Guest roriconfan Posted October 30, 2008 Share Posted October 30, 2008 Ο χρόνος κυλάει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted October 30, 2008 Author Share Posted October 30, 2008 Λοιπόν, αστεία αστεία, ανακοινώνω πως μόλις έλυσα (με συνοπτικές διαδικασίες) το θέμα της Κατερίνας-Αναστασίας, αλλά δεν ξέρω αν ενδείκνυται σαν τεχνική!!! Την παρουσιάζω στην τελευταία σκηνή αμυδρά να εμφανίζεται στο οπτικό πεδίο του Πέτρου, υπονοώντας πως η ίδια κίνησε τα νήματα, ή κινητοποίησε τον μηχανισμό για να πέσει στην παγίδα του αλήτη ο Πέτρος! Έτσι συνδέεται ο θάνατος του Πέτρου με τον θάνατο του Ελληνοαμερικάνου που απλά αναφέρεται στην αρχή. Και η Κατερίνα-Αναστασία επισήμως γίνεται η Αράχνη που βλέπει σαν τελευταία εικόνα του ο Πέτρος... Παίζει αυτή η τεχνική? Να είναι εξαφανισμένη για σχεδόν το μισό έργο, και στο τέλος να εμφανίζεται όχι πολύ, αλλά ίσα-ίσα για να συνδεθεί με όλο αυτό το μισό απο το οποίο απουσίαζε???? Είμαι σε έξαψις τώρα!!! (rorico θα σου κάνω επίσημη πρόταση σε λίγο! λέγε τιμή!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted October 30, 2008 Share Posted October 30, 2008 Καλό ακούγεται. Απλά δε πρέπει να παρουσιάζεται πολύ αόριστα γιατί δε θα το πάρει χαμπάρι κανένας. Αυτό συμβαίνει αρκετές φορές και με τα δικά μου διηγήματα. Πρέπει ολόκληρη παράγραφο να αφιερώνω για κατά τ' άλλα υπονοούμενες πράξεις. Αρχίζω να το γυρνάω τελευταία σε αστερίσκους που εξηγούνε στο ΄τελος τι θέλει να πει ο ποιητής. Διάβασες αλήθεια τίποτα δικό μου; Διάβασες τίποτα κανενός όσων σου απαντήσανε; Το καλύτερο ευχαριστώ θα ήτανε ένα σχόλιο για τα διηγήματά μας. Όχι μισή αράδα κατά προτίμηση. Πωπω, μιάμιση πήγε; ΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 31, 2008 Share Posted October 31, 2008 (edited) Λοιπόν, αστεία αστεία, ανακοινώνω πως μόλις έλυσα (με συνοπτικές διαδικασίες) το θέμα της Κατερίνας-Αναστασίας, αλλά δεν ξέρω αν ενδείκνυται σαν τεχνική!!! Την παρουσιάζω στην τελευταία σκηνή αμυδρά να εμφανίζεται στο οπτικό πεδίο του Πέτρου, υπονοώντας πως η ίδια κίνησε τα νήματα, ή κινητοποίησε τον μηχανισμό για να πέσει στην παγίδα του αλήτη ο Πέτρος! Έτσι συνδέεται ο θάνατος του Πέτρου με τον θάνατο του Ελληνοαμερικάνου που απλά αναφέρεται στην αρχή. Και η Κατερίνα-Αναστασία επισήμως γίνεται η Αράχνη που βλέπει σαν τελευταία εικόνα του ο Πέτρος... Παίζει αυτή η τεχνική? Να είναι εξαφανισμένη για σχεδόν το μισό έργο, και στο τέλος να εμφανίζεται όχι πολύ, αλλά ίσα-ίσα για να συνδεθεί με όλο αυτό το μισό απο το οποίο απουσίαζε???? Ναι, αυτή η τεχνική παίζει. Στο τεμπελχανείο των συγγραφέων. Sorry, εγώ βλέπω μόνο ένα τσαπατσούλικο μπάλωμα. Ένα "τόσο έχω όρεξη - αφήστε με ήσυχη". Θέλει μέθοδο και μαεστρία να πιάσεις το υφαντό από την αρχή και να υφάνεις τις αλλαγές ακολουθώντας σωστά κίνητρα χαρακτήρων και νέα μυστικά, ώστε ο αναγνώστης να μη μπορεί να διακρίνει τις στραβοβελονιές σου. