DinoHajiyorgi Posted October 19, 2008 Share Posted October 19, 2008 (edited) ΔΟΞΙΑΔΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ LOGICOMIX ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ , 352 σελίδες ISBN 978-960-8399-67-9 Σχέδια: ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ Α' Έκδοση: 2008 Τιμή: 27 ευρώ Σημείωση: GRAPHIC NOVEL ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2008 Tο Logicomix, το μεγάλο ελληνικό graphic novel, κυκλοφορεί σε παγκόσμια πρώτη έκδοση από τον Ίκαρο, στις 20 Οκτωβρίου 2008. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2009 στην Αγγλία και την Αμερική από το φημισμένο οίκο Bloomsbury, τον εκδότη του Χάρι Πότερ, ως το πρώτο τους graphic novel. Το Logicomix, που ολοκληρώθηκε ύστερα από πέντε χρόνια δουλειάς, υπογράφουν ο Απόστολος Δοξιάδης, συγγραφέας τού διεθνούς μπεστ-σέλερ Ο Θείος Πέτρος και της Εικασίας του Γκόλντμπαχ —του βιβλίου που χαρακτηρίστηκε από το Independent ως “η γένεση του είδους της μαθηματικής λογοτεχνίας”— και ο φημισμένος θεωρητικός της πληροφορικής, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, Χρίστος Χ. Παπαδημητρίου, ενώ τα σκίτσα και το χρώμα είναι του Αλέκου Παπαδάτου και της Annie Di Donna, καλλιτεχνών του κινούμενου σχεδίου που επιστρέφουν στην πρώτη τους αγάπη, τα κόμικς. Tο βιβλίο είναι μυθιστόρημα μαζί και κόμικς, ιστορία και μυθοπλασία, παραμύθι και δοκίμιο. Μια παρέα φίλων στη σύγχρονη Αθήνα –που δεν είναι άλλη από τους δημιουργούς του βιβλίου-- προσπαθεί ταυτόχρονα να αφηγηθεί και να καταλάβει τη μεγάλη περιπέτεια της αναζήτησης των Θεμελίων των Μαθηματικών, περιπέτεια που σημάδεψε ανεξίτηλα την εποχή μας. Είναι άραγε, όπως λέει ένας από αυτούς, μια ιστορία τραγική, μεγέθους μάλιστα αρχαίας τραγωδίας; Ή, όπως πιστεύει ένας άλλος, μια εντελώς αισιόδοξη περίπτωση; Στο Logicomix, οι αποστάσεις καταργούνται. Καλύπτοντας μια διάρκεια έξι δεκαετιών, το βιβλίο αφηγείται με τελείως πρωτότυπο τρόπο την επική ιστορία μιας αναζήτησης της οποίας οι περισσότεροι ήρωες πλήρωσαν βαρύ τίμημα για τη γνώση, φτάνοντας συχνά μέχρι την τρέλα. Το ρόλο του αφηγητή έχει ο πιο συναρπαστικός χαρακτήρας της ιστορίας, ο μεγάλος μαθηματικός και φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ. Με βάση τη δική του ζωή, βλέπουμε την ιστορίας της αναζήτησης των Θεμελίων μέσα από τις συναισθηματικές καταιγίδες, τα δραματικά ιστορικά γεγονότα και τις ιδεολογικές διαμάχες που την έθρεψαν. Οι περιπέτειες των μεγάλων διανοητών που πρωταγωνιστούν στην αναζήτηση, του Φρέγκε, του Χίλμπερτ, του Πουανκαρέ, του Βίτγκεντσταϊν, του Γκέντελ και του Τούριγνκ, ζωντανεύουν μέσα από τις σχέσεις τους με τον Ράσελ και τη δική του παθιασμένη ενασχόληση την αναζήτηση, και οδηγούνται μέσα από τη σχέση τους μαζί του στην κορύφωση, που συμπίπτει με την πιο δραματική στιγμή στην ιστορία του εικοστού αιώνα. Από το ΒΗΜΑ: Ο Απόστολος Δοξιάδης εξηγεί πώς γίνονται τέχνη τα μαθηματικά, πώς ένα κόμικ μπορεί να μοιάζει με τραγωδία. - Θα