Μυθ-Υστερία (παρωδία της Μυθαστρίας σε 7 μέρη)

[Oberon]

Όνομα Συγγραφέα: Eχμ...δεν ξέρω.

Είδος: Κανένα είδος δεν δέχτηκε αυτό το ανοσιούργημα. Εκτός από την... "Kαφρική Παρωδία".

Βία; Στη βία της εξουσίας (Όχι, δεν έχει και τίποτα σπουδαίο)

Σεξ; Κατάλληλο μόνο για άνω των 18!

Αριθμός Λέξεων: Δείτε παρακάτω.

Αριθμός βρωμόλογων: 11360

Αυτοτελής; Σε 7 κεφάλαια που - GASP!!! - είναι και τα 7 γραμμένα!

Σχόλια: Παρωδία της Μυθαστρίας (δικιά μου μου είναι εδώ και 30-τόσα χρόνια, έχω κάθε δικαίωμα να γράψω μια τέτοια παρωδία), παρωδία του τρόπου που γράφω, παρωδία των θεμάτων που παρουσιάζονται στις ιστορίες μου, παρωδία συγγραφικών λαθών που κάνω συχνά (όπως και άλλοι), παρωδία του εαυτού μου και των πιστεύω του, παρωδία άλλων ενδιαφερόντων μου, παρωδία καταστάσεων που παρατηρώ και με απασχολούν, σε μια προσπάθεια να γελάσω και να "ξορκίσω" ας πούμε, ό,τι αρνητικό με απασχολεί σχετικά με τη συγγραφή, μέσω της συγγραφής.

Φυσικά σε καμμία περίπτωση δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν, κατά κανένα τρόπο! Είναι μόνο μια κωμική παρωδία ε.φ. γραμμένη προσεκτικά εδώ και ένα μήνα. Ειδικά τα σημεία με τις περιγραφές των ρούχων μού έπαιρναν ώρες να τις γράψω έτσι ώστε να ακούγονται και λογικές και να είναι κωμικές.

Make no mistake όμως! Είναι ό,τι πιο κάφρικο έχω γράψει ποτέ, και αν σας άρεσε η Ανάποδη Σταχτοπούτα ίσως σας αρέσει κι αυτό. Αν όχι, μην το διαβάσετε με τίποτα! Αν η Σταχτοπούτα ήταν καφρίλα επιπέδου "δημοτικού", το παρόν κείμενο είναι καφρίλα "πτυχείου". Περιέχει βωμολοχίες (καλυμμένες ως επί το πλείστον), περιέχει σεξ, περιέχει καφρίλα με τη σέσουλα. Αλλά σέσουλα που έριχνε προσεκτικά βήμα-βήμα την καφρίλα της στα κατάλληλα σημεία.

Μην ψάξετε όμως για λογική, αλλά για το παράλογο.

Οι χαρακτήρες που παρουσιάζονται είναι όλοι από το βιβλίο μου Τζον Κάδμος με παραλλαγμένα ως επί το πλείστον ονόματα και φυσικά σαν υπερβολικές καρικατούρες. Όσοι έχουν διαβάσει τον Τζον Κάδμο (κάπου εδώ στη Βιβλιοθήκη είναι) θα θυμηθούν ποιοι είναι.

Όμως δεν είναι καθόλου απαραίτητο να έχει διαβάσει κάποιος το Τζον Κάδμο, ούτε θα χαλαστεί αν διαβάσει το Τζον Κάδμο μετά. (Ούτε και γω θα χαλαστώ δηλαδή!)

Και αφού το τελείωσα αυτό (ωραία λέξη το "τελείωσα", ε; ) μπορώ επιτέλους να ασχοληθώ απερίσπαστος με το sffnowrimo.

 

 

ΜΥΘ-ΥΣΤΕΡΙΑ

 

Ή: Πώς να μην γράψετε ΠΟΤΕ ένα διήγημα επιστημονικής φαντασίας!

 

Κεφάλαιο 1 (Ενός κακού, μύρια έπονται!)

 

 

 

Κάπου στο αχανές διάστημα, ένα εκνευριστικά περίεργο πλάσμα που το έλεγαν για άγνωστο και οπωσδήποτε βλακώδη λόγο, (όπως ελεγε η κοινή γνώμη), "Συναχηίδα" - από αυτά που είναι αόρατα και άυλα και μας έχουν γενικά πρήξει τα ούμπαλα (και άλλα διάφορα) με τις υποθετικά παράξενες και "θεϊκές" και "του κώλου" δυνάμεις τους - έκοβε βόλτες ανάμεσα στα άστρα, γεμάτο ανία και νεύρα.

Και φυσικό ήταν, αφού ούτε να κάνει σεξ μπορούσε, ούτε να το ρίξει στο φαΐ, ούτε καν να ανάψει τσιγάρο μπορούσε, όποτε άναβε κανέναν ήλιο πού και πού έτσι για να περνά η ώρα.

Μια φορά λοιπόν, βρέθηκε κοντά σε έναν πλανήτη που λεγόταν…ε, διαβάστε παρακάτω να δείτε! Εγώ θα σας τα λέω όλα; Άει σιχτίρι πια δηλαδή που αν ένας καημένος, και παντελώς ατάλαντος, συγγραφέας, δεν σας τα δώσει όλα στο πιάτο, η φαντασία σας δεν μπορεί να… φανταστεί τίποτα πια!

 

 

* * * * * * * *

 

 

Ξενοδοχείον 6ης κατηγορίας "Ρουβίρια", πλανήτης Καρ'α'ποτάνα. Κάποτε. (Λες και θα θυμόσασταν την ημερομηνία αν την έγραφα. Δε με παρατάτε, λέω γω;)

 

"Φαι… Φαι… Φαι… Φαινώωωωωωω…" φώναξε ο Τζον Κάθαρμος, καθώς έφτανε στο αποκορύφωμα.

Η μαυρομάλλα γυναίκα με τα ανατολίτικα χαρακτηριστικά σήκωσε το κεφάλι της από κει που βρισκόταν ανάμεσα στα πόδια του, πάνω στο κρεβάτι.

 

"…μενικό σεξ, μιλάμε!" είπε ο Τζον κάθιδρος, όταν και ο τελευταίος σπασμός ηδονής κόπασε. "Σίγουρα εσείς οι Γιαπωνέζες το έχετε χαλαρά το θέμα της ικανοποίησης του άντρα!"

 

"Δεν είμαι Γιαπωνέζα" είπε η γυμνή Φαινώ της Νεκτάνεβα, καθώς ξάπλωνε πάλι δίπλα του.

 

"Α, ναι. Σωστά. Το επίθετό σου είναι 'Νεκτάνεβα'. Εσείς οι Ρωσίδες λοιπόν…"

 

"Ούτε Ρωσίδα είμαι!" είπε πάλι η μεγάλη ιέρεια, λίγο νευριασμένη. "Γιατί πρέπει όλες οι γυναίκες να είναι από τη Γη; Και δεν είναι 'επίθετο' το 'Νεκτάνεβα'! Για να μη σου πω πως…"

 

"Άμα έχετε την κατάλληλη ανατομία και ξέρετε να τη χρησιμοποιήσετε, κι από τον πισινό της κόλασης να είστε, δεν με νοιάζει, γλύκα!" τη διέκοψε γελώντας ο Τζον.

 

"Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες" είπε εκείνη και για απόδειξη έπιασε κάτι που καμμία καθώς πρέπει αρχιέρεια δεν θα έπιανε ποτέ (όταν την έβλεπαν. Αλλά τώρα κανείς δεν την έβλεπε οπότε το έπιασε και ήταν έτοιμη να του δώσει να καταλάβει!)

 

Factoid: Στο έτος 4111 στο διαστημικό σταθμό Ζεφείρα κάτι έτρεξε στα γύφτικα.

 

Εκείνη τη στιγμή, η πόρτα του δωματίου άνοιξε απότομα! Η Μαρία-Υστερίτα, η Περουβιανή Ινδιάνα και σύζυγος του Τζον μπήκε μέσα! Τα μάτια της γούρλωσαν όταν είδε τον άντρα της στο κρεββάτι με μια γκέισα!

 

"Καθίκι! Κτήνος! Προδότη! Σαρδανάπαλε! Ανώμαλε! Λεσβίε! Και μου το είπε η χαρτορίχτρα ότι θα σε βρω εδώ, μ'αυτή…μ'αυτή την… θεογκόμενα!" είπε κοιτώντας με αλλόκοτο ενθουσιασμό τη γυμνή εξωγήινη στο κρεβάτι.

 

Ο Τζον προσπάθησε να σκεπαστεί με το σεντόνι απομακρύνοντας το χέρι της Φαινώς από το "τελετουργικό" όργανο που είχε "πιάσει". Ήξερε πως οι φάπες της Μαρίας Υστερίτα πονούσαν, ειδικά όταν θύμωνε.

 

"Μαρία, κορασόν***! Δεν είναι αυτό που νομίζεις! Στο ορκίζομαι! Μα για ποιον με πέρασες; Η κυρία Νεκτάνεβα από εδώ είναι ιέρεια, και μου μάθαινε…"

 

"Κεριά και λιβάνια! Χμμμ…Ρωσίδα είναι; Πρώτη μου φορά βλέπω Ρωσίδα να μοιάζει τόσο με Γιαπωνέζα!" είπε παραξενεμένη η Μαρία χτυπώντας νευρικά το πόδι της στο πάτωμα και με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, θυμίζοντας 'πορτιέρη' σε κάποιο 'ιν' κλαμπ.

 

Η Μαρία, που λέτε, φορούσε μια κλαρωτή φούστα, πολύ σινιέ, από μετάξι, με μικρά λουλούδια πράσινα, και κίτρινα πουέν, πλισέ, σε μήκος μίντι, με μπορντούρα από λευκή δαντέλλα κι ένα γαρούφαλο "εδώ". Επίσης φορούσε ένα τρε σικ καπελάκι α λα Περουβιέν, με δαντελωτό μπορ σε γραμμή προς το Ύμα Σουμάκ αλλά χωρίς παγιέτες, ενώ η μπλούζα της με φουσκωτό μανικάκι α λα 50ς, και επίσης με φλερ ντε λ'ετέ, ειδικά στο μπούστο, και με δέσιμο α λα χαβαγιέν τελείωνε το ανσάμπλ, με τα ίσια συέντ παπούτσια της σε γραμμή σπορτίφ με πτι αγκράφ κερασάκια.

 

Factoid:Στο μεταξύ στο έτος 5566, στον πλανήτη Γκιουζέλ Χαλβά, χέστηκε η Φατμέ στο σαράι.

 

"ΔΕΝ είμαι Ρωσίδα, ούτε Γιαπωνέζα, γαμώτο!" φώναξε η Φαινώ. "Η Νεκτάνεβα είναι μια πόλη στη Νουβίια και εκεί εξελίχθηκε το…"

 

"Νουβία; Σουδανέζα είσαι; Πρώτη φορά βλέπω Ρωσίδα να μοιάζει τόσο με Γιαπωνέζα και να είναι από το Σουδάν! H μάνα σου θα ταξίδευε πολύ, ε;" είπε έκπληκτη η Μαρία-Υστερίτα."Aλλά τι βρήκες, μωρή, στον άχρηστο τον άντρα μου που να μη στο έδινε, και σε πιο μεγάλες ποσότητες, ένας συμπατριώτης σου Σουδανός;"

 

"Κορασόν, με προσβάλλεις!" φώναξε παραπονεμένος ο Τζον σκεπασμένος ως τη μύτη με το σεντόνι.

 

Το χρώμα του δέρματος της Φαινώς που συνήθως ήταν τόσο χλομό ώστε έμοιαζε σαν να έπασχε από κακό χτικιό, άλλαξε δέκα αποχρώσεις. Πετάχτηκε επάνω με τα μακριά νύχια της, βαμμένα με έντονο ρουζ σανγκλάν χρώμα από την Εστέ Λωντέρ, σε θέση "παγκόσμιος πόλεμος" και φώναξε:

 

"Ε, μα τις Φωτεινές Πορδές του Σύμπαντος, δεν θα σου αφήσω τρίχα για τρίχα, πιθηκανθρωπού!"

 

"Πίσω, άλιεν, και τα κουλά σου κάτω, κατσίκα! Τσουπακάμπρα!**" φώναξε και η Μαρία, αρπάζοντας μια καρέκλα δίπλα της.

 

Ο Τζον Κάθαρμος σηκώθηκε απ'το κρεβάτι και πατώντας ελαφρά το έσκασε από το δωμάτιο.

Χωρίς να το καταλάβει όμως, εκείνη τη στιγμή η Συναχηίδα χώθηκε εκεί που δεν την έσπερναν, και συγκεκριμένα στο όργανο του Τζον που εδραζόταν ο εγκέφαλος και η συνείδησή του. Και δεν εννοώ στο κρανίο του!

 

* * * * *

 

This is…GNN! The "Gayest" Nonsensical News Network!

 

Λεπόν, πιέστε γενικώς ό,τι κουμπί έχετε πάνω σας, εκκωλαφθείτε στην ανάγκη, δεν τρέχει σύκο, και άντε να πούμε και κανα κουλό να περάσει η ώρα, καλέ!

 

Της Καρ'α'ποτάνας έγινε στον ομώνυμο πλανήτη σήμερις το πρωί, όταν μια έξαλλη γυναίκα ξεμάλλιασε τη μεγάλη Φαινώ της Νεκτάνεβα!

 

Η Φαινώ, που λέτε, αν και ήταν στο μαύρο της το χάλι όταν τελείωσε ο καυγάς, πιο πριν φορούσε μια σομόν τουαλέτα σε ίσια γραμμή από μουσελίνα, πουαντιγιέ ντ'ορέ, αμάνικη με χαμηλό μπούστο από την περσινή κολλεξιόν Μπομπ Μάκκι (ξώβυζη δηλαδή), με πέρλες σε σχήμα καρώ, ενώ η ουρά έκανε σούρες σε στυλ βογκ, κι ένα γαρούφαλο "εδώ".

Τα μαλλιά της μεγάλης ιέρειας είχε περιποιηθεί γνωστός ωτ-κουαφέρ που θέλησε να παραμείνει ανώνυμος ύστερα από το σκάνδαλο που ξέσπασε πέρισυ με τον πρίγκιπα της Μακροφιλίας. Το στυλ ήταν ανανάς σε κουπ σπιράλ με φράτζα καρέ μπροστά, αλλά μετά τον καυγά είχε γείρει προς το πλάι.

Το μακιγιάζ της ιέρειας δεν γνωρίζουμε ποιος το είχε αναλάβει αλλά το αρχικό ρεπορτάζ από την αντιεικονίτριά μας Βουκίνα Κατίν που έσπευσε αμέσως στον τόπο του συμβάντος, πως το φον ντε τεν και η μάσκαρα που φορούσε η Φαινώ ήταν Μαξ Φάκτορ σε στυλ Μινέλλι στο Καμπαρέ, τελικά αποδείχτηκε λανθασμένο. Δεν επρόκειτο για μάσκαρα, αλλά η τρελή γυναίκα της είχε μαυρίσει τα μάτια!

Λέγεται πως αφορμή του καυγά στάθηκε ένα τελετουργικό που εκτελούσε εκείνη την ώρα η ιέρεια μαζί με τον άντρα της γυναίκας (αυτά συμβαίνουν όταν οι άντρες πάνε με γυναίκες!! Θου, Μυθυστερία, φυλακήν τω στρώματί μου μη μου τύχει τέτοια συφορά!) ο οποίος αναζητείται ακόμα.

Ο πεθερός του άντρα και πατέρας της τρελής γυναίκας, όταν ρωτήθηκε για το συμβάν μας κοίταξε με γυάλινο βλέμα - για άγνωστο λόγο - και αφού σταμάτησε να ρουφάει ένα πάρα πολύ μακρύ τσιγάρο είπε μόνο: Ωωωωωμμμμμ!

Υπάρχει αμφιβολία αν αυτό είναι το όνομα του διαφυγέντος άντρα, αλλά σ'αυτό το σύμπαν τίποτις δεν αποκλείεται!