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, παράτα το καλύτερα, ξέχαστο, κρίμα είναι το καημένο να υποφέρει με πανικόβλητες "συνοπτικές διαδικασίες". Του αξίζει ο ίδιος του ο γιατρός να βγαίνει κομπογιανίτης; Edited October 31, 2008 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted October 31, 2008 Share Posted October 31, 2008 Ε, είπαμε, πρέπει να το κάνει σωστά. Συνήθως οι αλλαγές που κάνεις στην πορεία γίνονται εύκολα αντιληπτές γιατί έχει αλλάξει το ύφος σου και φαίνονται σαν άσχετα "μπαλώματα". Δε διάβασα το κείμενο για να δω τις αλλαγές (αν γίνανε) αλλά αυτό που λέει ο Ντίνος είναι σωστό. Δυστυχώς πρέπει κάθε φορά που αλλάζεις κάτι να περνάς όλο το κείμενο ένα διάβασμα και να τροποποιείς πολλά σημεία για να μη φαίνεται κατευθείαν η αλλαγή. Να, εγώ ένα έπος γράφω (προορισμένο για κόμιξ, οπότε δε θα το δείτε για πολύ καιρό) και συνεχώς γίνονται αλλαγές που χρειάζονται αναθεώρηση σε καθολικό βαθμό. Μια ουλή πρόσθεσα στο πρόσωπο ενός χαρακτήρα και έπρεπε να τον βάζω να αναφέρεται συνέχεια σε αυτήν (πόσο μάλλον να την σχεδιάζω) σε κάθε κεφάλαιο. Γιατί αλλιώς θα ήταν σαν να μην υπάρχει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted October 31, 2008 Author Share Posted October 31, 2008 (edited) Ναι, αυτή η τεχνική παίζει. Στο τεμπελχανείο των συγγραφέων. Δυστυχώς πρέπει κάθε φορά που αλλάζεις κάτι να περνάς όλο το κείμενο ένα διάβασμα και να τροποποιείς πολλά σημεία για να μη φαίνεται κατευθείαν η αλλαγή. Ε, είπαμε, πρέπει να το κάνει σωστά. Μα... το διάβαζα (εντάξει πήδηξα ένα-δύο κεφάλαια, όχι παραπάνω), και φτάνοντας στο τέλος μου ήρθε λές και ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο! Και γι'αυτό ευχαρίστησα τον rorico γιατί μετά την τελευταία του ενθάρρυνση, το ξανάνοιξα και άρχισα να το διαβάζω, κι απλά εκεί στο τέλος ήρθε μόνη της η σκηνή! Και το έβαλα μέσα, και παρόλο που δεν τελείωσε ακόμα (σηκώνει ένα χτένισμα) δεν μου φάνηκε καθόλου τσαπατσούλικη! Σοβαρά μιλάω!!!! Ίσα ίσα που μ'άρεσε, αλλά δεν ξέρω αν παίζει σαν τεχνική ικανοποιητικά, και μιάς και ξέρετε δύο πράγματα παρά πάνω, γι'αυτό ρώτησα! Ασφαλώς κι ενθουσιάστηκα γιατί όντως το αισθανόμουν σαν την φυσιολογική κατάληξη! Γιατί να μην είναι 'σωστός' αυτός ο τρόπος? Το μόνο που ίσως χρειαστεί να δουλέψω είναι οι λέξεις, εκεί στην τελευταία παράγραφο, και δεν το λέω αυτό για την οικονομία χρόνου που θα κάνω (aka τεμπελχανείο), αλλά για το πόσο φυσιολογικά έκατσε. Είναι λάθος ο τρόπος γιατί ήρθε αυθόρμητα? Τί στο διάολο? Υπάρχει μπούσουλας τελικά, μήπως να κρατήσω την καρτούλα so you wanna be a writer και να μην την χαρίσω? Τέλος πάντων, πλάκα κάνω, αλλά μην μαλώνετε μωρέ συνέχεια!!!! Αφήστε με να χαρώ και λίγο! Κι εγώ προτιμώ να την παρατήσω παρά να την τσαπατσουλέψω! Διάβασες αλήθεια τίποτα δικό μου;Διάβασες τίποτα κανενός όσων