρη μέσα στο άντρο του εχθρού. Χρόνια τώρα περιφερόταν σε κάθε γωνιά της χώρας τιμωρώντας την αδικία όπου την συναντούσε. Με αυτό το σπαθί και αυτό το άτι είχε ελευθερώσει πριγκίπισσες, είχε σκοτώσει δράκους και είχε κατατροπώσει τους ληστές που λυμαίνονταν τα περάσματα στο βορρά. Τώρα είχε επιστρέψει αποφασισμένος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να τσακίσει το κακό μέσα στο ίδιο του το κάστρο και να καρφώσει τα κεφάλια των καστρινών στις επάλξεις. Η αδικία είχε ξεχειλίσει από το κάστρο και είχε πλημμυρίσει τους δρόμους πνίγοντας τους απλούς υπηκόους κλέβοντας το βιος τους, καταπατώντας τις ιδιοκτησίες τους, καταδικάζοντας τα παιδιά τους σε μια ζωή μίζερη. Μια ζωή χωρίς μια στάλα χαμόγελο, χωρίς μια σπίθα ελπίδας, χωρίς μια χαραμάδα για να μπει ο ήλιος και να φωτίσει έστω για μια στιγμή. Τώρα όμως ο τιμωρός είχε επιστρέψει και όλα θα τελείωναν. Ήταν μόνος αλλά δεν φοβόταν. Είχε το δίκιο με το μέρος του και το σπαθί του δεν τον είχε προδώσει ποτέ. Τα χρόνια τον είχαν προλάβει αλλά όσο μπορούσε να σηκώνει το σπαθί του στον ουρανό και να χωρίζει τον αντίπαλο σε δύο ίσα μέρη θα απένειμε δικαιοσύνη στο όνομα του θεού. Η προστασία των αδυνάτων ήταν δική του υπόθεση. Τι κι αν ο εχθρός ήταν πίσω από απόρθητα τείχη; Τι κι αν οι καστρινοί ήταν μερικές εκατοντάδες, αρκετές αν συνυπολόγιζε κανείς και τους αυλικούς, καλύτερα οπλισμένοι ενώ εκείνος μόνος με ένα άλογο τσακισμένο από τις ταλαιπωρίες; Τίποτε από αυτά δεν τον τρόμαζε. Θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα και μόνος του. Αλλά έπρεπε να ξυπνήσει τον λαό. Έπρεπε να του δείξει το δρόμο προς την ελευθερία. Έπρεπε όλοι αυτοί οι κουρελήδες να βρουν το θάρρος και να ξεσηκωθούν εναντίων του δυνάστη. Έπρεπε όλοι αυτοί οι παραγκωνισμένοι να συνειδητοποιήσουν την πραγματική δύναμη τους. Τη δύναμη της ενότητας. Να σηκωθούν από το έδαφος και να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στη ζωή. Έπρεπε να καταλάβουν ότι τώρα ήταν η ευκαιρία τους και να την αρπάξουν απ τα μαλλιά. Να συσπειρωθούν γύρω του και να τον ακολουθήσουν στη μάχη. Να τον ανακηρύξουν αρχιστράτηγο και μαζί να σκορπίσουν τα μέλη των καστρινών σε κάθε γωνιά τις χώρας. Γιατί η τιμωρία τους έπρεπε να είναι σκληρή και βουτηγμένη στο αίμα ώστε να μείνει στην ιστορία και ποτέ κανείς να μην τολμήσει να επαναλάβει τις ίδιες αδικίες όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ένας γέρος που έπεσε πάνω του, τον έβγαλε από τις σκέψεις του. Κατέβασε με μιας το σπαθί του και τον έπιασε από τους ώμους. «Ακολούθησε με» του φώναξε τραντάζοντας τον με δύναμη «έλα μαζί μου να αποδώσουμε δικαιοσύνη.» Ο γέρος τα έχασε και τον κοιτούσε με απορία. Ο τιμωρός του έδωσε μια σπρωξιά και ούρλιαξε γυρίζοντας γύρω του. «Έφτασε η ώρα. Επέστρεψα. Μπροστάρης θα μπω και θα θυσιαστώ για σας και τα παιδιά σας εάν αυτό είναι εκείνο που πρέπει να γίνει.» Συνέχισε τον ανήφορο φωνάζοντας και κουνώντας το σπαθί του ενώ όλοι παραμέριζαν γύρω του. «Ακολουθήστε με στο κάστρο. Αυτό θα είναι το τέλος των καστρινών. Αυτή είναι η αρχή της κυριαρχίας μας. Η δικαιοσύνη θα λάμψει. Ελάτε μαζί μου και σας υπόσχομαι πως απόψε τα όρνια θα δειπνήσουν με τις σάρκες των αφεντάδων μας. Μην τους φοβάστε. Δείχνουν δυνατοί αλλά δεν είναι. Δείχνουν ενωμένοι αλλά ο