αποδεχόσασταν τον χαρακτηρισμό homo universalis; «Φοβάμαι πως ό,τι κερδίζει κανείς σε πλάτος το χάνει σε βάθος. Με έχει ταλαιπωρήσει χρόνια αυτός ο διχασμός - μαθηματικά, κινηματογράφος, λογοτεχνία. Τελικά όμως νομίζω ότι συμβαίνει διότι μονίμως ψάχνω κάτι κοινό σε όλα. Αρχίζω να νιώθω ότι υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής, ότι όλα είναι διερευνήσεις ενός τρόπου να αντιμετωπίζει κανείς την πραγματικότητα. Με ενδιαφέρει η επικάλυψη όλων αυτών των πραγμάτων παρά η διαφοροποίησή τους, εξ ου και η διερεύνηση της σχέσης μαθηματικών και αφήγησης». - Η τέχνη όμως δεν προσεγγίζεται μόνο εγκεφαλικά. Εννοείται πρώτα σε συναισθηματικό επίπεδο. «Το συναίσθημα είναι το υπέδαφος επάνω στο οποίο λειτουργώ. Οταν γράφω ξεχνάω τις θεωρίες. Τις θυμάμαι ξανά όταν προσπαθώ να βάλω σε τάξη τα πράγματα που έχω γράψει, όταν μια πιο συστηματική μεθοδολογία μετράει. Αλίμονο όμως σε εκείνον που πάει να γράψει με κανόνες. Δεν μπορεί να γίνει ούτε στη μουσική. Η φούγκα, που είναι ίσως η πιο μαθηματικά περιγράψιμη μορφή μουσικής, έχει το παράδοξο ότι ο Μπαχ που κατάλαβε καλύτερα από όλους θεωρητικά την αυστηρή φόρμα της φούγκας είναι και ο μόνος που έγραψε πραγματικά μεγάλες φούγκες. Οι άλλοι κατάφεραν να μιμηθούν τέλεια τα μαθηματικά της αλλά καθόλου την έμπνευσή της. Ακριβώς το ίδιο ισχύει στα μαθηματικά. Το να καταλάβει κανείς λογικά τα μαθηματικά δεν σημαίνει ότι γίνεται μεγάλος μαθηματικός. Οι μεγάλες ανακαλύψεις και ανατροπές γίνονται με τα άλματα της έμπνευσης και της φαντασίας». - Αυτό όμως δεν αντιφάσκει με τη βασική ιδέα του «Logicomix», ότι υπάρχει σχέση μεταξύ ψυχασθένειας και Μαθηματικής λογικής, σαν να γίνεται ένα πάντρεμα λογικού και παραλόγου; «Λέω ότι στην ιστορία των μαθηματικών δεν υπάρχει ψύχωση, εκτός από αυτόν τον συγκεκριμένο τομέα. Η μαθηματική λογική είναι ένας μικρός κλάδος των μαθηματικών. Στα πρώτα 50 χρόνια η κύρια ιστορία του κλάδου αυτού γράφτηκε από δέκα ανθρώπους. Οι πέντε από αυτούς νοσηλεύτηκαν σε ψυχιατρικά ιδρύματα και οι άλλοι δύο είχαν έντονο ψυχιατρικό ιστορικό. Και σε κάνει να αναρωτηθείς: Γιατί δεν υπάρχει τρέλα στα μαθηματικά και υπάρχει ειδικά εκεί; Η σκέψη που αναπτύσσω είναι ότι ορισμένες προσωπικότητες με έντονα σημάδια ψυχοπαθολογίας προσελκύστηκαν από τον συγκεκριμένο τομέα γιατί εκείνη την εποχή προσέφερε κάποια στοιχεία βεβαιότητας που λειτούργησαν ψυχοθεραπευτικά επάνω τους. Ετσι ο λόγος που φτιάχτηκε η Μαθηματική Λογική ήταν από τις νευρώσεις των δημιουργών της. Αρα, αν θέλετε, με κάποια έμμεση έννοια - σχεδόν δαρβινική - το υποκειμενικό στοιχείο μπαίνει και στα μαθηματικά. Δαρβινική, διότι διαλέγονται από τη νεύρωσή τους». - Με τον Κουρτ Γκέντελ έχετε σταθερή σχέση: γράψατε ένα θεατρικό («Δέκατη έβδομη νύχτα») με αυτόν ως κεντρικό πρωταγωνιστή αλλά κάνει και ένα πέρασμα από τον «Θείο Πέτρο». Τώρα είναι βασικός χαρακτήρας στο «Logicomix». «Αυτό είναι ένα παράξενο κλείσιμο του λογαριασμού μου μαζί του. Είναι το τέλος μιας τριλογίας. Πέθανε το 1978 στα 72 του χρόνια από ασιτία. Είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο για ασήμαντο πρόβλημα και πέθανε 17 ημέρες αργότερα διότι αρνιόταν να φάει πιστεύοντας ότι οι γιατροί ήθελαν να τον δηλητηριάσουν. Δηλαδή, δεν τρως επειδή φοβάσαι μη σε δηλητηριάσουν και άρα πεθαίνεις από ασιτία. Αυτό δεν είναι απλώς παράλογο, ειδικά όταν μιλάμε για τον "νέο Αριστοτέλη"». - Το θεώρημα της μη πληρότητας μας οδηγεί στη μεταφυσική; «Τείνω να πω ναι με την έννοια ότι ερωτήματα αβεβαιότητας και αμφιβολίας συναντάμε παντού στη ζωή μας. Η ζωή μας είναι γεμάτη από πράγματα που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ ούτε θα αποδείξουμε. Ισως είναι πολύ πιο δύσκολο να καταλάβουμε ότι δεν θα τα γνωρίσουμε και δεν θα τα αποδείξουμε ποτέ. Το θεώρημα μπορεί να οδηγήσει κάποιον στον Θεό ή σε υπαρξιακή κρίση... Με αυτή την έννοια αποκαλώ το "Logicomix" τραγωδία: για κάποιους ανθρώπους η περιπέτεια της αναζήτησης της πληρότητας ήταν και η περιπέτεια της αναζήτησης του νοήματος της ζωής που τελικά τελείωσε τραγικά». Το ΒΗΜΑ, 24/02/2008 Edited October 19, 2008 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted October 20, 2008 Share Posted October 20, 2008 Εμ, μάλλον λάθος η ημερομηνία κυκλοφορίας. Διότι το αγόρασα το Σάββατο 18/10/2008 στου Ελευθερουδάκη, και το είδα και στο Solaris αλλά και στο Otaku No Sekai. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted October 20, 2008 Share Posted October 20, 2008 Εμ, μάλλον λάθος η ημερομηνία κυκλοφορίας. Διότι το αγόρασα το Σάββατο 18/10/2008 στου Ελευθερουδάκη, και το είδα και στο Solaris αλλά και στο Otaku No Sekai. Σκέφτομαι να το αγοράσω και γω... Κρίσεις και σχόλια; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted October 21, 2008 Share Posted October 21, 2008 Σκέφτομαι να το αγοράσω και γω... Κρίσεις και σχόλια; Ἂκόμη δὲν τὸ ἔχω διαβάσει. Τὸ βλέπω στὸ βιβλιοπωλεῖο ποὺ δουλεύω καὶ τὸ λιμπίζομαι. Πάντως, μὲ τὸν "Θεῖο Πέτρο" καὶ τὸ "Βίος παράλληλος" τοῦ ἰδίου εἶχα τρελαθεῖ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spock Posted February 19, 2009 Share Posted February 19, 2009 Άκουσα πολύ ωραία κι ενδιαφέροντα πράγματα για το Logicomix, θα το αγοράσω στο άμεσο μέλλον σίγουρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted February 19, 2009 Share Posted February 19, 2009 Ενδιαφέρον και αξιόλογο αλλά δεν ξετρελάθηκα. Εύστοχο πάντως το περιεχόμενο με τους δρόμους της σύγχρονης Αθήνας. Κάποιος έπρεπε να θίξει και μερικά τέτοια ζητήματα της (αθηναικής) καθημερινότητας μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted February 20, 2009 Share Posted February 20, 2009 Για μένα ένα από τα καλύτερα κόμικ που έχω διαβάσει. Άνετο 10 στα 10. Αν θέλετε και αναλυτικότερα, η παρουσίαση απ' το ιστολόγιό μου: http://giannis-pliotas.blogspot.com/2009/0...