 

Τhis is…GNN! The "Gayest" Nonsensical News Network! Kαι άντε, να δικτυωθούμε και μεις οι λεύτερες και καραμπουζουκλούδες!

 

* * * * * * * *

 

*** Kορασόν (Coraçon): "Καρδιά μου" στα Λατινοαμερικανικά Ισπανικά.

 

*** Τσουπακάμπρα (Chupacabra): Μυθικό τέρας της Λατινικής Αμερικής, υποθετικά εξωγήινης προέλευσης, που ρουφά το αίμα κατσικιών και αγελάδων.

Edited December 3, 2008 by Dain

[Oberon]

Κεφάλαιο 2 (Δυό φάπες του χρειάζονται που το παίζει και συγγραφέας το βούρλο)

 

Στην άλλη άκρη του γαλαξία ένα τεράστιο πεδίο που θύμιζε παρκέ σε λόμπυ ξενοδοχείου εμφανίστηκε στο διάστημα, αφού πρώτα ακούστηκαν διάφοροι αριθμοί, μηνύματα σαν sms, ήχοι και άλλα περίεργα. Από κάτι αλλούτερα, χρυσά ασανσέρ που έδειχναν να είχαν βγει από μιούζικαλ της MGM τη δεκαετία του 30 - μπαρόκ, αρ νουβώ και ροκοκό μαζί, καρακιτσαριό καραμπινάτο δηλαδή - εμφανίστηκαν διάφορες μορφές που πλησίασαν η μία την άλλη, με βήμα βιαστικό - λες και θα τους έπεφτε το σουφλέ - και ύφος "εγώ έχω τον κώλο πίσω"!

 

Factoid: Στο μεταξύ, στο έτος 2588, στον πλανήτη Κοπροσκύλια, χέστηκε μια φοράδα στ' αλώνι.

 

Ένας κοκκινομάλης τυπάς με το μαλλί "άφρο" ή ίσως "δάχτυλο στη μπρίζα" και ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας στο Μοναστηράκι Κυριακή πρωί, ένα γέρικο μώβ πανκιό γεμάτο τατουάζ σαν να βγήκε από το Τσίρκο Μεντράνο, μια ψηλοκάνα, φαλακρή με διαφανές κεφάλι που μέσα έλαμπε ένας γλόμπος, η οποία είχε δέρμα τόσο κίτρινο που έλεγες πως την είχε κόψει καμμιά οξεία χρυσή και κρατούσε ένα τσιγάρο μονίμως στο χέρι (εξ ου και το κίτρινο από τη νικοτίνη δέρμα της) και μια τρελή ντυμένη στα κόκκινα σαν… τσιγκαναριό να την πώ…η θεία μου η χίπισα να την πω…κάπως έτσι πάντως, με τα μαλλιά της σαν να είχαν πάρει φωτιά.

Μαζί ήταν και μια ξανθιά ξεβράκωτη, με την κοιλιά 14 μηνών τούρλα, με ύφος πλήρους αποχαύνωσης και μασουλώντας μια τσίχλα.

 

"Ποιος σε γκάστρωσε, μωρή; Ή ήταν πάνω από ένας; Και σ'το είπα να προσέχεις πριν σε προσλ…πριν γίνει το κακό" είπε η κιτρινιάρα στην ξανθιά ανάβοντας κι άλλο τσιγάρο.

 

"Hello?" χασκογέλασε η ξανθιά. "Αν το ήξερα, δηλαδή, σε στυλ, έλεος, Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ, εδώ θα ήμουνα; Σε συγκεντρώσεις της Μυθυστερίας; Στη δουλειά μας θα ήμουνα, όχι διακοπές στη Ρουβίρια. Ηello?" είπε ξανά και συνέχισε να μασά την τσίχλα της με ύφος ενοχλημένο.

 

"Η Οργιάνα έχει δίκιο" είπε το πανκιό. "Άμα το ήξερε, σίγουρα θα μας είχε ζητήσει να τη βοηθήσουμε"

 

"Hello? Εγώ θα γίνο, σε στυλ, φενιμίστρα και ανήπαντρη μητερα" είπε η Οργιάνα, "και, διλαδι έλαιος, απο άντρες να! Σαν τα μαλλλιά μου" -τίναξε την ξανθιά μαλούθρα - "αλλά πρώτα λέω να, σε στυλ, τελειοσο το δημοτικό, αλλιώς hello? Πώς θα ξέρω πώς να, σε στυλ, κανακέψω ένα μορό την ωρα που θα έχω, σε στυλ, πελάτες; Έλεος, δηλαδί!" συνέχισε απνευστί, τονίζοντας σχεδόν κάθε λέξη που έλεγε με "εισαγωγικά" που τοποθετούσε στον αέρα λυγίζοντας τους δείκτες και τα μεσαία δάχτυλα των χεριών της σαν να είχαν αρθριτικά και ήθελε να τα γυμνάσει λίγο για να σπάσουν τα άλατα.

 

Factoid: Στο έτος 7654, στον πλανήτη Μουργέλα, δεν έγινε απολύτως τίποτα.

 

"Γουστάρω καφρίλες! Αυτή η παπουδίστικη ντίσκο μπάλα από πάνω μας κωλολέει, μεγάλε, και η άλλη η κόκκινη-μπορντελέ με φτιάχνει κάργα" είπε ο κοκκινομάλλης βγάζοντας ένα ωμό λουκάνικο από κάπου και καρφώνοντάς το σε ένα μακρουλό σουβλί.

 

"Δεν είναι ντίσκο μπάλα, ΜαΓαμώτοΑειχεστή! Είναι ο πλανήτης Δ'έντρον Καψ'τα'όλα" είπε θυμωμένη η Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ. "Και η μπορντελέ…δηλαδή η κόκκινη σφαίρα είναι ο ήλιος του! Και δεν έχουμε έρθει εδώ για να θαυμάζεις το μπορντελέ χρώμα!"

 

"Βασικά, hello? Μίπος να σκεφτουμe, σε στυλ, γιατί iρθαμε εδo; Γιατι, hello? exουμε και δουλoιες, οκέεει;" είπε η ξανθιά, συνεχίζοντας το όργιο των αέρινων εισαγωγικών για κάθε λέξη της.

 

"Σωστά μιλάει η Οργιάνα, για μια φορά!" είπε η πυρομαλούσα, καθώς ο ΜαΓαμωτοΑειχεστής την πλησίασε και άρχισε να ψήνει το λουκάνικό του στα μαλλιά της.

 

Η πυρομαλούσα που το όνομά της ήταν Πυροσβέστεια φορούσε, που λέτε, μια εξαντρίκ ανέ σουαξάντ, αλλά σοφιστικέ, κόκκινη προς το μπορντώ φούστα μίντι, πλισέ σε γραμμή άλφα από οργαντίνα, ψιλοτάκουνες κροκοντίλ γόβες κόκκινες, με αραμπιέν μύτες και τακούνι βερ ντε σαμπάν, ενώ στο στήθος φορούσε ένα χρυσό μεταλλικό σουτιάν-γκορζ αμαζονιέν, με αλυσιδούλες και άλλα μεταλλικά αξεσουάρ χοντρά αλλά τρε ντεστενγκέ, κι ένα γαρούφαλο "εδώ", ενώ στα αυτιά είχε λόνγκ μπουκλ ντ'ορέιγ, τρε μπελ αν πλατέν "φα.κα.ντ'όρο" κάνοντας όλο το ανσάμπλ αλλέγκρο μα νον τρόππο, μη χέσω.

 

Factoid: Στο μεταξύ στην Γκαγκαρούπολη, πρωτεύουσα της Ψωροκώσταινας στη Γη, στο έτος 8999, ο κόσμος ακόμα περίμενε να περάσει το λεωφορείο Β7 από Νέα Πατσαβουριά για Γκαγκαρούπολη.

 

"Μόλις παρατήρησα κάτι" είπε το πανκιό που λεγόταν Αστα'διαλύων Μπλέξους. "H Οργιάνα μιλάει ανορθόγραφα!"

 

"Έχει κάποια αυτό σχέση με το λόγο που βρισκόμαστε εδώ;" είπε η Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ στραπατσάροντας και πετώντας στο δάπεδο ένα άδειο πακέτο τσιγάρα και ανοίγοντας το επόμενο με τα μακρουλά κίτρινα δάχτυλά της.

 

Η Οργιάνα έβγαλε μια κραυγή θυμού.

 

"Ugh! Egw μιλάο, se στυλ, ανωρ…ανορ8οgrafa? Διλαdi, se styl, ελαιος, Αsta'diaλυwn, se λigo 8a m pis pws, like, se styl, ksehnaw ti glwssa m. Sto κατο-κατο ιμαι, like, a model - *teh* μοdel ;oxi na το paiνευτω, Ηεllo? - δεν ίμαι καμοια sintir…sintiρ..

 

"Συντηρητική;" είπε επιβοηθητικά η Μάμμα Μαντάμ.

 

"Υep, like, afto. Ηελλο? Ιmaste My8ιstέριει, oxi tipota , s styl, opis…oπισ…"

 

"O πισινός σου χάσκει; lol. Γουστάρω καφρίλες, δικέ μου" είπε ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής χασκογελώντας και συνεχίζοντας να ψήνει το λουκάνικό του στα μαλλιά της πυρομαλλούσας.

 

"Αν δεν απομακρύνεις αυτό το… το 'βρωμερό κομμάτι καμμένης σάρκας ανήλικου ζώου τυλιγμένη στο ημιαπανθρακωμένο δέρμα των εσωτερικών οργάνων του' από τα μαλλιά μου" είπε αγριεμένη η Πυροσβέστεια, "θα χρειαστεί ένας λόχος πρωκτοχειρουργών για να στο βγάλει από κει που θα στο χώσω!"

 

"Lolol! Γουστάρω καφρίλες. Μα είναι σχεδόν έτοιμο το λουκάνικό μου, my f***ing hot woman!" είπε εκείνος. "Και μετά ήθελα και ένα αυγουλάκι. Α! Συγγνώμη. Ένα τηγανισμένο, αγέννητο μωρό πουλιού. LOL! Γουστάρω καφρίλες, μάγκα μου!"

 

"Roflmao, se styl, ise toso astεioσ MGA. Τeh best! : D : D : D. Gi'aφτό s paw οtso πli" γέλασε η Οργιάνα DDDίζοντας. "Ala, se styl, afti i leksi pou epsaxna? Hello? Shmene paliwn arxon, uncool to the max, k m klisto mialo."

 

"Οπισθο….ΔΡΟΜΟ!" φώναξε τότε ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους, καθώς η Οργιάνα σταμάτησε να ροφλμάει [εκ του αρχαίου ρήματος ροφλμάω-ροφλμώ, ερόφλμουν, ροφλμαΐσω, εροφλμάισα, ρερόφλμακα, ρεροφλμαήκειν], ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής σταμάτησε να λόλει [εξ αντιστοίχου αρχαίου ρήματος. Κλίνετέ το μόνοι σας] και όλοι έτρεξαν να αποφύγουν το "σώμα" που προσγειώθηκε απότομα ανάμεσά τους!

 

* * * * * * * *

Edited December 1, 2008 by Dain

[Oberon]

Κεφάλαιο 3 (τα τρία κακά της μοίρας του)

 

Factoid: Πριν πολύ, πολύ καιρό, σε έναν γαλαξία πολύ, πολύ μακριά, κάτι έγινε, έγινε αλλά ποιος, μα ποιος gives a damn hoot now?

 

"Mυρίζει ψαρίλα" είπε η Μάμμα Μαντάμ κάνοντας μια γκριμάτσα και περνώντας το τσιγάρο κοντά από τη μύτη της ώστε η μυρωδιά του καπνού να καλύψει την ψαρίλα, και ανασαίνοντας βαθιά με ανακούφιση.

 

"Ε, αφού ήρθε η Μίρλαμ της Ιχθυάνα, ψαρίλα θα μυρίζει. Από κόσμο γεμάτο ωκεανούς με ψάρια έρχεται εξ άλλου" είπε και ο Μπλέξους. "Έι, Μίρλαμ, καλώς ήρθες στη συγκέντρωση της Μυθυστερίας!"

 

"Γουστάρω καφρίλες" είπε ο κοκκινομάλλης άντρας. "Χέι, Μίρλαμ μπέιμπ, είσαι για τρελίτσες σαν κι αυτές που μόνο εμείς οι ψαράδες ξέρουμε; Μπορούμε να τη δούμε και τριολέ τη δουλειά, άμα γουστάρει κι η Πύρα. Εξ άλλου είμαι απ'αυτούς τους 'μερικούς που το προτιμούν πολύ καυτό'" συμπλήρωσε και τελείωσε με ένα "γουστάρω καφρίλες" παρά το δολοφονικό βλέμα που του έριξε η Πυροσβέστεια.

 

Η νεοφερμένη λοπόν που λέτε, φορούσε μια φούστα μάξι σε χρώμα μπλουέ κλαιρ/ουβέρ προς το αζύρ μεντιτερανέ, εφαρμοστή σε γραμμή σεμπλ, λίγο σαν ζιπ κυουλότ οριεντάλ μπαλινέζ, κι ένα οεγιέ (γαρύφαλο) "εδώ". Τα μανίκια επίσης στενά στυλ ανέ σενκάντ αλλά ανεξάρτητα γιατί είχε τα στήθη εντελώς τόπλες, στυλ Κρετ Αντίκ, ενώ το σύνολο είχε σχέδια τρεζ αβανγκάρντ προς το μπάουχαους.

Μια εσάνς από ανέ σουαξάντ (χ)ιππύ έδιναν τα γυμνά πόδια της, ενώ το λαιμό της στόλιζε ένα τρε ζολί μεταμοντέρνο τατού, εστετίκ ολλανταίζ, τονίζοντας - μαζί με τα μακριά μπλανκ αρζεντέ μαλλιά της με κουαφύρ ανέ κατρ-βεν και χοντρή μπουκλέ περμανάν - το όλο μποέμ α λα εξοτίκ πολυνεζί λούκ!

 

"Μα καλά, καημένη, έπρεπε να πέσεις έτσι ουρανοκατέβατη και να κιτριν… να χάσουμε το χρώμα μας από το φόβο;" είπε κάπως εκνευρισμένη η Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ, ανάβοντας κατά λάθος και τρίτο τσιγάρο εκτός από τα δύο που κάπνιζε συγχρόνως. "Δεν μπορούσες να έρθεις με πιο φυσικό τρόπο;"

 

"Bασικά, τα τσάκρας μου είναι τελείως αποσυντονισμένα σήμερα εξ αιτίας του ημιτετραγώνου Δήμητρας (γωνία με Εστίας, λίγο μετά το περίπτερο, ρωτήστε και κει αλλά θα το δείτε στο δεξί σας χέρι) με τον Ουρανό που κάνει και δεκατριάγωνο με το γαλαξία της Ανδρομέδας ανάδρομο στον τρίτο φυσικό μου οίκο, και η δόνηση στα εξωτερικά στρώματα της αύρας μου έχει πάρει βαθύ πορτοκαλί χρώμα.

Σύμφωνα με τους αρχαίους και πάνσοφους Σουφουφιάνας που συνέγραψαν πριν εκατόν τριανταοχτώ εκατομμύρια χρόνια το μεταφυσικό σύγγραμμα "Sigami Grap Sosffnow Rimofet Osa Fou'kat Homai Kaiav Nani Zomaidia Noitika Mepap Aries'opo Safti I'kaf Ro'Istoria" και που κανείς υπέρμαχος της συμβατικής και ξεπερασμένης επιστήμης δεν έχει μεταφράσει ορθά ακόμα, εκτός από τον πεθερό του Τζον Κάθαρμου φυσικά, το βαθύ πορτοκαλί χρώμα είναι απόδειξη βαθιάς καρμικής ανισορροπίας που σχετίζεται άμεσα με τις προβιωτές μου όταν ήμουν πριγκίπισσα της Αυτοκρατορίας των Γκρεκολτέκων που ανεξάρτητα από ό,τι λέει η συμβατική, και παραποιημένη από σκοτεινές δυνάμεις ιστορία, άνθησε πριν από εξήντα χιλιάδες χρόνια στην Ατλαντίδα! Πρέπει να κάνω βαθύ διαλογισμό με αναπνοές καμπαλμπάτι για να εξισορροπήσω τις κρυσταλλικές δίνες του επταπλού μου κοσμικού εαυτού" είπε η Μίρλαμ καθώς σηκωνόταν όρθια.

