Παρατηρητής Posted November 21, 2008 Share Posted November 21, 2008 (edited) Οι πύλες έκλεισαν πριν προλάβω να ανεβάσω την ιστορία. Την ανεβάζω εδώ για να μην πάει εντελώς χαμένη. Τουλάχιστον συμμετείχα. Το Κρασί του Μάγου Παντελή Ο Παντελής ο Μάγος έτρεχε βιαστικός για να φτάσει στο σπίτι του Φλογομάτη όπου ήταν καλεσμένος. Είχε ήδη καθυστερήσει και το γνώριζε. Τι θα του είχαν σύρει οι καλεσμένοι σχεδόν το άκουγε στα αυτιά του, ειδικά εκείνο το βρωμόστομο Ξωτικό τον Άλκη να φωνάζει «που στο διάολο είναι εκείνος ο γεροξούρας, πεινάω!!!». Είχε και το καλό κρασί από τη χώρα του Σεπτέμβρη και γνώριζε πόσο πολύ το περίμεναν, ειδικά ο Κούδας ο Νάνος που ήταν το πιο γερό ποτήρι της παρέας. Έτσι όπως έτρεχε μέσα στη νύχτα βιαστικός, κωπάνησε πάνω σε μια σκιά. Το μπουκάλι έπεσε χάμω και κύλησε και μαζί με αυτό ένα δέυτερο μπουκάλι. Είχε πέσει από τον άνθρωπο πάνω στον οποίο τσούγκρισε καταλάθος. «Ωχ με συγχωρείτε!», απολογήθηκε όλος ευγένια ο γερο-Παντελής. «Πρόσεχε που πατάς άνθρωπε μου!», αποκρίθηκε ο άλλος, σηκώνοντας γρήγορα το μπουκάλι από χάμω. «Θα σκοτώσεις κανέναν απόψε!» «Άνθρωπε; Δεν είμαι άνθρωπος κύριε μου! Είμαι Μάγος!» «Ε τότε εξαφανίσου από μπροστά μου!», του είπε με αγένεια ο ξένος φεύγοντας. «Έχε χάρη που βιάζομαι αλλός θα σου έκανα ένα ξόρκι άλλο πράγμα!», φώναξε τσαντισμένος ο Παντελής και σηκώνοντας το μπουκάλι του συνέχισε το δρόμο για το σπίτι του Φλογομάτη. Είχαν ήδη στρώσει τραπέζι και οι πρώτες μάσες είχαν ξεκινήσει όταν ο Παντελής έφτασε στο σπίτι. Τον ερχομό του τον κατάλαβαν από το Θούλη που άρχισε να γελά και να χοροπηδά στο παράθυρο. Δεν πρόλαβε να μπει καλά καλά όταν ο Άλκης (ο οποίος δεν είχε καθόλου τρόπους για Ξωτικό σε αντίθεση με τον Κούδα που ήταν ένας εκλεπτισμένος Νάνος) είχε φάει τη μισή γαλοπούλα μαζί και τα πιάτα με τα ορεκτικά. «Άντε ρε Παντελή, που ήσουνα;», ρώτησε ο Φλογομάτης. Κάτι είπε επίσης ο Άλκης αλλά επειδή ήταν μπουκομένος ακούστηκε σαν Ουρκ. «Χαίρετε φίλοι μου και να με συγχωρείτε αλλά ήταν κάτι ωραίες βαρβαρούλες εκεί στην Αραθάνια?λουκούμια!» «Άντε φέρε το κρασί!», φώναξε ο Άλκης σηκώνοντας την κούπα του. Ο Φλογομάτης όμως και ο Παντελής έπιασαν την κουβέντα μη δίνοντας σημασία στον Άλκη. Έτσι ο Άλκης σηκώθηκε, πήρε το μπουκάλι, δάγκωσε το φελό με τα δόντια του και σαν το άνοιξε είπε με το στόμα. «Ε!» του φώναξε ο Φλογομάτης. «Θα πιούμε κι εμείς από αυτό!» Είχε ήδη κατεβάσει το μισό μπουκάλι ο Άλκης όταν ξεδίψασε. «Αχ?αυτό είναι κρασί! Όχι τόσο καλό όσο αυτό που παρασκευάζουμε εμείς τα Ξωτικά αλλά καλό. Για δοκιμάστε κι εκείς.» Όσο έμεινε στο μπουκάλι το μοίρασε στις κούπες του Κούδα, του Παντελή και το Φλογομάτη. Οι δύο πρώτοι ήπιαν με τα χαράς αλλά ο Φλογομάτης σιχαινόταν. Έχυσε το ποτό στο πιατάκι του Θούλη και η μικρή κολοκύθα έτρεξε όλο χαρά να το πιει. Ήπιε και ο Κούδας ήρεμα και αθόρυβα. Έγειρε λίγο προς τα αριστερά το κορμί του και άφησε μια μελωδική πορδή να σβουρίξει. Δεν τον παρεξήγησε κανείς, έτσι κι αλλιώς όταν ένας Νάνος κλάνει σημαίνει ότι του αρέσει το φαγητό. Ο Αλκης έγειρε πίσω στην καρέκλα καταπίνοντας ένα λουκουμά. «Αχ?