heiron Posted October 24, 2008 Share Posted October 24, 2008 (edited) Είδος:Space opera(?) Βία:Όχι,δε θα το έλεγα Σεξ:Κάτι ψιλά Αριθμός λέξεων: 1700 και βάλε Αυτοτελής: Ναι Σχόλια: Είναι η ολοκληρωμένη μορφή του διηγήματος "Συνάντηση στη Γη" που γράφτηκε για διαγωνισμό flash fiction του φόρουμ.Εκεί δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την ιστορία κι έτσι αποτελεί εδώ το πρώτο μισό του "Πριν ανατείλουν τα άστρα". Οι αλλαγές στο πρώτο αυτό μισό είναι ελάχιστες.Προσπάθησα να δώσω κάποιες απαντήσεις σε όσους ήταν μπερδεμένοι αλλά το αν τα κατάφερα θα δείξει.Άντε,έκανα το καθήκον μου και την ολοκλήρωσα.Τώρα σχολιάστε! ΠΡΙΝ ΑΝΑΤΕΙΛΟΥΝ ΤΑ ΑΣΤΡΑ Μια ελαφριά αύρα από τη θάλασσα έφερνε μικρά κύματα. Άλλα έσπαγαν στους κοφτερούς βράχους κι άλλα έσβηναν νωχελικά στην αστραφτερή αμμουδιά. Κι ο κάμπος πέρα, ο ατελείωτος, έμοιαζε να ψιθυρίζει κάτι καθώς τα φυτά χάιδευαν τα φύλλα του διπλανού τους. Όλα ήταν σχεδόν έτοιμα και η αγωνία του μεγάλωνε διαρκώς. Τόσος καιρός προετοιμασία, χώρια το μακρύ, πολυήμερο ταξίδι με το σκάφος για να φτάσει σε αυτή εδώ την άγνωστη ακτή, την τόσο μακρινή από τη γη του. Και απόψε, μόλις ανέτελλαν τα άστρα θα μπορούσε να γίνει ήρωας και να σώσει το λαό του. Ο Ραντ μπορούσε να αναλάβει τώρα κι ο ίδιος να χαλαρώσει με μια βόλτα ως το λόφο δίπλα στη θάλασσα. Πλησιάζοντας, η ένταση του τραγουδιού των φυτών και των κυμάτων αυξανόταν σαν κάποιος να φώναζε δυνατά ή να γελούσε. Μα ήταν σίγουρος πως η περιοχή ήταν έρημη. Ο Ραντ και η ομάδα του είχε χτενίσει ολόκληρη την έκταση και δεν είχε εντοπίσει ψυχή. Μόλις ανέβηκε στο λόφο διέκρινε τρεις ανθρώπινες φιγούρες κάτω από το μεγάλο δέντρο στην κορυφή. Μια κοπέλα και ένα παιδί γελούσαν και χόρευαν ενώ ένας τρίτος άνθρωπος είχε ακουμπήσει στον κισσό που έντυνε τον κορμό του δέντρου και έπαιζε ένα τραγούδι με τη φλογέρα του. Για μια στιγμή σκέφτηκε να κρυφτεί και να βγάλει το όπλο του αλλά αμέσως είδε ότι τον είχαν αντιληφθεί. Η κοπέλα έπιασε το παιδί από το χέρι και πήγε προς το μέρος του. Ήταν όμορφη και φιλική αν και δεν θα μπορούσε να σταθεί επάξια δίπλα στις δεσποινίδες της πρωτεύουσας. Τα μαλλιά και τα μάτια της είχαν το βαθύ πράσινο χρώμα των φύλλων του δέντρου ενώ το φόρεμά της ήταν απλοϊκό και καστανό σαν το χώμα. Θα μπορούσε να είναι εκθαμβωτική αν δεν ήταν τόσο απεριποίητη, τόσο αφύσικα φυσική. Το παιδί του χαμογελούσε τώρα. Ήταν μια μικρογραφία της κοπέλας, με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά και παρόμοιο ντύσιμο. Ο γέροντας στο βάθος, που συνέχιζε το τραγούδι του, θα μπορούσε να ήταν παππούς των δύο νεαρών μιας και η ομοιότητα μεταξύ των τριών ήταν προφανής. Τα λόγια της κοπέλας ήταν σε μια άγνωστη σε αυτόν γλώσσα αλλά τον καθησύχασαν τόσο που όταν του άρπαξε το χέρι κι άρχισε να χορεύει δεν αντέδρασε. Σκέφτηκε ότι ακόμη κι αν ήταν εχθροί σύντομα ο Ραντ θα τους αντιμετώπιζε καταλλήλως. Όμως πιθανότατα ήταν φιλικοί, όπως φαινόταν από τη