 

"Ε, diladi, like, eleos Myrλam, honey, ηello? Exis πaροi kti, se styl, kοιλakia, ala dn ise k eptapli pia :P" είπε η Οργιάνα "ΠιΠί"ζοντας αστειευόμενη και χαρούμενη - αλλά εντελώς άσχετo βούρλο πάντα, αφού δεν είχε καταλάβει ούτε λέξη από το λογύδριο της Μίρλαμ- που έβλεπε ξανά τη στενή της φίλη.

 

"Yπάρχει και μια πιο απλή και λογική εξήγηση, αγαπητή μου Μίρλαμ, ειδικά αν δέχεσαι πως το ξυράφι του Όκκαμ έχει κάποια επιστημονική αξία" είπε με πονηρό ύφος ο Μπλέξους.

 

"Δεν δέχομαι τίποτα από την ξεπερασμένη, συμβατική επιστήμη, εξ άλλου οι πνευματικοί μου οδηγοί που μου είπαν πως έρχονται από ένα γαλαξία με τρισεκατομμύρια άστρα που βρίσκεται πάνω από δύο εκατομμύρια χιλιόμετρα πέρα από τον Άρη έχουν τόσο ανεπτυγμένη επιστήμη και τεχνολογία - ειδικά αστρονομίας και αστροναυτικής - που η δική σας, βασισμένη στο φαλλοκρατικό αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου δεν μπορεί να κατανοήσει! Αλλά…" αναστέναξε συγκαταβατικά η Μίρλαμ ανασηκώνοντας τα γυμνά της στήθη με τα χέρια της, "…είμαι βέβαια μοντέρνα γυναίκα που λειτουργώ με το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου μου, γιατί επιθυμώ την ψυχική πληρότητα, και έχω απορρίψει την αντροκρατούμενη, γραμμική, φαλλοκρατική και παρωχημένη εκμετάλευση του πολιτισμού από το αντροκρατούμενο κατεστημένο, όμως θα ακούσω τη γνώμη σου, όσο βέβαια λανθασμένη κι αν είναι, γιατί παρόλο που οι άντρες είναι μάλλον κατώτερο είδος, ένας φωτισμένος πολιτισμός που αποτελείται από φωτισμένες γυναίκες δεν μπορεί να απορρίπτει ως κατώτερο το άλλο φύλο, αν και είναι κατώτερο και παρωχημένο και φαλλοκρατικό, περί αυτού δεν χωρά αμφιβολία, και η θέση του θα έπρεπε να είναι μόνο για φαλλοκρατική παροχή σπέρματος (όπως λέμε Δημόσια Παροχή Νερού, ΕΥΔΑΠ, ΟΥΘ κ.λπ) εκτός των άλλων υπηρετικών και οπωσδήποτε φαλλοκρατικών καθηκόντων τους, αλλά ο νέος πολιτισμός της εποχής *της* Υδροχόου στο σύμπαν της Μυθυστερίας είναι πολιτισμός αγάπης και φωτός και ισότητας για όλα τα όντα, ανώτερα και κατώτερα, χρήσιμα και άχρηστα, οπότε τέλος πάντων."

 

Όσο μιλούσε η Μίρλαμ, οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι Μυθυστέριοι και των δύο φύλων κοίταζαν τον ουρανό εκλιπαρώντας για κάτι, άγνωστο τι, εκτός από την Οργιάνα που μασούλαγε την τσίχλα της κοιτώντας τη φίλη με ακόμα πιο αποχαυνωμένο, από ό,τι συνήθως, ύφος και τον ΜαΓαμώτοΑειχεστή που ασχολούνταν με τη μαγειρική του στα μαλλιά της Πυροσβέστειας.

 

Factoid: Στο μεταξύ, στο έτος 6666, η αυτοκρατορία της Χέλλα Σατάνικα κατέρρευσε, όταν οι πρίγκιπε6 του 6κότου6 που την κυβερνούσαν, κατάλαβαν πως ο αριθμός πάνω στον οποίο είχαν βασίσει όλη τη θρησκεία τους ήταν ψεύτικος και εμβόλιμος από κάποιον παλαβό χάκερ της εποχής που απλά ήθελε να κάνει πλάκα. Η προσπάθεια κάποιων σκληροπυρηνικών Χελλαϊστών πιστών να αντικατασταθεί ο παλιός σατανικός αριθμός με νέο αριθμό "Τεχνικής Υποστήριξης" δεν βοήθησε στο ελάχιστο, κυρίως γιατί οι πιστοί είχαν μονοψήφιο Ι.Q. Κανένα ΜΜΕ όμως δεν νιάστηκε, οπότε το νέο της πτώσης της Χέλλα Σατάνικα δεν μεταδώθηκε ποτέ και πουθενά και δεν το άκουσε ουδείς στον αιώνα τον άπαντα.

 

"Αx. Ti orea p mlaaei h Mιrlaμ. 8ελω, σε styl, n mlaw k gw etsi, otan γino arnimantri mytera. Idika, se styl, afto to 'fallokratiko' p lege, poly m areSε" είπε η Οργιάνα.

 

"Χμμ, ναι. Αυτό το κατάλαβες" είπε ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους, κοιτώντας λοξά την ξανθιά ηλίθια. "Η ιδέα είναι πολύ απλή" συνέχισε στρεφόμενος προς την Μίρλαμ που τον κοιτούσε με καταδεχτική ειρωνία. "Ήρθες εδώ έτσι απότομα γιατί κάπου σε κάποιο άλλο σύμπαν, ένας πιο ηλίθιος από την Οργιάνα, πιστεύει πως είναι συγγραφέας αλλά του ήταν αδύνατον να βρει έναν πιο φυσικό τρόπο να σε τοποθετήσει στην ιστορία (το Σύμπαν να την κάνει ιστορία δηλαδή)! Οπότε προκειμένου να σκεφτεί λίγο και να περιορίσει το "δημιουργικό του αυθορμητισμό" προτίμησε να σε πετάξει ουρανοκατέβατη μην πάει και του πέσει ο κώλος αν πράξει τη μέγιστη αμαρτία παρατώντας την πρωταρχική Εντολή "έτσι μου βγήκε" και μάθει και καμμια συγγραφική τεχνική!"

 

"Χα! Το ήξερα πως κάτι τέτοιο θα έλεγες" φώναξε θριαμβευτικά η Μίρλαμ της Ιχθυάνα. "Τι γελοία, περιορισμένη, παρωχημένη ιδέα που μόνο ένας άντρας θα μπορούσε να σκεφτεί!"

 

"Γουστάρω καφρίλες κάργα. Ξέχασες να πεις και 'φαλλοκρατική'" είπε ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής που εκμεταλλευόμενος το γεγονός πως η προσοχή ήταν στραμμένη στους δύο συνομιλητές, είχε βγάλει ένα μεταλλικό κουτάλι από κάποια τσέπη του, είχε βάλει ένα "αγέννητο μωρό πουλιού" επάνω και το έψηνε στα μαλλιά της Πυροσβέστειας. Δίπλα του είχε αποθέσει ένα μακρουλό ψωμάκι για hot dog απ' το οποίο είχε βγάλει την ψίχα, ένα μπουκάλι καυτερή μουστάρδα και άλλο ένα με κέτσαπ.

 

"Yeah! Like, heλλo?" φώναξε η Οργιάνα.

 

"Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται" είπε στον ΜαΓαμώτοΑειχεστή η Μίρλαμ.

 

"Den, s styl, xriazete n tn vrizis, ok????? Αse π ινε streit o MGA! : ( :* :* :* :*" είπε η Οργιάνα στέλνοντας ένα σωρό "αστερισκοειδή" φιλιά προς τον νεαρό άντρα που συνέχιζε να ψήνει το αυγό του ατάραχος - επιβεβαίωνοντας τουλάχιστον το τρίτο συνθετικό του ονόματός του - και κουνώντας το κεφάλι ενώ ψιθύριζε "γουστάρω καφρίλες, μαααλάκα!"

 

"Kαι το γεγονός πως μιλάς με κύριες προτάσεις δεκάδων λέξεων γεμάτες με δευτερεύουσες ενώ θα μπορούσαν να χωριστούν, το γεγονός πως διακόπτεται η δράση για να δωθούν ένας σωρός άχρηστες πληροφορίες όπως τι φοράει ο καθένας, το γεγονός…" είπε λίγο θυμωμένος πια ο Μπλέξους στη Μίρλαμ, όταν ξαφνικά μια έντονη λάμψη σαν να ξέσπασε μια αναπάντεχη πυρκαγιά, τους έκανε να σκεπάσουν τα μάτια με τα χέρια τους στιγμιαία τυφλωμένοι, ενώ μια βροντερή γυναικεία φωνή ακούστηκε να φωνάζει:

 

"AΡΚΕΤΑ!!"

 

Μια άλλη, αντρική φωνή αυτή τη φορά, φώναξε:

 

"ΓΙΑΑΑΑΟΥΤΣ!!!"

 

Συγχρόνως, μυρωδιά καμένου ρούχου έφτασε στα ρουθούνια τους και παράξενοι πνιχτοί, λαρυγγικοί ήχοι από κάποιον παρευρισκόμενο, αλλά, τυφλωμένοι, ακόμα δεν μπορούσαν να δουν από πού προέρχονταν.

 

Factoid: Στο μεταξύ, στο έτος 2994 όταν είχε αναπτυχθεί ένας γελοιοδέστατος, για τα σημερινά δεδομένα της επιστημονικής φαντασίας, ντεμέκ "ανεπτυγμένος" πολιτισμός στη Γη, δύο βλακώδεις "χρονοναύτες" επέστρεψαν με δυό πάπυρους χαμένων έργων της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας στα χέρια τους. Φυσικά, αν ο ηλίθιος συγγραφέας ήθελε να γράψει σοβαρή ε.φ. θα σκεφτόταν πως αντί οι καθαρά παρωχημένοι "επιστήμονες" της εποχής να ξοδέψουν ποιος ξέρει πόσα λεφτά για να στείλουν με μια εντελώς αντιεπιστημονική χρονοσυσκευή δύο ανθρώπους, θα μπορούσαν να είχαν στείλει είτε ένα μικροσκοπικό σμήνος από αθόρυβα νανορομπότ, επεξεργασμένα ώστε να είναι αόρατα (κάτι δυνατόν ήδη από την αρχή του 21ου αιώνα) και εξοπλισμένα με μικροσκοπικές κάμερες ή κάτι αντίστοιχο, που θα μπορούσαν σε λίγα λεπτά ή και δευτερόλεπτα να σάρωναν ολόκληρη την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και να επέστρεφαν με όλη τη χαμένη ιστορία της ανθρωπότητας, αποθηκευμένη σε μοριακό επίπεδο.

Ή, αν η ντροπή του συγγραφικού κόσμου που έγραψε την ιστορία των χρονοναυτών ήθελε κάτι σε πιο κλασσικό space opera feel, θα μπορούσε να σκεφτεί πανίσχυρα τηλεσκόπια τοποθετημένα σε τροχιά γύρω από μακρινούς εξωηλιακούς πλανήτες, 1700, 2000, 2500 έτη φωτός μακριά, τα οποία θα "έβλεπαν" τη Γη σε πολλές εποχές του παρελθόντος της αφού το "φως" της θα έφτανε τότε σ'αυτούς τους κόσμους, και ένας ολόκληρος γαλαξιακός πολιτισμός θα μπορούσε να παρακολουθεί με τα ΜΜΕ της εποχής την πρώτη παράσταση όλων των "χαμένων" έργων της αρχαιότητας στα θέατρα της αρχαίας Ελλάδας!

Αλλά δεν το σκέφτηκε.

Όμως… οι δύο χρονοναύτες μας έσωσαν από βέβαιο θάνατο την Υπατία. Αυτό είναι κάτι που τα νανορομπότ δεν θα έκαναν κατά πάσα πιθανότητα, οπότε και μόνο για τη διάσωση της μεγάλης φιλοσόφου, ας συγχωρέσουμε το συγγραΦΕΥ για την αντιεπιστημονικότητα και την έλλειψη φαντασίας που τον διακρίνει.

 

Ο Μπλέξους φοβήθηκε αρχικά μήπως είχε καεί ο γλόμπος που φέγγιζε μέσα στο διαφανές κρανίο της Μάμμα Μαντάμ, αλλά ανακουφίστηκε όταν άκουσε τη φωνή της.

 

"Είστε όλοι καλά; Τι έπαθες, μαρή εσύ, και φούντωσες ξαφνικά; Κανα κούτσουρο σου έχωσαν και άναψες και κόρωσες;" είπε εκείνη απευθυνόμενη προφανώς προς την Πυροσβέστεια που έξαλλη είχε σταυρώσει τα χέρια και πατούσε πάνω-κάτω νευρικά το "Αραμπιέν" παπούτσι της.

 

Σε λίγα δευτερόλεπτα η όρασή τους άρχισε να επιστρέφει και κατάφεραν να δουν πάλι κάπως πιο καθαρά, κοιτώντας ολόγυρα προσπαθώντας να διαπιστώσουν από πού έρχονταν οι λαρυγγικοί θόρυβοι.

Αφού σιγουρεύτηκαν πως δεν έρχονταν από την Οργιάνα (που ίσως έκανε έρωτα με τον εαυτό της, όπως στις περισσότερες Μυθυστεριακές συγκεντρώσεις όταν άρχιζε να βαριέται) είδαν πως ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής είχε μαυρίσει ολόκληρος σαν να είχε πέσει πάνω του η στάχτη από μπουρί σόμπας και προσπαθούσε με απεγνωσμένες κινήσεις να φέρει σε πέρας ένα ιδιαιτέρως δύσκολο, για δύο μόνο χέρια, "multitasking" εγχείρημα:

 

Να βγάλει από το ένα ρουθούνι ένα αυγό.

Να βγάλει από το άλλο ρουθούνι ένα μισοφαγωμένο λουκάνικο.

Να βγάλει από το ένα αυτί του ένα κουτάλι χωμένο σχεδόν όλο μέσα του.

Να βγάλει από το άλλο αυτί του ένα μπουκάλι κέτσαπ.

Να βγάλει ένα μπουκάλι μουστάρδα χωμένο στο στόμα του ως το λαρύγγι.

Να βγάλει ένα ψωμάκι για hot dog που είχε χωθεί στο πέος του, και τέλος

να βγάλει ένα μακρουλό, σιδερένιο σουβλί που προεξείχε από τον πισινό του.

 

"Γουστάρω καφρίλες!" είπε τότε η Πυροσβέστεια απότομα, απαντώντας στην ερώτηση της Μάμμα Μαντάμ.

 

Οι περισσότεροι είχαν μείνει αποσβολωμένοι από το θέαμα. Μόνο η Οργιάνα έβγαλε μια κραυγή αγανάκτησης και έτρεξε να βοηθήσει τον ΜαΓαμώτοΑειχεστή να αφαιρέσει τα ξένα προς τη φυσική του ανατομία αντικείμενα. Ύστερα στράφηκε προς την Πυροσβέστεια.

 

"Holy f**k! U r a f***ing, dman, ugly, like hell shitted all over teh place, f***ing, c***s*cking, dirty, damn bitch!!!!!!! U tink u cn, like - hello? - f***ing flame anyone jst coz u r such a f***ing 'queenie farouk', like, f***ing high n mighty Mythysterian bullsh*t granma, ya fatherf***a pyromaniac pervo!!!!!! Wal, hello? Lemme tell ya in, like, plane ol' 22nd century Greek u flamin', ol', thermophiliac, f***ing torchy f*g-hag witch!!!! U cn, like, f***ing flame all ya like, n gv evrywun else, like, a f***ing whole 'a sh*tload 'a cr*p wt all yr flames n sh*t, bt hello? U r nuthin more'n a zippo lighter wt legs, n nobody f***ing outflames ME on teh - hello? - f***ing Mythysterian forum, ya f***ing, cobwebbed-assed, cr*ppy-faced, virtuDildoe-s*cking, gas-breathing, puppy-eating, fire-farting, sex-challenged, f***ingwrinklygoddamnf***ingBITCH!!!!!!!!"