καλά φάγαμε. Ωραίο και το γλυκό.» Και δεν πρόλαβε να τα πει αυτά κι έπεσε πίσω με την καρέκλα. Οι άλλοι δυο έτρεξαν να δουν τι συνέβη εκτός από τον Κουδα που απλώς γύρισε το κεφάλι του στα αριστερά με απάθεια. «Καλέ τι έπαθε αυτός;» Ο Αλκης είχε πρασινίσει και η γκλώσσα του κρέμονταν στο πλάι. «Ίσως?ίσως φταίει ο λουκουμάς?», είπε ο Παντελής. Πριν καλά καλά το πει αυτό, άκουσαν το Θούλη να βγάζει αντί για γέλιο μια στριγγλιά, τη φλόγα του να σβήνει, το χρώμα του να γίνεται από πορτοκαλί πράσινο και με ένα πήδο να πέφτει χάμω ανάποδα σαν ψόφιο σκυλί. «Ο Θούλης!!!», κραύγασε ο Φλογομάτης και έτρεξε στην κολοκύθα του. Το μαγικό πλασματάκι δεν έμοιαζε πια ζωντανό. Ο Παντελής τότε κοίταξε το μπουκάλι. Η ετικέτα του δεν ήταν αυτή που θυμόταν. Ήταν πράσινη και είχε μια μαύρη νεκροκεφαλή με δυο κόκαλα. Αμέσως θυμήθηκε εκείνον τον ξένο που είχε τρακάρει. Είχε κι εκείνος ένα μπουκάλι. Τα είχαν μπερδέψει! «Ψυχραιμία Φλογομάτη!», προσπάθησε να τον καθησυχάσει. «Έχει γίνει ένα τρομερό λάθος?Θα πάω αμέσως να το διορθώσω!» «Που πας; Τι θα κάνω τώρα εγώ εδώ πέρα;» «Ε?περίμενε λιγάκι και έρχομαι. Άμα αργήσω?θάψε τους!» Και έφυγε βολίδα για την Αραθάνια για να βρει εκείνον τον τύπο που είχε τρακάρει νωρίτερα. Με λίγα μαγικά (από τα λίγα που θυμόταν να κάνει κανονικά και όχι λαθεμένα) τον εντόπισε. Βρέθηκε μπροστά του και τον βούτιξε από το λαιμό. «Έλα εδώ εσύ! Τι έκανες το κρασί μου, ε;» «Εγώ; Εσύ τι έκανες το δηλητήριο μου;» «Το έδωσα στους φίλους μου!» «Κι εγώ στον κόμη του Ντάρεν! Ώστε για αυτό τραγουδά όλο το βράδυ!» «Αποτυχημένε δολοφόνε! Θα σε κάνω βάτραχο!» «Αποτυχημένε Μάγε! Θα σε εκτελέσω!» Και όπως το είπε ο δολοφόνος τράβηξε το μαχαίρι για να το μπίξει στην κοιλιά του Παντελή. Με ένα γρήγορο μαγικό το μαχαίρι μεταμορφώθηκε σε παγωτό. «Άρπα τη γεροξούρα!» «Χα! Για δες τι κρατάς!» Ο δολοφόνος έμεινε με το χωνάκι στο χέρι. Ο Παντελής έκανε ένα ακόμα μαγικό και τότε μια αγελάδα προσγειώθηκε στο κεφάλι του δολοφόνου. Σωριασμένο όπως τον είχε έψαξε γρήγορα επάνω του να βρει κάποιο αντίδοτο. Ότι μπουκάλια είχε πάνω του τα πήρε και έτρεξε βιαστικά για το σπίτι του Φλογομάτη. Φτάνοντας βρήκε τον Κούδα να τρώει και να πίνει ανενόχλητος. Ο Άλκης και ο Θούλης ήταν σωριασμένοι χάμω. Ο Φλογομάτης άφαντος. «Τι έγινε; Που πήγε ο Φλογομάτης;» Ο Κούδας του έδειξε το παράθυρο. Ήταν ανοιχτό. «Δεν καταλαβαίνω. Τι μου δειχνεις;» Πήγε να κοιτάξει και είδε το Φλογομάτη να έρχεται με ένα μάτσο φράουλες. «Τι κάνεις εκεί Φλογομάτη;» Δίχως να του μιλήσει, ο Φλογομάτης όρμισε μέσα και πήγε στην κουζίνα όπου έτιψε γρήγορα ένα φραουλοχυμό. Τον έδωσε στον Κούδα να πιει και εκείνος το κατέβασε με τη μία. «Μα θα μου εξηγήσει κάποιος τι γίνεται;», απαίτησε να μάθει ο Παντελής. «Ας ελπίσουμε ότι θα πιάσει?», του είπε ο Φλογομάτης. Ο Κούδας έγειρε το κορμί του αριστερά αυτή τη φορά και τότε μια πορδή όλο περηφάνια γέμισε το χώρο. Το άρωμα της δε