συμπεριφορά τους και όφειλε να τους προειδοποιήσει για την επερχόμενη καταστροφή της πατρίδας τους. Ο χρόνος που απέμεινε δεν ήταν πολύς. Χόρεψαν για μερικά χτυποκάρδια μέχρι να αρχίσει να τους προειδοποιεί για το τι έμελλε να συμβεί. Εκείνοι έδειξαν να καταλαβαίνουν άλλα συνέχιζαν να χαμογελούν και να διασκεδάζουν. Ο ήλιος πλησίαζε πια τον ορίζοντα και η επίθεση θα άρχιζε πολύ σύντομα. Δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Τραβώντας την κοπέλα από το χέρι έκανε να αρπάξει το παιδί που χόρευε μπροστά. Όμως το παιδί εξαφανίστηκε και έμεινε να κρατάει μια χούφτα από ρίζες, μαλακές και γεμάτες χώματα. Το άλλο του χέρι βαστούσε ένα μπουκέτο από άνθη με εφτά κοκκινωπά ροδοπέταλα. Η κοπέλα και το παιδί βρισκόταν πίσω από το δέντρο και συνέχιζαν ατάραχοι να χορεύουν υπό τον ήχο της μουσικής που έπαιζε ο γέροντας. Μπερδεμένος από αυτό που είχε μόλις συμβεί, έσπευσε να πιάσει το γέρο. Δεν υπήρχε οδός διαφυγής, πίσω του ήταν ο πελώριος κορμός του δέντρου, και εξάλλου τα αδύναμα άκρα του ήταν αδύνατο να ξεφύγουν από τη δυνατή λαβή του. Όμως το μόνο που έπιασαν τα χέρια του ήταν τελικά δυο μικρά ξερά κλαδιά του δέντρου. Ο γέρος συνέχιζε απαθής το τραγούδι του στην άλλη πλευρά του δέντρου. «Υποπλοίαρχε», ακούστηκε μια γνώριμη φωνή. Ο Ραντ μαζί με μια ενωμοτία τετράποδων ακτινοβολητών είχε φτάσει επιτέλους. «Είχε διακοπεί κάθε επικοινωνία μαζί σας και αφού πλησιάζει η ώρα της ενεργοποίησης έσπευσα να σας βρω» Ο υποπλοίαρχος πρόσεξε πως ο Ραντ δεν έδωσε σημασία στην τριμελή παρέα κάτω από το δέντρο. «Μου απέσπασαν την προσοχή αυτοί οι τρεις, Ραντ. Νομίζω ότι πρέπει να τους πάρουμε μαζί μας, αν και φαίνεται αδύνατο να τους πιάσω μόνος μου», δήλωσε απογοητευμένος από την αδυναμία του ανθρώπου έναντι της μηχανής και των εξωγήινων. «Υποπλοίαρχε, δεν υπάρχει κανείς εδώ τριγύρω. Οι ενδείξεις του εγκεφάλου σας δείχνουν πως έχετε κάποιο είδος παραίσθησης. Θα αναλάβω εγώ από εδώ και πέρα. Η συστοιχία έχει αρχίσει να βάλλει κατά των στόχων που είχαμε εκτοξεύσει στον Ήλιο. Σε μερικά λεπτά θα αρχίσει η διαδικασία μετατροπής του σε υπερκαινοφανή. Ο στόλος των Θενγκ είναι καταδικασμένος, τώρα πια. Ολόκληρο το αστρικό σύστημα θα καταστραφεί, παίρνοντας μαζί του την αρμάδα τους.» Δύο από τους ακτινοβολητές έκαναν να ακινητοποιήσουν τον υποπλοίαρχο. «Τις ίδιες παραισθήσεις είχε και η επικεφαλής της προηγούμενης συστοιχίας που είχε σταλεί εδώ. Τρία άτομα τις μιλούσαν για αυτόν τον άγνωστο πλανήτη. Ισχυρίζονταν πως πρόκειται για τον θρυλική Γη, τον πρώτο πλανήτη. Της αφηγήθηκαν την ιστορία της ως κοιτίδα της ανθρωπότητας και την αξία των ζωντανών μορφών που έκαναν την επανεμφάνισή τους εδώ, αιώνες αμέτρητους μετά την εγκατάλειψή της από τους Οσίους Γαιοπρόσφυγες. Η αποστολή εκείνη απέτυχε και αυτό οδήγησε στην συντριβή μας στην αστρομαχία στο Σείριο» Γη; Ο πρώτος πλανήτης; Ο υποπλοίαρχος αναλογίστηκε όλες εκείνες τις ιστορίες για τον αρχαίο πολιτισμό που αναπτύχθηκε