 

Όσα flames και να είχαν τα μαλλιά της Πυροσβέστειας, έσβησαν ύστερα από τέτοιο flame που έστειλε η Οργιάνα, με πολλούς αστερίσκους να πετιώνται ολόγυρα σαν σπίθες, και για ποικιλία σωρούς θαυμαστικά να εξαπολύονται ως κομήτες. Αμέσως μετά, λιποθύμησε.

 

Η Πυροσβέστεια έμεινε με τα μαλλιά να πετούν όρθια και καπνίζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις, όπως περίπου ήταν κι αυτά του ΜαΓαμώτοΑειχεστή εκείνη τη στιγμή!

 

Οι υπόλοιποι Μυθυστέριοι έμειναν σιωπηλοί από το σοκ για λίγο μέχρι να ξαναβρούν τη λαλιά τους.

 

"Για δες! Κάπου μέσα στο σώμα της πρέπει να υπάρχει και κάποιο εγκεφαλικό κύτταρο όπου η Όργα είχε αποθηκεύσει όλο αυτό το λεξιλόγιο" είπε φλεγματικά ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους.

 

"Θα ανέβει πολύ στη Μυθυστερία, για να μην πω για τη δουλειά μας, με τέτοιο λέγειν" είπε η Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ με ένα πονηρό χαμόγελο και άναψε πάλι τσιγάρο.

 

"Χαίρομαι που απέδειξε πως μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια τα όπλα του αντρικού, φαλλοκρατικού κατεστημένου για να αποδείξει πως είναι μια ανεξάρτητη μοντέρνα γυναίκα. Χμμ, ή μήπως απλά μίλησε μέσω της Οργιάνα ένας απενσαρκωμένος πνευματικός οδηγός που έχει κάποιο μυστηριώδες αλλά απόλυτα σημαντικό μήνυμα για την ανθρωπότητα; Θα πρέπει να κάνω βαθύ διαλογισμό με αναπνοές μπασμάτι-πραμπουπάντα-σούσι και να ρωτήσω την παντογνώστρια θεά Άτιρου-Φιάνα να μου τα πει όλα, ή να με καθοδηγήσει και να μου δώσει το δρόμο για να βρω την απάντηση μόνη μου. Έτσι θα εξελιχθώ ψυχικά και θα ανεβάσω τη δόνησή μου ακόμα ψηλότερα και δεν θα πισωγυρίσω στο Νότιο Δεσμό της Σελήνης που έχω στο ζώδιο της Τσιπούρας αλλά θα ανελιχθώ σπειροειδώς προς το Βόρειο που έχω στο ζώδιο του Μπακαλιάρου που κάνει και συζυγία με το μεγάλο νεφέλωμα στον αστερισμό της Ψαροκασέλας" είπε η Μίρλαμ της Ιχθυάνα, και παίρνοντας τη στάση "αγγούρι" (παραλλαγή της στάσης του λωτού σε πιο Μεσογειακό λαχανικό) έκλεισε τα μάτια της και, προς ανακούφιση όλων, επιτέλους το βούλωσε.

 

Ένα ηδονικό, και φαφούτικο, χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του ΜαΓαμώτοΑειχεστή που ξεσκόνιζε με τα μαυρισμένα χέρια του τα ακόμα πιο μαυρισμένα και κουρελιασμένα ρούχα του.

 

"Γουστάρω καφρίλες" είπε αδύναμα αλλά ευτυχής…

 

 

* * * * * * *

Edited December 1, 2008 by Dain

[Oberon]

Κεφάλαιο 4 (που τέσσερες να'ναι οι ώρες του)

 

Διαστημικός σταθμός Deep Shit Nine γύρω από τον πλανήτη Βurjovlachor. Δακτύλιος κατοικιών. Ξενοδοχείο 6ης κατηγορίας "Ρουβίρια-D.S.9".

 

"Βγες από κει που έχεις χωθεί αμέσως!" είπε ο Τζον Κάθαρμος στο πέος του.

 

"'Όχι!" είπε η φωνή της Συναχηίδας προερχόμενη από εκείνο το σημείο της ανατομίας του Τζον. "Και μη με συγχίζεις γιατί έχω και το χρόνιο κρύωμά μου και όποτε συγχίζομαι με πιάνει φτέρνισμα!"

 

"Δεν με ενδιαφέρει!" είπε θυμωμένα ο Τζον. "Δε σε προσκάλεσα να χωθείς εκεί μέσα!"

 

"Αψιού!" έκανε η Συναχηίδα.

(Σε κάποιο σημείο του γαλαξία, ένας ήλιος έσβησε μυστηριωδώς εκείνη τη στιγμή, καταστρέφοντας ολόκληρο τον πολιτισμό των Αμοιβαδόμορφων ΚυβερνοΣυναισθητικών Εγκεφάλων).

Factoid: Στο μεταξύ, σε κάποιο έτος, ολόκληρος ο πολιτισμός των Αμοιβαδόμορφων ΚυβερνοΣυναισθητικών Εγκεφάλων καταστράφηκε όταν έσβησε ο ήλιος τους μυστηριωδώς.

 

"Με προσκάλεσες δε με προσκάλεσες εγώ εδώ θα μείνω. Έχω βαρεθεί τα ταξίδια στο διάστημα και το χρόνο. Εξ άλλου, μπορώ να σε βοηθήσω σε πολλά πράγματα. Να η ευκαιρία σου να αποκτήσεις ό,τι ονειρευόσουν πάντα!"

 

"Μεγαλύτερο πέος; " είπε με ελπίδα ο Τζον.

 

"Εκτός από αυτό!"

 

"Τότε ξεκουμπίσου!"

 

"Αψιού!" φτερνίστηκε η Συναχηίδα.

(Στον πλανήτη Τακάνα Μεκόλο - Κ2, ο αυτοκράτορας της Δυτικής Ηπείρου έχασε την ισορροπία του από ένα ξαφνικό ισχυρό σεισμό που ταρακούνησε το στρατηγείο και προσπαθώντας να πιαστεί από κάπου πάτησε το πλήκτρο που εκτόξευσε εκατό χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές εναντίον της Ανατολικής Ηπείρου. "Ουπς. Αλλά καλύτερα αυτοί παρά εμείς!" είπε ο Δυτικός αυτοκράτορας. Δυστυχώς γι'αυτόν, ακριβώς το ίδιο είπε και ο Ανατολικός Αυτοκράτορας για ακριβώς τον ίδιο λόγο και με την ίδια αφορμή).

 

"Δεν πάω πουθενά. Τόσα εκατομμύρια χρόνια τριγυρνάω σαν την τρελή και άυλη στο σύμπαν και τώρα που βρήκα κάποιον να χωθώ μέσα του και να νιώσω ξανά την εμπειρία της σάρκας, θα φύγω; Τρελός παπάς σε βάφτισε!" είπε ξανά η Συναχηίδα.

 

"Μα τι είσαι τέλος πάντων;" ρώτησε ο Τζον.

 

"Α! Είμαι ένα υπερκόσμιο, άυλο ον απίστευτης εξέλιξης και δυνατοτήτων πέρα από την ανθρώπινη φαντασία, και ανήκω στη Μυθυστερία, ένα πολυσυμπαντικό οργανισμό που σκοπό έχει να βοηθά την πνευματική ανέλιξη πλανητών, ενίοτε και λαών και ατόμων προς μια συμπαντική ένωση με το σύμπαν και τα άστρα σε μια πορεία αέναη και συχνά μη-αντιληπτή από τη συγκεκριμένη βαθμίδα που βρίσκεται ο άνθρωπινος νους και που αποτελείται από εκατομμύρια κόσμους και πολιτισμούς στο χρόνο, το χρόνο και σε άλλες διαστάσεις εναλλακτικών συμπάντων αλλά έχει και πράκτορες που αναλαμβάνουν αποστολές σε ολόκληρο το γαλαξία και πέρα από αυτόν μέχρι το άπειρο του απείρου!"

 

Το δυσθεώρητο "μπλανκ" που βάρεσε ο Τζον εκείνη τη στιγμή και το ουρανομήκες απόλυτα κενό του βλέμα, θα ντρόπιαζαν ακόμα και μια βασίλισσα της βλακείας όπως η Οργιάνα.

 

"Never mind" είπε η Συναχηίδα. "Καταλαβαίνω από τα εγκεφαλικά σου κύματα πως δεν χαμπάριασες γρι. Αρκέσου σ'αυτό: I'm here to stay και μπορώ να σε βοηθήσω ή να σε τρελάνω. Έχω πρόσβαση και στις σκέψεις και στις μνήμες σου. Δική σου η επιλογή".

 

Ο Τζον θύμωσε. Δεν του έφτανε το "μπουρδου-μπουρδου-μπουρδου" της Μαρίας-Υστερίτα όλη μέρα, τώρα θα είχε και αυτό το φάντασμα στο νου του;

 

"Δηλαδή τι θα μου κάνεις; Θα μου πάρεις…" είπε θυμωμένα αλλά δεν μπόρεσε να τελειώσει τη φράση του, γιατί με φρίκη διαπίστωσε πως το δεξί του χέρι κινούνταν χωρίς τη θέλησή του προς τα γεννητικά του όργανα τα οποία έπιασε και τα έσφιξε δυνατά.

 

"Άοοοοουυυ! Σταμάτα!" φώναξε πνιγμένα.

 

"Θα με αφήσεις να μείνω μέσα σου;" είπε η Συναχηίδα.

 

"Ποτέ των ποτών! Ο πεθερός μου είναι σαμάνος και θα σε ξορκίσει, δαιμόνισα!"

 

Το χέρι του έσφιξε ακόμα πιο πολύ.

 

"Ααααααααα!!! Σταμάτα, θα με κάνεις ανίκανο!!!" βόγγιξε.

 

"Ο πεθερός σου είναι ένας γερο-ηλίθιος που νομίζει ακόμα πως ζει στα 60ς και 'πειραματίζεται' με ναρκωτικά για να 'επεκτείνει' τη συνείδησή του, και εγώ δεν είμαι δαιμόνισα. Θα με αφήσεις να μείνω;" είπε ξανά εκείνη.

 

"Και να σ'αφήσω---άοοου---δεν θα σε θέλει----γιάαααουτς-----η Μαρία. Θα----αααααργκκκ---ζηλεύει και----"

 

"Χα!" γέλασε χαιρέκακα η Συναχηίδα, χαλαρώνοντας κάπως το χέρι του Τζον. "Θέλεις να δεις πού είναι η γυναίκα σου τώρα;"

 

"Η 'κορασόν' θα κλαίει κάπου και θα περιμένει να γυρίσω, σίγουρα. Αλλά θα την αφήσω να παιδευτεί για λίγο. Μπορεί να δέρνει αλλά στο βάθος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα" είπε με σιγουριά ο Τζον και χαλαρωμένος, μια που το χέρι του είχε απελευθέρωσει την περηφάνια - και ντροπή - της ζωής του.

 

Το παράθυρο του δωματίου που έδειχνε μόνο τους μισοσκουριασμένους δακτύλιους του σταθμού, ξαφνικά άναψε σαν τηλεόραση και ο Τζον είδε ένα θέαμα που σε άλλες σιτγμές θα έβρισκε εξαιρετικά ερωτικό.

 

Σε ένα πολυτελέστατο κρεβάτι, μισοσκεπασμένα με ροζ σατέν σεντόνια ήταν ξαπλωμένα αγκαλιά δύο άτομα. Η Μαρία-Υστερίτα και… η Φαινώ της Νεκτάνεβα!

 

Ο Τζον ένιωσε την πίεσή του να ανεβαίνει, τις τρίχες του σβέρκου του να ανορθώνονται, αλλά οτιδήποτε άλλο μπορούσε να ανορθωθεί από ανάλογο θέαμα το ένιωσε να πέφτει και να κρύβεται στα…σωθικά του.

 

"Συγνώμη Φαίνη μου που σε έδειρα" έλεγε η Μαρία στην ιέρεια δίπλα της, χαϊδεύοντας απαλά τα μαύρα, μακριά μαλλιά της.

 

"Δεν πειράζει, Μαράκι" είπε η "Φαίνη". "Εξ άλλου, και γω σε γέμισα γρατζουνιές. Αλλά ήταν καρμικό να συναντηθούμε, δεν νομίζεις;"

 

"Μα φυσικά" είπε το "Μαράκι" και χάιδεψε τα γυμνά στήθη της Φαινώς.

 

Ο Τζον γούρλωσε τα μάτια του τόσο που κόντεψαν να του πεταχτούν έξω. Η Συναχηίδα από τη θέση της γέλασε κακαριστά.

 

"Θα σε πάρω μαζί μου στη Νουβίια" συνέχισε η Φαινώ, "και θα γίνεις για πάντα δικιά μου. Το θέλεις αυτό, έτσι δεν είναι;"

 

"Μα ναι. Πάντα ήθελα να πάω στο Σουδάν" είπε αφηρημένα η Μαρία-Υστερίτα παίζοντας με την άκρη μιας μπούκλας των μαλλιών της ιέρειας.

 

"Εχμ…ναι" είπε εκείνη στραβώνοντας ανυπόμονα το στόμα της. "Αλλά οι άντρες κομμένοι, έτσι;"

 

"Aν εννοείς τον άχρηστο το Τζον, σιγά μη χαλάσω τη ζαχαρένια μου. Αυτός, Φαίνη μου, εκτός από την αφλογιστία που πάθαινε συχνά-πυκνά με ήθελε κιόλας - Έλληνας γαρ - αιωνίως με τα μάτια χαμηλά, σεμνή και καμαρωπαπούτσω! Αλλά δεν!

 

Ο Τζον έβγαλε μια κραυγή απελπισίας καθώς παρακολουθούσε. "Καλά, σεμνή μαζί μου ας μην ήτανε! Αλλά καμαρωπαπούτσω, την ήθελα! Άντρας της είμαι στο κάτω-κάτω κι αφέντης της τόσα χρόνια! Κι αν σήκωνε το χέρι της η 'κορασόν', ας το σήκωνε, τις κατάπινα και τις σφαλιάρες! Αλλά αυτό δεν μπορώ να το καταπιώ!"

 

"Ξέρεις Τζον…" είπε ήσυχα η Συναχηίδα, "νομίζω πως το 'καμαροπαπούτσω' δεν έχει την έννοια που του έδωσες…"

 

"Ε;" είπε σοφά ο Τζον Κάθαρμος και παρέμεινε σιωπηλός για λίγα δευτερόλεπτα, ώσπου πάνω από το κεφάλι του άναψε ένας μικρός γλόμπος σαν αυτόν που είχε μέσα στο δικό της η Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ, αλλά πολύ, πολύυυ πιο θαμπός βέβαια.

 

Factoid: Στο μεταξύ, στις 31 Δεκεμβρίου του έτους 9097 ένα δευτερόλεπτο μετά τα μεσάνυχτα, όλοι oι Ορθοθρήσκειοι στον πλανήτη Hemerologicus-->> γιόρτασαν την Πρωτοχρονιά του έτους 9098.

"Οπότε κομμένοι οι άντρες!" είπε πάλι η Φαινώ πιάνοντας με το χέρι της με τα μακριά νύχια, βαμμένα τώρα ροζ τιμίντ ιριντιζέ, το πηγούνι της Μαρίας-Υστερίτα.

 

"Κομμένοι, κομμένοι!" είπε εκείνη. Αλλά συνέχισε αναστενάζονας: "Το μόνο κακό είναι πως ακόμα κι ο άχρηστος ο Τζον είχε κάτι που, όσο λειψό κι αν ήταν, το έχουν όλοι οι άντρες και, για να πω την αλήθεια, θα μου λείψει".

 

"Δεν θα σου λείψει" είπε η ιέρεια κλείνοντας το μάτι, καθώς με το άλλο χέρι της απομάκρυνε το σεντόνι από πάνω της.