άλλο πράγμα. Σε λίγο η φλόγα του Θούλη άναψε ξανά και το χρώμα του έγινε και πάλι πορτοκαλί. Το γέλιο του αντήχησε σε όλο το σπίτι. Συνήλθε και ο Άλκης και σηκώθηκε από την καρέκλα. Είχε βρει κι αυτός το χρώμα και τη ζωντάνια του. Κοίταξε τον απαθέστατο Κούδα και όλο νεύρα του φώναξε. «Τι κλάνεις ρε Κούδα; Να μας πεθάνεις θες απόψε;» «Έπιασε!!!», φώναξε ο Φλογομάτης. «Μα πως έγινε αυτό;», απόρησε ο Παντελής. «Το δηλητήριο?» «Δεν ήταν το δηλητήριο. Ήταν η πορδή του Κούδα. Είχα ξεχάσει τι κάνει στο στομάχι του γαλοπούλα με φυστίκια?Ευτυχώς το έχουμε ξαναπάθει και ήξερα πώς να το αντιμετωπίθσω αυτή τη φορά» «Δηλαδή?δεν ήταν το δηλητήριο;» «Όχι βέβαια! Αφού τα Ξωτικά και τα Μαγικά Πλάσματα έχουν ανοσία. Καλά το ξέχασες;» «Ω ναι?! Σωστά!» «Όμως έχουν καλή μύτη?» «Ναι ναι?σωστά. Βρε τι πήγαμε να πάθουμε!» Και έτσι τέλειωσε κι εκείνη η νύχτα στο σπίτι του Φλογομάτη. Αφού η ψυχή του Παντελή πήγε πρώτα στην Κούλουρη, τέλος καλό όλα καλά! Και δίχως να το έχει κατλάβει ο γέρο Μάγος έσωσε το δούκα του Ντάρεν από τα ύπουλα σχέδια ενός απρόσεχτου δολοφόνου! Edited November 21, 2008 by Παρατηρητής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted November 22, 2008 Share Posted November 22, 2008 Χεχεχε, μια ακόμα ευχάριστη και διασκεδαστική ιστορία από το γνωστό σου σύμπαν! Έξυπνο το εύρημα και έτσι εξηγείται που επέτρεψες κάτι έστω και λίγο vulgar να παρεισφρύσει στο σύμπαν σου! Το μόνο που δεν με έπεισε και πολύ (προφανώς λόγω πίεσης χρόνου) ήταν το ότι ξέχασε περί ανοσίας, όπως και η τελική πρόταση που ήταν πολύ περιγραφική! Σε ό,τι αφορά τον διαγωνισμό, δεν πειράζει. Ούτως ή άλλως η (προσπάθεια για) συμμετοχή μετράει! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted November 22, 2008 Share Posted November 22, 2008 Ο δολοφόνος έμεινε με το χωνάκι στο χέρι. Ο Παντελής έκανε ένα ακόμα μαγικό και τότε μια αγελάδα προσγειώθηκε στο κεφάλι του δολοφόνου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted November 22, 2008 Share Posted November 22, 2008 Έχω να πω δύο πράγματα για την ιστορία σου: α) οι υπόλοιποι διαγωνιζόμενοι είναι (είμαστε) πολύ τυχεροί που δεν πρόλαβες την προθεσμία, γιατί δεν θα είχαμε καμία απολύτως ελπίδα β) (κι αυτή είναι η ύψιστη τιμή που μπορώ να κάνω σε κάποιον) ο Pratchett θα ήταν περήφανος για σένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted November 23, 2008 Share Posted November 23, 2008 Νά 'σαι καλά, ρὲ Γιωργάκη! Μοῦ ἔφτιαξες τὴν διάθεση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted November 23, 2008 Share Posted November 23, 2008 Ήταν πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα πραγματικά. Πολύ το χαίρομαι το χιούμορ όταν το βρίσκω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted November 23, 2008 Share Posted November 23, 2008 Άλλη μια εκπληκτική προσθήκη στον τρελόκοσμο του Παρατηρητή. Εύγε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted November 24, 2008 Author Share Posted November 24, 2008 Παιδιά σας ευχαριστώ για τα σχόλια και χαίρομαι που σας έκανε να γελάσετε ή έστω να χαμογελάσετε! Σόνια είναι η δεύτερη φορά που δηλώνεις περιχαρής ότι ο Πράτσετ θα ήταν περήφανος για εμένα και είναι ελικρινά τιμή μου (αν και δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο του μέχρι στιγμής- χωρίς να σημαίνει ότι δεν τον γνωρίζω κιόλας!). Ίσως αυτό το στιλ πρέπει να ακολουθήσω (και ζήτω που καήκαμε)! Τέταρτε, ο Μάγος Παντελής έχει το εξής ελλάτωμα ( ένα απο τα πολλά του): Δεν είναι ποτέ συγκεντρωμένος και βιάζεται να βγάζει πορίσματα τα οποία ως επακόλουθο έχουν να τον οδηγούν σε λαθεμένα μαγικά. Είναι ζήτημα καθαρά της τύχης αν το λαθεμένο του μαγικό κάθε φορά σώσει ή δυσκολέψει την κατάσταση. Πχ το ξόρκι με την αγελάδα ήταν κι αυτό λαθεμένο αλλά ευτυχώς τον βοήθησε. Να είσαι σίγουρος ότι άλλο μαγικό ήθελε να κάνει! Για αυτό βέβαια και ο Παντελής αποφεύγει τη τηλεμεταφορά (αλλιώς δεν θα αργούσε στη συνάντηση). Ποτέ δεν βγαίνει στο σωστό σημείο! Thangs και πάλι παίδες! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted November 24, 2008 Share Posted November 24, 2008 Πωπω, την είδες πολύ wild magic του d&d δηλαδή. Τα mishap είναι πάντα όλα τα λεφτά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted November 24, 2008 Share Posted November 24, 2008 (edited) Όταν το ξεκίνησα, είπα "ρε τον άτιμο κατέφυγε πάλι στο Φλογομάτη και το έτοιμο υπόβαθρό του, πράγμα που ανατρέπει την όλη ιδέα του φλασακίου", εννοώντας πως προσπαθούμε να φτιάξουμε μια ιστορία μέσα σε μια ώρα δίχως να έχουμε κάπου να πατήσουμε. Αλλά διαβάζοντας είδα πως το χειρίστηκες πολύ έξυπνα. Φλογομάτης και Θούλης ήταν γκεστ σταρ, έτσι για το χρώμα. Ενώ επέλεξες να πατήσεις σε ένα υπόβαθρο που πολλοί έχουμε πρόχειρο χωρίς να ανήκει σε κανέναν μας, άρα δεν είναι αθέμιτη η χρήση του. Το d&d εννοώ (και τις λοιπές rpr-όσυμβάσεις), που το σατίρισες ανελέητα. Και το έκανες τόσο καλά ώστε το διήγημα το απόλαυσαν και όσοι δεν είχαν τις σχετικές γνώσεις. Δηλαδή, τα αστεία σου είχαν πλάκα ανεξαιρέτως. Μπράβο. Όντως, αν ήσουν εμπρόθεσμος, θα βρισκόσουν κάπου στην κορυφή της κατάταξης. Edited November 24, 2008 by Electroscribe Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted November 24, 2008 Share Posted November 24, 2008 Έχεις ένα αρκετά ιδιαίτερο στυλ. Τα κείμενά σου είναι αστεία, χωρίς να είναι γελοία, χωρίς να εκβιάζουν το γέλιο, χωρίς να δείχνει το χιούμορ σου "προμελετημένο". Για να γίνω πιο ακριβής: παίρνω το φωτεινό παράδειγμα του Good Omens κι ένα πολύ συγκεκριμένο footnote που αναφέρεται στην ύπαρξη του black light και πώς μπορεί κάποιος να το δει. Η αρχή του είναι η εξής: select a healthy brick wall. Οκ, θα μου πεις πού είναι το αστείο σ' αυτό; Ξαναδιάβασέ το και θα συνειδητοποιήσεις (κι αν όχι, θα φταίει το γεγονός ότι δεν το 'χεις διαβάσει ολόκληρο) ότι γελάς. Αν έλεγε select a brick wall, δεν θα γελούσες, θα ήταν απλά μια φράση. Αλλά ένας υγιής τούβλινος τοίχος, είναι κάτι το οποίο σε κάνει να γελάς, χωρίς να καταλαβαίνεις γιατί. Είναι