στη Γη και την τραγική, ολοκληρωτική καταστροφή της. Που, όπως πλέον ήταν φανερό, δεν ήταν τόσο ολοκληρωτική. «Η αποστολή ματαιώνεται», φώναξε αλλά ήδη οι ακτινοβολητές τον έσερναν μακριά. Ο Ραντ τον αφόπλισε πριν προλάβει να αντιδράσει και τον σημάδεψε με το όπλο. «Οι διαταγές μου επιβάλλουν να συνεχίσω χωρίς εσάς. Η αποτυχία δεν πρέπει να επαναληφθεί.» Ο υποπλοίαρχος δεν αντιστάθηκε. Γνώριζε πως κανείς δεν θα μπορούσε να τα βάλει με μια ενωμοτία ακτινοβολητών χωρίς βαρύ οπλισμό κι έτσι ακολούθησε απρόθυμα τον Ραντ στη συστοιχία. Τα βλήματα είχαν ήδη εκτοξευθεί όταν έφτασε στη συστοιχία και έτσι είχε αρχίσει η διαδικασία φόρτωσης των εκτοξευτών στο όχημα μεταφοράς. Τα κανόνια διαπλανητικής ακτινοβολίας συνέχιζαν να επιταχύνουν τη διαδικασία μετατροπής του άστρου σε υπερκαινοφανή ως την τελευταία στιγμή. Ήταν οι έσχατες ώρες του Ήλιου, του πρώτου θεού της ανθρωπότητας. «Η Γη πρέπει να μελετηθεί πριν καταστραφεί. Ίσως καταστρέψεις σημαντικά στοιχεία με την πράξη σου. Θα εισηγηθώ να πάψουν τη λειτουργία σου για αυτή την καταστροφή και για την ανυπακοή σου σε ανώτερο» Η μονάδα του Ραντ που θύμιζε κεφάλι γύρισε προς το μέρος του και για μια στιγμή ο υποπλοίαρχος πίστεψε ότι διέκρινε μια έκφραση ειρωνείας στο μηχάνημα. «Οι διαταγές από το αρχηγείο ήταν σαφείς. Αδιαφορούν για τον πρώτο πλανήτη και τα όποια αρχαιολογικά ευρήματα. Η νίκη είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει. Και τώρα θα πρέπει να σας κοιμίσουμε για το ταξίδι της επιστροφής. Δεν μπορούμε να παραμείνουμε εδώ για πολύ ακόμη. Οι διαδικασίες προετοιμασίας του άστρου έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί» Δυο ακτινοβολητές τον τράβηξαν προς το όχημα μεταφοράς όπου βρισκόταν το θάλαμος ύπνου πτήσεως αλλά ξαφνικά σταμάτησαν. Η σειρήνα συναγερμού άρχισε να ηχεί στο κεφάλι του, όμως κανείς από τους ακτινοβολητές δεν πήρε θέση άμυνας. Όλοι τους είχαν ακινητοποιηθεί. Κάποιος είχε πάρει τον έλεγχο του διαβιβαστή εντολών. Ο Ραντ, αρχικελευστής και ανδροειδές τετάρτης κλάσεως, ήταν ανεξάρτητος από την υπόλοιπη ομάδα των ρομποτικών ναυτοδιόπων. Η ενέργεια που απενεργοποίησε τους υπόλοιπους τον άφησε ανεπηρέαστο. Με ταχύτητα που ήταν αδύνατο να αναπτύξει ζωντανός οργανισμός σκαρφάλωσε πάνω στο όχημα μεταφοράς κι άρχισε να πυροβολεί κατά των εισβολέων που ερχόταν πλέον από όλες τις πλευρές. Ένας από αυτούς, ακτινοβολητής ίδιος με τους δύο που οι νεκρές λαβές τους κρατούσαν ακόμη δέσμιο τον υποπλοίαρχο, εξουδετέρωσε τον Ραντ διατρυπώντας τη θωράκιση του διανομέα ενέργειας με τη βολή του. Το τεράστιο μεταλλικό σώμα του έπεσε με κρότο στο έδαφος. Όταν, με το τελευταίο απόθεμα της ενέργειάς του, έκαψε τη μνήμη του, είχε ήδη καταστρέψει μισή ντουζίνα εισβολείς. Ένας από αυτούς ελευθέρωσε τον υποπλοίαρχο και του έκανε νόημα να τον ακολουθήσει. Τα διακριτικά του έδειχναν ότι ανήκε στο στόλο, αν και η μονάδα αυτή είχε επισήμως διαλυθεί λίγο πριν την αστρομαχία του