Ανταγωνισμός μεταξύ συγγραφέων

[Mhtsos]

 

 

 

 

 

Edit: ορθογραφικό μόνο, μου έβγαλα το μάτι

 

Για να έχουμε και καλό ερώτημα (και συγνώμμη για το άσχετο στην συζήτηση, πως κάνουμε edit; Μου το έβγαζε πριν μερικές μέρες και τώρα έχω μονο report, multiquote και quote. 

 

(στα καινούρια ποστ βγάζει edit, άλλα έχω μια ιστορια με ελάχιστα μεν, αλλα βγαζουν μάτι ορθογραφικά και εκει δεν μου το βγάζει)

 

 Το κουμπάκι edit υπάρχει μόνο για κανα 24ωρο αφού γράψεις το ποστ και μετά εξαφανίζεται, δε μπορείς να κάνεις edit για πάντα.

Και μια που έκανα το off topic, πάρτε και ένα λινκ για συνέντευξη της Λένας Μαντά http://www.bookpress.gr/sinenteuxeis/ellines/lena-manta

Καλός άνθρωπος φαίνεται, αλλά θα προτιμούσα να είναι πιο μορφωμένη/διαβασμένη, για να το πω ευγενικά. Ή μάλλον θα προτιμούσα τα βιβλία κάποιου πιο μορφωμένου και πιο σκεπτόμενου συγγραφέα να είναι τόσο δημοφιλή όσο τα δικά της.

 

Καλά don't hold your breath που λεν και στα χωριά.

Πάντα και παντού τέτοια βιβλία έκαναν τρελές πωλήσεις(τουλάχιστον για τα κάποια φεγγάρια που ήταν στην μόδα),από την Βικτωριανή εποχή που γεννήθηκε η σημερινή κατάσταση μέχρι σήμερα.

Τίποτα δεν άλλαξε γιατί ο μέσος αναγνώστης είναι καλύτερα εκπαιδευμένος από τότε,αλλά ουχί καλύτερα μορφωμένος.

Από εκεί και πέρα κοίταξε εσύ να μην είσαι σε αυτούς που επικροτούν τέτοια "βιβλία" αγοράζοντας τα και μην χαλιέσαι για την κατάσταση γενικότερα.Δεν αλλάζεις τίποτα. 

[giorgos lagonas]

 

 

"- Εγώ, κυρία Μαντά, όπως και άλλοι, διαβάζω κλασικούς. Ντοστογιέφσκι κλπ. Καζαντζάκη. Μπορείτε να μου δώσετε ένα λόγο γιατί να ασχοληθώ με τα δικά σας βιβλία για να διαβάσω Μαντά;"

"- Κανέναν! Διαβάζοντας μεγάλους συγγραφείς Καζαντζάκη, είστε σε τόσο καλά χέρια, που ειλικρινά, δεν έχετε κανένα λόγο να αγοράσετε βιβλίο δικό μου."

 

Μπαρντόν, αλλά έπρεπε να το φτιάξω

 

Let the OCD flow through you, μικρή μου...

[Nienor]

O.T.	Αχ, ναι είναι μερικές φορές που μπορώ να την αφήνω λυτή και να την ευχαριστιέμαι

[georgezerv76]

συγνωμη αλλα μια χαρα βλεπεις και τους...κωλους στη παραλια και το ντοστογιεφκσι και το καφκα σου διαβαζεις και τα μπυρονια σου χτυπας και γκομενιζεις ..... θεληση να υπαρχει κι ολα γινονται...κι εγω εχω διαβασει απο σπορντει και γκολ μεχρι γκαρσια μαρκες και καφκα στη παραλια και γκομενα εριξα και τις ποταρες μου ηπια και ολα τα κανα....... ΓΕΝΙΚΑ ΜΙΛΑΩ...Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΡΕ ΑΔΕΛΦΕ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ........ ;)

    Ψήφισα "Συνήθως όχι, αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις". Γιατί ποτέ δεν είσαι σίγουρος. Άνθρωποι είμαστε, και μπορεί να υποκύψουμε κάποια στιγμή σε συναισθηματα όπως ζήλεια.