καθένας τους στα δύσκολα τρέχει να σώσει το τομάρι του. Δείχνουν πολλοί αλλά δεν έχουν δει τις φωτιές μας να καίνε γύρω από την τάφρο τους.» Και τραβώντας με δύναμη το άτι του συνέχισε προς εκείνους που τον κοιτούσαν απορημένοι και κακομούτσουνοι. «Νομίζουν πως όλα τους ανήκουν επειδή έτσι τα βρήκαν από τους πατεράδες και τους παππούδες τους. Ας τους δείξουμε λοιπόν ποιος είναι ο ιδιοκτήτης αυτού του τόπου. Ας τους δείξουμε πόσο κοφτερή είναι η λεπίδα μας. Πόσο πεινασμένα είναι τα δόντια μας. Πόσο μεγάλη η οργή μας. Όλοι στο κάστρο. Ατσάλι κοφτερό στα σωθικά τους» και ουρλιάζοντας άρχισε να τρέχει στην ανηφόρα ενώ οι άμαξες που περνούσαν προσπαθούσαν να τον αποφύγουν. Λίγο πιο πάνω ένας άντρας της ομάδας Ζ μιλούσε στον ασύρματο. «Κέντρο έχω έναν βαρεμένο που ανεβαίνει τρέχοντας τη Σταδίου κουνώντας μια μεγάλη ομπρέλα. Τραβάει πίσω του κι ένα κοπρόσκυλο.» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted October 16, 2008 Share Posted October 16, 2008 (edited) Τι να πω τώρα για αυτή την ιστοριούλα; Να πω για τις εικόνες που μου δημιούργησε; 'Ημουν στην καστροπολιτεία, ανακατεμένη με το λερό πλήθος, άκουγα τις φωνές του και μύριζα τον αέρα. Ακολουθούσα τον τιμωρό, έτοιμη να τραβήξω το ξίφος μου και γω, να σώσω τους αυλικούς, να τους χαράξω καλύτερο μέλλον. Να πώ για το τέλος; Οχι δεν θα πω τίποτα, δεν αποκαλύπτεται αυτό το τέλος... Πολύ όμορφη ιστορία (αν και δεν μου φαίνεται και πολύ φανταστική ) Edited October 16, 2008 by mariposa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted October 17, 2008 Share Posted October 17, 2008 Ναι ήταν πολύ καλό. Για κάποιο λόγο από την πρώτη κιόλας παράγραφο περίμενα ένα παρόμοιο τέλος και μόνο ένα τέτοιο τέλος θα μου φαινόταν ταιριαστό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted October 17, 2008 Share Posted October 17, 2008 (edited) Εγώ πάντως δεν περίμενα τέτοιο τέλος με τίποτα! Ένα πολύ ωραίο παιχνιδάκι, ίσως τίποτα περισσότερο, αλλά δεν έψαχνε και για κάτι περισσότερο. Και πρέπει να πω ότι η τελευταία εικόνα, ήταν η πιο δυνατή και η πιο γλυκιά από όλες. Edit: Για κάποιο λόγο δε λειτουργούν τα spoiler tags Edited October 17, 2008 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted October 17, 2008 Author Share Posted October 17, 2008 (edited) Σας ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε και σχολιάσατε τον Τιμωρό μου. Ήταν μια μικρή ιδέα της στιγμής και ο στόχος της είναι να διαβάζεται εύκολα (βοηθάει και το μέγεθος) και ευχάριστα. Να είστε καλά. Τώρα λειτουργούν τα spoilers, γράψε άφοβα. Edited October 17, 2008 by kitsos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted October 28, 2008 Share Posted October 28, 2008 Συμφωνώ με την arachnida ότι από την αρχή κατάλαβα ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο καθώς το ύφος είναι πολύ κλασικό/επικό για να είναι κανονική ιστορία,είναι όμως ευκολοδιάβαστο και έχει ενα ευχάριστο τέλος(χαμογέλασα όταν σκέφτηκα την εικόνα,σχεδόν το έβλεπα) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 28, 2008 Share Posted October 28, 2008 Τέλειο! Υπέροχο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted October 29, 2008 Share Posted October 29, 2008 Ρε τρελέ τι έγραψες πάλι; Νομίζω ότι ούτε κι εσύ ο ίδιος ξέρεις. Είναι πολύ πιο βαθύ από το βαθύ το μύνημα του. Δεν είναι μόνο η ανάγκη ενός ανθρώπου να εκφράσει την οργή του για την κοινωνία (η οποία λόγω αδυναμίας τον οδηγεί στην τρέλα), είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Ίσως στο τέλος μερικοί να γέλασαν ή απλώς να έσκασαν ένα χαμόγελο. Εμένα μου προκάλεσε το αντίθετο (ίσως επειδή δεν απέχω πολύ από τον τρελό με την ομπρέλα). Εύγε Κώστα! Εύγε και σου εύχομαι να μη γίνεις κι εσύ τρελός με ομπρέλα αλλά τρελός με συγγράματα που να ξυπνούν κομματάκι κομματάκι τη συνείδηση μας για εναντίωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted October 29, 2008 Share Posted October 29, 2008 Ευφυέστατο!!! Το διάβαζα στην δουλειά το μεσημεράκι και ξαφνικά άρχισα να χαχανίζω μόνη μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted November 2, 2008 Share Posted November 2, 2008 Ας αρχίσω λέγοντας ότι εγώ (προσωπικά) παρασύρθηκα απο τον τίτλο: νόμιζα θα διάβαζα ιστορία σφ-μυστηρίου. Στη συνέχεια, η περιγραφή της κατάστασης ήταν ζωντανή και ίσως σε κάποια σημεία συγκινητική. Δυστυχώς όμως, δεν έγινε και τίποτα άλλο (που θα είχε ενδιαφέρον). Η ιστορία περιορίστηκε στις σκέψεις και στο τέλος στα λόγια του "Τιμωρού". Σε ό,τι αφορά, δε, το τέλος, καλά, το ξέρεις ότι ήταν αναπάντεχο. Είναι βέβαια λίγο κλισέ ένα τέτοιο τέλος, ιδίως αν δεν έχεις σπείρει και κανένα στοιχείο μέσα στην ιστορία, ώστε μετά να το διαβάζει κανείς και να λέει "α, έτσι εξηγείται..." Α, και κάτι ακόμα. Η λέξη "αποβράσματα" με έκανε να αποδώσω την ευθύνη της κατάντιας τους στους ίδιους τους κουρελήδες. Οπότε η απότομη απόδωση ευθυνών στο κάστρο, μου φάνηκε προς στιγμήν αντιφατική. Φαντάζομαι όμως ότι ως μικρή, περαστική ιδέα από το μυαλό σου, η υλοποίησή της ήταν παραπάνω από κανοποιητική. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted November 2, 2008 Share Posted November 2, 2008 (edited) Κίτσο, αυτή η ιστορία γκαρίζει για συνέχεια. Αν την αφήσεις εδώ, ακούγεται σαν ανέκδοτο παρά σαν ιστορία που προσπαθεί να πει κάτι. Και είναι κρίμα να μη πει κάτι. Σκέψου ότι έχεις στα σπάργανα έναν σύγχρονο Δον Κιχώτη. Γράψε μικρά κομματάκια σαν αυτό σε συνέχειες. Στο μυαλό μου, ήδη έχω φτιάξει 3. Αν δεν το κάνεις, θα σου κλέψω την ιδέα και θα την αναπτύξω μόνος μου. Γιατί προτιμώ να την κλέψω, να την παρουσιάσω για δικιά μου και να την αναπτύξω, παρά να την αφήσω να πάει χαμένη. Το νου σου! Edited November 2, 2008 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted November 15, 2008 Author Share Posted November 15, 2008 Ειλικρινά χαίρομαι πολύ που άρεσε τόσο ο Τιμωρός μου. Είναι από τις ιστορίες που γράφονται στο μυαλό σε μια στιγμή και βλέπω με ιδιαίτερη ικανοποίηση ότι όλοι λάβατε αυτά που έστειλα. Τέταρτε, έχεις δίκιο για τα "αποβράσματα". Γιώργο (Παρατηρητή), αλήθεια δεν ξέρω ποιος από τους δυο μας είναι πιο κοντά στον τρελό με την ομπρέλα αλλά τουλάχιστον είμαστε μακριά από το καβάλα στο καλάμι. Ρορικονφαν, μπορείς εάν θέλεις να γράψεις για τον Τιμωρό. Πρόσεξε όμως, αν του συμπεριφερθείς όπως κάποτε στη Ρόουζ να είσαι σίγουρος ότι θα έρθω για σένα και θα σε βρω όπου και να κρυφτείς. Θα έχω μαζί και την ομπρέλα μου (για να μη λες μετά ότι δεν σου το είπα). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted January 23, 2009 Share Posted January 23, 2009 Ρε τέλεια η ιστορία! Πάνω που είχα πορωθεί ότι διάβαζα κανένα μεσαιωνικό - ιπποτικό μυθιστόρημα, προσγειώθηκα τόσο απότομα που πόνεσε ο ποπός μου! Νομίζω ότι τα κατάφερες πολύ καλά εδώ. Μου άρεσε πολύ περισσότερο από το Φύλακα του Χρόνου. Πάρε και μια με το μαστίγιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted January 24, 2009 Author Share Posted January 24, 2009 Ρε τέλεια η ιστορία!Πάνω που είχα πορωθεί ότι διάβαζα κανένα μεσαιωνικό - ιπποτικό μυθιστόρημα, προσγειώθηκα τόσο απότομα που πόνεσε ο ποπός μου! Νομίζω ότι τα κατάφερες πολύ καλά εδώ. Μου άρεσε πολύ περισσότερο από το Φύλακα του Χρόνου. Πάρε και μια με το μαστίγιο. Χαίρομαι πολύ που σου αρέσει , άουτς! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tsigman Posted January 24, 2009 Share Posted January 24, 2009 Απλό και τέλειο! Κι εκεί που είχα προετοιμάσει το δικό μου τέλος, έρχεσαι και τα πετάς όλα στον αέρα! Απολαυστικό ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Gandalf Posted December 6, 2009 Share Posted December 6, 2009 Aνατρεπτικό το φινάλε, δένει τέλεια με μία ιστορία που έχει να πει πολύ περισσότερα από αυτά που λέει. Μπράβο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted December 6, 2009 Share Posted December 6, 2009 Ωραία ήταν. Μας έφτιαξες καλά-καλά και μετά μας άφησες σύξυλους. Ήταν μικρή και γρήγορη και, οπωσδήποτε, με συτνεπήρε ως το ανατρεπτικό της φινάλε. Την ανατροπή την περίμενα, αν και όχι έτσι όπως ήρθε, μιας και είχα στο μυαλό μου ότι θα μέναμε στο ηρωϊλίκι. Παρ' όλ' αυτά, μια χαρά ήταν και το φλασάρισμα που επέλεξες για κλείσιμο. ΥΓ1:Κάπου πήρε το μάτι μου τον τύπο με την ομπρέλα σήμερα. Γενικώς, όλοι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας ήταν εκεί... πλήθος, κάστρο, ένστολοι σε μηχανές (που παρεπιπτόντως πατούσαν και κόσμο). ΥΓ2:Πλέον πρέπει να το κάνεις ομάδα δέλτα ή 'μεγάλο παπί' ή όπως αλλιώς αποφάσισαν να τους ονομάσουν τέλος πάντων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted December 7, 2009 Share Posted December 7, 2009 Πώς ξέχασα να γράψω σχόλιο σ' αυτό εδώ; Κάλλιο αργά παρά ποτέ... Λοιπόν. Τα σπάει! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dolph Posted December 17, 2009 Share Posted December 17, 2009 Πάντοτε ο Δον Κιχώτης θα συγκινεί και συναρπάζει. Πάρα πολύ ωραία γραμμένη ιστορία. Κατέβηκε σαν δροσερό νεράκι και δεν ήταν απαραίτητο να καταλάβεις το τέλος από πριν. Ήταν ένα από τα πιθανά, αλλά θα μπορούσαν να υπάρξουν πολλές άλλες εκδοχές και για αυτό δεν το νιώθεις σαν αντιγραφή ιδέας. Μπράβο, το ευχαριστήθηκα!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 22, 2010 Share Posted January 22, 2010 Κίτσο μ'. Θα τα γράψω σε spoiler tags, γιατί ό,τι και να πω, το 'δίνω'. Ξεκίνησα να το διαβάζω και μετά από λίγο κατάλαβα ότι δεν έχει να πει κάτι, παρά μόνο στο τέλος. Διάβασα όλο το κείμενο στα πεταχτά, αφού έβλεπα πως ο ήρωας φλυαρούσε (πολύ καλή απόδοση του μυαλού του, όμως με κούρασε να το διαβάσω κανονικά, αργά). Ήξερα από την τρίτη παράγραφο ότι όλο το ζουμί ήταν στο τέλος, που μάλιστα κατάλαβα πως κάτι τέτοιο θα ήταν. Δυστυχώς δεν μ' έπιασες με το αγκίστρι σου, αν και σαν ιδέα μου άρεσε, πάντα μ' αρέσουν οι διάφορες οπτικές γωνίες της πραγματικότητας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.