από μόνο του αστείο, χωρίς να είναι προμελετημένο, χωρίς να εξυπηρετεί κανέναν σκοπό, χωρίς να κάνει καν κάποιο λογοπαίγνιο. Είναι πηγαία αστείο και τέλος. Το δικό σου χιούμορ έχει αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό. Βγάζει άφθονο γέλιο, χωρίς να το προκαλεί. Οι εικόνες σου, χωρίς να είναι πλήρεις στις περιγραφές τους, είναι ολοζώντανες κι αστείες, χωρίς να υπάρχει τίποτα το αστείο σ' αυτές. Είναι ταλέντο αυτό. Εγώ το θαυμάζω, γιατί δεν το κατέχω στην συγγραφή. Εσένα σου βγαίνει αυθόρμητα. Η εικόνα που έχω για σένα, είναι να κάθεσαι μπροστά στον υπολογιστή σου και να γράφεις, χωρίς να λες "τώρα θα γράψω κάτι αστείο", απλά να σου βγαίνει και να γελάς κι εσύ μαζί γράφοντάς το. Θα επιμείνω να διαβάσεις Pratchett. Θα προτείνω κιόλας, το Good Omens για αρχή και το Interesting Times για συνέχεια. Μετά θα πάρεις το κολάι και θα διαλέγεις μόνος σου. Πάντως γράφε, έχεις τουλάχιστον ένα μέλος στο fan club σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted November 24, 2008 Author Share Posted November 24, 2008 Πωπω, την είδες πολύ wild magic του d&d δηλαδή. Να, κάπως έτσι. Βασικά ο Παντελής γεννήθηκε στο μαυλό μου έπειτα από μια απορία που είχα σχετικά με τους μεγάλους μάγους: Μα δεν μπερδεύονται ποτέ με τόσες γνώσεις και τόσα μαγικά που έχουν στο νου τους; Και όπως είπες, το απρόοπτο έχει περισσότερο ενδιαφέρον είναι όλα τα λεφτά. Ένας τέτοιος χαρακτήρας αποτελεί μια ιστορία από μόνος του! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted November 24, 2008 Share Posted November 24, 2008 Πλάκα, πλάκα, όταν έπαιζα παλιότερα d&d, ήμουν ο μόνος που διασκέδαζα όταν κάτι δεν γινόταν όπως το σχεδιάζαμε. Δηλαδή όταν πιάναμε τον dm να πρέπει να σκαρφιστεί κάτι την τελευταία στιγμή (γιατί που να φανταζόταν ο καημένος ότι π.χ. θα πηδούσαμε αντί να σκαρφαλώναμε) ή όταν ο άσσος στο ζάρι έκανε σπαθιά να φεύγουν από τα χέρια, πολεμιστές να σκοντάφτουν και ξόρκια να έχουνε ανάποδα αποτελέσματα. Μια φορά θυμάμαι, μου πήρε 4 γύρους να τραβήξω το σπαθί μου από την θήκη του γιατί έφερνα όλο 1 στο initiative. Εν το μεταξύ οι υπόλοιποι γύρω μου σφαγιάζονταν... Αλλά εντάξει, όλοι οι άλλοι τσατίζονταν άγρια με κάτι τέτοια και προτιμούσανε να σφάζουνε τα πάντα και μετά να κλέβουνε και να κομπάζουνε για το πόσο εύκολο ήταν. Κλάην roleplay. Για κάτι τέτοια σταμάτησα να παίζω. Θέλανε όλοι να πάνε τα πάντα τόσο ελεγχόμενα που μου την έδινε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted February 18, 2009 Share Posted February 18, 2009 Φίλε Γιώργο, για "Το κρασί του μάγου παντελή" θα σε παραπέμψω στα σχόλια της Σόνιας με τα οποία συμφωνώ απόλυτα για αυτή την ιστορία. Και φυσικά στον Πράτσετ. ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted February 18, 2009 Author Share Posted February 18, 2009 Θανκ γιου, θανκ γιου! Αν θέλεις να μάθεις πώς ο Παντελής έγινε μάγος, στο Εργαστήρι έχει αναρτηθεί η ανάλογη ιστορία. Ευχαριστώ τη Σόνια ακόμα μια φορά για τα σχόλια της. Ακόμα δεν έχω διαβάσει Πράτσετ (ξέρω, ντροπή μου) αλλά πριν λίγες μέρες πήρ το colour of magic (το πρώτο του Δισκόκοσμου αν δεν απατώμαι). Ευκαιρία να δω τι έχει γράψει ο πολυθρύλητος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted February 18, 2009 Share Posted February 18, 2009 Θανκ γιου, θανκ γιου! Αν θέλεις να μάθεις πώς ο Παντελής έγινε μάγος, στο Εργαστήρι έχει αναρτηθεί η ανάλογη ιστορία.Ευχαριστώ τη Σόνια ακόμα μια φορά για τα σχόλια της. Ακόμα δεν έχω διαβάσει Πράτσετ (ξέρω, ντροπή μου) αλλά πριν λίγες μέρες πήρ το colour of magic (το πρώτο του Δισκόκοσμου αν δεν απατώμαι). Ευκαιρία να δω τι έχει γράψει ο πολυθρύλητος... Εγώ πάντως κόλησα άσχημα. Κι όχι τίποτα άλλο αλλά έχει γράψει και ένα κάρο ιστορίες για τον Δισκόκοσμο. Αγαπημένοι χαρακτήρες (για να το συνδέσω μ' όσα σου είπα για τον Θούλη) το απίστευτο Μπαούλο (φυσικά, φυσικά) κι ο ΧΑΡΟΣ.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Waylander Posted February 19, 2009 Share Posted February 19, 2009 Πραγματικα καλο ειδικα στα σημεια με τον σατυρο(Ναρνια!!!) καθως και εκει που κανει τον γκανταλφ :thumbsup: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted February 19, 2009 Author Share Posted February 19, 2009 Πραγματικα καλο ειδικα στα σημεια με τον σατυρο(Ναρνια!!!) καθως και εκει που κανει τον γκανταλφ Εμ...φαντάζομαι λες για την άλλη ιστορία, αυτή με το πτυχίο! :witch3: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted February 23, 2009 Share Posted February 23, 2009 Σπόιλερ από μια ιστορία σε άλλη ιστορία του ιδίου ρε άκυροι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted February 23, 2009 Author Share Posted February 23, 2009 Σπόιλερ από μια ιστορία σε άλλη ιστορία του ιδίου ρε άκυροι; Έλα ντε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted April 28, 2009 Share Posted April 28, 2009 Δεν το είχα διαβάσει. Μέχρι τώρα. Και δίχως να το έχει κατλάβει ο γέρο Μάγος έσωσε το δούκα του Ντάρεν από τα ύπουλα σχέδια ενός απρόσεχτου δολοφόνου! Τέλειο! Τέλειο! Ακριβώς ο τύπος του "ήρωα" που έχω κι εγώ στο μυαλό μου κάποιο καιρό τώρα... Μπράβο, μπράβο! Λες και είσαι μέσα στο μυαλό μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted May 1, 2009 Author Share Posted May 1, 2009 Σε ευχαριστώ πολύ. Όταν ο γερο-Μάγος φέρει και πάλι κρασί, έλα να πιούμε μια κούπα (μακριά από Νάνους βέβαια)! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted October 9, 2009 Share Posted October 9, 2009 "Αν αργήσω θάψ' τους" μου έφτιαξε το πρωινό.... Στο επόμενο μενού απαγορεύεται η γαλοπούλα με φιστίκια.... (ή μήπως να μην παραβρεθούν νάνοι?) Οι προηγούμενοι τα είπαν καλύτερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted October 9, 2009 Share Posted October 9, 2009 Ειναι πολύ παράξενο αλλά σ' αυτό το μικρο ιστόρημα υπάρχει το πραγματικό επώνυμό μου περισσότερες από μια φορές! (χωρίς το Mc) Φυσικά μου άρεσε πολύ. ο τρόπος που με έκανε να γελάσω μου θύμισε Μπάστερ Κίτον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.