σου απαντήσανε; Το καλύτερο ευχαριστώ θα ήτανε ένα σχόλιο για τα διηγήματά μας. Όχι μισή αράδα κατά προτίμηση. Πωπω, μιάμιση πήγε; ΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕ! Ευτυχώς μού δώσατε κι εμένα κάτι να σας μαλώσω!!! Ρορίκο, διαβάζω απο την ώρα που ξεκίνησα ενεργά εδώ, και σχολιάζω, έχω ήδη σχολιάσει όσα έχω διαβάσει, και μόνο μία αράδα δεν έιναι τα σχόλιά μου ( ρώτα και τον φίλο ricochet που του βγήκαν τα μάτια! ) Το θέμα είναι οτι αδυνατώ και εκνευρίζομαι λίγο να ψάχνω μέσα στο προφίλ κάποιου να βρώ τί έχει γράψει, αλλά όταν εμφανίζεται κάτι στα new posts το ανοίγω αμέσως και χάνομαι. Θα ψάχνω στα προφίλ, όταν αρχίσω να ερωτεύομαι την γραφή κάποιων απο εδώ. Προς το παρόν και καθότι ελάχιστος ο χρόνος παίζουν κυρίως ό,τι μπαίνουν στα καινούργια. Σε καμμία περίπτωση όμως ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΩ τα έργα κάποιου για να τον 'ευχαριστήσω' επειδή διάβασε και σχολίασε κάποιο δικό μου, ακόμα κι να με βοήθησε ΠΑΡΑ πολύ, γιατί θα ήταν σαν να το έκανα επειδή έτσι έπρεπε, απο κοινωνική υποχρέωση ας πούμε. Και θα στεναχωριόμουν πάρα πολύ αν το έκανε κάποιος σε μένα. Μου φαίνεται λίγο υποκριτικό, οπότε μην το περιμένεις απο μένα... Αν ΣΟΥ βγεί μ'εμένα ποτές, θα σε τσακίσω στην πλάκα, σε προειδοποιώ, με κάθε σου σχόλιο σε έργο μου θα σου κάνω δύο σχόλια, και μετά θα είσαι υποχρεωμένος να κάνεις σχόλιο σε δικό μου (έτσι;) και τότε θα παίρνεις δύο στην δευτέρα (κάνε την πράξη τώρα), κοκ, και στο τέλος θα βλέπεις blondbrained και θα μασάς τα μολύβια σου με το μάτι να γυαλίζει! :pPpP (Και ναί είμαι ικανή να το κάνω, τις υποσχέσεις μου τις κρατάω) Τον Ντίνο τον 'πέτυχα' ήδη στα new posts και τον 'σχολίασα'...αυτός πήρε δύο αράδες, αλλά ΜΟΝΟ επειδή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα το έργο που διαβάζω. Τον Asgaroth δεν έτυχε ακόμα. Μόλις σε πετύχω κι εσένα (και τον Asgaroth), θα σε (σας) ξεπαστρέψω στα σχόλια! Γι'αυτό: ΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕ! Σε κόβω καυστικό πάντως στην συγγραφή, και μάλλον θα μ'αρέσει το στύλ σου ;) (ΥΓ αν επιθυμείς επι τούτου να διαβάσω κάτι δικό σου είναι τελείως διαφορετικό, και σε παρακαλώ να μου επισημάνεις το έργο σου που θέλεις να διαβάσω ή/και να κρίνω) YΓ2 Δε διάβασα το κείμενο για να δω τις αλλαγές (αν γίνανε) αλλά αυτό που λέει ο Ντίνος είναι σωστό. Ωρε άτιμο αρσενικό, και μου την λές κι απο πάνω? Παραμένεις καλός ενθαρρυντής, αλλά για κάμ του δώθε! Edited October 31, 2008 by Blondbrained Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted October 31, 2008 Share Posted October 31, 2008 Ε, τώρα τι απαντάς σε κάτι τέτοιο; ..... Α, ναι, σωστά... ΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕΓΡΑΦΕ! (και παρεπιπτόντως μόλις έβαλα άλλο ένα δικό μου αλλά δεν είναι ακριβώς σωστό να το διαβάσεις / σχολιάσεις αν δεν έχεις διαβάσει πρώτα τα προηγούμενα κεφάλαια. ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted October 31, 2008 Author Share Posted October 31, 2008 και παρεπιπτόντως μόλις έβαλα άλλο ένα δικό μου αλλά δεν είναι ακριβώς σωστό να το διαβάσεις / σχολιάσεις αν δεν έχεις διαβάσει πρώτα τα προηγούμενα κεφάλαια. ) ζαβολιά, αλλά έχω λίγες ώρες μέχρι τα μεσάνυχτα, κι ό,τι προλάβω θα σε σχολιάσω! άντε, το παραχ...ε στο αυτό τοπίκιον, πάμε σε κανά δικό σου τώρα! :ppp Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted October 31, 2008 Share Posted October 31, 2008 Τέλειωσα κι εγώ την αρχική έκδοση (νομίζω δεν έχεις ανεβάσει την καινούρια ή κάνω λάθος;) Η αλλαγή στη γραφή κάνει μπαμ κι είναι ορατό το όριο ("Ο θάνατος του καλλιτέχνη"). Το πρώτο είναι λίγο... χύμα, με λαθάκια, ακατανόητα κομμάτια, τμήματα κειμένου που φαίνονται να μπήκαν εκ των υστέρω και προκαλούν έντονες διακυμάνσεις στο ύφος κτλ. Αλλά έχει ορισμένα ιμπρεσιονιστικά κομμάτια που καρφώνονται στο μυαλό (ειδικά η πρώτη περιγραφή του κλαμπ, μου έχει μείνει, κι ας έκανα δυο τρεις παραγράφους να καταλάβω για τι πράγμα μιλούσες. Το δεύτερο μισό είναι στρωτό κι έχει μια χάρη στη ροή του, χωρίς σκαμπανεβάσματα. Αλλά του λείπει ο δυναμισμός, το έντονο συναίσθημα που δονούσε το πρώτο. Θα προτιμούσα να συνδυάσεις τα δύο στυλ, να κρατήσεις ότι μπορείς από τα καλύτερα. Να γράψεις κάτι που θες να γράψεις κι ας σε αναγκάζει να παλέψεις με την οργή σου ή την απέχθειάσ οσυ για να βγάλεις κάθε λέξη. Και μετά να το περάσεις ένα γερό, αποστασιοποιημένο χέρι για να του δώσεις το καλό επίπεδο έκφρασης που μπορείς. Για την πλοκή και τους χαρακτήρες, δεν έχω κάτι να σχολιάσω. Δυστυχώς, δε μου μίλησαν. Αλλά αυτό είναι ζήτημα προσωπικού γούστου. Να τολμήσω να ρωτήσω πού ακριβώς έγκειται η "φαντασία" στο έργο; Με την κλασική έννοια, εννοώ. Θα το τοποθετούσα στο σουρεαλιστικό είδος "θρίλερ" τύπου Κάφκα ή Τσέστερτον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted October 31, 2008 Share Posted October 31, 2008 OMG, αναρωτιέμαι τι με περιμένει. Ακάκιε, την ΜΠΕΕΕλλάδα να διαβάσεις πρώτααα!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted October 31, 2008 Author Share Posted October 31, 2008 (edited) Να τολμήσω να ρωτήσω πού ακριβώς έγκειται η "φαντασία" στο έργο; Με την κλασική έννοια, εννοώ. Για μένα ήταν εντελώς φανταστικός αυτός ο κόσμος ενός τέτοιου κλάμπ, το οποίο (τουλάχιστον επισήμως) δεν υπάρχει, ακομα κι αν φαντάζει σαν μέρος αυτής της πραγματικότητας. Δεν ξέρω -για να έιμαι ειλικρινής- τί ακριβώς θεωρείται φανταστικό, και ποιά είναι τα όριά του λογοτεχνικά κτλ. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος, αν και στην αρχή ήθελα να το βάλω στις διάφορες ιστορίες. Είμαι παντελώς άσχετη σ'αυτούς τους διαχωρισμούς Τα υπόλοιπα σχόλια τα κρατάω και τα εκτιμώ πολύ, θα τα κατανοήσω όσο μπορώ καλύτερα και θα τα πάρω πολύ σοβαρά υπόψιν μου, είτε σ'αυτό το έργο, είτε -το ξαναλέω- σε επόμενα. Ευχαριστώ πάρα πολύ, νά'σαι καλά! ΥΓ αν δεν σε κουράζω πολύ, μπορείς να μου αναφέρεις ένα παράδειγμα ακατανόητου κομματιού? Για να καταλάβω τί λές....