    Πιστεύω ότι ο ανταγωνισμός με τους κορυφαίους του είδους, όσο και με αυτούς που βρίσκονται στον πάτο, αλλά έχουν εκδοθεί, είναι θεμιτός. Από τους κορυφαίους, μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτούς, που αν και στερούνται ποιοτικής γραφής, έχουν εκδοθεί. Και αυτό λειτουργει σαν κινητήρια δύναμη, για σένα που γνωρίζεις, ότι αντικειμενικά γράφεις καλύτερα. Είναι ρεαλιστικό να συγκρίνεις και να βλέπεις ότι απλά εισαι καλύτερος και αφού μπόρεσε αυτός να εκδόσει βιβλίο, μπορείς και εσύ. Τα δυο παραπάνω αποτελούν για μενα θεμιτό ανταγωνισμό.

    Όμως τα πραγματα είναι διαφορετικά, όταν ανταγωνίζεσαι κάποιον που γράφει, και θέλει να εκδόσει όπως κι εσύ. Όλοι μας έχουμε πλήθος ιστοριών που γεννιουνται στο κεφάλι μας κατά την διάρκεια της ζωής μας. Απλώς ο συγγραφέας, είναι ο τύπος ανθρώπου, που αποφασίζει με πολύ κόπο και με αρκετές θυσίες, να αποτυπώσει αυτές τις ιστορίες στο χαρτί. Και όλες αυτές οι ιστορίες, όσο καλές ή κακές και να είναι, εμπλουτίζουν την τέχνη και την πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Όπότε, το να πεις "Εεεεε, να μην εκδόσει αυτός, εγώ το αξίζω πιο πολύ" ή "Ελπίζω να μην ξεπεράσει ποτέ το συγγραφικό μπλοκαρισμα του, γράφω καλύτερα όταν αυτός δεν γράφει", όλο αυτό πηγάζει από προσωπικό κόμπλεξ. ΄'Οπως φυσικά και το να τριγυρνάς και να θεωρείς ότι είσαι ανώτερος από τους άλλους, απλά επειδή γράφεις ή έχεις διαβάσει 5 "ψαγμένα" βιβλία παραπάνω (αν τα έχεις διαβάσει όντως και όχι απλά αγοράσει και φτάσει μέχρι την σελίδα 30).

  Τώρα η γνώμη μου είναι, ότι αν ανταγωνίζεσαι με τον παραπάνω τρόπο και νιώθεις τσιμπήματα ζήλειας για κάποιον που γράφει και είναι στην ίδια προέκδοση-φάση όπως κι εσυ, καλό ειναι να απομακρυνθείς από αυτόν. Σου ανάβει προφανώς κάποια φυτίλια στο κεφάλι σου. Θα δεις ότι θα ηρεμήσεις και θα αρχίσεις να γράφεις καλύτερα με φυτίλια σβηστά. Αν από την άλλη σε ανταγωνίζεται κάποιος άλλος, πάλι προτείνω να απομακρυνθείς. Κόψε μαχαίρι κάθε επαφή μαζί του καθώς είναι θέμα χρόνου να σου κάνει κακό. Θα σε χτυπήσει σε μια δύσκολη στιγμή σου και θα προσπαθήσει να σου λυγίσει το ηθικό, αν όχι να στο σπάσει. Μη τον αφήσεις. Και αν δε το κάνεις για σένα, κάν' το για την τέχνη!

   

 

για μενα το λες αυτο?

[cecily]

συγνωμη αλλα μια χαρα βλεπεις και τους...κωλους στη παραλια και το ντοστογιεφκσι και το καφκα σου διαβαζεις και τα μπυρονια σου χτυπας και γκομενιζεις ..... θεληση να υπαρχει κι ολα γινονται...κι εγω εχω διαβασει απο σπορντει και γκολ μεχρι γκαρσια μαρκες και καφκα στη παραλια και γκομενα εριξα και τις ποταρες μου ηπια και ολα τα κανα....... ΓΕΝΙΚΑ ΜΙΛΑΩ...Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΡΕ ΑΔΕΛΦΕ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ........ ;)

    Ψήφισα "Συνήθως όχι, αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις". Γιατί ποτέ δεν είσαι σίγουρος. Άνθρωποι είμαστε, και μπορεί να υποκύψουμε κάποια στιγμή σε συναισθηματα όπως ζήλεια.