Σείριου. Η περιέργεια για τη φύση και το σκοπό των σωτήρων του τον ώθησε να τους υπακούσει και σύντομα βρέθηκε ξανά στο δέντρο όπου είχε τις παραισθήσεις με τους τρεις ανθρώπους. Αυτή τη φορά, κάτω από το δέντρο στεκόταν μονάχη μια μελαχρινή γυναίκα στην ηλικία του. Ήταν ολόγυμνη κι έτσι παρατήρησε τα διακριτικά του στόλου στο σώμα της. Ήξερε πως αυτή δεν ήταν παραίσθηση. «Τους είδες κι εσύ, έτσι υποπλοίαρχε;»,τον ρώτησε. Κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. «Είναι η συνείδηση του πλανήτη, ή έστω των φυτών σε αυτή την περιοχή. Μετά από αμέτρητους αιώνες φαίνεται ότι τα φυτά αποκτούν ιδιότητες που δεν είχαμε φανταστεί. Ή απλά θεώρησαν πως η κατάσταση ήταν τόσο σημαντική που έσπασαν τη σιωπή τους και μας μίλησαν μέσω ανθρώπινων μορφών. Στην αρχή αδιαφόρησα. Δεν τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια για την Ιστορία και επιπλέον ο άνθρωπος κατοικεί πλέον εκατοντάδες πλανήτες. Από την άλλη οι Θενγκ ίσως τους καταστρέψουν όλους, έχουν ήδη καταστρέψει αρκετούς άλλωστε. Ίσως η ανθρωπότητα να αναγκαστεί να κάνει μια νέα αρχή κι αυτός εδώ ο πλανήτης μοιάζει ιδανικός καθώς δεν υπάρχει ίχνος πόλεων εδώ. Δεν θα του δώσουν σημασία για πολλές χιλιάδες χρόνια, είμαι σίγουρη για αυτό. Έτσι ανέλαβα τον έλεγχο των ανδροειδών της ομάδας μου, έστειλα μια πλαστή αναφορά και σκηνοθέτησα την καταστροφή μας ώστε να μην μας αναζητήσουν. Έπειτα περίμενα να στείλουν μια δεύτερη αποστολή. Ήταν δύσκολο να αποφύγουμε την προσοχή του αρχικελευστή σου κι έτσι περίμενα μέχρι να ανακαλέσει τους ανιχνευτές του καθώς ετοιμαζόταν για την αναχώρηση.» Ο υποπλοίαρχος έμεινε για λίγο αφηρημένος με το βλέμμα του να ταξιδεύει στα κύματα του γυμνού της κορμιού. «Και πώς θα γυρίσουμε; Τι θα βρούμε στην επιστροφή μας; Οι Θενγκ θα έχουν καταστρέψει όλες τις βάσεις μας.» Η γυναίκα γέλασε και το γέλιο της ήταν ότι πιο όμορφο είχε ακούσει τους τελευταίους μήνες. «Νομίζω είναι φανερό ότι δεν σκοπεύω να επιστρέψω. Έχω καταστρέψει το όχημα μεταφοράς μου και σύντομα οι ακτινοβολητές μου θα φορτώσουν ό, τι απέμεινε από τη συστοιχία σου στο όχημά σου, θα επιβιβαστούν όλοι τους σε αυτό και θα το βυθίσουν στο μέσο της θάλασσας.» Σηκώθηκε και άρχισε να του ξεκουμπώνει τη στολή. «Το μόνο που έμεινε,υποπλοίαρχε, είναι να παραδώσεις τη στολή σου σε αυτούς τους ακτινοβολητές για να επιβιβαστούν κι αυτοί.» Ο υποπλοίαρχος δεν αντέδρασε, και σύντομα απέμεινε γυμνός απέναντί της. Δεν άκουσαν το βουητό των πανίσχυρων κινητήρων όταν το σκάφος πέταξε από πάνω τους και βούτηξε στο πέλαγος πολλά χιλιόμετρα μακριά. Σύντομα το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ανάσες τους και τα κλαδάκια στο έδαφος που έσπαγαν από την κίνηση των σωμάτων τους. «Δεν πιστεύω να μετάνιωσες, υποπλοίαρχε;» τον ρώτησε αφού είχαν τελειώσει. Κοίταξε τα άστρα που είχαν ανατείλει στον βραδινό ουρανό κι αναλογίστηκε τους πολέμους που μαίνονταν εκεί ψηλά ενώ αυτός ζούσε τον έρωτα, ανέμελος