 

Η Μαρία γούρλωσε τα μάτια της και έβαλε τα χέρια στο στόμα λέγοντας "Ααααααααααααα!!!!"

 

Ο Τζον γούρλωσε τα μάτια του και έβαλε τα χέρια στο στόμα λέγοντας "Ααααααααααααα!!!!"

 

"Μα πώς είναι δυνατόν;" φώναξε υστερικά η Μαρία από το κρεβάτι.

 

"Μα πώς είναι δυνατόν;" φώναξε υστερικά ο Τζον από το δωμάτιο του ξενοδοχείου.

 

"Αφού μια ώρα πριν ήσουν…" είπε η Μαρία.

 

"Αφού μια μέρα πριν ήταν…" είπε και ο Τζον.

 

Η Φαινώ της Νεκτάνεβα κούνησε αρνητικά το κεφάλι, με τα χείλη σε ένα σιωπηλό "τσου". Σήκωσε το χέρι της και κούνησε δύο δάχτυλα προς τη Μαρία-Υστερίτα.

 

"Ε, δεν το πιστεύω" φώναξε ακόμα σοκαρισμένη αλλά χαρούμενη η Περουβιανή πρώην σύζυγος του Τζον.

 

"Ε, δεν το πιστεύω" φώναξε ακόμα σοκαρισμένος και καθόλου χαρούμενος ο πρώην άντρας της.

 

"Να το πιστέψεις!" είπε επιτακτικά η μεγάλη ιέρεια και, γυρνώντας, λες και τον έβλεπε, προς το μέρος του Τζον που παρακολουθούσε από το σταθμό Deep Shit Nine, πολλά έτη φωτός μακριά, συμπλήρωσε ειρωνικά: "To ίδιο και συ, κύριε Τζον. Α! Γεια, Συναχηίδα!"

 

Ο Τζον λιποθύμησε.

 

* * * * * * *

Edited November 5, 2008 by Dain

[Oberon]

Κεφάλαιο 5 (Μια μούτζα στο συγγραφέα, περικαλώ)

 

Factoid: Στο μεταξύ, στη 1 Ιανουαρίου του έτους 9098 ένα δευτερόλεπτο πριν τα μεσάνυχτα, όλοι oι Ορθοθρήσκειοι στον πλανήτη Hemerologicus<<-- γιόρτασαν την Τελευτοχρονιά του έτους 9098 και μπήκαν στο έτος 9097.

 

Στο μακρινό διάστημα κοντά στον πλανήτη Δ'έντρον Καψ'τα'όλα, πάνω στο διαστημικό δάπεδο παρκέ, η ομήγυρη των Μυθυστέριων είχε συγκεντρωθεί γύρω από τη λιπόθυμη Οργιάνα και προσπαθούσε να τη συνεφέρει.

 

"Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον συγκεντρωθήκαμε σε κάτι για μια φορά" είπε η Πυροσβέστεια της οποίας τα μαλλιά είχαν αρχίσει να ανάβουν ξανά.

 

"Δεν ήταν ανάγκη να μας κατατρομάξεις όλους έτσι" είπε θυμωμένη η Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ που κάπνιζε τέσσερα τσιγάρα συγχρόνως.

 

"Βασικά, έχουμε όλοι πιστεύω να πάρουμε ένα μεγάλο καρμικό μάθημα από αυτή την εμπειρία, ανοίγοντας το νου μας σε όλες τις πιθανότητες και επεκτείνοντας τη συνείδησή μας αγκαλιάζοντας τις κοσμικές πιθανότητες και εμπειρίες χωρίς να τις κρίνουμε σαν καλές ή κακές, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Σουφουφιάνας στο σύγγραμμά τους "Den'ma Sgami Esa Ι'na'asp Riseis" είπε η Μίρλαμ της Ιχθυάνα.

 

"Θα μπορούσες να βοηθήσεις ίσως λίγο πιο πρακτικά να συνεφέρουμε την Οργιάνα" είπε ο Αστα'διαλύων Μπλέξους.

 

"Μόνο ένας περιορισμένος, μη-πνευματικός, γραμμικός και φαλλοκράτης άντρας θα μπορούσε να προτείνει κάτι τέτοιο" είπε η Μίρλαμ ρουθουνίζοντας ακατάδεχτα, "που δεν κατανοεί πως ήδη στέλνω ακτίνες αγάπης και φωτός προς την Οργιάνα που οπωσδήποτε θα τη θεραπεύσουν αλλά αν είναι να τα κακκαρώσει αυτό είναι καθαρά δική της καρμική επιλογή και εμείς δεν πρέπει να παρέμβουμε με κανένα τρόπο σ'αυτή την ψυχική της απόφαση, αλλιώς θα πάρουμε το κάρμα της επάνω μας και σε επόμενη ζωή θα πρέπει να το ξεπληρώσουμε. Μια τέτοια ευθύνη δεν μπορώ να την αναλάβω προσωπικά, γιατί σέβομαι τη ζωή της φίλης μου τόσο, όπως και την ψυχική της ανέλιξη στα κοσμικά πεδία, ώστε να μην παρέμβω παρόλο που αισθάνομαι, με τα χαμηλά μου τσάκρας, απαίσια που δεν μπορώ να τη βοηθήσω περισσότερο (και θα διαλογιστώ εκτενώς πάνω στο θέμα μετά). Αν τα κακκαρώσει όμως, θα ψάλλω ύμνους ψυχοπομπούς για κείνη, στέλνοντάς της κιόλας ακόμα περισσότερη κοσμική ενέργεια αγάπης και φωτός που θα την βοηθήσουν πολύ περισσότερο μακροπρόθεσμα και σε επόμενες ζωές της από ό,τι σκαρφίζεται η περιορισμένη, γραμμική και παρωχημένη επιστήμη σας!"

 

"Γουστάρω καφρ…" είπε ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής αλλά δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση, γιατί ένα ακόμα δολοφονικό βλέμα της Πυροσβέστειας τον έκανε να κλείσει το στόμα του. Συνέχισε όμως να κουνά το κεφάλι του πέρα-δώθε και να χασκογελά, σαν εκείνους τους εκνευριστικούς τύπους που φαντάζονται πως είναι και πολύ "κουλ" επειδή ξέρουν τα μυστικά του χλιδάτου, βλαχομπαρόκ "lifestyle" που κανείς άλλος στο γνωστό σύμπαν δεν ξέρει και ποτέ δεν μπορεί να μάθει αφού όλοι οι άλλοι είναι απλά "τυχάρπαστοι" και εντελώς "clueless" στο νόημα της ζωής.

 

"Αν ξέρεις κάτι που μπορεί να βοηθήσει, τότε πέσ'το αντί να κουνάς το κεφάλι σου σαν εκείνες τις ξώβυζες κούκλες-χαβανέζες που όποιος βλαχαδερός πήγαινε στο Αμέρικα έπρεπε απαξάπαντος να φέρει πίσω στο χωριό τη δεκαετία του '50" είπε η Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ.

 

"Αναρωτιέμαι αν έχει κάποια σχέση το γεγονός πως άρχισε να μιλά ανορθόγραφα, περισσότερο από ό,τι συνήθως, ενώ μετά είχε αυτή την…έκλαμψη με το flame που έστειλε στην Πυροσβέστεια" είπε σκεπτικός ο Μπλέξους.

 

"Ή μήπως είναι θέμα της εγκυμοσύνης της;" είπε η Πυροσβέστεια.

 

"Τώρα που το λες" είπε η Μάμμα Μαντάμ, "θυμάμαι όταν πρωτοήρθε στο ξενοδ…δηλαδή στην κατοικία μου η Οργιάνα, μου είχε πει πως στον πλανήτη της Ρουβίρια…"

 

'Όλα στο σύμπαν συνδέονται" τη διέκοψε τότε η (μήπως χρειάζεται να σας πω ποια το είπε αυτό; Δεν το νομίζω), "ο χρόνος είναι ανύπαρκτος, ολογραφικός, το μέρος είναι όλο, το όλο είναι μέρος, όπως πάνω έτσι και κάτω, η ύλη και το πνεύμαααααάουτς!" φώναξε.

 

"Αχ, με συγχωρείς!" είπε ανοιγοκλείνοντας αθώα τα τεράστια μάτια της η Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ, "μήπως κατά λάθος χώθηκε το μεγάλο μου νύχι στον πισινό σου; Tι αδιάκριτο εκ μέρους του! Σου ζητώ συγνώμη κι απ'τα είκοσί μου νύχια!"

 

Η Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ, πουυυυυ λέτε, (όχι, νομίζατε πως θα την ξέχναγα την περιγραφή του τι φορούσε και θα τη γλυτώνατε, ε; Αμ, δε!) φορούσε ένα μπόντυ-γκλοβ σε χρώμα μπλανκ προς ιβουάρ ιριντιζέ από ένα ύφασμα μπριγιάν μεταλίκ αλλά εκραζέ που τόνιζε το ύψος και τις λεπτές καμπύλες της, δίνοντας ένα αμπιάνς φυουτυουρίστ ανέ σουαξάντ αστρονότ στο όλο σετ, που υποστηριζόταν από ίσια λευκά παπούτσια σε γραμμή σινουάζ Μαό Σε-Τύνγκ, κι ένα γαρούφαλο "εδώ". Στα αυτιά φορούσε μακριά μπουκλ ντ'ορέιγ μεταλίκ τριγωνικά από μασίφ αρζάν πυρ, και ανσάμπλ μπρασελέ/κολιέ στους καρπούς και στο λαιμό. Ομολογουμένως, και κακά τα ψέματα καλές μας φίλες, η επιλογή του χρώματος σε συνδυασμό με το ζων καναρινί δέρμα της ήταν ένα μικρό φω-πα ντε μοντ αφού σε συνδυασμό με τον ζων γλόμπο μέσα στο κεφάλι της την έκανε να θυμίζει κάπως λαμπατέρ, αλλά το κλειστό ντεκολετάζ έδινε στο σύνολο μια κάποια εκουιλίμπρ ντε κουλέρ αφού το μπόντυ-γκλοβ έκλεινε όλο το λαιμό και η αμπρεσιόν φινάλ ήταν ποζιτίφ, οπότε λα πεσέ στυλιστίκ είναι παρντονέ και η Αγγέλω μπατιμέντο, φόκο ντ'αργελέ.

 

Factoid: Στο μεταξύ, ακριβώς στο έτος που διαδραματίζεται αυτή η φρικαλέα ιστορία (και για όσους είναι αρκετά μαζόχες ώστε να έχουν διαβάσει ως εδώ) η γνωστή, εικονική παρουσιάστρια εκπομπών κοινωνικής κριτικής στο GNN, Βουκίνα Κατίν, αποσπάσματα από την εκπομπή της οποίας "Λα Γκαλαξί ντε λα Μοντ" παραθέτουμε εδώ για τις ωτ κουτύρ επιλογές των πρωταγωνιστριών μας, αποφάσισε (επιτέλους!) να πάει διακοπές μετά από απειλές κατά της ζωής της, έστω και εικονικής!

 

"Τι σου είχε πει;" ρώτησε ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους ανυπόμονα.

 

"Κάτι για την εγκυμοσύνη των Ρουβιριανών γυναικών, αλλά δεν θυμάμαι τι" είπε η Μάμμα Μαντάμ και άναψε τσιγάρο νευρική.

 

"Υπάρχει κάποιος άλλος Μυθυστέριος που να ξέρει κάτι;" αναρωτήθηκε χωρίς να απευθύνεται σε κανέναν η Πυροσβέστεια.

 

"Ναι, ίσως η Φαινώ της Νεκτάνεβα" είπε η Μάμμα Μαντάμ. "Εκείνη μου σύστησε την Οργιάνα!"

 

"Ας την καλέσουμε λοιπόν" είπαν με μια φωνή όλοι, εκτός βέβαια της λιπόθυμης και της Μίρλαμ της Ιχθυάνα που έχοντας πάρει τη στάση "σέσκουλο" έκανε βαθύ διαλογισμό με αναπνοές ρουρούνι-πόκεμον-ναρούτο για να εξισορροπήσει πάλι τα τσάκρας της, ειδικά το πρωκτικό τσάκρα που ακόμα πόναγε από τη νυχιά που είχε φάει.

 

Έκαναν έναν κύκλο όλοι, ενώ οι δύο άντρες μετέφεραν σηκωτή τη Μίρλαμ στη θέση της. Κοίταξαν όλοι προς το δάπεδο μπροστά τους, το οποίο φωτίστηκε ξαφνικά δείχνοντας την εικόνα της Φαινώς που καθόταν αγκαλίτσα με τη Μαρία-Υστερίτα και συζητούσαν.

 

"Σε τι οφείλω την τιμή;" ρώτησε επίσημα η μεγάλη ιέρεια από την άλλη άκρη του γαλαξία, όταν αντιλήφθηκε πως την είχε καλέσει η συνάθροιση της Μυθυστερίας.

 

"Πςςςςςςςς, γουστάρω καφρίλες" είπε (ξέρετε ποιος, σωστά;) "Φαιν-Φαιν, μπέιμπ, είσαι να το ρολάρουμε τριολέ το κόνσεπτ με την εξωτικιά που έχεις δίπλα σου, να κάνουμε το σύμπαν να γεμίσει κόκκινους ήλιους απ'τη ντροπή του;"

 

"Σκασμός!" φώναξαν οι υπόλοιποι.

 

"Φαινώ, θυμάσαι όταν ήρθες με την Οργιάνα στο ξενοδ…στο σπίτι μου ήθελα να πω, και συζητούσαμε για την ειδική βιολογία των Ρουβιριανών αφού η Οργιάνα θα δούλ…δηλαδή θα ήταν προστατευόμενή μου;" είπε η Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ.

 

"Μα φυσικά! Συνέβη τίποτα στην Οργιάνα;" ρώτησε ανήσυχη εκείνη.

 

"Είναι ολίγον τι έγκυος" είπε ο Αστα'Διαλύων.

 

"Υπάρχει πρόβλημα στην εγκυμοσύνη;" ρώτησε ξανά η Φαινώ.

 

"Όχι. Απλώς συνέβη ένα…εχμμ…παράξενο γεγονός. Άρχισε να μιλάει ανορθόγραφα όλο και περισσότερο - και χειρότερα από ό,τι συνήθως - και μετά από μια έκρηξη θυμού όπου έστειλε το flame του αιώνα στην Πυροσβέστεια, λιποθύμησε" είπε εκείνος.

 

"Και κανείς μας δεν ξέρει το γιατί. Δεν φαίνεται να υπάρχουν τα συνηθισμένα χαρακτηριστικά επερχόμενου τοκετού για θηλαστικά είδη" είπε η Μαντάμ.

 

Η Φαινώ έβαλε τα γέλια, κρατώντας ακόμα σφιχτά στην αγκαλιά της Μαρία-Υστερίτα που έδειχνε να μην καταλαβαίνει τίποτα.

 

"Μα καλά, δεν σας είπε αυτό το ζωντόβολο τίποτα;" ρώτησε με κέφι.

 

"Μα αφού έχει λιποθυμήσει" είπε ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους.

 

"Όχι η Οργιάνα. Το άλλο ζωντόβολο. Ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής. Είναι κώλος και βρακί με την Οργιάνα και ξέρει τη βιολογία των Ρουβιριανών απέξω κι ανακατωτά!" κατέληξε θριαμβευτικά η ιέρεια.

 

"Θέλεις να πεις…" είπε η Πυροσβέστεια αργά, και με μάτια που έβγαζαν εντελώς κυριολεκτικά φλόγες "…πως αυτός ο πανηλίθιος τρωγλοδύτης ξέρει τι συμβαίνει και μας έχει αφήσει τόση ώρα να ανησυχούμε;"

 

"Aυτό είναι καρμικά ανεπίτρεπτο" είπε η Μίρλαμ που στο μεταξύ είχε ξυπνήσει από το διαλογισμό της. "Και μόνο οι προεκτάσεις στο μέλλον δημιουργούν…"

 

Η Μάμμα Μαντάμ τής έκανε ένα νεύμα (δείχνοντας τυχαία τα νύχια της) για να σωπάσει.