εννοείς γλωσσολογικά ήταν μπερδεμένο, ή ως προς την πλοκή? Ελπίζω να μην αναφέρεσαι στην -τεράαααααστια- δεύτερη ή τρίτη πρόταση/παράγραφο του έργου, που είναι και η αγαπημένη μου Edited October 31, 2008 by Blondbrained Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted November 1, 2008 Share Posted November 1, 2008 Για μένα ήταν εντελώς φανταστικός αυτός ο κόσμος ενός τέτοιου κλάμπ, το οποίο (τουλάχιστον επισήμως) δεν υπάρχει, ακομα κι αν φαντάζει σαν μέρος αυτής της πραγματικότητας. Δεν ξέρω -για να έιμαι ειλικρινής- τί ακριβώς θεωρείται φανταστικό, και ποιά είναι τα όριά του λογοτεχνικά κτλ. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος, αν και στην αρχή ήθελα να το βάλω στις διάφορες ιστορίες. Είμαι παντελώς άσχετη σ'αυτούς τους διαχωρισμούς Ο όρος "Φαντασία" στον τίτλο της συγκεκριμένης Βιβλιοθήκης του φόρουμ, προσπαθεί να αποδώσει το αγγλικό "fantasy", το οποίο είναι ένα από τα τρία υποείδη της φανταστικής λογοτεχνίας (τα άλλα δύο είναι η Επιστημονική Φαντασία και ο Τρόμος). Όπως είναι μάλλον προφανές, ό,τι είναι φανταστική λογοτεχνία και δεν είναι Τρόμος ή ΕΦ, πάει στο μεγάλο σκουπιδοτενεκέ του φάνταζυ. Πολύ-πολύ χοντρικά, αν γράφεις για κάτι που δεν μπορεί να υπάρξει εκτός κι αν αποδεχτούμε έναν νέο (υπερ)φυσικό νόμο, ή για κάτι που μπορεί να υπάρξει με γνωστούς φυσικούς νόμους αλλά όχι με την τρέχουσα τεχνολογία, είναι φανταστική λογοτεχνία. Αν γράφεις για κάτι που δεν μπορεί να υπάρξει εξαιτίας κοινωνικών/δικονομικών νόμων ή που μπορεί και να υπάρχει κάπου εκεί έξω και να μην το ξέρουμε ή που δεν έχει σημασία αν/πώς μπορεί να υπάρχει γιατί είναι απλά ένα λογοτεχνικό εύρημα για να πεις πιο σημαντικά πράγματα (η "Μαρμαρυγή" μπορεί να τοποτθετηθεί και στις τρεις αυτές κατηγορίες), τότε είσαι πιο κοντά στην "κλασική" (ή "mainstream" αγγλιστί λογοτεχνία). Φυσικά, μετράει πώς θες εσύ να βλέπεις/λες το έργο σου. Καλό είναι να μη βάζουμε και να μη θέλουμε διαχωρισμούς. Αν θες να πεις "κοινωνική φαντασία" τη "Μαρμαρυγή", δικαίωμά σου σαν δημιουργός. Τώρα, σε ποια Βιβλιοθήκη του φόρουμ να πήγαινε, εγώ θα πρότεινα του Τρόμου. Όχι από κανέναν σνομπισμό. Απλά νομίζω ότι εκεί θα βρει αναγνώστες πιο δεκτικούς στη φόρμα και τα νοήματά της. ΥΓ αν δεν σε κουράζω πολύ, μπορείς να μου αναφέρεις ένα παράδειγμα ακατανόητου κομματιού? Για να καταλάβω τί λές....