επιτέλους, σε ένα γαλήνιο λόφο. «Όχι, δεν μετανιώνω. Και, σε παρακαλώ, το όνομά μου είναι Αδάμ». Συνάντηση_στη_γη.doc Edited October 24, 2008 by heiron Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted October 24, 2008 Share Posted October 24, 2008 Η ιδέα είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά ομολογώ πως μπερδεύτηκα λίγο να παρακολουθήσω την πλοκή, κάτι γίνεται εκεί που μιλάς για τον Ραντ και τον υποπλοίαρχο...ίσως φταίω εγώ, αλλά ξαναγύρισα λίγες φορές ακομα σε ορισμένα σημεία να ξεδιαλύνω το μυστήριο, κι ακόμα δεν το έλυσα...ο Ραντ και ο υποπλοίαρχος είναι το ίδιο πρόσωπο? συγγνώμη για την χαζή ερώτηση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 24, 2008 Author Share Posted October 24, 2008 Ο υποπλοίαρχος δεν λέγεται Ραντ.Το όνομά του το λέει στο τέλος οπότε δεν χωράει αμφιβολία.Εσκεμμένα δεν φανερώνω το όνομά του αλλά δεν πίστευα ότι θα φημιουργούσε μπέρδεμα. Όσο για τον Ραντ,είναι ξεκάθαρο: "Ο Ραντ, αρχικελευστής και ανδροειδές τετάρτης κλάσεως" Είναι ένα ρομπότ και υπαξιωματικός.Ανώτερο από τα υπόλοιπα(τους "ακτινοβολητές" δηλαδή)που έχουν βαθμό ναύτη ή διόπου,αλλά κατώτερο του υποπλοίαρχου.Βέβαια επικαλείται διαταγές του στόλου και συλλαμβάνει τον διοικητή του σε μια ανταρσία τύπου ΧΑΛ στο 2001. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted October 24, 2008 Share Posted October 24, 2008 Α! οκ, καλά το είπα εγώ, χαζή ερώτηση...με μπέρδεψε λίγο, αλλά τώρα θα το διαβάσω ξανά με τα νέα δεδομένα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted October 24, 2008 Share Posted October 24, 2008 Η κοπέλα και το παιδί βρισκόταν πίσω από το δέντρο και συνέχιζαν ατάραχοι να χορεύουν Ραντ τον ήχο της μουσικής που έπαιζε ο γέροντας. εδώ τί εννοείς? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 24, 2008 Author Share Posted October 24, 2008 LOL Η φάση είναι ότι αυτή τη φορά του είχα ξαναρίξει μια ματιά αλλά πάλι ξέφυγαν κάποια χαζά τυπογραφικά.Προφανώς κάπου αντιγράφηκε η λέξη "Ραντ" ενώ έπρεπε να είναι "υπό" ή κάτι τέτοιο.Το διόρθωσα στο ποστ.Βέβαια παραμένει λάθος στο attachment αλλά δεν πειράζει.Πολύ πιθανό να βρίσκεται και κάνα "υπό" ξέμπαρκο κάπου άσχετα μέσα στο κείμενο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted October 24, 2008 Share Posted October 24, 2008 sorry βρε παιδί μου! οκ, παραμένει μία πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, που νιώθω όμως οτι θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο. Δηλαδή, είναι σαν να προσπάθησες να πεις πολλά σε λίγες λέξεις, μας δίνεις πολλά στοιχεία μέσα απο επεξηγήσεις κάποιων, όπως αυτή της κυρίας Εύας (να υποθέσω;)... Μ'άρεσε πολύ το τελευταίο κομμάτι του 'Αδαμ' που ρίχνει νέο φώς σε όλα τα υπόλοιπα που διαβάσαμε, κι αφού είναι η τελευταία πρόταση του έργου σου, είναι πολύ καλό τέχνασμα...ό,τι διαβάσαμε ξαφνικά επαν-επεξεργάζεται αυτόματα απο τον εγκέφαλο, γιατί το νέο και τελευταίο δεδομένο είναι σημαντικό, αλλά έμεινα λίγο ανικανοποίητη, θα ήθελα να παίξεις περισσότερο με αυτή την ιδέα...