    Πιστεύω ότι ο ανταγωνισμός με τους κορυφαίους του είδους, όσο και με αυτούς που βρίσκονται στον πάτο, αλλά έχουν εκδοθεί, είναι θεμιτός. Από τους κορυφαίους, μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτούς, που αν και στερούνται ποιοτικής γραφής, έχουν εκδοθεί. Και αυτό λειτουργει σαν κινητήρια δύναμη, για σένα που γνωρίζεις, ότι αντικειμενικά γράφεις καλύτερα. Είναι ρεαλιστικό να συγκρίνεις και να βλέπεις ότι απλά εισαι καλύτερος και αφού μπόρεσε αυτός να εκδόσει βιβλίο, μπορείς και εσύ. Τα δυο παραπάνω αποτελούν για μενα θεμιτό ανταγωνισμό.

    Όμως τα πραγματα είναι διαφορετικά, όταν ανταγωνίζεσαι κάποιον που γράφει, και θέλει να εκδόσει όπως κι εσύ. Όλοι μας έχουμε πλήθος ιστοριών που γεννιουνται στο κεφάλι μας κατά την διάρκεια της ζωής μας. Απλώς ο συγγραφέας, είναι ο τύπος ανθρώπου, που αποφασίζει με πολύ κόπο και με αρκετές θυσίες, να αποτυπώσει αυτές τις ιστορίες στο χαρτί. Και όλες αυτές οι ιστορίες, όσο καλές ή κακές και να είναι, εμπλουτίζουν την τέχνη και την πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Όπότε, το να πεις "Εεεεε, να μην εκδόσει αυτός, εγώ το αξίζω πιο πολύ" ή "Ελπίζω να μην ξεπεράσει ποτέ το συγγραφικό μπλοκαρισμα του, γράφω καλύτερα όταν αυτός δεν γράφει", όλο αυτό πηγάζει από προσωπικό κόμπλεξ. ΄'Οπως φυσικά και το να τριγυρνάς και να θεωρείς ότι είσαι ανώτερος από τους άλλους, απλά επειδή γράφεις ή έχεις διαβάσει 5 "ψαγμένα" βιβλία παραπάνω (αν τα έχεις διαβάσει όντως και όχι απλά αγοράσει και φτάσει μέχρι την σελίδα 30).

  Τώρα η γνώμη μου είναι, ότι αν ανταγωνίζεσαι με τον παραπάνω τρόπο και νιώθεις τσιμπήματα ζήλειας για κάποιον που γράφει και είναι στην ίδια προέκδοση-φάση όπως κι εσυ, καλό ειναι να απομακρυνθείς από αυτόν. Σου ανάβει προφανώς κάποια φυτίλια στο κεφάλι σου. Θα δεις ότι θα ηρεμήσεις και θα αρχίσεις να γράφεις καλύτερα με φυτίλια σβηστά. Αν από την άλλη σε ανταγωνίζεται κάποιος άλλος, πάλι προτείνω να απομακρυνθείς. Κόψε μαχαίρι κάθε επαφή μαζί του καθώς είναι θέμα χρόνου να σου κάνει κακό. Θα σε χτυπήσει σε μια δύσκολη στιγμή σου και θα προσπαθήσει να σου λυγίσει το ηθικό, αν όχι να στο σπάσει. Μη τον αφήσεις. Και αν δε το κάνεις για σένα, κάν' το για την τέχνη!

   

 

για μενα το λες αυτο?

Όχι, αυτό είναι η απάντηση μου στην ερώτηση του topic και είναι γενικές απόψεις που έχω πάνω στο θέμα.

[Βελόρεν]

Ναι, πάντα το βλέπω ανταγωνιστικά, με την καλή έννοια όμως. Δεν κοιτάω γιατί είμαι εγώ χειρότερος από κάποιον άλλον, αλλά γιατί ο άλλος είναι καλύτερος από εμένα. Οπότε διαβάζοντάς τον προσπαθώ να γίνω καλύτερος από εμένα τον ίδιο στην ουσία.