 

"Ακριβώς αυτό θέλω να πω. Η Οργιάνα βρίσκεται ήδη στα πρώτα στάδια του τοκετού, φυσιολογικά για μια Ρουβιριανή. Ρωτήστε τον αρχικάφρο για τα υπόλοιπα" είπε η Φαινώ της Νεκτάνεβα. "Και όταν τελειώσετε, στείλτε μου ένα μήνυμα να μου πείτε πώς πήγε ο τοκετός. Δυστυχώς δεν προλαβαίνω να έρθω ως τον Δ'έντρον Κάψ'τα'όλα από εδώ που βρίσκομαι" κατέληξε.

 

Η εικόνα χάθηκε και δάπεδο έγινε πάλι σκούρο παρκέ. Οι παρευρισκόμενοι κοίταξαν άγρια τον ΜαΓαμώτοΑειχεστή και άρχισαν να τον πλησιάζουν ομαδικά και απειλητικά.

 

"You are dead!" είπε η Πυροσβέστεια.

 

"Μα είσαι τόσο ηλίθιος;" ρώτησε η Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ.

 

"Όταν έχεις αρνητικό I.Q. που πλησιάζει το απόλυτο μηδέν, μπορείς να είσαι τόσο ηλίθιος" απάντησε ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους.

 

"Είσαι ένας φαλλοκράτης και ανεύθυνος - αν και από άντρα τι να περιμένει καμμια - και η νταρμική ανισορροπία που δημιούργησες ξεπληρώνεται μόνο αν καθαρίσουμε εντελώς την αύρα σου, ή καθαρίσουμε εσένα!" είπε ψυχρά η Μίρλαμ, αλλά με τη σοφία μιας υψηλά ιστάμενης στην πνευματική, μυητική ιεραρχία.

 

"Χέι, μια στιγμή! Μα γαμώτο άει χεστείτε δηλαδή!" είπε λίγο φοβισμένος ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής, δικαιολογώντας για πρώτη φορά ολόκληρο το όνομά του. "Γουστάρω καφρίλες, αλλά όχι σ'αυτό το σημείο. Δηλαδή, σε σας έκανα μια αθώα πλακίτσα, αλλά δεν θα άφηνα την Όργα να πάθει τίποτα. Και δεν είμαι ανεύθυνος, ψαροκασέλα! Στο κάτω-κάτω δεν τη γκάστρωσα εγώ!"

 

"Τότε ποιος;" ρώτησε η Μάμμα Μαντάμ.

 

"Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο πατέρας του μωρού της, αλλά αν τον βρω θα γουστάρω να κάνω πολλές καφρίλες πάνω του. Όμως εγώ δεν είμαι ο πατέρας. Τα είδη μας είναι συμβατά για σεξ, τα όργανα ταιριάζουν, αλλά όχι το DNA. Γιατί νομίζετε πως ζούσα στη Ρουβίρια; Γιατί είναι ο πλανήτης του safe sex για μένα και γούσταρα καφρίλες τρελά εκεί!" κατέληξε.

 

Factoid: Σε διάφορα έτη στον πλανήτη Βη, έλεγαν συχνά "καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα". Στην πραγματικότητα ήταν πολύ πιο εύκολο να αλλάξεις όνομα παρά μάτι, και πολύ πιο φτηνό, αλλά το "ρητό' αυτό αποδεικνύει πόσο καθυστερημένοι ήταν τότε οι Βήινοι, ειδικά οι αρσενικοί.

 

"Αναρωτιέμαι…" μονολόγησε τότε ο Μπλέξους. "Αναρωτιέμαι αν η Μίρλαμ είχε δίκιο σε κάτι που είπε πριν."

 

"Σε όλα έχω δίκιο και πάντα!" είπε εκείνη με τη σεμνότητα που διακρίνει μια υψηλά μυημένη στα πνευματικά μονοπάτια. "Αλλά για ποιο από όλα λες;"

 

"Είπες πως όλα συνδέονται. Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως ο συνδετικός κρίκος που μας λείπει είναι κάτι που απλά δεν έχουμε σκεφτεί. Εξ άλλου ποτέ δεν γίνεται συνάθροιση της Μυθυστερίας τυχαία, και όλοι όσοι παρουσιάζονται παίζουν κάποιο ρόλο!"

 

"Ναι, ναι. Τα ξέρουμε αυτά" είπε ανυπόμονα η Πυροσβέστεια. "Μπες στο κυρίως θέμα!"

 

"Σκέφτομαι την αιτία που έγινε αυτή η συνάντηση" είπε εκείνος. "Θυμάστε για ποιο λόγο ήρθαμε εδώ;" κατέληξε χαμογελώντας πονηρά.

 

"Ναι. Ήρθαμε για να μιλήσουμε για την αδιακρισία της Συναχηίδας που χώθηκε μέσα σε κάποιον άντρα." Είπε η Μάμμα Μαντάμ.

 

"Και ποιος είναι ο άντρας αυτός;" ρώτησε πάλι ο Μπλέξους.

 

"Νομίζω πως καταλαβαίνω πού το πάει…" είπε η Πυροσβέστεια.

 

"Και γω!" βιάστηκε να πει η Μίρλαμ, τινάζοντας νευρικά τα μαλλιά της.

 

Ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής χαμογέλασε και κείνος πονηρά. "Καλά, δικέ μου, γουστάρω καφρίλες! Μου φαίνεται πως πέτυχες διάνα!"

 

"Λοιπόν, ο Τζον Κάθαρμος ήταν το άτομο που μπήκε μέσα του η Συναχηίδα, έτσι; Και με τον οποίο έκανε πιο πριν σεξ η Φαινώ. Ο Τζον χάνει τη γυναίκα του που ερωτεύεται τη Φαινώ και αποκτά τη Συνοχηίδα, είτε τη θέλει, είτε όχι. Ο Τζον όμως, όπως και η Μαρία-Υστερίτα δεν είναι Μυθυστέριοι. Γιατί λοιπόν συνδέθηκαν έτσι με τη Μυθυστερία, αν δεν έχουν κάποια σχέση μ'αυτήν;"

 

"Θέλεις να πεις πως…" είπε η Πυροσβέστεια.

 

"…πως ήταν ήδη συνδεδεμένοι με κάποιο τρόπο από πριν, αγαπητή μου!" είπε θριαμβευτικά ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους και συνέχισε: "Συγχρόνως εμφανίζεται ένα άλλο μυστήριο, και συγκεκριμένα ποιος άφησε έγκυο την Οργιάνα, αφού η ίδια δεν έχει ιδέα ποιος μπορεί να ήταν. Άρα;"

 

"Άρα τα δύο μυστήρια συνδέονται! Ήμουν σίγουρη!" είπε η Μίρλαμ.

 

"Ναι. Προφανώς συνδέονται. Και το ίδιο το σύμπαν μας δίνει όλες τις πληροφορίες για να λύσουμε το μυστήριο αυτό. Αφού αποκλείσαμε εμάς, και ειδικά τον ΜαΓαμώτοΑειχεστή, ο μόνος που μένει σαν υποψήφιος πατέρας δεν είναι άλλος από τον Τζον Κάθαρμο!"

 

"Δεν θυμάμαι με τέτοιο όνομα κανέναν πελάτ…δηλαδή φιλοξενούμενο" είπε σκεπτική η Μάμμα Μαντάμ, "στο ξενοδ…δηλαδή στην οικογενειακή πανσιόν μου στον πλανήτη Καρ'α'ποτάνα".

 

"Ω, έλα τώρα! Λες και δεν μπορούν να σου έρθουν πελάτες με άλλο όνομα!" είπε η Πυροσβέστεια σαρκαστικά. "Αλλά και με το αληθινό τους όνομα να έρχονταν, πιο εύκολα θα θυμόσουν κάποιο μονόφθαλμο πελάτη παρά ένα όνομα, μέσα στους τόσους που επισκέπτονται τα μπορντ…δηλαδή τις 'πανσιόν' σου και τις 'κατοικίες' σου σε όλο το γαλαξία!"

 

"Χμφ!" είπε η Μάμμα Μαντάμ και γύρισε ακατάδεχτα το κεφάλι της με το γλόμπο να λάμπει πάντα μέσα του, και τραβώντας μια βαθιά ρουφηξιά από το τσιγάρο της.

 

"Το θέμα είναι πως η Φαινώ πήγε σ'αυτό το ξενοδοχείο - μια που η Μάμμα Μαντάμ εξυπηρετεί και άντρες και γυναίκες στις…πανσιόν της" είπε ο Μπλέξους, "και ήρθε σε επαφή με τον Τζον Κάθαρμο για κάποιο λόγο πέρα από τον προφανή. Ήρθε σε επαφή γιατί το σύμπαν θέλησε να μας δώσει τη λύση στο άλλο μυστήριο!"

 

"Οι πνευματικοί μου οδηγοί συνηγορούν σ'αυτή τη σκέψη" είπε η Μίρλαμ "που σημαίνει πως είναι σωστή!"

 

"Οπότε ο πατέρας είναι ο Τζον Κάθαρμος, ε; Καλά, έχω να του κάνω καφρίλες!! Γουστάρω!" είπε ο you-know-who τρίβοντας τα χέρια του.

 

"Για να δούμε λοιπόν πού βρίσκεται ο Τζον Κάθαρμος τώρα!" είπε η Πυροσβέστεια, και όλοι συγκεντρώθηκαν κυκλικά, το δάπεδο φωτίστηκε πάλι και είδαν…οποία έκπληξις… τον Τζον να κάθεται στο δωμάτιο του στο ξενοδοχείο του διαστημικού σταθμού γύρω από τον πλανήτη Burjovlachor και να συνομιλεί με το πουλί του.

 

* * * * * * *

[Oberon]

Kεφάλαιο 6 (ο κώλος του να φέξει)

 

Factoid: Στο μεταξύ, στο έτος 1069 στο βασίλειο της Άνω Στρουγκαρίας, η όμορφη πλύστρα των μαχαιροπήρουνων στο παλάτι, πηδήχτηκε με το νεαρό βοηθό του μάγειρα. Οι συνέπειες αυτής της πράξης για τη χώρα αλλά και ολόκληρο το σύμπαν ήταν πραγματικά ανύπαρκτες.

 

"Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω" είπε ο Τζον κουνώντας το κεφάλι του. "Να μου κάνει τέτοιο χουνέρι η 'κορασόν' μου; Η Μαρία-Υστερίτα;"

 

"Κούλαρε! Ούτε ο πρώτος είσαι, ούτε ο τελευταίος. Εξ άλλου έχεις εμένα τώρα" είπε η Συναχηίδα.

 

"Για καλο μού το λες αυτό δηλαδή; Πιο νωρίς κόντεψες να με κάνεις ανίκανο!" φώναξε θυμωμένος εκείνος.

 

"Ε, δεν θα σου έκανα τόσο κακό…"

 

"Δηλαδή, αν επέμενα θα σηκωνόσουν να έφευγες από τα…από μέσα μου;" είπε με ελπίδα ο Τζον.

 

"Μην αρχίζεις πάλι! Σου είπα πως δεν θα σου έκανα κακό! Αλλά έχω πολλούς άλλους τρόπους να σε κάνω να καταλάβεις πως είμαι εδώ για να μείνω, κι αν χρειαστεί θα τους εφαρμόσω! Ααααααψιού!" έκανε η Συναχηίδα συγχισμένη.

(Πάνω σε ένα μακρινό πλανήτη, σε μια λακούβα είχαν συγκεντρωθεί όλα τα απαραίτητα χημικά στοιχεία για τη δημιουργία ζωής. Σε λίγα εκατομμύρια χρόνια, η ζωή αυτή θα εξελισσόταν πολύ γρήγορα σε μια υπερνοήμονα αγγελική φυλή όντων θεϊκής καλοσύνης που θα έθεταν σε εφαρμογή ένα τόσο τέλειο σχέδιο, ώστε μέσα σε λίγα χρόνια όλος ο γαλαξίας θα ήταν ένας τόπος αμέριστης αγάπης, προόδου και φωτός, κατοικούμενος από ευτυχισμένα, αθάνατα πλάσματα. Αυτό όμως δεν συνέβη ποτέ, και ο πλανήτης παρέμεινε νεκρός από ζωή για όλη την αιωνιότητα).

 

"Δηλαδή τι χειρότερο θα μπορούσες να κάνεις;" ρώτησε ο Τζον από κεκτημένη ταχύτητα.

 

Η Συναχηίδα γέλασε.

 

"You have much to learn, young Jedi!"

 

"Ποιος ήρθε;" έκανε ο Τζον βαρώντας άλλο ένα "μπλανκ".

 

"Θα σου πω αμέσως 'ποιος ήρθε'" έκανε η Συναχηίδα. "Ξέρεις ποιοι κατέφθασαν πριν λίγο σε ένα από τα πολυτελή ξενοδοχεία του σταθμού;"

 

"Δεν με ενδιαφέρει."

 

"Ήρθε ένας γνωστός κομμωτής - που προτιμά η πρώην ερωμένη σου Φαινώ της Νεκτάνεβα - και ο εραστής του, ο Πρίγκιπας της Μακροφιλίας" είπε πονηρά η Συναχηίδα.

 

"Ε, λοιπόν; Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι γκαίη. Τι μου το λες; Άσε που ύστερα από όσα έχω δει στο γαλαξία τόσα χρόνια, το να είναι κάποιος γκαίη είναι εντελώς συντηρητικός και παρωχημένος σεξουαλικός προσανατολισμός, χωρίς καμμία πρωτοτυπία ή ιδιαιτερότητα! " είπε εκείνος, και συμπλήρωσε, με κάποια ανησυχία

"Μη μου πεις πως μπορείς να με κάνεις και γκαίη τώρα;"

 

"Δεν το έχω δοκιμάσει, αν και δεν το αποκλείω. Δεν στο λέω όμως γι'αυτό. Δεν χρειάζεται να σε κάνω γκαίη."

 

"Οπότε; Ποιος ο λόγος για την αναφορά αυτή;"

 

"Tζον, γλυκέ μου" είπε υπομονετικά εκείνη σαν να μιλούσε σ'ένα μωρό "Αν κατάφερα να ελέγξω το χέρι σου να πιάσει σφιχτά τα γεννητικά σου όργανα, τι θα με εμπόδιζε να το κάνω να πιάσει τα…"

 

"ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ! ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ!" φώναξε έντρομος ο Τζον, νιώθοντας πανικό να τον κυριεύει.

 

"Μη φωνάζεις! Όταν φωνάζεις συγχίζομαι και….αααααψιού!!!!" έκανε η Συναχηίδα.

(Το γράμμα Α εξαφανίστηκε από το γαλαξία για ένα ολόκληρο χρόνο και κανείς δεν πήρε χαμπάρι ούτε την εξαφάνιση του γράμματος, ούτε και την επανεμφάνισή του, εκτός από μερικούς μισότρελους απογόνους των Σουφουφιάνας και κάτι μουχλιασμένους ιστορικούς, αλλά ποιος τους χέζει αυτούς;)

 

Infoid: Συγχρόνως εν παρόντι, εν έτει 2008 (Δύο-μηδέν-μηδέν-οκτώ), εν κόσμω μυστηρίω, λεγόμενον Ιστόρικους-5, εικονίδιον μυστήριον εξήλθεν εις το φως, μορφής "Α", εννοιολογικής ερμηνευτικής μη-γνωστής. Επιστήμονες προερχόμενοι εξ'όλου του Σπειροειδούς Συνόλου των Ομοσπόνδων Ηλίων, ρωτούν ιδίους περί του εικονιδίου, το οποίον θυμίζει μεν εν μνήμη γνωστόν τι εικονίδιον εποχής τελειωμένης σήμερον, όμως μυστηρίου ερμηνευτικής, μη-γνωστής πολιτισμικής προελεύσεως. Πιθανόν χρονοδυνητικόν μη-λογικόν λόγον περί της προελεύσεως του εικονιδίου, ερευνούν οι επιστήμονες εν τόπω όπου ευρέθη το τεχνητόν σύμβολον.