έχει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης δηλαδή...έτσι νιώθω τέλος πάντων... γνώμη μου: χρειάζεται λίγη φροντίδα ακόμα και προδέρμ, για να μεγαλώσει και να γίνει ένας δυνατός, όμορφος και γοητευτικότατος νέος! Τώρα είναι ένα χαριτωμένο μπεμπουλίνι με ωραία μάτια και τσουπωτά μπουτάκια. Καταλαβαίνεις; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 26, 2008 Author Share Posted October 26, 2008 οκ, παραμένει μία πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, που νιώθω όμως οτι θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο. Δηλαδή, είναι σαν να προσπάθησες να πεις πολλά σε λίγες λέξεις, μας δίνεις πολλά στοιχεία μέσα απο επεξηγήσεις κάποιων, όπως αυτή της κυρίας Εύας (να υποθέσω;)... Αυτό το λένε όλοι για όλες τις ιστορίες μου και αληθεύει,but that's me.Ίσως γιατί μου αρέσουν τα χαριτωμένα μπεμπουλίνια με ωραία μάτια και τσοποτά μπουτάκια(if you know what I mean... ) αλλά όχι οι όμορφοι γοητευτικοί νέοι(χωρίς να έχω τίποτα εναντίον τους...). Πάντως στην προκειμένη περίπτωση ήταν μια ιστορία που ξεκίνησε για φλας φίξιον και, παρά το γεγονός ότι οι ιδέες ως ένα βαθμό προυπήρχαν, δεν θα μπορούσε να γίνει μεγάλη.Τουλάχιστον όχι στο εγγύς μέλλον.Είπα ότι ήταν η μισή και όντως ήταν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted October 26, 2008 Share Posted October 26, 2008 I know ;) Ασφαλώς παίζει μεγάλο ρόλο το στύλ του συγγραφέα, κι εκεί, αν είναι κάτι που κι ο ίδιος ο συγγραφέας το επιλέγει συνειδητά, δεν μπορούμε να πούμε τίποτα... και μιά και είσαι τόσο καλός άνθρωπος και μου λύνεις όλες τις χαζές απορίες: τί στο καλό είναι το φλάς φίκτιον!!!???? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 26, 2008 Author Share Posted October 26, 2008 Φλας: Όχι,πλάκα κάνω..ορίστε τα σωστά! Flash fiction: http://en.wikipedia.org/wiki/Flash_fiction Και το τόπικ στο οποίο αναφέρομαι(εκεί θα βρείτε το πρώτο μισό του διηγήματος με τίτλο "Συνάντηση στη Γη"): http://community.sff.gr/index.php?showtop...%ED%F4%E7%F3%E7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted November 18, 2008 Share Posted November 18, 2008 Ενδιαφέρουσα ιστορία, Γιάννη! Το μπέρδεμα με τον Ραντ το βίωσα κι εγώ και νομίζω ότι ξεκινάει από το γεγονός ότι δεν περιγράφεις τη φύση του (ότι είναι ανδροειδές) αρκετά νωρίς, σε συνδυασμό με το ότι δεν ονομάζεις τον υποπλοίαρχο. Επομένως διορθώνεται! Ομοίως η φύση των ακτινοβολητών και η άγνωστη για μένα λέξη ("διόπου") επιτείνουν αυτό το μπέρδεμα. Η ιδέα είναι καλή και για τα δικά μου γούστα δε χρειάζεται ιδιαίτερη περαιτέρω ανάπτυξη. Δεν ξέρω πώς αλλά το μόνο που θα ήθελα ήταν να αφαιρέσεις αυτή την αίσθηση βιαστικότητας που ένιωσα όταν το διάβαζα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted November 25, 2008 Author Share Posted November 25, 2008 Ήθελα να είναι μια μικρή έκπληξη ότι ο Ραντ είναι ρομπότ,καθώς στο διαγωνισμό δεν θα ήξεραν αν είναι ΕΦ ή φάντασυ και ορισμένοι μπορεί να υπέθεταν ότι είναι φάντασυ.