-logicomix.html Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted February 22, 2009 Share Posted February 22, 2009 Πάρα πολύ καλό και ενδιαφέρον! Το προτείνω ανεπιφύλακτα. Φιλοσοφία, μαθηματικά, λογική, μπλεγμένα μαζί σε μια ωραιότατη σαλάτα. Κι είμαι του θεωρητικού να φανταστείτε, δεν πολυσυμπαθώ τα μαθηματικά.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted June 26, 2009 Share Posted June 26, 2009 Το διάβασα μονορούφι (ευχαριστώ πολύ τους φίλους μου που μου το έκαναν δώρο για τα γενέθλιά μου) αλλά δεν ξετρελάθηκα. Μου αρέσουν και τα graphic novels και η φιλοσοφία και τα μαθηματικά. Κι αυτό ήταν και τα τρία μαζί. Αυτό που ήταν το πλεονέκτημά του ήταν ταυτόχρονα και το μειονέκτημά του: δεν ήταν τίποτα από τα τρία. -είχε ανθρώπους, χαρακτήρες, πάθη, ιστορίες αλλά όχι σε τόσο βάθος ώστε να με κάνουν να ταυτιστώ, να νοιαστώ -είχε φιλοσοφία και μαθηματικά αλλά τίποτα που να μη ξέρω (δυστυχώς ξέρω αρκετά) και τίποτα δεν αναλύθηκε από πολύ κοντά, ώστε να πιάσεις το ζουμί του. Ήταν σα να διάβαζα ένα εισαγωγικό κείμενο, ενώ είμαι προχωρημένος. -το σχέδιο ήταν πολύ όμορφο και οι πόλεις όμορφα απεικονισμένες. Αλλά η ιστορία, όντας αστικός "ρεαλισμός", δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες του μέσου (comic αλλά χωρίς φαντάσματα, δράκους, εξωγήινους κλπ) -άγγιξε πολλά θέματα και προβληματισμούς. Αλλά μόνο τα άγγιξε. Θα πρότεινα μεν να το διαβάσετε, είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα. Αλλά μην περιμένετε κάτι groundbreaking. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted June 26, 2009 Share Posted June 26, 2009 Εμένα μου τό είχαν κάνει δώρο στη γιορτή μου Το σκίτσο δε μου πολυάρεσε, αλλά οι σελίδες ήταν πολύ ζωντανές, γεμάτες κίνηση και σωστή χρήση το φωτός. Πράγματα σπάνια σε κόμικ, αλλά οι δημιουργοί έχουν προϊστορία στο κινούμενο σχέδιο και την αξιοποίησαν. Δυστυχώς, το εγχείρημα τράβηξε σε μάκρος κι έτσι από ένα σημείο και πέρα, τα τεχνάσματα επαναλαμβάνονταν. Πάντως αληθινούς δράκους και εξωγήινους μπορεί να μην είχε, αλλά διέθετε αρκετά σουρεαλιστικά ιντερμέδια για να μη βαρεθεί κανείς απ' αυτήν την άποψη (άσχετο: οι δυο συγγραφείς βγήκαν πολύ ευνοημένοι στην απεικόνιση ) Το ίδιο ισχύει εν μέρει και για το σενάριο. Τα επιστημονικά ήταν ενδιαφέροντα, αλλά νομίζω λίγα/υπεραπλουστευτικά για όποιον γνωρίζει το θέμα και πολλά/βαριά για όποιον δεν το γνωρίζει (εγώ ανήκω στους πρώτους και ρώτησα και μερικούς από τους δεύτερους). Η εμφάνιση των ίδιων των τεσσάρων δημιουργών ως σχολιαστών ήταν ευχάριστη έκπληξη αλλά παραχρησιμοποιήθηκε. Ο Ράσελ σταδιακά γίνεται μάλλον αντιπαθής ή αδιάφορος στον αναγνώστη (ας πούμε σε σύγκριση με τον Βίτγκενστάιν). Η πλοκή συχνά επικέντρωνε σε ενδιαφέροντα πρόσωπα και πράγματα και ξαφνικά τα παράταγε για να πάει για βρούβες. Και το φινάλε μου φάνηκε λίγο βιαστικό, σαν υπόσχεση για συνέχεια με τον Turing για πρωταγωνιστή (πολύ πιθανό). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted June 26, 2009 Share Posted June 26, 2009 (edited) -είχε ανθρώπους, χαρακτήρες, πάθη, ιστορίες αλλά όχι σε τόσο βάθος ώστε να με κάνουν να ταυτιστώ, να νοιαστώ-είχε φιλοσοφία και μαθηματικά αλλά τίποτα που να μη ξέρω (δυστυχώς ξέρω αρκετά) και τίποτα δεν αναλύθηκε από πολύ κοντά, ώστε να πιάσεις το ζουμί του. Ήταν σα να διάβαζα ένα εισαγωγικό κείμενο, ενώ είμαι προχωρημένος. [...] -άγγιξε πολλά θέματα και προβληματισμούς. Αλλά μόνο τα άγγιξε. "Φοβάμαι πως ό,τι κερδίζει κανείς σε πλάτος το χάνει σε βάθος" - αν και το να προλαμβάνει ο συγγραφέας τον υποψιασμένο αναγνώστη και σχολιαστή δεν τον απαλλάσσει από την ευθύνη (τι είναι αυτό πάλι; Βιβλία πουλάμε, κύριος, δεν κάνουμε κακό σε κανέναν). Από την άλλη, ίσως να έχουμε μια ένδειξη για το πού μπορεί να οδηγήσει η προσπάθεια να ξεχειλώσεις τη στοχοθεσία σου, ως συγγραφέας, προκειμένου να ψαρέψεις, ως επιχειρηματίας, μεγαλύτερο target group. Βρίσκω τον Κόσμο της Σοφίας πιο "τίμιο" για τα γούστα μου. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, το Logicomix είναι πρωτοποριακό (όπως κάθε προϊόν υβριδικής τεχνολογίας). Edited June 26, 2009 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 26, 2009 Share Posted June 26, 2009 Δεν έχω διαβάσει ακόμα το έργο, αλλά μέχρι στιγμής έχω καταλήξει ότι με τη σωστή προώθηση και τους κατάλληλους συντελεστές οτιδήποτε έντυπο μπορεί να πουλήσει στην Ελλάδα. Πόσο μάλλον όσο το δύσκολο του θέματος (graphic novel σχετικό με μαθηματικά) λειτουργεί ουσιαστικά ως sales pitch. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted November 2, 2009 Share Posted November 2, 2009 Μιας και συζητούσαμε σε άλλο topic για το ότι δεν υπάρχουν πια μεγάλοι Έλληνες συγγραφείς... Το Logicomix έγινε ένα άνετο best seller και στην Αμερική. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι μέσα στον Οκτώβριο έπιασε την πρώτη θέση (!) στη λίστα των best seller των New York Times. Είναι ένα επίτευγμα που προκαλεί δέος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted November 2, 2009 Share Posted November 2, 2009 Εγώ το βρήκα πολύ χαριτωμένο σε γενικές γραμμές. Σαφώς καλύτερα από πολλά βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης μαθηματικών που κυκλοφορούν και η μορφή του εικονογραφημένου το ανεβάζει πολύ. Άξιζε τα λεφτά του σίγουρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted January 8 Share Posted January 8 Τι είναι το Logicomix; Κατ' αρχήν είναι και θέλει να είναι, ένα μυθιστόρημα με μορφή κόμικ. Η ιστορία του είναι η αναζήτηση των θεμελίων των μαθηματικών, μία πνευματική περιπέτεια με προεκτάσεις πολλών λογιών, της οποίας η πιο κρίσιμη περίοδος εκτυλίχθηκε στις τελευταίες δεκαετίες του 19 αιώνα και στις πρώτες του 20ου. Όμως παρά το γεγονός ότι οι κύριοι χαρακτήρες του είναι βασισμένοι σε πραγματικά πρόσωπα, το βιβλίο δεν είναι ούτε και φιλοδοξεί να είναι έργο ιστορικό. Δανείζοντας το ρόλο του παραμυθά στο φιλόσοφο Μπέρτραντ Ράσελ, μια παρέα φίλων στη σύγχρονη Αθήνα προσπαθεί ταυτότητα να αφηγηθεί και να καταλάβει τη μεγάλη περιπέτεια της Λογικής η οποία σημάδεψε ανεξίτηλα την εποχή μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.