 

"Δεν πρόκειται να κάνω κάτι τέτοιο, αφού συμφωνήσεις να με αφήσεις να μείνω μέσα σου!" τόνισε πάλι η Συναχηίδα.

 

"Μα τι διάβολο θέλεις από μένα;" ρώτησε ο Τζον ανοίγοντας με απελπισία τα χέρια του.

 

"Αχ! Επιτέλους κάνεις και μια σωστή ερώτηση. Σ'το είπα και πιο πριν βέβαια. Λοιπόν, έχω βαρεθεί, σιχαθεί και αρρωστήσει από την ανία που είμαι ένα υπερκόσμιο, άυλο ον και μπλα μπλα. Το μόνο που θέλω είναι να βιώσω την υλική ζωή μέσα από σένα. Μάλιστα, έχω την υποψία πως ίσως έτσι μου περάσει και το συνάχι. Αν δεν με συγχίζεις βέβαια. Εσύ απλά θα ζεις και γω…θα παρακολουθώ και θα σε βοηθάω. Δεν είναι και τόσο κακό 'deal', έτσι;"

 

"Δεν ζω και καμμιά σπουδαία ζωή. Μόνο πού και πού έρχομαι εδώ για…ε! Άντρας είμαι, έχω και κάποιες ανάγκες για κάτι το αλλιώτικο. Θα βαρεθείς μαζί μου, στο λέω!" είπε στεναχωρημένος ο Τζον.

 

"Ααα, μα η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ πια ίδια, μαζί μου" είπε πονηρά εκείνη.

 

"Δηλαδή;"

 

"Μα δεν έχεις καταλάβει πως μαζί μου έχεις κερδίσει τον πρώτο αριθμό του λαχείου; Αν μπορώ να δω στην άλλη άκρη του γαλαξία, αν μπορώ να υποχρεώσω το χέρι σου, ή και οποιοδήποτε άλλο όργανό σου - να το θυμάσαι καλά αυτό - να κινηθεί προς οπουδήποτε, τι σε κάνει να νομίζεις πως δεν μπορώ να κάνω κάτι ανάλογο και σε άλλους;"

 

Ένα δειλό χαμόγελο φάνηκε στα χείλη του Τζον Κάθαρμου. Πάνω από το κεφάλι του άρχισε να ανάβει ένας γλόμπος με λάμψη που όλο και μεγάλωνε.

 

"Θέλεις να πεις…" είπε, μην τολμώντας ακόμα να πιστέψει αυτή την τρομακτική προοπτική που του ανοιγόταν.

 

"Ακριβώς!" είπε θριαμβευτικά η Συναχηίδα. "Αυτός ο σταθμός ό,τι χάλι και να'ναι έχει καζίνο, έτσι;" Ο Τζον ένιωσε σαν το πουλί του να του είχε ανοιγοκλείσει το μάτι.

 

"Πρώτα οι μπουρτζόβλαχοι νεόπλουτοι του Deep Shit Nine, και μετά…" είπε.

 

"…ο Γαλαξίας ολόκληρος είναι δικός μας!!!" φώναξε γελώντας η Συναχηίδα.

 

Καθώς έβγαιναν από το δωμάτιο, ο Τζον μπανιαρισμένος, φρεσκοξυρισμένος και ντυμένος με ό,τι καλύτερα ρούχα είχε, είπε:

 

"Το πρώτο που θα κάνω με τα πρώτα κέρδη θα είναι…"

 

"Ναι, ναι! Ξέρω! Θα πας στον καλύτερο καθηγητή 'ανδρολογίας' του γαλαξία για ένα γερό τρομπάρισμα, έτσι;" είπε με χιούμορ η Συναχηίδα.

 

"Υοu know it, babe!"

 

"Nα θυμάσαι μόνο πως αν αρχίσεις τίποτα εγκληματικό που θα κάνει κακό σε κανέναν…" είπε πιο απειλητικά τώρα.

 

"Μην ανησυχείς. Στ'αλήθεια όμως, αν δεν δεχόμουν να μείνεις μέσα μου, θα με έκανες να ακουμπήσω, να πιάσω τα…των…" είπε διστακτικά εκείνος.

 

"Ναι. Και όχι αναγκαστικά με το χέρι σου μόνο!" απάντησε κοφτά η Συναχηίδα.

 

"Άααααουυυτς!" φώναξε ο Τζον. "Είσαι εντελώς κακιά, το ξέρεις;"

 

"Aπλά, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους!"

 

"Οκ, οκ. Φύγαμε;"

 

"Πάμε!" είπε κεφάτα εκείνη.

 

"Γουστάρω καφρίλες!!!!" φώναξαν και οι δύο μαζί καθώς απομακρύνονταν προς τους ανελκυστήρες, χωρίς ποτέ να μάθουν γιατί επέλεξαν αυτή ακριβώς την έκφραση, εκείνη ακριβώς τη στιγμή.

 

* * * * * * *

Edited November 30, 2008 by Dain

[Oberon]

Κεφάλαιο 7 (Όσα και τα θανάσιμα αμαρτήματα)

 

"…ίλες!!!!" είπε ενθουσιασμένος ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής, καθώς το θέαμα που παρακολουθούσαν τελείωσε.

 

"Να λοιπόν που ακόμα και η Συναχηίδα γουστάρει κάτι ανάλογο" είπε μάλλον κεφάτη η Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ.

 

"Δεν μπορώ να το πιστέψω" είπε θυμωμένη η Μίρλαμ της Ιχθυάνα. "Η Συναχηίδα είναι ένα υπερκόσμιο, άυλο ον απίστευτης εξέλιξης και δυνατοτήτων πέρα από την ανθρώπινη φαντασία, και ανήκει στη Μυθυστερία! Η Μυθυστερία είναι ένας πολυσυμπαντικός οργανισμός που σκοπό έχει να βοηθά την πνευματική ανέλιξη πλανητών, ενίοτε και λαών και ατόμων προς μια συμπαντική ένωση με το σύμπαν και τα άστρα σε μια πορεία αέναη και συχνά μη-αντιληπτή από τη συγκεκριμένη βαθμίδα που βρίσκεται ο άνθρωπινος νους και που αποτελείται από εκατομμύρια κόσμους και πολιτισμούς στο χρόνο, το χρόνο και σε άλλες διαστάσεις εναλλακτικών συμπάντων αλλά έχει και πράκτορες που αναλαμβάνουν αποστολές σε ολόκληρο το γαλαξία και πέρα από αυτόν μέχρι το άπειρο του απείρου!"

 

Σταμάτησε να πάρει μια ανάσα.

 

"Πώς είναι δυνατόν να προτιμά αυτόν τον καθυστερημένο Τζον Κάθαρμο, του οποίου μόνο ο πεθερός έχει πραγματική σοφία και ανυπέρβλητες, μεταφυσικές δυνάμεις μέσα του; Θέλω να πω, αν ήταν να μπει μέσα κάποιον αυτός θα έπρεπε να είναι ο πεθερός του Κάθαρμου!"

 

"Ε, και τι θες να κάνουμε τώρα;" είπε η Πυροσβέστεια αηδιασμένη πια. "Να τρυπήσουμε το πέος του Τζον Κάθαρμου και να βγάλουμε έξω τη Συναχηίδα;"

 

"Mα η παρέμβαση αυτή έχει καρμικές επιπτώσεις συμπαντικής…"

 

"Ω, σκάσε πια!" φώναξε η Πυροσβέστεια. "Εγώ τουλάχιστον λέω να αφήσουμε και αυτόν τον πρωτόγονο το Τζον Κάθαρμο και τη Συναχηίδα ήσυχους."

 

"Συμφωνώ και γω" είπε η Μάμμα Μαντάμ σκουπίζοντας το κίτρινο φαλακρό κεφάλι της με ένα μπλανκ ιβουάρ ιριντιζέ μεταξωτό μαντηλάκι. "Ζήσε κι άσε τους άλλους να ζήσουν. Αυτό είναι το μόττο μου προσωπικά."

 

(Ναι, ειδικά αφού μ'αυτό το μόττο μπορείς να έχεις όσα μπορντέλα θέλεις σε όλο το γαλαξία και να μη μπορεί να σε χώσει μέσα κανείς) σκέφτηκε η Μίρλαμ αλλά δεν τόλμησε να το πει.

 

"Χέι, αν η Σύνι και ο Τζόνι - που μέσα στην καρδιά μου τον έχω - γουστάρουν καφρίλες και το δηλώνουν, ποιος είμαι εγώ να μην γουστάρω καφρίλες;" είπε γελαστά ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής.

 

"Δεν με απασχολεί τι κάνει η Συναχηίδα. Είναι ελεύθερη Μυθυστέρια κι αν θέλει να μπει στο πέος οποιουδήποτε αρσενικού θέλει, εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει. Αλλά το ερώτημα της πατρότητας του μωρού της Οργιάνα δεν το λύσαμε ακόμα" τόνισε ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους. "Είναι εμφανές πως πρόκειται για το Τζον Κάθαρμο, αλλά πώς μπορούμε να βεβαιωθούμε;"

 

"Δεν χρειαζόμαστε καμμία βεβαίωση" είπε με ύφος αυθεντίας η Μίρλαμ. "Από τη στιγμή που οι πνευματικοί μου οδηγοί που προέρχονται από πολιτισμούς εκατομμυρίων ετών φωτός μπροστά από μας είπαν πως είναι ο πατέρας, η όποια αμφιβολία δείχνει περιορισμένο νου, κλειστό στις συμπαντικές πιθανότητες και μια ξεκάθαρη προσπάθεια του αντρικού επιστημονικού κατεστημένου να μειώσει την πρόοδο της αληθινής επιστήμης στο μέλλον!"

 

"Μήπως οι πνευματικοί σου οδηγοί και συ μαζί χρειάζεστε μερικές νύχτες άγριου σεξ να έρθετε να ξελαμπικάρετε λίγο; Έχουμε κάτι προσφορές…" είπε αγριεμένη η Μάμμα Μαντάμ.

 

"Σκάστε!" φώναξε ακόμα πιο αγριεμένη η Πυροσβέστεια και απ'τα μαλλιά της πετάχτηκαν δυνατές φλόγες που σφύριξαν στον αέρα. Εκμεταλευόμενη την ξαφνική σιωπή που έπεσε στην ομήγυρη, συνέχισε: "Είναι πολύ απλό. Η Συναχηίδα μπορεί να διαβάσει τις μνήμες του Κάθαρμου. Δεν έχουμε παρά να…"

 

"Φοβάμαι πως δεν προλαβαίνουμε…" είπε ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής σοβαρά. Τόσο σοβαρά που δεν μπόρεσε καν να πει τίποτα για καφρίλες, πράγμα που αυτόματα έστειλε ένα παγερό κύμα φόβου στη σπονδυλική στήλη όλων των άλλων Μυθυστέριων, οι οποίοι γύρισαν και τον κοίταξαν.

Εκείνος έγνεψε προς τη λιπόθυμη Οργιάνα, και το συλλογικό βλέμα στράφηκε προς την ξανθιά κοπέλα.

Η κοιλιά της είχε ξεφουσκώσει αισθητά και ανάμεσα στα πυκνά, ξανθά μαλλιά της είχε ξεπροβάλλει το προσωπάκι ενός νεογέννητου μωρού.

 

Η Μάμμα Μαντάμ και ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής έτρεξαν προς το μέρος της. Η κοπέλα φαινόταν να αρχίζει να συνέρχεται.

 

"Δεν καταλαβαίνω…" είπε απορημένος ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους.

 

"Μια ενσαρκωμένη ψυχή από το αστρικό πεδίο αποφάσισε να αποκτήσει την εμπειρία της σάρκας…" είπε η Μίρλαμ.

 

"Δεν εννοώ αυτό!" φώναξε ανυπόμονα εκείνος. "Εννοώ πως… μα τι είδους τοκετός ήταν αυτός; Είναι θηλαστικό και τα θηλαστικά συνήθως…"

 

"Συνήθως, αλλά όχι πάντα. Τώρα θυμάμαι τι μου είχε πει η Οργιάνα παλιά" είπε συγκινημένη η Μάμμα Μαντάμ. "Η ανάπτυξη του εμβρύου δεν γίνεται μέσα στη μήτρα στις Ρουβιριανές γυναίκες!"

 

"Αλλά πού;" ρώτησε ο Μπλέξους.

 

"Εκεί που υπάρχει ο πιο κενός χώρος!" είπε κουνώντας το κεφάλι η Πυροσβέστεια, έχοντας καταλάβει πρώτη.

 

"Μέσα στο κεφάλι της" είπε μονολογώντας και η Μίρλαμ.

 

Ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους έξυσε το δικό του κεφάλι.

 

"Καλά, αλλά ο τοκετός; Δεν έχω ξαναακούσει για γέννηση από το κεφάλι!"

 

"Κι όμως!" είπε με θριαμβευτικό τόνο η Μίρλαμ. "Στον πλανήτη Βη, υπάρχουν μύθοι όπου ο θεός Δίας - και ήταν αρσενικός παρακαλώ - γέννησε τη θεά Αθηνά από το κεφάλι του. Επίσης, πάλι ο ίδιος θεός - που αυτός κι αν ήταν μπερμπάντης και φαλλοκράτης, μην αρχίσω τώρα - γέννησε ακόμα και το Διόνυσο μέσα από το μπούτι του! Οπότε πού είναι το παράξενο σε ένα τόσο θαυμαστό γαλαξία σαν αυτόν της Μυθυστερίας, να γεννηθεί ένα μωρό μέσα από το κεφάλι μιας γυναίκας;"

 

Για πρώτη φορά, ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους κοίταξε με πραγματικό θαυμασμό τη Μίρλαμ της Ιχθυάνα. Αλλά όχι μόνο με θαυμασμό αλλά και με… λαγνεία;

 

"Γη" της είπε χαμογελαστός. "Ο πλανήτης λέγεται Γη".

 

Εκείνη τον κοίταξε υπεροπτικά.

 

"Εγώ έχω δικαίωμα επιλογής σαν ελεύθερη γυναίκα, και επιλέγω να τον λέω Βη. Δεν θα δεχτώ να μου επιβάλλει την παρωχημένη και περιοριστική άποψη του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου του ένας…"

 

Την πλησίασε λίγο και ψιθύρισε στο αυτί της:

 

"Φυσικά. Αλλά το Γη, ταιριάζει με το…γυναίκα! Και το όνομα προέρχεται από τη θεά Γαία-Γη. Την απόλυτη γυναίκα, την απόλυτη φύση που περικλείει γυναίκες και άντρες, σε κάθε πλανήτη. Η Γη είναι Γη-ναίκα…"

 

Η Μίρλαμ της Ιχθυάνα έκλεισε τα μάτια και μισάνοιξε το στόμα της. Το σώμα της φαινόταν να συσπάται για λίγο και με μια φωνή που έβγαινε λες και από τα καταβάθια της θάλασσας είπε παθιάρικα:

 

"I'm yours! Take me! Now!"

 

"Τι έπαθε αυτή;" είπε απορημένη η Πυροσβέστεια καθώς ο Αστα'Διαλύων και η Μίρλαμ αγκαλιάστηκαν και άρχισαν να φιλιούνται με πάθος.

 

"Γουστάρω καφρίλες!" είπε γελώντας ο 'γνωστός'. "Δεν έπαθε τίποτα, εκτός ίσως από τον πρώτο της οργασμό μετά από ποιος ξέρει πόσο πολύ καιρό!"

 

"Λειτούργημα κάνω! Λειτούργημα!" φώναξε και η Μάμμα Μαντάμ, αλλά ποτέ δεν μαθεύτηκε αν το είπε επειδή εκείνη την ώρα πήρε στα χέρια της το νεογέννητο και το εναπόθεσε στην αγκαλιά της μητέρας του που είχε συνέλθει ήδη, ή για το…επάγγελμά της!