Τώρα βέβαια που βρίσκεται στη Βιλιοθήκη ΕΦ... Όσο για το δίοπο,οκ ήθελα να αποκαταστήσω τους βαθμούς του ναυτικού.Γιατί έχω πετύχει υποπλοιάρχους με λοχίες αντί κελευστών και δεκανείς αντί διόπων.Οι ακτινοβολητές δεν ήταν κρυφό ή έκπληξη ότι ήταν ρομπότ απλά εκείνη την ώρα δεν σκέφτηκα/πρόλαβα να τους περιγράψω και δεν το θεώρησα αναγκαίο να κάνω μια δι΄ρθωση στο πρώτο μέρος όταν πόσταρα την ολοκληρωμένη μορφή. Είναι και ένα άλλο σημείο που θα περίμενα σχόλιο/ερώτηση.Λογική απορία,όχι τεχνικό μέρος της γραφής.Αλλά αφού δεν έχει την ίδια απορία με εμένα κανείς αναγνώστης θα σωπάσω.Είναι ενδιαφέρον που προκαλούνται απορίες σε σημεία που θεωρώ προφανές τι συμβαίνει κι όχι εκεί που θα περίμενα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted November 25, 2008 Share Posted November 25, 2008 Εμένα προσωπικά, το πρώτο που με συνεπήρε είναι το όνομα που έβαλες στο κείμενο. Είναι ένας απ' τους πιο ωραίους τίτλους που έχω δει τολμώ ευθαρσώς ίσως να πώ! :tongue: Μάλιστα με συνεπήρε τόσο που το κατέβασα και το εκτύπωσα (διότι κουράζομαι απ' το μόνιτορ) κάτι που δεν το έχω ξανακάνει σε ιστορία του φόρουμ ποτέ! Στα σχόλια τώρα: ο τίτλος δεν πρόδωσε ευτυχώς τις προσδοκίες μου και τα 3 φύλλα Α4 καθώς και το μελάνι που ξοδεύτηκε δεν πήγε στράφι! Μ' άρεσε πάρα πολυ σαν θέμα!!!! Ίσως επειδή πάνω απ' όλα (αν και δεν το έχω επιχειρήσει ακόμα), αυτό το συγγραφικό είδος με έλκει πιο πολύ! Υπήρχαν βέβαια λάθη τα οποία απ' ότι είδα επισημάνθηκαν ήδη και ήταν πιο πολύ λάθη κατά την πληκτρολόγηση, αλλά δεν μου χάλασαν καθόλου το όλο θέμα! Το μόνο που θέλω να επισημάνω-καταλάβω: είπες, νομίζω, ότι αυτό είναι ένα κομμάτι που αρχικά γράφτηκε για flash, αλλά έχεις σκοπό να το αναπτύξεις, έτσι; Αν ναι, τότε αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο; Αν ναι, θα έλεγα πως για αρχή δεν είναι και το κάτι άλλο γιατί περνάει πολύ γρήγορα κάποια νοήματα. Αν το αποφασίσεις να το κάνεις ιστορία, πιστεύω πως πρέπει να αναπτυχθεί καλύτερα και να προηγηθούν και άλλα. Αυτα! Ελπίζω να βοήθησα! Μπράβο και πάλι για την σκέψη και περιμένω αγωνιωδώς συνέχεια!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 21, 2008 Author Share Posted December 21, 2008 Ευχαριστώ για τα σχόλια. Ναι,τον τίτλο τον σκέφτηκα λιγάκι ενώ συνήθως πετάω μια φράση η λέξη που συνοψίζει την ιστορία κι ίσως να μην είναι τόσο πετυχημένοι. Για φλας φιξιον το ξεκίνησα,έγραψα το μισό στο χρόνο που είχα,μετά το έγραψα ολόκληρο και το πόσταρα εδώ.Σίγουρα το έγραψα κάπως "συμπιεσμένο", τρόπον τινά, όπως συνηθίζω στα διηγήματα αλλά δεν αποτελεί κεφάλαιο σειράς ή κάτι τέτοιο και δεν σκοπεύω να το συνεχίσω,σορρυ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted December 22, 2008 Share Posted December 22, 2008 ΟΚ! Καλή προσπάθεια πάντως! ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.