εννοείς γλωσσολογικά ήταν μπερδεμένο, ή ως προς την πλοκή? Ελπίζω να μην αναφέρεσαι στην -τεράαααααστια- δεύτερη ή τρίτη πρόταση/παράγραφο του έργου, που είναι και η αγαπημένη μου Του ξάνάριξα μια βιαστική ματιά και δε μου φα΄νεται πια τόσο μπερδεμένο όσο νόμιζα, αλλά μην ξεχνάς πως τώρα έχω στο μυαλό μου τη συνολική εικόνα, αυτή που είχες κι εσύ όταν το έγραφες, όχι αυτή που αποκομμίζει ο νέος αναγνώστης του κειμένου. Γλωσσολογική σύγχυση εννοούσα, αν και δυο-τρία πράγματα (όπως ότι η Κατερίνα-Αναστασία εργαζόταν για το κλαμπ, δεν τα είχα πιάσει απευθείας όταν τα πρωτοείπες) Δυο δείγματα που μπόρεσα να βρω: Φώτα κόκκινα, πράσινα και κίτρινα, πορτοκαλιά πάνω στα μαλλιά, μωβιά στην μέση, αναστέναζαν μαζί τους κάθε φορά που χτύπαγαν τα πόδια στο τέμπο της μουσικής. Η Κατερίνα-Αναστασία, πρότυπο γυναίκας που βιάστηκε να ταξιδέψει τα κορμιά των αντρών, Σε ποια μέση αναφέρεσαι; Τη μέση των ανθρώπων; Τη μέση που διασταυρώνονται τα φώτα; Κάτι άλλο; Την επόμενη φράση, δεν την καταλαβαίνω καθόλου. Το παρακάτω, αν δεν είναι ακατανόητο, είναι σίγουρα δυσνόητο/διφορούμενο: Το κακό ήταν που το θεωρούσε πολύ σημαντικό να ξεχωρίσει την γέννηση αυτής της στιγμής γιατί εάν το αεράκι ήρθε λίγο πρίν το γεγονός, τότε ήταν σαν να είχε νιώσει την αύρα του Θανάτου. Αν το ένιωσε με την έναρξη του γεγονότος τότε μπορεί να ήταν το ξάφνιασμα της ψυχής του προσβεβλημένου την ώρα της συνειδητοποίησης γιατί εκ των υστέρων ανακάλυψε ότι καθόλου δεν το ήθελε να πεθάνει εκείνη την βραδυά ο μελαχροινός, κοντούλης νεαρός με τα σχιστά γαλανά μάτια. Είπα πολλά, μα ελπίζω να έγινα σε γενικές γραμμές κατανοητός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted November 1, 2008 Author Share Posted November 1, 2008 Τώρα κατάλαβα! Οκ, νομίζω η Μαρμαρυγή πάει καλύτερα σε mainstream λογοτεχνία, παρά σε τρόμου, ή έτσι θα προτιμούσα, όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά γιατί δεν είχα σκοπό να γράψω μία ιστορία τρόμου, και δεν μου κάνει για τέτοια. πρότυπο γυναίκας που βιάστηκε να ταξιδέψει τα κορμιά των αντρών, εννοώ πως η Κατερίνα-Αναστασία είναι ο κλασσικός τύπος γυναίκας που έχει δωθεί και δίνεται με μεγάλη ευκολία σε πολλούς άντρες...γυναίκα δουλεμένη που λένε...αλήθεια ήτο ακατανόητο??? μωβιά στην μέση, έχεις δίκιο εδώ, νόμιζα πως επειδή αναφέρθηκα στα μαλλιά πρίν, θα ήταν κατανοητό πως αναφέρομαι σε μέρος του ανθρώπινου σώματος πάλι για το παρακάτω που είπες πως είναι δυσνόητο, έχεις δίκιο επίσης. εμένα μου βγάζει νόημα γιατί την ώρα που έγραφα το συγκεκριμένο κομμάτι (και θυμάμαι ακριβώς την στιγμή, δεν είναι τυχαίο αυτό) ΕΝΙΩΘΑ ακριβώς αυτό που θα 'μπορούσε' να ένιωθε και να σκεφτόταν ο Πέτρος εκείνη την ώρα, για λόγους που δεν είναι της παρούσης...αλλά τώρα που το ξαναδιαβάζω με άλλη ματιά, δεν είναι και πολύ ξεκάθαρο. Ναι, καταλαβαίνω τί εννοείς τώρα, και σ'ευχαριστώ πολύ, μερικές φορές αφήνομαι υπερβολικά στην ροή του γραπτού λόγου, ο οποίος συχνά 'τρέχει' για να μην πώ 'κατρακυλά' (απ'ο,τι φαίνεται) σε στιγμές έντασης και έμπνευσης. Πρέπει να βάζω ένα φρενάκι όταν γράφω, να φιλτράρω λίγο τον λόγο μου, έτσι; Ευχαριστώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.