 

"Δεν καταλαβαίνω κάτι όμως" είπε η Πυροσβέστεια σκύβοντας να δει καλύτερα το μωρό. "Ο τοκετός πότε έγινε; Και γιατί δεν..τέλος πάντων δεν…υπάρχει τίποτα που να δείχνει πως υπήρξε τοκετός; Νερά ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων;"

 

"Hello? Είμαι Ρουβιριανή, οκ;" είπε με το σύνηθες ύφος της η Οργιάνα. "Όταν, σε στυλ, μια γυναίκα από τη Ρουβίρια ετοιμάζεται να, σε στυλ, γεννήσει, όλος ο γαλαξίας ξέρει πως, hello? Τα πρώτα στάδια του τοκετού είναι οι αλλαγές στον, σε στυλ, τρόπο ομιλίας που γίνεται ανορθόγραφος, οκέεεεει; "Ώσπου κάποια στιγμή, σε στυλ, γίνεται μια εκφόρ…εκφόρ…"

 

"Εκφόρτιση" είπε επιβοηθιτικά η Μάμμα Μαντάμ.

 

"Ηello? Το ήξερα, οκέεει; Εκφόρτωση, και μετά η γυναίκα, σε στυλ, λιποθυμά και ο τοκετός συνεχίζεται, σε στυλ, αυτόματα! Δηλαδή έλεος! Μη μου πείτε πως δεν το ξέρατε; Hellooo?"

 

Κανείς δεν την ρώτησε γιατί η ίδια δεν ήξερε πως βρισκόταν στα πρώτα στάδια Ρουβιριανού τοκετού όταν DDDίντιζε, ροφλμάιζε και πέταγε flames, αστερίσκους και θαυμαστικά όπου λάχει. Εξ άλλου, αν η Οργιάνα είχε σκεφτεί κάτι τέτοιο, θα σήμαινε πως κάπου μέσα της υπήρχαν και εγκεφαλικά κύτταρα, πράγμα που ακόμα αμφισβητείται.

 

"Μα καλά, και η κοιλιά;" ρώτησε ξανά η Πυροσβέστεια.

 

Ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής γέλασε.

 

"Καλά, δεν γουστάρεις σίγουρα καφρίλες Πύρα, αλλά αν σου έλεγα τι αγλέορα κατέβαζε η Όργα όσο ήταν έγκυος θα δικαιολογούσες την κοιλιά αμέσως! Στις Ρουβιριανές εγκύους εκεί συγκεντρώνεται το λίπος αφού τρώνε του σκασμού! Γούσταρα τρελές καφρίλες μαζί της στη Ρουβίρια. Δεν είχαμε αφήσει Κινέζικο και Ιταλικό σε όλον τον πλανήτη! Και εξ άλλου…εξ άλλου, εκτός από το σεξ, ήμουν στη Ρουβίρια όλο αυτό τον καιρό για να την προσέχω απ' τη στιγμή που έμαθα πως ήταν έγκυος."

 

Για πρώτη φορά η Πυροσβέστεια γέλασε.

 

"Λοιπόν, είσαι βέβαια τρωγλοδύτης στα σίγουρα, περί αυτού δεεεεε, αλλά είσαι ο πιο σωστός τρωγλοδύτης που έχω γνωρίσει. Συγνώμη που σε τσουρούφλισα πιο πριν. Από δω και μπρος σου δίνω το δικαίωμα να ψήνεις ό,τι θέλεις στα μαλλιά μου!"

 

"ΓΟΥΣΤΑΡΩΩΩΩ ΚΑΦΡΙΛΕΕΕΕΕΕΣ!!!" φώναξε χαρούμενος εκείνος.

 

"Σε στυλ, hello? Έχετε και λεχώνα εδώ, οκέεεει; Και πεινάω σαν, σε στυλ, λύκος! Δηλαδή έλεος, καμμια τσιχλίτσα τουλάχιστον μήπως σας βρίσκεται;" είπε η Οργιάνα.

 

Ο ΜαΓαμώτο Αειχεστής έβγαλε από ένα σωρό τσέπες λουκάνικα, ψωμάκια, αυγά, κέτσαπ και μουστάρδα, όπως και κάμποσα σουβλιά και ετοιμάστηκε για το…μπάρμπεκιου, κλείνοντας πονηρά το μάτι στην Οργιάνα.

 

"Όμως, σε στυλ, σκέφτομαι, hello?" είπε η Οργιάνα κάνοντας όλους να σωπάσουν και να την κοιτάξουν σαν να είχε πάθει κάτι, αφού χρησιμοποίησε το ρήμα "σκέφτομαι" που ως τότε δεν υπήρχε, με την καμμία δηλαδή, στο λεξιλόγιό της!

 

"Τι..εχμ..'σκέφτεσαι', καλή μου;" είπε η Μεγάλη Κίτρινη Μάμμα Μαντάμ.

 

"Να, σε στυλ, θέλω να πω, hello? Είμαι μητέρα τώρα και πώς, δηλαδή σε στυλ, πώς θα καταφέρω να έρθω στη δουλειά ξανά;" είπε ανήσυχη η Οργιάνα.

 

"Δεν θα ξαναδουλέψεις σ'αυτή τη δουλειά, καλή μου!" είπε εκείνη, και πριν προλάβει η ξανθιά κοπέλα να μιλήσει της έκανε ένα καθησυχαστικό νεύμα.

 

"Δεν θα δεχτώ να δουλεύει η κόρη μου σε τέτοια δουλειά πια! Είμαι πάμπλουτη και παρόλο που πολλοί νομίζουν πως το 'κίτρινη' αφορά μόνο το δέρμα μου, αφορά και τη τσέπη μου που είναι πιο βαθιά και γεμάτη χρυσό από όσο νομίζει ο κόσμος. Μπορώ λοιπόν να αναλάβω και σένα και την κόρη σου, την εγγόνα μου!"

 

"Και αν ο Τζον Κάθαρμος δεν δεχτεί να γίνει πατέρας, ποιος τον χρειάζεται;" είπε η Πυροσβέστεια. "Αν και… πολύ θα ήθελα να μάθαινα αν πράγματι είναι αυτός ο πατέρας" συμπλήρωσε.

 

"Το μωρό έχει ηλιοκαμμένο δερματάκι που ταιριάζει με το Μεσογειακό του Τζον" είπε η Μάμμα Μαντάμ, κοιτώντας το μωρό που κι αυτό κοίταζε την ομήγυρη.

 

"Αν μπορούσε μόνο να μιλήσει…" είπε η Πυροσβέστεια.

 

"Α, τα Ρουβιριανά μωρά μπορούν να μιλήσουν πολύ γρήγορα" είπε ο Αστα'Διαλύων Μπλέξους που αγκαλιά με τη Μίρλαμ (και αφού είχαν τελειώσει την…συζήτησή τους) είχαν πλησιάσει την ομήγυρη. "Μάλιστα λέγεται πως η εξυπνάδα τους είναι αντιστρόφως ανάλογη με εκείνη των μανάδων τους, οπότε αν είναι έτσι θα βγει Αϊνστάιν το μωρό" είπε φλεγματικά.

 

"Δεν μοιάζει όμως καν στην Οργιάνα" είπε η Μίρλαμ. "Κοιτάξτε, έχει μαύρα, ίσια μαλλιά, και όμορφα σκιστά μάτια. Θα έλεγε κανείς πως είναι…είναι…"

 

"…Κινέζα; Γιαπωνέζα;" είπε επιβοηθητικά ο Μπλέξους.

 

Το μωρό σταμάτησε να θηλάζει, κοίταξε με τα σκιστά ματάκια του θυμωμένα τους Μυθυστέριους, άνοιξε το στοματάκι του και είπε:

 

"Δεν είμαι Γιαπωνέζα, 'κορασόν'! Hello?"

 

"Γουστάρω καφρίλες!" είπε ο ΜαΓαμώτοΑειχεστής.

 

* * * * * * *

 

Επίλογος (ανάσταση!)

 

Factoid: Στο μεταξύ στο ίδιο έτος που διαδραματίζεται αυτή η εκτρωματική ιστορία, όλα τα ΜΜΕ άρχισαν ξαφνικά να ασχολούνται με τη νέα προσωπικότητα των "κοσμικών" κύκλων του γαλαξία, τον Τζον Κάθαρμο!

Ο κύριος Κάθαρμος, που μέσα σε λίγους μήνες (και μετά από μια ασήμαντη δημοσιότητα που απέκτησε ύστερα από ένα μικροσκάνδαλο με την αρχιέρεια Φαινώ της Νεκτάνεβα) και αφού έσπασε τις μπάνκες στα μεγαλύτερα καζίνα των αστρικών βραχιόνων, έγινε συγχρόνως και από τους πιο περιζήτητους εραστές κυριών κάθε ηλικίας.

Η συνεχής αποστολή του: Να αναζητά νέα καζίνα και νέες ερωτικές κατακτήσεις, να πηγαίνει γενναία εκεί που δεν έχει πάει ποτέ κανείς Γήινος. Να σπάζει κάθε τελικό σύνορο ανάμεσα σ'αυτόν και στα αμύθητα πλούτη.

Κανείς δεν γνωρίζει το μυστικό της επιτυχίας του και ο ίδιος το κρατά καλά κρυμμένο. Το μόνο που αποκαλύπτει, αστειευόμενος προφανώς, είναι πως έχει έναν "πνευματικό οδηγό" μέσα του που καθοδηγεί τις κινήσεις του.

Σε ερώτηση της παρουσιάστριας Βουκίνα Κατίν σχετικά με το πού εδράζεται αυτός ο "οδηγός" και αν είναι τεχνητή ή φυσική οντότητα, ο κύριος Κάθαρμος δεν απάντησε αλλά κοίταξε, όπως συνήθως, μόνο τον καβάλο του, όπου κάθε φορά σχηματίζεται μυστηριωδώς αυτό το παράξενο εικονίδιο:

 

ΤΕΛΟΣ

Edited November 30, 2008 by Dain

[Glowleaf]

Δεν εχω διαβασει το original, αλλα αυτο ομολογω οτι με εκανε να πνιγω απο τα γελια καμια 10αρια φορες. Το Factoid τα σπαει, η ξανθια ειναι φανταστικη, η ιδεα της ανορθογραφης ομιλιας απιστευτη και το χιουμορ ειναι πανεξυπνο. Εροφλμάισα...

[Oberon]

Χαίρομαι που "εροφλμάισες" διαβάζοντάς το, Glowleaf. Και γω - αν και με πυρετό σήμερα - τώρα που το ξαναδιάβαζα έπιασα τον εαυτό μου να έχει λολήσει κάμποσες φορές.

 

Τα original (Τζον Κάδμος και GNN News) είναι όλα εδώ στη Βιβλιοθήκη Ε.Φ.

 

Σ'ευχαριστώ, like, για το σχόλιο, Οκέι?

[tetartos]

Περισσότερο από όλα χαίρομαι για την ολοκληρωμένη ιστορία! Διάβαζα ένα κεφάλαιο ανά λίγες μέρες, έτσι, σε στυλ, για να κρατήσει πολύ, hello?

 

Μου άρεσαν πολύ:

 

-τα λογοπαίγνια με τους αριθμούς των τίτλων

-ο αυτοσαρκασμός του αφηγητή (και βέβαια του συγγραφέα)

-τα άκρως μη-ενδιαφέροντα, σχόλια που παρεμβάλλονται στη διήγηση

-η ανοθρόγραφη ομιλία

-η παράφραση των ονομάτων

-απολαυστικές οι περιγραφές των ρούχων

-χ(ιππύ) , εκραζέ, ΧΑΧΑΧΑΧΑ!

-η τρεκική αναφορά στο τέλος...

 

 

Νομίζω οι παρωδίες είναι το φόρτε σου, Dain!

[Oberon]

Περισσότερο από όλα χαίρομαι για την ολοκληρωμένη ιστορία! Διάβαζα ένα κεφάλαιο ανά λίγες μέρες, έτσι, σε στυλ, για να κρατήσει πολύ, hello?

 

Μου άρεσαν πολύ:

 

-τα λογοπαίγνια με τους αριθμούς των τίτλων

-ο αυτοσαρκασμός του αφηγητή (και βέβαια του συγγραφέα)

-τα άκρως μη-ενδιαφέροντα, σχόλια που παρεμβάλλονται στη διήγηση

-η ανοθρόγραφη ομιλία

-η παράφραση των ονομάτων

-απολαυστικές οι περιγραφές των ρούχων

-χ(ιππύ) , εκραζέ, ΧΑΧΑΧΑΧΑ!

-η τρεκική αναφορά στο τέλος...

Νομίζω οι παρωδίες είναι το φόρτε σου, Dain!

 

Οργιάνα (τσιχλομασούσα): Δηλαδή τώρα, σε στυλ, σου λέει να παρατήσεις τα υπόλοιπα που γράφεις και, δηλαδή έλεος, σαν, να γράφεις μόνο παρ...παρ..."

 

Dain: "Εεε...Παρωδίες;"

 

Oργιάνα: Eπαρροΐδες, ναι. Δηλαδή, hello? Θα τον αφήσεις, σε στυλ, να στη λέει έτσι;

 

Dain: Μα δεν εννοεί αυτό ο Γιώργος. Κάθε άλλο! Στο σχόλιό του...

 

Οργιάνα (χτυπώντας νευρικά το πόδι της στο πάτωμα): Σε στυλ, are you having a blond moment, ya foof? Δηλαδή, hello? Πόσο "δεκαπέντε λεπτά πριν" μπορείς να είσαι; Έλεος!

 

Dain: Καλά, καλά! Θα τον ρωτήσω!

 

Οργιάνα: Ναι. Και, σε στυλ, να του πεις πως οι επαρροΐδες, hello? θεραπεύονται πια! Και τα διάφορα φόρτε είναι ΤΟΣΟ ανθυγιεινά για το περιλλάβον, άσε που δεν καθαρίζουν το πουρί γύρω-γύρω! Like, SO hello!!! Ugh!

 

Dain: I'm, like, SO clueless...sigh...

Edited December 5, 2008 by Dain

[Spock]

Γουστάρω καφρίλες! ;) :tongue: Όλη η -καλώς εννοούμενη, φυσικά- τρέλλα του συγγραφέα μαζεμένη εδώ!

 

Τα ονόματα κατ' αρχάς, είτε πλανητών, είτε χαρακτήρων (με αποκορύφωμα τη Σουφουφιάνα!), είτε... συγγραμάτων (;)) είναι όλα τα λεφτά! Γενικά τα λογοπαίγνια δίνουν και παίρνουν, όπως και ο αυτοσαρκασμός που είναι διάχυτος και διακρίνεται ακόμη κι αν δεν έχει διαβάσει κάποιος αρκετά δικά σου κείμενα. Η Οργιάνα είναι... well, σε στυλ, απολαυστικό όργιο! Τα factoids φοβερά μεζεδάκια γέλιου! Σαν παρωδία ενός αντίστοιχου δελτίου 60 δευτερολέπτων των GNN News! Α! Και... δε με λες, αθεόφοβε, έπιασες στο στόμα σου τον δσ9, πώς ετόλμησες; :tongue: Σκέτη τρέλα γενικά το κεφάλαιο 5 και η 'τρεκ' αποστολή του Τζον άπαιχτη! ;)

 

Kudos για μια πολύ κωμική αλλά ταυτόχρονα πολύ έξυπνη και καλοδουλεμένη ιστορία, Διον!

[Oberon]

Heyy, thanks Σπόκιους!! :D Μου έφτιαξε το πρωινό το σχόλιό σου!

 

Όσο για το DS9 και τις άλλες αναφορές στο Τρεκ και Star Wars είναι απλά ένα κλείσιμο του ματιού στις επιρροές τους στη δημιουργία της Μυθαστρίας.

 

Και ναι, είμαι τόσο αθεόφοβος που, σε στυλ, δεν αποκλείεται να κάνω, Hello? Παρωδία κανονική και στο ίδιο στύλ (να που μια φορά η λέξη στυλ ταιριάζει) για το πραγματικό Τρεκ! ;) (Σου είχα πει την ιστορία που είχα διαβασει παλιά όπου έψαχνε η Deanna το communicator της γιατί την καλούσαν από τη γέφυρα αλλά εκείνη είχε... "πελάτες" και δεν το έβρισκε γιατί το είχε...η συνέχεια ιδιωτικά!)

 

Anyways, και πάλι ευχαριστώ για το σχόλιο!

Edited December 17, 2008 by Dain